Sygn. akt IIW 272/19
Dnia 04 marca 2020 roku
Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca – SSR Lidia Merska
Protokolant – st.sekr.sąd.Aneta Dybikowska
w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. – asp. szt. Krzysztof Korycki
po rozpoznaniu w dniu 18.12.2019 roku i 04.03.2020r. na rozprawie sprawy
K. J.
syna A. i R. z d. D.
ur. (...) w G.
obwinionego o to, że:
I. W dniu 7 lipca 2019 roku około godz. 09:55 w G. na ul. (...) szedł środkiem jezdni nie korzystając z chodnika
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 11 ust. 1 Ustawy prawo o ruchu drogowym
II. W dniu 7 lipca 2019 roku około godz. 09:55 w G. na ul. (...) obrzucał jabłkami bliżej nieustalony pojazd osobowy będący w ruchu
tj. o czyn z art. 76 kw
III. W dniu 7 lipca 2019 roku około godz. 10:20 w G. na Al. (...) przed budynkiem Komendy Powiatowej Policji zaśmiecił miejsce publiczne poprzez wyrzucenie niedopałka papierosa na chodnik
tj. o czyn z art. 145 kw
IV. W dniu 7 lipca 2019 roku około godz. 10:20 w G. przy Al. (...) przed budynkiem Komendy Powiatowej Policji głośno używał słów nieprzyzwoitych
tj. o czyn z art. 141 kw
1. Obwinionego K. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 76 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300 ( trzysta) złotych.
2. Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120 ( sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów procesu.
Sygn. akt II W 272/19
Dnia 7 lipca 2019r bracia przyrodni – K. J. i S. K. wspólnie szli w G. ul. (...) w stronę (...) od miejsca swojego zamieszkania na ul. (...). Zmierzali do Komendy Powiatowej Policji w G., ponieważ S. K. chciał zgłosić się dobrowolnie do odbycia kary pozbawienia wolności w związku z odwołaniem warunkowego przedterminowego zwolnienia, a brat go odprowadzał. W tym czasie swoim prywatnym samochodem jechał policjant Ł. K., który zauważył jak obaj mężczyźni idą środkiem jezdni – ul. (...) w rejonie skrzyżowania z ul. (...), mimo tego że chodnik po drugiej stronie jezdni był wolny. W tym miejscu nie ma przejścia dla pieszych, a chodnik kończy się przed skrzyżowaniem. Kierująca pojazdem – żona policjanta – użyła sygnału dźwiękowego, wówczas piesi zeszli na prawą stronę jezdni, a kiedy auto ich wyminęło, obaj obrzucili pojazd jabłkami. Jedno z jabłek trafiło w tył auta. Policjant – Ł. K. po przyjeździe do komendy Policji na ul. 1-maja w G., rozpoczął służbę w patrolu wspólnie z K. P.. Kiedy policjant – Ł. K. wyszedł przed budynek komendy zauważył stojących tam – K. J. i S. K., którzy palili papierosy. Policjant rozpoznał tych mężczyzn i zapytał ich o zdarzenia na ul. (...). Obaj wyparli się swojego udziału. W tym czasie dołączył do mężczyzn drugi policjant – K. P., a obaj bracia wyrzucili na chodnik niedopałki papierosów, czym zaśmiecili miejsce publiczne. Policjanci postanowili podjąć czynności wobec braci – chcieli ich wylegitymować, ale mężczyźni zaczęli kląć, używali słów nieprzyzwoitych i zamierzali odejść z tego miejsca. Po ostrzeżeniu policjantów, że zostaną użyte środki przymusu bezpośredniego, obaj bracia weszli do budynku komendy. Dalsze zachowanie mężczyzn na terenie komendy Powiatowej Policji w G. jest przedmiotem prowadzonego postępowania karnego.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 2, zeznań świadków – Ł. K. k. 31v – 32, K. P. k. 32, a także częściowo na podstawie wyjaśnień obwinionego k. 31v i zeznań świadka S. K..
Obwiniony K. J. przyznał się do wyrzucenia niedopałka papierosa na chodnik, nie przyznał się do popełnienia pozostałych czynów. Jego wersję potwierdził również brat – świadek S. K., wobec którego również toczy się postępowanie o popełnienie podobnych czynów.
Zdaniem Sądu wersja ta jest nieprawdziwa w świetle zeznań policjantów – Ł. K. i K. P.. Policjanci szczegółowo opisali podejmowane czynności, przebieg zachowania obwinionego i jego brata przed ich zatrzymaniem, a także ich reakcję na wydawane polecenia. Sąd ocenił zeznania świadków jako wiarygodne, ponieważ zostały złożone przez osoby zaufania publicznego i po pouczeniu o odpowiedzialności karnej z art. 233kk. Obwiniony i jego brat nie zaprzeczali, że szli ulicą (...), nie korzystali z chodnika. Przecież chwilę przed ich zatrzymaniem mijał ich w pojeździe policjant – Ł. K., siedział po prawej stronie auta, a obwiniony i jego brat szli prawą stroną jezdni.
Reasumując przedstawione powyżej dowody Sąd doszedł do przekonania, że obwiniony jest winny popełnienia zarzucanych mu czynów. Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony dopuścił się popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, które następowały jeden po drugim. Zdaniem Sądu obwiniony dopuścił się popełnienia tych czynów z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę z tego, co robi, do kogo się zwraca i w jaki sposób. Obwiniony zachowując się w ten sposób nie liczył się z konsekwencjami swoich zachowań, liczył na to, że uniknie w ogóle odpowiedzialności.
Odpowiedzialności za czyn z art. 97kw podlega uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) lub przepisom wydanym na jej podstawie. Artykuł 11 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż pieszy jest obowiązany korzystać z chodnika lub drogi dla pieszych, a w razie ich braku - z pobocza. Jeżeli nie ma pobocza lub czasowo nie można z niego korzystać, pieszy może korzystać z jezdni, pod warunkiem zajmowania miejsca jak najbliżej jej krawędzi i ustępowania miejsca nadjeżdżającemu pojazdowi. Obwiniony dnia 7 lipca 2019r szedł środkiem jezdni ul. (...) w G., mimo że obok ulicy jest chodnik dla pieszych.
Odpowiedzialności za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 76 kw ponosi ten, kto rzuca kamieniami lub innymi przedmiotami w pojazd mechaniczny będący w ruchu. Obwiniony rzucił jabłkiem w pojazd mechaniczny będący w ruchu.
Odpowiedzialności za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 145 kw ponosi ten, kto zanieczyszcza lub zaśmieca miejsca dostępne dla publiczności, a w szczególności drogę, ulicę, plac, ogród, trawnik lub zieleniec. Obwiniony pod budynkiem komendy policji w G. wyrzucił niedopałek papierosa na chodnik.
Odpowiedzialności za popełnienie czynu z art. 141kw podlega ten, kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych. Przedmiotem ochrony jest obyczajność publiczna. Określenie "nieprzyzwoity" należy rozumieć jako niezgodny z panującymi w społeczeństwie zasadami etyczno-moralnymi. Z reguły będzie to używanie słów wulgarnych albo powszechnie przyjętych za obelżywe. Takich słów używał obwiniony po tym kiedy policjanci oznajmili mu o podjęciu wobec niego czynności służbowych.
Zdaniem Sądu kara grzywny w kwocie 300zł nie jest karą nadmiernie wygórowaną bądź szczególnie dotkliwą. Zaznaczyć należy, iż wymiar kary dotyczy skazania za kilka wykroczeń – art. 9§2kw. Obwiniony swoim zachowaniem w dniu 7 lipca 2019r dowiódł, iż jest nieodpowiedzialnym i nierozważnym uczestnikiem ruchu drogowego, osobą która nie respektuje obowiązujących norm. Jego zachowanie podczas kontroli policjantów było wyjątkowo naganne i zasługujące na surowe potraktowanie.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania oparto na treści art. 121§1kpw, zaś ich wysokość wynika z ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r (Dz. U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.) - art. 21 ust. 2 w zw. z art. 3 ust.1 oraz § 3 pkt 1 i §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017r w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. poz. 2467).
1) (...)
2) (...)