Sygn. akt VI Ka 794/19
Dnia 10 marca 2020 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :
Przewodniczący – Sędzia Andrzej Tekieli
Protokolant Katarzyna Rubel
po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2020 r.
sprawy P. G. (1) ur. (...) w K.
s. A. i I. z domu P.
obwinionego z art. 26 ust. 1 ustawy o nieuczciwej konkurencji
z powodu apelacji, wniesionej przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej
od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze
z dnia 29 października 2019 r. sygn. akt II W 1304/18
uchyla zaskarżony wyrok wobec obwinionego P. G. (1) i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.
Sygn. akt VI Ka 794/19
P. G. (1) obwiniony został o to że:
w okresie od dnia 15 lutego 2018 r. do dnia 6 czerwca 2018 r. w K. przy ulicy (...) na wysokości nr (...)poprzez umieszczanie reklam i zalecenie rozdawania ulotek zawierających treści niezgodne z prawdą oraz podawanie błędnych informacji, w szczególności o świadczonych usługach i stosowanych cenach rozpowszechniał nieprawdziwe informacje o przedsiębiorstwie czym działał na szkodę firmy Handel-Usługi (...)
tj. o czyn z art. 26 ust. 1 ustawy z 16 kwietnia 1993 o nieuczciwej konkurencji
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 29 października 2019 r. w sprawie II W 1304/18 uniewinnił obwinionego P. G. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 k.p.w. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego kwotę 792 zł. tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru oraz kosztami postępowania w sprawie obciążył Skarb Państwa.
Apelację od powyższego wyroku złożył pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego Handel-Usługi (...) zrzucając obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia , a to art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego polegającej na:
- nadaniu przymiotu całkowitej wiarygodności wyjaśnieniom P. G. (1), który stwierdził, jakoby stwierdzenie „nie daj się oszukać” było mottem życiowym obwinionego, podczas gdy słowa te, w połączeniu z treścią pozostałych materiałów reklamowych rozprowadzanych przez obwinionego, jednoznacznie sugerują informacje nieprawdziwe, godzące w wiarygodność oskarżyciela posiłkowego;
- uznaniu iż sporządzone przez obwinionego ulotki zgodnie z treścią których parking przy sztolni K. jest płatny, były kolportowane w okresie nieobjętym oskarżeniem, podczas gdy z zeznań świadków wynika, iż takie ulotki były rozprowadzane także w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o ukaranie;
- odmowie wiarygodności zeznaniom W. M. w zakresie w jakim twierdziła, iż obwiniony korzystając z systemu nagłaśniającego dyskredytował jej działalność gospodarczą, podczas gdy zeznania te są spójne i niesprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami D. W..
Skarżący wniósł o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja zasługiwała na uwzględnienie, bowiem przynajmniej część argumentacji w niej zawartej była zasadna. Skutkowało to uwzględnieniem wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Skarżący pełnomocnik zasadnie w szczególności zarzuca przekroczenie przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów w zakresie ustawionego przez obwinionego P. G. (1) baneru reklamowego na wysokości wjazdu do parkingu (...) należącego do pokrzywdzonej firmy Handel-Usługi (...). Na banerze poza informacją o konkurencyjnym darmowym parkingu Kopalni (...) z którą związany jest P. G. (1) znajduje się rzucający się w oczy duży napis „Nie daj się oszukać jeszcze 600 m” ( k.7 ). Bezkrytyczne danie wiary przez Sąd I instancji zapewnieniom obwinionego że jest to jedynie jego „motto życiowe” jest nie do zaakceptowania. Taka ocena wyjaśnień obwinionego jest wręcz naiwna. Nie przekonuje także dalsza argumentacja Sądu Rejonowego, że postawienie tego banera przez P. G. (1) było odpowiedzią na nieprawdziwą treść innej reklamy zamieszczonej przez pracowników parkingu (...) zgodnie z którą ich parking jest ostatnim darmowym parkingiem. Użycie w reklamie sformułowania „nie daj się oszukać” już nawet nie sugeruje, ale wskazuje wprost że konkurencyjna firma „oszukuje” czy wręcz „jest oszustem” i nie musi się to odnosić tylko do kwestii płatności za parking. Gdy się weźmie ponadto pod uwagę kontekst w jakim reklama ta została zamieszczona ( wielkość baneru, ustawienie przy ruchliwej drodze uczęszczanej licznie przez turystów, w bezpośredniej bliskości obiektów „(...)) nie ulega wątpliwości zdaniem Sądu Okręgowego, że reklama ta wyczerpywała znamiona wykroczenia rozpowszechniania nieprawdziwych informacji o przedsiębiorstwie z art. 26 ust.1 ustawy o nieuczciwej konkurencji.
Już z tego powodu zaskarżony wyrok nie mógł się ostać, a w związku z obowiązującą także w postępowaniu w sprawach o wykroczenia zasadą ne peius ( art. 454 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w. ) Sąd Okręgowy nie mógł w niniejszej sprawie wydać wyroku skazującego. Zaskarżony wyrok musiał więc zostać uchylony a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Okręgowy nie przesądza natomiast sprawstwa i winy obwinionego w części dotyczącej pozostałych zachowań wskazywanych w zarzucie. Wydaje się że zbyt daleko idące byłoby uznanie reklamy ostrzegającej przed ludźmi blokującymi drogę za rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o przedsiębiorstwie. Podobnie rzecz się przedstawia z ulotkami reklamowymi Kopalni (...) dołączonymi do akt sprawy ( k. 99 ), jeżeli tylko o te ulotki chodziło w stawianym zarzucie. Ostatecznie rozstrzygnie to jednak Sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy.
W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok wobec obwinionego P. G. (1) i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze.
Ponownie rozpoznając sprawę Sąd I instancji przeprowadzi postępowanie dowodowe w pełnym zakresie mając na względzie wszystkie okoliczności o których mowa powyżej. Zebrany materiał dowodowy Sąd ten prawidłowo oceni i wyda wyrok, który prawidłowo uzasadni zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 k.p.w.