Warszawa, dnia 30 stycznia 2020 r.

Sygn. akt VI Ka 203/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: sędzia Ludmiła Tułaczko

protokolant protokolant sądowy Paulina Smoderek

przy udziale prokuratora Mariusza Ejflera

po rozpoznaniu dnia 28 stycznia 2020 r. w Warszawie

sprawy P. S., syna H. i B., ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 18 lipca 2018 r. sygn. akt II K 361/16

1.zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób. że uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej z punktu 4 wyroku;

2.uniewinnia oskarżonego P. S. od popełnienia czynu opisanego w punkcie 2 wyroku; koszty procesu w tej części przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

3.zmienia rozstrzygnięcie z punku 5 poprzez wyeliminowanie orzeczenia o obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej K. S. ;

4. w pozostałej części, w zakresie punktów 1,3 i 6 zaskarżone orzeczenie utrzymuje w mocy;

5. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. w zw. z art. 4 §1 k.k. wymierza oskarżonemu karę łączną 2 ( dwóch) lat pozbawienia wolności;

6.zwalania oskarżonego P. S. od uiszczenia pozostałych kosztów sądowych w sprawie przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa;

7.zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. J. U. kwotę 516,60 złotych obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w drugiej instancji oraz podatek VAT oraz kwotę 40,12 złotych tytułem zwrotu kosztów dojazdu do sądu.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 203/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Rejonowy w(...)wyrok z dnia 18 lipca 2018r. sygn.. II K 361/16

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. art. 7 k.p.k. w zw .z art. 410 k.p.k . poprzez naruszenie przez sąd
I instancji zasady swobodnej oceny dowodów i popadnięcie
w dowolność ocen, a także niedostateczne wyjaśnienie wszelkich okoliczności sprawy, a także uznanie, iż stanowią one jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony jako nieznajdujące potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym i przyjęcie, że:

a) oskarżony mieszkał w hotelu (...) sam, w sytuacji , gdy
z uznanych za wiarygodne w całości zeznań świadka M. R. (1) wynika, że jak oskarżony pomieszkiwał
u niej to podnajmował pokój hotelowy koledze, który było bezdomny świadek zeznała także, że znała tego kolegę z widzenia z ulicy, nie zna go z imienia i nazwiska, ale „krzyczeli chyba na niego(...)”; w tym zakresie niewątpliwie wyjaśnienia oskarżonego spójne są z uznanymi za wiarygodne zeznaniami świadka i nie można im przypisać zarzuty braku wiarygodności, a tym samym nie jest uzasadnione twierdzenie, że wyjaśnienia oskarżonego, w których podawał, że samochód pożyczał mężczyźnie , któremu podnajmował pokój w hotelu i który w ocenie oskarżonego dokonał włamania, stanowić mogą jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej, co więcej, okoliczności, kim był mężczyzna o ps. (...), który podnajmował pokój od oskarżonego nie została przez sąd dostatecznie wyjaśniona, tym samym popełnione przez sąd I instancji uchybienie miało niewątpliwy wpływ na zaskarżone orzeczenie;

b) oparcie zaskarżonego orzeczenia na uznanych za częściowo wiarygodne zeznaniach świadka K. P., przy jednoczesnym braku uzasadnienia odmowy przyznania waloru wiarygodności zeznaniom w pozostałym zakresie, a także oparcie się na złożonych na wcześniejszym etapie postępowania przez świadka zeznaniach, którym świadek zaprzeczył ze wskazaniem na przyczynę – świadek nie podtrzymał złożonych przez niego uprzednio zeznań, za wyjątkiem tych z k -591, w których jednoznacznie wskazał, że uprzednio złożone zeznania dyktowane były przez policjantkę , a także iż podczas przesłuchania był on zastraszany i bity, żeby się przyznał, co w konsekwencji doprowadziło do tego , że świadek uciekł przez okno z komisariatu -w sprawie, w której świadek był przesłuchiwany, został prawomocnie uniewinniony od zarzucanych mu czynów, co więcej świadek w potwierdzonych przez niego zeznaniach w żadnym miejscu nie potwierdził , że dokonywał włamań z oskarżonym na terenie O., D. i J., co miało ewidentny wpływ na treści zaskarżonego orzeczenia;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są zasadne tylko w zakresie drugiego czynu przypisanego oskarżonemu P. S.. W zakresie czynów pierwszego i trzeciego nie są zasadne.

Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie wnioskowanie sądu I instancji o popełnieniu przez oskarżonego P. S. czynów polegających na kradzieży z włamaniem do domów w dniu 31 sierpnia 2012 w O. na szkodę M. i S. K., 31 sierpnia 2012 w D. na szkodę K. S. i w dniu 21 września 2012r. w J. na szkodę M. R. (2) zostało oparte na jednym dowodzie i poszlakach . Dowód bezsprzecznie wskazujący na winę oskarżonego popełnienia przestępstwa kradzieży z włamaniem w dniu 31 sierpnia 2012r. w O. na szkodę M. i S. K. stanowi odciski podeszwy buta pozostawiony w tym domu przez sprawcę przestępstwa. Jak wynika z opinii k- 235 (akta VII K 798/13; VI Ka 180/19 ) ślad 5a ujawniony w domu pokrzywdzonych M. i S. K. pochodzi z prawego buta P. S. znalezionego podczas przeszukania w dniu 25 września 2012r. (k- 101-103 II K 798/13; VI Ka 180/19) wynajmowanego przez niego pokoju w hotelu (...) w W. . Jak wnika z opinii k- 247 ( II K 361/16) sprawdzono cechy użytkowe powstałe na skutek eksploatacji lewego buta marki N. w rozmiarze 45 gdyż sprawdzenie prawego buta nie było możliwe na skutek urazu prawej stopy oskarżonego P. S.. Cechy użytkowe powstałe na skutek eksploatacji buta lewego są zgodne z budową anatomiczną stopy i biomechaniką chodu oskarżonego P. S.. Biegli stwierdzili także, że stopień zużycia obydwu podeszew butów marki N., na który składają się kształt, wielkości, zakres i konfiguracja obszarów zdarć elementów wypukłych wzoru w centralnej części zelówki, wskazują na taki sam sposób przenoszenia ciężaru ciała przez obydwie stopy użytkownika tych butów. Pozwala to na stwierdzenie, iż lewy i prawy but N. były regularnie użytkowane wyłącznie przez jedną i tą samą osobę - P. S.. W świetle tej opinii za niewiarygodne należy uznać zmienne wyjaśnienia oskarżonego, który raz twierdził, że buty znalezione w wynajmowanym przez niego pokoju są jego a raz, że nie. Za niewiarygodne należy uznać, aby ktoś inny np. mężczyzna o imieniu K. ps. (...) użytkował wskazane obuwie. Pozostawienie śladu obuwia wskazuje na udział oskarżonego P. S. w przestępstwie polegającym na kradzieży z włamaniem w dniu 31 sierpnia 2012r. w O. do domu należącego do M. i S. K.. Pozostawienie tego śladu wewnątrz budynku świadczy o tym , że oskarżony dostał się do środka poprzez wyważenie okna zabezpieczonego moskitierą i zabrał znajdujące się tam przedmioty, które przez biegłego zostały wycenione na łączą kwotę 1 097 zł. Pozostałe zabezpieczone ślady obuwia świadczą o tym, że w tym zdarzeniu brała udział jeszcze inna osoba. Tak więc, nie ulega wątpliwości, że oskarżony P. S. popełnił pierwszy przypisany mu czyn.

Przypisanie oskarżonemu pozostałych dwóch czynów zostało oparte na następujących poszlakach:

-oskarżony P. S. był sierpniu i wrześniu 2012r. właścicielem samochodu marki A. (...) nr rej. (...) koloru czarnego;

-kilka dni przed 31 sierpnia 2012r. w godzinach rannych ten samochód był widziany przez świadka S. K. w O.;

- w dniu 21 września 2012r. samochód ten był wdziany przez świadka K. K. (2) w J. w pobliżu domu M. R. (2). ( k- 165-166 akt II K 798/13; VI Ka 180/19)

- w dniu 24 września 2012r. w C. zostali zatrzymani w tym pojeździe oskarżony P. S., K. P. i G. K.;

-podczas przeszukania tego samochodu w dniu 24 września 2012r. zostały znalezione takie przedmioty jak łom, kominiarki, kombinerki, śrubokręty oraz banknot i monety chińskie;

- banknot i monety chińskie zostały rozpoznane, jako skradzione podczas włamania w dniu 21 września 2012r. do domu M. R. (2) w J.. (k- 150-151 akt II K 798/13; VI Ka 180/19);

Łańcuch poszlak należy uzupełnić o dane zawarte w aktach sprawy i zaliczone do materiału dowodowego, jednak niepoddane przez sąd I instancji ocenie. Podczas przeszukania samochodu oskarżonego w dniu 24 września 2012r. (k- 98- 100 akt II K 798/13 ; VI Ka 180/19) znaleziono także trzy telefony komórkowe o numerach (...):

(...)

(...)

(...)

Telefony musiały należeć do osób, które zostały zatrzymane w tym samochodzie czyli do oskarżonego P. S., G. K. i K. P.. Z doświadczenia życiowego wynika, że telefon komórkowy nosi się ze sobą aby prowadzić rozmowy. Z tych powodów należy wykluczyć aby ujawnione w wyniku przeszukania telefony komórkowe należały do innych osób, niż te, które w dniu 24 września 2012r. zostały zatrzymane. Tym bardziej, że telefon o nr (...) współpracował z numerem abonenckim 500 -282-301 należącym do K. P., który został tego dnia zatrzymany. W dniu 31 sierpnia 2012r. wykonywał i odbierał połączenia w W. zaś w dniu 21 września 2012r. ok. godziny 13 w J.. (k- 431-436 II K 798/13;VI Ka 180/19)

Telefon o nr (...) w dniu 31 sierpnia 2012r. nie nawiązał połączeń w sieci (...) zaś w dniu 21 września 2012r. współpracował tylko z numerem abonenckim 511 – 532-032. Telefon ten łączył się i odbierał połączenia w J. około godziny 13.

Telefon o nr (...) współpracował w dniu 31 sierpnia 2012r. tylko z numerem abonenckim 690-141-944 inicjując i odbierając połączenia z C. i K.. Zaś w dniu 21 września 2012r. ok. godz. 13 odbierał połączenia i łączył się w J.. Jak wynika z nagrania monitoringu wykonanego przez S. W. – sąsiada świadka M. R. (2) w dniu 21 września 2012r. ok. godziny 13 kamery zarejestrowały dwóch mężczyzn zbliżających się do domu pokrzywdzonej. Nagranie jest niewyraźne i nie pozwala na identyfikację tych mężczyzn . (k- 392 akt II K 798/13; VI Ka 180/19). Pozwala jednak na ustalenie czasu włamania do domu świadka M. R. (2) na godzinę 13 w dniu 21 września 2012r.

Tak więc wszystkie wymienione telefony znalezione podczas przeszukania samochodu marki A. R. nr rej. (...) należącego do oskarżonego P. S., G. K. i K. P. łączyły się i odbierały połączenia ok. godziny 13 w J., czyli w miejscu w którym dokonano włamania do domu M. R. (2). Oznacza to, że oskarżony P. S. był na miejscu popełnienia przestępstwa. Tę okoliczności należy ocenić w powiązaniu z wynikami przeszukania samochodu A. R. (...) podczas, których ujawniono banknot i monety chińskie, o takich samych nominałach i wartościach, które zostały skradzione podczas włamania do domu M. R. (2). Chociaż pieniądze nie miały cech indywidualnych to fakt ich ujawnienia w samochodzie oskarżonego należy także rozważyć w kontekście wyników przeszukania miejsca pobytu świadka K. P.. Podczas przeszukania w dniu 24 września 2012r. (k- 91-93 akt II K 798/13;VI Ka 180/19) znaleziono u niego między innymi lornetkę i zestaw MP3 posiadające cechy szczególne, po których świadek J. R. rozpoznał je jako skradzione w dniu 21 września 2012r. w wyniku włamania do domu w J. . (K- 440 akt II K 798/13;VI Ka 180/19) Podczas tego włamania zostały skradzione także pieniądze chińskie, ujawnione podczas przeszukania samochodu oskarżonego P. S..

Te poszlaki układają się w logiczny ciąg zdarzeń i wykluczają linię obrony oskarżonego P. S., który twierdził, że samochód A. R. nr rej. (...) użyczał innej osobie – K. o ps. (...). Sąd I instancji uznał te wyjaśnienia za niewiarygodne gdyż są one sprzeczne z zeznaniami G. K., który inaczej niż oskarżony i świadek M. R. (1) wskazali osobę, której oskarżony przekazywał swój samochód do użytkowania. Ponadto wyjaśnienia oskarżonego o tym, że zamieszkiwał z nim w hotelowym pokoju K. ps. (...) zostały złożone dopiero na rozprawie w celu dostosowania ich do wyników postępowania dowodowego. Zasadnie więc sąd I instancji uznał je za niewiarygodne. Ustalenia dotyczące winy oskarżonego w ramach czynu polegającego na kradzieży z włamaniem do domu M. R. (2) w dniu 21 września 2012r. są prawidłowe. Czynu dokonano poprzez wybicie szyby w oknie zaś szkodę spowodowaną tym przestępstwem biegły wycenił na kwotę 2395 zł.

Natomiast brak jest poszlak układających się w logiczny łańcuch świadczących o udziale oskarżonego P. S. w przestępstwie popełnionym w dniu 31 sierpnia 2012r. w D. na szkodę K. S.. Brak jest śladów obuwia, linii papilarnych, danych z monitoringu lub ujawnionych w wyniku przeszukania przedmiotów pochodzących z tego przestępstwa. Także dane uzyskane od operatorów komórkowych nie pozwalają na ustalenie czy oskarżony przebywał w D. w godzinach gdy dokonano przestępstwa na szkodę K. S. czyli pomiędzy 7.40 a 17.10. Spośród telefonów komórkowych odnalezionych w samochodzie oskarżonego tylko ten o nr (...) współpracujący z numerem abonenckim 690-141-944 nawiązywał i odbierał połączenia w dniu 31 sierpnia 2012r. od godziny 11; 54;45 w J.. Następnie 12;29;59 w K. zaś o godzinie 15;21;56 realizował połączenie z C., czyli z miejscowości położonych blisko D. i O.. Numer (...) współpracujący z nr abonenckim 511 – 532-032 tego dnia w ogóle nie realizował połączeń. Numer 500 282 301 należący do świadka K. P. realizował połączenia z W.. Nie można ustalić, które włamanie tego dnia było pierwsze gdyż oba czyny mogły być dokonane w podobnym czasie od godzin porannych do godziny 17.

W aktach brak jest danych pozwalających na ustalenie do kogo konkretnie należał numer abonencki 690-141-944. Fakt, iż oskarżony uczestniczył w dniu 31 sierpnia 2012r. we włamaniu do domu M. i S. K. w O. położonym niedaleko D., w której znajduje się dom K. S. nie przesądza, że uczestniczył w przestępstwie kradzieży z włamaniem do jej domu, położonego w niedalekiej odległości od O.. Należy wskazać, że świadek K. P. nie został skazany za popełnienie przestępstw kradzieży z włamaniem w dniu 31 sierpnia 2012r.

W D. nikt nie widział samochodu A. R. nr rej. (...). Nie można wykluczyć, że oskarżony po dokonaniu włamania do domu M. i S. K. nie uczestniczył we włamaniu do domu w D. na szkodę K. S.. Żaden ze współoskarżonych nie wskazał na udział oskarżonego w tym przestępstwie.

Te okoliczności wskazują na brak dowodów oraz poszlak pozwalających na przypisanie oskarżonemu P. S. popełnienia przestępstwa kradzieży z włamaniem do domu K. S. w dniu 31 sierpnia 2012r. w D..

zarzut

2.naruszenie przepisu art. 424 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia w sposób dowolny i wybiórczy celem dopasowania przez sąd I instancji materiału dowodowego do przyjętego stanowiska w sprawie; uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie spełnia wszystkich minimalnych standardów określonych w przepisie art. 424 k.p.k. i nie umożliwia prześledzenia toku rozumowania sąd I instancji, w szczególności zaś w odniesieniu do zeznań świadka K. P.. Nie pozwala na ocenę dlaczego sąd I instancji przyznał im walor wiarygodności jedynie w części, nie zaś w pełnym zakresie , a także czy fakt odmowy zeznań przez tegoż świadka miał jakikolwiek wpływ na ocenę wiarygodności odczytanych przez niego wyjaśnień złożonych na wcześniejszym etapie postępowania w innej równolegle toczącej się sprawie; co więcej sąd nie wyjaśnił, które z przeprowadzonych dowodów w sprawie pozwoliły na jednoznaczne ustalanie (tak jak wskazuje sąd I instancji w uzasadnieniu), że oskarżony dopuścił się wszystkich zarzucanych mu czynów; przeprowadzone dowody jedynie w sposób pośredni mogłyby wskazywać na sprawstwo oskarżonego, tym samym też powinny powodować po stronie sądu dalszą aktywność;

Zarzut częściowo zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut częściowo zasadny.

Sąd I instancji nie przeanalizował wszystkich zebranych w sprawie poszlak i przez to błędnie przypisał oskarżonemu P. S. popełnienie w dniu 31 sierpnia 2012r. przestępstwa kradzieży z włamaniem do domu położonego w D. na szkodę K. S.. Należy podkreślić, że zeznania K. P. nie miały istnego wpływu na zakres odpowiedzialności oskarżonego P. S. gdyż świadkowi postawiono jedynie zarzuty dotyczące czynu z dnia 21 września 2012r. dokonania włamania do domu M. R. (2). Sprawa dotycząca tego czynu jest obecnie rozpoznawana przez sąd odwoławczy pod sygn. VI Ka 180/19. Świadek nie potwierdził udziału oskarżonego P. S. w tym przestępstwie. Wnioskowanie o winie oskarżonego P. S. zostało oparte na poszlakach omówionych przez sąd odwoławczy.

Zarzut

3. naruszenie przepisu art. 391 § 2 k.p.k. poprzez odczytanie świadkowi K. P. jego wcześniejszych zeznań złożonych w tej samej sprawie, w sytuacji skorzystania przez niego z prawa odmowy zeznań, co w wypadku tego świadka, który w innej wyłączonej sprawie występuje w charakterze oskarżonego, było niedopuszczalne;

Zarzut niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jest to zarzut niezasadny. Jak wynika z karty 108 akt II K 361/16 sąd I instancji odczytał jedynie protokoły wyjaśnień K. P., który jako świadek w tej sprawie pouczony o treści art. 182 § 3 k.p.k. odmówił złożenia zeznań. Jednak jego wyjaśnienia podlegają odczytaniu w trybie art. 391 § 1 k.p.k. Należy powołać się na wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie sygn. II AKa 437/16 z dnia 13.03.2017r.który omawia tę kwestię.

Zarzut

4. naruszenie art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art., 4 k.p.k. oraz art. 9 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie obowiązku dążenia do ustalenia prawdy materialnej i odstąpienie przez sąd I instancji od wyjaśnienia istotnych wątpliwości w sprawie oraz wnikliwej oceny dowodów, skutkiem czego było zaniechanie, z uwagi na wątpliwości sądu, wyjaśnienia kim była osoba, na którą wskazywał oskarżony oraz świadkowie,
o pseudonimie (...) i czy możliwym jest by to sobą dokonała czynów zarzucanych oskarżonemu w niniejszym postępowaniu;

A w konsekwencji powyższych naruszeń, wynikający z powyższego, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść przez ustalenie, iż oskarżony popełnił zarzucane mu czyny, podczas gdy przeprowadzana w sposób prawidłowy ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego winna prowadzić do odmiennego wniosku i uznania, że brak jest wystarczających dowodów na popełnienie przez P. S. zarzucanych mu czynów a w konsekwencji doprowadzić do jego uniewinnienia .

Zarzut niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny.

Nie było możliwości przesłuchania osoby o ps. (...) bowiem oskarżony nie ujawnił jej danych personalnych. Oskarżony i świadek M. R. (1) twierdzili, że osoba ta miała na imię K. zaś przesłuchany na te same okoliczności świadek G. K. zeznał, iż osobą tą był A., który mieszka 100 metrów od niego. Tak więc przeprowadzenie tego dowodu nie było możliwe z powodu sprzecznych informacji przekazywanych przez oskarżonego i świadków, co do personaliów tej osoby. Sąd I instancji zasadnie uznał, że udział tej osoby w sprawie wynika tylko z linii obrony oskarżonego, a wniosek ten potwierdzają dowody i poszlaki zebrane w niniejszej sprawie.

zarzut

5.ślad obuwia został zabezpieczony do pierwszego czynu, więc skazanie za drugi czyn jest niesłuszne.

Zarzut jest zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny. Ślad obuwia został zabezpieczony tylko w domu M. i S. K. w O. w dniu 31 września 2012r. W pozostałych miejscach tj. w domach w D. i J. nie zostały ujawnione ślady wskazujące na udział oskarżonego P. S. w popełnieniu przestępstw kradzieży z włamaniem na szkodę K. S. i M. R. (2). Udział oskarżonego w przestępstwie z dnia 21 września 2012r. wynika z analizy poszlak układający się w logiczny łańcuch począwszy od ujawnienia telefonów komórkowych w samochodzie A. R. (...) należącym do oskarżonego, ustalenia miejsc ich logowania w dniach 31 sierpnia 2012r. i 21 września 2012r. oraz ujawnienie monet skradzionych pokrzywdzonym oraz innych przedmiotów znalezionych u świadka K. P. rozpoznanych jako skradzione w wyniku kradzieży z włamaniem do domu M. R. (2) w dniu 21 września 2012r.

zarzut

6.świadek K. uczestniczył w przesłuchaniu jednego z podejrzanych i wymuszał na nim zeznania poprzez bicie.

Zarzut niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Świadek S. K. niewątpliwie wiedział o zatrzymaniu K. P.. Ewentualna interwencja świadka w przesłuchanie K. P. nie miała wpływu na materiał dowodowy zgromadzony w tej sprawie. Świadek K. P. nie wskazał oskarżonego P. S., jako współsprawcy kradzieży z włamaniem w dniach 31 sierpnia 2012r. i 21 września 2012r. Podczas wizji lokalnej nie wskazał domów objętych zarzutami w tej sprawie. Został jednie skazany przez Sąd Rejonowy dla Warszawy – Pragi P. w W. sygn. IV K 267/14. za udział we włamaniu w dniu 18 czerwca 2012r. Toczy się postępowanie w sprawie tut. sądu sygn. VI Ka 180/19 dotyczące czynu z dnia 21 września 2012r. Pozostałe czyny zostały prawomocnie umorzone na mocy postanowienia z dnia 11 marca 2014r. w sprawie 6 Ds. 509/14 Prokuratury Rejonowej W. P. w W. (k- 174-175). Konsekwencją uniewinnienia oskarżonego P. S. od popełnienia czynu na szkodę K. S. jest zmiana rozstrzygnięcia o naprawieniu szkody.

Wniosek

o uchylenie lub zmianę.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uchylenie wyroku nie jest zasadny gdyż materiał dowodowy zebrany w tej sprawie jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia. Pozwala na dokonanie niezbędnych ustaleń w celu rozpoznania zarzutów zawartych w złożonych apelacjach i zmiany zaskarżonego wyroku.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu drugiego polegającego na włamaniu do domu położonego w D. na szkodę K. S. w dniu 31 sierpnia 2012r.

Zwięźle o powodach zmiany

Brak jest dowodów winy oskarżonego zaś poszlaki nie układają się w zamknięty łańcuch, co skutkowało uniewinnieniem oskarżonego P. S. od popełnienia czynu drugiego. Sąd odwoławczy orzekł nową karę łączną pozbawienia wolności. Przy wymiarze tej kary uwzględnił te same okoliczności, jakie wskazał sąd I instancji tj. znaczny stopnień społecznej szkodliwości czynów oraz to, że oskarżony dopuścił się ich w ramach powrotu do przestępstwa z art. 64 §1 k.k. Uniewinnienie oskarżonego od czynu drugiego wymagało zmiany rozstrzygnięcia o obowiązku naprawienia szkody z punku 5 poprzez wyeliminowanie tego obowiązku wobec pokrzywdzonej K. S..

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6 i 7

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym gdyż ze względu na jego sytuację majątkową nie będzie w stanie ich uiścić. To rozstrzygnięcie znajduje podstawę prawną w treści art. 624 § 1 k.p.k.

Na podstawie art. 618 §1 pkt 11 k.p.k. zasądził na rzecz obrońcy z urzędu koszty pomocy prawnej obejmujące stawiennictwo na rozprawie odwoławczej i dojazd do sądu. Koszty zostały zasądzone w wysokości wskazanej w § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu. Koszty dojazdu ustalono w oparciu Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

1PODPIS

s. Ludmiła Tułaczko

Załącznik 1

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do winy

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

Uchylenie

zmiana

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony P. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Co do winy

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

Uchylenie

zmiana