Sygn. I C 417/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR del. Dariusz Podyma

Protokolant : sekretarz sądowy Marta Kluźniak

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2019 r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa B. K. (1)

przeciwko M. B., P. T., W. K., J. M., W. J.

o zapłatę

1. utrzymuje w całości w mocy wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w C. z dnia 8 grudnia 2016 roku w stosunku do pozwanych M. B., P. T., W. K.;

2. nakazuje wypłacić z sum budżetowych Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w C. radcy prawnej K. M. 8.856 zł (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego pozwanym M. B., P. T., W. K. z urzędu.

I C 417/15

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2015 r B. K. (1) wniósł o zasądzenie solidarnie od J. M., W. J., M. B., P. T., W. K., K. N. kwoty 100 000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 21 września 2005 r i kosztami procesu. W dniu 13 września 2016 r powód cofnął pozew wobec K. N. przed doręczeniem pozwu.

W uzasadnieniu żądania podniesiono, że w dniu 5 sierpnia 2003 r na mocy porozumienia z firmą (...) S. A . powód B. K. (1) nabył wierzytelność w kwocie 700 000 złotych wobec wspólników spółki cywilnej (...) s.c. z siedzibą w C.. Pozwani byli wystawcami weksla in blanco, który zabezpieczał porozumienie handlowe pozwanych. Żądanie dotyczy części wierzytelności. Żądanie odsetek dotyczy okresu do dnia następnego po posiedzeniu w sprawie zawezwania do próby ugodowej.

Pozwani W. J., M. B., P. T., W. K. nie zajęli stanowiska w sprawie, nie wdali się w spór nie stawili się na rozprawach i nie wnieśli o usprawiedliwienie ich nieobecności.

Pozwany J. M. w odpowiedzi na pozew z dnia 24 listopada 2015 r wniósł o oddalenie powództwa i zasądzanie kosztów procesu.

Podniósł zarzut niewłaściwości sądu, przedawnienia roszczenia, braku istnienia wierzytelności. Pierwszy zarzut uzasadniono przekształceniem spółki cywilnej (...) z C. w Spółkę jawną, która siedzibę ma w W.. Drugi zarzut dotyczy upływu 3 letniego terminu przedawnienia roszczenia przed zawezwaniem do próby ugodowej. Upływu 10 letniego terminu przedawnienia wobec wspólników spółki jawnej, których nie można pozywać bez pozwania samej spółki. Trzeci zarzut dotyczący nieistnienia wierzytelności a w szczególności pozwany zakwestionował skuteczność cesji wierzytelności pomiędzy firma (...) a firmą (...) i tym samym nabycie na późniejszym etapie przez powoda roszczenia regresowego.

W dniu 8 grudnia 2016 r Sąd Okręgowy wC.wydał wyrok w którym zasądził solidarnie od pozwanych J. M., W. J., M. B., P. T., W. K. na rzecz powoda B. K. (1) kwotę 100 000 zł (sto tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie. Dodatkowo zasądzono solidarnie od pozwanych J. M., W. J., M. B., P. T., W. K. na rzecz powoda B. K. (1) kwotę 8 617 zł ( osiem tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu. wyrok w stosunku do pozwanych W. J., M. B., P. T., W. K. był wyrokiem zaocznym.

Pozwany J. M. odwołał się do Sądu Apelacyjnego w K., który wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r w sprawie syg. akt I ACa (...) oddalił apelacje J. M. i zasądził od pozwanego kwotę 4050 zł tytułem zwrotu kosztów postepowania apelacyjnego.

W dniu 19 marca 2018 r pozwany J. M. złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 7 grudnia 2017 r syg. akt I ACa (...).

W dniu 12 grudnia 2018 r Sąd Najwyższy w sprawie V CSK (...) odmówił przyjęcia skargi Kasacyjnej do rozpoznania , zasądził od J. M. na rzecz powoda kwotę 2700 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Pozwani W. J., M. B., P. T., W. K. wnieśli sprzeciwy od wyroku zaocznego Sądu Okręgowego w C..

W dniu 11 kwietnia 2017 r sprzeciw W. J. został odrzucony. Wyrok zaoczny z dnia 8 grudnia 2016 r stosunku do pozwanego W. J. uprawomocnił się z dniem 22 marca 2017 r k- 344.

Sprzeciwy pozwanych M. B., P. T., W. K. miały identyczną treść i dokładnie odpowiadały treści apelacji J. M..

W sprzeciwach podniesiono:

- naruszenie prawa materialnego to jest artykułu 123 § 1 pkt 2 kc przez błędną ego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na niewłaściwym przyjęciu, że twierdzenie pozwanych podczas posiedzenia ugodowego w dniu 20 września 2005 roku w sprawie XV Co(...), że nie widzą możliwości zawarcia ugody z uwagi na ich trudną sytuację finansową stanowi uznanie długu i w konsekwencji ustalenie, że czynność ta przerwała bieg przedawnienia roszczenia powoda, podczas gdy uznanie roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 2 k.c. wymaga wyraźnego oświadczenia woli lub też innego jednoznacznego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela, z którego wynika, że dłużnik uznaje roszczenie za istniejące, natomiast w niniejszym przypadku ww. oświadczenie pozwanych nie nosiło tych cech,

- naruszenie prawa materialnego to jest art. 123 § 1 pkt 1 k.c. w związku z art. k.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że w stanie faktycznym mniejszej sprawy w drugie i kolejne zawezwanie do próby ugodowej przerywały bieg przedawnienia roszczenia powoda, podczas gdy materiał dowodowy, w tym pozwy składane przez powoda w celu częściowego dochodzenia roszczeń świadczą o braku zamiaru bezpośredniego dochodzenia roszczenia przed sądem w wyniku złożenia kolejnych wniosków o zawezwanie do próby ugodowego zakończenia sprawy,

- sprzeczność ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia polegającego na:

a) bezpodstawnym przyjęciu, że nastąpiło przerwanie dziesięcioletniego terminu przedawnienia roszczenia w dniu 20 września 2005 roku, to jest w dniu posiedzenia sądu w sprawie XV Co (...), podczas gdy przerwanie terminu przedawnienia nastąpiło w dniu złożenia przez powoda do sądu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej to jest w dniu 13 lipca 2005 roku, a w konsekwencji brak uwzględnienia zarzutu przedawnienia roszczenia podnoszonego przez pozwanego w toku procesu,

b) bezzasadnym przyjęciu istnienia wierzytelności dochodzonej pozwem, podczas gdy powód mimo ciążącego na nim ciężaru dowodu nie wykazał istnienia roszczenia regresowego wobec pozwanej,

- art. 217 § 2 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. polegające na pominięciu wniosków dowodowych pozwanego zawartych w odpowiedzi na pozew, a polegających na braku zobowiązania powoda do przedstawienia załącznika do umowy z dnia 2 .08. 2002 r. pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) SA, to jest porozumienia z dnia 22 października 2001 roku, na podstawie którego (...) posiadała wierzytelność wobec spółki (...) w wysokości 1 232 868, 50 zł wraz harmonogramem spłaty zadłużenia (...) wobec (...), celem ustalenia istnienia tej wierzytelności oraz braku dopuszczenia dowodu z zeznań prezesa zarządu spółki (...) SA w C. D. A. celem ustalenia czy podmiot o nazwie (...) był zobowiązany wobec (...) na kwotę ponad 1,2 min zł, a w konsekwencji brak wszechstronnego zebrania materiału dowodowego pozwalającego na zbadanie zasadności zarzutu pozwanego co do braku istnienia wierzytelności dochodzonej pozwem.

Dodatkowo ustanowiony dla pozwanych pełnomocnik podniósł zarzut przedawnienia roszczenia w związku ze zmiana przepisów o przedawnieniu roszczeń jaka miała miejsce w trakcie trwania procesu, oraz podniósł zarzut nie informowania dłużników o zmianie wierzyciela. Pozwani nie uzasadnili tego zarzutu.

Ustalenia faktyczne i ich ocena prawna.

W dniu 28 marca 2002 roku Sąd Okręgowy w K. w sprawie z powództwa (...) S.A. z siedzibą w G. syg. akt IX GC (...) w wyroku końcowym zasądził solidarnie od J. M., W. J., M. B., P. T., W. K., K. N. oraz (...) spółki z o. o. w R. kwotę 1 000 000 zł należności głównej i 60 600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Zabezpieczeniem porozumienia handlowego zawartego między Rafinerii (...) S.A w G. a spółką cywilną (...), W. J., P. T., M. B., W. K., K. N., był wystawiony przez pozwanych weksel in blanco. Na podstawie weksla zasądzone zostało roszczenie w sprawie IX GC (...) Sądu Okręgowego w K.. Przedmiotowa wierzytelność stwierdzona Wyrokiem Sądu została zbyta na rzecz spółki akcyjnej (...) z siedzibą w C. umową z dnia 24 lipca 2002 r. W dniu 2 sierpnia 2002 r (...) spółki z o. o. w R. nabyła od (...) S.A. z siedzibą w C. całą wierzytelność wynikającą z wyroku Sądu Okręgowego w K. IX GC (...). Nabycie przedmiotowej wierzytelności nastąpiło przez zbycie wierzytelności przysługującej spółce (...) z o. o. z siedzibą w R. w stosunku do (...) w C. w wysokości 1 232 668,15 zł na rzecz (...) S.A. z siedzibą w C.. W wyniku umowy zamiany z dnia 26 czerwca 2003 roku (...) S.A z siedzibą w C. nabyła przysługującą spółce (...) z o. o. z siedzibą w R. wierzytelność w wysokości 700 000 zł, w stosunku do J. M., W. J., M. B., P. T., W. K., K. N.. Powód B. K. (1) wierzytelność wynikająca z wyroku Sądu Okręgowego w K. IX GC (...) nabył na podstawie porozumienia zawartego w dniu 5 sierpnia 2003 roku z firma (...) S.A z siedzibą w C.. W dniu 20 września 2005 roku na posiedzeniu jawnym w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej syg. akt XV Co (...) z w wniosku B. K. (1), który wpłynął do Sądu w dniu 13 lipca 2005 r przeciwko J. M., W. J., M. B., P. T., W. K., K. N. nie doszło do zawarcia ugody. Przeciwnicy J. M., W. J., M. B., P. T. oświadczyli, że „ nie widzą możliwości zawarcia ugody z uwagi na ich trudną sytuacje finansową”. Próba ugodowa przerwała bieg terminów przedawnienia roszcenia. W dniu 24 maja 2007 roku Sąd Rejonowy w C. w sprawie XII C (...) oddalił powództwo o zapłatę kwoty 5000 zł B. K. (2) przeciwko J. M., W. J., M. B., P. T., W. K., K. N.. Spór dotyczył części roszczenia wynikająca z nabycia przez powoda wierzytelności w stosunku do pozwanych od (...) S.A z siedzibą w C.. Wyrok uprawomocnił się bez 15 czerwca 2007 r . W sprawie niesporządzone zostało uzasadnienie wyroku. W dniu 4 listopada 2008 r Sąd Okręgowy w C. w sprawie VI Ca (...) z powództwa B. K. (2) przeciwko J. M., W. J., M. B., P. T., W. K., K. N. o zapłatę kwoty 10 500 złotych zmienił wyrok Sądu Rejonowego w C. w sprawie I C (...) z dnia 24 lipca 2008 r oddalający powództwo i zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 10 500 złotych z odsetkami i kosztami procesu. Spór dotyczył kolejnej części roszczenia wynikająca z nabyci przez powoda wierzytelności w stosunku do pozwanych od (...) S.A z siedzibą w C.. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Okręgowy odniósł się do umowy z dnia 2 sierpnia 2002 r o zbycie wierzytelności przysługującej spółce (...) z o. o. z siedzibą w R. w stosunku do (...) w C. w wysokości 1 232 668,15 zł na rzecz (...) S.A. z siedzibą w C. uznając skuteczność prawną zawartej umowy. Przy ponownym wezwaniu do próby ugodowej na posiedzeniu w dniu 7 października 2010 roku w sprawie syg. akt XV Co (...) J. M., W. K., P. T. oświadczyli, że „nie widzą możliwości zawarcia ugody”. W dniu 10 lipca 2012 r w sprawie I C(...) Sąd Okręgowy w C. wyrokiem zaocznym zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 100 000 zł. Spór dotyczył tak jak poprzednie spory sądowe wierzytelności wybijającej z nabytej przez powoda od (...) S.A z siedzibą w C. wierzytelności. Wyrok zaoczny uprawomocnił się 9 sierpnia 2012 r. Na kolejnym posiedzeniu w dniu 9 października 2013 r w sprawie XV Co (...) J. M., W. J., W. K., P. T. oświadczyli, że „nie uznają roszczenia i nie widzą możliwości zawarcia ugody”. Pozwani nie interesowali się spłata należności, nie wiedzą o wysokości ewentualnych zobowiązań, nie przypominają sobie treści umowy , nie zaprzeczają by umowę podpisali.

dowód: akta postępowania I C (...) Sądu Rejonowego w C. – porozumienie z dnia 5 sierpnia 2003 r k - 7 - 9, umowa przelewu wierzytelności z dnia 24 lipca 2002 r k- 12, 13, umowa przelewu wierzytelności z dnia 2 sierpnia 2002 r k- 15, 16, umowa zamiany z dnia 26 czerwca 2003 r k- 17, 18, protokół posiedzenia z dnia 20 września 2005 r k- 20, wyrok Sądu Okręgowego z dnia 3 listopada 2008 r z uzasadnieniem k- 135, 142 -144, akta postępowania IX GC (...) Sądu Okręgowego w K.– wyrok częściowy zaoczny z dnia 20 grudnia 2001 r k- 201, wyrok końcowy z dnia 20 marca 2002 r k- 254, akta postępowania I C (...)Sądu Okręgowego w C. – wyrok zaoczny z dnia 10 lipca 2012 r k- 30, akta postępowania XII C (...) – wyrok z dnia 24 maja 2007 r k- 183, akta postepowania XV Co (...) - protokół posiedzenia pojednawczego z dnia 7 października 2010 r k- 19, akta postepowania XV Co (...) - protokół posiedzenia pojednawczego z dnia 9 października 2013 r k- 21, zeznania P. T. zapis nagrania 00.05.33 do 00.07.14 k – 490 v, zeznania W. K. zapis nagrania 00.10.02 do 00.15.08 k- 498 v.

Stan faktyczny ustalono głównie na podstawie dokumentów urzędowych – orzeczenia Sądów. Ich uzupełnieniem są dokumenty prywatne – umowy, które są zbieżne z dokumentami urzędowymi wzajemnie się potwierdzają i nie zawierają sprzeczności. Nie zawierają również regulacji, które budziłyby wątpliwości, co do ich dopuszczalności prawnej. Uzupełnieniem materiału dowodowego są zeznania pozwanych, które są niezwykle lakoniczne , nie zawierają praktycznie żadnych istotnych treści. Pozwani nie poczuwają się do odpowiedzialności dlatego nie interesowali się umowami. Tego typu zeznania nie mogą zostać uwzględnione, bowiem pomimo upływu dość długiego okresu czasu, pozwani nadal bazując na swoim przekonaniu o braku swojej odpowiedniości, nie podejmują nawet próby ustalenia faktów wskazywanych przez powoda, by podjąć merytoryczna polemikę. Wyjątkowo bierna postawa pozwanych nie jest podstawą do uznania za niewiarygodnych dowodów wskazywanych przez powoda. Jedyny fakt, na jaki wskakują pozwani to, okoliczność, że nie byli informowani o dokonanym przelewie wierzytelności. Zgodnie z art. 509 kc - wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Literalna treść przepisu jasno wskazuje na brak wymogu informowania dłużnika o zmianie wierzyciela. Poinformowanie dłużnika o zmianie wierzyciela miałoby znaczenie w sytuacji spełnienia świadczenia przez dłużnika – art. 512 kc – dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do innych czynności prawnych dokonanych między dłużnikiem a poprzednim wierzycielem. Sytuacja taka jednak nie miała miejsce w niniejszym sporze dłużnicy – pozwani, nie tylko nie wykazali i nie udowodnili fakt spełnienia świadczenia ale negują swoją zasadę odpowiedzialności , nie wskazują faktów stanowiących podstawę ich stanowiska.

Zarzut pozwanych był zarzut nieistnienia wierzytelności. Zdaniem Sądu również chybiony. W wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2001 r. I CKN 379/00, LEX nr 52661. Był to tożsamy zarzut z podniesionym w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w C.z dnia 3 listopada 2008 r w sprawie VI Ca (...) r. Pozwany kwestionował istnienie wierzytelności (...) z o. o. z siedzibą w R. w stosunku do (...) w C. a tym samym skuteczność nabycia od spółki akcyjnej (...) z siedzibą w C. wierzytelności wynikającej z wyroku Sąd Okręgowy w K. 28 marca 2002 roku. Poza stanowiskiem nie wskazał żadnych przekonujących dowodów, które uzasadniałby ten zarzut. Do umowy z dnia 2 sierpnia 2002 r przelewu wierzytelności zastosowanie mają wszelkie regulacje dotyczące ważności czynności prawnych. Do świadczenia w miejsce wykonania mają zastosowanie ogólne przesłanki ważności czynności prawnych. Umowa co do świadczenia w miejsce wykonania może być więc w konkretnych okolicznościach nieważna, m.in. z powodu sprzeczności z zasadami współżycia społecznego lub dlatego, że miała na celu obejście ustawy – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2003 r. III CKN 804/00, LEX nr 78896, Pr. Bankowe 2004/4/24. Treść umowy z dnia 2 sierpnia 2002 r nie budzi wątpliwości, co dopuszczalności zawierania tego typu umów. W zakresie skutków obligacyjnych umowa ta dochodzi do skutku mocą samego porozumienia stron bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności realnych, co oznacza, że skoro została zawarta to doszła do skutku, i nie jest konieczne badanie elementu umowy związanego z zapłatą. Na marginesie wskazać można, że spółka (...) twierdzi, że została zaspokojona przez spółkę (...) i zwolniła ją z długu. Umowa nie zawiera żadnych elementów niedopuszczalnych przez prawo. Strony umowy zgodnie zawierają porozumienie, co do wierzytelności, która istnieje i jest wymagalna. Wierzytelność nie została zapłacona przez pozwanych i nie toczy się żadne inne postępowanie sądowe bądź pozasądowe z wniosku podmiotu, który rości sobie prawo do przedmiotowej wierzytelności. Zdaniem Sądu wszystkie czynności prawne opisane w stanie faktyczny spełniają warunki określone w przepisie art. 509 kc, dlatego powód skutecznie nabył wierzytelność wynikającą z wyroku Sąd Okręgowy w Krakowie z dnia 28 marca 2002 r i może dochodzić zapłaty kolejnej jej części w wysokości 100 000 złotych.

Zarzut przedawnienia roszczenia zdaniem Sądu zasługuje na uwzględnienie częściowo i tylko w zakresie żądania ustawowych odsetek. (...) S.A. z siedzibą w G. przeciwko pozwanym w dacie wydania wyroku 28 marca 2002 r objęte zostało 10 letnim terminem przedawnienia roszczenia – art. 125 kc, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Powód B. K. (1) wierzytelność wynikająca z wyroku Sądu Okręgowego w K. IX GC (...) nabył na podstawie porozumienia zawartego w dniu 5 sierpnia 2003 roku z firma (...) S.A z siedzibą w C.. Czynności, które powodują przerwę biegu przedawnienia roszczenia wskazano w art. 123 kc – każda czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje, wszczęcie mediacji. Pierwsza próba zawezwania do zawarcia ugody zakończyła się 20 września 2005 roku na posiedzeniu jawnym w sprawie syg. akt XV Co (...) oświadczeniem pozwanych, że „ nie widzą możliwości zawarcia ugody z uwagi na ich trudną sytuacje finansową”. Nie budzi wątpliwości, iż jest to czynność przed Sądem, która przerywa bieg terminu przedawnienia roszczenia. Zawezwanie do próby ugodowej jest czynnością przerywającą bieg przedawnienia, jeżeli stanowczo nie ustalono, że przedsięwzięto ją bezpośrednio w innym celu niż wskazany w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2016 r. III CSK 50/15, LEX nr 1975839. Analiza treści protokołu posiedzenia ( brak wniosku o zawezwanie do próby ugodowej) wykazuje również, iż pozwani na tym etapie uznawali roszczenia a jedynie z uwagi na trudną sytuację finansową nie doszło do zawarcia ugody. Kolejne próby zawezwania do zawarcia ugody w sprawach XV Co (...) i XV Co (...) Sądu Rejonowego w C. nie doprowadziły do zawarcia ugody, ale ponownie spowodowały przerwę biegu przedawnienia roszczenia. Zgodnie z art. 124 § 1 kc - po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W tak ustalonym stanie faktyczny, który w zakresie wszczynanych postepowań o zawezwanie do prób ugodowych, wynika z dokumentów urzędowych, nie można uznać za skuteczny zarzut przedawnienia roszczenia głównego. Mając jednak na uwadze datę początkową żądania odsetek 21 września 2005 r roszczenie w zakresie przekraczającym okres 3 lat przed wytoczeniem powództwa jest przedawnione. W art. 125 § 1 k.c. wyraźnie zróżnicowano terminy przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe i innych roszczeń. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 § 1 k.c.) należą do kategorii świadczeń okresowych i - jeżeli zostały stwierdzone tytułem wykonawczym - powinny przedawniać się z upływem trzech lat (art. 125 § 1 zdanie drugie k.c.). Chodzi tu jednak tylko o odsetki "należne w przyszłości", a więc takie, które stają się wymagalne m.in. po uprawomocnieniu się wyroku sądowego, stwierdzającego obowiązek zapłaty tych odsetek - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2016 r. IV CSK 528/15, LEX nr 2049807. Zdaniem Sądu powód nie udowodnił – art. 6 kc - przerwy biegu przedawnienia roszczenia odsetkowego w szczególności nie załączono w poczet materiału dowodowego wniosku o zawezwanie do pierwszej próby ugodowej. Brak dowody by zawezwanie dotyczyło odsetek. Dalsze zawezwania dotyczyły odsetek przedawnionych i nie zostały uznane przez pozwanych. Zgodnie z art. 125 kc orzeczono o oddaleniu żądania zasądzenia odsetek za okres od 21 września 2005 r do 24 sierpnia 2012 r.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut zgłoszony przez pełnomocnika z urzędu reprezentującego pozwanych dotyczący przedawnienia roszczenia w związku ze zmiana przepisów. W związku z brakiem uzasadnienia zarzutu nie można wprost się do niego ustosunkować. Pozwani nie są konsumentami. Należy zwrócić uwagę na treść art. 5 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 8 czerwca 2018 r.)- do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu. Roszczenie powoda w chili wniesienia pozwu 25 sierpnia 2015 r, na obowiązującym w dacie wniesienia pozwu stanie prawnym nie było przedawnione z powodów wyżej omówionych. Obecnie obowiązujący termin przedawnienia wynikający z art. 125 kc - wynosi sześciu lat. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenie okresowe należne w przyszłości przedawnia się z upływem trzech lat. W dniu 8 lipca 2018 r weszła w życie cytowana zmiana przepisu, co oznacza, że od tej daty, teoretycznie, rozpoczął bieg 6 letniego terminu przedawnienia roszczenia. Wniesienie pozwu przerwało jednak bieg terminu przedawnienia roszczenia, w tym zakresie przepisy nie uległy zmianie, dlatego zarzut przedawnienia roszczenia w związku ze zmianą przepisów jest chybiony.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowi art. art. 860 § 1 kc i art. 864 kc. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc ( opłata sądowa 5000 zł oraz koszty zastępstwa procesowego 3617 zł). Orzeczono na podstawie art. 347 kpc o utrzymaniu w całości w mocy wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w C. z dnia 8 grudnia 2016 roku w stosunku do pozwanych M. B., P. T., W. K.. Mając na uwadze ustanowienie dla pozwanych na etapie obecnie toczącego się postępowania pełnomocnika z urzędu, nakazano wypłacić z sum budżetowych Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w C.radcy prawnej K. M. 8.856 zł (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego pozwanym M. B., P. T., W. K. z urzędu z uwzględnieniem podatku VAT - postawa prawna - ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych art. 223. 1. - koszty pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu ponosi Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego, jeżeli przepis szczególny tak stanowi w zw. z art. 98 kpc i § 8 pkt - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.