Sygn. akt VIII U 494/19
punktu 1 wyroku
Decyzją z dnia 13 marca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. w Z. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art.12 ust.1, art. 13 pkt 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 ustawy i lit. a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r., art. 83 §1 k.c. w związku z art. 300 k.p. stwierdził, że M. Z. (1) jako pracownik u płatnika składek TRANS-OL-BUD K. K. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 listopada 2018 r. do 3 grudnia 2018 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że firma (...) zawarła z M. Z. (1) umowę o pracę czas określony od 1 listopada 2018 r. do 3 grudnia 2018 r. w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem zasadniczym 18 zł brutto/godzina, na mocy której powierzono mu obowiązki brukarza. Na podstawie zaś dokumentów zapisanych w systemie informatycznym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że M. Z. (1) został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych od dnia 6 listopada 2018 r. jako pracownik w pełnym wymiarze czasu pracy, a po krótkim okresie od zgłoszenia, począwszy od 30 listopada 2018 r., stał się niezdolny do pracy z powodu choroby. W ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza wykonywania pracy przez M. Z. (1), a jedynym celem zawarcia z M. Z. (1) umowy o pracę była chęć skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z chorobą. W ocenie organu rentowego zawarcie umowy o pracę z M. Z. (1) miało charakter pozorny.
/decyzja k. 2 – 4 odwrót akt ZUS/
W odwołaniu od powyższej decyzji M. Z. (1) uznał decyzję za krzywdząca i wskazał, że wykonywał umowę o pracę oraz otrzymywał za nią wynagrodzenie. Według wnioskodawcy Zakład Ubezpieczeń Społecznych nietrafnie przyjął, że umowa o pracę, listy płac, listy obecności, zeznania pracodawcy nie są dowodem świadczenia pracy przez wnioskodawcę. M. Z. (1) wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i ustalenie, że wnioskodawca od 1 listopada 2018 r. podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.
/odwołanie k.3 – 5/
W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi organ rentowy przytoczył argumentację jak w treści zaskarżonej decyzji.
/odpowiedź na odwołanie k.11 – 12 odw. /
Zainteresowany K. K. prowadzący firmę (...)-B.” w Ł. przyłączył się do odwołania.
/oświadczenie e-protokół z 17 października 2019 roku 00:02;46/
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Zainteresowany płatnik składek K. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w Ł. i w jej ramach zajmuje się świadczeniem usług budowlanych, specjalizującą się w budowie dróg i brukarstwie. Za rok 2018 uzyskał przychód w wysokości 154 543,00 zł. Za rok 2019 przychód w wysokości – 111 158,00 zł. Wnioskodawca był pierwszym pracownikiem zainteresowanego.
/zeznania zainteresowanego K. K. e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:14:52 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:17:36 – 00:29:20 , ewidencja przychodów k.74, k.75/
Wnioskodawca M. Z. (1) urodził się (...) Ma wykształcenie średnie oraz uprawnienia do obsługi koparko-ładowarki, spycharki, walca, przecinarki do nawierzchni dróg, zagęszczarki i ubijarki. Obecnie pracuje jako operator koparki-ładowarki w firmie (...).
/kwestionariusz osobowy k. 25 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy M. Z. (1) e- protokół e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:12:33 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:02:54 – 00:17:36 /
W okresie od 26 sierpnia 2015 r. do 31 października 2015 r., od 27 października 2016 r. do 30 listopada 2016 r. pracował na pełen etat w firmie (...) na stanowisku robotnik budowlany.
/świadectwa pracy k.26-27 akt ZUS k. 29-30 akt ZUS/
Wnioskodawca, po zakończeniu współpracy z firmą (...), przez rok od lipca 2017r. do października 2018 r. był zarejestrowany jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy.
/zlecenie – wydział zasiłków k.12 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy M. Z. (1) protokół e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:12:33 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:02:54 – 00:17:36/
Odwołujący zawarł umowę o pracę na czas określony od 1.11.2018 r. do 3.12.2018 r. z zainteresowanym K. K.. Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 18,00 zł brutto na godzinę. M. Z. (1) pracował na stanowisku brukarza. Wnioskodawca został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych od dnia 1.11.2018 r. do 3.12.2018 r.
/ umowa na czas określony k. 24, świadectwo pracy k. 33-34 akt ZUS/
W dniu 30.10.2018 r. M. Z. (1) odbył szkolenie BHP w firmie zainteresowanego.
/karta szkolenia bhp k.22 akt ZUS/
W dniu 30.10.2018 r. lekarz z przychodni (...) stwierdził, że M. Z. (1) jest zdolny do pracy.
/orzeczenie lekarskie k.31 akt ZUS/
Strony znały się od wielu lat. Kiedyś pracowały razem w jednej firmie. Podczas rozmowy okazało się, że wnioskodawca poszukuje pracy, zaś zainteresowany, pod koniec roku 2019 miał dużo prac. Wnioskodawca posiadał fachową wiedzę, kwalifikację i odpowiednie przygotowanie do zajmowanego stanowiska. W ramach umowy wnioskodawca wykonywał wjazd do bramy na ul. (...) w Ł. gdzie odtwarzał kostkę granitową na rzecz dewelopera (...), a w R. na ul. (...) robił wjazdy do domków jednorodzinnych, obsadzał tam obrzeża, układał kostkę. Pracował od 7 rano do godzin popołudniowych bez względu na warunki pogodowe.
/zeznania wnioskodawcy M. Z. (1) e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:12:33 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:02:54 – 00:17:36 i zeznania zainteresowanego K. K. e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:14:52 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:17:36 – 00:29:20, zeznania świadka A. S. e-protokół z 17 października 2019 roku 00:40:44 – 00:40:18, zeznania świadka M. Z. (2) e-protokół z 17 października 2019 roku 00:41:48, zeznania świadka J. B. e-protokół z 17 października 2019 roku 00:03:45 – 00:08:29/
Na ulicy (...) było do wykonania około 200-300 m 2. Termin wykonania ustalony został na koniec listopada 2018 roku.
/zeznania zainteresowanego K. K. e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:14:52 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:17:36 – 00:29:20/
Wnioskodawca podpisywał codziennie listy obecności.
/zeznania wnioskodawcy M. Z. (1) e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:12:33/
Zainteresowany wystawił faktury: na rzecz A. B.”, płatną w dniu 17 grudnia 2017 roku, na kwotę 20.418,- zł oraz na Wspólnotę Mieszkaniową przy ul (...), na kwotę 2.460,- zł, płatną 23 listopada 2017 roku. Faktury zostały zapłacone.
faktura VAT nr (...) k. 59, faktura VAT (...) k. 60, potwierdzenia przelewów k.71-74/
Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie w gotówce. Dokumentację w postaci listy płac sporządzała księgowa.
/zeznania wnioskodawcy M. Z. (1) protokół e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:12:33 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:02:54 – 00:17:36, lista płac k.79-80 /
Za okres 1 listopada 2018 r. do 30 listopada 2018 r. wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie w wysokości 3.619,72 zł brutto. Za grudzień wypłacono mu kwotę 707,05 zł brutto.
/karta wynagrodzeń pracownika k.35, karta wynagrodzeń pracownika k.36/
M. Z. (1) leczy się z powodu kręgosłupa od 2007 r. w przychodni (...) w Ł..
/zeznania wnioskodawcy M. Z. (1) protokół e-protokół z 13 lutego 2020 roku 00:12:33 w zw. z e-protokołem z 17 października 2019 roku 00:02:54 – 00:17:36, dokumentacja medyczna k. 91/
W związku z dolegliwościami kręgosłupa wnioskodawca korzystał ze zwolnienia lekarskiego od 30 listopada 2018 roku do marca 2019 roku.
/okoliczność bezsporna/
Sąd zważył co następuje:
Na mocy art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 Nr 205 poz. 1585 z późn. zm.) Zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności:
1) zgłaszania do ubezpieczeń społecznych;
2) przebiegu ubezpieczeń (…)
Zgodnie z art. 6 ust 1 pkt.1 i art. 13 pkt.1 obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.
W niniejszej sprawie organ rentowy podważał skuteczność umowy o pracę zawartej między M. Z. (1) a K. K., wskazując na jej pozorny charakter.
Jak wynika z cytowanych przepisów organ rentowy ma prawo do badania a także kwestionowania podstaw ubezpieczenia w tym umów o pracę ponieważ rodzą one skutki w dziedzinie ubezpieczeń społecznych.
Jednak w takiej sytuacji, w myśl art. 6 kc, to na organie rentowym spoczywa obowiązek udowodnienia pozorności umowy lub jej sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy np. w wyroku z dnia 15 lutego 2007 r., I UK 269/06, OSNP 2008 nr 5-6, poz. 78 oraz w wyroku z dnia 24 sierpnia 2010 r. I UK 74/10, w którym stwierdził, iż „1. Na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli.
2. Podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 ustawy z 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa umowę o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia.” (LEX nr 653664)
Zdaniem Sądu Okręgowego, organ rentowy w żaden sposób nie udowodnił, iż zakwestionowana przez niego umowa o pracę miała charakter pozorny czy była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Postępowanie dowodowe nie dało podstaw do uznania pozorności spornej umowy ale okazały się wystarczające do wydania orzeczenia. Odwołanie w świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasługuje na uwzględnienie i powoduje zmianę zaskarżonej decyzji.
Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 i 13 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 300 z późn. zm.), obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.
Stosownie zaś do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60 poz. 636 z późn. zm.), osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.
Natomiast, jak stanowi art. 4 w ust 1 i 2 w/w ustawy zasiłkowej, ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.
W myśl art. 22 §1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.
Stosownie do treści § 1 1 art. 22 k.p., zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy.
Zaś zgodnie z § 1 2 art. 22, nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych w § 1.
Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).
W niniejszej sprawie zainteresowany płatnik składek K. K. zawarł z odwołującym się M. Z. (1) w dniu 1 listopada 2018 r. umowę o pracę, która stanowiła stosowną podstawę do zastosowania w/w regulacji i przyjęcia, iż uzyskał on prawo do świadczeń określonych w ustawie zasiłkowej. Jednakże ważność tej umowy została przez organ rentowy niesłusznie zakwestionowana. Niewątpliwie bowiem umowa o pracę z dnia 1 listopada 2018 r. nie została zawarta dla pozoru i nie ma do niej zastosowania przepis art. 83 k.c.
Zgodnie z treścią art. 83 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udawałyby, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga, okoliczność, na którą Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, iż nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego tylko taka umowa o pracę, która nie wiąże się z faktycznym wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu zatem o "fikcyjne" zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła (wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, opubl: OSNAPiUS rok 2000, Nr 9, poz. 36; wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, opubl: OSNAPiUS rok 2002, Nr 20, poz. 496; wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, opubl: OSNAPiUS rok 1997, Nr 15, poz. 275; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, opubl: OSNAPiUS rok 2005, Nr 15, poz. 235, str. 712).
Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, jest zatrudnienie jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy, a pracodawcy do przyjmowania tego świadczenia i dawania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany.
Ustalając stan faktyczny Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz wnioskodawcy i zainteresowanego, w których wskazali na realność zawartej umowy o pracę oraz faktyczne świadczenie pracy przez wnioskodawcę w ramach powyższej umowy o pracę począwszy od dnia 1 listopada 2018 r. do momentu powstania u niego niezdolności do pracy. W ocenie sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do odmowy wiary zeznaniom świadków. Wszyscy świadkowie zgodnie potwierdzili, iż wnioskodawca w listopadzie 2018 r. świadczył pracę na stanowisku brukarza na rzecz płatnika.
W ocenie Sądu zeznania w niniejszej sprawie są jasne, logiczne, niesprzeczne oraz wzajemnie uzupełniają się. Stwierdzić należy, iż wskazane przez wymienione wyżej osoby okoliczności znajdują również potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, a więc w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym powołanym w opisanym stanie faktycznym.
Na podkreślenie zasługuje okoliczność, iż złożone do akt dokumenty nie były kwestionowane przez ZUS, a zeznania wnioskodawcy oraz świadków nie zostały zasadnie podważone w toku procesu przez organ rentowy.
W świetle poczynionych w rozpoznawanej sprawie ustaleń faktycznych nie można mówić o pozorności oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę.
W tym miejscu należy rozważyć, czy zachowanie to nie narusza zasad współżycia społecznego, gdyż zgodnie z w/w art. 58 § 2 k.c. nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. W wyroku z dnia 18 października 2005 roku (sygn. akt II UK 43/05, opubl. OSN Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2006, Nr 15 – 16, poz. 251) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, ale nie może to oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań oraz korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawarciu umowy o pracę na krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia (np. urodzeniem dziecka i niezdolność do pracy w okresie ciąży) i ustaleniu wysokiego wynagrodzenia w celu uzyskania świadczeń obliczonych od tej podstawy. Taka umowa o pracę jest nieważna jako sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Na uwagę zasługuje także stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z 14 marca 2001 r. (II UKN 258/00, OSNP 2002/21/527), zgodnie z którym nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował i wypłacał z tego tytułu wynagrodzenie za pracę. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).
Sąd Okręgowy w Łodzi podziela również pogląd Sądu Najwyższego zawarty w wyroku z dnia 25 stycznia 2005 r., II UK 141/04 opublikowanym w OSNP 2005/15/235), w którym stwierdza się, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).
W niniejszej sprawie wnioskodawca zawarł kwestionowaną umowę o pracę w dniu 1 listopada 2018 r. do dnia 3 grudnia 2018 r. (z datą rozpoczęcia wykonywania obowiązków określoną na dzień 2 listopada 2018 r.), a faktycznie pracę świadczył do 30 listopada 2019 r. Wnioskodawca leczy się na kręgosłup od 2007 r. W dniu 30 października 2018 r. lekarz stwierdził, że M. Z. (1) jest zdolny do pracy pomimo wcześniejszych problemów ze zdrowiem. Wnioskodawca ani zainteresowany nie mogli przypuszczać, że dojdzie do kontuzji, a w następstwie do niezdolności do pracy wnioskodawcy.
W ocenie Sądu zawarcie przedmiotowej umowy o pracę nie miało na celu obejścia przepisów ustawy, gdyż osiągnięcie wskazanych przez organ rentowy celów jest zgodne z ustawą. Nawiązanie stosunku pracy powoduje konsekwencje prawne nie tylko w sferze prawa pracy, ale i w innych dziedzinach prawa. Jednym z takich skutków jest prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego na wypadek ziszczenia się określonych w ustawie warunków. Skutek ten po ich spełnieniu powstaje z mocy prawa. Nie można zatem wiązać zawarcia umowy o pracę, choćby zmierzała wyłącznie do uzyskania świadczeń ubezpieczeniowych, z zamiarem obejścia prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 122; zdanie odrębne do wyroku Sądu Najwyższego z 14 lipca 2005 r. II UK 278/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, Nr 7-8, poz. 116). Cel w postaci objęcia ubezpieczeniem społecznym i uzyskania z niego świadczeń nie jest bowiem sprzeczny z ustawą ani nie zmierza do jej obejścia, a przeciwnie - co zostało już wcześniej powiedziane - jest konsekwencją uzyskania statusu pracownika.
Ponieważ postępowanie dowodowe wykazało, iż wnioskodawca pracę podjął i faktycznie ją świadczył, a pracodawca – świadczenie to przyjmował, płacąc umówione wynagrodzenie co potwierdzają zeznania świadków i stron umowy, brak podstaw do uznania nieważności spornej umowy o pracę.
Uwzględniając poglądy Sądu Najwyższego wyrażone w przytoczonych orzeczeniach, należy uznać, że w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę o pracę było nawiązanie stosunku pracy i doszło do faktycznego świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu jej stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego (np. choroby), nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa. Zawarcie umowy o pracę przez wnioskodawcę z płatnikiem składek w świetle zebranego materiału dowodowego, w ocenie Sądu Okręgowego nie było też sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Mając powyższe na uwadze Sąd doszedł do przekonania, iż decyzja organu rentowego wydana została w oparciu o błędnie ustalony stan faktyczny i nie znajduje ona oparcia w realiach niniejszej sprawy.
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję jak w pkt 1 sentencji wyroku uznając odwołanie za zasadne.
Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z aktami rentowymi.
31 III 2020 roku.