UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. żądała zapłaty od K. M. (1) kwoty 14.921,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 listopada 2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Wskazała, że pozwany K. M. (1) jest odpowiedzialny za uszkodzenie kontenera w trakcie wykonywanego transportu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym K. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

K. M. (1) wskazał, że nie posiada legitymacji biernej, albowiem nie zawierał ze (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowy przedmiotem której miałby być transport kontenera oraz nie uszkodził kontenera w trakcie transportu.

Podniósł zarzut przedawnienia.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożyła wniosek o wezwanie do wzięcia udziału w sprawie w charakterze pozwanego K. M. (2).

Wskazała, że pozwany K. M. (2) jest odpowiedzialny za uszkodzenie kontenera w trakcie wykonywanego transportu, ponadto to K. M. (2) wskazała w siedzibie powódki dane K. M. (1) jako odpowiedzialnego za powstałą szkodę na potrzeby wystawienia faktury VAT.

Na podstawie art. 194 § 1 kpc został wezwany do udziału w sprawie w charakterze pozwanego K. M. (2).

K. M. (2) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

K. M. (2) wskazał, że nie posiada legitymacji biernej, albowiem nie zawierał ze (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umowy przedmiotem której miałby być transport kontenera oraz nie uszkodził kontenera w trakcie transportu. Zakwestionował wartość kontenera.

Podniósł zarzut przedawnienia.

W toku sprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący, stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z M. K. umowę o roboty budowlane nr (...). W art. 2 umowy wskazano, że rozpoczęcie robót budowalnych następuje z dniem 1 czerwca 2015 r. a ich zakończenie przewidziane jest na dzień 30 lipca 2015. Roboty budowlane dotyczyły budynku mieszkalno-usługowego przy kwartale XIII P. w S..

Dowód:

- umowa nr (...) z załącznikami, k. 57-80.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z K. M. (2) umowę o roboty budowlane nr (...). W art. 2 umowy wskazano, że rozpoczęcie robót budowalnych następuje z dniem 1 czerwca 2015 r. a ich zakończenie przewidziane jest na dzień 30 lipca 2015.

Roboty budowlane dotyczyły budynku mieszkalno-usługowego przy kwartale XIII P. w S..

Dowód:

- umowa nr (...) z załącznikami, k. 81-104.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z K. M. (2) umowę o roboty budowlane nr (...). W art. 2 umowy wskazano, że rozpoczęcie robót budowalnych następuje z dniem 9 września 2015 r. a ich zakończenie przewidziane jest na dzień 30 listopada 2015.

Roboty budowlane dotyczyły wykonania izolacji ścian piwnic wraz z drenażem.

Dowód:

- umowa nr (...) z załącznikami, k. 105-129.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z M. K. umowę najmu kontenerów nr (...) na czas oznaczony od 2 czerwca 2015 r. do 2 czerwca 2016 r.

W § 1 pkt 2 umowy wskazano, że wartość kontenera sanitarnego wynosi 14.760 zł.

Dowód:

- wyrok z dnia 14 czerwca 2017r., z uzasadnieniem, k. 111-121.

S. K. to pracownik (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. S. K. zadzwonił do K. M. (2) w sprawie transportu kontenera sanitarnego.

Wskazał, że potrzebuje pomocy ww. w zabezpieczeniu miejsca, do którego kontener miał być przewieziony.

Datę transportu uzgodnił K. M. (2) z przewoźnikiem dysponującym samochodem z dźwigiem, którego numer otrzymał od S. K..

Datę transportu ustalono na dzień 21 kwietnia 2016 r. W trakcie załadunku kontener spadł i uległ uszkodzeniu.

Osoba wykonująca transport nie została umówiona przez K. M. (2). Transport został wykonany przez osobę, które nie była pracownikiem K. M. (2) i K. M. (1), ani nie miała zawartej z ww. żadnej umowy o świadczenie usług.

K. M. (2) i K. M. (1) nie uczestniczyli faktycznie w ładowaniu kontenera na samochód.

K. M. (1) nie było w ogóle na trasie przewozu, natomiast K. M. (2) znajdował się w miejscu, do którego ten kontener miał być przewieziony wraz z dwoma swoimi pracownikami.

Dowód:

- pismo z dnia 5 sierpnia 2016 r., k. 172,

- częściowo zeznania świadka S. K., k. 156,

- przesłuchanie pozwanego K. M. (2), k. 174,

- przesłuchanie pozwanego K. M. (3), k. 174.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. skontaktowała się z M. K.. Wystawiono protokół całkowitego zniszczenia kontenera, w którym wskazano, że kontener nie nadaje się do naprawy i dalszego użytkowania.

M. K. wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 18.154,80 zł brutto.

M. K. wytoczyła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. powództwo o zapłatę kwoty 18.154,80 zł brutto. Sprawa Toczyła się przed Sądem Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie pod sygn. akt X GC 1723/16. Prawomocnym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2017 r. zasądzono na rzecz M. K. od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę 14.760 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 29 kwietnia 2016 r. do dnia 24 czerwca 2016 r. Wyrok uprawomocnił się 7 września 2017 r.

Dowód:

- wyrok z uzasadnieniem w sprawie X GC 1723/16, k. 111-121,

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wystawiła na rzecz K. M. (1) fakturę VAT na kwotę 14.921,35 zł.

Dowód:

- faktura VAT z dnia 30 czerwca 2017 r., k. 16.

K. M. (1) zaliczył fakturę VAT na kwotę 14.921,35 zł do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. W toku niniejszego postępowania K. M. (1) zwrócił się do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o wystawienie faktury korygującej.

Fakt przyznany w toku postępowania przez pozwanego K. M. (1) (k. 141), a nadto dowód:

- pismo z dnia 23 września 2019 r., k. 143.

Pismem z dnia 13 grudnia 2017 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wezwała K. M. (1) do zapłaty kwoty 14.921,35 zł. Wezwanie doręczono na adres ul. (...) w S. w dniu 20 grudnia 2017 r.

Wezwanie ponowiono pismem z dnia 15 stycznia 2019 r.

Dowód:

- wezwanie z dnia 13 grudnia 2017 r. z dowodem doręczenia, k. 17- 19.

- wezwanie z dnia 15 stycznia 2019 r. z dowodem nadania, k. 20-21.

Pismem z dnia 5 sierpnia 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wezwała K. M. (2) do zapłaty kwoty 14.921,35 zł. Wezwanie doręczono na adres T. 61.

Dowód:

- wezwanie z dnia 5 sierpnia 2016 r. z dowodem nadania, k. 172-173.

Sąd zważył, co następuje:

Powód opierał swoje roszczenie na podstawie art. 415 kc. Stosownie do tego przepisu kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Podstawowe znaczenie dla możności przypisania sprawcy szkody odpowiedzialności odszkodowawczej opartej na art. 415 k.c. ma zatem określenie:

1) Zdarzenia, za które podmiotowi przypisywana jest odpowiedzialność (czyn sprawcy),

2) Szkody,

3) Związku przyczynowego.

Czynem sprawy może być działanie, jak i zaniechanie, a za bezprawne należy kwalifikować czyny zakazane przez przepisy prawne, bez względu na ich źródła, mające charakter abstrakcyjny, nakładające powszechny obowiązek określonego zachowania, a więc nakazując lub zakazując generalnie oznaczonym podmiotom określonych zachowań w określonych sytuacjach. Za bezprawne uznaje się także zachowania sprzeczne z zasadami współżycia społecznego albo dobrymi obyczajami, a więc normami moralnymi powszechnie akceptowanymi w całym społeczeństwie lub grupie społecznej. Działanie (zaniechanie) sprawcy musi być przy tym zawinione. Przez winę rozumieć zaś należy możność postawienia danej osobie zarzutu, że nie zachowała się prawidłowo (tj. zgodnie z prawem i zasadami współżycia społecznego), chociaż mogła i powinna tak się zachować. Innymi słowy, że w konkretnej sytuacji dopuścił się on nagannej decyzji odnoszącej się do podjętego przez niego bezprawnego czynu. W orzecznictwie przyjmuje się, że na podstawie prawa cywilnego winę można przypisać podmiotowi prawa, kiedy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania z punktu widzenia zarówno obiektywnego, jak i subiektywnego - tzw. zarzucalność postępowania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2003 r., IV CK 32/2002).

Powódka wykazała, że w dniu 21 kwietnia 2016 r. doszło do uszkodzenia kontenera sanitarnego. Wykazała również, że poniosła stratę w związku z koniecznością wypłaty odszkodowania.

W pozostałym zakresie powódka nie sprostał ciężarowi dowodu (art. 6 kc), w tym co do wysokości poniesionej straty.

W stosunku do pozwanego K. M. (1) powódka nie była legitymowana to wytoczenia z powództwem, albowiem nie wiązała go z powódka żadna umowa. Również umowa o transport kontenera. K. M. (1) nie był związany żadnym stosunkiem prawnym z powódką łączącym się z transportem, w tym załadunkiem kontenera. Nie uczestniczył również faktycznie w transporcie i załadunku kontenera. Brak więc jest możliwości przypisania mu winy w znaczeniu tak obiektywnym jak i subiektywnym.

W stosunku do pozwanego K. M. (2) wskazać należy, że dwie umowy o roboty budowlane zawarte na piśmie nie wiązały już stron w dacie uszkodzenia kontenera.

Zeznania świadka i pozwanego są sprzeczne, co do charakteru w jakim występował K. M. (2) podczas transportu kontenera. Zarówno świadek jak i pozwany zeznawał logicznie i konsekwentnie. Niemniej wersja pozwanego jest dla Sądu bardziej przekonywająca.

W sprawie możliwym jest ustalenie dwóch wersji zdarzenia. Jedna zaprezentowana w stanie faktycznym sprawy i druga, która mogłaby być ustalona w oparciu o zeznania świadka S. K., który zeznał, że powiązany ze spółką powodową. S. K. wskazał, że zlecił ustnie K. M. (2) transport kontenera. Wskazał, że dźwigowy był wynajęty przez K. M. (2). K. M. (2) nie otrzymał wynagrodzenia za umowę, bo do wykonania umowy nie doszło. Wskazał, że rozmawiał z pracownikami K. M. (2), którzy wskazali, że kontener uległ uszkodzeniu. Rozmowa się odbyła przy K. M. (2). W tym zdarzeniu K. M. (1) nie uczestniczył. Na pytania pełnomocnika pozwanych podał iż umowa ustna na transport kontenera była odrębna. Wynagrodzenie było ustalone ale wysokości świadek nie pamiętał. W trakcie załadunku świadka nie było.

Wersja zaprezentowania przez pozwanego K. M. (2) nie ma luk. Świadek nie prowadzi działalności transportowej, tylko budowlaną. Wskazał, że nie zatrudniał dźwigowego. Nie było go przy ładowaniu kontenera co akurat potwierdził świadek. Wskazał, że swoje postępowanie co do wzięcia odpowiedzialności za upadek kontenera łączył z przyszłymi zyskami związanymi z wzajemną współpracą stron. W związku z tym, że w ustnej rozmowie K. M. (2) i S. K. nie uczestniczyły inne osoby brak jest możliwości posłużenia się innymi źródłami dowodowymi przy ustaleniu jej treści. Dodać jednak należy, że świadek S. K. zeznał, że K. M. (2) miał otrzymać wynagrodzenie za transport niemniej jego wysokości nie pamiętał. Powyższe ma znaczenie bo istnieje w tym zakresie pewna luka, albowiem brak jest możliwości przyjęcia, że pozwany, który wskazał, że nie umówiono się o wynagrodzenie wziąłby na siebie odpowiedzialność za załadunek kontenera i jego transport gdyby miał nie otrzymać wynagrodzenia. W tym zakresie ciężar dowodu spoczywał na stronie powodowej. Brak dowodu z zeznań innych osób uczestniczących przy załadunku kontenera, w szczególności dźwigowego uniemożliwia Sądowi przyjęcie alternatywnej wersji zdarzeń, którą prezentował świadek. Powyższe obciąża stronę powodową (art. 6 kc), która powinna wykazać winę w znaczeniu obiektywnym i subiektywnym po stronie pozwanego.

Pozwany K. M. (1) zeznał, że nie było go przy przewożeniu kontenera, co jest zgodne z zeznaniami zarówno świadka S. K. jak i z wersją zaprezentowaną przez pozwanego.

Również w kwestii wysokości szkody stwierdzić należy, że nie została ona wykazana, przez stronę powodową (art. 6 kc).

Stosownie z kolei do dyspozycji art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2).

Cytowany przepis wyraża obowiązującą w polskim prawie cywilnym zasadę pełnego odszkodowania, w myśl której, naprawienie szkody ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego przez poszkodowanego uszczerbku. Wysokość kwoty stanowiącej kompensatę za poniesioną szkodę uzależniona jest od wielkości poniesionego uszczerbku. Jak wskazuje się w orzecznictwie, uszczerbek wyznaczony zostaje w wyniku różnicy powstałej między rzeczywistym stanem dóbr poszkodowanego a stanem hipotetycznym, który by istniał, gdyby do owego zdarzenia nie doszło (tak m.in. Sąd Najwyższy wyrokach: z dnia 6 lutego 2013 r., I PK 102/12; z dnia 15 kwietnia 2010 r., II CSK 544/09 oraz z dnia 14 stycznia 2005 r., III CK 193/04).

Wartość kontenera z umowy łączącej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. z M. K. nie wiążę pozwanych. To samo dotyczy wyroku w sprawie X GC 1723/16. Pozwani nie byli stronami ww. procesu (art. 366 kpc). Powódka nie naprowadziła dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy, celem wyliczenia wartości kontenera.

W odniesieniu do przesłanki adekwatnego związku przyczynowego należy wskazać zaś, że dla stwierdzenia w określonym stanie faktycznym adekwatnego związku przyczynowego należy ustalić, czy zdarzenie stanowi warunek konieczny wystąpienia szkody (test conditio sine qua non) oraz czy szkoda jest normalnym następstwem tego zdarzenia.

W ocenie Sądu wobec tego, że powód nie wykazał zawinionego po stronie pozwanych zdarzenia oraz wysokości szkody, również przyjąć należy brak związku przyczynowego, ewentualnie brak możliwości jego ustalenia.

Odnośnie zarzutu przedawnienia wskazać należy, co następuje.

Skoro do uszkodzenia kontenera doszło w dniu 21 kwietnia 2016 r. termin przedawnienia upłynął w dniu 21 kwietnia 2019 r.

Powództwo zostało wytoczone w dniu 6 maja 2018 r. w stosunku do K. M. (1) oraz w dniu 11 września 2019 r. w stosunku o K. M. (2) (k. 137 - data doręczenia postanowienia z dnia 6 września 2019 r., art. 198 § 1 kpc).

Powódka wiedziała o szkodzie (wartość szkody wynikała z umowy najmu obowiązującej już w dniu powstania szkody) i osobie obowiązanej według jej twierdzeń do jej naprawienia, tj. K. M. (2) (442 (1) § 1 kpc) w dniu uszkodzenia kontenera, wobec czego należy przyjąć 3 – letni termin przedawnienia.

Dodać należy, że przyjęcie faktury VAT przez K. M. (1) nie odnosi skutku wobec K. M. (2).

Brak jest podstaw aby w realiach niniejszej sprawy traktować powyższe jako uznanie roszczenia, powodujące przerwę w biegu przedawnienia. Pozwany K. M. (1) wystąpił o korektę faktury VAT w toku postępowania.

Stan faktyczny został oparty o dowodu z dokumentów, którym Sąd dał wiarę oraz przesłuchanie pozwanych i częściowo zeznania świadka, o których do osobowych źródłach dowodowych była mowa wyżej. Sąd uznał wersję pozwanych, w szczególności pozwanego K. M. (2) za bardziej wiarygodną.

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

W pkt III i IV orzeczono o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc. Powódka przegrała proces w całości w stosunku do dwóch pozwanych. Wobec czego na rzecz każdego z nich zasądzono koszty procesu w całości, na które składało się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 1023/19, dnia 2 lipca 2020 r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE