Przewodniczący:

Sędzia SR Przemysław Palka

Protokolant:

Katarzyna Bogusz-Trojanowska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 582/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. C.

pkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Pokrzywdzony W. L. (1) w dniu 9.10.2018 r. przebywał w domu (i w jego obejściu) M. C.. Wieczorem razem spożywali alkohol, w trakcie czego doszło do awantury. M. C. uderzył pokrzywdzonego W. L. (1) metalowym tasakiem w tułów, uderzył go drewnianym kołkiem, kopał, uderzał pięściami w głowę, szyję, tułów, ramiona i przedramiona

2. Spowodowanie obrażeń ciała skutkujących naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres poniżej 7 dni

3. O godz. 22:09 pokrzywdzony zawiadomił Policję, o 22:16 o zdarzeniu poinformowana została Dyspozytornia Medyczna

4 czyn miał miejsce 9 października 2018 r.

5. oskarżony ma w domu tasak

6. Oskarżony ma 65 lat, jest rozwodnikiem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie był karany sądownie. Ma pozytywną opinie w środowisku

Ad. 1.

- zeznania świadka W. L. (1)

- wiarygodna część wyjaśnień M. C.

- zeznania świadka B. F.

- zeznania świadka T. G.

Ad. 2

- historia choroby W. L. (1)

- karta informacyjna leczenia szpitalnego W. L. (1) w dniach 9.10. – 11.10.2018 r.,

- odpis konsultacji neurologicznej z 11.10.2018 r.,

- odpis z konsultacji chirurgicznej z 15.10.2018 r.,

- skierowanie na badanie tomografii komputerowej kręgosłupa z 13 listopada 2018 r.;

- dokumentacja fotograficzna

- karta medycznych czynności ratunkowych

- zeznania świadka M. B. od słów „Ja potwierdzam okoliczności” do słów „na dwa stopnie”

- zeznania świadka D. G. od słów „z dokumentacji z która zapoznałem się” do słów „jest przeze mnie zapisany”

Ad. 3 wydruk historii działania (...)

Ad. 4 - wydruk historii działania (...)

- karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego

Ad. 5 - zeznania świadka W. L. (1) od słów „Gdy przyjechałem do niego” do słów „długości około 70 cm”

- wiarygodna część wyjaśnień oskarżonego od słów „Przez parę miesięcy” do słów „miałem tasak”

Ad. 6 - Oświadczenie oskarżonego

- Wywiad kuratora zawodowego

Ad. 1

k. 69-69v, k. 107- 107v, k. 67v, k. 105v-106

k. 119

k. 146v

Ad. 2

- k. 85

- k. 6 (k. 26 – 26v)

k. 11

k. 12

- k. 27

k. 55

k. 84

- k. 118v

- k. 108v

Ad 3. k 77-79

Ad.4 k. 77-79, k. 84.

Ad. 5.

k. 68v, k. 107v

k. 105v

Ad. 6

k. 67v, k. 105

k. 112-112v

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. C.

1. oskarżony nie uderzył pokrzywdzonego, a w związku z tym nie spowodował u niego obrażeń ciała

2. oskarżony uderzył pokrzywdzonego 2-4 razy w obronie koniecznej po wcześniejszym otrzymaniu uderzenia butelką w głowę, duszeniu, uderzeniu pięścią, gryzieniem jego palców wskutek czego schodziły mu paznokcie

3. czyn miał miejsce w dniu 8 października 2018 r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1.

Ad. 2.

Ad. 3.

Ad. 1. niewiarygodna część wyjaśnień oskarżonego od słów „Ja tego wieczora” do słów „metalowym tasakiem” i od słów „Ja tego dnia nie zaatakowałem

Ad. 2. niewiarygodna część wyjaśnień oskarżonego od słów „To on mnie zaatakował” do słów „Aż go zwaliłem z siebie” i od słów „”dostałem butelką” do słów „Żadnych innych uderzeń nie było” i od słów „otrzymałem uderzenie w głowę” do słów „trzepałem już nogami”

Ad. 2

- Karta informacyjna świadczenia udzielonego w Izbie Przyjęć M. C.

- Historia zdrowia i choroby M. C. z wywiadem lekarskim i badaniem przedmiotowym

Ad. 3 Niewiarygodna część wyjaśnień oskarżonego od słów „zdarzenie nie miało miejsce” do słów „gdzieś o 21-ej” i od słów „w ogóle chce dodać” do słów „moja konkubina wyjechała”.

Ad. 1

k. 68

Ad. 2 k. 105v – 106, k. 67v - 68

Ad. 2

- k. 33 (85)

- k. 34

Ad. 3. k. 67v, k. 105v

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad.2

Ad.3

Ad. 4

Ad. 5

Ad. 6

Ad. 1. –Zeznania świadka W. L. (1)

- zeznania świadka B. F.

- zeznania świadka T. G.

Ad.2.

Dokumentacja medyczna

Ad. 2 dokumentacja fotograficzna

Ad. 2 karta medycznych czynności ratunkowych

Ad. 2 Zeznania świadka M. B.

Ad. 3 – wydruk historii działania (...)

Ad. 4 – wydruk historii działania (...)

- karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego

Ad. 5 – zeznania świadka W. L. (1)

- wiarygodna cześć wyjaśnień M. C.

Ad. 6 – oświadczenie oskarżonego

- sprawozdanie z wywiadu kuratora.

Ad. 1. Zeznania oceniane z dużą dozą ostrożności z uwagi na tło zdarzenia – konflikt między stronami, eskalujący w okresie następującym po zdarzeniu. Zeznania jednak w sposób spójny, jednoznaczny i konsekwentny prezentują zapamiętany przez pokrzywdzonego – z uwzględnieniem (przyznającego się do tego przez wymienionego) spożytego alkoholu – przebieg zajścia opisujący gdzie, kiedy i przez kogo został pobity. Ponowne zeznania świadka nie były sprzeczne ze składanymi wcześniej. Pokrzywdzony nie miał żadnych powodów, by bezpodstawnie pomawiać oskarżonego o popełnienie przestępstwa; do czasu zdarzenia nie pozostawał z nim w konflikcie. Zeznania pokrzywdzonego znalazły potwierdzenie w innych dowodach.

Ad.1. Zeznania świadka znajdują potwierdzenie w załączonej dokumentacji medycznej, stanowiącej obiektywny i w pełni miarodajny materiał dowodowy

Ad. 1. Zeznania świadka Sąd obdarzył wiarą w całości w zakresie opisanych faktów, o których powziął wiedze z relacji pokrzywdzonego bezpośrednio na miejscu zdarzenia. Zeznania korespondują z zeznaniami pokrzywdzonego opisującymi tożsame zdarzenie. Świadek nie pamiętał szczegółów przebiegu interwencji, ale potwierdził zapisy notatki sporządzonej z interwencji, w której zawarł informacje przekazane mu przez pokrzywdzonego na miejscu. Świadek nie był bezpośrednim uczestnikiem działania oskarżonego. Świadek bezstronny.

Ad.2. Dokumenty sporządzone przez uprawnione do tego osoby na podstawie ustalonych w chwili badania (opiniowania) danych z przeprowadzonych badań. Źródło dowodowe niezależne. Brak dowodów mogących podważyć autentyczność lub wiarygodność tych dokumentów.

Ad. 2. Obrazuje rodzaj i usytuowanie obrażeń u pokrzywdzonego potwierdzonych w załączonej dokumentacji medycznej. Wiarygodność dokumentacji fotograficznej nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Ad. 2 Zeznania świadka M. B. - spójne, korespondujące z dokumentacją medyczną. Wiarygodne było to, że świadek nie pamiętał szczegółów co do obrażeń pokrzywdzonego, ale potwierdził zapisy w karcie medycznych czynności ratunkowych, którą wypełniał. Świadek zrelacjonował przebieg zajścia z informacji przekazanych mu przez pokrzywdzonego na miejscu interwencji bezpośrednio po niej. Sąd wziął pod uwagę, że świadek składając zeznania rozgraniczył swoje własne obserwacje od wydarzeń o których wiedzę powziął z relacji pokrzywdzonego.

Ad. 3. Standardowa aplikacja wspomagająca rejestrowane zgłoszenia oraz ewidencjonująca czynności związane z reakcją Policji na zdarzenie. Sąd nie znalazł powodów, by pod względem wiarygodności, pod względem merytorycznym, technicznym czy też bezpieczeństwa zamieszczonych informacji kwestionować ten dokument. Nie czyniła tego żadna ze stron.

Ad. 4 ex aequo ad. 3.

- dokumentacja sporządzona zgodnie z prawem (vide rozporządzenie MSWiA z 2016 r.). Brak podstaw do kwestionowania pod względem kompletności treści, ich wiarygodności a także sporządzania przez uprawnione podmioty. Nie kwestionowały tego strony.

Ad. 5 Szczere relacja świadka i oskarżonego złożone w fazie swobodnej wypowiedzi.

Ad. 6. Sąd uznał oświadczenie oskarżonego za wiarygodne.

Kurator nie miał żadnego interesu (ani osobistego ani zawodowego), by zeznawać nieprawdę ani by prowadzoną czynność dokonywać niezgodnie z procedurą. Kurator specjalista z wieloletnim doświadczeniem. Dane do wywiadu zebrane w sposób wszechstronny

Ad.1,2,3,4,5. – Sąd przyjął sprawstwo oskarżonego kierując się rozumowaniem indukcyjnym jako uogólnieniem rozumowania redukcyjnego mając na uwadze, że środki dowodowe były relewantne dla dowodzonego faktu głównego, przeprowadzone dowody zwiększyły jego prawdopodobieństwo, dowody (w tym także uzyskane pośrednio) były niesprzeczne względem siebie.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad.1. z pkt 1.2.

Ad. 2 z pkt 1.2.

Ad.3 z pkt 1.2.

Ad.1. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części całkowicie niewiarygodne co do kluczowej kwestii. Są nieszczere, wyjątkowo kłamliwe. Element wydarzeń sprowadzający się do pobicia pokrzywdzonego został w sposób całkowicie rozbieżny zrelacjonowany w trakcie składanych wyjaśnień przed Sądem. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części pozostają w sprzeczności z zeznaniami strony przeciwnej, ale także z treścią dokumentacji medycznej dotyczącej rodzaju i lokalizacji obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzonego, które to Sąd obdarzył wiarą jak i wskazaniami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Nie sposób zaprzeczyć, że do obrażeń pokrzywdzonego doszło. Krwiaki oczodołów, otarcia skóry, zasinienia na ciele, rana na głowie potwierdzają liczbę oraz umiejscowienie ciosów, podane przez oskarżyciela prywatnego. Ich powstanie mogło zaistnieć w sposób i w okolicznościach opisanych przez pokrzywdzonego. Wyjaśnienia oskarżonego ukierunkowane zostały wyłącznie na chęć uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Ad.2. Sąd nie przyjął, by w czasie wspólnej biesiady i spożywania alkoholu w dniu 9 października 2018 r. doszło ze strony pokrzywdzonego do ataku na dobro M. C., tym samym, by oskarżony miał podstawy do odparcia tego zamachu w sposób odpowiadający warunkowi „konieczności”. Biorąc pod uwagę, że pokrzywdzony znajdował się w domu oskarżonego za nieracjonalne, sprzeczne z wiedzą i doświadczeniem życiowym uznać trzeba dopuszczenie się zamachu przez pokrzywdzonego na dysponującego przewagą fizyczną (ponad 20 kg cięższego) oskarżonego, w okolicznościach w których nie mógłby liczyć na żadną pomoc. Relacja oskarżonego wskazująca na brutalne zachowanie się względem niego W. L. (1) zadającego mu ciosy w głowę taboretem lub butelką, tasakiem nie konweniuje z treścią dokumentacji medycznej dotyczącej pomocy udzielonej M. C. po zajściu wskazującej na powierzchowny charakter obrażeń (otarcia i zadrapania na czole, otarcia okolicy nadgarstków) ani też z faktem poddania się takim badaniom lekarskim dopiero 2 dni po zdarzeniu z jednoczesną odmową poddania się przez niego dalszej diagnostyce. Opisany przez oskarżonego sposób działania pozostaje w sprzeczności z zeznaniami świadka W. L. (1). Sąd nie uznał za wiarygodna tą część wyjaśnień oskarżonego, w której wskazał, że uderzył W. L. (1) tylko 2-4 razy ręką w głowę, z uwagi na ich sprzeczność z dowodami, które Sąd obdarzył wiarą. Brak podstaw też do uznania, że zachowanie oskarżonego stanowiło formę obrony koniecznej. Zamach i obrona muszą odpowiadać warunkom określonym w k.k. Zamach musi być rzeczywisty a więc zachodzić w obiektywnej rzeczywistości, obrona zaś musi mieścić się w ramach konieczności, co oznacza, m.in., że sposób obrony musi odpowiadać warunkowi współmierności do niebezpieczeństwa zamachu. Za niewiarygodne, jako że sprzeczne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego wedle których odpieranie zamachu przez oskarżonego miało miejsce po wcześniejszej utracie przez niego przytomności (wskutek brutalnego i niespodziewanego ataku w głowę przez W. L.) i jedynie „lekkim jej odzyskaniu”, w trakcie bycia jeszcze w tym czasie duszonym, a więc w stanie – opisanym przez oskarżonego – „trzepania już nogami”. Obrona konieczna ma być wyrazem woli obrony, nie zaś woli odwetu. Ów podmiotowy element obrony koniecznej rozgranicza rzeczywiste działania obronne od samosądu ale też od postawy atakującej.

Ad. 3. Oskarżony utrzymywał, że zajście miało miejsce 8 października, co przy przedstawionym przez oskarżonego przebiegu zdarzenia uwiarygodnić miało tę część jego wyjaśnień, w których stwierdził, że w momencie przyjazdu na posesję karetki pogotowia i policji był wtedy nieprzytomny, stąd też na Policję mógł zadzwonić dopiero na następny dzień (- k.106v. Nie koresponduje to jednak z tą częścią wyjaśnień oskarżonego, w których podał, że po zdarzeniu spał 2-3 dni i był nieprzytomny. I dopiero w czwartek pojechał na badania), jak też – prawdopodobnie – uwiarygodnić postępujący z upływem czasu proces gojenia się ran oskarżonego.

Sąd pominął zeznania świadka J. B. jako nie wnoszące nic do sprawy.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Pkt I wyroku

M. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się czynu, będącego przedmiotem prawnokarnego wartościowania, u podstawy którego leżała świadomość i wola określonego postępowania, nakierowana na cel, który do wywołanego skutku z przepisu art. 157 § 2 k.k. pozostawał w relacji, w której skutek ten był jednocześnie celem zachowania sprawcy biorąc pod uwagę przedmiotowe aspekty popełnionego czynu, takie jak godzenie w ważne dla życia organy, wielokrotność ciosów, rodzaj użytego narzędzia, tudzież był on „produktem ubocznym” celowego zachowania sprawcy – jako nieuchronny wynik tegoż celowego zachowania. Oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim. Charakter obrażeń pokrzywdzonego powstałych w wyniku zachowania oskarżonego świadczy o naruszeniu czynności narządów ciała W. L. (1) na okres poniżej 7 dni. Czynność sprawcza „powoduje” obejmuje każdą postać zachowania, które może prowadzić do zaistnienia sutku określonego w przepisie. Między zachowaniem a skutkiem zachodzi związek zarówno na płaszczyźnie ontologicznej jak i normatywnej. Dla bytu (per se) przestępstwa bez znaczenia pozostaje prowokacja bądź wyzywające zachowanie pokrzywdzonego. Oskarżony wyczerpał ustawowe znamiona czynu zabronionego z art. 157 § 2 k.k. Oskarżony działał z rozeznaniem wystarczającym do tego, by wybrać właściwy wariant działania i prawidłowo ocenić następstwa zamachu na dobro pokrzywdzonego. Oskarżony nie działał w stanie wyższej konieczności w żadnym z jej postaci ani w błędzie co do okoliczności wyłączającej bezprawność albo winę ani też w błędzie co do bezprawności czynu (czyn z kategorii mala per se)

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. C.

Pkt I wyroku

Pkt II wyroku

Stopień społecznej szkodliwości czynu wysoki zważywszy na rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego (cennego samego w sobie – dobra pierwotnego o charakterze indywidualnym), rozmiar grożącego uszczerbku, zamiar bezpośredni, zachowanie bez racjonalnego powodu. Stopień winy wysoki z uwagi na celowość działania, dojrzałość sprawcy, brak anormalnej sytuacji motywacyjnej. Brak okoliczności wyłączającej winę sprawcy lub ja ograniczających. Poprzednia niekaralność sprawcy. Pozytywna opinia w środowisku. Liczba stawek dziennych grzywny adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Wysokość stawki dziennej grzywny ustalona w oparciu o wysokość i rodzaj dochodów oraz ograniczone możliwości zarobkowe. Nie przekracza możliwości finansowych oskarżonego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. nakazującego uwzględnienie żądania kompensacyjnego zasądzono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienie. Jego wysokość stanowi zdaniem Sądu adekwatną rekompensatę za doznane przez pokrzywdzonego cierpienia fizyczne i moralne w związku z rodzajem i rozmiarem doznanych obrażeń. Wysokość zadośćuczynienia – bez miarkowania tej wysokości sytuacją materialną sprawcy - ustalona została w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt III

Pkt IV

W konsekwencji wydania orzeczenia skazującego, na podstawie art. 628 pkt 1 k.p.k., obciążono oskarżonego kosztami postępowania poniesionymi przez W. L. (1), to jest zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 300 zł oraz kosztami ustanowienia pełnomocnika z wyboru, zgodnie z przedłożonym spisem kosztów, jako nieodbiegającymi od obowiązującej wielokrotności stawek za obronę wykonywana z urzędu.

O kosztach obrony oskarżonego z urzędu orzeczono na podstawie stawek wskazanych w obowiązującym rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. uwzględniając nakład pracy obrońcy.

1.1Podpis