Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 15/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 08 listopada 2019r., sygn. akt II K 478/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obrazę przepisów postępowania , która miała istotny wpływ na treść orzeczenia , a mianowicie w postaci art. 4,5 § 2 kpk, 7 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt. 1 kpk poprzez dowolną , a nie swobodną ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów tj:

- uznanie wyjaśnień oskarżonej za niewiarygodne i zmierzające wyłącznie do uchylenia się od ciążącej na oskarżonej odpowiedzialności za zarzucany czyn w sytuacjach świadczących na jej korzyść , podczas gdy również w tym zakresie jej wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków oraz pozostałym materiale dowodowym,

- uznanie , że wyjaśnienia świadków M. J., M. G. (2), P. R., S. G., J. P. nie mają znaczenia dla sprawy, podczas gdy to właśnie wymienieni świadkowie obrazowali rzeczywisty stan faktyczny jaki miał miejsce, wszyscy zgodnie zeznawali , w jaki sposób przebiegała praca przy budowie autostrady, jak wówczas kierowcy dokonywali zatankowania pojazdów,

- uznanie, że z decyzji (...) wynika, że faktury o jakich jest mowa w zeznaniach wymienionych świadków nie dokumentowały faktycznego obrotu gospodarczego, podczas gdy M. G. (1) w inny sposób nie mogła nawet gdyby chciała wykazać zasadności swoich twierdzeń jak tylko zeznaniami osób biorących udział w tych czynnościach. Wydanie decyzji w sprawie nie odzwierciedlało stanu faktycznego albowiem nie zostało wydane w oparciu o zeznania świadków i samej oskarżonej a jedynie na materiale do którego w żaden sposób odnieść się nie mogła oskarżona.

2. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów :

- wyjaśnień oskarżonej poprzez odmowę ich wiarygodności w całości, podczas gdy oskarżona stanowczo twierdziła, że wystawianego przez niego faktury znajdowały wyraz w rzeczywistym stanie faktycznym, który odzwierciedlały , zaś to nie M. G. (1) powinna ponosić konsekwencje działalności firmy (...) czy pana N., albowiem nie ma ona żadnego wpływu na ich poczynania, a wobec wpisu do (...) i faktycznego ich funkcjonowania oraz twierdzeń tych osób nie miała żadnych podstaw nawet do podejrzewania czy powzięcia jakichkolwiek wątpliwości co do ich rzetelności, tym bardziej, że współpraca przecież przebiegała bez zastrzeżeń. Oskarżona wskazywała, że w okresie objętym zarzutem dysponowała ok 6-8 sztuk taboru samochodowego a od roku 2011 wykonywane były częściowo usługi związane z budową autostrady (...) oraz częściowo przewożony był piach do miejscowości W.. Usługi związane z budową autostrady trwały ok 2 lat a w związku z tymi usługami był wykorzystywany cały tabor samochodowy. Oskarżona wskazywała, że samochody te były parkowane po zakończonej pracy w najróżniejszych miejscach, tam gdzie kierowcy zakończyli pracę i nie zjeżdżali do domu i w nich nocowali. Miejsca te były oddalone od bazy w W. o różne odległości. Zdarzało się, że pojazdy zjeżdżały na bazę w tym celu, aby się zatankować do pełna. Na bazie były wykonywane też serwisy i bieżące naprawy. Oskarżona wskazała, że nawiązała współprace z firmą (...), który sam zadeklarował , że na bazę sam będzie dowoził paliwo a także części nowe i części używane, z uwagi na fakt iż cena zakupu tych części oraz paliwa była korzystniejsza niż na stacjach benzynowych, oskarżona skorzystała z oferty Pana N.. Uprzednio jednak ją weryfikowała , w ten sposób, że udała się wraz z mężem do M., raz była tam też sama, na miejscu zastała dużo ludzi, dystrybutory paliw, cysterny , były też magazyny na części, była bardzo duża stalowa brama, obiekt był bardzo duży znajdujący się obok lasku, oskarżona szczegółowo opisywała to miejsce oraz to co się w nim znajdowało , tym samym nie miała najmniejszej wątpliwości, że firma ta może działać w sposób nierzetelny. Oskarżona weryfikowała ten podmiot również w rejestrach u pana P., który prowadził oskarżonej biuro rachunkowe. Paliwo było przywożone przez A. N. a zamówienia odbywały się w formie telefonicznej w zależności od potrzeb a następnie rozlewane do beczek, znajdujących się na bazie, których jak wskazała oskarżona było 6-7 litrów każda, znajdowały się one na kontenerze był do nich odprowadzony wąż. Dostęp do tego kontenera miał pracownik M. K. oraz świadek M. G. (3). oskarżona wskazała, ze zdarzało się również, że paliwo było dowożone w tych beczkach na plac budowy autostrady. Oskarżona opisywała, ze dostawca dowoził paliwo cysterną, był to niebieski samochód marki s.. Zapłata za dostarczane paliwo następowała zawsze gotówką bo nie chcieli przelewu. Co najistotniejsze to fakt rozliczania się z firmą, na rzecz której wykonywane były usługi w związku z budową autostrady, a następowało to w oparciu o tono kilometry i jak wskazała oskarżona były to duże kwoty, a faktury za usługi z tytułu zleceń przy budowie autostrady były wystawiane co 2 tygodnie albo co miesiąc. N. dostarczał także części samochodowe. Były to części nowe i używane i ich dostawa następowała różnie , czasami były przywożone a czasami mąż oskarżonej odbierał je osobiście. W tym czasie oskarżona zatrudniała 2 mechaników, którzy wykonywali bieżące naprawy i serwisowanie pojazdów – którzy zeznając w niniejszej sprawie opisali te same okoliczności co oskarżona, z resztą tak samo jak kierowcy. Jeśli zaś chodzi o tłuczeń o który mowa jest w zarzutach to był on zakupywany i składowany na placu, gdzie znajduje się do tej pory. Oskarżona wskazywała, że miała kontakt z N.. N. poinformował po jakimś czasie, że firma uległa przekształceniu i będzie się inaczej nazywać tj. (...) M. Z., ale siedziba firmy znajdować się będzie w tym samym miejscu. Oskarżona ponownie dokonała weryfikacji podmiotu i nic nie wzbudziło jej podejrzeń. Sąd całkowicie pomija te wyjaśnienia , które z resztą znalazły odzwierciedlenie w zeznaniach świadków, wskazując jedynie, że z decyzji wynika odmienny stan faktyczny, podczas gdy przecież oskarżona nie miała możliwości odniesienia się do materiału dowodowego, na podstawie którego decyzja została wydana.

3. art. 4 kpk poprzez wydanie orzeczenia wyłącznie w oparciu o okoliczności niekorzystne dla oskarżonej przy jednoczesnym całkowitym pominięciu dowodów , okoliczności i pojawiających się w niniejszej sprawie wątpliwości co do winy oskarżonej, które nota bene przez pryzmat art. 5 kpk winny być rozstrzygane na korzyść oskarżonego.

4. na podstawie art. 438 pkt. 4 kpk zarzucił rażącą niewspółmierność kary w postaci wymierzenia oskarżonej M. G. (1) za zarzucany czyn kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat oraz grzywny w wysokości 720 stawek dziennych po 80 zł, w sytuacji gdy ocena zachowania , zamiar i zachowanie oskarżonej, a w szczególności stan jej zdrowia nie uzasadniają wymierzenia tak surowej kary. Wskazać należy w tym zakresie, że jak wskazywała oskarżona w 2015 roku zachorowała na raka piersi, odbyła radioterapie, chemioterapie, 8 sesji chemioterapii i 25 naświetleń radioterapii i w między czasie usunięcie całej piersi, a obecnie jest pod stałą opieką onkologiczną. Przewidywane są jeszcze 2 operacje.

5. obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonej tj. art. 62 § 2 kks w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przez oskarżoną czynów zarzucanych jej w pkt. 1,2,3 aktu oskarżenia, polegającą na jego niewłaściwym zastosowaniu i wymierzeniu w pkt. 1 i 3 części dyspozytywnej wyroku , obok kary pozbawienia wolności, kary grzywny w wymiarze odpowiednio 248 stawek dziennych po 80 zł każda stawka oraz 321 stawek dziennych po 80 zł każda stawka, podczas gdy w dacie popełnienia czynu przez oskarżoną tych przestępstw skarbowych były one zagrożone wyłącznie karą grzywny do 240 stawek dziennych, a tym samym wymierzenie kar grzywny powyżej ustawowego zagrożenia przypisanego w dacie popełnienia czynu zabronionego za przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 kks,

6. obrazę przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazane powyżej tj. art. 38 § 1 pkt. 1 kks polegającą na jego niezastosowaniu i nie przywołaniu w pkt. 1 i 3 części dyspozytywnej wyroku, jako podstawy prawnej nadzwyczajnego obostrzenia kary wymierzonej oskarżonej za przestępstwa skarbowe z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt. 1 kks w zw. z art. 7 § 2 kks , które to przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 kks w dacie jego popełnienia przez oskarżoną było zagrożone wyłącznie karą grzywny do 240 stawek dziennych, co w myśl art. 38 § 1 pkt. 1 kks , w przypadku jeżeli przestępstwo skarbowe zagrożone jest tylko karą grzywny do 360 stawek dziennych, co ma miejsce w realiach niniejszej sprawy, obligowało Sąd do wymierzenia kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy albo kary ograniczenia wolności, a tym samym słuszne przywołanie w pkt. 1 i 3 części dyspozytywnej wyroku art. 38 § 1 pkt. 3 kks jako podstawy prawnej nadzwyczajnego obostrzenia kary wymierzonej oskarżonej za przestępstwa skarbowe z art. 62 § 2 kks, który to przepis ma zastosowanie w przypadku popełnienia przestępstwa skarbowego zagrożonego karą pozbawienia wolności lub karą pozbawienia wolności i karą grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w kwestii ustaleń faktycznych, nie budziła również wątpliwości kwestia winy oskarżonej. W ocenie Sądu Odwoławczego natomiast – Sąd I instancji dopuścił się uchybień w zakresie kwalifikacji prawnej czynu.

Przechodząc do analizy zarzutów zawartych w apelacji obrońcy w pierwszej kolejności stwierdzić należy , iż Sąd I instancji dokonał prawidłowej analizy wyjaśnień oskarżonej uznając je za niewiarygodne w zakresie, w którym nie przyznawała się do zarzucanych jej czynów i traktując je jako jedynie obronne. Nie można zgodzić się ze skarżącym, iż wersję oskarżonej potwierdzają zeznania świadków M. J. , M. G. (2), P. R., S. G. i J. P.. Podkreślić należy , iż świadkowie powyżej wskazani byli jedynie pracownikami oskarżonej, nie mieli szczegółowej wiedzy na temat źródła paliwa czy tez części do pojazdów. Natomiast w kwestii sprawstwa oskarżonej priorytetowe znaczenie miały zeznania głównego świadka oskarżenia tj. A. N. (2). I to one stanowiły bazę ustaleń faktycznych a nie jak zarzuca w apelacji obrońca decyzja (...) Decyzja ta jedynie potwierdzała zeznania świadka A. N. (2) stanowiąc kompatybilną całość. Z zeznań świadka A. N. (2) wynika wprost, iż nie zna M. G. (1), nie wie nic na jej temat jak i prowadzonej przez nią działalności, nie zawierał z nią żadnych transakcji, nigdy jej nie widział na oczy, nie spotykał się z nią. Przyznał, iż firmę na swoje dane zarejestrował na prośbę kolegi, który za niego załatwił wszystkie formalności, tratował to jako przysługę za która otrzymał alkohol.

W dalszej kolejności wskazać należy, iż Sąd nie zajmował się badaniem całokształtu prowadzonej przez oskarżoną działalności, w tym faktu budowy autostrady (...) a jedynie zdarzenia faktyczne polegające na współpracy z firmami (...). A te nie mogły mieć miejsca , choćby ze względu na treść zeznań świadka A. N. (2).

Zasadny częściowo okazał się zarzut rażącej niewspółmierności kary, bowiem ostatecznie Sąd II instancji dokonał korekty wymierzonej kary wobec oskarżonej, jednak nie z przyczyn wskazanych przez obronę – o czym będzie poniżej.

Przechodząc w dalszej kolejności do analizy zarzutów zawartych w apelacji Prokuratora to uznać należy, iż okazała się tylko częściowo zasadna, jednak na pewno celowa, bowiem doprowadziła do znacznych zmian w zaskarżonym wyroku.

Jako zasadny rodził się zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego, poprzez nie zastosowanie przepisów obowiązujących w dacie popełnienia przez oskarżoną przestępstw – jako korzystniejszych dla niej. Jednak podstawa skazania nie będzie art. 62 § 2 kks jak wskazuje prokurator a art. 56 § 2 kks o czym również będzie poniżej – przy analizie zmian dokonanych przez Sąd II instancji z urzędu.

Wniosek

- zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej M. G. (1),

- ewentualnie o zmianę wyroku i wymierzenie oskarżonej kary łagodniejszej

- o zmianę w pkt. 1 i 3 części dyspozytywnej poprzez wymierzenie oskarżonej M. G. (1) , obok orzeczonych kar pozbawienia wolności , kar grzywny w wymiarze po 240 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na kwotę 80 zł, która to liczba stawek jest górną granica ustawowego zagrożenia przewidzianego za przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 kks w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przez oskarżoną zarzucanych jej czynów,

- w pkt. 1 i 3 części dyspozytywnej poprzez wskazanie art. 38 § 1 pkt. 1 kks w miejsce art. 38 § 1 pkt. 3 kks jako podstawy prawnej nadzwyczajnego obostrzenia kary wymierzonej oskarżonej za przestępstwa skarbowe z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt. 1 kks w zw. z art. 7 § 2 kks ,

- w konsekwencji o zmianę pkt. 4 części dyspozytywnej wyroku i wymierzenie na podstawie art. 39 § 1 kks w zw. z art. 2 § 2 kks kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy oraz kary łącznej grzywny przy zastosowaniu zasady pełnej kumulacji w wymiarze 653 stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 80 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego w zakresie ustaleń stanu faktycznego i tym samym sprawstwa i winy oskarżonego w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy.

Częściowo zasadne okazały się zarzuty co do zmiany wymierzonej kary, jednak nie z przyczyn wskazanych w apelacjach.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.  przyjęcie za podstawę skazania przepisów obowiązujących do dnia 7 października 2013r,

2.  eliminacja uznania, iż wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża,

3.  zmiana kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonej,

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.  z uwagi na fakt, iż oskarżona dopuściła się popełnienia czynu na przełomie 2011-2013r należało zgodnie z treścią art. 2 § 2 kks ustawę względniejszą dla sprawcy a takową w omawianym przypadku była ustawa poprzednio obowiązująca tj. do dnia 7 października 2013r.

2.  korekty wymagała również kwestia określenia wartości przedmiotu czynu zabronionego. W przedmiotowej bowiem sprawie Sąd I instancji błędnie przyjął, iż wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża. W tym miejscu podkreślić należy, iż z samej kwalifikacji prawnej tj. z art. 56 § 2 kks wynika, iż przyjęto , że kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości a następnie w sposób zupełnie nie zrozumiały, stoją w sprzeczności z ustaleniami implikującymi do przyjęcia w kwalifikacji prawnej czynu z art. 56 § 2 kks ustalono, że wartość przedmiotu czynu jest znaczna, co jest niedopuszczalne.

Korzyścią majątkową jest kwota pieniężna odpowiadająca zaległości podatkowej i długowi celnemu, jakiej podmiot zobowiązany nie uiścił w terminie na rzecz uprawnionego podmiotu. Korzyścią majątkową jest również kwota pieniężna nienależnie zwrócona oraz nienależnie umorzona. Nie jest korzyścią majątkową sankcyjny podatek nieuiszczony przez zobowiązanego. Nie stanowią również korzyści majątkowej naliczane do zaległości podatkowej czy długu celnego ustawowego odsetki za zwłokę. Wartość czynu zabronionego nie dotyczy całej kwoty uszczuplenia należności publicznoprawnych a już na pewno nie dotyczy sumarycznego wyniku kwot przedstawionych w dokumentach. Podkreślić należy, iż pomiar wartości dokonywany jest zawsze na czas popełnienia przestępstwa. Zgodnie z treścią art. 53 § 14 kks M. wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Minimalne wynagrodzenie jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. W 2011r była to kwota 1500 zł. Zatem o dużej wartości w okresie 2011r. możemy mówić od kwoty co najmniej 300.000 zł. Biorąc pod uwagę w przypadku czynu 1 i 3 zarzucanego aktem oskarżenia i wskazanych tam kwot uszczuplenia podatku odpowiednio dochodowego i podatku od towarów i usług – uznać należy je za małej wartości, w związku z czym w tym zakresie należało dokonać zmiany poprzez eliminację w pkt. 1 i 3 określenia „z których wynika, że wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża.

Jednak najbardziej znaczącej zmiany należało dokonać w zakresie kwalifikacji prawnej czynów zarzuconych oskarżonej a pkt. 1 , 2 i 3. Aktem oskarżenia, bowiem zarzucono oskarżonej popełnienie czynów z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt. 1 kks 7 § 1 kk w przypadku czynu 1, z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w przypadku czynu 2 oraz z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 76 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zb. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt. 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks.

W tym miejscu podkreślić należy, iż zgodnie z przyjętą doktryną kwalifikacja z art. 62 § 2 kks penalizująca posługiwanie się fakturą wystawioną w sposób nierzetelny wchodzi w rachubę jedynie wówczas, gdy czyn ten nie wyczerpuje znamion innego deliktu karnoskarbowego. Natomiast posługuje się nierzetelną faktura ten kto dokonuje rozliczenia w deklaracji podatkowej na podstawie takiej faktury. A takie zachowanie najczęściej przyjmuje kwalifikację z art. 56 § 1 – 3 lub art. 76 § 1 – 3 kks. I z taka właśnie sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, gdzie przyjęto kwalifikacje prawną z art. 56 § 2 kks.

W dalszej kolejności należy podkreślić, iż w przypadku zbiegu przepisów art. 62 § 2 kks i art. 56 § 2 kks , biorąc pod uwagę czas popełnienia przestępstwa , zbieg ten ma charakter zbiegu pomijalnego na podstawie reguły konsumpcji. Zatem nie możliwe jest wskazywanie w kwalifikacji prawnej zarówno art. 56 § 2 kks i art. 62 § 2 kks.

W związku z powyższym Sąd Odwoławczy dokonał zmiany kwalifikacji prawnej zarzucanych oskarżonej czynów i tak:

- ustalił, że czyn opisany w pkt. 1 oskarżenia stanowi przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 7 § 1 kks,

- ustalił, że czyn opisany w pkt. 2 oskarżenia stanowi przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

- ustalił, że czyn opisany w pkt. 3 oskarżenia stanowi przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 2 kks.

Przyjmując powyższą kwalifikacje prawną brak było możliwości uwzględnienia wniosku Prokuratora o zastosowanie nadzwyczajnego obostrzenia kary.

W dalszej kolejności – w wyniku zmian zarówno w opisie czynu z pkt. 1 i 3 jak i kwalifikacji prawnej czynów z pkt. 1-3 oraz uwzględnienie czasu popełnienia przestępstwa należało na nowo wymierzyć kary grzywny za zarzucane przestępstwa wobec oskarżonej.

I tak Sąd uznał, iż wymierzenie kary grzywny w wymiarze:

- za 1 czyn – 240 stawek dziennych w wysokości 80 zł każda stawka,

- za 2 czyn – 173 stawek dziennych w wysokości po 80 zł każda stawka,

- za 3 czyn – 240 stawek dziennych w wysokości po 80 zł każda stawka, stanowić będą karę adekwatną do popełnionych przestępstw oraz uwzgledniającą możliwości finansowe oskarżonej, warunki osobiste, rodzinne oraz stosunki majątkowe.

W wyniku zmiany w zakresie orzeczonych kar grzywny Sąd Odwoławczy zobligowany był również do wymierzenia na nowo w oparciu o treść art. 39 § 1 kks kary łącznej grzywny. I tak Sąd uznał, iż kara łączna grzywny w wymiarze 500 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 80 zł będzie kara sprawiedliwą i adekwatna do stopnia winy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i sprawstwo oskarżonej M. G. (1)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Kompleksowo zebrany materiał dowodowy , w szczególności w postaci dokumentacji księgowej a także zeznań świadka A. N. (2) pozwoliły na przypisanie oskarżonej winy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego skarbowego w brzmieniu obowiązującym do dnia 7 października 2013r Sąd dokonał następujących zmian:

- ustalił, ze czy opisany w pkt. 1 oskarżenia stanowi przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 7 § 1 kks – przy czym z opisu tego czynu wyeliminował określenie „z których wynika, że wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża „ i za to na podstawie art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 2 kks wymierzył oskarżonej grzywnę w ilości 240 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 zł,

- ustalił, ze czyn opisany w pkt. 2 oskarżenia stanowi przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 7 § 1 ks i za to na podstawie art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 2 kks wymierzył oskarżonej grzywnę w ilości 173 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 zł,

- ustalił , że czyn opisany w pkt. 3 oskarżenia stanowi przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 7 § 1 kks – przy czym z opisu tego czynu wyeliminował określenie „z których wynika, że wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża” i za to na podstawie art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 2 kks wymierzył oskarżonej karę grzywny w ilości 240 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 zł.

- na podstawie art. 39 § 1 kks połączyć oskarżonej orzeczone grzywny za zbiegające się przestępstwa i wymierzył jej karę łączną grzywny w ilości 500 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Szczegółowo opisane w pkt. 4 formularza

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za obie instancje.

7.  PODPIS

Marek Ziółkowski Karol Skocki Waldemar Cytrowski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i sprawstwo oskarżonej

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana