Sygn. akt II Ka 44/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Robert Rafał Kwieciński – spr.

Sędziowie: SO Waldemar Cytrowski

SO Karol Skocki

Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk

przy udziale Łukasza Radke Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kole

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2020 roku

sprawy skazanego K. S.

o wydanie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kole

z dnia 19 listopada 2019 roku sygn. akt II K 430/19

I.  Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.

II.  Zwalnia skazanego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Karol Skocki Robert Rafał Kwieciński Waldemar Cytrowski

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 44/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 19 listopada 2019r., sygn. akt II K 430/19.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Na podstawie art. 438 pkt. 4 kpk wyrokowi łącznemu rażącą surowość orzeczonej kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przedstawiając powody rozstrzygnięcia, wskazać na wstępie trzeba, że przeprowadzone przez Sąd I instancji postępowanie dowodowe było w pełni prawidłowe. Stwierdzono tak, albowiem ujawniony na etapie rozpoznawczym materiał dowodowy został poddany rzetelnej analizie. Nie budziło zatem wątpliwości, że sytuacja K. S., a w tym przede wszystkim jego dotychczasowa karalność, została rozpoznana wszechstronnie i zgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy.

Dla porządku wskazać należy, iż Sąd Odwoławczy podziela również pogląd Sądu I instancji, iż analiza wyroków, które zapadły wobec K. S. winna opierać się zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r.

W tej sytuacji słusznie wskazał Sąd I instancji, iż łączeniu podlegać będą kary orzeczone w sprawach o sygn. akt II K 275/14 tj. kara 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz w sprawie o sygn. akt II K 146/14 tj. kara 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk oraz kara 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

W tym miejscu podkreślić należy, iż wbrew twierdzeniom obrońcy skazanego – nie ma znaczenia fakt, iż kara 4 miesięcy pozbawienia wolności w sprawie II K 275/14 została już przez skazanego wykonana w całości i Sąd winien nie zwracać aż takiej uwagi na jej wymiar. Zgodnie bowiem z przepisami obowiązującymi przed dniem 1 lipca 2015r. okoliczność wykonania kary nawet w całości nie stanowiła przesłanki wyłączającej możliwość ujęcia jej w wyroku łącznym.

Podkreślić również należy, iż żaden przepis prawa nie nakazuje Sądowi, by wymierzając karę łączną dawał prymat zasadzie pełnej absorpcji , o co wnosi skarżący obrońca.

Stwierdzić wręcz należy, że zasadę absorpcji stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej (por. wyrok SA w Białymstoku z 21 grudnia 2015 r., sygn. II AKa 206/15, LEX nr 1962890).

W ocenie Sądu Odwoławczego – Sąd I instancji połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone w sprawach II K 146/14 i II K 275/14, wyznaczając dolny i górny próg orzeczenia kary łącznej pomiędzy 1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności a 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd odwoławczy stoi na stanowisku, że kara łączna stanowi instytucję służącą do swoistego podsumowania działalności przestępczej sprawcy, obejmującego całościową ocenę jego zachowań przejawiającą się w postaci jednej kary łącznej. Zauważyć w tym miejscu należy, że wielość popełnionych przez sprawcę przestępstw wpływa na negatywną ocenę postawy sprawcy będąc jego istotnym czynnikiem prognostycznym. Chodzi tutaj zwłaszcza o to, aby właściwe ukształtowana kara łączna oddziaływała wychowawczo na sprawcę przestępstwa oraz odpowiednio chroniła obywateli przed niebezpieczeństwem ponownego dopuszczenia się przestępstw.

Apelujący chcąc przekonać do istotnej dysproporcji między karą orzeczoną, a tą, którą należałoby wymierzyć skazanemu zwracał uwagę przede wszystkim na wykonana już karę pozbawienia wolności w sprawie II K 146/14, co jego zdaniem winno pokierować Sąd I instancji do zastosowania zasady pełnej absorpcji.

Zauważyć należy, że Sąd Rejonowy, bez wątpienia, wziął pod uwagę powyższą okoliczność, która jednak ostatecznie nie ma wpływu na możliwości połączenia ww. kar pozbawienia wolności i w żaden sposób nie uzasadniał zastosowania zasady absorpcji.

W dalszej kolejności wskazać należy, iż wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy, Sąd I instancji przy wymiarze kary łącznej z cała pewnością miał na uwadze aktualna opinie o skazanym z zakładu karnego. Niemniej jednak, stara się nie zauważać skarżący, że z tej opinii wynika wprost, iż wobec skazanego cele wykonywania kary pozbawienia wolności nie zostały jeszcze osiągnięte i skazany wymaga nadal objęcia oddziaływaniami penitencjarnymi (k. 37v).

Zdaniem Sądu Okręgowego - Sąd I instancji przy orzekaniu wobec skazanego kary łącznej prawidłowo zastosował zasadę asperacji (czyli częściowej absorpcji i częściowej kumulacji). W sytuacji, gdzie suma wymierzonych kar pozbawienia wolności objętych węzłem wyroku łącznego wynosiła 2 lata i 6 miesięcy a najwyższa z kar podlegających łączeniu to 1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności , Sąd zasadnie wymierzył jako łączną karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności . W przypadku tego skazanego nie ujawniły się przecież okoliczności, które wymagałyby w większym rozmiarze uwzględnienia zasady absorpcji. I to w stopniu znaczącym, gdyż dysproporcja między karą wymierzoną, a tą którą można byłoby określić mianem wzorcowej musi być rażąca.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez wymierzenie znacząco niższej kary łącznej pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutu zawartego w apelacji skarżącego z przyczyn wyżej wskazanych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Orzeczona kara łączna pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wymierzona wobec skazanego kara łączna pozbawienia wolności nie budzi wątpliwości, w szczególności nie może zostać uznana jako rażąco surowa.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1

Zwięźle o powodach zmiany

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze .

7.  PODPIS

Karol Skocki R.R. Kwieciński Waldemar Cytrowski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca skazanego K. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara łączna

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczeniaa

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana