Sygn. akt VIII Gz 53/20
Dnia 24 czerwca 2020 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział VIII Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący: sędzia Artur Fornal
po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2020 r. w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa R. M. i D. S.
przeciwko (...) w W.
o zapłatę
na skutek zażaleń powodów na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 15 lutego 2019 r., sygn. akt VIII GC 2662/18, a także postanowienie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 30 kwietnia 2020 r., sygn. akt VIII Gz 53/20
postanawia:
1. odrzucić zażalenie powodów na postanowienie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 30 kwietnia 2020 r.;
2. zwrócić powodom kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty uiszczonej od odrzuconego zażalenia.
Powodowie wnieśli w dniu 2 czerwca 2020 r. zażalenie na postanowienie Sądu drugiej instancji oddalające ich zażalenie – wniesione na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy (Sądu pierwszej instancji) z dnia 15 lutego 2019 r. o odrzuceniu apelacji wniesionej przez stronę powodową od wyroku tego z dnia 14 grudnia 2018 r. – jako właściwy do jego rozpoznania wskazując inny skład Sądu Okręgowego w Bydgoszczy (Sądu drugiej instancji).
Zażalenie to podlegała odrzuceniu, jako niedopuszczalne.
Zgodnie z regulacją zawartą w art. 394 2 k.p.c. zażalenie do innego składu sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienie tego sądu o odrzuceniu apelacji (§ 1), a także na postanowienia tego sądu, których przedmiotem jest:
1) odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie,
2) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego,
3) zwrot kosztów procesu, o ile nie wniesiono skargi kasacyjnej,
4) zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu,
5) skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę,
6) zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka,
7) odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia
- z wyjątkiem postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji (§ 1 1).
Zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie Sądu drugiej instancji nie jest postanowieniem co do którego dopuszczalność zażalenia do innego składu tego Sądu przewidziano w art. 394 2 § 1 i 1 1 k.p.c. – w szczególności nie jest ono postanowieniem sądu drugiej instancji o odrzuceniu apelacji (art. 373 § 1 k.p.c.) – zostało ono bowiem wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji o odrzuceniu apelacji (art. 370 w zw. z art. 394 § 1 k.p.c. – w brzmieniu obowiązującym przed dniem 7 listopada 2019 r.). Zauważyć również trzeba, że na przedmiotowe rozstrzygnięcie nie przysługuje także zażalenie do Sądu Najwyższego, które wnieść można jedynie na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną lub skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 394 1 § 1 k.p.c.).
Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd Okręgowy na podstawie art. 373 § 1 w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. odrzucił zażalenie powodów jako niedopuszczalne. O zwrocie całej opłaty uiszczonej od tego zażalenia – obniżonej jednak o kwotę równą opłacie minimalnej – orzeczono na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b w zw. z art. 79 ust. 3 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r., poz. 755 ze zm.).