UZASADNIENIE

Obwiniony Ł. M. zamieszkuje w O.. Na utrzymaniu posiada jedno dziecko. W przeszłości karany był za wykroczenia w ruchu drogowym (k. 16).

W dniu 12 listopada 2013 r. około godz. 08:35 pokrzywdzona A. S. (1) poruszała się pojazdem marki F. o nr rej. (...). Jechała lewym pasem ruchu ul. (...) w kierunku ul. (...). Za nią w bezpiecznej odległości pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) jechała pokrzywdzona N. W. (1). Prawym pasem ruchu pojazdem marki O. o nr rej. (...) poruszał się obwiniony Ł. M.. Obwiniony zbliżając się do przejścia dla pieszych usytuowanego na ul. (...) przed skrzyżowaniem z ul. (...) nie zachowując szczególnej ostrożności wykonał manewr zmiany pasa ruchu z prawego na lewy w wyniku czego najechał na pojazd F., którego kierująca zatrzymała się przed przejściem dla pieszych celem umożliwienia przejścia dla osoby znajdującej się na przejściu. W wyniku manewru wykonanego przez obwinionego i zmniejszenia bezpiecznej odległości między pojazdami pokrzywdzona N. W. kierująca pojazdem marki S. mimo podjęcia manewru hamowania najechała na pojazd obwinionego. Po zdarzeniu kierujący zdecydowali o przestawieniu samochodów aby udrożnić ruch na ul. (...). Na miejsce przybył patrol ruchu drogowego w składzie: A. P. wraz z kontrolerem Ł. T.. W rozmowie z funkcjonariuszami obwiniony przyznał się do najechania na pojazd F., stwierdzając jednocześnie iż nie ponosi odpowiedzialności za zderzenie z pojazdem S., gdyż manewr zmiany pasa ruchu wykonał prawidłowo. Odmówił przyjęcia zaproponowanego mandatu karnego kredytowanego.

(dowód: notatka urzędowa k. 3, szkic miejsca zdarzenia k. 7, płyta CD-R z aktami szkody k. 39, k. 42, wyjaśnienia obwinionego k. 35-35v., zeznania A. S. k. 9v., k. 35v., zeznania N. W. k. 11v., k. 35v.-36, zeznania A. P. k. 70-70v., opinia techniczna biegłego E. R. k. 44-60, zeznania biegłego E. R. k. 70v.-71)

W wyniku zdarzenia w pojeździe marki F. o nr rej. (...) uszkodzony został tył pojazdu: zarysowany i lekko wgięty z prawej strony zderzak tylny oraz odkształcony z prawej strony pas tylny nadwozia. W pojeździe marki O. (...) o nr rej. (...) uszkodzony został zarówno przód jak i tył pojazdu: zarysowany z lewej strony zderzak przedni oraz pęknięta krata wlotu powietrza, porysowany i popękany z lewej strony zderzak tylny, zarysowana i wgięta pokrywa bagażnika. W pojeździe marki S. o nr rej. (...) uszkodzeniu uległ przód pojazdu: porysowany, połamany i pogięty z prawej strony zderzak przedni, połamana ramka tablicy rejestracyjnej, pogięty prawy przedni błotnik, wyrwane prawe przednie nadkole, pogięta i porysowana pokrywa komory silnika, połamana atrapa chłodnicy, rozbity prawy reflektor i prawy przedni kierunkowskaz, pogięta przednia tablica numeru rejestracyjnego, pęknięty kołpak prawego przedniego koła , zarysowana opona prawego przedniego koła, wycieki płynów eksploatacyjnych.

(dowód: protokół oględzin pojazdu O. (...) k. 4, protokół oględzin pojazdu F. k. 5, protokół oględzin pojazdu S. (...) k. 6, płyta CD-R z aktami szkody k. 39, k. 42, opinia techniczna biegłego E. R. k. 44-60)

Wobec powyższego Ł. M. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 1 pkt. 3, art. 22 ust. 1, 4 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W toku przeprowadzonego postępowania obwiniony przyznał się jedynie do najechania na pojazd marki F.. Wyjaśnił, że wykonany przez niego manewr zmiany pasa ruchu nie miał związku z najechaniem na jego pojazd przez kierującą pojazdem marki S., ponieważ zakończył już wykonywanie tego manewru zanim pokrzywdzona N. W. (1) najechała na jego pojazd. W chwili zdarzenia jego samochód ustawiony był już równolegle do osi jezdni. Obwiniony wyjaśnił, że przed zmianą pasa ruchu widział, że za samochodem F. jedzie drugi samochód, jednak w jego ocenie znajdował się w takiej odległości, że mógł bezpiecznie wykonać manewr zmiany pasa ruchu. We czasie wykonywania tego manewru przyśpieszał. Gdy zauważył, że kierujący jadący przed nim na lewym pasie ruchu hamuje przed przejściem dla pieszych także zaczął gwałtowanie hamować i dodatkowo odbił lekko kierownicą w prawą stronę. Zaznaczył, że uderzenie pojazdu S. w jego samochód nastąpiło kilka sekund po tym jak on najechał na samochód F.. Podkreślił, że po zdarzeniu wszystkie trzy pojazdy znajdowały się na lewym pasie ruchu.

Sąd podzielił wyjaśnienia obwinionego jedynie w zakresie w jakim przyznał się do najechania na pojazd marki F.. W ocenie Sądu nie sposób jednak podzielić wyjaśnień obwinionego w pozostałej części. Sąd nie podzielił wyjaśnień obwinionego odnośnie przyczyn zdarzenia, jego przebiegu i zaprezentowanej przez niego interpretacji zasad ruchu drogowego, ponieważ pozostają one w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie, w tym z opinią biegłego, zasadami logiki, doświadczenia życiowego i obowiązujących przepisów. Wyjaśnienia te zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Widoczna jest w nich próba umniejszenia winy obwinionego poprzez przeniesienie odpowiedzialności za część zdarzenia na pokrzywdzoną N. W.. Twierdził on, iż to pokrzywdzona nie dostosowała prędkości do warunków ruchu i uderzyła w jego pojazd, który zatrzymywał się za innym pojazdem.

W ocenie Sądu na podzielenie zasługują zeznania pokrzywdzonej N. W., która kierowała pojazdem marki S., ponieważ są jasne i spójne. Pokrzywdzona zeznała, że jadąc ul. (...) zachowywała bezpieczną odległość od pojazdu poprzedzającego. Podkreśliła, że obwiniony jechał dość dynamicznie i najpierw wyprzedził jej pojazd jadąc prawym pasem ruchu, a następnie wjechał na pas lewy wprost przed jej pojazd zajeżdżając jej drogę. Świadek zaznaczyła, manewr hamowania podjęła gdy obwiniony zaczął zjeżdżać na jej pas ruchu, a pojazd jadący przed nim zaczął hamować. W momencie uderzenia jego pojazd był ustawiony „pod skosem” do jej pojazdu i uderzyła w tył tego pojazdu po lewej stronie.

Sąd uznał za wiarygodne także zeznania pokrzywdzonej A. S. poruszającej się pojazdem F.. Świadek potwierdziła, że przed przejściem zaczęła hamować, ponieważ na przejście wszedł pieszy, a pojazd jadący prawym pasem ruchu także się zatrzymał. Jednak nie było to hamowanie bardzo gwałtowne. Gdy jej samochód już zatrzymywał się poczuła wstrząs samochodu i jej pojazd zgasł. Nie było to mocne uderzenie i początkowo myślała, że to kłopoty z jej samochodem, później zobaczyła w lusterku stojący za nią bardzo blisko inny pojazd. Nie pamiętała już czy było jedno czy dwa uderzenia.

Przebieg zdarzenia przedstawiony przez pokrzywdzone potwierdzają także zeznania A. P. funkcjonariusza Policji, który obsługiwał przedmiotowe zdarzenia. Świadek wskazał, iż po wysłuchaniu wersji zdarzenia przedstawionych przez kierujących i zapoznaniu się z uszkodzeniami wszystkich pojazdów za najbardziej prawdopodobną wersję przyjął wersję przedstawione przez pokrzywdzona kierującą S.. Kierująca wskazywała, że obwiniony w chwili uderzenia był w trakcie wykonywania manewru zmiany pasa ruchu, potwierdzały to także ujawnione uszkodzenia pojazdów, które znajdowały się po lewej tylnej stronie O. i lewej przedniej stronie S.. Świadek zaznaczył, że gdyby obwiniony zakończył zmienianie pasa ruchu uszkodzenia umiejscowione byłyby bardziej centralnie w pojeździe. Funkcjonariusz zeznał, że na miejscu obwiniony przyznawał się jedynie do uszkodzenia pojazdu F., nie potwierdzał nieprawidłowości przy zmianie pasa ruchu i uszkodzenia pojazdu S.. Obwiniony w trakcie rozmowy na miejscu zdarzenia wskazał, że zmieniając pas ruchu delikatnie przyśpieszył i nie spodziewał się, że pojazd jadący przed nim się zatrzyma.

Sąd uznał powyższe zeznania za wiarygodne i w całości dał im wiarę. Są one jasne i logiczne oraz korespondują ze sporządzoną przez niego na miejscu zdarzenia dokumentacją w postaci notatek urzędowych, oględzin pojazdów oraz szkicu miejsca zdarzenia. Należy przy tym podkreślić, że A. P. zeznawał jedynie na okoliczności związane z wykonywaną przez niego pracą zawodową i nie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem w sprawie co dodatkowo świadczy o jego bezstronności.

Wersja zdarzenia przedstawiona przez pokrzywdzonego znajduje potwierdzenie w opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego E. R.. Biegły stwierdził, iż do zdarzenia doszło w wyniku podjętego przez obwinionego manewru zmiany pasa ruchu bez uwzględnienia przez niego warunków jakie wtedy występowały na jezdni. Biegły zaznaczył, iż wykonywany przez obwinionego manewr zmiany pasa ruchu i jednoczesnego hamowania wymuszonego warunkami na drodze uniemożliwił kierującej S. N.. W. wykonanie skutecznego manewru obronnego i uniknięcia zdarzenia. Poprzez wykonany przez obwinionego manewr doszło do znacznego skrócenia bezpiecznej odległości pomiędzy pojazdami. Obwiniony podczas wykonywania manewru zmiany pasa ruchu nie uwzględnił faktu zbliżania się do oznakowanego przejścia dla pieszych na którym znajdował się pieszy. Biegły wskazał, że bezpośrednio przed zdarzeniem pojazdy F. i S. poruszały się po torach ruchu przebiegających wzdłuż osi jezdni, a obwiniony z uwagi na wykonywanie manewru zmiany pasa ruchu ustawiony był pod kątem do osi jezdni i w wyniku podjętych manewrów obronnych odbił lekko prawo ustawiając pojazd równolegle do osi jezdni. Biegły podkreślił, że przebieg zdarzenia przedstawiony przez pokrzywdzone w pełni koresponduje z ujawnionymi uszkodzeniami wszystkich pojazdów, ich rozmiarem i umiejscowieniem.

Sąd w pełni podzielił treść opinii biegłego, bowiem jest pełna, jasna i nie zawiera sprzeczności, biegły w sposób pełny odpowiedział na pytania postawione przez Sąd.

W świetle wskazanych powyżej okoliczności nie ulega wątpliwości, że obwiniony Ł. M. w dniu 12 listopada 2013 r. o godz. 08:35 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki O. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu z prawego na lewy w wyniku czego najechał na pojazd poprzedzający marki F. o nr rej. (...), który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych raz nie udzielił pierwszeństwa przejazdu dla samochodu marki S. o nr rej. (...) jadącemu lewym pasem ruchu w wyniku czego doprowadził do zderzenia i uszkodzenia obu pojazdów, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 1 pkt. 3, art. 22 ust. 1, 4 i 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Znamieniem warunkującym odpowiedzialność z art. 86 § 1 kw jest spowodowanie zagrożenia w ruchu drogowym poprzez niezachowanie szczególnej ostrożności. Zagrożenie w ruchu drogowym w danej sytuacji niewątpliwie powstało z uwagi na zderzenie aż trzech pojazdów. Poza tym do zdarzenia doszło na ulicy o dość dużym natężeniu ruchu, w godzinach porannego szczytu komunikacyjnego, w związku z tym zagrożone były także inne samochody poruszające się w tym czasie po ul. (...). Należy także podkreślić, że zgodnie z przepisami ruchu drogowego kierowca zbliżając się do oznakowanego przejścia dla pieszych jest zobowiązany zachować szczególną ostrożność, czego obwiniony nie uczynił. Obwiniony zaskoczony był zatrzymaniem się pojazdu jadącego przednim, który udzielił pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem może zmienić pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. Szczególna ostrożność polega w tym wypadku na tym, że kierujący powinien być na tyle uważny, aby zdążyć zaniechać zmiany pasa ruchu, gdyby jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub inny uczestnik ruchu był zmuszony do podjęcia manewrów obronnych.

Przy zmianie pasa ruchu może dojść do zajechania drogi, które nastąpi wówczas, gdy pojazd wjedzie przed pojazd jadącym pasem ruchu na który chce wjechać w takiej odległości, że zmusi kierującego nim do gwałtowanego hamowania, zjechania na pobocze bądź dojdzie do zderzenia pojazdów. Obwiniony wykonał manewr zmiany pasa ruchu w bardzo bliskiej odległości od pojazdu pokrzywdzonej, pozbawił ją w ten sposób możliwości wykonania skutecznych manewrów obronnych w postaci hamowania i doszło do kolizji obu pojazdów.

Ponadto obwiniony zgodnie z treścią art. 22 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym zobowiązany był ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierzał wjechać. Zatem obwiniony nie zachował szczególnej ostrożności przy zmianie pasa ruchu oraz nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi znajdującemu się na pasie ruchu na który chciał wjechać.

Dodatkowo zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt. 3 kierujący jest zobowiązany do utrzymywania odstępu między pojazdami, który jest niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się pojazdu poprzedzającego. Obwiniony nieprawidłowo wykonał manewr zmiany pasa ruchu i nie zachował odstępu od pojazdu poprzedzającego, który umożliwiałby mu podjecie skutecznego manewru hamowania.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Doświadczenie życiowe pokazuje, że kierowcy dopuszczają się takich zachowań nagminnie w ostatniej chwili zmieniając pasy ruchu, zwłaszcza w sytuacji, gdy przed nimi jadą wolniej poruszające się samochody i nie zwracają uwagi czy mogą to uczynić nie zajeżdżając drogi innym uczestnikom ruchu. Zachowanie to zasługuje na szczególne potępienie, bowiem jest ono niejednokrotnie przyczyną groźnych w skutkach wypadków drogowych, ponadto doszło do niego w pobliżu oznakowanego przejścia dla pieszych.

Mając na uwadze powyższe nie można uznać wymierzonej obwinionemu kary grzywny za rażąco surową. Odpowiada ona stopniowi społecznej szkodliwości czynu, spełnia swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej, tym bardziej, że obwiniony już w przeszłości karany za wykroczenia w ruchu drogowym.

Wobec faktu skazania Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi kosztami postępowania i opłatą oraz kosztami związanymi z wydaniem opinii przez biegłego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE