Sygn. akt I AGa 79/19
Dnia 3 lipca 2020 r.
Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSA Paweł Rygiel |
|
Sędziowie: |
SSA Sławomir Jamróg (spr.) SSA Józef Wąsik |
|
Protokolant: |
st. sekr. sądowy Urszula Kłosińska |
po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2020 r. w Krakowie na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. w W. (poprzednio Bank (...) S.A. we W.
przeciwko Ł. S., (...) sp. z o.o. w K.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanych
od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie
z dnia 12 stycznia 2018 r. sygn. akt IX GC 1208/16
1. odrzuca apelację strony pozwanej (...) sp. z o.o. w K.;
2. oddala apelację pozwanego Ł. S.;
3. zasądza solidarnie od obu pozwanych kwotę 8 100 zł (osiem tysięcy sto złotych ) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.
SSA Józef Wąsik SSA Paweł Rygiel SSA Sławomir Jamróg
Sygn. akt I AGa 79/19
Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2018 r. sygn. akt IXGC 1208/16 Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził solidarnie od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Banku (...) spółki akcyjnej we W. kwotę 206.461,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty (pkt I) i zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz strony powodowej kwotę 15.417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowił następujący stan faktyczny:
Strona powodowa Bank (...) spółka akcyjna we W. zawarła z pozwanym Ł. S. w dniu 11 lipca 2014 roku umowę kredytu na rachunku bieżącym, zmienioną następnie aneksem z dnia 11 lipca 2014 roku . Na podstawie tej umowy na rzecz Ł. S. został wypłacony kredyt w kwocie 197.288,27 złotych. Na zabezpieczenie zobowiązań wynikających z rzeczonej umowy pozwany Ł. S. złożył w dniu 11 lipca 2014 roku deklarację wekslową (k. 24), w związku z którą wystawił na rzecz strony powodowej weksel in blanco (k. 25). Ł. S. zawarł umowę kredytu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jako osoba fizyczna. Działalność ta przekształcona została wpisem z dnia 14 marca 2016 roku w (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w K. zgodnie z art. 551§5 k.s.h. Ł. S. nie wywiązał się z zobowiązania dokonania ostatecznej spłaty wykorzystanego kredytu w dniu 10 lipca 2015 roku. Nie dokonał następnie wykupu wypełnionego weksla w terminie do 14 grudnia 2015 roku, do którego został wezwany przez stronę powodową pismem datowanym na 30 listopada 2015 roku. Wartość zobowiązania pozwanych wynosi kwotę 206 461,70 złotych, z czego: 197 288,27 złotych tytułem kapitału kredytu, 2678,55 złotych tytułem odsetek umownych naliczonych od kwoty kapitału kredytu do dnia rozwiązania umowy – tj. do dnia 10 lipca 2015 r., 6494,88 złotych tytułem odsetek ustawowych naliczonych od kwoty kapitału kredytu za okres od dnia następnego po dniu rozwiązania umowy do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku. Linia kredytowa udzielona przez bank dla pozwanego Ł. S. była odnawiana w latach 2013-14. Planowane było również jej odnowienie w roku 2015, jednak z uwagi na stwierdzenie istnienia przez bank zobowiązania pozwanego względem Urzędu Skarbowego na kwotę około 700 tys. zł. nie doszło do odnowienia linii kredytowej. W konsekwencji umowa kredytu została rozwiązana.
Przy tym stanie faktycznym Sad okręgowy uznał, że żądanie zapłaty zasługuje na uwzględnienie tak co do zasady, jak i co do wysokości.
Zobowiązanie pozwanego Ł. S. wynika z umowy z dnia 11 lipca 2014 roku, której istnienia i skuteczności pozwany nie kwestionował. Żądane kwoty zgodne są z wyciągiem z ksiąg bankowych. Roszczenie stało się wymagalne ze skutkiem od dnia 11 lipca 2015 roku. Tego dnia pozwany zobowiązał się ostatecznie spłacić kredyt w związku z nieodnowieniem linii kredytowej. Niewykonanie powyższego zobowiązania stanowiło podstawę wypełnienia i żądania przez Bank wykupu weksla zabezpieczającego wierzytelność zgodnie z deklaracją z dnia 11 lipca 2014 roku. Pomimo stosownych wezwań pozwany Ł. S. nie dokonał spłaty kredytu ani wykupu weksla, w związku z czym roszczenie strony powodowej pozostaje wymagalne.
Także zasadne było żądanie odsetek ( art. 482 §1i 2 k.c. ), w tym także skapitalizowanych. Sąd Okręgowy wskazał, że solidarność odpowiedzialności pozwanych wynika z ustawy z art. 584 13 k.s.h. w związku z art. 551§5 k.s.h. Do przekształcenia działalności gospodarczej osoby fizycznej przez Ł. S. w (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością doszło z chwilą wpisu do Rejestru Przedsiębiorców w dniu 14 marca 2016 roku. Licząc od dnia przekształcenia nie minął przewidziany przez ustawę okres trzyletniej odpowiedzialności za zobowiązania przedsiębiorcy przekształcanego w kontekście umowy kredytowej z dnia 11 lipca 2014 roku. Istnienie zobowiązania z umowy kredytu (por. art. 69 ustawy Prawo bankowe), jego wymagalność oraz wysokość żądanej kwoty, nie budziły wątpliwości. Pozwani nie przedstawili natomiast żadnych dowodów przeczących stanowisku strony powodowej, a zgodnie z art. 6 k.c. to to na nich spoczywa ciężar dowodu w tej kwestii.
Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach powołano art. 98 § 1 k.p.c.
Apelację od tego wyroku wnieśli pozwani zaskarżając wyrok w całości żądając uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania, ewentualnie zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez ustalenie solidarnej odpowiedzialności Naczelnika Urzędu Skarbowego w O..
Pozwani zarzucili, że w tym przypadku osoba trzecia tj Naczelnik Urzędu Skarbowego ingerował w stosunek gospodarczy stron. Zajmując w trybie zabezpieczenia przyszłej należności rachunek bankowy pozwanej spółki i nie wydając żadnej decyzji, doprowadził do sytuacji, w której nie został odnowiony rachunek bankowy. Tym samym naczelnik Urzędu Skarbowego ponosi odpowiedzialność in solidum, co powinien uwzględnić Sąd w tej sprawie.
W odpowiedzi na apelacje strona powodowa (obecnie (...) Bank (...) S.A. W.) wniosła o oddalenie apelacji i o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.
Sąd Apelacyjny zważył co następuje:
Apelacja (...) Spółki z o.o. w K. nie została opłacona. Zgodnie z art. 112 ust. 3 u.k.s.c. tygodniowy termin do opłacenia pisma strony zastępowanej przez pełnomocnika będącego radcą prawnym biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenie na postanowienie o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych. W tym przypadku pełnomocnik (...) Spółki z o.o. w K. odebrał odpis postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie w dniu 14 grudnia 2018r., co oznacza, że termin do wniesienia opłaty upłynął w dniu 28 grudnia 2018r. Złożenie przez Ł. S. wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych nie mogło przerwać biegu terminu do uiszczenia opłaty od apelacji przez spółkę. Wobec powyższego Sąd Apelacyjny odrzucił apelację pozwanej spółki na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. i w zw. z art. 9 ust. ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2019.1469 ).
Rozpoznając apelację Ł. S. Sąd Apelacyjny uznał za własne ustalenia Sądu Okręgowego, które zresztą nie zostały zakwestionowane w środku odwoławczym i zważył co następuje:
Apelacja Ł. S. jest oczywiście bezzasadna. Nawet bowiem przy hipotetycznym założeniu odpowiedzialności jeszcze innej osoby za przedmiotowy dług, na innej podstawie prawnej tj przy założeniu solidarności niewłaściwej (inaczej nieprawidłowej) wierzycielowi przysługuje roszczenie od wszystkich dłużników, a zapłata przez jednego z nich zwalnia z długu także pozostałych – tak jak w przypadku zobowiązań solidarnych (art. 366 k.c.). W takim jednak przypadku wierzyciel nie ma obowiązku pozwani wszystkich odpowiedzialnych. Nie ma też przy takim przypadku żadnych podstaw do ustalania na wniosek dłużników współodpowiedzialności za taki dług podmiotu, który nie był stroną tego procesu. Możliwe natomiast byłoby zastosowanie art. 194§3 k.p.c. , jednak wymagałoby to aktywności strony powodowej a nie apelujących pozwanych. Zarzuty więc zawarte w środku odwoławczym są kompletnie nieadekwatne.
Na marginesie więc można tylko zauważyć, że strony powodowej nie łączył z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego żaden stosunek prawny z którego wynikałaby współodpowiedzialność za dług pozwanych. Ewentualna zaś bezprawność działania naczelnika Urzędu Skarbowego przy dokonaniu zajęcia rachunku bankowego mogła rodzić odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkodę względem pozwanych na podstawie art. 417 k.c. czy 417 1 §2 kc, co jednak i tak nie tworzyło żadnej podstawy do uznania przystąpienia do długu Ł. S. wynikającego z umowy kredytowej, za który solidarnie odpowiada z nim spółka. Okoliczności uwypuklane w apelacji nie dają też podstaw żadnych podstaw do uznania zwolnienia z długu pozwanych.
Skoro zaś nie zostały zakwestionowane prawidłowe ustalenia Sądu Okręgowego dotyczące wysokości i wymagalności długu ani też przesłanki solidarnej odpowiedzialności spółki z przedsiębiorcą przekształcanym z art. z art. 584 13 k.s.h. w związku z art. 551§5 k.s.h., to należało apelację oddalić na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 k.p.c. i art. 105§2 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c. i przy zastosowaniu §2pkt 7 i §10 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015r. poz. 1800 ze zm. ) .
SSA Józef Wąsik SSA Paweł Rygiel SSA Sławomir Jamróg