UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Kaliszu V Wydziału Gospodarczego
w dniu 09 grudnia 2015 r. (data wpływu) powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika domagała się zasądzenia od pozwanej PPHU (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą we W. kwoty 67.741,44 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 06 listopada 2014 r. do dnia zapłaty. Nadto wniosła
o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa
w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 27 czerwca 2014 r. podpisała
z pozwaną protokół negocjacji, którego celem było ustalenie warunków umowy dotyczącej przedsięwzięcia inwestycyjnego budowlanego Centrum Handlowego w N. S. wraz
z drogami, parkingami i infrastrukturą na nieruchomości obejmującej działki nr (...)
i 167/7. Wskazał, że na tej podstawie zleciła pozwanej wykonanie robót ziemnych
i drogowych na tych działkach, za wynagrodzeniem w wysokości 461.528,74 zł netto, zgodnie z projektem wykonawczym opracowanym przez R2 Biuro (...). Podniosła, że zlecone prace zostały wykonane przez pozwaną wadliwie, co polegało m.in. na ponadnormatywnych zagłębieniach nawierzchni brukarskich, a czego wyrazem były liczne zastoiny wody. W związku z tym zaistniała konieczność korekty spadków i wykonania poprawek. Powódka wskazała, że wezwała pozwaną do wykonania tych prac w terminie do dnia 13 sierpnia 2014 r. z informacją, że po bezskutecznym upływie tego terminu wykonanie niezbędnych poprawek zostanie zlecone innemu podmiotowi na koszt pozwanej. Podniosła, że pozwana przyznała istnienie zarzuconych wadliwości. Pismem z dnia 25 września 2014 r. poinformowała powódkę, że wady zostały usunięte i zgłosiła zakończenie robót na obiekcie. Pozwana nie stawiła się na odbiór wykonanych prac. Dlatego też powódka sporządziła jednostronny protokół odbioru wykonanych przez pozwaną robót oraz dokonała naprawy wykonanej przez pozwaną nawierzchni, usuwając istniejące wady. Powódka wskazała, że wartość prac naprawczych wyniosła 55.074,34 zł netto, tj. 67.741,44 zł brutto. Podniosła, ze wysłała pozwanej fakturę VAT na tą kwotę, którą pozwana odesłała bez uregulowania.

W odpowiedzi na pozew z dnia 19 stycznia 2016 r. (data wpływu) pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o oddalenie powództwa
w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa
w kwocie 17,00 zł. Nadto wniosła o przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu XV Wydziałowi Gospodarczemu jako właściwemu do jej rozpoznania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana przyznała, że w dniu 27 czerwca 2014 r. podpisała z powódką protokół negocjacji, którego celem było ustalenie warunków umowy dotyczącej przedsięwzięcia inwestycyjnego budowlanego Centrum Handlowego w N. S. wraz z drogami, parkingami i infrastrukturą na nieruchomości obejmującej działki nr (...). Zaprzeczyła, by zlecone jej prace zostały wykonane nieprawidłowo. Podniosła, że w odpowiedzi na wezwanie powódki poinformowała, iż uznaje to wezwanie w zakresie ponadnormatywnego zagłębienia nawierzchni brukarskiej i wykonała w tym zakresie prace naprawcze. W pozostałym zakresie wynikającym z wezwania oświadczyła, że nie wykonała przedmiotowej nawierzchni, zatem nie może odpowiadać za powstałe w tym zakresie wady. Podniosła, że mimo usunięcia usterek powódka bezpodstawnie obciążyła ją poniesionymi kosztami prac naprawczych w obrębie nawierzchni asfaltowej w wysokości dochodzonej pozwem, których zapłaty odmówiła.

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w O. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Zaś pozwana PPHU (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą we W. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...).

Fakty bezsporne.

W dniu 27 czerwca 2014 r. powódka podpisała z pozwaną protokół negocjacji w celu ustalenia warunków umowy dotyczącej przedsięwzięcia inwestycyjnego budowlanego Centrum Handlowego w N. S. wraz z drogami, parkingami i infrastrukturą na nieruchomości obejmującej działki nr (...).

Fakty bezsporne, a nadto: protokół negocjacji k. 8-21, załącznik k. 21v-22.

Na podstawie protokołu negocjacji powódka pismem z dnia 28 czerwca 2014 r. (na piśmie błędna data 28 czerwca 2013 r.) zleciła pozwanej wykonanie robót ziemnych
i drogowych – kompleksowo, na działkach nr (...) za wynagrodzeniem
w wysokości 436.272,94 zł netto. Termin rozpoczęcia prac został oznaczony na czerwiec 2014 r., zaś ich zakończenia na dzień 18 lipca 2014 r. Prace były wykonywane zgodnie z projektem wykonawczym L. R.. Pozwana udzieliła na swoje prace rękojmi i gwarancji na okres 60 miesięcy, których bieg miał się rozpocząć z upływem 4 tygodni od późniejszej z dat: daty dokonania końcowego odbioru zlecenia przez ZD lub daty usunięcia przez pozwaną wszystkich usterek stwierdzonych w protokole odbioru końcowego dokonanego z udziałem ZD.

Dowód: warunki dla podwykonawców k. 23-28, zlecenie nr (...) k. 29, projekt wykonawczy k. 72-88, zeznania świadka W. S. k. 164-169.

Były ustanowione przez inwestora osoby nadzorujące wykonywanie tych prac: kierownicy robót, inspektorzy nadzoru inwestorskiego oraz osoby pełniące nadzór autorski. Wyznaczenia linii regulacyjnych i stałych punktów odniesienia (znaków geodezyjnych) dokonał uprawniony geodeta. On wytyczył na obiekcie wszystkie jego elementy i sporządzał szkice. Na tej podstawie były prowadzone prace budowlane.

Dowód: dziennik budowy k. 223-270, zeznania świadka J. S. k. 344-345, e-protokół rozprawy z dnia 08.05.2017r. 00:03:44-00:47:42.

Pozwana wykonywała prace na tej budowie już wcześniej, jako podwykonawca firmy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ś.. Przejęła też obowiązki wynikające z gwarancji udzielonej przez tamtą firmę. Było to odnotowane
w podpisanym przez strony protokole negocjacji. Pozwana nie była oficjalnie zgłoszona przez powódkę jako dalszy podwykonawca. Powódka zgłosiła ją dopiero po rozwiązaniu umowy z poprzednim podwykonawcą. Podwykonawców wybierała powódka na podstawie oferty i protokołu negocjacji. (...) Sp. z o.o. robił krawężniki i miejsca postojowe. Kierownikiem budowy był J. S.. Po deszczu okazało się, że są zastoiny wody, gdyż woda nie schodzi do kratek ściekowych. Powódka zgłosiła poprzedniemu podwykonawcy swoje zastrzeżenia w tym zakresie. (...) Sp. z o.o. miał to usunąć, ale okazało się że brak jest osoby umocowanej do reprezentowania spółki. Wtedy powódka rozwiązała z nią umowę i zawarła ją z pozwaną.

Dowód: zlecenie nr (...) k. 178, protokół negocjacji k. 179-191, przedmiar inwestorski
k. 192, warunki dla podwykonawców k. 193-198, aneks k. 200, 204-208, oferta uzupełniająca k. 201-202, rozwiązanie umowy k. 209, dziennik budowy k. 223-270, zeznania świadków: W. S. k. 164-169, Ł. M. k. 282, e-protokół rozprawy z dnia 27.06.2017r. 00:03:08-00:56, P. D. k. 326-327, e-protokół rozprawy z dnia 30.01.2017r. 00:03:43-00:56:00, J. S. k. 344-345, e-protokół rozprawy z dnia 08.05.2017r. 00:03:44-00:47:42, przesłuchanie prezesa zarządu powódki L. F. k. 504-505, e-protokół rozprawy z dnia 03.12.2018r. 00:02:16-00:24:00.

Na rzecz powódki pozwana wykonała podbudowę z tłucznia kamiennego na pow. powyżej 6.000 m², stabilizację pod podbudowę i parkingi (wcześniej częściowo wykonaną przez firmę (...). zo.o.), osadziła krawężniki i rozpoczęła wykonywanie robót asfaltowych, które przerwano z uwagi na złą jakość dostarczonego materiału (wpis
w dzienniku budowy z dnia 24 kwietnia 2014 r.). Pozwana kładła również kostkę brukową
i krawężniki. Pracowała w odniesieniu do istniejących już krawężników. Po jednej stronie krawężnika była kostka, a po drugiej asfalt, który kładła firma (...) S.A. z siedzibą w P.. Prace zakryte były zgłaszane do kierownika budowy. Na podstawie jego zgody były podejmowane dalsze prace.

Dowód: zeznania świadków: W. S. k. 164-169, Ł. M. k. 282,
e-protokół rozprawy z dnia 27.06.2017r. 00:03:08-00:56, P. D. k. 326-327, e-protokół rozprawy z dnia 30.01.2017r. 00:03:43-00:56:00, J. S. k. 344-345, e-protokół rozprawy
z dnia 08.05.2017r. 00:03:44-00:47:42. przesłuchanie prezesa zarządu powódki L. F.
k. 504-505, e-protokół rozprawy z dnia 03.12.2018r. 00:02:16-00:24:00.

W obrębie drogi towarowej (manewrowej) powódka miała zastrzeżenia do pierwszej warstwy asfaltu. Te prace asfaltowe były wyłączone z zakresu prac pozwanej w zawartym protokole negocjacji stron. Odcinek, który został wybudowany w nieodpowiedniej temperaturze został zdjęty. Część niekwestionowana przez inspektora nadzoru budowlanego została, a reszta była robiona przez firmę (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w P.. Jej zadaniem było również ułożenie podbudowy i warstwy ścieralnej na już położonych obrzeżach i krawężnikach. S. nie zgłaszała prac ulegających zakryciu.

Dowód: zlecenie k. 210, gwarancja k. 211-212, zlecenie k. 213, zapytanie ofertowe k. 214-215, 220222, aneks do umowy k. 216-218, zlecenie nr (...) k. 219, zeznania świadków: P. D.
k. 326-327, e-protokół rozprawy z dnia 30.01.2017r. 00:03:43-00:56:00, J. S. k. 344-345, e-protokół rozprawy z dnia 08.05.2017r. 00:03:44-00:47:42, przesłuchanie prezesa zarządu powódki L. F. k. 504-505, e-protokół rozprawy z dnia 03.12.2018r. 00:02:16-00:24:00.

Dnia 16 lipca 2017 r. powódka przesłała pozwanej protokół finansowy.

Dowód: e-mail k. 118, protokół finansowy k. 119-120.

Również w dniu 16 lipca 2014 r. powódka przelała na rzecz pozwanej kwotę 480.217,40 zł tytułem faktury VAT nr (...)-GW, (...).

Dowód: potwierdzenie przelewu k. 117.

W trakcie realizacji inwestycji w dzienniku budowy nie zostały odnotowane żadne zastrzeżenia pod adresem wykonywanych przez pozwaną prac, poza wpisem z dnia 24 kwietnia 2014 r. dotyczącym zbyt niskiej temperatury mieszkanki asfaltowej bez dokumentacji jakościowej (k. 31 dziennika).

Dowód: dziennik budowy k. 223-270.

Mailem z dnia 31 lipca 2014 r. pozwana zaproponowała rozwiązanie odwodnienia
w miejscach, w których stała woda przekraczająca dozwolone odchyły poprzez zastosowanie technologii M. E. 1000. W odpowiedzi z dnia 07 sierpnia
2014 r. powódka poinformowała pozwaną, że inwestor nie wyraził zgody na zastosowanie odwodnienia liniowego. Poprosiła o korektę spadków i miejsc postojowych w miejscach ponadnormatywnych zastoin wody zgodnie z dokumentacją i wyznaczyła termin usunięcia usterek na dzień 13 sierpnia 2014 r. Jednocześnie poinformowała pozwana, że w przypadku braku naprawy zleci ją firmie trzeciej na koszt pozwanej.

Dowód: korespondencja mailowa k. 30-37, 38-40, 133, zeznania świadków: W. S. k. 164-169, P. D. k. 326-327, e-protokół rozprawy z dnia 30.01.2017 r. 00:03:43-00:56:00.

W piśmie z dnia 08 sierpnia 2014 r. powódka ponownie poinformowała pozwaną, że inwestor nie wyraził zgody na zastosowanie odwodnienia liniowego. Wskazała, że mimo wielokrotnych wezwań do usunięcia usterek nawierzchni i zapewnień pozwanej, nie zostały przeprowadzone przez nią żadne roboty naprawcze. Jednocześnie wezwała pozwaną do zapewnienia, począwszy od dnia 08 sierpnia 2014 r. kilkuosobowej ekipy brukarskiej aż do trwałego usunięcia wad i usterek nawierzchni. Poinformowała, że w ramach tych prac należy sfrezować warstwę ścieralna asfaltu, prawidłowo ułożyć krawężniki, poprawić kostkę i ewentualnie wysokości studzienek kanalizacyjnych oraz wylać nową warstwę ścieralną z prawidłowymi spadkami. Data pierwszego etapu usunięcia usterek została ustalona na dzień 13 sierpnia 2014 r., a drugi etap prac określony na 18-20 sierpnia 2014 r. Jednocześnie ponownie poinformowała pozwaną, że w przypadku braku naprawy zleci ją firmie trzeciej na koszt pozwanej. Pismo zostało nadane w urzędzie pocztowym w dniu 11 sierpnia 2014 r.

Dowód: pismo k. 41, zdjęcia k. 42-44, potwierdzenie nadania przesyłki pocztowej k. 45.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia usterek pozwana poinformowała powódkę, że uznaje je w zakresie ponadnormatywnego zagłębienia powierzchni brukarskiej. Wskazała, że do usunięcia usterek przystąpi w dniu 14 sierpnia 2014 r. Jednocześnie oświadczyła, że nie wykonywała nawierzchni z asfaltu, zatem nie może odpowiadać za powstałe w tym zakresie wady.

Dowód: pismo k. 46 (112), e-mail k. 113.

W dniu 14 sierpnia 2014 r. na budowie, w obecności przedstawiciela powódki W. S. reprezentujący pozwaną J. S. zadeklarował, że pozwana usunie usterki do dnia 21 sierpnia 2014 r. i zakończy prace do dnia 23 sierpnia 2014 r. Strony ustaliły zakres prac do wykonania, a powódka ponownie oświadczyła, że w przypadku nieusunięcia przez pozwaną stwierdzonych usterek zleci prace naprawcze innemu podmiotowi na koszt pozwanej.

Dowód: notatki k. 134-136, zeznania świadka W. S. k. 164-169.

W mailu z dnia 19 sierpnia 2014 r. powódka ponownie wezwała pozwaną do wykonania prac naprawczych.

Dowód: e-mail k. 137, dokumentacja fotograficzna k. 138-139.

W piśmie z dnia 10 września 2014 r. powódka poinformowała pozwaną, że na dzień 10 września 2014 r. do wykonania pozostają nadal ponadnormatywne nierówności. Wyznaczyła jej datę usunięcia usterek do dnia 15 września 2014 r., a w przypadku braku potwierdzenia przystąpienia do usunięcia wad do dnia 13 września 2014 r. lub nieusunięcia ich w podanym terminie prace zostaną zlecone trzeciej firmie na koszt pozwanej.

Dowód: pismo k. 47, zdjęcia k. 48-53.

Pismem z dnia 25 września 2014 r. pozwana poinformowała powódkę, iż w dniu 20 września 2014 r. usunęła usterki zgłoszone przez powódkę pismami z dnia 19 sierpnia 2014 r. i 10 września 2014 r. i jednocześnie zgłosiła zakończenie robót na obiekcie. Poprosiła
o przekazanie protokołu końcowego wykonanych robót, by mogła wystąpić o zwrot zatrzymanych kaucji gwarancyjnych. W odpowiedzi powódka wyznaczyła termin odbioru końcowego na dzień 30 września 2014 r. na godz. 11.00.

Dowód: pismo k. 54 (114), 115, e-mail k. 55.

Pismem z dnia 03 października 2014 r. powódka poinformowała pozwaną, że
w odpowiedzi na jej zgłoszenie zakończenia robót z dnia 25 września 2014 r. wyznaczyła datę odbioru końcowego na dzień 30 września 2014 r., jednak pozwana nie stawiła się na odbiór. Wskazała, że dlatego przesyła podpisany jednostronnie protokół odbioru końcowego oraz fakturę VAT nr (...) za prace wykonane zastępczo wraz z zestawieniem tych kosztów.

Dowód: pismo k. 56, protokół odbioru k. 57, załącznik do protokołu k. 58, zeznania świadków: W. S. k. 164-169, P. D. k. 326-327, e-protokół rozprawy z dnia 30.01.2017 r. 00:03:43-00:56:00.

W ramach wykonania zastępczego powódka zleciła skucie asfaltu, demontaż krawężników, osadzenie nowych krawężników na nowej ławie betonowej, by uzyskać określoną wysokość i spadki. Następnie uzupełniono podbudowę, zdemontowano część kostki przyległej do krawężników, podniesiono i skorygowano podbudowę pod kostkę
i ułożono kostkę. S. również asfalt przylegający do tych krawężników i położono nowy asfalt, dostosowany do nowo położonych krawężników. K. została ponownie położona i zamulona. Następnie dokonano pomalowania oraz oczyszczenia kostki i całego terenu po pracach naprawczych. Koszt tych prac wyniósł 67.741,44 zł.

Dowód: faktury VAT k. 59-63, 65, 68, protokół finansowy k. 64, oferta k. 66-67, kosztorys ofertowy
k. 69, zeznania świadków: W. S. k. 164-169, P. D. k. 326-327,
e-protokół rozprawy z dnia 30.01.2017 r. 00:03:43-00:56:00.

Roboty naprawcze zostały odebrane przez głównego inwestora.

Dowód: przesłuchanie prezesa zarządu powódki L. F. k. 504-505, e-protokół rozprawy
z dnia 03.12.2018r. 00:02:16-00:24:00

W dniu 06 października 2014 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 55.074,34 zł netto, tj. 67.741,44 zł brutto tytułem wykonania zastępczego robót budowalnych na budowie S. N., obejmującą poniesione przez nią koszty.

Dowód: faktura VAT k. 70.

Pismem z dnia 30 października 2014 r. pozwana poinformowała powódkę, że odrzuca roszczenie objęte protokołem w całości. Wskazała, ze wadliwe roboty nie były przez nią wykonywane, za wyjątkiem usterek dotyczących kostki, zaś uczestnicy procesu inwestycyjnego nie zachowali należytej staranności w sprawowaniu swoich obowiązków. Brak zatem podstaw do obciążenia jej żądaną kwotę.

Dowód: pismo k. 116.

W piśmie z dnia 18 listopada 2014 r. powódka w całości podtrzymała swoje roszczenie
i jego uzasadnienie.

Dowód: pismo k. 140.

Po wykonaniu robót kierownik robót pozwanej J. S. złożył oświadczenie, że roboty budowlane polegające na budowie układu komunikacyjnego (drogi manewrowe, miejsca postojowe dla samochodów osobowych oraz chodniki na obiekcie „Zespół obiektów handlowo-usługowych w N. S. przy ul. (...)” zostały wykonane zgodnie
z projektem budowlanym i warunkami pozwolenia na budowę, wytycznymi projektanta oraz przepisami BHP, zaś teren budowy i sąsiednie nieruchomości zostały doprowadzone do należytego stanu i porządku.

Dowód: oświadczenie k. 177, zeznania świadka J. S. k. 344-345, e-protokół rozprawy
z dnia 08.05.2017r. 00:03:44-00:47:42.

Projekt dołączony do akt sprawy jest wykonany prawidłowo pod względem technicznym, ale nie da się go wykonać pod względem technologicznym. Możliwe byłoby wykonanie nawierzchni z kostki kamiennej lub betonowej. Niemożliwe natomiast jest wykonanie nawierzchni parkingu z asfaltobetonu w zakresie drogi manewrowej wzdłuż budynku na odcinku od pawilony (...) do pawilonu (...). Nie ma możliwości sterowania stołem rozściełacza mas bitumicznych w taki sposób, aby po stronie południowej utrzymać linię jednostajnego spadku, a po stronie północnej jezdni manewrowej, na krawędzi jezdni, tak manewrować, żeby otrzymać zmianę kierunków spadków na długości 12 m (spadki odwrotne po 6 promili). Zaprojektowana krawędź nawierzchni parkingów przylegająca do jezdni manewrowej nie jest dostosowana do krawędzi tej jedni, która ma być obniżona ze spadkiem 2% do krawędzi jezdni północnej i jednocześnie posiadać segmenty 12 m pochyleń kopertowych 6 promilowych odwrotnych, które w miejscu przecięcia zlokalizowane mają studnie wodościekowe. Można stwierdzić, że projektant przyjął parametry niemożliwe do wykonania technologicznie, a nadto nie dostosował powierzchni parkingów do zastosowanych spadków w konstrukcji i planie jezdni manewrowej. Tego projektu nie dało się wykonać, co potwierdza dokumentacja zdjęciowa załączona do akt (k. 42, 43, 44), jak również zdjęcia wykonane przez biegłego (zał. 2, 3 i 4).

Patrząc na front budynku handlowego projekt zawierał rozwiązania niwelety poszczególnych elementów. Wadą takiego rozwiązania jest obniżenie krawędzi jezdni manewrowej przy krawężniku parkingu o 3,6 cm. Tego nie można było wykonać w żaden sposób technologiczny, rozścielając masę bitumiczna nawet, gdyby zmniejszyć spadki
o połowę.

Prace zostały wykonane bez dokumentacji projektowej, która była przy pozwoleniu na budowę. W takiej sytuacji powinna być stworzona nowa dokumentacja zamienna, która ustalałaby rozwiązania dla całego placu manewrowego. Tą dokumentacje winien przygotować inwestor albo główny wykonawca inwestycji. Zaprojektowane prace można było wykonać, ale nie przy zmianie technologii powierzchni. W dokumentacji załączonej do akt brak jest zawierającego zmianę nawierzchni. Nie jest możliwe zastosowanie technologii bitumicznej w kopertowym systemie odwodnienia. Krawężniki są ułożone niezgodnie
z projektem budowlanym, gdyż nie było takiej możliwości.

Wykonane roboty oraz prace poprawkowe niewiele wspólnego mają z projektem
w zakresie ukształtowania drogi manewrowej. W tej sytuacji tylko inicjatywa inwestora
i generalnego wykonawcy w zakresie wykonania dokumentacji naprawy rozwiązań projektowych mogła uchronić parking przez robotami naprawczymi. Gdyby projekt podstawowy przewidywał na całym odcinku wzdłuż pawilonów jednolity spadek tak, jak jest obecnie, nie doszłoby do powstania zastoisk wody. Naprawa nawierzchni jezdni
i parkingu była jedynym wyjściem, ale wady powstałe w wykonaniu nie obciążają wykonawcy, gdyż realizował projekt budowlany. W zaistniałej sytuacji to generalny wykonawca wraz z inspektorem nadzoru budowlanego powinni doprowadzić realizacje parkingu i dróg manewrowych do wykonania zgodnego z możliwościami technologicznymi. Zaprojektowane rozwiązanie nie mogło być zrealizowane z uwagi na uwarunkowania technologiczne.

Dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny projektowania, nadzoru i wykonawstwa robót
w budownictwie (...) k. 376-378, załączniki do opinii (...), ustne wyjaśnienia biegłego do pisemnej opinii sporządzonej w sprawie k. 445-448, e-protokół rozprawy
z dnia 09.04.2018r. 00:01:48-01:01:20.

Mapa k. 82 zawiera wymagania projektowe w zakresie wysokości i spadków nawierzchni, w tym chodników i miejsc parkingowych. Jednakże wskutek braku spójności
w zapisach dokumentacji mogły powstać różnice poziomu nawet 5 cm i w następstwie tego podczas eksploatacji zastoje wodne powstające po opadach atmosferycznych. Błędy te winne być wyłapane przez projektantów przed złożeniem projektu do inwestora. Tym samym jedną z przyczyn zaistniałego zdarzenia związanego z niewłaściwym wykonaniem wysokości obrzeży jest niespójność w dokumentacji projektowej. To geodeta powinien dokonać analizy, czy wykonane prace odpowiadają wysokościowo założeniom projektu. Podmiot przekazujący dalej wytyczne projektowe do wykonania robót odpowiada za jakość projektu. Gdyby błędy projektu były stwierdzone wcześniej, nie byłoby konieczności przeprowadzenia prac naprawczych. W oparciu o dokumentację projektową załączoną do akt nie było możliwe wykonanie prac budowlanych z zachowaniem zarówno spadków, jak
i wytycznych punktów wysokościowych. Wykonawca prac budowlanych wchodzi na roboty, jakie ma przygotowane. Jeżeli nie są one wcześniej sprawdzone, to mogą pojawić się zapadnięcia i inne wady. W aktach brak jest dokumentu potwierdzającego, że wykonawca robót bitumicznych dokonał czynności sprawdzających.

Roboty poprawkowe polegały na dostosowaniu ewentualnej wady projektu do możliwości użytkowania obiektu budowlanego. Wady projektu spowodowały konieczność ich wykonania. Łączny koszt prac naprawczych wyniósł maksymalnie 60.000,00 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny budownictwa (...) k. 552-560, ustne wyjaśnienia biegłego do pisemnej opinii sporządzonej w sprawie k. 617-618, e-protokół rozprawy z dnia 28.11.2019r. 00:02:04-00:56:20.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych przez strony do akt, zeznań świadków: P. D., J. S., Ł. M., przesłuchania prezesa zarządu powódki L. F. oraz opinii biegłych sądowych S. W. i G. M..

Sąd uznał przedłożone dokumenty w całości za wiarygodne. Ich autentyczność oraz prawdziwość stwierdzonych w nich faktów nie budziła jego wątpliwości, nadto nie zostały zakwestionowane przez strony procesu (art. 230 kpc).

Sąd uznał zeznania słuchanych w sprawie świadków oraz prezesa zarządu powódki za wiarygodne. Były one spontaniczne, spójne, logiczne i znajdowały potwierdzenie
w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Nadto nie zostały zakwestionowane przez pełnomocników stron (art. 210§2 kpc i art. 230 kpc).

Na rozprawie w dniu 03 grudnia 2018 r. Sąd pominął dowód z przesłuchania strony pozwanej, albowiem prawidłowo wezwana na termin do osobistego stawiennictwa pod rygorem pominięcia dowodu z jej przesłuchania i skutków z art. 6 kc nie stawiła się ani nie usprawiedliwiła swojej nieobecności.

Opinia biegłego ma na celu ułatwienie Sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233§1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych
w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN
z dnia 07.11.2000r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Pełnomocnik powódki zakwestionował opinię biegłego sądowego z dziedziny projektowania, nadzoru i wykonawstwa robót w budownictwie (...). Wskazał, że biegły skupił się na braku możliwości sterowania stołem rozdzielacza mieszanki asfaltowej w taki sposób, aby po jednej stronie zachować linie jednostajnego spadku, a po drugiej stronie stołu dokonać zmiany tych spadków podczas, gdy postepowanie dotyczy nieprawidłowego ułożenia kostki brukowej przez pozwaną. Wskazał, że z opinii wynika niemożliwość prawidłowego wykonania nawierzchni asfaltowej, tymczasem po wykonanych przez powódkę pracach poprawkowych w zakresie kostki i po ponownym ułożeniu nawierzchni asfaltowej prace to zostały odebrane przez inwestora jako niewadliwe. Jednocześnie wniósł o wezwanie go na rozprawę w celu złożenia ustnych wyjaśnień do pisemnej opinii sporządzonej w sprawie.

Pełnomocnik pozwanej nie kwestionował opinii biegłego.

Na rozprawie w dniu 09 kwietnia 2018 r. biegły w całości podtrzymał opinię sporządzoną w sprawie. Pełnomocnik powódki złożył wniosek o dopuszczenie dowodu
z opinii innego biegłego sądowego.

Specyfika dowodu z opinii biegłego polega m.in. na tym, że jeżeli taki dowód już został przez sąd dopuszczony, to stosownie do treści art. 286 kpc, opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Potrzeba taka nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz musi być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii. W przeciwnym bowiem razie sąd byłby zobligowany do uwzględniania kolejnych wniosków strony dopóty, dopóki nie złożona zostałaby opinia w pełni ją zadowalająca, co jest w oczywisty sposób niedopuszczalne. Nie jest też uzasadniony wniosek strony o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, jeżeli w przekonaniu sądu opinia wyznaczonego biegłego jest na tyle kategoryczna i przekonująca, że wystarczająco wyjaśnia zagadnienia wymagające wiadomości specjalnych (tak m.in. postanowienie SN z dnia 22 listopada 2012 r., I UK 411/12, L., wyrok SN z dnia 5 lutego 2013 r., II UK 194/12, L.).

Uznając opinię biegłego za niekompletną Sąd zlecił sporządzenie opinii biegłemu sądowemu z dziedziny budownictwa (...).

Opinia została zakwestionowana przez pełnomocnika powódki, który wskazał, że biegły błędnie odczytał odległości pomiędzy punktami obżerza na mapie i nieprawidłowo obliczył koszt wykonania przez powódkę robót poprawkowych. Jednocześnie wniósł
o wezwanie go na rozprawę w celu złożenia ustnych wyjaśnień do pisemnej opinii sporządzonej w sprawie.

Również pełnomocnik pozwanej zakwestionował opinię w zakresie tych kosztów.

Na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 r. biegły w całości podtrzymał opinię sporządzoną w sprawie. Pełnomocnik powódki złożył wniosek o zobowiązanie biegłego sądowego do sporządzenia opinii uzupełniającej w oparciu o elektroniczna wersję mapy. Wniosek ten podtrzymał w piśmie procesowym z dnia 12 grudnia 2019 r. (data wpływ).

Mimo zarzutów pełnomocnika powoda Sąd podzielił opinię sporządzoną przez biegłego sądowego G. M.. W ocenie Sądu jest ona jasna i logiczna, a nadto została sporządzone fachowo i rzetelnie. Wnioski wywiedzione w tej opinii są należycie uzasadnione i wolne od błędów logicznych oraz wewnętrznych sprzeczności, co świadczy
o dużym doświadczeniu zawodowym i rzetelnej wiedzy fachowej biegłego. Biegły w sposób kompleksowy i wyczerpujący ustalił przyczyny wadliwości wykonanych przez pozwaną robót. Na podkreślenie zasługuje okoliczność, iż obaj biegli kategorycznie wskazali, że jedną z przyczyn zaistniałego zdarzenia związanego z niewłaściwym wykonaniem wysokości obrzeży jest niespójność w dokumentacji projektowej. Gdyby błędy projektu były stwierdzone wcześniej, nie byłoby konieczności przeprowadzenia prac naprawczych. Natomiast w oparciu o projektową załączoną do akt nie było możliwe wykonanie prac budowlanych z zachowaniem zarówno spadków, jak i wytycznych punktów wysokościowych.

Na rozprawie w dniu 03 lutego 2020 r. Sąd oddalił pozostałe wnioski dowodowe uznając, iż sprawa została dostatecznie wyjaśniona do jej rozstrzygnięcia. Nadto miał na uwadze, iż elektroniczna wersja mapy, na podstawie której powódka domagała się sporządzenia opinii uzupełniającej była w jej posiadaniu od początku procesu, zatem wniosek dowodowy w tym zakresie niewątpliwie był spóźniony i spowodowałby zwłokę
w postępowaniu. Pełnomocnik powódki złożył w tym zakresie zastrzeżenia do protokołu
w trybie art. 162 kpc.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanej wniósł o przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu XV Wydziałowi Gospodarczemu jako właściwemu do jej rozpoznania.

Zgodnie z treścią art. 34 kpc powództwo o zawarcie umowy, ustalenie jej treści,
o zmianę umowy oraz o ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, a także o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy można wytoczyć przed sąd miejsca jej wykonania. Miejsce spełnienia świadczenia określa dyspozycja art. 454§2 kc, w myśl którego należy je rozumieć w ten sposób, że świadczenie pieniężne powinno być spełnione w zasadzie w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela. Jeżeli jednak wierzyciel prowadzi przedsiębiorstwo
i zobowiązanie ma związek z tym przedsiębiorstwem, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa (zob. post. SN z dnia 08 listopada 1991 r., II CO 16/91, L.). Powódka ma siedzibę w K.. Z uwagi na powyższe na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2017 r. Sąd oddalił wniosek o przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu XV Wydziałowi Gospodarczemu jako właściwemu do jej rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie w całości ani w części.

Między stronami niesporne było, że łączyła je umowa o roboty budowlane. Spór stron sprowadzał się w zasadzie do ustalenia, czy pozwana odpowiada za wady prac wykonanych na zlecenie powódki, a jeżeli taki, to jaki był ich koszt.

Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zatem to do osoby występującej
z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (por. wyrok SN z dnia 19 listopada 1997 r., I PKN 375/97). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa zatem na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (por. wyrok SN z dnia 17 grudnia
1996 r. I CKU 45/96). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa. W myśl art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie Sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Przepisy art. 6 kc i art. 232 kpc wskazują, iż to na stronach ciąży obowiązek wykazywania swoich twierdzeń. Rola Sądu w zakresie dowodzenia w postępowaniu cywilnym procesowym, sprowadza się – co do zasady – jedynie do oceny złożonego przez strony materiału dowodowego, o ile jest on dopuszczalny i zawnioskowany w należytym terminie.

Zaznaczyć należy, iż dowodzenie własnych twierdzeń nie jest obowiązkiem strony (ani materialno-prawnym, ani procesowym), a tylko spoczywającym na niej ciężarem procesowym. Nie istnieje zatem żadna możliwość egzekwowania od strony aktywności
w sferze dowodowej – Sąd nie może nakazać czy zobowiązać do przeprowadzenia dowodu. Jedynie od woli strony zależy, jakie dowody zostaną przez sąd przeprowadzone. Przeciwko stronie natomiast – co wynika z art. 6 kc – skierują się ujemne następstwa jej pasywnej postawy. Fakty nieudowodnione zostaną pominięte i nie wywołają skutków prawnych
z nimi związanych, co ostatecznie może prowadzić do przegrania procesu.

Zgodnie z treścią art. 647 kc przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Podstawowym przepisem określającym obowiązki inwestora jest art. 18 Prawa budowlanego. W myśl tego przepisu ogólnym obowiązkiem inwestora, którego wypełnienie warunkuje możliwość rozpoczęcia przez wykonawcę robót budowlanych, jest zorganizowanie procesu budowy z uwzględnieniem zasad zawartych w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Wykonanie tego obowiązku polega w szczególności na zapewnieniu opracowania projektu budowlanego i, stosownie do potrzeb, innych projektów, zapewnieniu objęcia kierownictwa budowy przez kierownika budowy, zapewnieniu opracowania planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, a w przypadkach uzasadnionych wysokim stopniem skomplikowania robót budowlanych lub warunkami gruntowymi, na zapewnieniu nadzoru nad wykonywaniem robót budowlanych – przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych.

Prace na terenie Centrum Handlowego w N. S. były wykonywane zgodnie
z projektem wykonawczym L. R.. Były ustanowione przez inwestora osoby nadzorujące wykonywanie tych prac: kierownicy robót, inspektorzy nadzoru inwestorskiego oraz osoby pełniące nadzór autorski. Oni dokonywali bieżących wpisów w dzienniku budowy, na podstawie których wykonawcy przystępowali do kolejnych robót. Wyznaczenia linii regulacyjnych i stałych punktów odniesienia (znaków geodezyjnych) dokonał uprawniony geodeta.

W myśl art. 651 kc jeżeli dostarczona przez inwestora dokumentacja, teren budowy, maszyny lub urządzenia nie nadają się do prawidłowego wykonania robót albo jeżeli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu robót, wykonawca powinien niezwłocznie zawiadomić o tym inwestora. Za tym, że wykonawca obciążony jest obowiązkiem informowania o wadliwości dopiero w razie pozyskania pozytywnej wiedzy
o wadliwości, przemawia orzecznictwo, które wskazuje, że wykonawca nie ma obowiązku poddania dostarczonego projektu szczegółowej analizie w celu sprawdzenia i wykrycia jego wad. Jeśli jednak taką wadę wykryje, ma obowiązek o niej powiadomić inwestora.
Z brzmienia art. 651 kc nie sposób wyprowadzić wniosku, iż wykonawca ma obowiązek dokonywać w każdym przypadku szczegółowego sprawdzenia dostarczonego projektu
w celu wykrycia jego ewentualnych wad. Wykonawca robót budowlanych nie musi bowiem dysponować specjalistyczną wiedzą z zakresu projektowania. Musi jedynie umieć odczytać projekt i realizować inwestycję zgodnie z tym projektem oraz zasadami sztuki budowlanej. Obowiązek nałożony na wykonawcę przez art. 651 kc należy rozumieć w ten sposób, że musi on niezwłocznie zawiadomić inwestora o niemożliwości realizacji inwestycji na podstawie otrzymanego projektu lub też o tym, że realizacja dostarczonego projektu spowoduje powstanie obiektu wadliwego. W tym ostatnim przypadku chodzi jednak tylko
o sytuacje, w których stwierdzenie nieprawidłowości dostarczonej dokumentacji nie wymaga specjalistycznej wiedzy z zakresu projektowania.

Jeżeli wykonawca wykonuje obiekt według projektu inwestora, wówczas projekt stanowi wskazówkę inwestora, co do sposobu wykonania robót. Wykonawca jest wolny od odpowiedzialności za wady robót wynikające z wad projektu, jeżeli o wadach tych uprzedził inwestora lub też pomimo dołożenia należytej staranności wad nie był w stanie zauważyć.

Co do zasady wykonawca odpowiada za wady wykonanych robót na podstawie rękojmi. Zaś zgodnie z treścią art. 655 kc wykonawca nie odpowiada za wadę wykonanych robót budowlanych w razie wadliwości dostarczonych przez inwestora materiałów, maszyn lub urządzeń, jak również w przypadku wykonania robót według wskazówek inwestora. Zgodnie z omawianą normą wykonawca nie ponosi odpowiedzialności zwłaszcza w razie wadliwości projektu budowlanego. Projekt budowlany ma charakter wskazówki inwestora, o której mowa w art. 655 kc, bowiem określa sposób wykonania robót.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że projekt, na podstawie którego były realizowane prace na budowie Centrum Handlowego
w N. S. był obarczony wadami. Podkreślić w tym miejscu należy, że to podmiot przekazujący dalej wytyczne projektowe do wykonania robót odpowiada za jakość projektu, a w przedmiotowej sprawie to powódka przekazała projekt pozwanej. Z opinii obu biegłych sądowych wynika, że w oparciu o dokumentację projektową załączoną do akt nie było możliwe wykonanie prac budowlanych z zachowaniem zarówno spadków, jak
i wytycznych punktów wysokościowych. Przy czym to geodeta powinien dokonać analizy, czy wykonane prace odpowiadają wysokościowo założeniom projektu. Zauważyć również należy, że wbrew stanowisku powódki były to wady, których pozwana przy dołożeniu należytej staranności zauważyć nie mogła. Co prawda biegły G. M. w swojej opinii stwierdził, że stwierdzenie takich błędów, jakimi obarczony był projekt nie wymaga zaawansowanych obliczeń, a wynika z obliczeń matematycznych, to podkreślił jednocześnie, że winny być one wyłapane przez projektantów. O braku oczywistości wad projektu świadczy również okoliczność, że nie została ona dostrzeżona przez poprzednika pozwanej firmę (...) Sp. z o.o., ani innych wykonawców, m.in. (...) S.A. Przy czym biegli zgodnie stwierdzili, że gdyby błędy projektu były stwierdzone wcześniej, nie byłoby konieczności przeprowadzenia prac naprawczych. Natomiast w oparciu o dokumentację projektową załączoną do akt nie było możliwe wykonanie prac budowlanych
z zachowaniem zarówno spadków, jak i wytycznych punktów wysokościowych.

Na marginesie tylko należy zauważyć, że uzasadniając swoje żądanie powódka powoływała się na rękojmię i gwarancje przejętą przez pozwaną po firmie (...) Sp. z o.o.

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego regulującymi umowę o roboty budowlane, do rękojmi za wady wykonanego obiektu stosuje się odpowiednio przepisy o umowie o dzieło, przechodząc zaś na grunt przepisów umowy o dzieło, do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży.

W myśl art. 556 kc sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana (obiekt budowlany) ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Zaś zgodnie
z treścią art. 556¹§1 ust. 1 kc wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej (obiektu budowlanego) z umową. W szczególności rzecz sprzedana (obiekt budowlany) jest niezgodna z umową, jeżeli nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia.

Przy czym zgodnie z powołaną wyżej ogólną regułą art. 6 kc fakt istnienia wad powinien wykazać korzystający z rękojmi, gdyż w odniesieniu do przepisów kc dotyczących rękojmi za wady między stronami będącymi przedsiębiorcami, nie istnieje odwrócenie ciężaru dowodu wynikającego z tej regulacji (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 24 października 2017 r. I ACa 446/17).

Przed sporządzeniem opinii biegły sądowy G. M. domagał się od pozwanej przedłożenia inwentaryzacji i geodezji powykonawczej, mapy wysokościowej posadowienia obrzeża pomiędzy parkingiem przy pasażu handlowym a nawierzchnia asfaltową, pomiarów geodezyjnych oraz wyników badań obmiarowych. W piśmie procesowym z dnia 24 lipca 2019 r. (data wpływu) pełnomocnik pozwanej oświadczył, że wszelkie pomiary geodezyjne, dokumentacja powykonawcza oraz wyniki badań zostały przekazane powódce. Pełnomocnik powódki nie zakwestionował tej okoliczności. Natomiast na podstawie zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji nie było możliwości stwierdzenia, czy prace wykonane przez pozwaną miały wady. Tym samym powódka nie sprostała obciążającemu ja obowiązkowi dowodowemu w zakresie wykazania wad prac pozwanej.

Co tyczy się zaś gwarancji - przepisy Kodeksu cywilnego w części dotyczącej umowy
o roboty budowlane oraz umowy o dzieło nie regulują kwestii związanych z gwarancją. Zatem w tym zakresie należy stosować przepisy art. 577-581 kc dotyczący gwarancji jakości przy sprzedaży. Na podstawie art. 577 kc w przypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wad fizycznych rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, w ciągu terminu określonego w gwarancji. Zatem w przypadku udzielania gwarancji przez wykonawcę robót budowlanych podstawowy wymóg jej skuteczności to złożenie na piśmie oświadczenia
o udzieleniu gwarancji.

Na rozprawie w dniu 30 stycznia 2017 r. Sąd zobowiązał pełnomocnika powódki do przedłożenia w terminie 14 dni protokołu inwentaryzacji prac wykonanych przez firmę (...) Sp. z o.o., które w związku z gwarancją przejęła na siebie pozwana – pod rygorem skutków procesowych. Pełnomocnik powódki nie wykonał zobowiązania wskazując, że nie posiada żądanego dokumentu. Tym samym powódka nie wykazała, zgodnie z treścią art. 6 kc, że wskazane w pozwie roboty wykonane przez pozwaną były objęte gwarancją.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd orzekł, jak w pkt 1 sentencji wyroku
i oddalił powództwo w całości, o czym orzekł w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik znajdującą oparcie w art. 98§1 i 2 kpc.

Na koszty te w rozpoznawanej sprawie złożyła się opłata sądowa od pozwu w kwocie 3.388,00 zł obliczona zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. tj. z 2016 r., poz. 623 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego stron w kwocie po 3.600,00 zł obliczone zgodnie z §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), kwota po 17,00 zł wynikającą z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 z późn. zm.) oraz koszty opinii biegłych sądowych w łącznej wysokości 4.049,12 zł, przy czym powódka uiściła zaliczkę na poczet opinii biegłych w kwocie 3.000,00 zł.

Powódka przegrał proces w całości, winna więc w całości ponieść jego koszty.

Dlatego też Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3.617,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (kosztów zastępstwa procesowego), o czym orzekł w pkt 2 sentencji wyroku.

Nadto, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 1.049,12 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (kosztów opinii biegłego sądowego), o czym orzekł w pkt 3 sentencji wyroku.

sędzia Katarzyna Górna-Szuława

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE