Sygn. akt: I C 456/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 27 lutego 2020r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Wilkońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2020r

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G.

przeciwko B. R. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 782,90 zł. (cztery tysiące siedemset osiemdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 4 744,05 zł. od dnia 1 października 2018r do dnia zapłaty;

- od kwoty 38,85 zł. od dnia 15 stycznia 2019r do dnia zapłaty

– z tym ustaleniem, że zobowiązanie jest solidarne z zobowiązaniem B. R. (2) wynikającym z nakazu zapłaty Referendarza Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 23 stycznia 2019r w sprawie I Nc 47/19 co do należności głównej wraz z odsetkami;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1517 zł. (jeden tysiąc pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z tym ustaleniem, że zobowiązanie jest solidarne z zobowiązaniem B. R. (2) wynikającym z nakazu zapłaty Referendarza Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 23 stycznia 2019r w sprawie I Nc 47/19 co do kosztów procesu w kwocie 677 zł. (sześćset siedemdziesiąt siedem złotych) .

Sygn. akt I C 456/19

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w G. domagała się, aby pozwani B. R. (2) oraz B. R. (1) zapłacili solidarnie na jej rzecz kwotę 4.782,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 4.744,05 zł od dnia 01 października 2018 roku do dnia zapłaty, a od kwoty 38,85 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że pozwanym przysługuje prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego o numerze (...) znajdującego się przy ul. (...)/K w G..

Pozwani, zobowiązani do uiszczania opłat eksploatacyjnych na fundusz remontowy i media, do 10-ego dnia każdego miesiąca, w okresie od dnia 01 kwietnia 2018 roku do dnia 30 września 2018 roku, zalegali z płatnościami na kwotę 4.782,90 zł. Odsetki od tej kwoty na dzień 30 września 2018 roku wyniosły 38,85 zł. Powódka bezskutecznie wzywała pozwanych do zapłaty zaległości.

(pozew – k. 3-4v.)

Dnia 23 stycznia 2019 roku Referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty.

(nakaz zapłaty w sprawie o sygn. akt I Nc 47/19 – k. 15)

Zarządzeniem z dnia 04 marca 2019 roku uznano nakaz zapłaty za prawomocny w dniu 02 marca 2018 roku.

(zarządzenie w sprawie o sygn. akt I Nc 47/19 – k. 21)

Postanowieniem z dnia 13 maja 2019 roku uchylono nakaz zapłaty w stosunku do pozwanego B. R. (1) z uwagi na brak jego aktualnego adresu.

(postanowienie w sprawie o sygn. akt I Nc 47/19 – k. 38)

Zarządzeniem z dnia 13 sierpnia 2019 roku wyznaczono dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego B. R. (1) kuratora procesowego w osobie A. S..

(zarządzenie w sprawie o sygn. akt I C 456/19 – k. 46)

W sprawie nie ustalono aktualnego miejsca zamieszkania pozwanego. Kurator procesowy nie kwestionowała okoliczności opisanych w uzasadnieniu pozwu, wnosząc o jego oddalenie.

(pismo kuratora z dnia 01.10.2019r. – k. 54)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwanemu B. R. (1) wraz z pozwaną B. R. (2) w okresie objętym pozwem przysługiwało prawo własności odrębnego lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...), znajdującego się w budynku nr (...) położonym przy ul. (...) w G.. Lokal ten jest zarządzany przez powoda Spółdzielnię Mieszkaniową (...) w G..

(okoliczności bezsporne)

W okresie objętym pozwem, tj. od dnia 01 kwietnia 2018 roku do dnia 30 września 2018 roku pozwany B. R. (1) solidarnie z pozwaną B. R. (2) zobowiązany był do ponoszenia comiesięcznych opłat związanych z eksploatacją przedmiotowego lokalu do dnia 10 - go każdego miesiąca. Łączna zaległość z tytułu tych opłat we wskazanym okresie wyniosła 4.774,05 zł. Odsetki ustawowe od comiesięcznych zaległych zaliczek do dnia 30 września 2018 roku wyniosły łącznie 38,85 zł. Pozwani nie wywiązali się z tego obowiązku.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: rozliczenie zadłużenia – k. 12)

Powódka pismem z dnia 23 października 2018 roku wezwała pozwanych do uregulowania powstałej zaległości, co nie odniosło zamierzonego rezultatu.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o wezwanie z dnia 23.10.2018r. – k. 13 wraz z potwierdzeniem nadania – k. 14)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania. Dokumenty te zostały uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych.

Ustalony w sprawie stan faktyczny był bezsporny. Strona pozwana nie zarzucała, aby pozwanemu B. R. (1) wspólnie z pozwaną B. R. (2) w okresie objętym pozwem nie przysługiwało odrębne prawo własności lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...), znajdującego się w budynku nr (...) położonym przy ul. (...) w G., a także, aby pozwani w okresie objętym pozwem uiszczali zaliczki na pokrycie kosztów eksploatacyjnych, na fundusz remontowy oraz media. Nie była kwestionowana również podstawa naliczania oraz wysokość tych zaliczek.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. 2001 Nr 4 poz. 27 ze zm.) członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Na mocy art. 4 ust. 1 1 wyżej cytowanej ustawy osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5, zgodnie z którym pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej eksploatacją i utrzymaniem, a w części przekraczającej te wydatki przypadają właścicielom lokali proporcjonalnie do ich udziałów w nieruchomości wspólnej. Pożytki i inne przychody z własnej działalności gospodarczej spółdzielnia może przeznaczyć w szczególności na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków oraz na prowadzenie działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej. Zgodnie z art. 6 2 wyżej cytowanej ustawy opłaty, o których mowa w ust. 1–2 i 4, wnosi się co miesiąc z góry do 10 - go dnia miesiąca. Statut spółdzielni może określić inny termin wnoszenia opłat, nie wcześniejszy jednak niż ustawowy. W niniejszej sprawie termin zapłaty wyznaczały wyżej wskazane przepisy, a więc był to 10 dzień każdego miesiąca.

Z kolei w art. 4 ust. 6 i 6 1 wyżej wymienionej ustawy wprowadzono – na wzór dotyczącego najmu lokali art. 688 1 k.c. – zasadę solidarnej odpowiedzialności za opłaty eksploatacyjne z członkami spółdzielni, osobami niebędącymi członkami, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, oraz właścicielami lokali niebędącymi członkami, zamieszkujących z nimi w lokalu osób pełnoletnich. Zatem z treści wyżej cytowanych przepisów wprost wynika, iż osoby, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego – i to niezależnie od statusu członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej – mają obowiązek ponoszenia opłat związanych z eksploatacją lokalu mieszkalnego. Zatem za zaległe opłaty eksploatacyjne ponoszą ex legę solidarną odpowiedzialność podmioty zobowiązane do świadczenia pieniężnego z osobami wymienionymi w art. 4 ust. 6 wyżej wymienionej ustawy (solidarność bierna), z tym zastrzeżeniem, że odpowiedzialność tych osób jest ograniczona w zakresie wskazanym w art. 4 ust. 6 1. Istota tej solidarności polega na tym, że spółdzielnia może żądać zapłaty całości lub części zaległych opłat od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie spółdzielni przez którąkolwiek z tych osób zwalnia pozostałych (art. 366 § 1 k.c.). A zatem każdy z dłużników odpowiada za całość długu (z zastrzeżeniem art. 4 ust. 6 1) aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela (art. 366 § 2 k.c.). Sytuacja spółdzielni jest tu wyraźnie korzystna, zwłaszcza że przedmiot świadczenia jest podzielny. Zamiast odpowiedzialności pro parte za zaległe opłaty, każdy z dłużników wymienionych w art. 4 ust. 6 odpowiada za całość długu. W takim wypadku spółdzielnia decyduje od kogo, w jakim rozmiarze i w jaki sposób chce dochodzić zaspokojenia. Dopóki choć jeden z dłużników solidarnych znajduje się w takiej sytuacji majątkowej, że prowadzenie przeciwko niemu egzekucji jest skuteczne, spółdzielnia może liczyć na zaspokojenie swych roszczeń w całej rozciągłości (A. Stefaniak, Komentarz do art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych [w;] Prawo spółdzielcze. Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych. Komentarz, Lex 2014). W konsekwencji każdy ze współdłużników solidarnych odpowiedzialny jest za całość długu. Istota zobowiązania solidarnego polega, więc na tym, że odpowiedzialność każdego z dłużników solidarnych dotyczy całego długu. Każdy z dłużników solidarnych zobowiązany jest wobec wierzyciela do spełnienia całego świadczenia, tak jakby tylko on był jedynym dłużnikiem. Pomimo bowiem wielości podmiotów świadczenie przysługujące wierzycielowi jest tylko jedno i do wygaśnięcia zobowiązania ciążącego na każdym z dłużników dochodzi dopiero wówczas, gdy świadczenie to zostanie spełnione w całości (por. wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 05.06.2017r., III Ca 580/17, LEX nr 2386933).

Mając na uwadze, że wątpliwości Sądu nie budziły uprawnienia właścicielskie pozwanych w okresie objętym pozwem, wysokość zaliczek w tym okresie, jak również fakt, że w tym okresie pozwani jako współwłaściciele odrębnego lokalu mieszkalnego, niebędący członkami spółdzielni, zamieszkując ten lokal, nie uiszczali należności eksploatacyjnych, w punkcie 1. wyroku na podstawie art. 4 ust. 1 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 roku Sąd zasądził od pozwanego B. R. (1) na rzecz powódki dochodzoną pozwem kwotę 4.744,05 zł tytułem kosztów eksploatacji, opłat na fundusz remontowy oraz media, a także na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. kwotę 38,85 zł tytułem skapitalizowanych odsetek oraz dalsze ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 4.744,05 zł od dnia 01 października 2018 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 38,85 zł od dnia 15 stycznia 2019 roku, tj. od dnia wniesienia pozwu, do dnia zapłaty. Nadto Sąd ustalił, że zobowiązanie pozwanego B. R. (1) jest solidarne z zobowiązaniem B. R. (2) wynikającym z nakazu zapłaty Referendarza Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 23 stycznia 2019 roku w sprawie I Nc 47/19, co należności głównej wraz z odsetkami.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.), obciążając pozwanego całością poniesionych przez powódkę kosztów procesu – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu (240 zł), opłata za czynności profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego w stawce minimalnej (900 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora (360 zł). Podobnie jak w punkcie 1. wyroku Sąd ustalił, że zobowiązanie pozwanego co do kosztów procesu jest solidarne z zobowiązaniem pozwanej wynikającym z wyżej powołanego nakazu zapłaty, jednak tylko do zasądzonej w nim kwoty 677 zł.