UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 816/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. W.

1. W dniu 13 kwietnia 2018 roku w Ł. w gminie C., działając wspólnie i w porozumieniu z K. W. (1), w ramach podziału ról, poprzez zadawanie ciosów pięściami w twarz, dokonał pobicia K. B. wskutek czego doznał on obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok twarzy w okolicy prawego oczodołu z wylewami krwawymi, masywnym obrzękiem oraz rany tłuczonej prawego łuku brwiowego, które to naraziły K. B. na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art.157§1 kk, tj. przestępstwo z art.158§1 kk.

2. W dniu 13 kwietnia 2018 roku, w Ł., w gminie C., groził K. B. pozbawieniem życia, gdzie zapowiedzi te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. o czyn z art.190§1 kk.

3. W dniu 13 kwietnia 2018 roku w Ł. w gminie C., działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, wdarł się do budynku mieszkalnego K. B. i U. B. i wbrew ich żądaniu miejsca tego nie opuścił, czym działał na szkodę K. B. i U. B., tj. przestępstwo z art.193 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad.1

1. Oskarżony B. W. wraz z K. W. (1) w dniu 13 kwietnia 2018 roku udali się do miejsca zamieszkania K. B. i U. B. w Ł. gmina C..

2. Oskarżony wraz z ojcem weszli do mieszkania K. B., otwierając własnoręcznie drzwi. Tam K. W. (1) przydusił kolanem leżącego pokrzywdzonego. Wówczas B. W. zaczął uderzać go pięściami w twarz.

3. Pokrzywdzony w wyniku uderzeń zadanych przez B. W. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok twarzy w okolicy prawego oczodołu z wylewami krwawymi, masywnym obrzękiem oraz rany tłuczonej prawego łuku brwiowego, które to naraziły K. B. na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art.157§1 kk.

Ad.3

1. K. B. żądał, aby oskarżony i jego ojciec opuścili jego dom, ale bezskutecznie.

2. Wcześniejsza wielokrotna karalność oskarżonego B. W. za inne przestępstwa.

3. Stan zdrowia oskarżonego B. W..

Zeznania K. B.

Zeznania U. B.

Zeznania S. S. (1)

Zeznania K. K.

Zeznania M. O.

Protokół okazania wraz z tablica poglądową

Zeznania K. B.

Zeznania U. B.

Kopia karty informacyjnej

Opinia biegłej J. W.

Zeznania K. B.

Zeznania U. B.

Karta karna

Opinia sądowo-psychiatryczna

20v

25v,169-169v

153-153v

166v

17-19

20v

8-11

29-30

20v

185-187

42-43

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. W.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Ad.1 i 3

1. Oskarżony B. W. w swoich wyjaśnieniach wskazał, że nie przyznaje się do popełnienia zarzuconych mu przestępstw. Wyjaśnił, że nie zna nawet pokrzywdzonego. Nic nie zrobił.

4. Oskarżony K. W. (1) wyjaśnił również, że nie przyznaje się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Podał, że po oskarżeniu przez pokrzywdzonego, pojechał do niego wraz z M. G.. Wtedy pokrzywdzony stwierdził, że się pomylił. Oskarżony pojechał tam z kolegą, ponieważ on sam nie wiedział, gdzie mieszka K. B. i nie widział go wcześniej.

Wyjaśnienia oskarżonego B. W.

Wyjaśnienia K. W. (1)

Zeznania M. G.

134v

49,134-134v

153v-154

2. OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad.1 i 3

1-3, 1-3

Zeznania K. B. złożone w postępowaniu przygotowawczym

Zeznania U. B.

Zeznania S. S. (1)

Zeznania K. K.

Zeznania M. O.

Protokół okazania wraz z tablica poglądową

Kopia karty informacyjnej

Opinia biegłej J. W.

Karta karna

Opinia sądowo-psychiatryczna

Pokrzywdzony swoje pierwsze zeznania złożył w toku postępowania przygotowawczego, po dokonaniu zgłoszenia o pobiciu. Wówczas wyjaśnił, że w dniu 13 kwietnia 2018 roku około godziny 22:00, do jego domu wtargnęli B. W. wraz z ojcem. Pokrzywdzony wówczas leżał w łóżku. Wedle jego relacji, ojciec B. W. przycisnął go kolanem a oskarżony zaczął go uderzać pięścią po twarzy. Pokrzywdzony zeznał, że mówił im aby opuścili jego mieszkanie, ale nie reagowali. Do pokoju przybiegła matka pokrzywdzonego- U. B.. Pokrzywdzonemu udał się wyrwać i wybiec z domu. Oskarżony wraz z ojcem również wyszli na zewnątrz. Tam B. W. odgrażał się, że jeszcze mu „wpierdoli i zatłucze”. Uderzył też rurką w stojący pojazd marki M., który należał do S. S. (1).

Sąd Rejonowy dał wiarę zeznaniom tego świadka, złożony na tym etapie postępowania. Przede wszystkim relacja przedstawiona przez pokrzywdzonego pozostaje w całkowitej zgodności z zeznaniami jego matki U. B., oraz S. S. (1).

Matka pokrzywdzonego U. B. złożyła zeznania w postępowaniu przygotowawczym. Wskazała wówczas jasno, że starszy mężczyzna przyciskał jej leżącego syna, a w tym czasie młodszy uderzał go pięściami po głowie. Wtedy świadek wraz z synem krzyczeli, żeby napastnicy wyszli z ich domu, ale oni nie słuchali. Młodszy mężczyzna jeszcze potem potłukł szyby i wygiął blachę w samochodzie S..

W ocenie Sądu Rejonowego, powyższe zeznania zasługiwały na przymiot wiarygodności. Są one szczere i zgodne z relacją przedstawioną w tym czasie przez K. B.. Sąd Rejonowy przy ocenie zeznań tego świadka wziął pod uwagę fakt, że U. B. była już wtedy osobą w podeszłym wieku i z pewnością byłoby niezwykle trudno nauczyć ją nieprawdziwej i stworzonej sztucznie relacji. Sąd też Sąd Rejonowy nie miał wątpliwości, co do jej wiarygodności.

Z zeznaniami pokrzywdzonego korelują również wypowiedzi S. S. (1). Świadek ten wskazał, że dowiedział się telefonicznie od pokrzywdzonego, że W. go pobiły oraz potłukli szybę w M..

W kolejnych zeznaniach świadek podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Jego wypowiedzi są jasne i konsekwentne.

Dodatkowo wskazać należy, że szczegóły przedstawione przez świadka zostały również potwierdzone w zeznaniach policjantów, którzy przybyli na miejsce zdarzenia tj. K. K. i M. O..

Policjanci, w szczególności M. O. potwierdzili, że na miejscu pokrzywdzonych wskazał jako sprawców panów W. i nie wykazywał w tym zakresie wątpliwości.

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania wymienionych świadków są jasne i szczere. Są również zgodne ze sporządzoną do sprawy dokumentacją.

Obrażenia ciała, jakich doznał pokrzywdzony zostały poddane analizie przez biegłą z dziedziny medycyny sądowej- J. W.. Biegła stwierdziła, że pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia powłok twarzy w okolicy prawego oczodołu z wylewami krwawymi, masywnym obrzękiem oraz rany tłuczonej prawego łuku brwiowego, które to naraziły K. B. na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art.157§1 kk. W ocenie biegłej, do powstanie tych obrażeń doszło wskutek urazu lub urazów mechanicznych godzących ze znaczną siłą, zadanych narzędziem twardym, tępym, jaki mogła być pięść.

W świetle przedstawionej opinii biegłej J. W., mechanizm powstania obrażeń ciał był zgodne z relacją przedstawioną przez K. B..

Opinia biegłej J. W. jest rzetelna, pełna i nie zawiera sprzeczności.

Wobec braku podstaw do kwestionowania, Sąd Rejonowy uwzględnił przy dokonywaniu ustaleń faktycznych dowody z dokumentów załączonych do akt sprawy.

W sprawie została również sporządzona opinia sądowo- psychiatryczna. Biegli I. M. i K. W. (2) stwierdzili, że B. W. nie jest chory psychicznie ani otępiały. Jego intelekt mieści się w granicach upośledzenia umysłowego stopnia lekkiego z dolną granicą normy. Rozpoznali u oskarżonego osobowość z cechami osobowości nieprawidłowej- dyssocjalnej. W odniesieniu do zarzuconych mu czynów miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Może uczestniczyć w postępowaniu procesowym, jednak z powodu intelektu na pograniczu upośledzenia umysłowego stopnia lekkiego jest on niezdolny do samodzielnego i rozsądnego prowadzenia obrony.

Powyższa opinia jest jasna, rzetelna i zawiera wszystkie odpowiedzi.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad.1

Wyjaśnienia oskarżonego B. W.

Wyjaśnienia K. W. (1)

Zeznania M. G.

Zeznania K. B. złożone na rozprawie

Oskarżony B. W. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Podał, że nie ma z tym nic wspólnego.

Wyjaśnienia oskarżonego, w ocenie Sądu Rejonowego, są nieprawdziwe. Stanowisko oskarżonego pozostaje w sprzeczności z pierwszymi zeznaniami K. B., U. B. oraz S. S. (1). Pokrzywdzony wskazała wprost na oskarżonego, jako osobę która zadawała mu ciosy. Nadto doznane przez niego obrażenia ciała oraz mechanizm ich powstania zostały potwierdzone przez biegłą J. W..

W podobny sposób Sąd Rejonowy ocenił wyjaśnienia oskarżonego K. W. (1). Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Wskazał, że po oskarżeniu pojechał wraz z M. G. do pokrzywdzonego, który przyznał że się pomylił.

Wyjaśnienia tego oskarżonego również nie zasługują na przymiot wiarygodności. Są one sprzeczne z zeznaniami wymienionych wyżej osób.

Świadek M. G. potwierdził, że pojechał z K. W. (1) do pokrzywdzonego. Wedle wypowiedzi świadka, pokrzywdzony miał przeprosić i powiedzieć, że to była pomyłka. Nie rozmawiali na temat B. W..

W ocenie Sądu Rejonowego, zeznania tego świadka budziły zasadnicze wątpliwości co do jego prawdomówności. Przede wszystkim wskazać należy, że K. B. w swoich wypowiedziach wskazał, że zna świadka ale nie było takiej sytuacji, aby przyjeżdżał on do niego wraz z K. W. (1). Nie kontaktował się z nim w sprawie przepychanki.

W ocenie Sądu Rejonowego, relacja przedstawiona przez świadka M. G. została wytworzona wyłącznie dla potrzeb niniejszego postępowania dla postawienia oskarżonych w korzystnym świetle.

Pokrzywdzony K. B. został również przesłuchany na rozprawie. Wyjaśnił wówczas, że chciałby wycofać swoje zeznania o oskarżenie. Podał, że to kolega S. namówił go, aby pójść na Policję i obdukcję. Wedle wypowiedzi pokrzywdzonego, doszło między mężczyznami do przepychanki. Wskazał, że odczytane mu zeznania nie są prawdziwe. Cofnął wniosek o ściganie i ukaranie B. W. za kierowane wobec niego groźby karalne.

Sąd Rejonowy uznał, że zeznania złożone przez pokrzywdzonego na rozprawie nie odpowiadają prawdzie. Wyjaśnienia w przedmiocie zmiany zeznań są nielogiczne i sprzeczne z doświadczeniem życiowym. Przede wszystkim wskazać należy, że przedstawiona na tym etapie relacja pozostaje w całkowitej sprzeczności z jego relacją przedstawioną w postępowaniu przygotowawczym, a także przedstawioną spontanicznie przybyłym na miejsce zdarzenia policjantom K. K. i M. O., a także zeznaniami U. B. oraz S. S. (1). Dodatkowo wskazać należy, że gdyby pokrzywdzony rzeczywiście chciał się wycofać z zeznań, mógł to zrobić również listownie. Na uwagę zasługuje również fakt, że na rozprawę został on przymusowo doprowadzony, ponieważ próby wcześniejszego wezwania nie przynosiły żadnych rezultatów. W ocenie Sądu Rejonowego, takie zachowanie pokrzywdzonego w kontekście jego zeznań złożonych na rozprawie może świadczyć o tym, że bał się on reakcji oskarżonych.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

B. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd miał na względzie również fakt, że warunkiem koniecznym dla ustalenia współsprawstwa jest realizacja przez uczestnika części znamion lub też istotne przyczynienie się do tej realizacji. Współsprawcą będzie również osoba, która współdziałając w wykonaniu przestępczego zamachu swoim zachowaniem wnosi istotny wkład w realizację przestępstwa, a co najmniej ułatwia jego wykonanie bezpośredniemu sprawcy. Wspólne wykonanie czynu zabronionego wymaga również wystąpienia subiektywnego elementu tj. istnienia porozumienia uczestników przedsięwzięcia, oznaczającego nie tylko wzajemne uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie, co najmniej dwóch osób w akcji przestępczej. Porozumienie to jest czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemnie uzupełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca świadomie w popełnieniu przestępstwa. Przy czym Sąd Rejonowy wziął też pod uwagę to, że współudział nie musi też polegać na podejmowaniu czynności czasownikowej, będącej realizacją istniejącego między współsprawcami porozumienia tzn. nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała niejako własnoręcznie znamię czynu zabronionego określonego jako czynność czasownikowa, lecz wystarcza, że osoba ta działa w ramach uzgodnionego podziału ról, czy subiektywnego porozumienia, ułatwiając, co najmniej bezpośredniemu sprawcy wykonanie wspólnie zamierzonego celu (OSNKW 1976, z.9, poz.117, OSNKW 1978, a.10, poz.110, OSNPG 1980, poz.1, Pr.P. 1980, nr 8-9).

W przedmiotowej sprawie Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że oskarżony B. W. i K. W. (1) działali wspólnie. Razem weszli do mieszkania zajmowanego przez pokrzywdzonego. Oskarżony oraz K. W. (1) byli aktywni podczas zdarzenia i działali z pełnym rozeznaniem. Dlatego też Sąd uznał, że działali z zamiarem bezpośrednim i doskonale zdawali sobie sprawę, że popełniają przestępstwo.

Należy w tym miejscu zauważyć, że pobicie w rozumieniu atrt.158 kk oznacza czynną napaść dwóch lub więcej osób na jedną lub więcej osób, przy czym cechą charakterystyczną jest przewaga jednej strony. Przy czym niezbędne jest ustalenie umyślnego udziału w pobiciu człowieka i związku przyczynowego pomiędzy pobiciem, a uszkodzeniem ciała. Bez znaczenia jest natomiast, czy uszkodzenie spowodował jeden z uczestników, czy też były one wynikiem ogółu ciosów zadawanych przez wszystkich uczestników. Dla bytu tego przestępstwa nie jest również niezbędne, aby każdy z uczestników pobicia zadał pokrzywdzonemu chociażby jeden cios w postaci uderzenia, kopnięcia. Wystarcza natomiast inna postać udział np. świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka przeciwko innemu człowiekowi, jeżeli z pobicia wynikają skutki wymienione w przepisie i to niezależnie od tego, czy da się ustalić indywidualnego sprawcę konkretnych czynów, czy też nie (tak OSNKW 181/63, OSNKW 1972, poz.181,z.11).

Nadto dla odpowiedzialności z art.158§1 kk nie ma znaczenia, czy zajście zakończyło się jakimikolwiek obrażeniami doznanymi przez kogokolwiek z uczestników starcia. Konieczne jest jednak, aby bójka lub pobicie były na tyle intensywne, że wynikało z nich narażenie człowiek na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub przynajmniej narażenie na uszczerbek na zdrowiu, zarówno ciężki, o jakim mowa w art.156 §1 kk lub w art.157§1 kk. Starcie bowiem musi obejmować zachowania niebezpieczne dla życia i zdrowia np. zadawanie ciosów pięściami, kopanie, duszenie, bicie głową.

W zakresie tego czynu Sąd Rejonowy również nie miał wątpliwości, że oskarżony działał wspólnie z inną ustaloną osobą. Każdy z nich podejmował aktywność w toku przebiegu zdarzenia. Pokrzywdzony doznał stłuczenia powłok twarzy w okolicy prawego oczodołu z wylewami krwawymi, masywnym obrzękiem oraz rany tłuczonej prawego łuku brwiowego, które to naraziły K. B. na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art.157§1 kk.

Nadto Sąd Rejonowy nie miał również żadnych wątpliwości, co do wypełnienia przez oskarżonego K. W. (1) znamion przestępstwa z art.193 kk. Przestępstwo określone tym przepisem może był popełnione zarówno przez działanie, jak i przez zaniechanie. Przez pojęcie „wdarcie się” należy rozumieć przełamanie nie tylko przeszkody fizycznej, ale również woli osoby uprawnionej. W przypadku zaś zaniechania opuszczenia miejsca do realizacji znamion czynu zabronionego konieczne jest wyraźne, a nie tylko domniemane wyrażenia woli osoby uprawnionej w postaci żądania opuszczenia miejsca.

W ocenie Sądu Rejonowego, zważywszy na wskazane okoliczności, oskarżony B. W. z pewnością wdarł się do mieszkania pokrzywdzonego i pomimo wezwań K. B. i jego matki nie opuścił tego miejsca.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☒

3.4. Umorzenie postępowania

B. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

Pokrzywdzony K. B. na rozprawie oświadczył, że cofa wniosek o ściganie i ukaranie B. W. za przestępstwo z art.190§1 kk, zarzucone oskarżonemu w pkt. 2 aktu oskarżenia. Sąd Rejonowy wyraził zgodę na cofnięcie tego wniosku. Stąd tez Sąd Rejonowy w zakresie czyn z art.190§1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego o ten czyn B. W. umorzył.

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. W.

1-4

1 i 3

Za czyn zarzucony oskarżonemu w pkt.1 aktu oskarżenia tj. przestępstwo z art.158§1 kk, Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Za popełnienie czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. 3 aktu oskarżenia, tj. przestępstwo z art.193kk, Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu kare 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art.85§1 i2 kk i art.86§1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 4 miesięcy pozbawienia wolności.

B. W. ma obecnie 38 lat. Posiada wykształcenie podstawowe. Jest piekarzem. Będąc na wolności utrzymywał się z prac dorywczych. Jest kawalerem i nie osiada żadnych osób na utrzymaniu.

Oskarżony dotychczas był karany sądownie za popełnienie przestępstw z art.278 kk, a także inne przestępstwa, na kary ograniczenia wolności, polegające na pracy społecznie użytecznej. Wymierzono oskarżonemu kary grzywny oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Kary te jednak nie odniosły oczekiwanych rezultatów i B. W. powracał na drogę przestępstwa.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd Rejonowy nie dopatrzył się żadnych szczególnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego.

Oskarżony obecnie odbywa kare pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy wziął również pod uwagę fakt, że intelekt B. W. mieści się w granicach upośledzenia umysłowego stopnia lekkiego z dolną granicą normy. Zarzucone mu czyny popełnił działając wspólnie i w porozumieniu z bliską mu osobą- ojczymem. Zatem decyzja o popełnieniu przestępstw była wspólna. Powyższe okoliczności Sąd potraktował jako łagodzące i dlatego wymierzył oskarżonemu karę łączną z zastosowaniem absorpcji. Sąd Rejonowy uznał, że wymierzona kara wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie w przyszłości popełnianiu kolejnych przestępstw.

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Rejonowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego adw. B. C. kwotę 1.446,48 zł.. Powyższa kwota wynika ze stawek wskazanych w treści §1-4,§17ust.2 pkt.3,§20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu( 420 zł +84 zł x 9 dodatkowe terminy +VAT).

W oparciu o treść art.624§1 kpk Sąd Rejonowy zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości. B. W. nie posiada stałej pracy, ani też majątku. Obecnie odbywa karę pozbawienia wolności w warunkach zakładu karnego.

Na podstawie art.632 pkt.2 kpk kosztami postępowania w części umarzającej Sąd Rejonowy obciążył Skarb Państwa.

6. 1Podpis

Sędzia SR Grażyna Drobińska