UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 139/20 |
||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||
1CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Augustowie z dnia 19.11.2019r. sygn. akt II K 457/15. |
||||||||||||||||||||
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||
x oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||
x obrońca |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
x na korzyść ☐ na niekorzyść |
x w całości |
|||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||
x |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||
x |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||
0.11.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||
x |
uchylenie |
x |
zmiana |
|||||||||||||||||
1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||||||||||
0.12.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego. |
||||||||||||||||||||
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.12.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||
1. Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, tj.: - art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk polegające na rozstrzygnięciu na niekorzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości (tj. prędkość pojazdu oskarżonego w chwili wyprzedzania, nieprawidłowa reakcja pokrzywdzonego polegająca na wykonaniu manewru dwukrotnego zjechania na lewy pas, moment i miejsce rozpoczęcia manewru wyprzedzania przez oskarżonego); kształtowanie przekonania sądu jedynie na dowodach przemawiających na niekorzyść oskarżonego; oraz dowodów ocenianych wbrew zasadom prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego; - art. 393 § 3 kpk polegające na oddaleniu wniosku dowodowego obrony i nie odczytanie na rozprawie treść i opinii prywatnej z dnia 24.04.2019r. wydanej przez dr V. M. pozyskanej przez oskarżonego, podczas gdy wniosek ten nie był niedopuszczalny natomiast jego odczytanie na rozprawie było o tyle istotne, że miało wpływ na ustalenie przebiegu zdarzenia, prędkości pojazdów oraz techniki i taktyki jazdy oskarżonego oraz pokrzywdzonego, niekonsekwencji i niejasności, wewnętrznej sprzeczności opinii biegłych a w konsekwencji na błędnym uznaniu oskarżonego za winnego spowodowania wypadku; 2. - art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 201 kpk polegające na oddaleniu wniosku obrońcy oraz oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z ustnej uzupełniającej opinii biegłych, w której to opinii biegli odnieśliby się do wskazanych sprzeczności, niejasności, poczynionych przez nich ustaleń nie mających oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym a stanowiących punkt wyjścia do wykonanych symulacji wypadku oraz ustalania prędkości jazdy oskarżonego i stawiania wniosków co do jego odpowiedzialności za wypadek (dot. m.in. prędkości poszczególnych pojazdów, miejsca i momentu rozpoczęcia wyprzedzania przez oskarżonego, taktyki i techniki jazdy pokrzywdzonego) a w konsekwencji rozstrzygnięcie tych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego; 3. - art. 391 § 1 kpk w zw. z art. 350a kpk polegające na oddaleniu wniosku obrońcy o przesłuchanie świadków wnioskowanych pismem k. 2354, podczas gdy ich bezpośrednie przesłuchanie z uwagi na szereg niejasności w sprawie (m.in. kolejność ustawienia pojazdów, okoliczności zdarzenia, prędkości pojazdów, miejsce i sposób rozpoczęcia manewru wyprzedzania przez oskarżonego, miejsca i momentu zakończenia manewru wyprzedzania, taktyka jazdy kierowcy A. R.) było konieczne i w pełni uzasadnione a w konsekwencji doprowadziło do nie usunięcia wątpliwości i nieuwzględnienia okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego; 4. - art. 442 § 3 kpk polegające na niezrealizowaniu przez Sąd meriti wytycznych Sądu Okręgowego w Suwałkach wskazanych w wyroku w sprawie II Ka 211/2015; |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
|||||||||||||||||||
5. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a polegający na: - błędnym przyjęciu prędkości z jaką poruszał się oskarżony, tj. 140 km/h podczas gdy są to li tylko prędkości hipotetyczne, dowolnie przyjęte przez biegłych, natomiast w aktach sprawy brak jest jakichkolwiek dowodów, które pozwalałyby taką prędkość przyjąć; - błędnym przyjęciu, iż wszyscy biegli wskazali na oskarżonego jako kierowcę, który stworzył bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym a zachowanie pokrzywdzonego analizowali w kontekście reakcji na zachowanie oskarżonego podczas kiedy biegły S. S. podniósł w opinii, ze reakcja obronna pokrzywdzonego była niewłaściwa i nieadekwatna do sytuacji ponieważ mogła prowadzić do sytuacji kolizyjnej nie tylko z samochodem ciężarowym ale także z samochodem K. C., oskarżony podjął manewr wyprzedzania w miejscu dozwolonym. Ponadto wskazał, że gdyby kierowca A. R. jechał z prędkością dozwoloną, nie zmieniał toru ruchu i nie hamował, to nie doszłoby do utraty panowania nad pojazdem, mógłby bezkolizyjnie wyminąć się z samochodem K. C. i M. i do wypadku by nie doszło. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||
Ad. 1. Wbrew ocenie skarżącego Sąd Rejonowy nie dokonał wybiórczej i dowolnej oceny materiału dowodowego, wręcz przeciwnie ocena całokształtu materiału dowodowego pozostaje w granicach wyznaczonych przez art. 7 kpk Sąd I instancji właściwie ocenił dowody i wyciągnął z nich prawidłowe wnioski co do winy oskarżonego w popełnieniu czynu z art. 177§ 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk. W sprawie Sąd I instancji nie naruszył normy in dubio pro reo. Zarzuty apelacji stanowią jedynie polemikę z prawidłową oceną materiału dowodowego dokonaną przez Sąd I instancji. Fakt, że przyjęte przez Sąd założenia dowodów nie odpowiadają preferencjom autora apelacji nie może prowadzić do wniosku, że Sąd dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, a wręcz przeciwnie skorzystał w pełni przysługującego mu prawa wyrażonego w przepisach. Odnośnie zarzutów naruszenia dot. oddalenia wniosków dowodowych obrony, wskazać trzeba, iż przeprowadzenie dowodu z inicjatywy sądu tylko wtedy należy uznać za obligatoryjne, gdy dokonana przez ten sąd ocena dowodów wskazuje jednoznacznie, że zgromadzony dotychczas materiał dowodowy jest niepełny, a tym samym rodzi wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy. W tych warunkach nie dopuszczenie dowodów wnioskowanych przez strony (oddalenie wniosków), nie może być utożsamiane z naruszeniem przepisów postępowania, ale świadczy o prawidłowym skorzystaniu przez Sąd I instancji z instytucji zawartych w Kodeksie postępowania karnego. Postępowanie dowodowe dostarczyło podstaw do uznania oskarżonego winnym czynu z art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk. a ustalenia w tym zakresie Sądu I instancji są prawidłowe i zasługują na podzielenie. Sąd ocenił prawidłowo zebrany w sprawie materiał dowodowy (zeznania świadków oraz opinie biegłych) skrupulatnie je analizując i uzasadniając, które i w jakim zakresie podzielił. Jak słusznie wskazał Sąd opinie prywatne sporządzane na zlecenie strony nie stanowią opinii biegłych w rozumieniu art. 193 kpk. Ad.2. Brak argumentów przemawiających za odmiennym procedowaniem, a istota zarzutu sprowadziła się do polemiki z prawidłową oceną materiału dowodowego dokonaną przez Sąd I instancji. Ustalenia stanu faktycznego w sposób kategoryczny i niewątpliwy wynikają ze zgromadzonych dowodów, przy ocenie dowodów Sąd I instancji nie pominął wynikających z nich faktów (okoliczności) istotnych w sprawie, co do sprawstwa i winy (nie wystąpił błąd „braku”), nie ustalił faktów, które nie wynikają z żadnego dowodu oraz nie ustalił faktów przeinaczonych (nie wystąpił błąd „dowolności”). Zebrane w sprawie dowody zostały ocenione w sposób wszechstronny, wnikliwy i zgodny z zasadą swobodnej oceny dowodów. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może być słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, gdy zostaną wykazane konkretne uchybienia w zakresie zasad logicznego rozumowania w ocenie zebranego materiału dowodowego, co nie ma miejsca w niniejszej sprawie. Wbrew sugestiom autora apelacji wszyscy biegli z zakresu ruchu drogowego wskazali na osobę oskarżonego jako tego, który stworzył bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zachowanie zaś pokrzywdzonego było reakcją na zachowanie oskarżonego. Ponadto jak słusznie w uzasadnieniu wskazał Sąd I instancji, istotą opinii biegłego nie jest wyliczenie wszystkich parametrów pozostających w zainteresowaniu stron, ale udzielenie odpowiedzi na pytania zawarte w postanowieniu Sądu o powołaniu biegłego. W zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia opinie były wystarczające. Kwestia tego, czy i w jakim stopniu pokrzywdzony przyczynił się do niniejszego zdarzenia w dniu 19.08.2010r. pozostaje poza procedowaniem w niniejszym postępowaniu. |
||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny x niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||
Pozytywna ocena ustaleń poczynionych przez Sąd I instancji. Niezasadność wniosku determinuje dokonana ocena stawianego zarzutu. W świetle nieskuteczności podniesionych przez obronę zarzutów, przytoczonej powyżej argumentacji brak było podstaw do zmiany, bądź uchylenia wyroku Sądu I instancji. |
||||||||||||||||||||
1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||
1. |
Nie dotyczy |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||
Cały wyrok |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Sąd I instancji w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe. Dokonał rzetelnej, dokładnej oraz zgodnej z wiedzą i zasadami doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Ocenę swoją w należyty sposób uzasadnił, a ocena ta pozostawała zgodna z wymogami art. 7 k.p.k. Zatem nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. |
||||||||||||||||||||
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||
1.1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
Nie dotyczy |
||||||||||||||||||||
1Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
II. |
W oparciu o art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia opłaty i kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. |
|||||||||||||||||||
1PODPIS |
||||||||||||||||||||
Sędzia Maciej Romotowski Sędzia Ryszard Filipow Sędzia Jacek Sowul |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość rozstrzygnięcia |
|||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
x na korzyść ☐ na niekorzyść |
x w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
x |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
x |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.11.4. Wnioski |
||||||
x |
uchylenie |
x |
zmiana |