Sygn. akt IV P 145/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2020r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Ławnicy Grażyna Pelc, Elżbieta Ziniewicz

Protokolant Oksana Mądra

po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2020r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. C.

przeciwko Zespołowi Szkół (...) w R.

o ustalenie i zapłatę

1.  Powództwo oddala.

2.  Odstępuje od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego.

Elżbieta Ziniewicz B. G. P.

Sygn. akt IV P 145/19

UZASADNIENIE

Powódka Z. C. w pozwie z dnia 14 czerwca 2019r. wnosiła o zatwierdzenie oświadczenia o uchyleniu się powódki od skutków prawnych oświadczenia woli zawartego w piśmie z dnia 27 lutego 2019r. dotyczącego rozwiązania umowy o prace na czas określony za porozumieniem stron z dnia 28 lutego 2019r. i uznanie rozwiązania umowy o prace za porozumieniem za złożone pod wpływem błędu i orzeczenie właściwego odszkodowania.

Wnosiła także powódka o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniosła, że łączyła ją z pozwanym umowa o pracę zawarta na czas usprawiedliwionej nieobecności innego nauczyciela, nie dłużej niż do 30 czerwca 2019r. W piśmie z dnia 27 lutego 2019r. sporządzonym uprzednio przez sekretarkę szkolną A. S., wniosła powódka o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z dniem 28 lutego 2019r. Na pismo to zgodę wyraziła dyrektor szkoły J. K. (1).

Oświadczyła dalej powódka, że w chwili podpisywania tego pisma działała w mylnym przekonaniu, że po rozwiązaniu umowy o pracę i uzyskaniu prawa do emerytury zostanie powódka ponownie zatrudniona na poprzednim stanowisku , najpóźniej od dnia 5 marca 2019r. Wszystkie dokumenty w tej sprawie sporządzone zostały przez A. S.. Zapewniała powódkę, iż wszystko zostało przekazane pani Dyrektor i ustalone z nią. Powódka została wprowadzona w błąd gdyż była przekonana, że umowa o pracę zostanie z powódką ponownie zawarta. Gdyby o tym powódka nie wiedziała, porozumienia nie podpisałaby.

W piśmie procesowym z dnia 9 lipca 2019r. powódka podała, że domaga się ustalenia, że skutecznie uchyliła się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu tj, rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron i ustalenia, że do 30 czerwca 2019r. łączył ją stosunek pracy z pozwanym oraz o zasądzenie odszkodowania w wysokości 12565,00 zł.

Pozwany pracodawca – Zespół Szkół (...) w R. – w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego .

W uzasadnieniu wskazał pozwany, iż żądanie powódki jest całkowicie bezzasadne. Powódka sama wystąpiła z wnioskiem o rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Była świadoma, że podpisuje porozumienie dotyczące rozwiązania umowy o pracę a uprawnieniem pracodawcy jest decyzja czy ponownie zatrudni danego pracownika.

Sąd ustalił, co następuje;

Powódka Z. C. zatrudniona była w pozwanym Zespole Szkół jako nauczyciel języka angielskiego. Pismem z dnia 11 maja 2018r. pracodawca wypowiedział powódce umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia a przyczynami tej decyzji były zmiany organizacyjne szkoły uniemożliwiające dalsze zatrudnienie powódki w pełnym wymiarze zajęć. Pismem z tego samego dnia powódka wniosła o przeniesienie jej w stan nieczynny i z dniem 1 września 2018r. powódka przeszła w stan nieczynny.

W dniu 31 sierpnia 2018r. strony zawarły umowę o pracę, na podstawie której powódka zatrudniona została u pozwanego jako nauczyciel języka angielskiego w wymiarze 8/18 etatu a umowę zawarto na czas usprawiedliwionej nieobecności nauczyciela tego przedmiotu - J. B. , nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2019r.

W ostatnim czasie powódka nie ukrywała, że zamierza przejść na emeryturę. W lutym 2019r. udała się powódka do ZUS- u by ustalić jakie winna spełnić warunki aby nabyć prawo do emerytury z dniem 1 marca 2019r. Dowiedziała się, że winna mieć wówczas rozwiązane wszystkie stosunki pracy. Rozmawiała o tym powódka z A. S., zatrudnioną u pozwanego jako sekretarz szkoły, która obiecała, że przygotuje potrzebne do tego dokumenty. O zamiarze powódki przejścia na emeryturę z dniem 1 marca 2019r. powiadomiła dyrektorkę szkoły.

Tak też się stało bowiem A. S. sporządziła w komputerze pismo , w którym to powódka zwraca się do pracodawcy o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z dniem 28 lutego 2019r. O sporządzeniu tego pisma poinformowała powódkę i oświadczyła, iż powódka może do niej przyjść aby to pismo wydrukować i podpisać. Powódka pojawiła się u A. S. w dniu 27 lutego 2019r. Pismo zostało wydrukowane i przedstawione powódce do zapoznania się. Powódka pismo przeczytała i podpisała. Obecna była w sekretariacie dyrektor zespołu (...), której znany był zamiar powódki przejścia na emeryturę. Podpisała się pod tym wnioskiem powódki po czym poprosiła powódkę do gabinetu gdzie oświadczyła, iż porozumienie to kończy ich współpracę. Na zapytanie powódki czy to oznacza, że nie będzie z nią zawarta kolejna umowa potwierdziła to. Na tym rozmowa zakończyła się a powódce w dniu 28 lutego 2019r. wydane zostało świadectwo pracy. Następnie, w piśmie z dnia 15 marca 2019r. powódka zwróciła się do pozwanego o nadesłanie jej kopii pisma, na podstawie którego doszło do rozwiązania umowy o pracę i tak się stało. Kolejnym krokiem powódki było złożenie w dniu 14 czerwca 2019r. przedmiotowego pozwu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o; dokumenty w postaci – kopii akt osobowych powódki, pisma powódki z dnia 27 lutego 2019r. k. 4, zeznanie stron powódki Z. P.C. k. 79-80v, pozwanej J. K. k. 80v- 81.

Zważyć należy, co następuje;

Powódka pragnie skutecznie uchylić się od skutków swojego oświadczenia woli jakie złożyła wobec pozwanego pracodawcy w dniu 27 lutego 2019r. a w którym to złożyła podanie o rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron.

W ocenie Sądu żądanie powódki jest pozbawione podstaw.

Zdaniem Sądu bowiem nie zachodzi w sprawie żadna z okoliczności wymienionych w art.82kc i następnych- w szczególności art.84 kc- które mogłyby skutkować odmienną niż przedstawioną wyżej oceną roszczenia powódki, w szczególności nie może być mowy o zaistnieniu podanej przez powódkę przesłanki, mianowicie działania pod wpływem błędu w rozumieniu art.84kc.

Wada określona w art. 84 może polegać na wadliwym powzięciu aktu woli, tzn. na mylnym wyobrażeniu osoby składającej oświadczenie woli o faktycznym stanie rzeczy lub braku wyobrażenia o tym stanie, jeżeli stało się ono przyczyną sprawczą oświadczenia woli (błąd sensu stricto) lub niezgodności między aktem woli a jej przejawem na zewnątrz, tzn. na mylnym wyobrażeniu o treści złożonego oświadczenia woli (pomyłka).

O złożeniu oświadczenia woli pod wpływem błędu decyduje zatem wiedza, przekonanie składającego oświadczenie, że określona okoliczność oddziałująca na treść czynności prawnej przedstawia się inaczej niż w rzeczywistości. Błąd oznacza zatem mylne wyobrażenie o otaczającej rzeczywistości w zakresie prawdziwego stanu rzeczy lub braku takiego wyobrażenia, zatem zachodzi wówczas, gdy istnieje niezgodność między rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości podmiotu. Polega on na nieprawidłowości widzenia, a nie na nieumiejętności przewidywania i wnioskowania, nie odnosi się do sfery motywacyjnej oraz musi dotyczyć stanu istniejącego w chwili zawierania umowy, nie zaś okoliczności, które nastąpiły w toku wykonywania umowy, doprowadzając stronę do przekonania, że decyzja o jej zawarciu była błędna ( wyr. SN z 9.2.2017 r. (III CSK 60/16, wyr. SN z 23.2.2018 r. (III CSK 384/16, OSNC 2019, Nr 2, poz. 19).

W wypadku gdy oświadczenie woli jest składane innej osobie, powołanie się na błąd zostało dodatkowo uzależnione od spełnienia jednej z następujących przesłanek, mianowicie niezbędnym jest by : adresat wywołał błąd, choćby bez swej winy, adresat wiedział o błędzie i adresat mógł z łatwością zauważyć błąd.

Z taką sytuacją w omawianej sprawie nie mamy do czynienia.

Mimo zapewnień powódki o tym, że nie chciała tak naprawdę przechodzić na emeryturę, to jednak przeczą temu zeznania świadków i pozwanej, którym nie można odmówić wiarygodności. Wynika z nich mianowicie, że już w 2017r. powódka wspominała o zamiarze skorzystania z uprawnienia przejścia na emeryturę a dodatkowo, w 2018r. właśnie z uwagi na to powódka skorzystała z możliwości przejścia w stan nieczynny, którego to okres podlega zaliczeniu do stażu pracy.

Ponadto, w połowie lutego 2019r. powódka poinformowała A. S. o zamiarze przejścia na emeryturę z dniem 1 marca 2019r. i ta informacja przekazana została dyrektorce szkoły. Sama zresztą powódka podawała, że dopytywała się w ZUS-ie jakie ma spełnić warunki by od 1 marca 2019r. nabyć prawo do emerytury. Fakt natomiast, iż pracownik ZUS- u miałby powiedzieć powódce, iż zazwyczaj dyrektorzy szkół w takich sytuacjach nawiązują ponownie umowy o pracę, jest tu bez znaczenia. Z twierdzeń powódki i pozwanej wynikało, iż nie było między nimi żadnych ustaleń co do dalszego losu powódki po rozwiązaniu umowy o pracę. Co więcej, powódka nie zwracała się z takim zapytaniem do dyrektorki a takie zachowanie w tej sytuacji wydawałoby się właściwe i celowe. Powódka tak jednak nie zrobiła.

W żaden sposób nie potwierdziły się też twierdzenia powódki jakoby o jej zamiarze pozostania w zatrudnieniu po rozwiązaniu umowy i rozwiązaniem umowy pod warunkiem zatrudnienia pozwana wiedziała i wyrażała na to zgodę. A. S. zaprzeczyła aby takie ustalenia były i zaprzeczyła temu sama pozwana.

Tezy zatem powódki w tym zakresie pozostały gołosłowne i niczym nie potwierdzone. Trudno zatem przyjąć aby złożenie podania o rozwiązanie umowy o pracę – przeczytanego uprzednio przez powódkę – związane było z warunkiem zawarcia nowej umowy o pracę. Pismo sporządzone zostało z inicjatywy samej powódki i z nią uzgodnione. Z treści tego pisma wynika jedynie, że powódka wnosi o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron. Powódka miała świadomość czego to pismo dotyczy i jakie są jego skutki w przypadku wyrażenia zgody przez pracodawcę na wniosek powódki a pozwana nie miała żadnego obowiązku ponownego zatrudniania powódki.

Nawet jeśli założyć, iż rzeczywiście powódka oczekiwała, że pozwana zawrze z nią umowę o pracę po 1 marca 2019r. to stwierdzić należy, iż nie miała ku temu żadnych powodów a z pewnością nie dał ich pracodawca.

Należy zauważyć, iż powódka jest nauczycielem z wieloletnim stażem pracy. Oznacza to, iż od takiej osoby można wymagać aby znała znaczenie i skutki takich pism jak wniosek o rozwiązanie umowy o pracę. Można też wymagać aby w tak istotnych sprawach jak zatrudnienie działać racjonalnie i ostrożnie. Na błąd nie może powołać się osoba, której mylne wyobrażenie o treści czynności prawnej spowodowane zostało brakiem należytej staranności (tak trafnie SA w S. w wyr. z 7.5.2015 r., I ACa 703/14).

Skoro w tak opisanych okolicznościach powódka zwróciła się do pracodawcy o rozwiązanie umowy o pracę a pracodawca wyraził na to zgodę to nie może być tu mowy o działaniu pod wpływem błędu i to błędu istotnego.

Wobec powyższego orzeczono o oddaleniu żądania powódki.

Jednocześnie, działając w oparciu o art.102 kpc, Sad odstąpił od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego uznając, iż z uwagi na aktualna sytuację życiową i finansową powódki, która to ma na utrzymaniu uczących się synów a utrzymuje się z emerytury, byłoby zbyt dotkliwe.