Sygn. akt XI GC 175/19
Sprawa była rozpoznawana w postępowaniu „zwykłym”
Powód D. P. wniósł przeciwko pozwanej (...)/S w Dani pozew o zapłatę kwoty 6756,70 zł złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego wg norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swego żądania wskazał, że w wyniku kolizji drogowej uszkodzony został samochód marki I. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do powoda, zaś sprawca wypadku był ubezpieczony u pozwanej. W związku z tym wynajął pojazd zastępczy, który był mu niezbędny w wykonywaniu działalności gospodarczej.
Pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Pozwana potwierdziła swą odpowiedzialność. Podała, że zweryfikowała okres najmu samochodu zastępczego z 28 dni do 10 dni, a także zweryfikowała stawkę dobową zastosowaną przez powoda z 300 zł netto do 134,33 zł netto. Pozwana podniosła, że w wyniku kolizji uszkodzeniu uległ ponad 14 letni pojazd powoda, natomiast został wynajęty pojazd zastępczy marki F. (...), który faktycznie był pojazdem o faktycznie wyższej klasie niż pojazd uszkodzony.
W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowisko.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 12 kwietnia 2018 roku w kolizji drogowej uszkodzeniu uległ pojazd marki I. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do powoda D. P.. Sprawca szkody posiadał wykupione ubezpieczenie OC u pozwanej. Powód wykorzystywał samochód do działalności gospodarczej, polegającej na przewożeniu napojów alkoholowych, dlatego pojazd wyposażony był w windę załadowczą.
Bezsporne, a nadto dowód:
- dokumenty rejestrowe k.49-64,
- pokwitowanie Policji k.22,
- ksero dowodu rejestracyjnego k.87,
- zeznania powoda, k. 106-107.
W dniu kolizji poszkodowany powód odstawił samochód do serwisu naprawczego i zgłosił szkodę pozwanej. Pozwana wszczęła postępowanie likwidacyjne, które toczyło się pod sygnaturą (...).
Bezsporne, a nadto dowód:
- akta szkody (...).;
- zgłoszenie szkody k.12-16, 73-74,
- protokół szkody k.75,79,
- zeznania powoda k. 106-108.
Powód zawarł w dniu 12 kwietnia 2018 roku z wynajmującym - UnityTrans.pl - umowę najmu pojazdu zastępczego F. (...) o nr rej. (...), również wyposażonego w rampę załadowczą. Strony ustaliły stawkę najmu na kwotę 300 złotych netto za dobę. Najem trwał do 9 maja 2018 r., łącznie 28 dni.
Z tego tytułu wystawiono fakturę VAT (...) na kwotę (...) brutto uwzględniając ustaloną w umowie dobową stawkę w wysokości 300 zł netto i czas najmu w wymiarze 28 dni.
Dowód:
- umowa najmu pojazdu k.11,
- faktura VAT k. 19,
- wydruki k.25-28,
- zeznania powoda k. 106-108.
Powód zlecił naprawę samochodu (...) -Serwis sp. z o.o. w S.. Oględziny pojazdu przez rzeczoznawcę działającego na zlecenie pozwanej zostały przeprowadzone w dniu 16 kwietnia 2018 r. W dniu 17 kwietnia 2018 r. na zlecenie pozwanej sporządzono kosztorys, który następnie został przesłany do powoda. Warsztat prowadzący naprawę w dniu 18 kwietnia 2018r zlecił dodatkowe oględziny pojazdu w związku z ujawnieniem kolejnych uszkodzeń. W dniu 23 kwietnia 2018r. w wyniku sporządzenia kosztorysu przez pozwanego, ustalono ostateczny zakres koniecznej naprawy.
Dowód:
- zlecenie wykonania usługi k.21,
- rachunek nr (...) k.23,
- zlecenie z 18.04.2018r., akta szkody płyta CD, k. 141,
- kosztorys, k. 194,
- kosztorys w aktach szkody, k. 141.
Przy prawidłowym procesie naprawy w dniu 24 kwietnia 2018r. powinno nastąpić zamówienie części zamiennych, które powinny dotrzeć do warsztatu 27 kwietnia 2018r. W poniedziałek 30 kwietnia możliwe było rozpoczęcie właściwej naprawy, która ze względu na okres przypadających w tym czasie świąt i dni wolnych (od 1 do 3 maja ) winna zakończyć się 4 maja. Z uwagi na konieczność wykonania badania pokolizyjnego, w związku z zatrzymaniem dowodu rejestracyjnego przez policję, w dniu 7 maja (poniedziałek) powód mógł najmować pojazd zastępczy, w oczekiwaniu na wykonanie badania.
Dowód:
- opinia biegłego, k. 166-175, 215-216.
W dniu 9 maja 2018 roku powód przeprowadził okresowe badanie UDT samochodu I. (...), którego koszt wyniósł 380 zł.
W dniu 9 maja 2018 roku (...) -Serwis sp. z o.o. w S. wystawiła na powoda fakturę nr (...) na kwotę 220,29 zł z tytułu asysty po tym badaniu.
Dowód:
- rachunek nr (...) k.23,
- faktura k.24.
Decyzją z dnia 12 czerwca 2018 roku pozwana przyjęła odpowiedzialność za szkodę i przyznała odszkodowanie w kwocie 77,42 zł za badanie techniczne pojazdu po kolizji drogowej oraz 1.719,28 złotych z tytuł naprawy.
Dowód:
- decyzje z dnia 12 czerwca 2018 r.k.9, 18-19, 77-78.
W piśmie z dnia 20 grudnia 2018 roku pozwana przyznała odszkodowanie w kwocie 1343,30 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego, weryfikując stawkę najmu do 134,33 zł i okres najmu do 10 dni.
Dowód:
- decyzja z dnia 20.12.2018 r. k.20.
Wynajęty samochód był tej samej klasy co pojazd uszkodzony i podobnych do niego gabarytów, natomiast był wyprodukowany w 2015 roku, a samochód uszkodzony w 2005 roku.
Zasadny był najem przez powoda pojazdu zastępczego począwszy od dnia powstania szkody - dnia 12 kwietnia 2018 r. do poniedziałku 7 maja 2018 r., kiedy to przy zachowaniu przez serwis naprawczy należytej staranności naprawa omawianego samochodu, a wraz z nią i wynajem pojazdu zastępczego powinny się zakończyć. Łącznie stanowi to 26 dni kalendarzowych uzasadnionego czasu trwania wynajmu.
Stawki za wynajem dużych samochodów dostawczych wyposażonych w hydrauliczna platformę załadowcza, na okres ponad 14 dni, bez limitu kilometrów przebiegu i bez zniesienia udziału własnego w szkodach zawierały się w połowie 2018 roku się w przedziale 252-335 zł netto za dobę, przeciętnie 295 zł netto za dobę.
Dowód:
- opinia biegłego sądowego W. S. k.113-120,
- uzupełniająca opinia biegłego sądowego W. S. k.166-175,
- zeznania powoda k. 106-108.
Sąd zważył co następuje:
Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej mierze.
Roszczenie przedstawione przez powodów ma charakter odszkodowawczy, znajdującego oparcie w przepisach art. 822 § 1 i 2 k.c., art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152, ze zm.) oraz art. 436 § 1 k.c. i 415 k.c. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Na poszkodowanym zaś ciąży obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.), co określa się ogólnie obowiązkiem minimalizacji szkody.
Okoliczności kolizji nie były sporne pomiędzy stronami. Również legitymacja bierna pozwanego i czynna powódki nie były podważane i nie budzą wątpliwości sądu.
Sporny w sprawie okazał się koszt najmu pojazdu zastępczego, stawka najmu, okres najmu, jak i zasadność badania UDT.
W zakresie ustalenia wysokości stawki dziennej najmu pojazdu zastępczego, dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego, który ustalił średnią rynkową stawkę na kwotę od 252 zł do 335 zł netto. W ustnej opinii uzupełniającej biegły wskazywał, że najem pojazdy wyposażonego w urządzenia dodatkowe, jak np. winda załadowcza, jest zawsze droższy o co najmniej 20% od stawki za pojazd bez takiego wyposażenie. Opinię uznano za w pełni wiarygodną mając na względzie wieloletnie doświadczenie zawodowe biegłego, szeroki dostęp do specjalistycznych danych w zakresie rynku samochodowego, jak i posiadaną wiedzę specjalistyczną. Wobec tego zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu mieściła się w przedziale stawek rynkowych.
Sąd ustalając, że nie tylko pojazd uszkodzony (co wynikało jednoznacznie chociażby ze zdjęć), ale i najęty posiadał windę załadowczą. W tym zakresie uwzględniono zeznania powoda, które były logiczne i spójne. Skoro bowiem powód wykorzystywał samochód do przewozu alkoholi, co wiąże się z przenoszeniem znacznych ciężarów i dlatego właśnie posiadał pojazd specjalistyczny, to jest całkowicie oczywiste, że najął pojazd o tożsamych możliwościach załadowczych. Nie sposób uznać, że powód wynajął pojazd nieodpowiadający jego potrzebom i jeszcze płacił za jego najem z własnych środków. Najem bowiem nie odbywał się w formie bezgotówkowej, przez co powód uiścił należność osobiście, bez żadnej gwarancji pełnego zwrotu poniesionych wydatków. Nie sposób więc przyjąć, że nie sprawdził obowiązujących cen rynkowych i bezrefleksyjnie najął pojazd, którego cena odbiegała od stawek w innych lokalnych wypożyczalniach, za pojazd danego rodzaju. Tym samym więc całkowicie nielogiczne byłoby ustalenie, że powód, wydatkując własne środki (i nie będąc pewnym ich zwrotu) wynajął pojazd bez windy załadowczej w cenie pojazdu z takim wyposażeniem. W toku przesłuchania powód zeznał, że poszukiwał pojazdy zastępczego i nie zależało mu na najdroższym, zaś pozwany nie zaoferował mu żadnego samochodu.
Co do uzasadnionego okresu najmu sąd uwzględnił 26 dni. Jak ustalono na podstawie przeprowadzonych dowodów z dokumentów oraz opinii biegłego, dopiero 23 kwietnia (co wynika z kosztorysu naprawy) pozwany zgodził się na ustalenie zakresu szkody powstałej na skutek zdarzenia. Zdaniem sądu do tego czasu ani poszkodowany, ani działający na jego zlecenie warsztat, nie mieli obowiązku podejmować naprawy. Trzeba bowiem zauważyć, że poszkodowany musi wiedzieć jakie uszkodzenia powstały na skutek zdarzenia, a w konsekwencji jaki będzie koszt naprawy. Trzeba bowiem brać pod uwagę, że w sytuacji sporu co do zakresu naprawy w ramach OC, poszkodowany musi liczyć się z ryzykiem poniesienia kosztów naprawy spornych elementów. Dopiero więc w dniu 24 kwietnia, warsztat mógł zamówić niezbędne części zamienne, które (w braki innych dowodów na tą okoliczność), jak wynikało z ustaleń biegłego, winny być dostarczone w ciągu 3 dni. Tym samym w piątek, 27 kwietnia, warsztat powinien dysponować kompletem części. Do naprawy mógł przystąpić po weekendzie, tj. 30 kwietnia, a z uwagi na przerwę świąteczną, naprawa powinna być zakończona 4 maja. Z przepisów prawa – art. 81 prawa o ruchu drogowym – jak i opinii biegłego wynikało jednoznacznie, że z uwagi na zatrzymanie dowodu rejestracyjnego powód był zobowiązany wykonać dodatkowe badanie techniczne. Tym samym mógł to uczynić w poniedziałek 7 kwietnia 2018r. Do tego więc czasu był uprawniony do najmu pojazdy. Materiał zaoferowany w sprawie nie wykazał, aby naprawa i najem przekraczający ten czas były zasadne.
Powództwo oddalono w zakresie kosztów badania UDT. Nie ustalono, aby takie badanie również było obowiązkowym w związku z naprawą pokolizyjną – o czym zeznawał również biegły – zaś z przedłożonego rachunku wynikało jednoznacznie, że Urząd Dozoru Technicznego, wykonał takie badania jako „okresowe”, a więc z uwagi na upływ ważności poprzedniego. Z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika, aby badanie UDT zostało przeprowadzone w związku z kolizją i naprawą, a tym samym aby istniał związek przyczynowy między poniesionym kosztem, a powstałą szkodą.
Pozwany winien więc wypłacić powodowi 7800 zł tytułem najmu (26x 300 zł) do tej pory tytułem najmu wypłacił powódce jedynie 1343,30 zł, dlatego zasądzeniu podlegało 6456,70 zł.
Podstawą prawną orzeczenia o odsetkach stanowi norma zawarta w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którą jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 88 %. Poniósł koszty na poziomie 3000 zł, na które składa się 366 zł opłaty od pozwu, 1800 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego - § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, 800 zł tytułem kosztów sporządzenia opinii i 34 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. 88 % z 3000 zł to 2640 zł. Pozwana natomiast poniosła koszty na poziomie 2761,64 zł wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika – 1800 zł, 944,64 zł opinii i 17 zł opłaty skarbowej, z czego 12 % to 331,39 zł. Po skompensowaniu tych kwot orzeczono jak w punkcie III wyroku. W pkt IV orzeczono o zaliczce pozwanego.
1. (...)
2. (...)
3. (...)