WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	p.o. sekr. sąd. Izabela Rucińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2020 r. w S.

odwołania B. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 5 lipca 2018 r. Nr (...)

w sprawie B. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do dodatku pielęgnacyjnego

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 626/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 5 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.75 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił B. K. (1) prawa do dodatku pielęgnacyjnego wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Odwołanie od w/w decyzji złożył B. K. (1) wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, gdyż nie radzi sobie w najprostszych czynnościach życia codziennego (odwołanie k.2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 27 czerwca 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do samodzielnej egzystencji, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.9 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony B. K. (1) ma 64 lata i jest uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (decyzja z 20 lutego 2018r. o przyznaniu renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres do 31 stycznia 2021r.).

W dniu 1 marca 2018r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do dodatku pielęgnacyjnego (wniosek k.201 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 25 maja 2018r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji (orzeczenie lekarza orzecznika z 25 maja 2018r. k.203 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 27 czerwca 2018r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika k.77 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej z 27 czerwca 2018r. k.207 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 5 lipca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do dodatku pielęgnacyjnego (decyzja z 5 lipca 2018r. k.208 akt rentowych).

Ubezpieczony posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności datowanym od 5 marca 2019r. (kopia wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach z 10 stycznia 2020r. k.114 akt sprawy).

Ubezpieczony został zakwalifikowany do wszczepienia implantu ślimakowego (informacja z Instytutu (...) w K. – akta rentowe).

Ubezpieczony cierpi na cukrzycę typu 2, otyłość, chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemię mieszaną, naczyniopochodne uszkodzenie mózgu, astmę oskrzelową, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne, atrofię móżdżku, zawroty głowy z zaburzeniami równowagi oraz niedosłuch obustronny zmysłowo-nerwowy ze średnim ubytkiem słuchu. Z powodu zawrotów głowy pozostaje pod opieką neurologa od 2009r. Był wielokrotnie hospitalizowany w Oddziałach Neurologii, Kardiologii, Chirurgii oraz Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych. W 2012r. przeszedł zabieg angioplastyki wieńcowej GPZ z implantacją stentu uwalniającego lek. Ubezpieczony dwukrotnie przebył uraz głowy z utratą przytomności (w 2015r. ze złamaniem kręgu Th5 oraz w 2018r. – bez istotnych konsekwencji klinicznych). Badanie MRI głowy z 2012r. poza drobnymi zmianami naczyniopochodnymi w obrębie istoty białej, poszerzeniem przestrzeni płynowych przymóżdżkowych, nie wykazało uchwytnych zmian ogniskowych w zakresie struktur mózgu i móżdżku. Badanie USG tętnic domózgowych z 2015r. nie ujawniło zaburzeń przepływów i istotnych nieprawidłowości. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono niedowładów, ataksji, obecności istotnych objawów ogniskowych, objawów korzeniowych, ani cech objawów zespołu piramidowego i objawów patologicznych. W skali Barthela ubezpieczony uzyskał wynik 90 pkt (niezdolność do samodzielnej egzystencji poniżej 60 pkt). Ze względu na schorzenia neurologiczne ubezpieczony nie potrzebuje bezpośredniej pomocy innych osób. Stwierdzona u ubezpieczonego cukrzyca typu 2 obecnie przebiega w sposób łagodny. W leczeniu ubezpieczony przyjmuje doustne lekami przeciwcukrzycowe i insulinę. Niedocukrzenia występują sporadycznie. Brak niezdolności do pracy z przyczyn diabetologicznych. Aktualnie u ubezpieczonego nie stwierdzono zaburzeń rytmu serca, ani cech zaawansowanej niewydolności krążenia. Choroba wieńcowa jest stabilna, a nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane. Istniejące schorzenia serca i naczyń nie doprowadziły do takiego stopnia uszkodzenia układu krążenia, który powodowałby u ubezpieczonego niezdolność do samodzielnej egzystencji. Badanie ortopedyczne wykazało ograniczenie ruchów kręgosłupa (o około 1/3), ale zachowany zakres ruchów jest wystarczający do wykonywania czynności związanych z zaspokajaniem podstawowych potrzeb życiowych. W ocenie biegłego ortopedy ubezpieczony nie utracił zdolności do samodzielnej egzystencji. Badanie ENG z 25 lipca 2016r. obrazuje symetryczną pobudliwość błędników, zgłaszane zawroty głowy i zaburzenia równowagi nie są związane z ich uszkodzeniem. Badanie audiometryczne z 5 grudnia 2019r. wykazało średni ubytek słuchu (wyliczonym dla 500,1000,2000Hz) w uchu prawym 70dB, w uchu lewym 78,3 dB. W badaniu laryngologicznym nie stwierdzono istotnych odchyleń w zakresie nosa, jamy ustnej, gardła środkowego i dolnego, krtani, otoskopowego badania uszu. Ze względu na obustronny niedosłuch odbiorczy (do ok.80 dB na wysokich tonach) przeciwskazana jest praca w hałasie i na wysokości. Z przyczyn schorzeń laryngologicznych ubezpieczony wymaga aparatownia słuchu, które umożliwi mu dobre porozumiewanie się z otoczeniem. Aktualny stan narządu słuchu nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do samodzielnej egzystencji (opinia biegłych neurologa, ortopedy, diabetologa, kardiologa, audiologa i otolaryngologa k.22-24, 27, 29, 34-35, 40-42, 87 i 121-123 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego B. K. (2) podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.27 ust.1 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2015r., poz.704 ze zm.). do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia przysługuje dodatek pielęgnacyjny na zasadach i w wysokości określonej w przepisach emerytalnych. Z kolei w myśl art.75 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta uznana została za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia, przy czym w myśl art.13 ust.5 w/w ustawy niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Analizując poczynione wyżej ustalenia faktyczne w świetle powyższych regulacji Sąd doszedł do przekonania, że brak jest podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania ubezpieczonemu prawa do dodatku pielęgnacyjnego. W okolicznościach sprawy brak jest bowiem podstaw do stwierdzenia, że ubezpieczony jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji. W celu ustalenia stanu zdrowia ubezpieczonego w kontekście naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu neurologii, ortopedii, diabetologii, kardiologii oraz audiologii i otolaryngologii. Złożone na tę okoliczność opinie biegłych o w/w specjalizacjach wskazują na istnienie u ubezpieczonego schorzeń z zakresu narządu ruchu, układu oddechowego, narządu słuchu, schorzeń diabetologicznych i kardiologicznych, zaburzeń równowagi oraz zawrotów głowy, które powodują, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy, ale schorzenia te nie powodują u ubezpieczonego niezdolności do samodzielnej egzystencji. Biegli wskazali na zadowalającą sprawność ruchową ubezpieczonego, tak w zakresie kręgosłupa, jak również kończyn górnych i dolnych i stwierdzili, że ubezpieczony jest w stanie wykonywać czynności związane z zaspokajaniem podstawowych potrzeb życiowych.

Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie biegłych są spójne oraz należycie uzasadnione i co należy podkreślić zostały wydane przez sześciu niezależnych biegłych, którzy doszli do zbieżnych wniosków w zakresie oceny stanu zdrowia ubezpieczonego. Biegli w sposób dokładny przedstawili historię choroby ubezpieczonego, jak również własną ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego w kontekście przesłanek ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji. W swoich opiniach biegli zgodnie wskazali, że ubezpieczony jest w stanie samodzielnie wykonywać czynności związane z zaspokajaniem podstawowych potrzeb życiowych. Sąd podzielił powyższe wnioski jako logiczne i nalżycie uzasadnione. Ponadto zauważyć należy, że ubezpieczony został zakwalifikowany do wszczepienia implantu ślimakowego, który umożliwi mu dobre porozumiewanie się z otoczeniem (informacja z Instytutu (...) w K. – akta rentowe).

W przedstawionych okolicznościach, tj. wobec braku spełnienia przesłanki w postaci niezdolności do samodzielnej egzystencji stwierdzić należało, że nie zachodzą przesłanki do zmiany zaskarżonej decyzji. Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie ubezpieczonego.