UZASADNIENIE

Powód R. N. (1) wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. o dopuszczenie do pracy i zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu podano ,że bezsporne jest pomiędzy stronami, że Powód był zatrudniony u pozwanego na stanowisku dyrektora (...) B. i (...) G.. Uchwałą z 11 lutego 1998 roku Rada Nadzorcza (...) SA w T. powołała powoda do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu - (...) SA w T.. W §3 tejże uchwały Rada Nadzorcza Spółki, na czas pełnienia tej funkcji, udzieliła powodowi urlopu bezpłatnego i zwolniła go z pełnienia funkcji Dyrektora (...) G. i (...) B.. W §4 tej uchwały rada nadzorcza zapewniła powodowi możliwość powrotu na uprzednio zajmowane stanowisko. W dniu 15 lutego 2005 roku, działając za (...) SA w T. Rada Nadzorcza tejże Spółki zawarła z powodem umowę o pracę. W preambule tej umowy Rada Nadzorcza powołała się na cytowaną uchwałę z 11.02.1998 roku i w §8 umowy potwierdziła prawo powoda do powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w przypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji ze stanowiska Prezesa Zarządu - (...) SA. Strony umowy wyłączyły prawo powoda do powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w przypadku, gdyby odwołanie nastąpiło w trybie art. 52 kp lub w przypadku działania na szkodę Spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia tego stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne) Uchwała ta nigdy nie została zmieniona i nadal obowiązuje

Powyższe okoliczności są pomiędzy stronami bezsporne, podobnie jak i to, że uchwałą Rady Nadzorczej pozwanego z 21 września 2016 roku powoda odwołano z funkcji Prezesa Zarządu - (...) SA i wypowiedziano umowę pracę ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2016 roku.

Od momentu powzięcia wiadomości o odwołaniu z zarządu i wypowiedzeniu u umowy o pracę powód, postulował zatrudnienie go w (...) B. i G.. Ostatecznie pismem z 8 listopada 2016 roku powód zgłosił pozwanemu gotowość podjęcia pracy na tym stanowisku. Na wniosek ten pozwany odpowiedział pismem z 23 listopada 2016 roku odmawiając spełnienia żądania powoda i powołując się na okoliczność, że powoda nie tylko odwołano z funkcji Prezesa Zarządu (...) SA, ale również skutecznie wypowiedziano mu umowę o pracę. Powód ponowił wolę dalszego zatrudnienia 1.01.2017 roku. W piśmie wypowiadającym powodowi umowę o pracę z 21 września 2016 roku, zatytułowanym „Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem" jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę podano „odwołanie z funkcji Prezesa Zarządu Spółki oraz niezadawalający sposób oraz efekty zarządzania Spółką, a także brak jakiejkolwiek wizji rozwoju Spółki" . Przyczyny te, jak i ich dalsze rozwinięcie w treści wypowiedzenia, odnoszą się wyłącznie do funkcji zarządczych powoda w (...) SA i nie odnoszą się do treści wskazanej wyżej uchwały, o prawie powoda do powrotu na stawisko dyrektorskie (...) B. i (...) G., ani też do - potwierdzającego to prawo -postanowienia §8 umowy o pracę.

Przez czas do wytoczenia powództwa powód korespondował jeszcze z pozwanym „upierając" się przy swoich racjach i postulując dopuszczenie do pracy, zgodnie z sygnalizowaną wyżej argumentacją. Pozwany konsekwentnie tego zatrudnienia odmawia.

Powód twierdzi, że jego stosunek pracy z pozwanym na stanowisku dyrektora zakładów w B. i G. nigdy nie wygasł. W cytowanej wyżej uchwale udzielono powodowi urlopu bezpłatnego na stanowisku dyrektorskim w (...) B. i G. jedynie na czas zajmowania stanowiska Prezesa Zarządu (...) SA. Zabieg ten podyktowany był wymogami formalnymi. Jak sygnalizowano wyżej, w sprawie niniejszej pozwany złożył powodowi oświadczenie jedynie o rozwiązaniu umowy o pracę z 15 lutego 2005 roku, tj. na stanowisku Prezesa Zarządu (...) SA w T..

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do uchwały z 5.06.2013 roku - sygn. akt III PZP 2/13 - pisze między innymi: Roszczenia o dopuszczenie do pracy, w sytuacji negowania przez pracodawcę istnienia stosunku pracy, nie zostało zawarte w Kodeksie pracy, ale zostało ukształtowane w judykaturze. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 września 1997 r., w sprawie I PKN 233/97, wyraził pogląd, że podstawą roszczenia o dopuszczenie do pracy może być art. 22 § 1 k.p., nakładający na pracodawcę obowiązek zatrudniania pracownika, co oznacza obowiązek faktycznego umożliwienia wykonywania przez niego pracy, czyli dopuszczenia do pracy (OSNP 1998/12/355, M.Prawn. 1998/8/319). Sąd Najwyższy uznał, że pracownik, który pozostaje w stosunku pracy, a tylko pracodawca mylnie uważa, że stosunek ten wyekspirował, ma roszczenie o dopuszczenie do pracy, wynikające z art. 22 § 1 k.p.

Dalej podano ,że w chwili obecnej (...) w G.-D. już nie istnieje. Z tych względów powód ograniczył swoje roszczenie do stanowiska dyrektora (...) w B..

W piśmie uzupełniającym braki formalne pozwu powód : określił wartość przedmiotu sporu roszczenia na kwotę 151.200,00 zł i wnosił o zapłatę od pozwanego na rzecz powoda kwoty 151.200,00 zł tytułem części wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od daty wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.

W uzupełnieniu uzasadnienia pozwu powód wskazał, że był pracownikiem (...) SA już od 1 stycznia 1987 r. z tym, że od 15 lutego 2005 r. pozostawał z pracodawcą w dwóch stosunkach pracy. W ramach jednego stosunku pracy wykonywał pracę kolejno na stanowisku specjalisty do sprawa rozwoju oraz Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B.. Podstawą zatrudnienia, na wyżej wymienionych stanowiskach, była umowa o pracę na czas nieokreślony. W okresie od 15 lutego 2005 r. do 31 grudnia 2016 r. powód korzystał z urlopu bezpłatnego. Nie doszło jednak do rozwiązania przedmiotowej umowy. Dnia 15 lutego 2005 r. pomiędzy pozwanym a powodem doszło do nawiązania kolejnego stosunku pracy i został on powołany na stanowisko Prezesa Zarządu - (...) SA (uchwała Nr 111/24/2005 z dnia 15 lutego 2005 r.) oraz zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na tymże stanowisku (umowa o pracę zawarta dnia 15 lutego 2005 r. na czas nieokreślony).

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powód został nie tylko powołany na stanowisko Prezesa Zarządu - (...) SA, ale również zatrudniony na tym stanowisku w charakterze pracownika. Ponadto podstawa zatrudnienia była umowa o prace, nie zaś powołanie czy wybór w rozumieniu odpowiednio art. 68 i n. oraz art. 73 i n. k.p. W związku z powołaniem powoda na stanowisko Prezesa Zarządu - (...) SA oraz zatrudnieniem go na tymże stanowisku, na podstawie umowy o pracę, strony nie doprowadziły do rozwiązania umowy o pracę, na mocy której powód pełnił funkcję Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B. oraz wykonywał pracę na tymże stanowisku. Udzielono mu jednak urlop bezpłatnego na czas pełnienia funkcji na stanowisku Prezesa Zarządu - (...) SA, tj. od dnia 15 lutego 2005 r. Termin końcowy nie został zakreślony poprzez wskazanie konkretnej daty kalendarzowej z uwagi na to, że umowa o pracę, na podstawie której powód zobowiązał się do świadczenia pracy na stanowisku Prezesa Zarządu - (...) SA, została zawarta na czas nieokreślony. Należy ponadto zauważyć, że w związku ze zmianą rodzaju wykonywanej pracy (tj. inne stanowisko pracy) z dniem 15 lutego 2015 r. powodowi nie wypowiedziano dotychczasowych warunków pracy lub płacy, lecz zawarto z nim kolejną umowę o pracę. Nie doszło zatem do zmiany treści dotychczasowej umowy o pracę, tylko do nawiązania kolejnego stosunku pracy na podstawie umowy o pracę zawartej 15 lutego 2005 r. na czas nieokreślony. Przemawia to za zasadnością twierdzenia, że od 15 lutego 2005 r. pozwanego i powoda łączyły dwa stosunki pracy, nawiązane na podstawie dwóch umów o pracę.

Na podstawie § 8 umowy o pracę zawartej dnia 15 lutego 2005 r. na czas nieokreślony pomiędzy pozwanym a powodem pracownikowi przysługiwało prawo powrotu na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B., w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z zajmowanego stanowiska". Z uwagi na to, że powód został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu - (...) SA oraz zatrudniony na tym stanowisku na czas nieokreślony, „zakończenie kadencji" należy rozumieć jako moment, w którym pracownik przestanie pełnić funkcję Prezesa Zarządu - (...) SA oraz pozostawać z (...) SA w stosunku pracy w związku z pełnioną funkcją.

Dnia 16 września 2016 r. powód został odwołany ze stanowiska Prezesa Zarządu - (...) SA, a 21 września 2016 r. odebrał oświadczenie pozwanego o rozwiązaniu z nim umowy o pracę za wypowiedzeniem, okres wypowiedzenia upłynął 31 grudnia 2016 r. Z treści oświadczenia pracodawcy wynika, że przedmiotem wypowiedzenia jest umowa o pracę zawarta 15 lutego 2005 r. na czas nieokreślony, w celu wykonywania pracy na stanowisku Prezesa Zarządu - (...) SA. Wypowiedzenie nie dotyczyło natomiast umowy o pracę, na podstawie której powód został zatrudniony na stanowisku Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B.. Powód postanowił skorzystać z uprawnienia, które przysługiwało mu na podstawie § 8 umowy o pracę zawartej dnia 15 lutego 2005 r. na czas nieokreślony. Jeszcze przed upływem okresu wypowiedzenia tej umowy o pracę złożył on oświadczenie o gotowości podjęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) w B. (dow.: pismo z 8 listopada 2016 r.). Na podkreślenie zasługuje fakt, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły -wymienione w sposób enumeratywny - przesłanki pozbawienia pracownika prawa powrotu na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B., tj. rozwiązanie umowy o pracę nie nastąpiło z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działania na szkodę Spółki, czy też w sytuacji braku możliwości pełnienia tego stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne). Ponadto w § 8 umowy o pracę zawartej dnia 15 lutego 2005 r. ani w innych postanowieniach tej umowy nie określono, w jakim terminie po zakończeniu kadencji lub od rezygnacji z zajmowanego stanowiska pracownik powinien złożyć oświadczenie dotyczące skorzystania z prawa powrotu na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B.. Okoliczność ta pozwala na przyjęcie tezy, że powód w sposób prawidłowy skorzystał z uprawnienia przysługującego mu na podstawie § 8 umowy o pracę zawartej dnia 15 lutego 2005 r., a pracodawca powinien dopuścić go do pracy na stanowisku Dyrektora Zakładu (...) w B..

Konkludując, zasadniczym argumentem przemawiającym za zasadnością roszczenia o dopuszczenie do pracy oraz zapłatę jest to, że w okresie pełnienia funkcji Prezesa Zarządu - (...) SA oraz zatrudnienia na tymże stanowisku, tj. od 15 lutego 2005 r. do 31 grudnia 2016 r. powód został zwolniony z funkcji Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B. oraz korzystał z urlopu bezpłatnego. Pozwana (...) SA, udzielając powodowi R. N. (1) urlopu bezpłatnego na czas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu - (...) SA oraz zatrudnienia na tymże stanowisku, dostrzegała odrębny byt prawny umowy o pracę, na podstawie której powód świadczył pracę na stanowisku Dyrektora Zakładu (...) w G. D. i B., oraz umowy o pracę zawartej 15 lutego 2005 r. na czas nieokreślony, na podstawie której zobowiązał się on do świadczenia pracy na stanowisku Prezesa Zarządu - (...) SA. Kwestią nie budzącą wątpliwości jest to, że pracownik pozostając w jednym stosunku pracy z pracodawcą, nie mógłby równocześnie świadczyć pracy określonego rodzaju (w danym przypadku - na stanowisku (...) SA) oraz korzystać z urlopu bezpłatnego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 81 §1 kp. pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie (...) W przypadku powoda wynagrodzenie to wynika z cytowanego wyżej pisma pozwanego z 9 kwietnia 2019 roku. Wedle wiedzy powoda - przeciętne wynagrodzenie w spółce - w czasie kiedy powód pozostawał bez pracy, wynosi nie mniej, jak 3600,00 zł. W piśmie tym przyjęto za podstawę wynagrodzenia zasadniczego iloraz przeciętnego wynagrodzenia i współczynnika 3,5; stąd też przeciętne miesięczne wynagrodzenie powoda to kwota 12.600,00 zł. W tej sprawie powód dochodzi jedynie części wynagrodzenia za pracę, odpowiadającej czasowi jednego roku gotowości do pracy. Powód zastrzega sobie prawo do rozszerzenia roszczenia pozostałą część wynagrodzenia i odsetki ustawowe za opóźnienia.

W piśmie z dnia 27 listopada 2019r. powód ograniczył żądanie zapłaty wynagrodzenia do kwoty 100.800 zł , która stanowi wynagrodzenie powoda za czas pozostawania bez pracy za rok 2017r.( k.37) . Powód dalej zgłaszał roszczenie o dopuszczenie do pracy .

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu podano ,że powód został zatrudniony (...) Przedsiębiorstwie (...) od 1987r. najpierw jako Specjalista ds. (...) w dziale (...) i (...)

Od dnia 21 marca 1988 r. powód został powołany na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w G.-D., a od dnia 1 lutego 1994 r. na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w B.. W dniu 30 grudnia 1995 r. sporządzono umowę o pracę na czas nieokreślony, z której wynikało, że Panu R. N. (1) powierzono od 1 stycznia 1996 r. w pełnym wymiarze czasu pracy funkcję (...) S.A. w Zakładach (...) w G.-D. i B.. W piśmie z dnia 09 kwietnia 1996 r. Spółka poinformowała Powoda, że od dnia 01 kwietnia 1996 r. należne mu wynagrodzenie będzie wynosić 3,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w Spółce, naliczonego za miesiąc poprzedzający wypłatę, obliczonego jak dla sprawozdawczości GUS.

W dniu 09 września 1997 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr 1/33/97 r., na mocy której postanowiono o powołaniu Powoda na Prezesa Zarządu (...) S.A. na okres do rozstrzygnięcia konkursu na stanowisko Prezesa Zarządu. 11 lutego 1998 r. Rada Nadzorcza podjęła uchwałę, w której w części anulowała uchwałę nr 1/33/97 dotyczącą konkursu na Prezesa Zarządu Spółki (uchwała nr 11/2/98), podejmując jednocześnie uchwałę 11/3/98, na mocy której powołała z dniem 11 lutego 1998 r. p. R. N. (1) na Prezesa Zarządu - (...) SA w T. ( bez przeprowadzenia konkursu). W treści uchwały upoważniono Przewodniczącego Rady Nadzorczej do zawarcia umowy o pracę z Powodem. W uchwale umieszczono również postanowienie, zgodnie z którym: „Rada Nadzorcza zapewnia p. R. N. (1) możliwość powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska., chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działań na szkodę Spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia tego stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne)". Ponadto w uchwale Rady Nadzorczej umieszczono postanowienie, zgodnie z którym: „na czas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Rada Nadzorcza udziela Panu N. urlopu bezpłatnego i zwalnia go z pełnienia funkcji Dyrektora (...) G. i (...) B.". Zasady wynagradzania Powoda zostały ustalone przez Radę Nadzorczą w uchwale nr 11/4/98.

W tym samym dniu tj. 11 lutego 1998 r. doszło do zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony, na mocy której Powód zobowiązał się świadczyć pracę na stanowisku Prezesa Zarządu - Dyrektora Spółki. W § 5 umowy strony postanowiły, że: „pracownik ma prawo powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska, chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działania na szkodę spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne).". Z treści podpisanej między Powodem a Pozwanym umowy o pracę nie wynikało, aby Powód za zgodą Spółki - jako pracodawcy, korzystał z urlopu bezpłatnego na stanowisku Dyrektora (...) G. i (...) B..

W dniu 29 maja 1998 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr 11/17/98, na mocy której Powód został powołany na Prezesa Zarządu - Dyrektora Spółki na II kadencję. W treści w/w uchwały nie umieszczono regulacji związanych z urlopem Powoda na stanowisku Dyrektora (...) G. i (...) B.. W dniu 21 czerwca 2001 r. Rada Nadzorcza powołała Powoda na Prezesa Zarządu na kolejną III kadencję. W uchwale Rady Nadzorczej z dnia 23 czerwca 2004 r. zdecydowano o powołaniu Powoda na Prezesa Zarządu Spółki na IV kadencję. W dniu 15 lutego 2005 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr IV/23/2005, na mocy której postanowiono dokonać zmiany w umowie pracę zawartej uprzednio z Powodem. Dnia 21 czerwca 2007 r. Powód został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu na V kadencję. Z treści podjętych uchwał przez Radę Nadzorczą w przedmiocie powoływania Powoda na Prezesa Zarządu na kolejne kadencje również nie wynikało, aby Powód miał korzystać z urlopu bezpłatnego w ramach stanowiska Dyrektora (...) G. i (...) B..

W dniu 15 lutego 2005 r. doszło do zawarcia między Powodem a Spółką kolejnej umowy o pracę na czas nieokreślony, na mocy której pracownik zobowiązał się pełnić funkcję Prezesa Zarządu-Dyrektora Spółki w wymiarze pełnego etatu. W §8 umowy zawarto postanowienie, na mocy którego: „Pracownik ma prawo powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska, chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działania na szkodę Spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia tego stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne)." W § 7 umowy strony postanowiły, że: „odwołanie pracownika z funkcji Zarządu Spółki przed upływem kadencji jest podstawą do wypowiedzenia niniejszej umowy". W §11 umowy Strony postanowiły, że rozwiązują na mocy porozumienia stron umowę o pracę zawartą w dniu 11 lutego 1998 r. Zarówno z treści podjętych uchwał przez Radę Nadzorczą w przedmiocie powoływania Powoda na Prezesa Zarządu na kolejne kadencje, jak również z samej treści umowy o pracę w żaden sposób nie wynikało, aby Powód miał korzystać z urlopu bezpłatnego w ramach stanowiska Dyrektora (...) G. i (...) B..

Dalej wskazano ,że w dniu 15 lutego 2005 r. Powód i Pozwany zawarli umowę o zakazie konkurencji.

W trakcie dalszej współpracy z Powodem, wobec zdiagnozowanej w Spółce sytuacji, w dniu 16 września 2016 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr 1, zgodnie z którą na podstawie art. 368 §4 k.s.h. postanowiła odwołać Pana R. N. (1) z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. Uchwała weszła w życie ze skutkiem na dzień 30 września 2016 r. Załącznikiem do uchwały było uzasadnienie decyzji o odwołaniu R. N. z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. W uchwale nr 2 podjętej przez Radę Nadzorczą w dniu 16 września 2016 r. postanowiono również zawiesić Powoda w pełnieniu funkcji Prezesa Zarządu Spółki od daty wręczenia wypowiedzenia umowy o pracę do 30 września 2016 r. (zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy). W dniu 16 września 2016 r. Rada Nadzorcza podjęła również uchwałę nr 3, na mocy której postanowiono wypowiedzieć umowę o pracę zawartą z Panem R. N. (1) i wydelegowano Panią J. J. oraz Panią M. K. (każda z delegowanych osób mogła działać samodzielnie) do złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej z Powodem oraz reprezentowania Spółki we wszystkich kwestiach związanych z wypowiedzeniem stosunku pracy. Nie wskazano przy tym, że miałoby chodzić - tak jak chce tego obecnie Powód - o wypowiedzenie umowy o pracę dotyczącej sprawowana funkcji Prezesa, przy jednoczesnym utrzymaniu rzekomej równoległej drugiej umowy. Pozwana stanowczo zaprzecza, jakoby Powodem miały ją łączyć dwa równoległe stosunki pracy.

W piśmie datowanym na dzień 21 września 2016 r., odebranym przez Powoda w dniu 21 września 2016 r., Rada Nadzorcza Spółki, w imieniu której działała: p. J. J. oraz p. M. K., złożyła Powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano fakt odwołania z funkcji Prezesa Zarządu oraz niezadawalajacy sposób oraz efekty zarządzania Spółka, a także brak wizji rozwoju Spółki. W treści uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę zawartej z Powodem wskazano konkretne ustalenia związane z niezadowalającym stanem maszyn i urządzeń, oraz budowli w poszczególnych lokalizacjach i obiektach należących do Spółki (w tym dla zakładu w G.-D.) oraz brak efektywnego planu zmierzającego do zwiększenia przetarcia w poszczególnych tartakach (brak planu i realnej modernizacji tartaków). W uzasadnieniu wskazano także na brak efektywnej kontroli i zarządzania sprzedażą oraz brak efektywnej polityki kadrowej i organizacyjnej w Spółce. W oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zawarto również stosowne pouczenie o możliwości wniesienia odwołania do Sądu Pracy w terminie 7 dni od daty jego doręczenia pracownikowi.

Po wygaśnięciu stosunku pracy Pozwany wypłacał Powodowi wynagrodzenie wynikające z umowy o zakazie konkurencji. Powód z tego tytułu otrzymał łącznie wynagrodzenie w wysokości 165.803,74 zł.

W piśmie z dnia 8 listopada 2016 r. Powód złożył oświadczenie w przedmiocie gotowości objęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. W piśmie z dnia 23 listopada 2016 r. (a zatem jeszcze w okresie wypowiedzenia stosunku pracy) Spółka poinformowała byłego Prezesa Zarządu o skutkach wypowiedzenia umowy o pracę - w kontekście braku możliwości objęcia pracy na stanowisku Dyrektora Zakładu (...).

W dniu 30 grudnia 2016 r. Powód skierował do Spółki pismo, w którym wskazał, że wypowiedzenie umowy o pracę było powiązane jedynie z odwołaniem go z funkcji Prezesa Zarządu. Zdaniem Powoda jedynie do tego odnosiło się uzasadnienie wypowiedzenia. W piśmie p. N. powołał się na §8, który jego zdaniem uprawnia go do objęcia stanowiska Dyrektora (...) B. lub (...) G.. W piśmie z dnia 12 stycznia 2017 r. Spółka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w przedmiocie skuteczności wypowiedzenia umowy o pracę i braku możliwości objęcia stanowiska Dyrektora (...) B. i G..

W dniu 02 stycznia 2017 r. Pozwany wystawił i wydał Powodowi świadectwo pracy. Z treści wydanego dokumentu wynikało, że Powód był zatrudniony w Spółce w okresie od 01.12.1987 r. do 31.12.2016 r. W okresie zatrudnienia pracownik wykonywał pracę jako: Specjalista ds. (...), Dyrektor Zakładu (...) w G.-D. i B., Prezes Zarządu - Dyrektor Spółki. Z treści wystawionego świadectwa pracy wynikało również, że w okresie zatrudnienia Powód nie korzystał z urlopu bezpłatnego, a okresy nieskładkowe dotyczyły wyłącznie okresu od 31.10-31.12.2016 r. Powód nie wystąpił o sprostowanie w/w świadectwa pracy.

W piśmie z dnia 11 września 2018 r. Powód wezwał Spółkę do zapłaty 50.000 zł tytułem częściowego odszkodowania za niewykonywanie przez Spółkę §8 umowy o pracę z dnia 15 lutego 2005 r. Roszczenie odszkodowawcze było wywodzone z faktu odmowy zatrudniania Powoda na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. W wezwaniu wyznaczono 10-dniowy termin na zapłatę odszkodowania.

W piśmie z dnia 19 września 2018 r. Spółka odmówiła zapłaty odszkodowania, argumentując to faktem rozwiązania umowy o pracę z byłym Prezesem Spółki i brakiem podstaw do zastosowania wobec niego postanowień §8 umowy z dnia 15 lutego 2005 r. W dniu 22 października 2018 r. Powód ponownie zgłosił gotowość podjęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. W piśmie z dnia 29 października 2018 r. Spółka ponownie negatywnie odniosła się do żądania p. R. N. (1) zawartego w piśmie z dnia 22 października 2018 r.

Kolejne pismo wyrażające gotowość Powoda do kontynuowania pracy w Spółce zostało sformułowane i wysłane do Spółki po ponad półrocznej przerwie w korespondencji tj. 7 maja 2019 r. W piśmie z dnia 06 czerwca 2019 r. Spółka ponownie podtrzymała prezentowane dotychczas stanowisko w sprawie o niedopuszczalności objęcia przez Powoda funkcji Dyrektora (...) B. i G..

Powód, znając od listopada 2016 r. stanowisko Pozwanej Spółki w przedmiocie braku zasadności roszczeń o dopuszczenie do pracy na stanowisku Dyrektora (...) B. i G., będąc reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie tylko nie zakwestionował sądownie wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 21 września 2016 r., ale także nie występował do Pozwanego oraz do właściwego Sądu o sprostowanie wydanego uprzednio świadectwa pracy, z którego treści wynikało m.in., że Powód był zatrudniony w okresie od 01.12.1987 r. do 31.12.2016 r. i w tym okresie nie korzystał z urlopu bezpłatnego. Powód - nie odwołując się do Sądu Pracy od złożonego mu wypowiedzenia - milcząco potwierdził okoliczności faktyczne i przyczyny, dla których doszło do wygaszenia nawiązanego z nim stosunku pracy przez Spółkę, zaś zaniechanie wystąpienia o sprostytuowanie świadectwa pracy dodatkowo potwierdza, że Powód aprobował zarówno przyczyny wypowiedzenia mu stosunku pracy, jak również godził się z jego konsekwencjami.

Ponadto Powód po wygaśnięciu stosunku pracy nawiązanego z Pozwanym kilkukrotnie występował przeciwko Spółce na drogę sądową, kierując m.in. powództwo o zapłatę odsetek za opóźnienie w wypłacie ekwiwalentu za urlop i nagrodę jubileuszową (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn., IV P 140/17), pozew o zapłatę odszkodowania za zakaz konkurencji (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. IV P190/18), powództwo o odszkodowanie za obniżenie podstawy obliczenia wynagrodzenia za zakaz konkurencji ( sprawa zawisła przed Sądem okręgowym w Toruniu pod sygn.: IV P 491/18, IV Pa 16/19). Nadto Powód dochodził również roszczeń o zapłatę nienależnie pobranych składek wraz z odsetkami oraz odsetkami od zasiłku chorobowego (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. IV P 433/17). Powód dochodził także zapłaty odszkodowania za skutki opóźnienia w zapłacie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy (sprawa prowadzona przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. akt: IV P 258/18). Charakter oraz zakres podejmowanych przez Powoda inicjatyw procesowych koncentrował się na dochodzeniu roszczeń, które zaistniały w konsekwencji wypowiedzenia Powodowi przez Spółkę stosunku pracy i jego wygaśnięcia, a ich dochodzenie w przypadku istnienia stosunku pracy byłoby niedopuszczalne lub niemożliwe.

Ponadto wskazano ,że zgłoszenie gotowości do pracy na stanowisku Dyrektora (...) w B. i w G.-D. przejawiała się jedynie w formułowaniu ogólnych pism do Pozwanego zawierających „blankietowe" oświadczenie w tym zakresie.

Na niekorzyść oceny zasadności roszczeń Powoda o dopuszczenie do pracy przemawia także częstotliwość wystąpień Powoda w tym zakresie, którym nie towarzyszyły inne faktyczne i prawne działania zmierzające do urzeczywistnienia zamiaru Powoda ponownego objęcia funkcji Dyrektora (...) w B. i w G.-D..

Powództwo o dopuszczenie do pracy zostało natomiast wniesione przez Powoda po blisko 3 latach od wypowiedzenia Powodowi stosunku pracy, co w ocenie Pozwanego również należy ocenić na niekorzyść zasadności niniejszego powództwa i prezentowanej przez Powoda wykładni postanowień uchwały Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/3/98 oraz umowy o pracę z dnia 15 lutego 2005 r. W ocenie Pozwanego - gdyby faktyczną wolą Stron (w tym Powoda) było realne, ponowne objęcie przez p. N. funkcji Dyrektora (...) w B. - wola taka powinna być demonstrowana przez Powoda z większą częstotliwością, zaś niniejsze powództwo (jeśli Powód uważał się za uprawnionego do objęcia funkcji Dyrektora (...) w B.) - z uwagi na jego specyficzny charakter i funkcję - powinno zostać wytoczone przez Powoda niezwłocznie po zapoznaniu się z pierwotnym stanowiskiem Pozwanego wyrażonym w piśmie z dnia 23 listopada 2016 r.

W świetle przedstawionych wyżej okoliczności - w ocenie Pozwanego - niezależnie od zasadniczych argumentów przemawiających za jego niezasadnością, przedstawionych w niniejszej odpowiedzi na pozew - niniejszej powództwo nie zasługuje na uwzględnienie także z tego względu, że stanowi ono wyraz nadużycia praw podmiotowych przez Powoda (art. 8 k.p.). Stosownie do art. 8 k.p. : „Nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony." Skoro Powód dochodzi w pozwie dopuszczenia do pracy po okresie niemalże trzyletnim od momentu, kiedy w jego ocenie został pozbawiony tego prawa, to zdaniem Pozwanego powództwo o dopuszczenie do pracy (i związane z tym roszczenia odszkodowawcze), sformułowane po upływie tak długiego okresu (nawet w razie istnienia między stronami stosunku pracy - czemu Pozwany zaprzecza) nie zasługuje na ochronę prawną.

Roszczenia o dopuszczenie Powoda do pracy dodatkowo nie uzasadnia również to, że Powód w chwili wytoczenia powództwa znajdował się już w wieku emerytalnym (data urodzenia Powoda: 20 września 1954 r.), zaś według wiedzy Pozwanego od czerwca 2017 r. otrzymywał rentę chorobową - co dodatkowo przemawia za tym, że jego gotowość do pracy była jedynie pozorna, bowiem jego kondycja zdrowotna nie umożliwiała Powodowi faktyczne objęcie i wykonywanie funkcji Dyrektora Zakładu (...) w B. i G.-D..

Ponadto według wiedzy Pozwanego Powód od czerwca 2017 r. otrzymywał rentę chorobową - co dodatkowo przemawia za tym, że jego gotowość do pracy była jedynie pozorna, bowiem jego kondycja zdrowotna nie umożliwiała Powodowi faktyczne objęcie i wykonywanie funkcji Dyrektora Zakładu (...) w B. i G.-D..

Niezależnie od przedstawionych wyżej argumentów, dodano , że w stanie faktycznym zaistniałym w niniejszej sprawie nie zaistniała żadna z przesłanek przewidzianych w § 8 umowy o pracę z dnia 15 lutego 2005 r., uprawniająca Powoda do powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i B.. Stosownie do wspomnianej treści §8 umowy o pracę z dnia 15 lutego 2005 r.: „pracownik miał prawo powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i B. w przypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska." Powód nie zrezygnował z zajmowanego stanowiska Prezesa Zarządu, zaś użyte w § 8 wyrażenie „zakończenie kadencji" - w ścisłym tego słowa znaczeniu - należy interpretować z uwzględnieniem regulacji art. 369 k.s.h., zgodnie z którym kadencja członka zarządu jest okresem sprawowania funkcji przez członka zarządu, który nie może być dłuższy niż pięć lat (kadencja). Jak zauważa się w doktrynie: „Kadencja członka zarządu jest okresem, na który powołano daną osobę do pełnienia funkcji członka zarządu, czyli realizacji praw i obowiązków związanych z byciem członkiem zarządu. (...) Przez kadencję nie należy natomiast rozumieć okresu faktycznego sprawowania funkcji. Okres faktycznego sprawowania funkcji może być krótszy aniżeli czas, na jaki powołano daną osobę do pełnienia funkcji członka zarządu, ze względu na zajście zdarzeń powodujących wygaśnięcie mandatu przed upływem kadencji, na przykład w razie śmierci członka organu lub jego rezygnacji."¹ Z kolei instytucja odwołania z funkcji członka zarządu w każdym czasie - uregulowana w art. 370 k.s.h. - odnosi się do przypadków zakończenia sprawowania mandatu przez członka zarządu przed upływem kadencji. Taka interpretacja zakresu zastosowania art. 370 k.s.h. została zaprezentowana m.in. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 1997 r., I ACa 869/97, zgodnie z którym: „Sformułowanie użyte w tym przepisie "w każdym czasie" oznacza to, że członka zarządu można odwołać w każdym momencie, tj. także przed upływem kadencji i bez ograniczenia jakąkolwiek przyczyną." Literalna wykładnia wyrażenia „zakończenie kadencji" prowadzi do wniosku, że odnosi się ono do przypadków upływu terminu, na który członek zarządu został powołany do sprawowania swojej funkcji.

Jako że w analizowanym przypadku doszło do odwołania Powoda na podstawie art. 370 k.s.h. tj. przed upływem kadencji - to nie ziściła się przewidziana w §8 umowy o pracę okoliczność, którą należałoby utożsamiać z zakończeniem kadencji Prezesa Zarządu - co dodatkowo przemawia za niezasadnością skierowanego obecnie powództwa.

Odnosząc się do przedstawionej przez Powoda interpretacji postanowień uchwały nr 11/3/98 -niezależnie od argumentów przedstawionych w pkt. 1) powyżej - trzeba w pierwszej kolejności wskazać, że stosownie do art. 174 §1 k.p.: „Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego." Z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, że udzielenie urlopu bezpłatnego wymaga pisemnego wniosku pracownika. Powód nie wykazał, aby taki wniosek został przez niego złożony do Spółki. Ponadto taki wniosek nie został złożony do akt osobowych Pracownika. Z orzecznictwa sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego jednoznacznie zaś wynika, że „udzielenie urlopu bezpłatnego niezgodnie z warunkami zawartymi w art. 174 k.p., tzn. z inicjatywy pracodawcy i bez pisemnego wniosku pracownika, jest w świetle prawa bezskuteczne." (por. wyrok SA w Katowicach z dnia 21 listopada 1996, III AUr 34/96, wyrok SA w Łodzi z dnia 15 października 1996, III AUa 34/96). Ponadto z treści wydanego Powodowi świadectwa pracy (którego treść nie została zakwestionowana przez Powoda) również wynika, że w okresie zatrudnienia nie korzystał on z urlopu bezpłatnego. Takiemu ustaleniu towarzyszy również to, że fakt korzystania przez Powoda z „rzekomego urlopu bezpłatnego" w okresie sprawowania funkcji Prezesa Zarządu przez Powoda nie znalazł również odzwierciedlenia w składanych przez Spółkę do ZUS deklaracjach i raportach, w których Spółka powinna m.in. zawrzeć informację nt. osób przebywających na urlopie bezpłatnym, oznaczając takie osoby odpowiednio kodami: 111 - urlop bezpłatny udzielony na pisemny wniosek pracownika (art. 174 § 1 Kodeksu pracy) lub 112 - urlop bezpłatny udzielony w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy (art. 174 § 1 Kodeksu pracy).

Wreszcie wymaga zaakcentowania również to, że w treści kolejno zawartych między Powodem a Pozwanym umów o pracę tj. w umowie o pracę z dnia 11 lutego 1998 r. oraz w umowie o pracę z dnia 15 lutego 2005 r. nie umieszczono klauzuli potwierdzającej udzielenie Powodowi urlopu bezpłatnego. Do obu przywołanych wyżej umów została natomiast przeniesiona klauzula, zgodnie z którą zapewniono Powodowi możliwość powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska. Również w treści kolejnych uchwał Rady Nadzorczej Spółki w/s powołania Powoda na Prezesa Zarządu na kolejne kadencje nie umieszczono postanowień odwołujących się do udzielenia powodowi urlopu bezpłatnego w ramach umowy o pracę z dnia 30 grudnia 1995 r.

Powyższe prowadzi do wniosku, że Rada Nadzorcza posłużyła się w uchwale nr 11/3/98 określeniem „urlop bezpłatny" w znaczeniu potocznym jedynie w celu zaakcentowania uprawnienia Powoda do „powrotu" na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w przypadku zakończenia kadencji Prezesa Zarządu lub rezygnacji przez Powoda z tej funkcji. Żaden inny dokument kadrowy jak również treść żadnej z zawartych przez Powoda i Pozwanego umów o pracę nie potwierdza, aby Powodowi został faktycznie udzielony urlop bezpłatny w rozumieniu art. 174 §1 k.p. a intencją stron było równoległe utrzymywanie bytu prawnego dwóch umów o pracę. Powyższe prowadzi do wniosku, że zarówno Powodowi jak również Pozwanemu zależało na zapewnieniu Powodowi możliwości ponownego objęcia stanowiska, które zajmował w Spółce przed objęciem funkcji Prezesa Zarządu, w ściśle określonych w umowie o pracę z dnia 15 lutego 2005 r. przypadkach, jednakże w oparciu o ostatnią umowę o pracę zawartą z Powodem, a nie na podstawie umowy o pracę zawartej bezpośrednio przed objęciem przez Powoda stanowiska Prezesa Zarządu. Jednocześnie Strony w umowie z dnia 15 lutego 2005 roku zgodnie postanowiły, że odwołanie z funkcji Prezesa Zarządu może być podstawą do wypowiedzenia tej umowy o pracę i zakończenia nie tylko stosunku organizacyjnego a także stosunku pracy łączącego Powoda z Pozwanym.

Niezależnie od przedstawionej w niniejszej odpowiedzi na pozew argumentacji przemawiającej za oddaleniem roszczeń odszkodowawczych w całości, z ostrożności procesowej Pozwany kwestionował również wysokość dochodzonego przez Powoda odszkodowania.

Po pierwszej należy zauważyć, że dochodzone przez Powoda odszkodowanie zostało ustalone w oparciu o założenie, że przeciętne wynagrodzenie w Spółce za miesiąc poprzedzający wypłatę wynagrodzenia w 2017 r. wynosiło co najmniej 3.600 zł brutto. Tymczasem z wyliczeń dokonanych przez Pozwanego (złożonych na wezwanie tutejszego Sądu) wynika, że przeciętne wynagrodzenie w Spółce w okresie za który Powód dochodzi odszkodowania (w zależności od miesiąca sprawozdawczego) wynosiło od 2.766,82 zł (w styczniu 2017 r.) do 3.165,95 zł (w listopadzie 2017 r.). Już choćby z tych względów wysokość dochodzonego przez Powoda odszkodowania pozostaje zawyżona. Ponadto jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego dnia 08 lutego 2017 r., I PK 347/16: „Składniki wynagrodzenia określonego w art. 81 § 1 k.p. w stałej stawce miesięcznej powinny być wypłacane w takiej wysokości, w jakiej przysługują w miesiącu, w którym pracownik korzysta z urlopu."

Wreszcie zaakcentowano , że Powód dochodzi roszczeń odszkodowawczych za okres od stycznia do grudnia 2017 r. W orzecznictwie sądowym wskazuje się, że roszczenia odszkodowawcze za o kres gotowości do pracy powinno się umniejszyć o kwoty świadczeń pobranych przez pracownika w ramach zasiłków i innych świadczeń z Urzędu Pracy, kwoty wynagrodzeń wynikających z nawiązanych w tym okresie stosunków pracy oraz usług świadczonych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z treści złożonego przez Powoda oświadczenia wynika, że dochodzone przez niego roszczenie odszkodowawczej zostało umniejszone o kwotę 50.400 zł - odpowiadającą sumie zasiłków pobieranego przez Powoda przez okres czterech miesięcy w roku 2017 r. Pozwany w tym miejscu wskazuje, że Powód nie udowodnił zarówno wysokości dokonanego przez siebie umniejszenia, jak również nie wyjaśnił i nie wykazał przyczyn, dla których pobierał zasiłek z Urzędu Pracy jedynie w okresie 4 miesięcy, gdy okres pobierania zasiłku w zależności od kwalifikacji danego powiatu może wynosi 6 lub 12 miesięcy. Ponadto z będących w dyspozycji Pozwanego oświadczeń składanych przez Powoda wynika, Powód nie podjął pracy w okresie od stycznia-czerwca 2017 r. Z treści oświadczeń złożonych do pozwu nie wynika jednak, czy Powód podejmował zatrudnienie lub świadczył usługi na podstawie umów cywilnoprawnych na rzecz osób trzecich w pozostałych okresie objętym powództwem o odszkodowaniem, według zaś wiedzy Pozwanego Powód od czerwca 2017 r. otrzymywał rentę chorobową, której wysokość także powinna umniejszać wysokość dochodzonego w niniejszym postępowaniu odszkodowania.

Ponadto Pozwany w okresie od stycznia -czerwca 2017 r. pobierał od Powoda odszkodowanie za zakaz konkurencji. Pozwany podnosi, że wypłacone w tym zakresie odszkodowanie także winno umniejszać wysokość dochodzonego w niniejszym postępowaniu odszkodowania za gotowość do pracy, bowiem jak wynika z przytoczonego w treści odpowiedzi na pozew orzecznictwa - Powód nie pozostawałby uprawniony do jego pobierania w okresie w jakim nadal świadczyłby pracę na rzecz Pozwanego.

Mając powyższe na względzie Pozwany - z ostrożności procesowej – kwestionował również wysokość dochodzonego w pozwie odszkodowania, wnosząc (na wypadek uwzględnienia powództwa co do zasady) o jego ponowne przeliczenie przez Sąd przy uwzględnieniu informacji i dokumentów złożonych w wykonaniu zobowiązań, o których mowa w pkt. IX-XI petitum odpowiedzi na pozew oraz wyliczeń wysokości wynagrodzenia oraz odszkodowania za zakaz konkurencji, przedstawionych przez Pozwanego w wykonaniu zobowiązania tutejszego Sądu.

Odnosząc się do odpowiedzi na pozew powód wskazał ,że złożył wniosek o urlop bezpłatny . Odnosząc co do zarzutu, że wskutek niezdolności do pracy powód nie mógłby podjąć pracy na stanowiskach dyrektora zakładów w G.-D. i B., to zauważyć należy, że to pracodawca zobowiązany jest do tego, aby przed dopuszczeniem pracownika do pracy, skierował go na badania lekarskie. W tym celu, na specjalnie przeznaczonym do tego druku, podaje on informację o pracy jaką pracownik ma wykonywać. Na tej podstawie lekarz medycyny pracy przeprowadza badania, łącznie z badaniami specjalistycznymi i ostatecznie to on decyduje o możliwości dopuszczenia pracownika do pracy, w dacie przeprowadzania badań.

Odnosząc się do przyczyn rozwiązania z powodem umowy o pracę, to odwołanie z funkcji członka władz spółki kapitałowej jest wystarczającą przyczyną do rozwiązania, z taką osobą, umowy o pracę. Z tych względów, mając możliwość powrotu na stanowisko dyrektora tartaków w G.-D. i B. powód nie odwoływał się od wypowiedzenia umowy o pracę ze stanowiska Prezesa Zarządu - (...) S.A. Na marginesie powód wskazuje, że w umowie o pracę z 15 lutego 2005 roku wyraźnie powołano podstawy jej zawarcia, tj.: uchwałę Nr 111/24/2005 z 15.02.200 5 roku, podjętą na podstawie art. 382 ksh w związku z art. 19 pkt 2, ppkt 7 oraz art. 13.1. (...) S.A. W takim przypadku odwoływanie się od wypowiedzenia umowy o pracę skazane było na niepowodzenie.

Pozwany złożył zgodą Sądu pismo przygotowawcze w którym wskazano ,że w dniu 29 stycznia 2020 r. Zarząd Spółki, po uzyskaniu w dniu 27 stycznia 2020 r. pozytywnej rekomendacji i zgody Rady Nadzorczej Spółki - podjął uchwałę w sprawie likwidacji działalności produkcyjnej w oddziałach w B., Ł. oraz R. - z uwagi na ich nierentowność. Stosownie do pkt. 1 w/w uchwały Zarząd Spółki postanowił zakończyć działalność produkcyjną Spółki prowadzona m.in. w oddziale w B. oraz przenieść tę działalność do innych oddziałów Spółki. Ponadto Zarząd Spółki zdecydował o rozdysponowaniu maszyn i innych środków trwałych zgromadzonych w zlikwidowanych oddziałach między pozostałe (istniejące) oddziały Spółki. Konsekwencją likwidacji w/w oddziałów Spółki, w tym oddziału w B., było również wypowiedzenie wszystkim jej pracownikom - w tym kadrze dyrektorskiej - umów o pracę (po analizie faktycznego zapotrzebowania i możliwości zaoferowania tym pracownikom zatrudnienia w oddziałach w C., W. i W.).

Stanowisko pracy „Dyrektora Zakładu (...) w B.", wobec całkowitej likwidacji tego oddziału Spółki przestało istnieć.

Powyższe - w ocenie Pozwanego - dodatkowo uzasadnia zawarty w odpowiedzi na pozew wniosek o oddalenie powództwa.

Ponadto pozwany zwrócił uwagę ,że z treści złożonego przez Powoda wraz z pismem z dnia 11 lutego 2020 r. oświadczenia wynika, że:w okresie od 01 stycznia 2017 r. do 30 kwietnia 2017 r. Powód pobierał zasiłek pieniężny z ubezpieczeń społecznych w łącznej wysokości 13.242,76 zł. W okresie od 01 maja 2017 r. do dni 31 grudnia 2017 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w łącznej wysokości 36.251,20 zł.

Przedstawione przez Powoda oświadczenie pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią pisma procesowego z dnia 27 listopada 2019 r., w którym pełnomocnik Powoda wskazał, że w okresie czterech miesięcy w 2017 r. Powód pobierał zasiłek w wysokości łącznej 50.400 zł. Pozwany wnosił także o oddalenie wniosku powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego .

Wskazano ,że stosownie zaś do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych: „Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu." Zgodnie zaś z art. 12 ust. 3 w/w ustawy: „Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji." Z kolei według art. 14 ust. 1 tej ustawy „oceny niezdolności do pracy, jej stopnia (...) dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu." Z orzecznictwa sądowego ukształtowanego na tle zakresu zastosowania przytoczonych regulacji ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynika zaś, że: „ Przy ocenie częściowej niezdolności chodzi przede wszystkim o ustalenie możliwości dalszego wykonywania dotychczasowej pracy (przy uwzględnieniu jej rodzaju charakteru), a następnie ewentualnie możliwości wykonywania innej pracy przy uwzględnieniu posiadanych kwalifikacji zawodowych, "(wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 31 stycznia 2019 r., III AUa 409/18).

Mając powyższe reguły na względzie - skoro w odniesieniu do Powoda lekarz orzecznik w 2017 r. ustalił częściową niezdolność do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 w/w ustawy to wydane w tym zakresie orzeczenie oraz późniejsza decyzja ustalającą wysokość renty z tytułu częściowej niezdolności potwierdzają fakt, że wobec Powoda stwierdzono przede wszystkim czasową niemożność wykonywania dotychczas wykonywanej pracy, jak również innego rodzaju pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Z przedstawionych wyżej względów - okoliczności, które miałyby być wykazane przez stronę powodową w drodze opinii biegłego sądowego mogą zostać ustalone przez tutejszy Sąd w oparciu o dokumentację medyczną i orzeczenia lekarskie znajdujące się w aktach postępowania prowadzonego przez ZUS w przedmiocie przyznania Powodowi renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Wskazano , że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego: „Przestankami gotowości do świadczenia pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p. są: zamiar wykonywania pracy, pozostawanie w dyspozycji pracodawcy, faktyczna możliwość wykonywania pracy oraz uzewnętrznienie wyrazu woli świadczenia pracy." (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2016 r., I PK 255/15). Jak wynika zaś z uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z 18 lutego 2015 r., III PK 99/14: „Przez pozostawanie w dyspozycji pracodawcy, jako element gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p., należy rozumieć stan, w którym pracownik może niezwłocznie, na wezwanie pracodawcy podjąć pracę." Skoro - jak wynika z treści złożonego przez Powoda w dniu 10 lutego 2020 r. oświadczenia - Powód od maja 2017 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy - to w ocenie Pozwanego utrzymywana w tym okresie przez niego rzekoma gotowość do podjęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) w B. i G.-D. miała charakter blankietowy, zaś stan zdrowia Powoda w okresie objętym powództwem (częściowa niezdolność do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - stwierdzona orzeczeniem właściwego lekarza orzecznika ZUS) faktycznie uniemożliwiał podjęcie pracy przez Powoda na stanowisku zbliżonym rodzajowo i wymagającym analogicznych kwalifikacji do stanowiska pracy dotychczas zajmowanego przez Powoda.

Przedstawione wyżej okoliczności - obok zasadniczej argumentacji przedstawionej w odpowiedzi na pozew - dodatkowo potwierdzają niewystępowanie po stronie Powoda gotowości do pracy, uzasadniającej orzeczenie na jego rzecz odszkodowania na podstawie art. 81 §1 k.p.

Dalej Pozwany zaprzeczył, jakoby wniosek o udzielenie urlopu bezpłatnego został złożony przez Powoda na posiedzeniu Rady Nadzorczej w dniu 11 lutego 1998 r. i stanowił załącznik do protokołu z posiedzenia tego organu Spółki. Fakt rzekomego złożenia przez Powoda wniosku urlopowego o udzielenie bezpłatnego urlopu nie znajduje potwierdzenia zarówno w treści uchwały nr 11/3/98, jak również wniosek ten nie został załączony do protokołu z posiedzenia Rady Nadzorczej, na której uchwała ta została podjęta. To, że Powód nie przebywał na żadnym bezpłatnym urlopie (gdyby dać wiarę twierdzeniom Powoda miałby on trwać kilkadziesiąt lat) wykazują także dokumenty zgromadzone w aktach osobowych pracownika a także załączone do odpowiedzi raporty ZUS.

Sąd ustalił co następuje:

Powód został zatrudniony (...) Przedsiębiorstwie (...) w T. od 1 grudnia 1987r. Strony zawarły umowę o pracę na stanowisku Specjalisty ds. (...) w dziale (...) i Przygotowania Produkcji.

Dowód: umowa o pracę na czas nieokreślony z dnia 27.11.1987 r. k.71-72

W piśmie z dnia 17 marca 1988 r. poinformowano powoda o jego powołaniu od dnia 21 marca 1988 r. na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w G.-D., natomiast w piśmie z dnia 15 lutego 1994 r. powód został poinformowany o powołaniu od dnia 1 lutego 1994 r. na stanowisko Dyrektora Zakładu (...) w B..

Dowód: pismo z dnia 17.03.1988 r. k.73, pismo z dnia 15.02.1994 r. k.74,

W dniu 30 grudnia 1995 r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. R. N. (1) powierzono od 1 stycznia 1996 r. w pełnym wymiarze czasu pracy funkcję (...) S.A. w Zakładach (...) w G.-D. i B.. W umowie określono , że powód miał otrzymywać wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia w Spółce, naliczonego za miesiąc poprzedzający wypłatę (obliczonego jak dla sprawozdawczości GUS), premię motywacyjną w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego, wypłacaną zgodnie z regulaminem premiowania, premię dodatkową - uzależnioną od stropy zysku (według odrębnego regulaminu), nagrodę jubileuszową i odprawę emerytalną/rentową zgodnie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy z dnia 24 lutego 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania i świadczeń. W piśmie z dnia 09 kwietnia 1996 r. Spółka poinformowała Powoda, że od dnia 01 kwietnia 1996 r. należne mu wynagrodzenie będzie wynosić 3,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w Spółce, naliczonego za miesiąc poprzedzający wypłatę, obliczonego jak dla sprawozdawczości GUS.

Dowód: umowa o pracę z dnia 30.12.1995 r. k.75; pismo z dnia 09.04.1996 r. k.76.

W dniu 11 lutego 1998r. Rada Nadzorcza podjęła uchwałę, w której w części anulowała uchwałę nr 1/33/97 dotyczącą konkursu na Prezesa Zarządu Spółki (uchwała nr 11/2/98), podejmując jednocześnie uchwałę 11/3/98, na mocy której powołała z dniem 11 lutego 1998 r. p. R. N. (1) na Prezesa Zarządu - (...) SA w T. bez przeprowadzenia konkursu.

W treści uchwały upoważniono Przewodniczącego Rady Nadzorczej do zawarcia umowy o pracę z Powodem. W uchwale umieszczono również postanowienie, zgodnie z którym: „Rada Nadzorcza zapewnia p. R. N. (1) możliwość powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska., chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działań na szkodę Spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia tego stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne)". Ponadto w uchwale Rady Nadzorczej umieszczono postanowienie, zgodnie z którym: „na czas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Rada Nadzorcza udziela Panu N. urlopu bezpłatnego i zwalnia go z pełnienia funkcji Dyrektora (...) G. i (...) B.". Zasady wynagradzania Powoda zostały ustalone przez Radę Nadzorczą w uchwale nr 11/4/98.

Dowód: uchwała Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/33/97 k. 77;protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki z dnia 09.09.1997 r. k.78-79;protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki z dnia 11.02.1998 r. k.80-81; uchwała Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/3/98 k.82;uchwała Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/4/98 k.83, zeznania świadka J. S. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:11:34 k.162v-164, zeznania świadka M. K. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:52:05-k.164-166, przesłuchanie powoda –protokół elektroniczny z dnia 24 czerwca 2020r.od 00:03:23 k.211v-214

Tego samego dnia 11 lutego 1998 r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. Powód zobowiązał się świadczyć pracę na stanowisku Prezesa Zarządu - Dyrektora Spółki. W § 5 umowy strony postanowiły, że: „pracownik ma prawo powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska, chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działania na szkodę spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne).".Umowa nie zawierała informacji dotyczącej korzystania z urlopu bezpłatnego .

Dowód: umowa o pracę z dnia 11.02.1998 r. k.84-85, zeznania świadka J. S. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:11:34 k.162v-164, zeznania świadka M. K. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:52:05-k.164-166, przesłuchanie powoda –protokół elektroniczny z dnia 24 czerwca 2020r.od 00:03:23 k.211v-21

W dniu 29 maja 1998 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr 11/17/98, na mocy której Powód został powołany na Prezesa Zarządu - Dyrektora Spółki na II kadencję. W treści w/w uchwały nie umieszczono regulacji związanych z urlopem Powoda na stanowisku Dyrektora (...) G. i (...) B.. W dniu 21 czerwca 2001 r. Rada Nadzorcza powołała Powoda na Prezesa Zarządu na kolejną III kadencję. W uchwale Rady Nadzorczej z dnia 23 czerwca 2004 r. zdecydowano o powołaniu Powoda na Prezesa Zarządu Spółki na IV kadencję. W dniu 15 lutego 2005 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr IV/23/2005, na mocy której postanowiono dokonać zmiany w umowie pracę zawartej uprzednio z Powodem. Dnia 21 czerwca 2007 r. Powód został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu na V kadencję. Uchwały nie zawierały informacji dotyczących urlopu bezpłatnego .

Dowód: uchwała Rady Nadzorczej nr 11/17/98 k.86, protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki z dnia 21.06.2001 r. k.87; uchwała Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/ll/2004 z dnia 23.06.2004 r. k.88, uchwała Rady Nadzorczej nr (...) k.89, uchwała Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/ (...) k.90.

Dowód: umowa o pracę z dnia 15.02.2005 r. k.91-93 zeznania świadka J. S. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:11:34 k.162v-164, zeznania świadka M. K. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:52:05-k.164-166, przesłuchanie powoda –protokół elektroniczny z dnia 24 czerwca 2020r.od 00:03:23 k.211v-214

W dniu 15 lutego 2005 r. Powód i Pozwany zawarli umowę o zakazie konkurencji, na mocy której Powód zobowiązał się wobec Pozwanego, że niezależnie od sposobu rozwiązania umowy i pracę zobowiązuje się, że w okresie 6 miesięcy od chwili ustania stosunku pracy nie będzie prowadził działalności konkurencyjnej wobec Spółki, zaś Spółka zobowiązała się do zapłaty w tym okresie odszkodowania w miesięcznych ratach w wysokości 75% średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego Powodowi w kwartale poprzedzającym rozwiązanie umowy o pracę.

Dowód: umowa o zakazie konkurencji z dnia 15.02.2005 r. k.94-95

Powód pełnił funkcję Prezesa Zarządu do września 2016 r. W trakcie dalszej współpracy z Powodem, wobec zdiagnozowanej w Spółce sytuacji, w dniu 16 września 2016 r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę nr 1, zgodnie z którą na podstawie art. 368 §4 k.s.h. postanowiła odwołać Pana R. N. (1) z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. Uchwała weszła w życie ze skutkiem na dzień 30 września 2016 r. Załącznikiem do uchwały było uzasadnienie decyzji o odwołaniu p. N. z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu. W uchwale nr 2 podjętej przez Radę Nadzorczą w dniu 16 września 2016 r. postanowiono również zawiesić Powoda w pełnieniu funkcji Prezesa Zarządu Spółki od daty wręczenia wypowiedzenia umowy o pracę do 30 września 2016 r. (zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy). W dniu 16 września 2016 r. Rada Nadzorcza podjęła również uchwałę nr 3, na mocy której postanowiono wypowiedzieć umowę o pracę zawartą z Panem R. N. (1) i wydelegowano Panią J. J. oraz Panią M. K. (każda z delegowanych osób mogła działać samodzielnie) do złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej z Powodem oraz reprezentowania Spółki we wszystkich kwestiach związanych z wypowiedzeniem stosunku pracy.

Dowód: protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki z dnia 16 września 2016 r. k.96, zeznania świadka J. S. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:11:34 k.162v-164, zeznania świadka M. K. –protokół elektroniczny z dnia 4 marca 2020r.od 00:52:05-k.164-166, przesłuchanie powoda –protokół elektroniczny z dnia 24 czerwca 2020r.od 00:03:23 k.211v- (...) dniu 21 września 2016 r.,

Rada Nadzorcza Spółki, w imieniu której działała: p. J. J. oraz p. M. K., złożyła Powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano fakt odwołania z funkcji Prezesa Zarządu oraz niezadawalajacy sposób oraz efekty zarządzania Spółka, a także brak wizji rozwoju Spółki. W treści uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę zawartej z Powodem wskazano konkretne ustalenia związane z niezadowalającym stanem maszyn i urządzeń, oraz budowli w poszczególnych lokalizacjach i obiektach należących do Spółki (w tym dla zakładu w G.-D.) oraz brak efektywnego planu zmierzającego do zwiększenia przetarcia w poszczególnych tartakach (brak planu i realnej modernizacji tartaków). W uzasadnieniu wskazano także na brak efektywnej kontroli i zarządzania sprzedażą oraz brak efektywnej polityki kadrowej i organizacyjnej w Spółce. W oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę zawarto również stosowne pouczenie o możliwości wniesienia odwołania do Sądu Pracy w terminie 7 dni od daty jego doręczenia pracownikowi.

Dowód: pismo Spółki z dnia 21.09.2016 r. k.99-100

Dowód: wyliczenie wynagrodzenia za zakaz konkurencji k.101

Powód w piśmie z dnia 8 listopada 2016 r. złożył oświadczenie w przedmiocie gotowości objęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. Wniósł o przygotowanie wypowiedzenia zmieniającego umowę o pracę.( k.102)W piśmie z dnia 23 listopada 2016 r. (w okresie wypowiedzenia stosunku pracy) Spółka poinformowała byłego Prezesa Zarządu o skutkach wypowiedzenia umowy o pracę –zakończenia stosunku pracy z pozwaną.

Dowód: pismo Powoda z dnia 08.11.2016 r. k.102; pismo Pozwanego z dnia 23.11.2016 r. k.103

Dowód: pismo Powoda z dnia 30.12.2016 r. k.104, pismo Pozwanego z dnia 12.01.2017 r. k.105.

Dowód: świadectwo pracy z dnia 02.01.2017 r. k.106

W dniu 22 października 2018 r. Powód ponownie zgłosił gotowość podjęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. W piśmie z dnia 29 października 2018 r. Spółka ponownie negatywnie odniosła się do żądania p. R. N. (1) zawartego w piśmie z dnia 22 października 2018 r.

Dowód: pismo Powoda z dnia 11.09.2018 r. k.107, pismo Pozwanego z dnia 19.09.2018 r. ,k.108; pismo Powoda z dnia 22.10.2018 r. k.109;

Dowód: pismo Powoda z dnia 07.05.2019 r. k.110; pismo Pozwanego z dnia 06.06.2019 r. k.111.

Po wygaśnięciu stosunku pracy nawiązanego z Pozwanym kilkukrotnie występował przeciwko Spółce na drogę sądową, kierując m.in. powództwo o zapłatę odsetek za opóźnienie w wypłacie ekwiwalentu za urlop i nagrodę jubileuszową (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn., IV P 140/17), pozew o zapłatę odszkodowania za zakaz konkurencji (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. IV P 190/18), powództwo o odszkodowanie za obniżenie podstawy obliczenia wynagrodzenia za zakaz konkurencji ( sprawa zawisła przed Sądem Okręgowym w Toruniu pod sygn.: IV P 491/18, IV Pa 16/19). Nadto Powód dochodził również roszczeń o zapłatę nienależnie pobranych składek wraz z odsetkami oraz odsetkami od zasiłku chorobowego (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. IV P 433/17). Powód dochodził także zapłaty odszkodowania za skutki opóźnienia w zapłacie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy (sprawa prowadzona przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. akt: IV P 258/18).

Dowód: zestawienie postępowań sądowych z udziałem Powoda k.112, kopia pozwu wraz załącznikami w sprawie IV P 258/18 k.115-121, okoliczności znane sądowi z urzędu

Zarząd Spółki, po uzyskaniu w dniu 27 stycznia 2020 r. pozytywnej rekomendacji i zgody Rady Nadzorczej Spółki - podjął uchwałę w sprawie likwidacji działalności produkcyjnej w oddziałach w B., Ł. oraz R. - z uwagi na ich nierentowność. Stosownie do pkt. 1 w/w uchwały Zarząd Spółki postanowił z akończyć działalność produkcyjną Spółki prowadzona m.in. w oddziale w B. oraz przenieść tę działalność do innych oddziałów Spółki. Ponadto Zarząd Spółki zdecydował o rozdysponowaniu maszyn i innych środków trwałych zgromadzonych w zlikwidowanych oddziałach między pozostałe (istniejące) oddziały Spółki. Konsekwencją likwidacji w/w oddziałów Spółki, w tym oddziału w B., było również wypowiedzenie wszystkim jej pracownikom - w tym kadrze dyrektorskiej - umów o pracę (po analizie faktycznego zapotrzebowania i możliwości zaoferowania tym pracownikom zatrudnienia w oddziałach w C., W. i W.).

Dowód: uchwała Zarządu (...) S.A. z dnia 29 stycznia 2020 r. k.156; uchwała Rady Nadzorczej Spółki z dnia 27 stycznia 2020 r. k.157;

Powód w okresie od 01 stycznia 2017 r. do 30 kwietnia 2017 r. Powód pobierał zasiłek pieniężny z ubezpieczeń społecznych w łącznej wysokości 13.242,76 zł. W okresie od 01 maja 2017 r. do dni 31 grudnia 2017 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w łącznej wysokości 36.251,20 zł.

Dowód: PIT 11-A, k.172, decyzja ZUS z dnia 22.06.2017r. k.173, dokumenty zgromadzone w aktach rentowych

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny w znacznej mierze został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów , w części o zeznania świadków i przesłuchanie powoda.

Spór dotyczył tego czy z końcem upływu okresu wypowiedzenia strony pozostawały nadal w stosunku pracy. Czy powód mógł zatem żądać wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za rok 2017 i dopuszczenia do pracy.

Sąd miał na uwadze ,że brak było świadków ustaleń powoda i członków Rady Nadzorczej zawartych w uchwale Rady Nadzorczej Nr II/3/98, umowie o pracę z 1998r .i z 2005r.

Powód opiera swojej roszczenie na twierdzeniu, że w okresie sprawowania funkcji Prezesa Zarządu - korzystał z urlopu bezpłatnego w ramach umowy o pracę z dnia 30 grudnia 1995 r - co zdaniem Powoda uzasadnia istnienie dwóch umów o pracę łączących Pozwanego i Powoda. Na poparcie swojego stanowisko w tym zakresie Powód powołuje się na treść uchwały Rady Nadzorczej Spółki nr (...)/3/98, w którym zawarto postanowienie, zgodnie z którym: „Rada Nadzorcza zapewnia p. R. N. (1) możliwość powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska., chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działań na szkodę Spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia tego stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne)" (...) Na czas pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Rada Nadzorcza udziela Panu N. urlopu bezpłatnego i zwalnia go z pełnienia funkcji Dyrektora (...) G. i (...) B.".

Pozwany wskazał ,że stosownie do art. 174 §1 k.p.: „Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego." Ponadto z treści wydanego Powodowi świadectwa pracy (którego treść nie została zakwestionowana przez Powoda) również wynika, że w okresie zatrudnienia nie korzystał on z urlopu bezpłatnego. Fakt korzystania przez Powoda z „urlopu bezpłatnego" w okresie sprawowania funkcji Prezesa Zarządu przez Powoda nie znalazł również odzwierciedlenia w składanych przez Spółkę do ZUS deklaracjach i raportach, w których Spółka powinna m.in. zawrzeć informację nt. osób przebywających na urlopie bezpłatnym, oznaczając takie osoby odpowiednio kodami: 111 - urlop bezpłatny udzielony na pisemny wniosek pracownika (art. 174 § 1 Kodeksu pracy) lub 112 - urlop bezpłatny udzielony w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy (art. 174 § 1 Kodeksu pracy).

W treści kolejno zawartych między Powodem a Pozwanym umów o pracę tj. w umowie o pracę z dnia 11 lutego 1998 r. oraz w umowie o pracę z dnia 15 lutego 2005 r. nie umieszczono klauzuli potwierdzającej udzielenie Powodowi urlopu bezpłatnego. Do obu przywołanych wyżej umów została natomiast przeniesiona klauzula, zgodnie z którą zapewniono Powodowi możliwość powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska.

Powód podkreślał ,że umowy o pracę powołują się na w swojej treści na uchwałę Rady Nadzorczej Nr II/3/98. W umowie o pracę powoda z 2005r. jest zapis ,że na podstawie uchwały Rady Nadzorczej Nr II/3/98 w związku z uchwałą Nr III/24/2005 i 19 pkt 2 ppkt. 7 oraz art. 13 ust.1 Statutu ( k.15) zostaje zawarta umowa o prace o następującej treści . Powyższe w ocenie sądu oznacza ,że wiąże strony tylko aktualna treść umowy o pracę z dnia 2005r. Nie ma w umowie zapisu o udzieleniu urlopu bezpłatnego . Umowę o pracę z 2005r. zawierała inna Rada Nadzorcza co wskazał także powód ( k.211v) Nie ma potwierdzenia słów powoda ,że Rada Nadzorcza z 2005r. potwierdziła urlop bezpłatny. Zeznania powoda w tej części były niespójne ( k.212)

Sąd powziął wątpliwości co do dwóch równoległych stosunków pracy mając na uwadze zapis zapis par. 8 umowy o pracę 15 lutego 2005r. Strony postanowiły, że: „pracownik ma prawo powrotu na stanowisko Dyrektora (...) G. i (...) B. w wypadku zakończenia kadencji lub rezygnacji z piastowanego stanowiska, chyba że wcześniejsze odwołanie nastąpi z przyczyn określonych w art. 52 k.p. lub działania na szkodę spółki, względnie w sytuacji braku możliwości pełnienia stanowiska z innych przyczyn (choroba i tym podobne).". Zdaniem sądu w przypadku korzystania z urlopu bezpłatnego w ramach innej umowy o pracę pracownik po rozwiązaniu jednej umowy wraca na drugie stanowisko pracy automatycznie po zakończeniu urlopu bezpłatnego . Par. 8 umowy o pracę z dnia 15 lutego 2005r. wskazuje na warunkowy powrót powoda do pracy w Spółce.

W ocenie sądu logicznym jest przyjęcie ,że powód oceniał te zapisy podobnie. Powód w piśmie z dnia 8 listopada 2016 r. złożył oświadczenie w przedmiocie gotowości objęcia pracy na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. Wniósł o przygotowanie wypowiedzenia zmieniającego umowę o pracę.( k.102) Powyższe świadczy o istnieniu jednej a nie dwóch umów o pracę . Należy wskazać ,że nie potrzebne jest wypowiedzenie zmieniające dla istniejącej odrębnej umowy o pracę na stanowisku Dyrektora (...) B. i G.. Sąd Najwyższy jak już przedstawiono w postępowaniu w wyroku z 14 lutego 2002, I PKN 876/00, uznał, że zawieranie z własnym pracownikiem drugiego angażu dopuszcza się tylko wyjątkowo , gdy chodzi o rodzaj pracy wyraźnie inny niż uzgodniony w podstawowym czasie pracy. Umowy o pracę z dnia 30 grudnia 1995 r., jak również umowa o pracę z dnia 11 lutego 1998 r. (i zastępującą ją umowa o pracę z dnia 15 lutego 2005 r.) przewidywała zatrudnienie Powoda w wymiarze pełnego etatu. Ponadto charakter obu stanowisk był zbliżony (sprawowanie funkcji zarządczych i kierowniczych). Umowy o pracę powoda określały stanowisko powoda jako Prezes zarządu –Dyrektor Spółki. Powód przedstawił w zeznaniach ,że z uwagi na brak dyrektora w G. D. de facto pełnił funkcje Prezesa i Dyrektora Zakładu w G. –D. ( k.213)

Sąd miał także na uwadze ,że jak wynika z pisma spółki z dnia 23 listopada 2016r., które powód otrzymał w okresie wypowiedzenia, intencją Spółki było całkowite zerwanie z pracownikiem więzi pracowniczej tj. rozwiązanie stosunku pracy jaki łączył powoda ze Spółka . Gdyby inna intencja przyświecała Pozwanemu - wówczas stosownie do art. 370 ksh - wraz z odwołaniem Powoda z funkcji Prezesa Zarządu - Spółka nie podjęłaby stosowanych uchwał i dalszych czynności zmierzających do rozwiązania stosunku pracy łączącego Powoda z Pozwanym.

Powód po zapoznaniu się z treścią uzasadnienia wypowiedzenia stosunku pracy - mimo przysługujących mu w tym zakresie uprawnień - nie odwołał się do Sądu Pracy. Powód wyjaśnił przed sądem ,że oceniał to za bezcelowe , gdyż odwołanie z funkcji prezesa stanowiło jak wskazano w uchwale o powołaniu na stanowisko Prezesa, podstawę do wypowiedzenia umowy o pracę. Sąd miał na uwadze ,że jeżeli powód tak powyższe oceniał przy wręczeniu wypowiedzenia to winien zwrócić uwagę ,że w okresie wypowiedzenia Spółka poinformowała powoda ,że wypowiedzenie dotyczy całego stosunku pracy.(w piśmie z dnia 23 listopada 2016 r. k.103 ). Potem taką informację powód otrzymał w kolejnym piśmie z dnia 12 stycznia 2017. ) Powód jednak także po tych pismach nie zdecydował się na złożenie odwołania do sądu.

Powód wskazał ,że nie mógł być zwolniony ze stanowiska dyrektora Zakładu w G. –D. i B. , gdyż był na urlopie bezpłatnym( k.212) co traktował jako ochronę przed zwolnieniem. Należy wyjaśnić ogólne zasady prawa pracy- prawna ochrona przed zwolnieniem wynikająca z art. 41 kp nie uniemożliwia wypowiedzenia czy rozwiązania umowy o pracę . Może być natomiast podstawą dla pracownika do zgłoszenia przed Sądem w terminie do złożenia odwołania od wypowiedzenia skutecznego żądania o przywrócenie do pracy czy zasądzenie odszkodowania za sprzeczne z prawem rozwiązanie czy wypowiedzenie umowy o pracę.

W dniu 02 stycznia 2017 r. Pozwany wystawił i wydał Powodowi świadectwo pracy. Z treści wydanego dokumentu wynikało, że Powód był zatrudniony w Spółce w okresie od 01.12.1987 r. do 31.12.2016 r. W okresie zatrudnienia pracownik wykonywał pracę jako: Specjalista ds. (...), Dyrektor Zakładu (...) w G.-D. i B., Prezes Zarządu - Dyrektor Spółki. Z treści wystawionego świadectwa pracy wynikało również, że w okresie zatrudnienia Powód nie korzystał z urlopu bezpłatnego, a okresy nieskładkowe dotyczyły wyłącznie okresu od 31.10-31.12.2016 r. Treść wydanego Powodowi świadectwa pracy również potwierdza, że w dniu 31 grudnia 2016 r. ustał stosunek pracy nawiązany między Powodem z Pozwanym w dniu 01 grudnia 1987 r. Taki stan rzeczy potwierdził także (...) Odział ZUS w piśmie skierowanym do Powoda z dnia 18.04.2018 r. Z udzielonych przez ZUS wyjaśnień również wynika, że Powód był zatrudniony w Spółce w okresie od 01.12.1987 r. do 31.12.2016 r.

Powód nigdy nie kwestionował świadectwa pracy co także kłóci się z oceną powoda ,że nadal jest pracownikiem pozwanej.

Powód kierował do pozwanego pisma o gotowości do pracy.

Zgodnie z ukształtowanym przez judykaturę pojmowaniem gotowości do pracy wyróżnia się cztery elementy wyznaczające ten stan:

a)zamiar wykonywania pracy,

b)wyraźny przejaw woli świadczenia pracy,

c)psychiczna i fizyczna zdolność do jej świadczenia,

d)pozostawanie w dyspozycji pracodawcy.

Gotowość do pracy to stan świadomości i woli pracownika obiektywnie zdolnego do wykonywania pracy polegający na rezygnacji z pełnej swobody dysponowania swoją osobą i czasem, na godzeniu się na ograniczenie tejże wolności na rzecz i przez pracodawcę (por. wyrok SN z 9.05.1959 r., II CR 262/59, PiZS 1960/7, s. 62).

Dla ustalenia zamiaru świadczenia pracy obecność pracownika w zakładzie pracy nie zawsze jest konieczna. Zwłaszcza przy przedłużającym się czasie trwania przeszkody wystarczy potwierdzenie przez niego gotowości stawienia się do pracy na każde wezwanie pracodawcy. Uzewnętrznienie zamiaru wykonywania pracy musi być jednak, niezależnie od formy jego wyrażenia, na tyle jednoznaczne, by nie budził on wątpliwości pracodawcy. Pracownik może więc powiadomić o nim pracodawcę telefonicznie, korespondencyjnie, osobiście – stawiając się na stanowisku pracy. Pracownik może wykazać gotowość do pracy przez każde zachowanie ujawniające jego wolę w sposób dostateczny (por. wyrok SN z 24.06.2015 r., I PK 230/14, „Gazeta Prawna” 2016/33, s. 8 oraz z wyrok SN 7.07.2016 r., I PK 185/15, LEX nr 2111405). Częstotliwość potwierdzania gotowości do pracy nie jest wprawdzie określona prawnie, ale pracownik powinien ją „manifestować” szczególnie wtedy, gdy pracodawca jest przekonany o skutecznym rozwiązaniu stosunku pracy (por. wyrok SN z 14.10.2013 r., II PK 16/13, LEX nr 1409527).

W praktyce często występują spory na tle odmowy dopuszczenia pracownika do pracy. Artykuł 81 § 1 k.p. będzie miał w takich razach zastosowanie tylko wtedy, gdy nie zachodzą okoliczności uzasadniające brak obowiązku świadczenia pracy po stronie pracownika. Jeżeli powodem odmowy dopuszczenia do wykonywania pracy jest błędne przekonanie pracodawcy, że stosunek pracy został z pracownikiem skutecznie rozwiązany, sytuacja taka winna być kwalifikowana i oceniana prawnie według przepisów dotyczących roszczeń z tytułu wadliwego rozwiązania umowy o pracę (por. uwagi do art. 48 § 1 ). Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas określony w art. 47 k.p.; w takim przypadku art. 81 k.p. nie ma zastosowania (por. uchwała SN z 27.04.1977 r., I PZP 3/77, OSNCP 1977/9, poz. 163; wyrok SN z 28.03.2002 r., I PKN 55/01, M. Praw. 2002/17, poz. 774).( komentarz do art. 81 kpc Ludwika Florek z 2017r. w Programie Lex Omega ) Powód nie odwołał się do sądu od wskazywanego mu wielokrotnie stanowiska o rozwiązaniu stosunku pracy.

Pisma ze wskazaniem gotowości do pracy były wysyłane co kilka lub co kilkanaście miesięcy, powód nigdy nie stawił się w spółce i nie podjął żadnych rozmów osobiście czy przez pełnomocnika.

Powód skierował natomiast przeciwko Pozwanemu szereg pozwów: o zapłatę odszkodowania za zakaz konkurencji (sprawa zawisła przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. IV P 190/18) oraz powództwo o odszkodowanie za obniżenie podstawy obliczenia wynagrodzenia za zakaz konkurencji ( sprawa zawisła przed Sądem Okręgowym w Toruniu pod sygn.: IV P 491/18, IV Pa 16/19). Powód dochodził także zapłaty odszkodowania za skutki opóźnienia w zapłacie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy (sprawa prowadzona przed Sądem Rejonowym w Toruniu pod sygn. akt: IV P 258/18). Jak wskazano w pismach pozwanego i co wynika ze stanowiska doktryny i orzecznictwa, w tym m.in. wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2006 r., II PK 95/06: „Zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 101² k.p.) dotyczy czasu po definitywnym ustaniu stosunku pracy. Za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej, odszkodowanie przewidziane w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie przysługuje, jeżeli zatrudnienie jest nieprzerwanie kontynuowane, choćby doszło do zmiany treści stosunku pracy."

Powód w toku postępowań nigdy nie zgłaszał że jest nadal pracownikiem pozwanego . Sędzia referent prowadziła sprawę powoda o odszkodowanie za nieterminowe wypłacenie ekwiwalentu za urlop.

Mając powyższe na uwadze a także rzadką w okresie kilku lat częstotliwość pism o gotowości do pracy , brak innych działań zmierzających do manifestowania chęci rozmów w sprawie dalszej pracy, ponadto okres kilku lat jaki upłynął od wypowiedzenia umowy o pracę, sąd ocenił ,że faktyczna gotowość i chęć pracy powoda u pozwanej nie jest wiarygodna. Nie przekonuje sądu powód nie miał możliwości rozmawiać gdyż ludzie decyzyjni są w rozjazdach i są zapracowani( k.214) Co istotne powód nie odwołał się do sądu od wskazywanego mu wielokrotnie stanowiska o rozwiązaniu stosunku pracy.

Sąd miał także na uwadze słowa powoda przy wręczaniu wypowiedzenia które przedstawiła świadek K. ,że powód jest chętny jeżeli spółka widzi dalszą współpracę ( k.165) . Powyższe nie świadczy o przekonaniu powoda co do równoległej umowy o pracę i deklarowaniu gotowości do pracy.

Niezależnie od przedstawionych wyżej okoliczności - żądanie Powoda o dopuszczenie go do wykonywania pracy na stanowisku Dyrektora (...) B., jest niemożliwe , gdyż to stanowisku już nie istnieje.

Nie było zatem podstaw do dopuszczenia powoda do pracy ani zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w myśl art. 81 par. 1 kp .

O umorzeniu postępowania w części orzeczono na mocy art. 355 kpc.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 KPC Sąd orzekając o kosztach zastępstwa procesowego miał na uwadze przepisy Rozporządzenia z 22.10. 2015r- w sprawie opłat za czynności radców prawnych. ( par. 2 pkt.6 w związku z par. 9 ust.1 pkt 1 i 2.) 5400 razy 75% +180=4230zł) Pełnomocnictwo procesowe w zakresie wynagrodzenia i zatrudnienia jest zwolnione z opłaty skarbowej.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE