Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 623/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 14 sierpnia 2020 r. w sprawie sygn. akt (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

1

T. B. (1)

Wcześniejsza karalność

Informacja z KRK

k. 142

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Informacja z KRK

Dokument pochodzący od organu uprawnionego do jego wydania . Nie był kwestionowany przez strony postępowania .

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

(Apelacja obrońcy oskarżonego)

1)  obrazy przepisów postępowania, mogącej mieć wpływ na treść orzeczenia, polegającej na naruszeniu:

a) art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. oraz w zw. z 4 k.p.k, przez nie oparcie orzeczenia na całokształcie materiału dowodowego oraz pominięcie zeznań A. B. w części w jakiej wskazał, iż
oskarżony T. B. (1) w trakcie dojeżdżania do nawierzchni asfaltowej drogi oraz zatrzymania pojazdu me patrzył w stronę nadjeżdżającego pojazdu nieoznakowanego policji, co świadczy o braku zamiaru oskarżonego co do kierowania pojazdem po drodze publicznej; załączonego do akt sprawy wydruku z (...) przedstawiającego miejsce w którym poruszał się oskarżony na mapie satelitarnej z uwzględnieniem podziału geodezyjnego,

b)  art. 7 k.p.k. przez sprzeczne z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym uznanie, iż wyjaśnienia oskarżonego T. B. (1) są w całości niewiarygodne i sprzeczne z dowodami zgromadzonymi w
sprawie, podczas gdy wyjaśnienia wymienionego korespondują z ustaleniami faktycznymi, przyjętymi za podstawę orzeczenia;

2)  błędu w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, mogącego mieć wpływ na jego treść polegającego na przyjęciu, iż oskarżony T. B. (1) poruszał się na drodze publicznej w miejscu ogólnodostępnym oraz wymusił pierwszeństwo na nieoznakowanym radiowozie policji w przypadku, gdy prawidłowa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności: nagranie z płyty DVD, zeznania A. B. oraz wydruk z (...) przedstawiającego miejsce w którym poruszał się oskarżony na mapie satelitarnej z uwzględnieniem podziału geodezyjnego prowadzą do wniosku, iż oskarżony nie prowadził pojazdu w ruchu lądowym oraz nie wykonywał manewru polegającego na włączaniu się do ruchu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie okoliczności stanu faktycznego, jak również winy oskarżonego co do zarzucanego mu czynu. Wbrew twierdzeniom skarżącego, dokonana przez Sąd I instancji analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, odpowiadająca dyrektywom określonym w art. 4 k.p.k., a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego uznaniem sprawstwa oskarżonego. Odnosząc się do zarzutów dotyczących dokonania dowolnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, stwierdzić należy, iż ustalony stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości. Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń, oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie ustalonego zachowania T. B. (1) nie wykraczały poza ramy swobodnej oceny dowodów albowiem poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sędziowskim przekonaniem. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację.

Wobec treści środka zaskarżenia wniesionego przez obrońcę oskarżonego wskazać należy, że Sąd I instancji słusznie uznał, iż sprawstwo oskarżonego zostało wykazane przeprowadzonymi dowodami. Zauważyć należy, że zarzut apelacji opiera się głównie na twierdzeniach, że Sąd I instancji bezpodstawnie odmówi wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

W ocenie Sądu Okręgowego te twierdzenia skarżącego są całkowicie bezpodstawne. Zauważyć bowiem należy, że Sąd Rejonowy wnikliwie i szczegółowo przeanalizował cały zebrany w sprawie materiał dowodowy a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wykazał, że nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż były one sprzeczne z całym pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Niezasadne są zarzuty dotyczące niewłaściwej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności dowodu w postaci zeznań świadka A. B.. Z zeznań tego świadka wprost wynikało, że oskarżony prowadził pojazd mechaniczny – samochód osobowy H. (...) – w ruchu lądowym. Świadek ze szczegółami opisał, którą drogą i w jakim kierunku poruszał się sprawca. Jako funkcjonariusz Policji zatrzymał T. B. (1) do kontroli oraz przeprowadził badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Analizując treść zeznań świadka, złożonych na rozprawie w dniu 13 listopada 2019 r. wskazać należy, że rzeczywiście powiedział on iż: „kierujący nie patrzył w naszą stronę”, jednak mówił to w kontekście tego, że oskarżony nie zachował należytej ostrożności podejmując manewr wjazdu na drogę publiczną, czym zmusił samochód jadący tą drogą do manewru obronnego – nagłej zmiany pasa ruchu. Ponadto faktyczne zachowanie oskarżonego wynika wprost z nagrania z kamery a zapis niezbicie obrazuje, że T. B. w żadnym wypadku nie przestawiał pojazdu aby móc dokonać koszenia trawy ale wjeżdżał na drogę. Wprawdzie koła pojazdu nie wjechały na nawierzchnię asfaltową ale już przód samochodu marki H. wystawał poza „granicę” asfaltu i trawy. Podkreślenia wymaga także widoczna na nagraniu dynamika poruszania się pojazdu kierowanego przez oskarżonego co wyklucza wersję o koszeniu trawy a jednocześnie wskazuje na ewidentny zamiar kontynuowania jazdy już na drodze asfaltowej. Wreszcie na uwadze należy mieć występujące wówczas opady co dodatkowo przeczy treści wyjaśnień T. B..

W przepisie z art.178a§4 kk mowa jest mowa o prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, a nie na drodze publicznej. Zatem już samo prowadzenie pojazdu przez oskarżonego pojazdu po drodze trawiasto- gruntowej stanowiącej dojazd z jego posesji do drogi publicznej wypełniało znamiona przestępstwa z tego przepisu. W tej sytuacji słusznie wskazał Sąd Rejonowy, że ruchem lądowym jest ruch na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, jak również ruch w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku. Do miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów nie mogą natomiast zostać zaliczone miejsca, w których nie odbywa się ruch ogólnodostępny, a jedynie w danym miejscu dopuszczone jest do ruchu wąskie grono osób. Za takie miejsce nie może być uznane podwórko, warsztat samochodowy (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 maja 2009 r. wydany w sprawie o sygn. akt IV KK 432/08, OSNwSK 2009/1/1068). Podobnie w judykaturze wskazano, że dla przestępstwa określonego wart. 178a § 1 k.k. nie jest znamienne prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej. Wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym ( tak Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 lipca 2004 r. II AK 131/04 ). Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym rozszerza zakres stosowania zasad ruchu na drogach publicznych i odnosi je do innych miejsc, gdzie realnie odbywa się ruch lądowy (art. 1 ust. 2 ustawy). Kryterium ruchu lądowego należy więc wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym wykorzystaniem tego miejsca dla ruchu pojazdów i innych uczestników, co powoduje powstanie możliwości zagrożenia bezpieczeństwa tego ruchu. W opisie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., do którego odwołuje się art. 178a § 4 k.k. ustawodawca posłużył się szerokim określeniem „ruch lądowy". Pojęcie „ruchu lądowego" obejmuje swoim zakresem nie tylko drogi publiczne i strefy zamieszkania, ale wszelkie miejsca ogólnie dostępne, na których odbywa się rzeczywisty ruch pojazdów, a więc również drogi wewnętrzne. ( tak Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2008 r. IV KK 29/08).

Z materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie wynika, że T. B. (1) prowadził pojazd mechaniczny ruchu lądowym, gdyż w miejscu, gdzie ruch był ogólnodostępny. Zauważyć należy, ze odcinek drogi, po którym poruszał się oskarżony nie był wyłączony z ruchu na mocy decyzji właściwego organu. Specyfika tego odcinka drogi wskazuje, że jest to ogólnie dostępna droga prowadząca do posesji oskarżonego, nie znajdują się tam znaki, informacje, płot, szlaban, czy inne urządzenia, które uniemożliwiały ruch po tym terenie innym pojazdom, czy też wskazujące, że to teren prywatny. Bez najmniejszych wątpliwości fragment nieruchomości, na którym oskarżony prowadził pojazd mechaniczny stanowi dojazd z drogi asfaltowej do jego posesji. Jest to zatem teren ogólnie dostępny dla innych uczestników ruchu.

W ocenie Sadu Okręgowego w świetle przedstawionych powyżej okoliczności, Sad I instancji w pełni zasadnie przypisał T. B. (1) dopuszczenie się przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. Dokonanej oceny dowodów - wbrew odmiennym wywodom apelującego - nie można uznać za dowolną. Rozważania Sądu Rejonowego nie wykraczają również poza ramy swobody, określonej przez art. 4 k.p.k.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów prawa procesowego, która miałby wpływ na treść tego orzeczenia, ani też błędu w ustaleniach faktycznych.

Lp.

Zarzut

2

( Apelacja prokuratora)

- obrazy przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 42 § 3 k.k. przez orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 lat wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. podczas gdy obligatoryjne było orzeczenie wymienionego zakazu dożywotnio wobec uznania, iż nie zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 42 § 3 k.k. w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

Ustalenie, iż w sprawie zaistniał taki wyjątkowy wypadek, to nic innego jak wynik dokonania kompleksowej oceny wszystkich okoliczności związanych z popełnionym przestępstwem z art. 178a § 4 k.k.

Sąd Rejonowy prawidłowo doszedł do przekonania, że w przedmiotowej sprawie zachodzi faktycznie taki wyjątkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okoliczności, które przemawiały za orzeczeniem środka karnego w wymiarze mniejszym niż dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów. Z takim stanowiskiem Sądu I instancji należy się zgodzić. Zauważyć należy, że oskarżony dopuścił się popełniania przestępstwa na dojeździe do własnej posesji tj. w miejscu które jest dostępne dla innych uczestników ruchu i w którym odbywa się ruch lądowy, jednak natężenie tego ruchu jest małe. Wprawdzie oskarżony swoim zachowaniem w istocie powodował zagrożenie dla jadących radiowozem funkcjonariuszy ale na szczęście w skutek podjętej interwencji nie zdołał kontynuować dalszej jazdy. Powyższe okoliczności oraz warunki i właściwości osobiste T. B., a zwłaszcza jego wiek, nie dawały podstaw dla stosowania wobec niego dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Orzeczony w wyroku okres zakazu jest wystraczający dla osiągniecia celów postępowania karnego.

Wniosek

- zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II przez orzeczenie na podstawie art. 42 § 3 k.k. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio wobec oskarżonego T. B. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok, także w zakresie orzeczenia o karze, jako trafny został utrzymany w mocy w całości

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Sformułowane przez obrońcę oskarżonego oraz prokuratora zarzuty okazały się niezasadne.

Sąd nie stwierdził również uchybień z art. 439, art. 440 k.p.k., które należałoby uwzględnić z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O wynagrodzeniu za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze. Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. K. kwotę 420 zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego T. B. (1) wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Uznając, że oskarżony nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono go z obowiązku ich poniesienia za postepowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 14 sierpnia 2020 r. w sprawie sygn. akt (...) – w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w (...) z dnia 14 sierpnia 2020 r. w sprawie sygn. akt (...) – w zakresie orzeczenia środka karnego (punkt II )

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana