Sygn. akt IV U 1279/20
Dnia 08 października 2020 r.
Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: sędzia Bogusław Łój
Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Dejewska vel Dej
po rozpoznaniu w dniu 24 września 2020 r. w Zielonej Górze
sprawy z odwołania S. Z.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
z dnia 01.04.2020 r. znak (...) o ustalenie wysokości kapitału początkowego
z dnia 03.04.2020 r. znak (...) o wysokość emerytury
oddala odwołania
sędzia Bogusław Łój
sygn. akt IV U 1279/20
Decyzją z dnia 01.04.2020 r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego S. Z. i następnie decyzją z dnia 3.04.20120 roku wnioskodawczyni emeryturę od dnia 1.03.2020 roku w wysokości 2214,28 złotych.
W jednobrzmiących odwołaniach od tych decyzji wnioskodawczyni domagała się ich zmiany i ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego zarzucając iż zostało ono zaniżone.
W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie obu odwołań, podnosząc, że zarówno kapitał początkowy jak i emerytura wnioskodawczyni zostały ustalone w sposób prawidłowy. Odpowiedź na odwołania zawiera szczegółowe wyliczenie wysokości świadczenia emerytalnego.
Obie sprawy zostały połączone w celu wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni S. Z. urodzona w dniu (...) w dniu 12.03.2020 r. złożył organowi rentowemu wniosek o emeryturę, pozostając w zatrudnieniu do 16.03.2020 roku
okoliczności niesporne
dowód: akta emerytalne wnioskodawczyni
Wobec zgłoszonego wniosku, zaskarżoną decyzją pozwany organ rentowy przyznał wnioskodawczyni emeryturę od 01.03.2020 r., wcześniej decyzją z dnia 1.04. 2020 roku ustalając ponownie wysokość kapitału początkowego. Emerytura wnioskodawczyni została wyliczona na kwotę 2214, 28 zł.
Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto 11 lat, 5 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat 4 miesiące 4 dni okresów nieskładkowych opieki nad dziećmi, 4 lata 6 miesięcy okresów nieskładkowych nauki w szkole wyższej. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 58,70 % obliczony z lat 1981-1990. Wysokość kapitału początkowego na dzień 01.01.1999r. — 87 000,43 zł.
Do ustalania wysokości kapitału początkowego uwzględniono okresy składkowe:
1. 01.08.1975-30.09.1976 r. zatrudnienie w (...) Zakładach (...)
E. na podstawie duplikatu świadectwa pracy wystawionego w dniu 2. cych w przełazach na podstawie świadectwa pracy z 29.10.1982r.
2. 01.11.1982- 31.08.1988r. zatrudnienia w (...) Ośrodku (...) w Ś. na podstawie świadectwa pracy z 20.06.1995r.
3. 01.09.1995r.-31.12.1998r. ( 31.07.2001r.) zatrudnienia w (...) w P. na podstawie świadectwa pracy z 31.07.2001r.
Okresy nieskładkowe uwzględnione przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego:
1. 01.10.1976-31.03.1981 r. okres studiów potwierdzony zaświadczeniem z dnia
28.08.2017r. wystawionym przez Archiwum Uniwersytetu (...)
2. 27.04.1990 r. -26.04.1993 r. okres opieki nad dzieckiem
3.27.04.1993 r. — 31.08.1995 r. — okres opieki nad dzieckiem
Organ uwzględnił wszystkie okresy wskazane przez ubezpieczoną.
Jako podstawę wymiaru składki przyjęto za rok:
1975-9851zł na podstawie RP-7 z 25.02.2003r.
1976- 23008 zł na podstawie RP-7 z 25.02.2003r.
1981-15 000 zł na podstawie RP-7 z 23.10.2003 r.
1982-86260 zł tj. 61740 zł na podstawie RP-7 z 23.10.2003 r. i 24520 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1983- 143 014 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1984-182 813 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1985-203150 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1986-225 951 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1987-241 485 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1988- 236 159 zł na podstawie RP-7 z 10.10.2003 r.
1995 - 1287,80 zł na podstawie RP-7 z 31.07.2001r.
1996- 4156,85 zł na podstawie RP-7 z 31.07.2001r.
1997- 5456,64 zł na podstawie RP-7 z 31.07.2001r.
1998- 6463,13 zł na podstawie RP-7 z 31.07.2001r.
Organ uwzględnił wynagrodzenie wynikające ze wszystkich przedstawionych przez ubezpieczoną zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu.
dowód: akta emerytalne wnioskodawczyni.
W odpowiedzi na stanowisko pozwanego zawarte w odpowiedzi na odwołanie wnioskodawczyni podniosła przede wszystkim, że w zaskarżonej decyzji przyjęto błędny wskaźnik dalszego trwania życia i wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego księgowego w celu weryfikacji prawidłowości wyliczenia kapitału początkowego oraz świadczenia emerytalnego.
Sąd zważył, co następuje.
Odwołanie okazało się bezzasadne.
Przedmiotem sporu była prawidłowość ustalenia wysokości emerytury wnioskodawczyni przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji, przy czym zarzuty wnioskodawczyni podnoszone w odwołaniu i w toku postępowania, te wskazane konkretnie, dotyczyły wyłącznie zastosowania błędnego wskaźnika średniego dalszego trwania życia. Pozostałe zarzuty sprowadzały się wyłącznie do kwestionowania wyliczonej wysokości emerytury, bez jednakże wskazania na jakiekolwiek błędy organu rentowego.
Emerytura wnioskodawczyni została obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.
Wbrew zarzutom skarżącej pozwany organ rentowy przyjął średnie dalsze trwanie życia z tablic trwania życia obowiązujących w dacie złożenia wniosku o emeryturę przez wnioskodawczynię, bowiem było to korzystniejsze dla wnioskodawczyni. Wskaźnik ten wynosi w przypadku wnioskodawczyni 218,5 – taki też został przyjęty przez ZUS, natomiast gdyby wziąć pod uwagę tablice obowiązujące w dniu wydania decyzji to wskaźnik ten wynosiłby 219, a więc byłby mniej korzystny przy wyliczaniu emerytury. W żadnym wypadku nie dotyczy on osoby w 62 roku życia, jak podnosi wnioskodawczyni.
W myśl art. 25 ust. 1, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.
Sąd nie ma zastrzeżeń do sposobu obliczenia emerytury wnioskodawcy w świetle powyższych przepisów. Wnioskodawczyni również żadnych konkretnych zastrzeżeń, kwestionujących założenia lub metodologię obliczeń, nie zgłaszała. Pozwany organ rentowy wskazał wszystkie okresy, które uwzględnił w kapitale początkowym, wnioskodawczyni nie zakwestionowała żadnego z nich. Pozwany organ rentowy wskazał również na wysokość przyjętego wynagrodzenia w poszczególnych latach, również co do tego zestawienia wnioskodawczyni nie złożyła żadnych zastrzeżeń.
W tej sytuacji Sąd nie uwzględnił wniosku wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego, gdyż wnioskodawczyni nie wskazała na żadne uchybienia i błędy pozwanego organu rentowego.
Zaskarżona decyzja jest więc prawidłowa.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.