Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 651/17

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

W. K., K. K.

W dniu 31 marca 2014 r. w W. woj. (...), w sytuacji grożącej niewypłacalności, działając wspólnie i w porozumieniu udaremnili zaspokojenie wierzyciela (...) Spółdzielnia (...) w W. mającego wierzytelność z tytułu niezapłaconego czynszu najmu w kwocie 126 115,30, w ten sposób, że zbyli na rzecz P.P.H.U (...) Sp.c. M. E., K. L. linię technologiczną do produkcji waty cukrowej stanowiącą własność (...) sp. z o.o. sp. k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W. K. oraz K. K. reprezentowali firmę (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W.. W dniu 2 stycznia 2004 r. przedmiotowa spółka zawarła umowę najmu ze (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w W., na mocy której oskarżeni wynajęli od (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w W. lokal do którego wstawili i uruchomili linię technologiczną do produkcji waty cukrowej. Z uwagi na zaległości w opłatach czynszowych, które sięgnęły kwoty126 115,30 złotych (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w W. wypowiedziała firmie (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. ww. umowę najmu. W dniu 31 marca 2014 r. firma (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. reprezentowana przez W. K. oraz K. K. zbyła na rzecz P.P.H.U (...) Sp.c. M. E., K. L. linię technologiczną do produkcji waty cukrowej stanowiącą własność (...) sp. z o.o. sp. k. Następnie przedmiotowa linia technologiczna do produkcji waty cukrowej na podstawie faktury VAT z dnia 30 kwietnia 2014 r. została przekazana spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. reprezentowanej przez W. K.. Następnie zaś zgodnie z fakturą VAT z dnia 16 maja 2014 r. została sprzedana firmie (...) co. ltd z siedzibą w M.

W. K. oraz K. K. dokonali spłaty zadłużenia wobec jednego z wierzycieli firmy (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. tj. (...) Bank (...) S.A. Na rzecz (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w W. nie została przekazana żadna kwota z tytułu zaległości czynszowych.

W czasie gdy oskarżeni reprezentując spółkę (...) Sp. z o.o. Sp. k. zajmowali pomieszczenie Społem oświadczali niejednokrotnie przedstawicielom Spółdzielni, iż zaległość czynszowa zostanie spłacona ze środków pozyskanych ze sprzedaży linii produkcyjnej do waty cukrowej. Te oświadczenia w pewnym stopniu uspakajały przedstawicieli Społem. Mimo swych oświadczeń oskarżeni bez zgody i wiedzy wierzyciela zdemontowali i usunęli z zajmowanego lokalu przedmiotową linię produkcyjną.

1. kopia akt komorniczych

22-181

2. raport z wyceny wraz z dokumentacją fotograficzną

201-214

3. dokumenty kasowe

215-216

4. wydruki potwierdzenia wykonach operacji

217-218

5. faktura VAT – korekta

236-239

6. informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego

269-269v.

7. operat szacunkowy wyceny

289-312

8. kopie faktur

323-324

9. aneks do umowy

421

10. umowa ugody

422-425

11. kopia wyroku SR dla W. P. P. VII Gc 105/12

428

12. kopia wyroku SO w W.

429

13. kopia zawiadomienia o zajęciu wierzytelności

430-431

14. kopia umowy najmu

438-440

15. kopia wyroku SO W. P. w W.

450

16. kopia wyroku SO w W. XX Gc 116/15

459-467

17. wyrok SO w W. XIII Ga 734/15

492

18. postanowienie SO W. P. VI Kz 172/16

573-575

19. kopie dowodów wpłat

591-592

20. dokument kasowy 1/5/2014

593

21. kopie faktur VAT

630-632

22. częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. K.

360-361, 600-602

23. częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. K.

365-366, 602-602v.

24. zeznania świadka W. W.

137-138, 617v.-620

25. zeznania świadka M. E.

190-191v., 602v.-604v.

26. zeznania świadka K. L.

194-196, 604v.-605v.

27. Zeznania świadka J. P.

664v.-665v.

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

22-23

Oskarżeni W. K. i K. K. zarówno w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu. Oskarżeni wyjaśnili w jakich okolicznościach rozpoczęli współpracę ze (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w W., która to Spółdzielnia wynajęła spółce oskarżonych powierzchnię potrzebną do ustawienia linii technologicznej do produkcji waty cukrowej. Oskarżeni przyznali również, że ze względu na problemy finansowe ich spółki doszło do zaległości w czynszu względem Społem z siedzibą w W.. Oskarżeni wskazali również, iż działając w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. sp. k. zbyli linię technologiczną do produkcji waty cukrowej spółce P. P.H.U. (...) Sp . c. M. E., K. L., zaś otrzymane środki zostały przeznaczone na spłatę istniejących zobowiązań spółki (...), w tym na spłatę kredytów. Oskarżeni na żadnym etapie postępowania nie zaprzeczali, że posiadali wobec (...) Spółdzielnia (...) w W. wierzytelność z tytułu niezapłaconego czynszu najmu w kwocie
126 115,30 zł.

Sąd w powyższym zakresie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych W. K. oraz K. K. jako jasnym, dokładnym i korespondującym z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

24-27

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadków W. W. i J. P., tj. pracowników (...) Spółdzielnia (...) w W., jako jasnym dokładnym, spójnym, logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego. Świadkowie ci opisali dokładnie w jaki sposób przebiegała współpraca spółki oskarżonych ze (...) Spółdzielnia (...) w W. w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach niniejszej sprawy.

25-26

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadków M. E. i K. L., którzy wskazali na jakich zasadach oskarżeni zbyli ich spółce P. P.H.U. (...) Sp . c. M. E., K. L. linie produkcyjną do waty cukrowej.

Świadek K. L. zeznał, że "zakupił pod zastaw pożyczki" przedmiotową linię produkcyjną. Warunki umowy pomiędzy stronami zostały dokładnie opisane przez świadka K. L., który nie miał interesu w przedstawieniu nieprawdziwych okoliczności.

Świadek M. E. nie miała dokładnej wiedzy na temat przedmiotowej transakcji, zaś wiedzę o niej czerpała głównie z relacji K. L..

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określili zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania ww. świadków są jasne, dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

1-21

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, dla których można byłoby zakwestionować wiarygodność dokumentów zgromadzonych w sprawie i ujawnionych w toku rozprawy głównej, w tym przede wszystkim kopii wyroków, umów dokumentów kasowych, faktur oraz dokumentów zawartych w aktach komorniczych. W szczególności dokumenty te potwierdzają trudną sytuację finansową spółki (...) sp. z o.o. sp. k. w okresie kiedy posiadali wierzytelność z tytułu niezapłaconego czynszu najmu wobec (...) Spółdzielnia (...) w W.. Potwierdzają także fakt, że oskarżeni znajdowali się w sytuacji grożącej niewypłacalności, jednakże działając wspólnie i w porozumieniu zbyli na rzecz P.P.H.U (...) Sp.c. M. E., K. L. linię technologiczną do produkcji waty cukrowej stanowiącą własność (...) sp. z o.o. sp. k., a tym samym udaremnili zaspokojenie ww. wierzyciela, będącego stroną niniejszego postępowania. Nadmienić jedynie należy, że żadna ze stron dokumentów tych nie kwestionowała.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

W. K., K. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czynu z art. 300 § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku.

Przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. realizowane jest poprzez znamię czasownikowe polegające na usuwaniu, ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu, niszczeniu, rzeczywistym lub pozornym obciążaniu albo uszkadzaniu składników majątku dłużnika. Jest to lista zamknięta, co więcej z przestępczym działaniem, w postaci dokonania, mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia skutku, jakim jest udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia wierzyciela (co najmniej jednego). Przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. ma zatem charakter skutkowy. Skutkiem jest udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia co najmniej jednego wierzyciela. Uszczuplenie jest uniemożliwieniem zaspokojenia części należności. Sprawca czynu określonego w art. 300 § 1 k.k. musi obejmować swoim zamiarem, bezpośrednim lub ewentualnym, skutek w postaci udaremnienia lub utrudnienia zaspokojenia należności wierzyciela. Wystarczy więc, iż będzie się godził na to, iż swoim zachowaniem będzie naruszał interesy wierzyciela.

W sprawie niniejszej Sąd ponad wszelką wątpliwość ustalił, że W. K. oraz K. K. w sytuacji grożącej niewypłacalności, działając wspólnie i w porozumieniu udaremnili zaspokojenie wierzyciela (...) Spółdzielnia (...) w W. mającego wierzytelność z tytułu niezapłaconego czynszu najmu w kwocie

126 115,30 złotych, w ten sposób, że zbyli na rzecz P.P.H.U (...) Sp.c. M. E., K. L. linię technologiczną do produkcji waty cukrowej stanowiącą własność (...) sp. z o.o. sp. k. Powyższe działania oskarżonych doprowadziły następnie do przekazania przedmiotowej linii technologicznej do produkcji waty cukrowej spółce (...), już zupełnie innemu podmiotowi gospodarczemu niż ten, który był dłużnikiem S., aby ostatecznie zbyć ją na rzecz firmy zarejestrowanej w M.

Sposób przeprowadzenia transakcji sprzedaży przedmiotowej linii produkcyjnej jest typowym przykładem pominięcia wierzyciela w zaspokojeniu jego roszczeń. Niezależnie od tego jaka kwota przez oskarżonych przekazana została na rzecz banku to wskazać należy, że żaden z nich jako reprezentanci zadłużonego podmiotu gospodarczego, nie podjął żadnych rozmów, ani innych kroków prawnych zmierzających do zaspokojenia S., czy nawet formalnego uzgodnienia sposobu i czasu spłaty zadłużenia. Opisując sytuację obrazowo, na co zresztą wskazał świadek – pracownik (...) Spółdzielnia (...) w W., oskarżeni „zniknęli” z pola widzenia, usuwając spod egzekucji majątek spółki, który mógł stanowić podstawę zaspokojenia roszczenia. Co ważne roszczenie to znane było doskonale oskarżonym, bowiem jak wskazali świadkowie pracownicy S., oskarżeni wielokrotnie składali wizytę prezesowi Spółdzielni w sprawie przedmiotowego zadłużenia. Nie mogło ujść uwadze Sądu to, że oskarżeni robili powyższe w celu uspokojenia, odwrócenia uwagi (zainteresowania) wierzyciela od ich działań, które podjęli, a które zmierzało do usunięcia majątku dłużnej spółki. Jak wynika z ustaleń plan ten został zrealizowany przez oskarżonych w całości, albowiem pokrzywdzony – (...) Spółdzielnia (...) w W. została ewidentnie zaskoczona opróżnieniem przez oskarżonych zajmowanego lokalu.

Nie ulega zatem wątpliwości Sądu, że powyższe działanie oskarżonych nosiło znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 300 § 1 k.k.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K., K. K.

I.

I.

Wymierzając oskarżonym kary za przypisane im przestępstwo, Sąd wziął pod uwagę wszelkie okoliczności ujawnione w sprawie oraz miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

Za okoliczność obciążającą W. K. oraz K. K. Sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego im czynu, przejawiający się w postaci zamiaru, w jakim oskarżeni działali, oraz w rodzaju naruszonego przez nich dobra chronionego prawem. Opisane powyżej zachowanie oskarżonych jednoznacznie wskazuje, że przypisanego im występku dopuścili się oni działając w zamiarze bezpośrednim. Oczywistym jest bowiem, że oskarżeni mieli pełną świadomość, iż zbywając linię technologiczną do produkcji waty cukrowej udaremniają zaspokojenie wierzyciela tj. (...) Spółdzielnia (...) w W., a tym samym popełniają przestępstwo z art. 300 § 1 k.k. Za okoliczność obciążającą oskarżonych Sąd uznał także fakt, iż wysokość szkody wyrządzonej oskarżycielowi posiłkowemu przez oskarżonych była znaczna.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał fakt, że oskarżeni nie byli uprzednio karani za popełnienie przestępstw. Niewątpliwie nie są oni osobami zdemoralizowanymi. Prowadzą ustabilizowane życie rodzinne i zawodowe.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że wymierzone W. K. i K. K. kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności spełniają wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiadają stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości ich czynu.

W przekonaniu Sądu omówione powyżej okoliczności obciążające oskarżonych powodują, że kar tych nie można uznać za surowe. Zauważyć bowiem należy, że za czyn z art. 300 § 1 k.k. grozi kara pozbawienia wolności do lat 3.

Zgodnie natomiast z art. 33 § 2 k.k. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. Nie ulega wątpliwości Sądu, że oskarżeni udaremnili zaspokojenie wierzyciela (...) Spółdzielnia (...) w W. mającego wierzytelność z tytułu niezapłaconego czynszu najmu w kwocie 126 115,30 złotych, a tym samym osiągnęli korzyść majątkową. Dlatego też Sąd mając na względzie przepis art. 33 § 2 k.k. wymierzył oskarżonym W. K. oraz K. K. także kary grzywny w wysokości po 300 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych.

W. K., K. K.

II.

II.

Wykonanie wymierzonej oskarżonym w niniejszej sprawie kary pozbawienia wolności, przy wystąpieniu przesłanek wskazanych w art. 69 § 1 i 2 k.k., Sąd warunkowo zawiesił na okres próby.

Sąd może zawiesić wykonanie kary jedynie w sytuacji, gdy jest przekonany, że skorzystanie z takiej możliwości będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, w szczególności dla zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Prognozę kryminologiczną ustala się w oparciu o postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Warunkowo zawieszając wobec W. K. i K. K. wykonanie wymierzonej im kary pozbawienia wolności na okres 1 roku próby Sąd doszedł do przekonania, że groźba zarządzenia wykonania tej kary spowoduje, że oskarżeni będą respektowali porządek prawny, a co za tym idzie – cele kary zostaną osiągnięte. Za zawieszeniem wykonania orzeczonej wobec oskarżonych kary pozbawienia wolności przemawiała nadto okoliczność, że popełnienie przez nich przypisanego im występku miało, zdaniem Sądu, charakter incydentalny. Oskarżeni nie byli bowiem uprzednio karani za popełnienie przestępstw i niewątpliwie nie są osobami zdemoralizowanymi. Prowadzą ustabilizowane życie rodzinne i zawodowe. Dlatego Sąd doszedł do przekonania, że okres próby, na jaki warunkowo zawieszono wykonanie wymierzonej oskarżonym kary pozbawienia wolności, winien wynosić 1 rok. Zgodnie z art. 70 § 1 k.k. jest to najkrótszy okres próby jaki mógł orzec Sąd.

W. K., K. K.

III.

III.

Z uwagi na okoliczność, że przypisany oskarżonym W. K. i K. K. czyn spowodował powstanie szkody w kwocie 126 115,30 złotych, Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonych do naprawienia tej szkody w całości poprzez zapłatę przez każdego z nich na rzecz (...) Spółdzielnia (...) w W. kwot po 63 057,65 złotych.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. K., K. K.

IV.

IV.

Zgodnie z treścią art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż (...) Spółdzielni (...) w W. przysługiwał zwrot wydatków poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego w związku z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru w łącznej kwocie 2544 złotych powiększonej o 23% podatku VAT, którą to kwotę zgodnie z art. 627 k.p.k. winni pokryć na jego rzecz oskarżeni W. K. oraz K. K.. Dlatego też Sąd zasądził od każdego z nich kwoty po 1 272 złotych powiększone o 23% podatku VAT.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy i ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd uzupełnił opis czynu, orzekając że kwota wierzytelności z tytułu niezapłaconego czynszu najmu na rzecz (...) Spółdzielnia (...) w W. wynosiła 126 115,30 zł (sto dwadzieścia szczęść tysięcy sto piętnaście złotych i 30/100).

W opisie czynu zarzucanego oskarżonym w akcie oskarżenia brak było bowiem określenia waluty wskazanej wyżej kwoty wierzytelności, a nadto nieprawidłowo zapisano nazwę pokrzywdzonego, albowiem (...) Spółdzielnia (...) w W. nie jest spółką prawa handlowego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 627 k.p.k., obciążając kosztami oskarżonych. Sąd orzekł o opłacie sądowej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 2 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych i zasądził od W. K. i K. K. kwoty po 720 złotych tytułem opłaty oraz po 150 złotych tytułem pozostałych kosztów procesu. Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonych z uiszczenia kosztów sądowych i opłaty.

6.  1Podpis