Strona powodowa (...) Sp.z o.o. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 4 356,55 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. W uzasadnieniu wskazała, że nabyła wierzytelność wobec pozwanego od D. W. OU, który wierzytelność tę nabył od pożyczkodawcy spółki (...) Sp. z o.o. Dochodzone roszczenie wynika z umowy pożyczki, którą pozwany zawarł w dniu 12 lutego 2019 r. na okres 30 dni, gdzie kwotą kapitału było 3500 zł. Zgodnie z warunkami pożyczki zawartymi w umowie pożyczkobiorca zobowiązany był do zapłaty kwoty pożyczki wraz z prowizją 816,85 zł oraz odsetkami kapitałowymi w wysokości 24,45 zł. Pozwany nie wywiązał się ze zapłaty zobowiązania wobec czego do zadłużenia należało doliczyć skapitalizowane odsetki od nieterminowej płatności wysokości 353,59 zł. Strona powodowa wyjaśniła, że umowa pożyczki została zawarta za pomocą środków porozumiewania na odległość przez zarejestrowanie konta pożyczkobiorcy na stronie internetowej pośrednika kredytowego ( (...) sp. z o.o.). Rachunek pozwanego został poddane weryfikacji za pomocą usługi (...) i przelewu kwoty 0,01 zł na rachunek pożyczkodawcy. Pożyczkodawca wykonał swoje obowiązku poprzez przekazanie zawnioskowanej przez pozwanego kwoty zgodnie z warunkami umowy.
Pozwany P. M. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego przez Referendarza Sądowego w Sądzie Rejonowym w Lublin – Zachód w L. w dniu 5 grudnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt (...) wniósł o oddalenie powództwa w całości, zarzucając m. in. brak legitymacji procesowej powoda, nieistnienie roszczenia, nieudowodnienie roszczenia co do zasady, wysokości i wymagalności oraz zarzut zastosowania niedozwolonych klauzul umownych nieobowiązujących konsumenta.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo podlegało oddaleniu wobec nieudowodnienia roszczenia.
Strona powodowa domagała się zasądzenia od pozwanego 4356,55 zł z tytułu niespłaconej pożyczki wynikającej z umowy zawartej 12 lutego 2019 r. pomiędzy pozwanym i (...) Sp. z o.o. Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty kwestionował roszczenie powoda zarówno co do zasady jak i wysokości, zaprzeczając, by doszło do zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki, jak również, by umowa taka została w istocie wykonana.
Strona powodowa wśród załączników do pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w pkt 6,7,8,9,10 wymieniła: umowę pożyczki z 12.02.2019, umowę ramową pożyczki z 12.02.2019r., dowód spełnienia świadczenia – przekazanie środków zgodnie z umową, potwierdzenie przelewu opłaty rejestracyjnej, profil klienta.
Strona powodowa na wezwanie Sądu do przedłożenia kompletu załączników wymienionych w pozwie do pisma z 16 marca 2020r. dołączyła jedynie wyciąg z umowy sprzedaży wierzytelności zawartej 10 października 2019r. pomiędzy D. W. OU z siedzibą w T. a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz umowę cesji wierzytelności z 29 marca 2019 r. zawartą pomiędzy (...) Sp. z o.o. a D. W. OU, obie umowy z załącznikami obejmującymi wykaz nabytych wierzytelności. Wykaz wierzytelności zawiera informacje dotyczące daty wymagalności roszczenia, kwoty kapitału, odsetek, numeru umowy pożyczki i ID dłużnika, natomiast numer PESEL dłużnika został zanonimizowany.
Źródłem roszczenia w sprawie miała być należność wynikająca z zawartej przez pozwanego umowy pożyczki z poprzednikiem prawnym strony powodowej – (...) sp. z o. o. Strona powodowa nie przedłożyła jednak żadnych dokumentów potwierdzających tę okoliczność. Brak podstawowego dokumentu jakim jest umowa pożyczki uniemożliwia weryfikację twierdzeń powoda, zarówno co do samego faktu zawarcia umowy pożyczki, jak i przeanalizowania warunków tej umowy w odniesieniu do zarzutów abuzywności jej postanowień podniesionych przez pozwanego. Strona powodowa nie wykazała, że umowa pożyczki między stronami została zawarta, nie przedłożyła dokumentów potwierdzających przeprowadzenie z pozwanym procesu weryfikacyjnego rachunek bankowy pożyczkodawcy, a także nie przedłożyła dokumentu potwierdzającego wykonanie umowy pożyczki. Brak dokumentu umowy pożyczki, z którego wynika jej numer, uniemożliwia weryfikację, czy umowy cesji przedłożone do pozwu w rzeczywistości obejmując wierzytelność wobec pozwanego.
W świetle powyższego, skoro strona powodowa nie przedstawiła dowodu, z którego wynika fakt zawarcia i wykonania umowy pożyczki, a także dokumentu potwierdzającego nabycie wierzytelności wynikającej z tej umowy wobec pozwanego, roszczenie w tym zakresie należało uznać za nieuzasadnione.
Mając na uwadze, że strona powodowa wbrew obowiązkom wynikającym z art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. nie udowodniła roszczenia dochodzonego pozwem, Sąd orzekł jak w sentencji.
O kosztach orzeczono w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. Strona powodowa przegrała proces w całości, winna zatem zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty w kwocie 922,90 zł, w tym 900 zł koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika będącego radcą prawnym oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 5,90 zł z tytułu kosztów nadania przesyłką poleconą sprzeciwu od nakazy zapłaty.