UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 31 stycznia 2020 r.

Pozwem z dnia 10 maja 2019 roku powód M. M. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanej U. P. kwoty 7.054 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 marca 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w ramach prowadzonych działalności strony zawarły umowę, na mocy której powód zobowiązał się względem pozwanej do dostarczenia oraz zamontowania drzwi zewnętrznych i okien wraz z wyposażeniem. Montaż ww. okien i drzwi miał nastąpić w salonie (...) S.A. w B. zgodnie z ustalonymi między stronami danymi i warunkami technicznymi. Powód wskazał, że wywiązał się w całości z przyjętego na siebie zobowiązania i wykonał wszelkie prace związane z realizacją zamówienia złożonego przez pozwaną, która nie zgłaszała reklamacji czy zastrzeżeń co do jakości dostarczonych towarów czy przeprowadzonych prac montażowych. Powód wystawił pozwanej fakturę zaliczkową, zaś pozwana uiściła na jego rzecz zaliczkę w kwocie 5.000 zł. Następnie powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 28 lutego 2019 r. na kwotę 7.054 zł z terminem płatności w dniu 1 marca 2019 r. Powód dodał, iż wielokrotnie zwracał się do pozwanej o zapłatę należnej kwoty za wykonaną usługę, jednakże kierowane wezwania do zapłaty nie spotkały się z jakąkolwiek reakcją ze strony pozwanej. Pismem z dnia 11 kwietnia 2019 r. pełnomocnik powoda skierował do pozwanej ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty, zaś pełnomocnik pozwanej w odpowiedzi stwierdził, iż pozwana nie znajduje podstaw do realizacji przedmiotowego roszczenia z uwagi na niewykonanie przez powoda zamówienia zgodnie z przekazanymi danymi technicznymi – wymiarami. Pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczas kierowane do pozwanej roszczenie i wskazał, że nie zachodzą żadne podstawy do odmowy zapłaty należności.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu wydał w dniu 8 czerwca 2019 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem pozwu.

Pozwana U. P. w przepisanym terminie złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana potwierdziła zawarcie umowy z powodem, na mocy której był on zobowiązany do wykonania i montażu konstrukcji aluminiowej oraz witryny z drzwiami zgodnie z dostarczonym projektem. Zgodnie z powyższym projektem zlecona konstrukcja miała składać się z trzech skrzydeł, z których dwa miały mieć szerokości po 1300 cm, a ostatnie skrzydło miało wynosić 810 cm (łącznie 3410 cm). Pozwana przyznała również, że na poczet umowy uiściła na rzecz powoda zaliczkę w wysokości 5 000 zł. Pozwana wskazała, ze powód przystąpił do wykonania umowy w dniu 1 marca 2019 r., nie wykonując wcześniej obmiaru konstrukcji. Pozwana zaprzeczyła, by nie składała reklamacji oraz zastrzeżeń co do jakości przeprowadzonych prac montażowych, bowiem już w dniu montażu złożyła zastrzeżenia odnośnie nieprawidłowego wykonania umowy. Dodała, iż zastosowane przez powoda wymiary odbiegają od przekazanych mu w projekcie, a nadto konstrukcja wykonana przez powoda uniemożliwiała swobodny wjazd oraz wyjazd klientów z salonu. Wobec braku spełnienia przez powoda warunków umowy, pozwana nie zaakceptowała prac, zaś w dniu 8 marca 2019 r. został sporządzony protokół odbioru robót, z którego wynika wykonanie i montaż konstrukcji oraz witryny z drzwiami niezgodnie z dokumentacją techniczną. Jednocześnie w związku z wykonaniem umowy niezgodnie z projektem pozwana była zmuszona zlecić montaż konstrukcji podmiotowi zewnętrznemu. W ocenie pozwanej wady konstrukcji wykonanej przez powoda miały charakter istotny, co uzasadniało odmowę odbioru i wypłaty wynagrodzenia.

W odpowiedzi na sprzeciw powód wskazał, że pozwana nie dostarczyła mu żadnego projektu, a tym samym nie zobowiązał się do wykonania przedmiotu umowy zgodnie z dostarczonym projektem. Powód dodał, iż na podstawie rozmów i ustaleń dokonanych z pozwaną opracował ofertę, a następnie zamówienie, które pozwana zaakceptowała i podpisała, nie zgłaszając żadnych zastrzeżeń do treści oferty. Jednocześnie powód podniósł, że pozwana nie przekazywała mu żadnych wymagań i ustaleń co do szerokości wjazdu do salonu dokonanych z inwestorem, nie przedstawiła również projektu dotyczącego prac prowadzonych w salonie. Strona powodowa nadmieniła, że pozwana w dniu montażu witryny nie zgłosiła powodowi zastrzeżenia co do wymiarów drzwi, powołując się na niezgodność wykonanej konstrukcji z danymi technicznymi dopiero po wezwaniach do zapłaty.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód M. M. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) w zakresie stolarki budowlanej. Pozwana U. P. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ,,Remonty pod klucz U. P.”, której przedmiotem są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

(dowody: wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej powoda, k. 8; wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pozwanej, k. 9)

U. P., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przeprowadzała kompleksowy remont w salonie (...) S.A. w B., obejmujący także modernizację drzwi wjazdowych. Remontem zajmował się K. P. – mąż pozwanej. Strona pozwana uzyskała ofertę wymiany drzwi od firmy (...) z T., jednak poszukując tańszej oferty, zwróciła się do strony powodowej. Zgodnie z projektem sporządzonym przez firmę (...), konstrukcja miała składać się z trzech skrzydeł, z których dwa skrzydła miały mieć szerokość po 1300 cm, a trzecie skrzydło – 810 cm. Łączna szerokość konstrukcji wynosiła 3410 cm.

(dowody: zeznania świadka K. P., k. 110v-111; zeznania świadka W. Ł., k. 109v-110; dowód z przesłuchania pozwanej, k. 112v-113; oferta, k. 41)

U. P. skontaktowała się z M. M. (2) i przesłała mu zdjęcie (...) wraz z ofertą przygotowaną przez firmę (...). Pozwana nie zwracała powodowi uwagi, że wymiary drzwi wjazdowych są istotne i mają znaczenie funkcjonalne ze względu na wjeżdżanie samochodów przez przedmiotowe drzwi.

(dowody: dowód z przesłuchania pozwanej, k. 112v-113; dowód z przesłuchania powoda, k. 111v-112v; zeznania świadka K. P., k. 110v-111)

Na podstawie otrzymanego projektu M. M. (1) sporządził ofertę numer S- (...)-19 z dnia 14 stycznia 2019 r., która została przesłana w dniu 15 stycznia 2019 r. na adres mailowy (...) Powyższa wiadomość została odebrana przez adresata w dniu 15 stycznia 2019 r. o godzinie 16:56.

(dowody: wydruk potwierdzenia odbioru wiadomości e-mail, k. 16; oferta z dnia 14 stycznia 2019 r., k. 18; wydruk wiadomości e-mail z dnia 15 stycznia 2019 r. k. 72-73; dowód z przesłuchania powoda, k. 111v-112v)

U. P. udała się do firmy powoda w dniu 16 stycznia 2019 r. Powód sporządził zamówienie nr 120 i 121, wykonując jednocześnie rysunek konstrukcji. U. P. podpisała i zaakceptowała powyższe zamówienia, nie składając żadnych zastrzeżeń co do wymiarów konstrukcji. Po podpisaniu zamówienia pozwana nie czytała go i nie sprawdzała wymiarów konstrukcji.

(dowody: zamówienie 120, k. 12-13; zamówienie 121, k. 14-15; dowód z przesłuchania powoda, k. 111v-112v; dowód z przesłuchania pozwanej, k. 112v-113)

W dniu 16 stycznia 2019 r. powód wystawił fakturę zaliczkową nr (...) na kwotę 5.000 zł brutto. Pozwana uiściła na rzecz powoda zaliczkę w kwocie 5.000 zł przelewem bankowym z dnia 16 stycznia 2019 r.

(bezsporne; nadto dowody: faktura zaliczkowa, k. 11; potwierdzenie transakcji z dnia 16 stycznia 2019 r., k. 43)

Powód przystąpił do wykonywania umowy, nie wykonując wcześniej pomiarów konstrukcji. Powód wykonał konstrukcję aluminiową oraz zamontował nowe drzwi, przesuwając ruchomy słupek. Podczas montażu drzwi K. P. składał zastrzeżenia z uwagi na nieprawidłowe wymiary zamontowanych drzwi.

(dowody: dowód z przesłuchania powoda, k. 111v-112v; zeznania świadka K. P., k. 110v-111)

W dniu 8 marca 2019 r. został sporządzony protokół odbioru robót, w którym wskazano, że witryna z drzwiami została wykonana niezgodnie z projektem, tj. niezgodnie z wymiarami. Konstrukcja wykonana przez powoda została zdemontowana, zaś P.P.H.U. (...) s.c. wstawiła nowe drzwi.

(dowody: protokół odbioru robót, k. 46; końcowy protokół odbioru robót, k. 48; zeznania świadka K. P., k. 110v-111)

Pozwana U. P. nie złożyła powodowi wprost oświadczenia o odstąpieniu od umowy, nie zażądała także zwrotu zaliczki.

(dowód: dowód z przesłuchania pozwanej, k. 112v-113)

W ramach udokumentowania wykonanej umowy powód wystawił pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 7.054 zł brutto z terminem płatności w dniu 1 marca 2019 r.

(dowód: faktura nr (...), k. 10)

W związku z brakiem zapłaty należności wynikającej z powyższej faktury przez stronę pozwaną, powód pismami z dnia 11 i 20 marca 2019 r. wezwał U. P. do uregulowania kwoty 7.054 zł. Ponadto w dniu 27 marca 2019 r. powód wystosował do pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty.

(dowody: wezwanie do zapłaty, k. 19; ponowne wezwanie do zapłaty, k. 20; przedsądowe wezwanie do zapłaty, k. 21)

Pismem z dnia 11 kwietnia 2019 r. pełnomocnik powoda skierował do pozwanej ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty. W odpowiedzi z dnia 25 marca 2019 r. (data pisma) pełnomocnik pozwanej oświadczył, że pozwana nie znajduje podstaw do realizacji roszczenia powoda. Pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczas kierowane do pozwanej wezwanie, wskazując, iż nie zachodzą podstawy do odmowy zapłaty należności.

(dowody: ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki poleconej, k. 22-23; pismo z dnia 25 marca 2019 r. wraz z kserokopią koperty, k. 24-25; pismo z dnia 23 kwietnia 2019 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki poleconej, k. 26-27)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony postępowania oraz w oparciu o zeznania świadka W. Ł. i K. P., jak również dowód z przesłuchania stron.

Strony nie podważały wiarygodności zgormadzonych dokumentów, a również Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich autentyczności. Zważyć przy tym należy, że czym innym jest przyznanie dowodowi z dokumentu waloru prawdziwości, a zatem tego, że nie został on podrobiony czy przerobiony, a czym innym jest wyciąganie stosownych wniosków z treści tego dokumentu.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka W. Ł., bowiem były jasne i spójne. Świadek zeznał, iż całość remontu w salonie samochodowym wykonywał mąż pozwanej, któremu zwrócono uwagę na nieprawidłowe wymiary konstrukcji podczas montażu drzwi. Zeznał również, że zaakceptował ofertę przygotowaną przez firmę (...). Sąd miał jednak na uwadze, iż świadek nie miał szczegółowej wiedzy odnośnie warunków umowy zawartej między stronami, zatem w tym zakresie Sąd oparł się na pozostałym materiale dowodowym.

Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom świadka K. P., który faktycznie zajmował się przedmiotowym remontem. Świadek potwierdził bowiem, że strona pozwana przeprowadzała kompleksowy remont w salonie (...), obejmujący modernizację drzwi wjazdowych. Zeznał przy tym, że projekt sporządzony przez zewnętrzną firmę został następnie przekazany stronie powodowej, która dokonała montażu konstrukcji niezgodnie z otrzymanym projektem. Nadto wskazał, iż podczas wstawiani drzwi składał zastrzeżenia, zaś ostatecznie nowe drzwi zostały zamontowane przez firmę z B.. Sąd miał jednak wątpliwości co do zeznań świadka dotyczących jego adresu e-mail. Świadek zeznał bowiem, że od kilku lat nie używa adresu mailowego, na który powód miał przesłać swoją ofertę. Jednakże z dokumentu przedłożonego przez powoda wynika, że wiadomość e-mail wysłana przez powoda w dniu 15 stycznia 2019 r. została odebrana przez adresata tego samego dnia.

Sąd przyznał walor wiarygodności dowodowi z przesłuchania powoda M. M. (1) w całości. Powód szczegółowo przedstawił etapy współpracy stron oraz warunki zawartej umowy. Powód zeznał przy tym, że nie uzyskał od strony pozwanej żadnej informacji, że przedmiotowymi drzwiami mają wjeżdżać samochody. Jednocześnie powód wskazał, iż sporządzona oferta była przedstawiana pozwanej przy składaniu zamówienia, która nie zgłosiła żadnych zastrzeżeń m.in. co do wymiarów konstrukcji.

Sąd co do zasady przyznał również walor wiarygodności dowodowi z przesłuchania pozwanej U. P.. Pozwana zeznała, iż poszukując tańszej oferty, zwróciła się do powoda, przesyłając mu ofertę innej firmy. Pozwana przyznała, iż podpisała zamówienie sporządzone przez powoda, którego nie przeczytała i nie sprawdzała. Ponadto zeznała, iż nie złożyła powodowi oświadczenia o odstąpieniu od umowy ani nie zażądała zwrotu wpłaconej zaliczki.

Ustalając stan faktyczny, Sąd miał na uwadze, iż poza sporem pozostawało zawarcie między stronami umowy o dzieło, której przedmiotem było wykonanie i montaż konstrukcji aluminiowej oraz witryny z drzwiami w salonie (...) w B.. Ponadto bezspornie pozwana zaakceptowała zamówienie sporządzone przez powoda i uiściła na jego rzecz zaliczkę w kwocie 5 000 zł. Powód zaś wykonał prace związane z realizacją zamówienia złożonego przez pozwaną.

Kwestią sporną pozostawał natomiast obowiązek zapłaty przez pozwaną na rzecz powoda kwoty 7.054 zł tytułem pozostałej części wynagrodzenia za wykonanie dzieła. Pozwana podnosiła bowiem, że konstrukcja wykonana przez powoda nie spełniała warunków przekazanych mu w projekcie, wobec czego pozwana nie zaakceptowała wykonanych prac. Pozwana wskazywała, iż wady konstrukcji miały istotny charakter, co uzasadnia odmowę odbioru prac i wypłatę wynagrodzenia.

Przechodząc do rozważań prawnych, należy wskazać, iż zgodnie z art. 627 k.c. umowa o dzieło jest umową, przez którą przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, zamawiający zaś zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia. Ponadto poprzez art. 638 § 1 i 2 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi i gwarancji przy sprzedaży. Umowa o dzieło kreuje zobowiązanie rezultatu. Rezultat ten ma charakteryzować się indywidualnością, co oznacza, że ma zostać nie tylko określony, ale także zindywidualizowany. Strony umowy o dzieło zmierzają do osiągnięcia zamierzonego i konkretnego skutku, jakim jest wykonanie dzieła. Zachowanie należytej staranności przy wykonywaniu dzieła nie wystarcza dla prawidłowego spełnienia świadczenia przez przyjmującego zamówienie, jeżeli skutek w postaci wykonania dzieła nie został osiągnięty. Zobowiązanie do wykonania oznaczonego dzieła stanowi element charakterystyczny umowy o dzieło, pozwalający odróżnić ją od innych umów zaliczanych w ramach typologii kodeksowej do kategorii świadczenia usług. Pojęcie dzieła nie zostało zdefiniowane w kodeksie cywilnym, a ustalenie ścisłego desygnatu tego terminu pozostawiono doktrynie i orzecznictwu, które wskazują, że dzieło jako rezultat pracy fizycznej lub umysłowej ma następujące cechy: charakter materialny, względnie niematerialny ucieleśniony materialnie; dostatecznie oznaczony, zindywidualizowany; samoistny; obiektywnie możliwy do osiągnięcia. W typowej postaci wykonanie dzieła polega na uzyskaniu rezultatu materialnego, polegającego na wytworzeniu rzeczy nowej, dokonaniu zmian w istniejącej już rzeczy, w tym na naprawie, przerobieniu (ulepszeniu lub przystosowaniu do innego przeznaczenia), względnie rozbudowie (połączeniu z innymi rzeczami, dodaniu części składowych lub przynależności) – P. D., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Zobowiązania. Część szczegółowa, pod. R.. J. G., (...), 2017.

Po analizie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości. Powód bowiem wykazał, iż wywiązał się z umowy łączącej go z pozwaną, zaś dzieło zostało wykonane i wydane, stąd należy mu się wynagrodzenie. W przedmiotowej sprawie bezsprzecznie strona pozwana przesłała powodowi ofertę dostarczenia i montażu drzwi i okien w salonie (...) w B. sporządzoną przez inną firmę. Na podstawie przesłanej oferty strona powodowa sporządziła własną, która następnie miała zostać przekazana stronie pozwanej. Jednakże pozwana zaprzeczyła, by otrzymała od powoda ofertę z dnia 14 stycznia 2019 r. (k. 18). Pozwana podnosiła bowiem, że adres mailowy, na który powód przesłał wiadomość, nie jest już wykorzystywany przez męża pozwanej. Ponadto K. P. zeznał, iż aktualnie nie korzysta z adresu mailowego (...) Należy jednak wskazać, że powód przedłożył wydruk potwierdzenia odbioru wiadomości przesłanej na powyższy adres mailowy w dniu 15 stycznia 2019 r., z którego wynika, iż wiadomość wraz z ofertą została odebrana przez adresata tego samego dnia o godzinie 16:56 (k. 16). Abstrahując jednak od kwestii, czy wiadomość mailowa wraz z ofertą sporządzoną przez powoda faktycznie dotarła do pozwanej, podkreślić trzeba, iż pozwana zaakceptowała zamówienie z dnia 16 stycznia 2019 r., składając pod nim swój podpis. Oznacza to, że między stronami doszło do skutecznego zawarcia umowy, a jej istotne warunki były wiążące dla stron. Dodać należy, iż na zamówieniu z dnia 16 stycznia 2019 r. widnieje odręcznie sporządzony rysunek konstrukcji wraz z wymiarami. Jednakże pozwana wprost przyznała, że nie czytała zamówienia, a po jego podpisaniu nie sprawdzała wymiarów konstrukcji. Dodała, iż podpisując zamówienie, była pewna, że powód sugerował się przesłanym projektem i niczego nie modyfikował. Podkreślić jednak należy, że na pozwanej jako przedsiębiorcy spoczywa obowiązek zachowania należytej staranności w prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 355 § 2 k.c. należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Budowa wzorca należytej staranności na tle powyższego przepisu oznacza, że staranność wymagana w stosunkach danego rodzaju będzie musiała być uwzględniania w odniesieniu do wiedzy, doświadczenia i umiejętności praktycznych, jakie wymagane są od przedsiębiorcy podejmującego się określonej działalności. Obok fachowych kwalifikacji od profesjonalisty wymaga się też zwiększonego zaangażowania w podjęte działania przygotowujące i realizujące świadczenie, czyli większą zapobiegliwość, rzetelność i dokładność w działaniach dłużnika (zob. M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. Tom II. Komentarz. Art. 353–626. Wyd. 2, Warszawa 2019, Legalis; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 8 marca 2006 r., I ACa 1018/05, niepubl.). Ponadto wzorzec starannego przedsiębiorcy obejmuje także znajomość obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 1993 r., III CRN 77/93, OSNC 1994, Nr 3, poz. 69). Mają na uwadze powyższe rozważania, należy stwierdzić, że pozwana jako profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinna dokonać weryfikacji składanych zamówień i zgłaszać powodowi ewentualne zastrzeżenia. Zaniechania w tym zakresie nie mogą stanowić okoliczności usprawiedliwiającej pozwanej właśnie z racji wymagania podwyższonej miary staranności w działaniach. Jednocześnie z przesłuchania strony powodowej wynika, iż zamawiająca miała możliwość modyfikacji zamówienia przed jego akceptacją. Należyta staranność była oczekiwana od pozwanej tym bardziej, że twierdziła, iż istotne znaczenie miały wymiary przedmiotowych drzwi z uwagi na umożliwienie swobodnego wjazdu i wyjazdu samochodów z salonu. Pozwana przyznała przy tym, że nie zwróciła powodowi uwagi na powyższą okoliczność. Trudno zatem obciążać stronę powodową zaniechaniami po stronie pozwanej, prowadzącymi w konsekwencji do odmowy odebrania dzieła i odmowy zapłaty wynagrodzenia za jego wykonanie.

Z drugiej jednak strony, nawet gdyby przyjąć, iż powód wykonał przedmiotowe dzieło w sposób wadliwy, to pozwana, aby dochodzić swoich roszczeń, powinna była złożyć powodowi stosowne oświadczenie. Należy wskazać, iż zgodnie z art. 636 § 1 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. Ponadto w myśl art. 638 § 1 zd. 1 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży, zaś zgodnie z § 2 powyższego przepisu jeżeli zamawiającemu udzielono gwarancji na wykonane dzieło, przepisy o gwarancji przy sprzedaży stosuje się odpowiednio. Mając na względzie powyższe regulacje prawne, należy wskazać, iż w przypadku stwierdzenia wadliwości w wykonaniu dzieła, strona pozwana miała możliwość skorzystania z uprawnień płynących z przytoczonych przepisów. Tym samym pozwana mogła wezwać powoda m.in. do zmiany sposobu wykonania dzieła, wyznaczając mu w tym celu odpowiedni termin. Korzystając natomiast z uprawnień wynikających z rękojmi za wady, pozwana uprawniona była do złożenia oświadczenia o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy. Jednakże pozwana w żaden sposób nie wykazała, by skorzystała z przysługujących jej uprawnień, przyznając przy tym wprost, iż nie złożyła powodowi oświadczenia o odstąpieniu od umowy ani nie zażądała zwrotu wpłaconej zaliczki. Nadmienić tutaj należy, że samo stwierdzenie wadliwego wykonania dzieła nie ma wpływu na wygaśnięcie obowiązku zapłaty wynagrodzenia przez zamawiającego. Obowiązek ten zdezaktualizowałby się dopiero wówczas, gdyby zamawiający skutecznie odstąpił od umowy lub zgłosił żądanie obniżenia ceny. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy ma charakter prawnokształtujący i pozwala na jednostronne decydowanie o treści stosunku prawnego stron. Realizacja prawa do odstąpienia od umowy następuje poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli, przy czym jest to oświadczenie składane oznaczonemu adresatowi (art. 61 § 1 k.c.). W konsekwencji strona odstępująca od umowy z powodu wady rzeczy musi złożyć kontrahentowi oświadczenie w terminach określonych w art. 568 k.c. ( tak: E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2019). Podsumowując powyższe, Sąd uznał, iż po stronie pozwanej brak było oświadczeń, które zwalniałyby ją z obowiązku zapłaty na rzecz powoda pozostałej części wynagrodzenia za wykonanie dzieła.

W konkluzji Sąd doszedł do przekonania, że żądanie powoda było zasadne w całości. W sposób niebudzący wątpliwości wykazał on fakt istniejącego między stronami stosunku zobowiązaniowego oraz wykonania i wydania dzieła, za które nie otrzymał całości wynagrodzenia. Z kolei strona pozwana nie wykazała zasadności zgłoszonych zarzutów. Mając na uwadze powyższe rozważania faktyczne i prawne, Sąd na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanej U. P. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 7.054 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 marca 2019 r. do dnia zapłaty.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie odsetek wydano w myśl art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W niniejszej sprawie termin płatności kwoty 7.054 zł, wskazany w fakturze VAT, upływał z dniem 1 marca 2019 r., zatem zasadne pozostawało żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 2 marca 2019 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik sprawy. W przedmiotowej sprawie stroną przegrywającą proces w całości była pozwana i to ona winna zwrócić powodowi poniesione koszty procesu. Do niezbędnych kosztów postępowania w niniejszej sprawie należy zaliczyć opłatę sądową od pozwu w kwocie 250 zł, a także koszty zastępstwa procesowego powoda w kwocie 1 800 zł ustalone zgodnie z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 265) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Łączne koszty postępowania wyniosły zatem 2 067 zł.

Przewodniczący:	Sędzia Stanisław Dziurlikowski
Protokolant:	sekretarz sądowy Marta Maresz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE