Sygn. akt VIII U 2358/20

Uzasadnienie pkt 2 postanowienia

Postanowieniem z dnia 2 listopada 2020 r. w sprawie VIII U 790/20, Sąd Okręgowy w Łodzi, uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 4 sierpnia 2020 roku wobec oświadczenia pełnomocnika płatnika składek o cofnięciu odwołania od decyzji ZUS z dnia 9 stycznia 2020 r. oraz odwołania od decyzji ZUS z dnia 27 stycznia 2020 r. z jednoczesnym zrzeczeniem się roszczeń. Sprawę wpisano pod nową sygnaturę VIII U 2358/20

/postanowienie k. 55/

Postanowieniem z dnia 5 listopada 2020 roku, Sąd Okręgowy w Łodzi, w punkcie 1, umorzył postępowanie w sprawie wobec cofnięcia, przez pełnomocnika płatnika składek, odwołań od decyzji ZUS z dnia 9 stycznia 2020 r. oraz decyzji ZUS z dnia 27 stycznia 2020 r. A w punkcie 2 – orzekł o kosztach zastępstwa procesowego.

/postanowienie k. 59/

W toku procesu, pełnomocnik organu rentowego wnosił o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/odpowiedź na odwołanie – k. 6-7/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wstępnie należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, przy czym z mocy art. 203 § 4 k.p.c. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność ta jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Zgodnie natomiast z treścią art. 332 § 2 k.p.c. w przypadku cofnięcia pozwu przed uprawomocnieniem się wyroku albo przedstawieniem akt z apelacją sądowi drugiej instancji, z jednoczesnym zrzeczeniem się dochodzonego roszczenia, a za zgodą pozwanego również bez tego zrzeczenia, sąd pierwszej instancji postanowieniem uchyli swój wyrok i umorzy postępowanie, jeżeli uzna takie cofnięcie za dopuszczalne. W myśl art. 148 § 3 k.p.c. sąd może wydać postanowienie na posiedzeniu niejawnym.

Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego (art. 203 § 2 k.p.c.). W konsekwencji zasadą jest, że w wypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie, obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. Jednakże dopuszczalne jest odstępstwo od tej zasady w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to, zwłaszcza, sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego, wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa, roszczenia powoda. W rozumieniu przepisów o kosztach procesu (art. 98 k.p.c.) pozwanego należy uznać, wówczas, za stronę przegrywającą sprawę (postanowienie SN z 12 kwietnia 2012 r., II CZ 208/11, LEX nr 1214570).

Przepis art. 108 k.p.c. nakłada na Sąd obowiązek rozstrzygnięcia o kosztach w orzeczeniu, kończącym sprawę w instancji. Przepis ten stanowi, iż Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.

Uwzględniając wniosek pełnomocnika organu rentowego w przedmiocie kosztów procesu, Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w pkt 2 sentencji postanowienia. Sąd Okręgowy zasądził od (...) Spółki Akcyjnej w Ł. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. kwotę 180,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – stosownie do treści § 9 ust. 2 w zw. z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 265).