UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 roku powód M. M. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 5.100 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22 listopada 2017 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu powództwa powód wskazał, iż w dniu 23 maja 2016 roku na drodze powiatowej nr (...) , na odcinku S.-K. , doszło do powstania szkody w jego pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...), na skutek zaniedbań leżących po stronie pracowników Wytwórni (...), którzy nie zabezpieczyli odpowiednio miejsca naprawy drogi, przez co auta poruszające się z przeciwnej strony obrzuciły auto powoda grysem, który przykleił się do ich kół. W wyniku zdarzenia w pojeździe powoda uszkodzeniu uległ zderzak, maska, szyba przednia oraz reflektor. Koszt naprawy pojazdu wyliczony przez niezależnego rzeczoznawcę wyniósł kwotę 5.135,53 złotych. Za sporządzenie kalkulacji naprawy powód zapłacił dodatkowo kwotę 300 złotych. Starostwo Powiatowe w G. uznało odpowiedzialność wykonawcy za skutki ww. zdarzenia. Powód zgłosił swoją szkodę Wytwórni (...), której ubezpieczyciel odmówił jednak wypłaty odszkodowania, zaprzeczając jakoby ubezpieczony nie dopełnił obowiązku należytego zabezpieczenia miejsca robót. Mimo odwołania powoda, pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Powód wskazał, iż przysługuje mu wobec pozwanego wierzytelność w wysokości łącznie 5.435,53 złotych tytułem naprawy uszkodzonego pojazdu oraz kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy, jednak niniejszym pozwem dochodzi jedynie części tej kwoty w wysokości 5.100 złotych.

W dniu 23 maja 2018 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie Wydział I Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie powoda w całości .

Pozwany zaskarżył ww. nakaz zapłaty i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko , zakwestionował roszczenie powoda co do zasady, podnosząc brak odpowiedzialności pracowników Wytwórni (...) za szkody powstałe w pojeździe powoda. Pozwany twierdził, iż miejsce wykonywanych prac zostało zabezpieczone w odpowiedni sposób. W jego ocenie szkoda powstała w związku z ruchem przejeżdżających pojazdów i powinna być zrekompensowana z ich ubezpieczeń OC.

Pismem procesowym z dnia 18 grudnia 2018 roku powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 maja 2016 roku o godz. 14:30 na drodze krajowej nr (...) na odcinku S.-K. w odległości około 300 m od autostrady (...), w wyniku wykonywanych i nieprawidłowo zabezpieczonych prac drogowych łatania nierówności masą bitumiczną z grysem, doszło do uszkodzenia pojazdu M. M. marki V. (...) o nr rej. (...). Na naprawianym odcinku wykonawca robót wprowadził ruch wahadłowy. W czasie oczekiwania powoda na przejazd, poruszający się z przeciwnego kierunku pojazd obrzucił pojazd powoda grysem, który przyklejał się pojazdom do kół.

W wyniku zdarzenia w pojeździe powoda doszło do uszkodzenia zderzaka przedniego, pokrywy komory silnika, szyby przedniej oraz reflektora.

Dowód:

- fotografie, k. 11-20;

- zeznania świadka M. G., k. 95-96;

- zeznania świadka I. K., k. 96-97;

- przesłuchanie powoda M. M., k. 97-98;

Powód zgłosił zdarzenie do zarządcy ww. drogi - Starostwa Powiatowego w G., którego ubezpieczyciel podał, iż na podstawie art. 429 k.c. odpowiedzialność za szkodę ponosi podmiot wykonujący pracę na tym odcinku drogi, tj. Wytwórnia (...), z którą Starostwo posiada umowę nr (...) z dnia 31 marca 2015 roku na wykonanie robót budowlanych w ramach zadania pn. (...)

Dowód:

- pismo ubezpieczyciela z dnia 22 listopada 2016 roku. k. 6- 6 verte;

- umowa nr (...) z dnia 31 marca 2015 roku, k. 7-10, 85-89;

Celem określenia wysokości szkody w pojeździe powód zlecił niezależnemu rzeczoznawcy wykonanie kalkulacji naprawy, która wykazała, że koszty naprawy pojazdu wynoszą kwotę 5.135,53 złotych. Za sporządzenie kalkulacji powód zapłacił kwotę 300 złotych.

Dowód:

- kalkulacja naprawy, k. 21-28;

- faktura VAT z dnia 10 października 2016 roku, k. 29;

Pismem z dnia 31 sierpnia 2017 roku powód wezwał Wytwórnię (...) do pozasądowego rozwiązania sporu i zapłaty w terminie 14 dni kwoty 5.435,53 złotych tytułem naprawy uszkodzonego pojazdu oraz kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy.

Wykonawca prac przekazał ww. sprawę swojemu ubezpieczycielowi odpowiedzialności cywilnej – (...) S.A. z siedzibą w S..

Pismem z dnia 19 października 2017 roku pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności za ww. zdarzenie.

Powód odwołał się od ww. decyzji, jednak pozwany nie zmienił swojego stanowiska w sprawie.

Dowód:

- wezwanie z dnia 31 sierpnia 2017 roku, k. 30-31;

- pismo ubezpieczyciela z dnia 19 października 2017 roku, k. 32-32 verte;

- pismo powódki z dnia 23 października 2017 roku, k. 33-34;

- pismo ubezpieczyciela z dnia 21 listopada 2017 roku, k. 35-35 verte;

- akta szkody na płycie CD (koperta), k. 43;

- dokumentacja z akt szkody, k. 48-67;

Na skutek zdarzenia z dnia 23 maja 2016 roku w pojeździe powoda uszkodzeniu uległy i konieczna była wymiana następujących elementów: szyba czołowa, aplikator, nić tnąca, płyn czyszczący, zestaw kleju, szyba czoł podst, bufor odbojowy 4P, el dystansowy 2P. Do lakierowania ponaprawczego nadawały się następujące elementy: zderzak przedni, maska silnika, poszycie słupka (...) Reflektor L nadawał się do polerowania.

Wysokość kosztów naprawy pojazdu powoda z zastosowaniem technologii producenta pojazdy czyli części O, ich cen na datę szkody oraz przy przyjęciu średnich stawek rbg obowiązujących w 2016 roku w odpowiednio wyposażonych warsztatach naprawczych wyniosła kwotę 5.354,46 złotych brutto.

Wysokość kosztów naprawy pojazdu powoda z zastosowaniem części zamiennych jakości Q, ich cen na datę szkody oraz przy przyjęciu średnich stawek rbg obowiązujących w 2016 roku w odpowiednio wyposażonych warsztatach naprawczych wynosi kwotę 4.372,11 złotych brutto.

Dowód:

- pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej L. C., k. 105-115;

- pisemna uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej L. C., k. 136-140.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było w pełni zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Niniejszym pozwem powód M. M. dochodził odszkodowania w wysokości 5.100 złotych wraz z odsetkami i kosztami procesu od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S., jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej Wytwórni (...), z której zaniedbaniami przy wykonywaniu naprawy drogi powiatowej nr (...) na odcinku S.-K. wiąże swoją szkodę.

Stosownie do treści art. 822 §1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Szkoda powstaje w chwili zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową i podlega naprawieniu na podstawie art. 415 i nast. k.c. oraz według zasad określonych w art. 363 k.c., a w wypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń – według zasad określonych w § 2 tego przepisu. Zgodnie z treścią art.435 §1 kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody ( pary, gazu, , elektryczności , paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu , wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu , chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej , za którą nie ponosi odpowiedzialności .

W niniejszej sprawie pozwany kwestionował swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 23 maja 2016 roku podnosząc, iż pracownicy Wytwórni (...) zabezpieczyli miejsce naprawy drogi w odpowiedni sposób, zaś szkoda w pojeździe powoda powstała w związku z ruchem przejeżdżających pojazdów i powinna być zrekompensowana z ich ubezpieczeń OC.

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd doszedł jednak do wniosku, iż pozwane towarzystwo ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność za nieodpowiednio zabezpieczone miejsce prac drogowych przez pracowników Wytwórni (...). Okoliczności te wynikają z dowodów z dokumentów oraz fotografii, a także zostały potwierdzone w toku zeznań świadka M. G. i przesłuchania powoda. Okazało się bowiem, iż miejsce wykonywania robót nie było odpowiednio oznaczone, samochód roboczy nie był oznakowany, a na środku drogi stał zaś jedynie pachołek, który był jedynym oznaczeniem tych robót. Na miejscu nie było żadnych znaków drogowych , ani innych podświetlanych znaków świadczących o tym, że coś dzieje się na drodze. Pojazd powoda został zatrzymany przez pracownika I. K., który w tym czasie łatał ubytki bitumiczne na drodze, a następnie puszczał do przejazdu samochody z naprzeciwka. Na naprawianym odcinku wprowadzony został bowiem ruch wahadłowy. W czasie oczekiwania powoda na przejazd, poruszające się z przeciwnego kierunku pojazdy obrzuciły pojazd powoda grysem, który przyklejał się do ich kół. Samochody te nie jechały szybko, mniej niż 30 km/h, albowiem dopiero co zaczęły ruszać. Ślady na karoserii pojazdu powoda odpowiadają natomiast uszkodzeniom powstałym w wyniku ww. zdarzenia. Z tych też względów Sąd uznał, że pracownicy I. K. nieprawidłowo zabezpieczyli miejsce wykonywanych robót i odpowiadają za szkodę powoda, a co za tym idzie odpowiedzialność za nią ponosi również ubezpieczyciel Wytwórni (...).

W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd nie dał w tym zakresie wiary zeznaniom I. K. o właściwym zabezpieczeniu miejsca prac, albowiem nie była ona bezpośrednim świadkiem tego zdarzenia, nie była na miejscu ani nie widziała miejsca zdarzenia, zaś swoje informacje posiada jedynie od swoich pracowników. Ponadto Sąd uznał, iż świadek ten miał interes w uzyskaniu korzystanego dla ubezpieczyciela rozstrzygnięcia.

Odpowiedzialności za skutki przedmiotowego zdarzenia nie można przypisać również zarządcy drogi Starostwu Powiatowemu w G., albowiem zwolniło się ono z odpowiedzialności na podstawie art. 429 k.c. powierzając wykonanie prac umową nr (...).272.2.16.2015.AM z dnia 31 marca 2015 roku Wytwórni (...) jako przedsiębiorstwu, które zawodowo zajmuje się wykonywaniem tego typu czynności.

Skutkami przedmiotowego zdarzenia nie można również obciążyć, tak jak chciał tego pozwany, ubezpieczycieli pojazdów przejeżdżających z naprzeciwka. Z zeznań powoda wynika bowiem, iż pojazdy te poruszały się z prawidłową prędkością, mniej niż 30 km/h, albowiem dopiero co zdążyły ruszyć.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej Wytwórni (...) ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w pojeździe powoda na skutek zdarzenia z dnia 23 maja 2016 roku.

W niniejszej sprawie nie był sporny zakres uszkodzeń w pojeździe powoda. Pozwany zdawał się jednak kwestionować wysokość kosztów naprawy przy wykorzystaniu oryginalnych części.

W przedmiotowej sprawie biegły sądowy w zakresu techniki samochodowej ustalił zakres uszkodzeń i ich kwalifikację, a także wysokość kosztów naprawy pojazdu powoda z zastosowaniem części typu O na kwotę 5.354,46 złotych brutto i na wniosek pozwanego, części typu Q na poziomie 4.372,11 złotych brutto. Sąd uznał jednak brak podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie części typu Q, w szczególności przyjmując, iż pozwany nie udowodnił, aby w pojeździe powoda nie były zamontowane części oryginalne. Zastosowanie części oryginalnych nie spowoduje natomiast wzbogacenia powoda i pozwoli na przywrócenie jego pojazdu do stanu sprzed szkody.

Skoro zatem wysokość kosztów naprawy pojazdu powoda wynosi kwotę 5.354,46 złotych, zaś powód w niniejszym postępowaniu żąda jedynie kwoty 5.100 złotych, a pozwany w toku postępowania likwidacyjnego nie wypłacił mu żadnej kwoty tytułem odszkodowania, to w pełni uzasadnione jest uwzględnienie powództwa powoda w całości.

W tym miejscu wskazać jeszcze należy, iż Sąd całkowicie podzielił stanowisko zaprezentowane przez biegłego sądowego i przyjęty przez niego sposób ustaleń i wyliczeń. Sąd uznał dowód z opinii pisemnej biegłego sądowego za w pełni wiarygodny, albowiem sporządzony on został zgodnie z treścią postanowienia dowodowego, w sposób rzetelny, kompletny i fachowy. Na skutek zarzutów pozwanego do opinii biegłego nastąpiła konieczność sporządzenia przez niego opinii uzupełniającej, w której uzupełnił on swoje poprzednie stanowisko.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.100 złotych, o czym orzekł w punkcie 1. sentencji wyroku.

Nadto, powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c., ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o zdarzeniu. Stosownie zaś do treści art. 817 § 2 zd. pierwsze k.c. gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Powód zgłosił swoje roszczenie ubezpieczonemu w dniu 31 sierpnia 2017 roku, zaś pismem z dnia 21 listopada 2017 roku pozwany wydał ostateczną decyzję dotyczącą odmowy wypłaty odszkodowania. Powód żądał odsetek od dnia następnego, tj. od dnia 22 listopada 2017 roku i Sąd uznał to roszczenie za uzasadnione. Nie było ono nadto kwestionowane przez stronę pozwaną.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. W niniejszej sprawie powód wygrał spór w całości, zaś na poniesione przez niego koszty postępowania złożyła się opłata sądowa – 255 złotych, opłata skarbowa – 17 złotych, zaliczka – 500 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika – 1.800 złotych, w sumie 2.572 złotych. Taką też kwotę Sąd zasądził w punkcie 2. wyroku.

W punkcie 3. wyroku Sąd orzekł o nieuiszczonych kosztach sądowych w postaci wydatków na wynagrodzenie biegłego L. C.. Wynagrodzenie biegłego sądowego za sporządzenie pisemnej opinii w sprawie i opinii uzupełniającej wyniosło łącznie kwotę 1.290 złotych. Na pokrycie tej kwoty pobrano od powoda zaliczkę w kwocie 500 złotych. Do pobrania pozostała zatem kwota 790 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, którą Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 83 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać od przegrywającego sprawę pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie.

Z przyczyn omówionych powyżej orzeczono jak w sentencji wyroku z dnia 20 października 2020 r .

Sędzia Agnieszka Kuryłas

Szczecin, dnia 6 listopada 2020 roku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE