WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2020r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Piotr Witkowski
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Beata Dzienis

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2020r. w Suwałkach

sprawy A. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rekompensatę

w związku z odwołaniem A. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 7 sierpnia 2019 r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. F. prawo do rekompensaty.

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz A. F. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt III U 883/19

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 07.08.2019r. odmówił A. F. prawa do rekompensaty.

Wskazał, iż zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.z 2018r. poz.1924) rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynoszący co najmniej 15 lat w pełnym wymiarze czasu pracy na dzień 31.12.2008r. Rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego.

Natomiast Zakład nie uwzględnił jako pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia A. F. od 01.09.1979r. do 13.06.1988 oraz 01.09.1989r. do 31.12.2001r., ponieważ przedłożone dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie i zgodnie jej zatrudnienia w warunkach szczególnych. W świadectwie pracy z dnia 27.12.2001r. wskazano, że zatrudniona była jako pielęgniarka i starsza pielęgniarka wykonująca prace przy stosowaniu leków cytostatycznych. Jednak z dołączonej dokumentacji źródłowej z akt osobowych wynika, że zatrudniona była jako pielęgniarka na Oddziale Zakaźnym.

W odwołaniu od tej decyzji A. F. domagała się jej zmiany, uwzględnienia pominiętych przez organ rentowy okresów pracy w warunkach szczególnych i przyznania prawa do rekompensaty oraz zasądzenia od organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powołała się na treść świadectwa pracy z dnia 27.12.2001r. , z którego wynika, że była zatrudniona jako pielęgniarka i starsza pielęgniarka i wykonywała pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze od dnia 1.09.1979 r. do dnia 31.07.2000r. zgodnie z wykazem A, dział XII punkt f ppkt 1 wykazu stanowiącego załącznik. Do jej zadań należało wykonywanie pracy przy stosowaniu leków cytostatycznych. Pracowała też nieprzerwanie w pełnym wymiarze godzin. Jej praca wiązała się z podawaniem cytostatyków w dożylnych wlewach kroplowych, pobieraniem krwi do badań laboratoryjnych od pacjentów zakażonych wirusem WZW typu B i C, AIDS, pobieranie plwociny i wymazów z gardła, żółci, kału, moczu. Ponadto do obowiązków należało pobieranie materiałów do badań pacjentów zakażonych pałeczkami shigella, Ecoli, pńradury, a także asystowanie przy rektoskopii i kolonoskopii.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Odwołująca się bowiem wykazała, iż w okresie od 01.09.1979r. do 13.06.1988r. i od 01.09.1989r. do 29.02.2000. pracowała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w S., jako pielęgniarka wykonując swoje obowiązki w warunkach szczególnych. Należy dodać, że w SPZOZ odwołująca się pracowała od 01.09.1979r. do 31.12.2001r., ale Sąd z badania pod kątem uprawnień do rekompensaty wyłączył okresy niewykonywania pracy z racji urlopu wychowawczego tj. od 14.06.1988r. do 31.08.1989r. oraz okres po 29.02.2000r., gdyż z dniem 01.03.2000r. pracowała w Przychodni w Gabinecie zabiegowym.

Kwestie związane z okresem pracy w SPZOZ, wymiarem czasu pracy i okresami podlegającymi wyłączeniu, nie były sporne i nie budziły wątpliwości ze strony Sądu. Sporne pozostawało natomiast, czy w okresie od 01.09.1979r. do 12.06.1988r. i od 01.09.1989r. do 31.12.1998r. odwołująca się jako pielęgniarka wykonywała prace w warunkach szczególnych.

Odwołująca się od 23.06.1979r. posiadała uprawnieninia pielęgniarki dyplomowanej i z dniem 01.09.1979r. podjęła zatrudnienie w (...)Szpitalu (...) w S. i mimo przekształcania w późniejszych okresach nazwy pracodawcy, ciągle pracowała na jednym oddziale – zakaźnym. Oddział ten znajdował się w strukturach szpitala czy później ZOZ, ale przez sporny okres znajdował się w jednym i tym samy miejscu – budynku przy ul. (...) w S..

Zeznający w sprawie świadkowie to byli współpracownicy odwołującej się, jak również bezpośredni przełożeni. Świadkowie: S. R., W. Z., D. C. (1), A. K. i K. N. pracowali z odwołującą w spornym okresie na oddziale zakaźnym. Na podstawie ich zeznań Sąd ustalił, iż do zadań odwołującej się należała bezpośrednia opieka nad pacjentami, którzy byli przyjmowali na oddział zakaźny z powodu zatruć czy też zakażeń o różnym stopniu i nasileniu. Odwołująca się brała udział w pobieraniu próbek materiału, który miał być poddany badaniu. Leczone były osoby z różnego rodzaju zakażeniami i zatruciami, w tym dzieci. Leczono pacjentów z żółtaczką, zapaleniem opon mózgowo -rdzeniowych, salmonellą, boleriozą, zakażeniami wirusowo – bakteryjnymi czy zatruciami – pokarmowymi, grzybami lub chemikaliami. Na oddziale zdarzali się również pacjenci z nowotworami, którzy w sytuacji stwierdzenia zatrucia czy zakażenia byli kierowani właśnie na oddział zakaźny. Na oddziale panowały trudne warunki lokalowe, w jakich w spornych latach pracował personel medyczny. Oddział nie dysponował warunkami, jakie teraz są nie tylko wymagane, ale stanowią standard. Pacjenci mieli do dyspozycji jedną łazienkę. Pielęgniarki wykonywały nie tylko zabiegi czy pobierały materiał do badania, ale wykonywały również zabiegi opiekuńcze i pielęgnacyjne. Podnieść tu należy, że świadek D. C. (2) , jako pielęgniarka na tym samym oddziale zakaźnym, na którym pracowała odwołująca się, już na etapie w postępowania przed organem rentowym miała uwzględniony okres pracy w tym oddziale zakaźnym, jako okres pracy w warunkach szczególnych.

W celu ustalenia, czy odwołująca się w spornych okresach pracowała w warunkach szczególnych, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy Z. C., który nie uznał spornego okresu za okres pracy w warunkach szczególnych. Biegły wskazał, iż przeprowadzona przez niego analiza czynności podejmowanych przez odwołującą się, jako pielęgniarki, nie wskakuje, aby stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała ona czynności związane z przypadkami ostrych zatruć. Sąd jednak nie uwzględnił ustaleń i konkluzji biegłego z zakresu bhp, gdyż zgodził się ze stanowiskiem odwołującej się, że w opinii nie uwzględnił on szczególnych uwarunkowań i specyfiki organizacji pracy Oddziału Zakaźnego w strukturach ZOZ-u czy później Szpitala (...)w S., w których pracowała. Miał raczej na względzie obecne warunki i organizację Szpitala (...). Dokumentacji organizacyjnej i związanej ze strukturą i rodzajem działań oraz leczenia ośrodków medycznych, w których była zatrudniona odwołująca się, nie uzyskano , gdyż nie zachowała się. Dlatego w tym zakresie należało opierać się na ustaleniach wynikających z zeznań świadków oraz doświadczeniu życiowym i zawodowym związanym z sprawami o podobnym przedmiocie sporu. Nie można więc w obliczu powołanych świadków nie przyjąć, że odwołująca się nie wykonywała pracy pielęgniarki na oddziale zakaźnym stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Rozpoznając żądanie odwołującej się Sąd opierał się na zapisie Wykazu A działu XII poz. 1, gdzie do prac w warunkach szczególnych uwzględnia się prace na oddziałach ostrych zatruć w bezpośrednim kontakcie z pacjentami. Tymczasem nie powinno ulegać wątpliwości, że odwołująca się stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracowała właśnie na oddziale ostrych zatruć w bezpośrednim kontakcie z pacjentami. Trudno w tym względzie stopniować stopień nasilenia danego zatrucia, gdyż skierowanie danej osoby do leczenia szpitalnego wskazuje na ostry przebieg choroby, inaczej byłaby skierowana do leczenia w warunkach domowych z przypisanymi lekami niwelującymi objawy. Poza tym podnieść należy w organizacji lecznictwa nie ma wydzielonych oddziałów zakaźnych, na których leczone są tylko ostre zatrucia. Uznać więc należy, że praca na każdym oddziale szpitala, gdzie leczone były ostre zatrucia, była stałą i w pełnym wymiarze czasu pracy pracą w szczególnych warunkach. Wszakże pielęgniarki czy lekarze byli na tych oddziałach, poza innymi czynnościami, cały czas zaabsorbowani pacjentami z ostrymi zatruciami. Jak wskazują objawy ostrych zatruć pacjenci z takimi objawami musieli być na bieżąco monitorowani. Ponadto wskazać należy, co wynika z zeznań świadków, że pacjenci, nie byli pacjentami wyłącznie z rozpoznanym zatruciem czy zakażeniem, gdyż zdarzali się również z innymi chorobami np. onkologicznymi, którzy w sytuacji wystąpienia zatrucia byli kierowani na oddział zakaźny, na którym pracowała odwołująca się. To też generowało zwiększenie narażenia odwołującej się na kontakt z innymi, dodatkowymi czynnikami ryzyka. Jak ona sama i świadkowie wskazali, wykonywała prace przy stosowaniu i podawaniu leków cytostatycznych, które to zostały włączone do prac w szczególnych warunkach. Dlatego Sąd nie podzielił stanowiska biegłego z zakresu bhp, tym bardziej, że nie jest związany stanowiskiem biegłego zaprezentowanym w opinii (tak SN choćby w wyroku z dnia 30.03.2000r. II UKN 446/99).

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że w okresach od 01.09.1979r. do 12.06.1988r. i od 01.09.1989r. do 31.12.1998r. odwołująca się pracowała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako pielęgniarka na oddziale ostrych zatruć i tym samym wykonywała pracę w warunkach szczególnych. Uwzględniony okres był dłuższy niż wymagane 15 lat.

W związku z tym Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. F. prawo do rekompensaty (pkt 1).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 , §1 ¹ i §3 kpc w zw. z §9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015r. poz. 1800 ze zm.).

Mt/PW