UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29 listopada 2019r. powód S. S., reprezentowany w toku procesu przez pełnomocnika radcę prawnego J. K., wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. kwot 326.204,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wymagalności roszczenia odpowiednio od poszczególnych kwot, tj.

g) od kwoty 24.356,13 zł (dwadzieścia cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt sześć złotych 13/100) od dnia 9 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

h) 104.251,24 zł (sto cztery tysiące dwieście pięćdziesiąt jeden złotych 24/100) od dnia 13 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

i) 109.241,57 zł (sto dziewięć tysięcy dwieście czterdzieści jeden złotych 57/100) od dnia 14 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

j) 50.946,12 zł (pięćdziesiąt tysięcy dziewięćset czterdzieści sześć złotych 12/100) od dnia 16 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

k) 29.612,82 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy sześćset dwanaście złotych 82/100) od dnia 20 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

l) 7.616,47 zł (siedem tysięcy sześćset szesnaście złotych 47/100) od dnia 15 października 2019r. do dnia zapłaty

Powyższe żądanie wynika z zawartych między stronami umów dostaw jabłek udokumentowanych wystawionymi przez powoda fakturami VAT (k. 5-10).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 7 stycznia 2020r. Sąd nakazał pozwanej, aby zapłaciła na rzecz powoda kwotę 326.204,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wymagalności roszczenia odpowiednio od poszczególnych kwot, tj.

m) od kwoty 24.356,13 zł (dwadzieścia cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt sześć złotych 13/100) od dnia 9 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

n) 104.251,24 zł (sto cztery tysiące dwieście pięćdziesiąt jeden złotych 24/100) od dnia 13 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

o) 109.241,57 zł (sto dziewięć tysięcy dwieście czterdzieści jeden złotych 57/100) od dnia 14 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

p) 50.946,12 zł (pięćdziesiąt tysięcy dziewięćset czterdzieści sześć złotych 12/100) od dnia 16 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

q) 29.612,82 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy sześćset dwanaście złotych 82/100) od dnia 20 sierpnia 2019r. do dnia zapłaty,

r) 7.616,47 zł (siedem tysięcy sześćset szesnaście złotych 47/100) od dnia 15 października 2019r. do dnia zapłaty

oraz kwotę 11.295,00 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 7.217,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty albo wniosła w tymże terminie sprzeciw.

W dniu 27 stycznia 2020r. pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowana w toku procesu przez pełnomocnika adwokata P. W., złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, podnosząc zarzut braku szkody po stronie powoda, a z ostrożności procesowej – brak związku przyczynowego pomiędzy powstałą szkodą a działaniem pozwanej (k. 43-44).

W toku procesu powód popierał żądanie pozwu.

Pełnomocnik pozwanej na rozprawie w dniu 13 listopada 2020r. wskazał, iż nie kwestionuje wierzytelności objętej żądaniem pozwu, jednakże z uwagi na prawomocne postanowienie o zatwierdzeniu układu z wierzycielami zawartego w toku prowadzonego postępowania układowego, wniósł o umorzenie postępowania. W ocenie pełnomocnika pozwanej objęcie wierzytelności prawomocnym postanowieniem o zatwierdzeniu układu wyłącza możliwość dalszego prowadzenia postępowania cywilnego i wydania orzeczenia co do tej wierzytelności, gdyż w ten sposób powstałyby dwa tytuły wykonawcze (k. 101verte).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od lipca do września 2019r. powód, będący sadownikiem, zawarł z pozwaną szereg umów dostawy jabłek gatunku I. N., przechowywanych przez powoda w magazynach należących do (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S..

Pozwana wystawiła na rzecz powoda sześć faktur VAT dokumentujących powyższe transakcje, tj:

1. fakturę VAT (...) nr (...) z dnia 25 lipca 2019r. na kwotę 84.536,13 zł z terminem zapłaty upływającym w dniu 8 sierpnia 2019r., częściowo spłaconą przez pozwaną dwoma przelewami w dniu 25 września 2019r. oraz 10 października 2019r. łącznie na kwotę 60.000 zł,

2. fakturę VAT nr (...) z dnia 29 lipca 2019r. na kwotę 104.251,24 zł z terminem zapłaty do dnia 12 sierpnia 2019r.,

3. fakturę VAT nr (...) z dnia 30 lipca 2019r. na kwotę 109.241,57 zł z terminem zapłaty do dnia 13 sierpnia 2019r.,

4. fakturę VAT nr (...) z dnia 2 sierpnia 2019r. na kwotę 50.946,12 zł z terminem zapłaty do dnia 15 sierpnia 2019r.,

5. fakturę VAT nr (...) z dnia 5 sierpnia 2019r. na kwotę 29.612,82 zł z terminem zapłaty do dnia 19 sierpnia 2019r.,

6. fakturę VAT nr (...) z dnia 30 września 2019r. na kwotę 7.616,47 zł z terminem zapłaty do dnia 14 października 2019r.

Przelewami bankowymi z dnia 25 września 2019r. na kwotę 40.000,00 zł oraz z dnia 10 października 2019r. na kwotę 20.000,00 zł pozwana dokonała częściowej zapłaty za fakturę VAT nr RR nr FR/012/07/19 z dnia 25 lipca 2019r. na łączną kwotę 60.000,00 zł

(dowód: faktury VAT, k. 17-22, historia rachunku bankowego, k. 23 )

Towar objęty powyższymi fakturami VAT został przez pozwaną odebrany z magazynów należących do (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S..

(okoliczność bezsporna)

Powód wielokrotnie kontaktował się z pozwaną żądając zapłaty należności za dostarczone jabłka. Pomimo obietnic pozwanej uregulowania należności niezwłocznie, faktycznie należności z opisanych powyżej faktur, poza kwotą 60.000,00 zł, nie zostały zapłacone.

(okoliczność bezsporna)

Pismem z dnia 6 stycznia 2019r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 326.204,35 zł w terminie 7 dni. W powyższym piśmie powód wskazał, iż jest gotowy pod podjęcia próby mediacji.

(dowód: kopia wezwania do zapłaty, k. 25)

Po wytoczeniu powództwa w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy w Radomiu otworzył przyspieszone postępowanie układowe pozwanego. W toku powyższego postępowania została zgłoszona wierzytelność objęta żądaniem pozwu w niniejszej sprawie i została ona umieszczona w sporządzonym spisie wierzytelności pozwanego.

Powyższe postępowanie prowadzone przez Sąd Rejonowy w Radomiu w sprawie V GRz 1/20 zostało wszczęte w styczniu 2020r.

Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2020r. Sąd Rejonowy w Radomiu w postępowaniu w sprawie V GRz 1/20 zatwierdził układ częściowy z wierzycielami, którego przyjęcie stwierdził nadzorca układu J. P., zawarty przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C., obejmujący wierzytelności o łącznej kwocie 5.086.606,78 zł, w tym objętą pozwem w niniejszej sprawie wierzytelność powoda S. S..

Powyższe postanowienie uprawomocniło się w dniu 4 września 2020r.

(dowód: kopia postanowienia Sądu Rejonowego w Radomiu z dnia 2 czerwca 2020r., k. 103)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie. Strony łączyła umowa dostawy, na mocy której powód jako sadownik, zobowiązał się do wytworzenia i dostarczenia pozwanemu, jako odbiorcy, jabłek gatunku I. N.. Zgodnie z normą art. 605 k.c. przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz do ich dostarczania częściami lub periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny.

W okresie od lipca do września 2019r. strony zawarły szereg umów dostawy jabłek gatunku I. N., przechowywanych przez powoda w magazynach należących do (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.. Towar został przez pozwaną odebrany z miejsca jego przechowywania. Powyższe okoliczności nie były sporne pomiędzy stronami.

Łączna wartość dostarczonych przez powoda pozwanemu jabłek wyniosła 386.204,35zł. Pozwana wystawiła na rzecz powoda sześć faktur VAT dokumentujących powyższe transakcje. Pozwany dokonał tylko częściowej zapłaty należności, tj. należności z faktury VAT (...) nr (...) z dnia 25 lipca 2019r. dwoma przelewami w dniu 25 września 2019r. oraz 10 października 2019r. łącznie na kwotę 60.000 zł. Pozostała do zapłaty kwota wynosi 326.204,35 zł.

Powyższe okoliczności nie były sporne pomiędzy stronami. Po ostatecznym sprecyzowaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2020r. przez pełnomocnika powoda podstawy prawnej żądania i wskazaniu, iż objęta pozwem należność wynika nie z art. 471 k.c., lecz z art. 605 k.c. jako żądanie zapłaty z tytułu niewykonania umowy dostawy, pełnomocnik pozwanej, przyznał i nie kwestionował zasadności objętej pozwem wierzytelności. Pełnomocnik pozwanej wskazał jednakże, iż jednakże z uwagi na prawomocne postanowienie o zatwierdzeniu układu z wierzycielami zawartego w toku prowadzonego przyspieszonego postępowania układowego, zachodzi podstawa do umorzenia postępowania. W ocenie pełnomocnika pozwanej objęcie wierzytelności prawomocnym postanowieniem o zatwierdzeniu układu wyłącza możliwość dalszego prowadzenia postępowania cywilnego i wydania orzeczenia co do tej wierzytelności, gdyż w ten sposób powstałyby dwa tytuły wykonawcze

Sąd nie podziela powyższej argumentacji strony pozwanej. Zgodnie z normą art. 257 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 243 t.j.) otwarcie przyspieszonego postępowania układowego nie wyłącza możliwości wszczęcia przez wierzyciela postępowań sądowych, administracyjnych, sądowoadministracyjnych i przed sądami polubownymi w celu dochodzenia wierzytelności podlegających umieszczeniu w spisie wierzytelności. Sąd podziela przy tym argumentację przedstawioną w uzasadnieniu postanowienia Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 17 lipca 2019r. w sparwie VIII Gz 111/19, gdzie Sąd wskazał, iż „w uzasadnieniu projektu ustawy - Prawo restrukturyzacyjne wskazano, że przyspieszone postępowanie układowe z założenia będzie krótkim postępowaniem, trwającym 2-3 miesiące. Wprowadzanie jakichkolwiek regulacji wpływających na tok postępowań sądowych prowadzonych między dłużnikiem a poszczególnymi wierzycielami skutkowałoby wyłącznie zakłóceniem toku tych postępowań i ich przedłużeniem" {Uzasadnienie projektu ustawy, s. 50). W literaturze wskazuje się (A. Hrycaj, Komentarz do art. 257 Prawa restrukturyzacyjnego (w:) Prawo restrukturyzacyjne, Komentarz, WK 2017), że wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności stanowi tytuł egzekucyjny zgodnie z art. 102 ust. 1 lub 2 pr. rest. co nie oznacza, że wydanie wyroku jest zbędne lub niedopuszczalne. W szczególności, nie można zgodzić się, aby wydanie wyroku było w tym wypadku zbędne, skoro po pierwsze, wyciąg z zatwierdzonego spisu wierzytelności nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej (art. 102 ust. 3 i 4 p.r.), a po drugie, wyciąg ten nigdy nie będzie obejmował dalszych odsetek, tj. odsetek za okres po dniu otwarcia postępowania (art. 79 ust. 2 p.r.). Prawo restrukturyzacyjne, co do zasady, nie wyklucza możliwości funkcjonowania w obrocie dwóch tytułów egzekucyjnych obejmujących tę samą wierzytelność. Wystarczy zauważyć, że zgodnie z art. 170 ust. 3 p.r. z dniem uprawomocnienia się postanowienia zatwierdzającego układ tytuły wykonawcze lub egzekucyjne obejmujące wierzytelności objęte układem tracą z mocy prawa wykonalność, ale nie tracą mocy tytułu egzekucyjnego. Z tych samych względów fakt umieszczenia wierzytelności w zatwierdzonym spisie wierzytelności nie wyklucza możliwości wszczęcia postępowania o tę wierzytelność.”

Podzielając powyższą argumentację Sąd uznał, iż fakt umieszczenia objętej pozwem wierzytelności w zatwierdzonym spisie wierzytelności, nie prowadzi do stwierdzenia, iż wydanie wyroku stało się zbędne i nie może tym samym stanowić podstawy umorzenia postępowania.

Wobec powyższego Sąd uwzględnił żądanie pozwu w całości. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.p.c.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowiła norma art. 98 k.p.c. Powód poniósł koszty procesu w łącznej kwocie 27.128,00 zł, w tym 16.311,00 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu oraz 10.817,00 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika procesowego. Stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 27.128,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Renata Lech

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE