Sygnatura akt IV W 438/20
Dnia 22 grudnia 2020r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie IV Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: sędzia Radosław Marcinków
Protokolant: Mariusz Zając
po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2020r. na rozprawie,
z wniosku Straży Miejskiej w S. o ukaranie
M. S. syna J. i H.
urodzonego (...) w S.
obwinionego o to, że
dnia 24 lutego 2020 roku około godziny 16:30 w S. zaparkował na ulicy (...) obok posesji numer (...) pojazd marki T. o numerach rejestracyjnych (...) w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „ zakaz zatrzymywania się;
tj. o czyn z art. 92 § 1 kw
I. uznaje obwinionego M. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za ten czyn na podstawie art. 92 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w kwocie 100 (stu) złotych,
II. na podstawie art. 119 § 1 i 2 pkt 1 kpw oraz art.3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych oraz § 2 i 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 grudnia 2017 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu, na które składają się:
zryczałtowane wydatki postępowania sądowego w kwocie 100 (stu) złotych,
opłata w kwocie 30 (trzydzieści) złotych
oraz na rzecz Gminy M. S. - zryczałtowane wydatki poniesione w toku czynności wyjaśniających w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.
IV W 438/20
M. S. dnia 24 lutego 2020 roku około godziny 16:30 w S. zaparkował na ulicy (...) obok posesji numer (...) pojazd marki T. o numerach rejestracyjnych (...) w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „ zakaz zatrzymywania się”.
dowody:
-wyjaśnienia M. S. k. 33,
-zeznania strażnika miejskiego T. J. k. 15, -dokumentacja fotograficzna oraz informacja z
CEPIK k. 1-15.
M. S. ma 63 lata, jest rozwiedziony, bezrobotny, utrzymuje się z oszczędności.
dowody:
-wyjaśnienia M. S. k. 8, 11, 33.
Żadnych wątpliwości nie budzi fakt zaparkowania przez obwinionego na ulicy (...) obok posesji numer (...) należącego do niego pojazdu marki T. o nr rej. (...) w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się”.
Obwiniony nie kwestionował dokonana powyższego czynu twierdząc, że nie miał innej możliwości parkowania, ponieważ zlikwidowano parking osiedlowy, co spowodowało brak miejsc do parkowania dla osób mieszkających w bezpośrednim pobliżu.
Wyjaśnienia obwinionego w zakresie zarzuconego mu czynu zostały potwierdzone przez strażnika miejskiego T. J.. Znalazły również potwierdzenie w dokumentacji fotograficznej miejsca zdarzenia.
Zgodnie z art. 46. ust 4 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym kierujący pojazdem jest obowiązany stosować sposób zatrzymania lub postoju wskazany znakami drogowymi.
Obwiniony zaparkował swój samochód m-ki T. w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się”. Nie zastosował się zatem do się do powyższego znaku drogowego, co stanowi wykroczenie z art. 92 § 1 k.w.
Wypełnienie przez przypisany czyn znamion wykroczenia uniemożliwiało uwzględnienie wniosku obwinionego o jego uniewinnienie.
Nie może stanowić podstawy depenalizacji przypisanego zachowania podnoszona przez M. S. okoliczność braku wolnych miejsc parkingowych w pobliżu jego miejsca zamieszkania.
Kierowca, który zaparkuje pojazd w miejscu, gdzie obowiązuje zakaz zatrzymywania się lub postoju, musi liczyć się z odpowiedzialnością za wykroczenie. Z reguły głównym powodem zaparkowania w miejsca niedozwolonych jest brak miejsca, gdzie parkowanie jest dozwolone. Przyjęcie zasadności rozumowania obwinionego musiałaby zatem doprowadzić do faktycznej bezkarności tego typu wykroczeń.
Wysokość grzywny uwzględnia niespowodowanie przez czyn obwinionego utrudnień dla innych uczestników ruchu oraz jego wiek i ograniczone już możliwości zarobkowe.
Wobec braku podstaw do zwolnienia obwinionego od kosztów sądowych, w oparciu o przepisy powołane w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, koszty te od M. S. na rzecz Skarbu Państwa zasądzono.