Sygn. akt XI GC 1989/18
Pozwem z dnia 19 września 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. wniosła przeciwko J. P. o zapłatę kwoty 2992 euro wraz z odsetkami 5% liczonymi od dnia 9 października 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.
W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż zleciła pozwanemu przewóz towaru na trasie B.- C. B. (Włochy), przedmiotem umowy był transport 2 ładunków łososia, 750 kg łososia chłodzonego o wartości 5100 euro oraz 440 kg łososia mrożonego o wartości 2992 euro netto. Na miejscu rozładunku stwierdzono za wysoką temperaturę w chłodni, w której znajdował się łosoś mrożony (-2 stopnie), która winna wynosić -20 stopni, wobec czego ładunek uległ rozmrożeniu. W konsekwencji czego powódka poniosła szkodę w kwocie 2992 euro, stanowiącą wartość utraconego towaru, z którego pozwany się nie rozliczył.
Nakazem zapłaty z dnia 2 października 2018 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.
W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. Pozwany zakwestionował stan faktyczny wskazany przez powódkę, podnosząc zarzut niewykazania wysokości szkody i należytego wykonania zobowiązania. Podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powódki.
W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Dnia 15 września 2017 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. zleciła J. P., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) transport-Handel J. P., przewóz, przedmiotem którego był transport łącznie 3 palet łososia, przy czym 2 palety miały być przewożone w temperaturze od +1 do +5 stopni C. (750 kg), zaś 1 paleta w temperaturze -20 stopni C. (440 kg). Transport miał się odbyć na trasie B.- C. B. (Włochy). Załadunek nastąpić miał dnia 16 września 2017 r. w B., w magazynie firmy (...), zaś rozładunek dnia 20 września 2017 r. w P. T. w C. B.. Strony ustaliły wysokość frachtu na kwotę 800 euro. Nadawcą przesyłki była powódka , zaś odbiorcą spółka (...)/S w Danii.
Na miejsce załadunku w umówionym terminie stawił się samochodem – chłodnią kierowca pozwanego, pochodzący z Ukrainy. Samochód pozwanego wyposażony był w agregat do regulowania temperatury chłodzenia (mrożenia) oraz przesuwaną przegrodę wewnętrzną, która odgradzała mrożonki od towarów chłodzonych. Wydano kierowcy pozwanego towar objęty zleceniem, w tym opakowania łososia mrożonego w ścinkach o temperaturze – 18,4 stopnie.
Towar mrożony jak i chłodzony jechał jednym transportem.
Po dotarciu na miejsce rozładunku odbiorca stwierdził naruszenie warunków temperatury, w jakiej transportowany miał być towar. Mianowicie co do 1 palety mrożonego łososia, którego temperatura po dotarciu do miejsca rozładunku wynosiła -2 stopnie C. zamiast -20 stopni, wskazanych w instrukcji. Odbiorca odmówił odebrania mrożonego łososia o łącznej masie 440 kg (200 + 240), o wartości 2992 euro (1360 + (...)).
Wiadomością e-mail z dnia 21 września 2017 r. pracownica pozwanego poinformowała, iż odbiorca znowu zakwestionował dostawę mrożonki w V., gdyż temperatura towaru wynosiła jedynie -5 stopni C., przy czym nie wie, co jest tego powodem, bo wszystko działało poprawnie.
Pozwany nie zwrócił zakwestionowanego towaru powódce i się go pozbył.
Dowód :
- korespondencja e-mail k. 13, 136;
- wydanie z magazynu k. 14;
- list CMR k. 15;
- dowód zakupu k. 16, 138;
- faktura VAT k. 17, 135, 137;
- raport temperatur chłodni pojazdu (...) k. 38-95;
- korespondencja e-mail z dnia 21 września 2017 r. k. 19, 96, 97-98;
- zeznania świadka D. K. k. 145-149;
- zeznania świadka I. B. k. 149-152;
- zeznania świadka P. P. k. 152-154;
- zeznania świadka D. G. k. 201-202;
- zeznania J. P. k. 226-228.
Dnia 25 września 2017 r. powódka wystawiła na rzecz N. S. notę obciążeniową na kwotę 2992 euro, tytułem zniszczenia ładunku - 440 kg łososia mrożonego w trakcie transportu.
Dowód:
- nota obciążeniowa nr 09/01/17 k. 140;
Dnia 29 września 2017 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanego notę obciążeniową nr 09/02/17 na kwotę (...) ero (12 800,08 zł) tytułem zniszczenia towaru- 1 palety łososia wędzonego mrożonego o masie 440 kg.
Dowód:
- nota obciążeniowa nr 09/02/17 k. 20;
- dowód nadania k. 21;
- wydruk śledzenia k. 22;
- zeznania świadka D. K. k. 145-149;
Pismem z dnia 20 marca 2018 r. powódka wniosła reklamację oraz wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 12 800,08 zł w terminie do dnia 30 marca 2018 r., wskazując na niespełnienie warunków co do temperatury przewożonego ładunku.
Dowód:
- pismo z dnia 20 marca 2018 r. k. 23;
- dowód nadania k. 24;
Pismem z dnia 23 marca 2018 r. powódka dokonała zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi pozwanego, zgłaszając zaginięcie 1 palety mrożonego łososia o masie 440 kg.
Dowód:
- pismo z dnia 23 marca 2018 r. k. 25;
Decyzją z dnia 25 czerwca 2018 r. ubezpieczyciel pozwanego odmówił wypłaty odszkodowania wobec niewykazania powstania szkody.
Dowód:
- decyzja (...) z dnia 25 czerwca 2018 r. k. 26-27;
Dnia 19 września 2018 r. N. S. A/S w Danii na podstawie umowy cesji wierzytelności przelała na rzecz powódki wierzytelność z tytułu przewozu w dniu 16 września 2017 r. 440 kg łososia z B. do C. B. we W..
Dowód:
- umowa cesji k. 141, 233-234;
- wydruk z rejestru k. 260-264.
Wartość utraconego ładunku wynosiła 12 800 zł.
Wysokość poniesionej szkody majątkowej odpowiada wartości utraconego towaru, czyli 440 kg, mrożonego wędzonego łososia x 6,80 euro= 2992 euro (12 800 zł).
Dowód:
- opinia biegłego sądowego D. P. k. 241-248, 294-295;
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w pierwszym rzędzie na podstawie przywołanych wyżej dokumentów, w tym wydruków korespondencji elektronicznej pomiędzy stronami. Pozwany nie wykazał, że wydruk agregatu dotyczy samochodu - chłodni, który przewoził zakwestionowany ładunek. Sąd uznał za szczere i prawdziwe zeznania świadków D. G. , jak również D. K., które były spójne z treścią zgromadzonych w sprawie ww. dokumentów, w szczególności z korespondencją elektroniczną stron. Sąd uznał zeznania świadków I. B. oraz P. P. tylko w zakresie, w jakim korespondowały one z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Sąd miał na uwadze, że ostatnio wymienieni świadkowie są nie tylko zawodowo, ale w przypadku P. P. także rodzinnie związani z pozwanym, gdyż P. P. jest synem pozwanego, de facto zarządzający przedsiębiorstwem pozwanego. Z tego względu mieli interes zeznawać w sposób korzystny dla pozwanego i lansować taką wersję wydarzeń, która uwolni pozwanego od odpowiedzialności (zważywszy że zakwestionowany towar nie został zwrócony nadawcy).
Sąd w całości uznał opinię bieglej sądowej. Przyjętą przez biegłą metodyka i wyliczenia nie budzą zastrzeżeń i wątpliwości. Ustosunkowując się do zarzutów pozwanego logicznie i rzetelnie biegła wskazała, w jaki sposób wyliczyła wartość towaru, jak również wartość szkody, która odpowiada wartości utraconego towaru. Wyjaśniła, że skoro nie można było ustalić wartości giełdowej (ze wskazaniem przyczyn), to wartość tę wyliczyła wg bieżącej ceny rynkowej. Wytłumaczyła także użyte słownictwo , iż ścinki są kawałkami łososia.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
Powódka wywodzi swoje roszczenie z umowy zawartej z pozwanym. Była to umowa przewozu, której elementy istotne określa art. 774 k.c., w myśl którego przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do przewiezienia, za wynagrodzeniem, osób lub rzeczy, a szczegółowe prawa i obowiązki stron reguluje Konwencja genewska o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z 19 maja 1956 r. (Dz.U. 1962 Nr 49 poz. 238). Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 konwencji akt ten stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się.
Zawarcie umowy przewozu nie było kwestionowane przez stronę pozwaną.
Powódka dochodzi należności w kwocie 2.992 euro tytułem odszkodowania za utracony towar, z którego po zakwestionowaniu przez odbiorcę pozwany się nie rozliczył.
W niniejszej sprawie zarzuty pozwanego nie zasługiwały na uwzględnienie.
Według art. 17 ust. 1 konwencji przewoźnik odpowiada m. in. za całkowite lub częściowe zaginięcie towaru lub za jego uszkodzenie, które nastąpi w czasie między przyjęciem towaru a jego wydaniem, zaś zgodnie z ust. 2. przewoźnik jest zwolniony od tej odpowiedzialności, jeżeli zaginięcie/uszkodzenie spowodowane zostało winą osoby uprawnionej, jej zleceniem nie wynikającym z winy przewoźnika, wadą własną towaru lub okolicznościami, których przewoźnik nie mógł uniknąć i których następstwom nie mógł zapobiec. W myśl ust. 3 tego artykułu przewoźnik nie może powoływać się dla zwolnienia się od odpowiedzialności ani na wady pojazdu, którym się posługuje dla wykonania przewozu, ani na winę osoby lub pracowników osoby, u której pojazd wynajął.
Dowód, że zaginięcie czy uszkodzenie spowodowane zostało jedną z przyczyn przewidzianych w artykule 17 ustęp 2 ciąży na przewoźniku (ar. 18 ust. 1).
Również w art. 3 Konwencji mowa jest o tym, że przewoźnik odpowiada, jak za swoje własne czynności i zaniedbania, za czynności i zaniedbania swoich pracowników i wszystkich innych osób, do których usług odwołuje się w celu wykonania przewozu, kiedy ci pracownicy lub te osoby działają w wykonaniu swych funkcji. Przy przyjęciu towaru przewoźnik jest obowiązany sprawdzić m.in. dokładność danych listu przewozowego dotyczących ilości sztuk, jak również ich cech i numerów oraz widoczny stan towaru i jego opakowania. Jeżeli przewoźnik nie ma możności sprawdzenia w wystarczający sposób ścisłości danych, wpisuje do listu przewozowego zastrzeżenia, które powinny być uzasadnione Powinien on także uzasadnić wszelkie zastrzeżenia, jakie uczyni w przedmiocie widocznego stanu towaru i jego opakowania (art. 8 ust. 1 i 2). W braku uzasadnionych zastrzeżeń przewoźnika, wpisanych do listu przewozowego, istnieje domniemanie, że towar i jego opakowanie były widocznie w dobrym stanie w chwili przyjęcia przez przewoźnika i że ilość sztuk, jak również ich cechy i numery były zgodne z oświadczeniami w liście przewozowym (art. 9 ust. 2).
Przewoźnik jest zwolniony od swej odpowiedzialności, jeżeli zaginięcie lub uszkodzenie towaru powstało ze szczególnego niebezpieczeństwa wynikającego z jednej lub kilku następujących przyczyn, m.in. manipulowanie, ładowanie, rozmieszczenie lub wyładowanie towaru przez nadawcę lub przez odbiorcę albo przez osoby działające na rachunek nadawcy lub odbiorcy (art. 17 ust. 4 lit. c).
Z kolei w myśl ar 18 ust. 4 Konwencji jeżeli przewóz wykonywany jest przy pomocy pojazdu, urządzonego specjalnie dla ochrony towarów przed wpływem ciepła, zimna, zmian temperatury lub wilgotności powietrza, przewoźnik może powoływać się na dobrodziejstwa artykułu 17, ustęp 4, (d) jedynie wówczas, gdy udowodni, że przedsięwziął wszelkie obowiązujące go w danych okolicznościach środki co do wyboru, utrzymania i użycia tych urządzeń oraz że zastosował się do specjalnych instrukcji, które zostały mu udzielone.
Analiza materiału dowodowego w świetle przytoczonych przepisów wskazuje, że pozwany w żadnej mierze nie wykazał, że rozmrożenie towaru, który miał dojechać w temperaturze – 20 stopni nie nastąpiło z jego winy, a w szczególności że to załadowca w B. zamienił miejsca w samochodzie – chłodni w ten sposób, że towar mrożony został ustawiony w części dla towarów chłodzonych, o wyższej temperaturze. To kierowca pozwanego odpowiada za ustawienia agregatu, wskazuje załadowcy gdzie ma ładować towar, przesuwa przegrodę wewnątrz pojazdu. Kierowca dba o rozmieszczenie palet i równomierny nacisk na osie. Pozwany nie wykazał również, że agregat w pojeździe - chłodni działał sprawnie , w szczególności że wydruk dotyczy samochodu , który przewoził sporny ładunek. Tym samym pozwany jako przewoźnik obowiązany jest zapłacić odszkodowanie (zgodnie z artykułem 23 ust. 1 Konwencji). Ustalono, że wartość utraconego ładunku wynosiła 12 800 zł, a wysokość poniesionej szkody majątkowej odpowiada wartości utraconego towaru, czyli 440 kg, mrożonego wędzonego łososia x 6,80 euro= 2992 euro (12 800 zł).
Kwestionowana legitymacja czynna powódki wynika z okoliczności, że była ona nadawcą zakwestionowanego towaru , a więc osobą uprawnioną (co wynika ze zlecenia oraz dokumentu CMR), a dodatkowo z umowy cesji z odbiorcą , którą została zawarta jedynie z tzw. ostrożności.
Stąd zasądzono całą kwotę dochodzoną pozwem i odsetki należne zgodnie z art. 27 ust. 1 Konwencji.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w wyroku.
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Z uwagi na fakt, iż powódka wygrała sprawę w całości, na jej rzecz zasądzono koszty w całości. Na poniesione koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3.600 zł zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych wraz z opłatą skarbową w kwocie 17 zł, opłata sądowa 300 zł, wydatek na biegłego 1323,27 zł oraz koszty tłumaczeń 369 zł i 60 zł.
Sygn. akt XI GC 1989/18
1. (...)
2. (...)
3. (...)