Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 96/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

E. K. (1)

w dniu 25 czerwca 2019 r. w B., działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia uderzyła K. G. nożem kuchennym w okolicę naramienną lewą powodując u niej obrażenie ciała w postaci rany kłutej drążącej do światła lewej jamy opłucnowej z uszkodzeniem przedniej ściany lewej żyły podobojczykowej i masywnym krwawieniem do lewej jamy opłucnowej, które to obrażenie spowodowało ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu skutkującej zgonem pokrzywdzonej, przy czym czynu tego dopuściła się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazaną wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28 marca 2018 r. o sygn. II K 518/17 za czyn z art. 159 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę l roku pozbawienia wolności, którą odbyła w okresie od 14 maja 2018r. do 13 maja 2019 r. z zaliczeniem jej okresu zatrzymania w dniu 4 sierpnia 2015 r., tj. czyn z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- 25 czerwca 2019 r. w B., w mieszkaniu przy ulicy (...), należącym do R. W., przebywali właściciel tego lokalu oraz jego znajomi M. K., A. J. i E. K. (1). E. K. (1) i M. K. pozostawali w związku. Wszyscy wymienieni spożywali alkohol w postaci wódki;

- Tego samego dnia w godzinach popołudniowych E. K. (1), podczas rozmowy telefonicznej, zaprosiła do mieszkania R. W. swoją koleżankę K. G.. Następnie E. K. (1) i M. K. wyszli po K. G., gdyż ta nie mogła sama trafić i wraz z nią przyszli do mieszkania R. W.. Podczas spotkania wszyscy spożywali alkohol, początkowo wódkę, a potem nalewki, przy czym jeszcze przed przybyciem K. G. R. W., M. K., A. J. i E. K. (1) wypili około dwóch litrów wódki.

- W trakcie spotkania M. K. trzykrotnie wychodził do sklepu, aby kupić alkohol.

- Podczas imprezy, kiedy M. K. po raz trzeci wyszedł do sklepu po alkohol, między E. K. (1) a K. G. doszło do kłótni. E. K. (1) miała pretensje do K. G., że ta utrzymywała wcześniej relacje intymne z jej mężczyzną M. K., a także „podrywała” byłego partnera A. M. C.. Z kolei K. G. nazwała M. K. „pijandurą”. Kobiety wzajemnie się wyzywały.

- W czasie tej kłótni oskarżona chwyciła nóż kuchenny o długości ostrza wynoszącej 21 cm, szerokości - w najszerszym miejscu 3 cm, w najwęższym miejscu – 0,3 mm, zakończony szpicem, po czym raz uderzyła nim odwróconą do niej wówczas tyłem K. G. w okolicę naramienną lewą. Po zadaniu ciosu oskarżona wyciągnęła nóż z ciała K. G.. Po tym uderzeniu K. G. zaczęła lecieć krew z rany. Następnie usiadła ona na wersalce, po czym zsunęła się z niej i upadła na podłogę między stół a wersalkę.

- Po uderzeniu K. G. przez oskarżoną ze sklepu wrócił M. K.. Próbował on podnieść K. G.. Wówczas zobaczył u niej ranę na plecach.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonej E. K. (1)

- zeznania świadka M. K.

- częściowo zeznania świadka A. J.

- zeznania świadka R. W.

- protokół oględzin telefonu K. G. wraz z dokumentacją fotograficzną

- protokół oględzin noża wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 183-184, 185, 330-331,

k. 88-90,

k. 95-96, 352-353,

k. 104 -105, 377-378

k. 60-62,

k. 154-161,

- A. J. zadzwoniła pod numer alarmowy 112 zgłaszając, iż jej koleżanka przyszła dźgnięta nożem w plecy, jest cała we krwi. Zgłoszeniu temu E. K. (1) się nie sprzeciwiła.

- protokół oględzin zapisu z nagrania

- nagrania z rejestratorów

k. 151-153,

k.389, 410,

- Na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w B. P. W. (1) i W. S.. W mieszkaniu zastali leżącą na brzuchu między stolikiem i wersalką K. G.. Kobieta posiadała ślady krwi na plecach, na ramieniu – lewym barku. Była przytomna. Na pytanie P. W. (1) wybełkotała, że około 18:00 na ulicy (...) w B. została zaatakowana przez nieznaną jej osobę. Została uderzona, następnie dźgnięta nożem, popchnięta i upadła. Po chwili powiedziała, że nikt jej nie zaatakował i poprosiła, aby dano jej umrzeć.

- Do mieszkania weszli ratownicy medyczni. Podjęli oni decyzję o pilnym zabraniu K. G. do szpitala, gdyż stan, w jakim się znajdowała zagrażał jej życiu.

- zeznania świadka P. W. (1)

- zeznania świadka W. S.

k. 64-66, 331-332

k. 363-364,

- K. G. przewieziono do Zespołu (...) w B., gdzie poddano ją operacji, w trakcie której o 21:01 stwierdzono jej zgon.

- dokumentacja medyczna

k. 114

- Na skutek ciosu zadanego przez E. K. (1) K. G. doznała rany kłutej drążącej do światła lewej jamy opłucnowej z uszkodzeniem przedniej ściany lewej żyły podobojczykowej i masywnym krwawieniem do lewej jamy opłucnowej, które to obrażenie spowodowało ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu i skutkującej jej zgonem. Rana ta miała wymiary 3x0,2 cm i penetrowała na głębokość 13 cm. Przebiła skórę, tkankę podskórną, opłucną ścianę i drążyła w kierunku żyły podobojczykowej lewej, którą uszkodziła - jej przednią ścianę - na odcinku 1 cm.

- Biegły patomorfolog stwierdził, iż cios został zadany pokrzywdzonej ze średnią ewentualnie dużą siłą.

- protokół oględzin i otwarcia zwłok wraz z opinią sądowo – lekarską

k. 132-139,

- 25 czerwca 2019 r. o 19:53 E. K. (1) posiadała 2,1‰ alkoholu w wydychanym powietrzu.

- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

k. 14

- 25 czerwca 2019 r. o 19:00 A. J. posiadała 2,86 alkoholu w wydychanym powietrzu.

- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

k. 29

- 25 czerwca 2019 r. o 22:13 R. W. posiadał 0,96 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości

k. 38

- 25 czerwca 2019 r. o 19:52 M. K. posiadał 3,05 ‰ alkoholu w wydychanym powietrzu.

- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 47

k. 47

- W pobranej od K. G. próbce krwi stwierdzono alkohol etylowy w stężeniu 2,0 ‰.

- sprawozdanie z przeprowadzonych badań

k.275-276,

- Oskarżona była wielokrotnie karana sądownie, w tym między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z 28 marca 2018 r. sygn. akt II K 518/17 za czyn z art. 159 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, którą odbyła w okresie od 14 maja 2018 r. do 13 maja 2019 r., z zaliczeniem okresu zatrzymania w dniu 4 sierpnia 2015r.

- dane o karalności,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu sygn. akt II K 518/17

k. 385-387,

k. 323

- E. K. (1) nie jest upośledzona umysłowo. Nie rozpoznano u niej choroby psychicznej o charakterze psychotycznym. Rozpoznano u niej uzależnienie od alkoholu oraz cechy osobowości nieprawidłowej o typie antyspołecznym. W chwili czynu miała ona zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania swoim postępowaniem i w odniesieniu do niej nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 31 § 1 k.k. lub w art. 31 § 2 k.k. W aktualnym stanie zdrowia oskarżona może brać udział w toczącym się postępowaniu karnym i występować przed Sądem. Jest zdolna do samodzielnej i rozsądnej obrony.

Poziom intelektualny oskarżonej sytuuje się w normie rozwoju umysłowego, w związku z czym jest ona w stanie rozróżnić podstawowe kategorie moralne i przewidywać skutki swojego zachowania w zakresie łamania norm społeczno-prawnych. Oskarżona od co najmniej 30 lat jest uzależniona od alkoholu, była trzykrotnie leczona odwykowo, ale zwykle po leczeniu powracała do szkodliwego trybu życia związanego z alkoholem. Motywacja czynu zabronionego nie wynikała z pobudek psychotycznych, lecz była związana z cechami osobowości oskarżonej, szczególnie z tendencją do impulsywnego reagowania, nadmierną reaktywnością i brakiem samokontroli oraz czynnikami sytuacyjnymi, w których pojawiły się bodźce związane z konfliktem i agresją. Oskarżona od lat zdaje sobie sprawę, że jest uzależniona od alkoholu, zdobyła wiedzę na temat mechanizmów uzależnienia i szkodliwości alkoholu w swoim funkcjonowaniu (ostatnio w 2019 r. w trakcie terapii odwykowej w zakładzie karnym). Jest świadoma wpływu jaki wypijany alkohol ma na jej agresywne zachowanie. Powtarzają się u niej akty przemocy wobec innych, dokonywane w stanie nietrzeźwości. Biegli psychiatrzy i psycholog nie wykluczyli, iż u oskarżonej mogło dojść do organicznego uszkodzenia mózgu wskutek wieloletniego działania alkoholu na mózg, ale pozostaje to bez wpływu orzeczniczego. U oskarżonej nie stwierdzono typowych zaburzeń funkcji pamięci, ani zaburzeń funkcji poznawczych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze. Badanie psychologiczne potwierdziło, iż oskarżona zdawała sobie sprawę, że jak napije się alkoholu, to jest skłonna do przemocy.

- opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna

k. 258-266, 452,

- E. K. (1) w środowisku lokalnym posiada negatywną opinię, z uwagi na wieloletnie uzależnienie od alkoholu, niekontrolowane zachowania pod jego wypływem, interwencje policji. Z uwagi na wieloletnie uzależnienie od alkoholu jest osobą zdolną do niekontrolowanych zachowań agresywnych w stosunku do otaczających ludzi i bez znaczenia czy są to osoby jej bliskie, czy też obce. Nie posiada stałego miejsca pobytu. Prowadziła głównie włóczęgowski tryb życia, nigdy nie pracowała.

- wywiad środowiskowy

k. 200-202,

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

E. K. (1)

czyn zarzucony oskarżonej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- Działanie przez oskarżoną w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia K. G.

wyjaśnienia oskarżonej E. K. (1)

k.183-184, 185, 330-331,

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonej

- wyjaśnienia oskarżonej są wiarygodne w zakresie w jakim, opisała spotkanie w mieszkaniu należącym do R. W., wskazała osoby znajdujące się w tym lokalu, przybycie K. G., spożywanie przez wszystkich alkoholu oraz uderzenie K. G. nożem kuchennym,

- wyjaśnienia te są zbieżne z zeznaniami świadków R. W., M. K., A. J.; potwierdzają je też P. W. (2) i W. S., którzy opisali sytuację, jaką zastali po przybyciu na miejsce zdarzenia;

- fakt zadania K. G. jednego uderzenia nożem wynika także z dokumentacji medycznej oraz protokołu sekcji zwłok wraz z opinią sądowo – lekarską biegłego patomorfologa;

zeznania świadka M. K.

- relacja M. K. jest logiczna i pozostaje w zgodzie z depozycjami innych świadków – R. W. i A. J.; wprawdzie świadek pozostawał w stanie znacznego upojenia alkoholowego, jednakże jego opis przebiegu zdarzenia koresponduje z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym; świadek wskazywał swoje spostrzeżenia, oddzielając je od czynionych domysłów; mimo łączącej go relacji z oskarżoną nie zmierzał ani do jej uwolnienia od odpowiedzialności, ani do jej obciążenia;

zeznania świadka A. J.

- zeznania A. J. w zakresie, w jakim potwierdziła fakt spotkania w mieszkaniu R. W., osób biorących udział w imprezie, wspólne picie alkoholu, kłótnię między oskarżoną a K. G. i jej powód, uderzenie nożem pokrzywdzonej przez oskarżoną, zawiadomienie przez siebie służb ratunkowych, przy braku sprzeciwu ze strony E. K. (1), są wiarygodne - mimo znacznego stanu nietrzeźwości świadka; są bowiem zbieżne z relacjami przedstawionymi przez R. W. i M. K.;

zeznania świadka R. W.

- relacja świadka dotycząca przebiegu imprezy alkoholowej w jego mieszkaniu koresponduje z zeznaniami pozostałych uczestników tego spotkania; świadek opisał swoje spostrzeżenia, przy czym mimo dużej ilości wypitego alkoholu i stanu nietrzeźwości, w jakim znajdował się podczas imprezy brak jest podstaw do zakwestionowania jego zeznań; świadek nie pozostawał w żadnych relacjach z pokrzywdzoną i oskarżoną, nie miał powodu do nieprawdziwego opisania przebiegu zajścia;

zeznania świadka P. W. (1)

- świadek jest funkcjonariuszem policji, opisał przebieg podjętych w mieszkaniu R. W. działań oraz swoje spostrzeżenia poczynione na miejscu zdarzenia; jego relacja jest spójna, logiczna i konsekwentna, brak jest podstaw do kwestionowania zeznań tego świadka;

zeznania świadka W. S.

- świadek opisał przebieg interwencji w mieszkaniu R. W.; jego relacja z podjętych czynności koresponduje z zeznaniami P. W. (1); świadek nie ma żadnego interesu w nieprawdziwym przedstawieniu okoliczności zdarzenia,

zeznania świadka M. C.

- świadek przyznał, iż pozostawał w związku początkowo z A. J., a następnie K. G., co jest zbieżne z relacją przedstawioną przez A. J. i co pozostawało jednym z powodów kłótni między pokrzywdzoną i oskarżoną; nie miał żadnej wiedzy na temat zdarzenia zaistniałego 25 czerwca 20219 r. w mieszkaniu R. W.; o śmierci K. G. dowiedział się od funkcjonariuszy policji podczas przesłuchania; brak jest podstaw do kwestionowania jego zeznań;

zeznania świadka J. K. (1)

- świadek jest matką pokrzywdzonej; opisała swoje relacje z córką, zachowanie K. G. wobec niej i innych członków rodziny; nie miała żadnej wiedzy dotyczącej okoliczności śmierci córki; wiarygodność jej relacji nie budzi wątpliwości;

zeznania świadka M. R.

- świadek jest córką K. G.; opisała swoje relacje z matką, nie miała żadnej wiedzy dotyczącej okoliczności śmierci pokrzywdzonej, brak jest podstaw do kwestionowania jej zeznań;

protokół sekcji zwłok K. G. wraz z opinią sądowo – lekarską biegłego R. K.

- przeprowadzona przez biegłego sekcja zwłok oraz opracowana w oparciu o nią opinia jest pełna, jasna oraz wewnętrznie niesprzeczna; zarówno sekcja zwłok jak też opinia sądowo – lekarska sporządzone zostały w sposób profesjonalny oraz naukowo i logicznie uzasadniony; dokonane przez biegłego oceny oraz wyprowadzone wnioski są, w ocenie Sądu, zgodne z doświadczeniem życiowym oraz wskazaniami wiedzy, jak również uzasadnione w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego;

opinia sądowa psychiatryczno – psychologi

czna biegłych J. K. (2), T. C. i B. L.

- Sąd podzielił konkluzje opinii biegłych psychiatrów J. K. (2) i T. C. oraz biegłego psychologa B. L.. Opinia ta jest rzetelna, jasna, pełna i odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Biegli sporządzili opinię po uprzednim badaniu oskarżonej, wykonaniu testów psychologicznych oraz zapoznaniu się z aktami sprawy. Opinię swoją uzupełnili w toku rozprawy, po zapoznaniu się z dokumentacją dotyczącą trzech postępowań prowadzonych przed Sądem Rejonowym w Bolesławcu w przedmiocie zbadania zasadności przyjęcia E. K. (1) w trybie nagłym do szpitala psychiatrycznego. Wnioski końcowe biegłych były logiczne i stanowcze. Biegi przez sądem odnieśli się do kwestii możliwego u oskarżonej organicznego uszkodzenia mózgu wskutek wieloletniego działania alkoholu na mózg, stwierdzając, iż pozostaje to bez wpływu orzeczniczego w zakresie poczytalności oskarżonej.

Dokumentacja dotycząca umieszczenia oskarżonej w szpitalu psychiatrycznym

- dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej formie, nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania;

dokumentacja medyczna dotycząca K. G.

- dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej formie, nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania;

dane o karalności oraz odpis wyroku

- dokumenty zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione, ich wiarygodność nie budzi wątpliwości,

protokoły oględzin wraz z płytami i dokumentacją fotograficzną, protokoły zatrzymania rzeczy i osób, protokoły badania stanu trzeźwości, sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi pokrzywdzonej, nagrania z rejestratorów,

- zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione, ich wiarygodność nie budzi wątpliwości, brak podstaw do kwestionowania ich treści;

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

wyjaśnienia oskarżonej

E. K. (1)

- sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej w części, w jakiej zaprzeczyła, aby między nią i K. G. doszło do kłótni i twierdziła, iż pokrzywdzona kłóciła się z A. J., bowiem takiej wersji zaprzeczyła w swoich zeznaniach A. J., a przede wszystkim R. W.; poza tym nielogiczne jest, aby oskarżona zadała cios nożem pokrzywdzonej w sytuacji, kiedy to nie ona się z nią kłóciła; nie miałaby żadnego powodu aby ingerować - i to tak drastycznie - w spór, który jej nie dotyczył;

- za nieprawdziwe uznał sąd wyjaśnienia oskarżonej złożone w toku rozprawy, w których twierdziła, iż nie pamięta zdarzenia; we wcześniejszych wyjaśnienia przedstawiła bowiem przebieg zdarzenia; nie mogłaby tego zrobić gdyby tych okoliczności nie pamiętała;

zeznania świadka A. J.

- sąd nie dał wiary zeznaniom A. J. złożonym w toku śledztwa, w których twierdziła, że oskarżona zabroniła jej zadzwonić na pogotowie; z tej wersji świadek wycofała się składając zeznania przez sądem; okoliczności takiej nie potwierdzili M. K. i R. W.; ponadto z treści odsłuchanych nagrań z rejestratora WCPR wynika, iż zarówno A. J. jak też inne osoby będące w mieszkaniu informowały służby ratownicze o konieczności udzielenia pomocy pokrzywdzonej;

- jako niewiarygodne ocenił sąd zeznania A. J. złożone w toku rozprawy, w tej części, w której opisywała, iż oskarżona zadała pokrzywdzonej dwa uderzenia nożem w przednią część ciała, przy czym K. G. podczas obu tych uderzeń leżała; takiej wersji zdarzenia przeczą dowody z dokumentacji medycznej oraz protokół sekcji zwłok wraz z opinią sądowo –lekarską; z dowodów tych wynika bez jakichkolwiek wątpliwości, iż pokrzywdzona posiadała jedną ranę kłutą w okolicy naramiennej lewej; ponadto w pierwszych swoich zeznaniach A. J. podała, iż oskarżona uderzyła pokrzywdzoną jeden lub dwa razy i nie pamiętała w którą część ciała; stwierdziła też, iż była mocno pijana i nie wszystko pamięta (k. 96); rzeczywiście A. J. znajdowała się w stanie nietrzeźwości, co potwierdza protokół jej badania (k. 29); mogła zatem z uwagi na ten stan nie spostrzec wszystkich elementów zachowania oskarżonej i pokrzywdzonej; przed sądem zeznania składała po upływie ponad czterech miesięcy od zdarzenia; fakt niepamięci wszystkich szczegółów podczas przesłuchania w jurysdykcyjnym stadium postępowania, jest czymś naturalnym, wynikającym z właściwości ludzkiej pamięci;

zeznania świadków:

P. P., V. R., B. K., A. T.

- świadkowie nie mieli wiedzy w przedmiocie zdarzenia objętego aktem oskarżenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

E. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej na podstawie art. 148 § 1 k.k. podlega sprawca, który zabija człowieka. W ocenie Sądu oskarżona swoim zachowaniem wypełniła znamiona zbrodni zabójstwa kwalifikowanej z tego przepisu. Oskarżona ugodziła pokrzywdzoną nożem w lewą część klatki piersiowej, gdzie znajdują się bardzo ważne dla życia ludzkiego organy. Nóż, którego użyła był duży, samo jego ostrze miało długość 21 cm. Nóż ten był zakończony ostrym szpicem. Głębokość rany, jaką zadała oskarżona pokrzywdzonej wynosiła 13 cm co świadczy o tym, że działała ona ze średnią ewentualnie dużą siłą. Rana, jaką zadała pokrzywdzonej przebiła skórę, tkankę podskórną, mięśnie, ścianę opłucną, drążyła w kierunku żyły podobojczykowej lewej, którą uszkodziła na odcinku 1 cm. Rana ta stanowiła bardzo duże zagrożenie dla życia ludzkiego i w rezultacie spowodowała śmierć pokrzywdzonej, co wynika z protokołu sekcji zwłok i opinii biegłego patomorfologa, których wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości sądu. Zachowanie oskarżonej stanowiło bezpośrednią przyczynę uszkodzenia ciała K. G., powodując jej zgon.

Przestępstwo zabójstwa wymaga do realizacji znamion opisanego w nim czynu zabronionego umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego albo w postaci zamiaru ewentualnego. Zdaniem Sądu – wbrew stanowisku prokuratora - oskarżona zbrodni zabójstwa dokonała w zamiarze ewentualnym tj. przewidując możliwość jej popełnienia, godziła się na to. W ocenie Sądu nie ma przesłanek, aby wnioskować, że oskarżona zaplanowała swoje zbrodnicze zachowanie, zważywszy choćby na wcześniejsze koleżeńskie relacje z pokrzywdzoną, zaproszenie jej do mieszkania. Jednakże kłótnia, do jakiej doszło między nią a pokrzywdzoną, wywołała na tyle negatywne emocje, że doszło do konfliktu rozwiązanego przez oskarżoną przemocą i z użyciem niebezpiecznego narzędzia - noża. Oskarżona miała świadomość możliwości (nie zaś konieczności co jest charakterystyczne dla zamiaru bezpośredniego) śmierci pokrzywdzonej i się na to godziła. Każdy przeciętnie doświadczony człowiek wie, że uderzenie dużym nożem kuchennym o długości ostrza wynoszącej 21 cm, w lewą część ciała, okolicę naramienną, może spowodować nie tylko ciężkie obrażenia ciała, ale również skutek śmiertelny. Skoro oskarżona takie działanie podjęła, to stwierdzić należy, że godziła się na śmierć pokrzywdzonej. Sam fakt, że oskarżona działała z zamiarem nagłym, w sposób nieprzemyślany, pod wpływem emocji wynikających z kłótni z pokrzywdzoną, przeczy temu, że działała z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia K. G..

Przywołać w tym miejscu należy, że zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Sprawca musi chcieć tego właśnie sposobu działania w celu zabójstwa i cel ten musi stanowić punkt odniesienia dla każdego ze znamion. Jak wskazano, z żadnego ze środków dowodowych nie wynika, by cel w postaci pozbawienia życia K. G. był objęty zamiarem kierunkowym działania E. K. (1).

Oskarżona działała w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64 § 1 k.k., była bowiem uprzednio skazana za przestępstwo umyślne przeciwko życiu i zdrowiu na karę roku pozbawienia wolności, którą wykonała w całości, przy czym jej odbywanie zakończyła 13 maja 2019 r.

Wina oskarżonej nie budzi żadnych wątpliwości. Zebrane w sprawie dowody wskazują, że oskarżona jako dojrzała i w pełni poczytalna w chwili dokonania czynu kobieta, jest zdolna do przypisania jej winy. E. K. (1) nie znajdowała się w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która zniewalałaby ją do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną. Z opinii sądowej psychiatryczno – psychologicznej wynika jednoznacznie i bez jakichkolwiek wątpliwości, iż oskarżona tempore criminis miała możliwość rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W tym stanie rzeczy należało uznać, że rozpoznawalność znaczenia czynu i możność kierowania swoim postępowaniem, a także społeczna dezaprobata były jej znane w chwili podjęcia decyzji o działaniu i w trakcie jego wykonywania.

Stąd też Sąd nie podzielił stanowiska obrony, iż oskarżona z racji wieloletniego nadużywania alkoholu miała całkowicie zniesioną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, w związku z czym postępowanie karne wobec niej winno zostać umorzone oraz zastosowany środek zabezpieczający w postaci umieszczenia jej w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K. (1)

I

Okoliczności łagodzące:

- działanie z zamiarem ewentualnym,

- zamiar nagły łączący się z mniejszym stopniem winy,

- co do zasady przyznanie się do czynu i wyrażany przez oskarżoną w toku postępowania żal.

Okoliczności obciążające:

- uprzednia wielokrotna i trwająca od wielu lat karalność, w tym za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu (pierwszy wyrok skazujący zapadł wobec oskarżonej w 1992r.);

- popełnienie czynu w bardzo krótkim czasie (półtora miesiąca) od opuszczenia zakładu karnego,

- godzenie w podstawowe dobro chronione prawem – życie ludzkie,

- dopuszczenie się czynu w stanie nietrzeźwości, a dodatkowo w sytuacji, w której oskarżona wiedziała, że stan ten wywołuje u niej agresję, znała swoje zachowania podejmowane pod wpływem alkoholu, bowiem była w związku z nimi umieszczana w szpitalu psychiatrycznym,

- zadanie ciosu pokrzywdzonej, gdy ta była odwrócona do oskarżonej tyłem, a zatem nie tylko nie mogła się bronić, lecz wręcz nie mogła spostrzec jej zachowania,

- błahy powód agresji E. K. (1), nie przystający do spowodowanych przez nią tragicznych następstw.

- użycie niebezpiecznego narzędzia,

- negatywna opinia o niej w środowisku lokalnym, prowadzenie pasożytniczego trybu życia

- dokonanie zabójstwa K. G. pozbawiło jej matkę i córkę osoby dla nich najbliższej, spowodowało w ich życiu nieodwracalną stratę; wprawdzie pokrzywdzona nie była wzorową matką i córką, jednak oskarżona zabijając ją na zawsze pozbawiła możliwości naprawienia relacji rodzinnych między nimi; J. K. (1) i M. R. doznały więc krzywdy w związku z zachowaniem oskarżonej i w pełni uzasadnionym było orzeczenie na ich rzecz środka karnego w postaci zadośćuczynienia za nią; orzeczony środek karny zdaniem Sądu winien spełnić cele wychowawcze wobec oskarżonej, a także przynajmniej częściowo i jedynie materialnie zrekompensować osobom najbliższym dla pokrzywdzonej doznaną stratę; wysokość zasądzonych kwot jest dostosowana do stopnia relacji uprawnionych i K. G.; nie można uznać ich za nadmiernie wysokie, bowiem oskarżona może podjąć zatrudnienie w jednostce penitencjarnej i uiścić na rzecz osób uprawnionych zasądzone należności.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K. (1)

III

oskarżona była tymczasowo aresztowana, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono jej okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności,

IV.

zarządzono zwrot zabezpieczonych w toku postępowania dowodów rzeczowych ich właścicielom wobec ich zbędności dla dalszego postępowania;

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Oskarżona występowała z obrońcą ustanowionym z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym; obrońca złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, iż nie zostały one pokryte w żadnej części.

Na kwotę zasądzoną przez Sąd składają się:

- 300 zł (§ 17 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu),

- 1 200 zł (§17 ust. 2 pkt 5 i § 20 w/w rozporządzenia),

Powyższa kwota została podwyższona o podatek od towarów i usług zgodnie z § 4 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia.

Nadto, w oparciu o § 2 pkt 2 w/w rozporządzenia Sąd zasądził poniesione przez obrońcę wydatki związane z jego dojazdem do zakładu karnego i sądu. Sąd nie podwyższył przedmiotowej kwoty o wysokość stawki podatku od towarów i usług, gdyż zgodnie § 4 ust. 3 w/w rozporządzenia jedynie opłata należna obrońcy z urzędu podlega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie było podstaw prawnych do dokonania podwyższenia kwoty zwrotu wydatków za dojazdy o stawkę podatku od towarów i usług.

Brak było podstaw do zasądzenia na rzecz obrońcy wnioskowanej przez niego kwoty 600 zł za udział w posiedzeniach dotyczących przedłużenia tymczasowego aresztowania. § 18 cyt. wyżej rozporządzenia ma bowiem zastosowanie tylko w przypadku ustanowienia obrońcy z urzędu do dokonania określonej czynności procesowej. Tymczasem w przedmiotowej sprawie obrońca z urzędu został ustanowiony oskarżonej do obrony w całym postępowaniu zarówno przygotowawczym jak i sądowym.

VI.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Oskarżona od czerwca 2019 r. przebywa w warunkach izolacji, nie posiada żadnych dochodów i nie byłaby ona w stanie uiścić kosztów sądowych.

6.  1Podpis

Maria Migoń-Karwowska Robert Bednarczyk