Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 614/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. C.

pkt 1 sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

S. C. w dniu 21 grudnia 2017 roku w M. na ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, gdzie badanie urządzeniem kontrolno – pomiarowym (...)wykazało wynik: I badanie – 1,13 mg/l, II badanie – 1,12 mg/l, III badanie 1,11 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu

zeznania D. B.

35v., 38v., 117-119

zeznania K. B.

36v., 39v., 118-119

zeznania M. G.

40v., 116-117

zeznania R. S.

42v., 115-116

protokół z badania trzeźwości

7

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

S. C.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

A. C. w dniu 21 grudnia 2017 roku w M. na ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki A. (...) o nr rej. (...)

zeznania D. B.

35v., 38v., 117-119

zeznania K. B.

36v., 39v., 118-119

zeznania M. G.

40v., 116-117

zeznania R. S.

42v., 115-116

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania D. B. i K. B.,

zeznania M. G. i R. S.

D. B. i K. B. zeznali, że przyjeżdżając tamtędy zobaczyli oskarżonego siedzącego w samochodzie, który stał w rowie , z uruchomionym silnikiem . Po ok. 3 minutach podjechali z innej strony i oskarżony wysiadł z pojazdu i chwiejnym krokiem odszedł na bok.

Z zeznań funkcjonariuszy Policji M. G. i R. S. którzy dokonali zatrzymania oskarżonego wynika, że ww. świadkowie wskazali im oskarżonego jako osobę, która siedziała wcześniej na miejscu kierowcy w przedmiotowym pojeździe. Początkowo oskarżony przyznał się przed nimi, że prowadził samochód A. (...) i wjechał nim do rowu. Jednakże później wskazał, że nie kierował pojazdem, posiadał przy sobie kluczyki i dokumenty pojazdu.

K. B. wskazała też "Coś mówił policjantom, że kolega może być za 15 minut, ale nie wiem w jakiej sprawie ten kolega miał być." Funkcjonariusze policji wskazali że, gdyby oskarżony mówił, że niedługo pojawi się kierowca pojazdu to raczej zaczekaliby na jego przybycie, tym bardziej że czynności na miejscu trwają jakiś czas, zazwyczaj czekają też na przybycie lawety. Oskarżony wyjaśnił, że wskazywał policji "prosiłem ich żeby poczekać z 10 – 15 minut na przyjście S.. Wtedy tak myślałem, że ten S. wypcha fizycznie samochód z tego rowu." Zatem słowa K. B. mogły odnosić się do sytuacji, iż oskarżony mógłby ściągnąć kolegę, żeby nie narażać się na koszty lawety.

Zeznania ww. świadków sąd ocenił jako wiarygodne, w pełni obiektywne. Jako osoby obce dla oskarżonego nie mieli bowiem żadnego powodu, składać w tej sprawie zeznań niezgodnych z rzeczywistością na niekorzyść oskarżonego. W postępowaniu nie zostały również ujawnione jakiekolwiek okoliczności podważające wiarygodność zeznań w/w świadków.

W tej sytuacji z analizy zeznań tych osób wynika, iż to oskarżony mógł kierować tym pojazdem przed zjechaniem do rowu. Świadkowie wskazali, że widzieli oskarżonego siedzącego za kierownicą , po ok. 3 minutach podjechali ponownie z innej strony i wtedy zadzwonili na policje. Policja przyjechała bardzo szybko - po ok. 5 minutach, co potwierdził także oskarżony. Zatem powyższe okoliczności świadczą o winie oskarżonego, który nie miałby żadnego celu w przechodzeniu z miejsca pasażera na miejsce kierowcy, tym bardziej gdy samochód znajdował się w rowie, a on jak wynika z relacji świadków ledwo się poruszał.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W toku postępowania sądowego wyjaśnił, że był na urodzinach kolegi w Z. na ul. (...), pojechał tam swoim samochodem A. (...). Syn przyjechał tam ok. 10-11 w nocy autobusem lub odwiózł go kolega żeby odwieść do domu. Po drodze pokłócił się z synem gdyż chciał jeszcze pojechać do swojego kolegi S. na imprezę. Wydaje mu się że szarpnął z kierownicę i dlatego wjechali do rowu. "Młody spanikował i poleciał" (..). Syn wychodząc powiedział żeby poczekał on poleci po S., on go zna. (..). Ja wyszedłem z samochodu i stałem obok samochodu. Nie wchodziłem na miejsce kierowcy. Syn silnik zgasił przed wyjściem, a kluczyki zostawił w stacyjce. Ja nie wiedziałem innych osób żeby się tam pojawiły. Nikt ze mną nie rozmawiał przed przyjazdem policji (..). Policja przyjechała szybko, może po 5 minutach (..). Mówiłem im, że to nie ja kierowałem.'"

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w zakresie w jakim nie kwestionował aby spożywał wcześniej na imprezie urodzinowej alkohol, gdyż znajduje to potwierdzenie w protokole badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wskazać też należy, iż oskarżony został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z uwagi na kierowaniem pojazdem w stanie nietrzeźwości. W protokole badania (k. 7) wskazał jaką ilość alkoholu wypił i również nie wskazał/zaznaczył żadnych uwag w tym zakresie. Wyjaśnienia oskarżonego w pozostałym zakresie, w ocenie sądu nie zasługują na wiarygodność, albowiem stanowią one jedynie linię obrony przyjętą na potrzeby niniejszego postępowania. Przede wszystkim sąd nie dał wiary oskarżonemu, że nie kierował pojazdem marki A. (...) lecz jego syn, który jak wyszedł z pojazdu zgasił silnik i zostawił kluczyki w stacyjce oraz nie usiadł wtedy w zaparkowanym pojeździe na miejscu kierowcy. Wyjaśnienia oskarżonego, w tym zakresie stoją w sprzeczności z zeznaniami złożonymi przez świadków D. B. i K. B. i funkcjonariuszy policji. Wskazać należy, iż z zeznań świadków D. B. i K. B. wynika, iż zobaczyli oskarżonego w przedmiotowym pojedzie który znajdował się w rowie, gdzie silnik był uruchomiony, na miejscu kierowcy. Oskarżony w ich obecności wyszedł z pojazdu i od niego odszedł.

Brak jest obiektywnych dowodów wskazujących, iż oskarżony mówił na miejscu zdarzenia policjantom, że kierowca powinien się niedługo pojawić, żeby policjanci na niego zaczekali. Ponadto wskazać należy, iż oskarżony na pewno nie wskazał z imienia i nazwiska kierowcę na miejscu zdarzenia. Nawet zatem jak policjanci nie chcieliby na niego czekać taka informacja byłaby przez nich odnotowana. Powyższą informacje oskarżony także nie podał podczas pierwszego przesłuchania. Tymczasem wersja oskarżonego jakoby kierował pojazdem jego syn pojawiła się wtedy gdy został zwolniony i mógł uzgodnić i ustalić osobę , która miała kierować wtedy przedmiotowym pojazdem.

Również zeznania świadków A. C. i S. J. (1) złożone na etapie postępowania sądowego stoją w sprzeczności również przez świadków, których zeznania sąd uznał za wiarygodne. Są również sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Przede wszystkim trudno sobie wyobrazić aby syn zostawił pijanego ojca w samochodzie i zamiast zadzwonić po pomoc drogową, gdyż samochód był w rowie, pobiegł do kolegi oskarżonego, który również był na wcześniej imprezie żeby ten mu pomógł w wyjeździe z rowu. Wskazać też należy, iż A. C. nie znał dokładnego adresu zamieszkania S. J. choć był w stanie jak twierdził go sobie "zwizualizować " Ponadto musiał sobie zdawać sprawę, iż stojący samochód w rowie, w tak ruchliwym miejscu szybko zwróci uwagę, i przed jego przyjazdem może pojawić się policja. Skoro również S. J. nie ma prawa jazdy, oskarżony słysząc że syn idzie po niego powinien mu to powiedzieć. Położenie samochodu wskazywało, iż tylko laweta jest w stanie wyciągnąć pojazd z rowu.

Także zeznania S. J. nie mogą zostać uznane za wiarygodne. Trudno bowiem przyjąć, iż pomimo, iż słyszy jak próbuje się dodzwonić do niego domofonem syn jego dobrego kolegi nie reaguje w żaden sposób, podejrzewając, że oskarżonemu mogła przydarzyć się stłuczka. Nawet jak osobiście sam nie mógł pomóc bo "był wypity" to przecież mógł chwile porozmawiać, udzielić rady jak się zachować.

Sąd omyłkowo nie odczytał fragmentów zeznań ww. świadków z post. przygotowawczego gdzie ich zeznania były odmienne niż złożone w postępowaniu sądowym. Niemniej jednak powyższa okoliczność nie zmieniłaby ustaleń sądu, iż ich zeznania sprzeczne są z ustalonym stanem faktycznym.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

S. C.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej za występek opisany w art. 178a § 1 k.k. podlega ten, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Zgodnie natomiast z art. 115 § 16 pkt 2 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi wówczas gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W przedmiotowej sprawie nie ulega żadnej wątpliwości, że oskarżony znajdował się w czasie objętym zarzutem w stanie nietrzeźwości. Wskazują na to bezspornie wyniki badań oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które wykazały kolejno - I badanie – 1,13 mg/l, II badanie – 1,12 mg/l, III badanie 1,11 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu . Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał zatem wszystkie znamiona zarzuconego mu czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 k.k.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. C.

Za okoliczność obciążającą oskarżonego sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, przejawiający się w postaci zamiaru, w jakim oskarżony działał, oraz w rodzaju naruszonych przez niego: dobra chronionego prawem i reguł ostrożności. Opisane powyżej zachowanie oskarżonego jednoznacznie wskazuje, że przypisanego mu występku dopuścił się działając w zamiarze bezpośrednim. Miał on bowiem pełną świadomość, że prowadząc pojazd w stanie, w jakim się znajdował, popełnił przestępstwo. Prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości oskarżony naruszył jedną z podstawowych zasad w ruchu drogowym, dopuszczając się przestępstwa, które bardzo często w sposób bezpośredni zagraża najwyższym dobrom chronionym prawem, tj. zdrowiu i życiu ludzkiemu. Do okoliczności obciążających oskarżonego sąd zaliczył wskazany wyżej znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego oraz jazdę w miejscu gdzie panuje duże natężenie ruchu.

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony nie był karany za popełnienie przestępstwa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd doszedł do przekonania, że wymierzona oskarżonemu kara spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu. Tym samym za czyn z art. 178a § 1 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. W przekonaniu sądu omówione wyżej okoliczności obciążające oskarżonego powodują, że kary tej nie można uznać za surową. Zauważyć bowiem należy, że za czyn z art. 178a § 1 k.k. grozi kara pozbawienia wolności do lat 2.

Wykonanie wymierzonej oskarżonemu w niniejszej sprawie kary pozbawienia wolności, przy wystąpieniu pozostałych przesłanek wskazanych w art. 69 § 1 i 2 k.k., sąd warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby.

Sąd może zawiesić wykonanie kary jedynie w sytuacji, gdy jest przekonany, że skorzystanie z takiej możliwości będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, w szczególności dla zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Prognozę kryminologiczną ustala się w oparciu o postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Warunkowo zawieszając wobec oskarżonego wykonanie wymierzonej mu kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby sąd doszedł do przekonania, że groźba zarządzenia wykonania tej kary spowoduje, że oskarżony będzie respektował porządek prawny, a co za tym idzie – cele kary zostaną osiągnięte. Za zawieszeniem wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności przemawiała nadto okoliczność, że popełnienie przez niego przypisanego mu występku miało, zdaniem sądu, charakter incydentalny. Jak bowiem wyżej wskazano, oskarżony nie był uprzednio karany za popełnienie przestępstwa i niewątpliwie nie jest osobą zdemoralizowaną. Nie mniej jednak opisane powyżej istotne okoliczności obciążające spowodowały, że sąd doszedł do przekonania, że okres próby, na jaki warunkowo zawieszono wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, nie mógł być krótszy niż 2 lata.

Kierując się opisanymi wyżej okolicznościami sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 71 § 1 k.k. także karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych, zaś biorąc pod uwagę jego obecną sytuację materialną i zarobkową określił wysokość jednej stawki w wysokości 10 złotych. Kara grzywny w orzeczonej wysokości będzie stanowiła dla oskarżonego realną dolegliwość, jednocześnie wymiar tej kary stanowi dla niego kwotę, którą będzie w stanie uiścić.

W myśl przepisu art. 42 § 2 k.k. sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był w stanie nietrzeźwości. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. W przekonaniu sądu wskazane powyżej okoliczności, w tym w szczególności fakt, że oskarżony krytycznego dnia rażąco naruszył jedną z podstawowych zasad obowiązujących w ruchu drogowym, gdyż w ten sposób należy traktować podjęcie przez niego decyzji o prowadzeniu auta w stanie nietrzeźwości, w miejscu gdzie panuje duże natężenie ruchu spowodowały, że uzasadnione było orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów samochodowych w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym na okres 5 lat od uprawomocnienia się wyroku,

Mając na względzie treść art. 43a § 2 k.k. sąd był zobligowany do orzeczenia od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego. Określając wysokość tego świadczenia na kwotę 5.000 złotych sąd miał na względzie sytuację majątkową i rodzinną oskarżonego.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. C.

6,7

I

Wobec faktu, że w okresie od 21.12.2017 roku do dnia wyroku zatrzymane zostało prawo jazdy oskarżonego, sąd na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet ww. środka karnego zaliczył okres zatrzymania tego dokumentu.

Sąd na mocy art. 63 §1, 5 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8

Zgodnie z obowiązującymi przepisami sąd zasądził od oskarżonego stosowną opłatę (art. 2 ust. 1 pkt. 2, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych) i obciążył go pozostałymi kosztami procesu nie znajdując podstaw do zwolnienia go od ich uiszczenia, gdyż oskarżony pracuje (art. 627 kpk.). Na koszty procesu złożyły się koszty ustalone w postępowaniu przygotowawczym oraz ryczałt za doręczenie wezwań 20 zł.

1.1Podpis