Sygn. akt II Ka 728/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2021r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

przy udziale Prokuratora Jolanty Niewęgłowskiej

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2021 r.

sprawy Z. P.

oskarżonego z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Łukowie

z dnia 7 października 2020 r. sygn. akt II K 923/19

I.  w zaskarżonej części utrzymuje wyrok w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państw 220 złotych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 728/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 7 października 2020 r. sygn. akt II K 923/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zdaniem Sądu odwoławczego ustalenia faktyczne Sądu I instancji w zakresie okoliczności, mających znaczenie dla ustalenia stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu są w pełni prawidłowe, a zarzuty apelacji w tym zakresie stanowią jedynie nietrafną, czczą i miejscami wewnętrznie niespójną polemikę z tymi ustaleniami, czasem wybiórczo podchodząc do zgromadzonych i niekwestionowanych przez siebie dowodów. Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wszystkie podnoszone w apelacji argumenty, czemu dał wyraz w uzasadnieniu, i wszystkim im nadał prawidłową wagę. Skarżący w zasadzie jedynie gołosłownie przeczył tym ustaleniom, podnosząc w opozycji do ustaleń Sądu, np. że oskarżony nie miał świadomości, że jest pod wpływem alkoholu (choć oskarżony po pierwszym badaniu przyznał, że wypił 200 ml wódki niecałą godzinę przed tym badaniem), że droga, którą oskarżony się poruszał, jest mało istotna komunikacyjnie i ruch na niej był niewielki, zwłaszcza wieczorem (choć zdarzenie miało miejsce przed godz. 18.00) – twierdząc już za chwilę, że oskarżony w ogóle nie mijał żadnych samochodów (choć on sam na rozprawie przyznał, że mijał ich „mało”), że oskarżony nie miał możliwości zorganizowania zastępczego transportu dla córki (bez żadnego w tym przedmiocie dowodu) – choć oskarżony wyjaśnił, że żona i dzieci mają prawa jazdy i obecnie w razie potrzeby prosi o kierowanie pojazdami kogoś z nich lub jeszcze inną osobę, a więc ma kogo o taką pomoc poprosić. Sąd miał na uwadze stan zdrowia oskarżonego i jego potrzeby z tym związane w zakresie dojazdu na wizyty lekarskie, ale też prawidłowo z masy dziesiątek dokumentów medycznych i paramedycznych (takich jak wielokrotnie skopiowane zalecenia pielęgniarskie dotyczące m.in. zasad higieny osobistej) wyłowił to co istotne, a mianowicie, że większość z nich pochodzi z lat 2016-2017, a późniejsze dotyczą sporadycznych, kwartalnych lub półrocznych wizyt i badań kontrolnych i prawidłowo ustalił, że zorganizowanie przejazdów z taką częstotliwością nie stanowi dolegliwości tak wielkiej, by przekraczać granice dolegliwości przeciętnie związanej z zakazem prowadzenia pojazdów, orzeczonym za przestępstwo. Sąd wbrew zarzutom wziął pod uwagę, że ilość alkoholu w organizmie oskarżonego malała – ale też miał na uwadze, z jakiego poziomu wyjściowego, znacznie przekraczającego ustawowe minimum stanu nietrzeźwości; docenił również Sąd dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego właściwości osobiste i sytuację zdrowotną – ale wyjaśnił też należycie, że elementy te, jak i postawa procesowa, nie przeważają w sposób nakazujący uznać, że zachodzą podstawy do zastosowania instytucji wyjątkowej w postaci warunkowego umorzenia postępowania. Sąd w tym zakresie, odmiennie niż oczywiście apelacja obrońcy, wychwycił bowiem również okoliczności dla oskarżonego obciążające, jak dość znaczne przekroczenie prędkości mimo stanu nietrzeźwości, naruszenie dwóch innych przepisów Prawa o ruchu drogowym i stwierdzając na podstawie wszystkich, a nie tylko dla oskarżonego korzystnych, przesłanek oceny stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, że nie można stwierdzić, że nie są one znaczne. Za chybiony należało w tym zakresie uznać również dotyczący zarzut, iż Sąd dokonał niewłaściwej prognozy kryminologicznej, skutkującej nieuwzględnieniem wniosku o warunkowe umorzenie postępowania. Sąd I instancji nie wskazał w żaden sposób, że w jego ocenie owa ocena względem oskarżonego jest negatywna, wręcz przeciwnie – dał dobitny wyraz swemu przekonaniu, że oskarżony nie wejdzie ponownie w konflikt z prawem i wyciągnie z wyroku należyte wnioski, dokonując wyboru kary najłagodniejszego rodzaju spośród przewidzianych za przypisany mu występek, jak również wykazał w tym zakresie dalej idące zaufanie, wyłączając z zakresu środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów pojazdy wg kat. T. Mając przekonanie o indywidualno-prewencyjnej nieskuteczności tego rozstrzygnięcia, Sąd I instancji zapewne od razu sięgnąłby po karę pozbawienia wolności i to bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, bo i dla zastosowania tej instytucji taka pozytywna prognoza jest niezbędna. Na marginesie wskazać tu należy, że w apelacji nie sformułowano (mimo rozważań uzasadnienia środka odwoławczego w tym zakresie) zarzutu rażącej niewspółmierności kary, wobec czego nie było podstaw do jego formalnego rozpatrywania; tym niemniej przy orzeczeniu samoistnej kary grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych po 20 zł zarzut taki nie mógłby się ostać, bo taka kara za przestępstwo żadną miarą nie razi surowością.

Wniosek

O zmianę wyroku w zaskarżonej części (bowiem wbrew określeniu apelacji, że dotyczy ona całości orzeczenia, jego części, w szczególności dotyczącej ustaleń co do sprawstwa oskarżonego, nie zaskarżono) i warunkowe umorzenie postępowania o orzeczeniem krótszego niż obligatoryjnie przewidziany w przypadku skazania okres zakazu prowadzenia pojazdów i analogicznie niższego świadczenia pieniężnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów implikuje niezasadność wniosku o zmianę wyroku i warunkowe umorzenie postępowania, to zaś uniemożliwia złagodzenie długości okresu zakazu prowadzenia pojazdów i wysokości świadczenia pieniężnego, które wg uregulowań art. 42 § 2 kk i art. 43a § 2 kk Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu w minimalnej wysokości.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego zgodnie z art. 636 § 1 kpk skutkuje co do zasady obciążeniem go kosztami procesu za II instancję; Sąd Okręgowy nie znalazł przy tym podstaw by stwierdzić, że ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów oskarżonego uiszczenie przez niego kwoty 220 zł byłoby dla niego zbyt uciążliwe, albo by przemawiały za tym jakiekolwiek względy słuszności – zwłaszcza że skarżący swego wniosku apelacji w tym zakresie w żaden sposób nie uzasadnił.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Brak warunkowego umorzenia postępowania

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana