Sygn. akt I C 505/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia Ewelina Iwanowicz

Protokolant: protokolant Patrycja Łuczak

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2020 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa P. N.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej
z siedzibą w S.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w S. na rzecz P. N. kwotę 26.466 (dwadzieścia sześć tysięcy czterysta sześćdziesiąt sześć) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w S. na rzecz P. N. kwotę 4.941 (cztery tysiące dziewięćset czterdzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

4.  nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu kwotę 417,90 (czterysta siedemnaście 90/100) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 505/20

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2019 roku P. N. wystąpił z pozwem przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. wnosząc o zasądzenie na jego rzecz kwoty 26.466 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu auta
w związku ze szkodą z dnia 12 sierpnia 2019 roku z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 6 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty oraz wnosząc o zasądzenie kosztów procesu
w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, iż powód stał się uprawniony do odszkodowania za szkodę z dnia 12 sierpnia 2019 roku w pojeździe M. nr rej. (...) na podstawie umowy cesji z dnia 13 sierpnia 2019 roku, na mocy której poszkodowany przelał na powoda wszelkie swoje prawa
do odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego przysługującego mu w związku
z uszkodzeniem jego samochodu. Fakt wynajmu pojazdu zastępczego przez okres 73 dni
(od 13 sierpnia 2019 roku do 24 października 2019 roku) został potwierdzony fakturą VAT (...) z dnia 24 października 2019 roku. Koszt wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 35.916 zł. Stawka 400 zł netto wynika z zawartej umowy najmu oraz zaakceptowanego przez poszkodowanego cennika wypożyczalni powoda. Ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu tylko część należności z powyższej faktury.

(pozew – k. 5 – 10)

W dniu 5 sierpnia 2020 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. złożyła odpowiedź na pozew wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, iż pozwany przyznaje m.in. iż do uszkodzenia pojazdu należącego do powódki doszło wskutek zdarzenia
z dnia 12 sierpnia 2019 roku. Pozwany przyznał także, iż uznaje 30 dni najmu pojazdu zastępczego, przyjmując przy tym jednak stawkę za najem w wysokości 314 zł. Ubezpieczyciel zaprzeczył jednak, by pojazd zastępczy wynajęty przez poszkodowaną był tej samej klasy
co pojazd uszkodzony oraz aby ekonomicznie uzasadnioną stawką dla najmu pojazdu w klasie odpowiadającej klasie pojazdu uszkodzonego była stawka 400 zł netto. Pozwany zaprzeczył także, by ekonomicznie uzasadnionym okresem najmu pojazdu zastępczego był okres 73 dni oraz by koniecznym było przy naprawie bezgotówkowej oczekiwania aż do 19 września 2019 roku na rozpoczęcie naprawy pojazdu i zamówienie części i by okres oczekiwania na części wynosił aż 5 dni. Ponadto zakład ubezpieczeń podniósł, iż informacja o możliwości zorganizowania bezgotówkowego najmu pojazdu zastępczego została przekazana poszkodowanej w dniu zgłoszenia szkody. Natomiast poszkodowana zrezygnowała bez uzasadnionej przyczyny z najmu oferowanego przez pozwanego, ani też nie skontaktowała się z pozwanym w przedmiocie weryfikacji ponoszonych kosztów najmu.

(odpowiedź na pozew – k. 77 – 79v.)

Pismem procesowym z dnia 27 sierpnia 2020 roku powód oświadczył, iż nie kwestionuje, że technologiczny czas naprawy wynosił 8 dni. Powód wskazał jednak, iż czas ten nie obejmuje czynności likwidacyjnych, schnięcia lakieru, oczekiwania na części, przerw
w pracy, przygotowania stanowiska, weekendów.

(pismo procesowe powoda – k. 92 – 102)

Na rozprawie w dniu 19 listopada 2020 roku pełnomocnik powoda oświadczył, iż
z uwagi na kwestionowanie przez pozwanego, że faktura za najem pojazdu została zawyżona, to na pozwanym spoczywa ciężar dowodu, że koszty najmu nie były wyższe niż obejmujące okres technologicznie uzasadnionego czasu na naprawę pojazdu.

(protokół – k. 118)

Na dalszym etapie strony podtrzymały swoje stanowisko w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Po zdarzeniu drogowym z dnia 12 sierpnia 2019 roku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki M. (...) o nr rej. (...) należący do M. K., zgłosiła ona szkodę do ubezpieczyciela sprawcy, któremu ochronę ubezpieczeniową w ramach OC świadczyło Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S.. Po zdarzeniu powyższy pojazd nie nadawał się do jazdy.

(zeznania świadka M. K. – k. 119)

Wiadomością mailową z dnia 13 sierpnia 2019 roku ubezpieczyciel poinformował poszkodowaną o przyjęciu zawiadomienia o zdarzeniu i o możliwości organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów.

(wydruk wiadomości mailowej – k. 85)

M. K. w czasie rozmowy z ubezpieczycielem bezpośrednio po zgłoszeniu szkody nie otrzymała oferty najmu pojazdu zastępczego, uzyskując informację, że nie mają wolnego pojazdu przed długim weekendem. Ubezpieczyciel podał jedynie nazwy wypożyczalni, gdzie najszybciej można uzyskać auto zastępcze. Żadna z nich nie spełniała wymagań M. K., gdyż oferowały one jedynie małe auta trzydrzwiowe, z manualną skrzynią biegów, którymi to bała się jeździć, z uwagi na fakt, że zawsze użytkowała duże auta z automatyczną skrzynią biegów. Z uwagi na powyższe poszkodowana skontaktowała się telefonicznie z wypożyczalnią powoda. Zapytała, czy wypożyczalnia dysponuje autem
z automatyczną skrzynią biegów i czy dojdzie do bezgotówkowego rozliczenia
z ubezpieczycielem sprawcy kolizji. Ustalono wówczas, iż poszkodowana otrzyma pojazd zastępczy na cały okres likwidacji szkody i zostanie to rozliczone bezgotówkowo. Następnego dnia po rozmowie auto zastępcze zostało jej przewiezione na lawecie. M. K. nie interesowała się, jaka jest stawka dobowa wynajmu takiego pojazdu.

(zeznania świadka M. K. – k. 119 – 119v.; zeznania powoda P. N.
– k. 120 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi – k. 118-118v.; potwierdzona za zgodność
z oryginałem kopia oferty i oświadczenia – k. 19)

W dniu 13 sierpnia 2019 roku M. K. zawarła z FocusCar P. N. umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajem obejmował pojazd A. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Stawka dobowa najmu wynosiła 400 zł netto + 23 % VAT. Długość najmu strony ustaliły na okres 30 dni od daty zawarcia umowy, przy czym po upływie wyżej wskazanego terminu umowa miała zostać przedłużona do czasu ustania likwidacji szkody. Całkowity koszt miał zostać ustalony po zakończeniu najmu, a płatność miała nastąpić z cesji OC.

(potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia umowy najmu pojazdu – k. 17; potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia ankiety dotyczącej warunków najmu – k. 16; potwierdzona
za zgodność z oryginałem kopia oferty i oświadczenia – k. 18; zeznania powoda P. N. – k. 120 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi – k. 118-118v.)

W dniu 13 sierpnia 2019 roku M. K. zawarła z P. N. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą FocusCar umowę cesji praw do zwrotu kosztów pojazdu zastępczego. Przedmiotem umowy było prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego – przysługujące cedentowi wobec sprawcy oraz wszystkich osób
i podmiotów odpowiedzialnych za sprawcę szkody z dnia 12 sierpnia 2019 roku na pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...). W umowie wskazano, iż sprawca szkody ubezpieczony jest w zakresie OC w E. Hestia polisa nr (...).

(potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia cesji praw – k. 15)

Po okresie tygodnia od momentu wypożyczenia przedmiotowego pojazdu
z poszkodowaną skontaktował się pracownik ubezpieczyciela, informując iż zwolnił się pojazd K. C.. Poinformowała ona go wówczas, iż jeździ obecnie pojazdem A. (...). Pracownik nie protestował wobec powyższej informacji. K. C. miała manualną skrzynię biegów. Ubezpieczyciel nie zaoferował pojazdu zbliżonego do klasy auta uszkodzonego.

(zeznania świadka M. K. – k. 119 – 119v.)

Naprawa pojazdu odbyć się miała w sposób gotówkowy tzn. M. K.
po otrzymaniu pieniędzy od ubezpieczyciela płaciła w warsztacie, a dopiero wówczas były kupowane części zamienne. Poszkodowana nie miała własnych środków na naprawdę pojazdu.

(zeznania świadka M. K. – k. 119v.; potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia oświadczenia – k. 20)

Pierwsze oględziny pojazdu nastąpiły 20 sierpnia 2019 roku. 21 sierpnia 2019 roku zgłoszono potrzebę dodatkowych oględzin. Kolejne oględziny miały miejsce 26 sierpnia 2019 roku.

(potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia arkuszu przebiegu likwidacji szkody – k. 26; wydruk wiadomości – k. 39; zeznania powoda P. N. – k. 120
w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi – k. 118v.; zeznania świadka M. K.
– k. 119)

Pismem z dnia 13 września 2019 roku ubezpieczyciel poinformował o przyznaniu odszkodowania w wysokości 21.811,37 zł w oparciu o kosztorys naprawy i 300 zł w oparciu
o fakturę za holowanie pojazdu.

(kopia pisma ubezpieczyciela – k. 84)

Kwota odszkodowania 22.111,37 zł wypłacona została 16 września 2019 roku. Rozpoczęcie naprawy nastąpiło 19 września 2019 roku. W dniu 20 września 2019 zgłoszono ubezpieczycielowi problem ze skrzynią biegów, co wcześniej nie zostało zdiagnozowane przez rzeczoznawcę. Na skutek zgłoszenia kolejne dodatkowe oględziny odbyły się 27 września 2019 roku, zaś otrzymanie przez poszkodowaną i warsztat kosztorysu po tych oględzinach nastąpiło 8 października 2019 roku. Dnia następnego zamówione zostały niezbędne do naprawy części, zaś ich dostawa nastąpiła 14 października 2019 roku. Zakończenie naprawy nastąpiło w dniu 24 października 2019 roku.

(potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia arkuszu przebiegu likwidacji szkody – k. 26; wydruk wiadomości mailowej – k. 27 – 28, kalkulacja naprawy – k. 29 – 35; kopia wydruku potwierdzenia przelewu – k. 36; wydruk wiadomości mailowej – k. 37 – 38; zeznania powoda P. N. – k. 120 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi – k. 118v.; zeznania świadka M. K. – k. 119)

Poszkodowana zwróciła auto zastępcze do wypożyczalni w dniu 24 października 2019 roku.

(potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia umowy najmu pojazdu – k. 17; zeznania powoda P. N. – k. 120 w zw. z wyjaśnieniami informacyjnymi – k. 118v.)

31 października 2019 roku FocusCar P. N. wystawił na rzecz M. K. fakturę VAT nr (...) na kwotę 35.916 zł w związku z wynajmem pojazdu zastępczego (73 dni przy stawce dziennej 400 zł netto + 23 % VAT). Stawka najmu ustalona została zgodnie z postanowieniami zawartej umowy najmu oraz stawkami wskazanymi
w ofercie wypożyczalni aut zastępczych dla segmentu pojazdów klasy (...).

(potwierdzona za zgodność oryginałem kopia oferty – k. 18; kopia faktury VAT – k. 21)

6 listopada 2019 roku P. N. skierował do Towarzystwa (...) S.A. w S. wezwanie do zapłaty, wzywając do uiszczenia kwoty 35.916 zł z tytułu faktury nr (...) w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania. Wezwanie skierowane zostało do pozwanego na adres mailowy.

(kopia wezwania do zapłaty – k. 22)

Pismem z dnia 14 listopada 2019 roku ubezpieczyciel poinformował o przyznaniu dopłaty do odszkodowania w wysokości 9.450 zł brutto (30 dni x 315 zł brutto) z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego w oparciu o zweryfikowaną fakturę VAT nr (...). Ubezpieczyciel uznał czas najmu 30 dni: 6 dni od rozpoczęcia najmu do dnia pierwszych oględzin (13-19 sierpnia), 5 dni oczekiwania na pierwsze oględziny (21-26 sierpnia), 7 dni oczekiwania na drugie oględziny (20-27 września), 8 dni technologicznej naprawy, 2 dzień oczekiwania na sprowadzenie zamówionych części, 2 dni wolne od pracy i 1 dzień organizacyjny związany z przyjęciem/odbiorem pojazdu z naprawy.

(kopia pisma ubezpieczyciela – k. 23 – 25, k. 82 – 83)

Firma (...).pl (...) S. Z. prowadzi wypożyczalnię aut zastępczych. Stawka dobowa dotycząca najmu bezgotówkowego z przejęciem formalności dochodzenia należności od towarzystwa ubezpieczeniowego za auta klasy duży (...) P., automat: V. (...), N. (...) wynosi 500 zł.

(wydruk cennika – k. 41 – 44)

Firma no1rentcar.pl oferuje auta zastępcze w ramach ubezpieczenia OC bez limitu kilometrów z grupy D premium – B. (...) automat – 492 zł brutto (1-7 dni) i 318 zł brutto (powyżej 7 dni), a z grupy E – B. (...) automat – 664 zł brutto (107 dni) i 516 zł brutto (powyżej 7 dni).

(wydruk cennika – k. 45)

Firma (...) a C. wynajmuje auta zastępcze z OC sprawcy. W ramach wynajmu gotówkowego, gdzie płatność za cały najem jest dokonywana w dniu wynajmu stawki wynoszą: za segment D P.B. (...) automat – 460 zł brutto (1-7 dni) i 360 zł brutto (powyżej 7 dni) oraz segment E – B. (...) automat – 630 zł (1-7 dni) i 500 zł brutto (powyżej 7 dni).

(wydruk cennika – k. 46 – 47a)

Firma (...) oferuje samochody: klasy D P. (m.in. M. (...), M. (...), M. (...) i (...) 200) za 381,30 zł (1-6 dni), 356,70 zł (7-14 dni) i 344,40 zł (po wyżej 14 dni), klasy E (m.in. M. (...)) za 541,20 zł (1-6 dni), 492 zł (7-14 dni) i 467,40 zł (powyżej 14 dni) oraz klasy (...) (m.in. M. (...)
i M. (...)) za 467,40 zł (1-6 dni), 442,80 zł (7-14 dni) i 418,20 zł (powyżej 14 dni).

(wydruk cennika – k. 48 – 51)

Firma (...) rent a car oferuje auto zastępcze A. (...) automat lub podobny za 700 zł netto (1-2 dni), 550 zł netto (3-6 dni), 469 zł netto (7-13 dni) i 450 zł netto (powyżej 13 dni).

(wydruk cennika – k. 52 – 53)

Firma eucovipcar oferuje pojazdy klasy E, w tym M. (...) za 374 zł netto
za dobę, a P. (...) z automatyczną skrzynią biegów za 520,24 zł netto za dzień.

(wydruk cennika – k. 54 – 57)

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się na powołanych dowodach, które uznał za wiarygodne.

Oceniając moc dowodową wiadomości e-mail, jaką przesłał ubezpieczyciel poszkodowanej w dniu 13 sierpnia 2019 roku, w którym poinformował ją o możliwości organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów, wskazać należało, iż szczegóły miały być zawarte w załączonym dokumencie. Jednakże brak jest w aktach dokumentu, który można by powiązać z powyższym e-mailem, a zwłaszcza, w ocenie Sądu, za tenże załącznik nie można uznać kopii pisma z k. 86. Zresztą, gdyby nawet ten właśnie dokument ze wskazaniem stawek dziennych za najem pojazdów różnych klas został przesłany poszkodowanej, to i tak brak jest dowodu, o czym będzie jeszcze mowa w dalszej części uzasadnienia, aby poszkodowana miała realną możliwość wypożyczenia auta zbliżonego klasą do jej uszkodzonego i to za te właśnie stawki.

Sąd pominął częściowo wniosek pozwanego o przesłuchania świadka M. K., tj. w zakresie okoliczności niezwiązanych w ogóle z przedmiotem niniejszego procesu, tj. w zakresie warunków parkowania i holowania pojazdu oraz odkupienia wraku pojazdu
i zakupu nowego pojazdu w miejsce uszkodzonego.

Podkreślić należało, iż pozwany odmówił złożenia umów z kooperantami na wynajem bezgotówkowy pojazdów zastępczych dla poszkodowanych zasłaniając się tajemnicą przedsiębiorstwa w/w podmiotów (k. 125), a ograniczył się jedynie do nadesłania oświadczenia pochodzącego od jednej z firm z nim współpracujących, w którym wskazano, iż stawka dobowa za wynajem auta klasy (...) P. wynosi 300 zł brutto (k. 140). Przy czym tenże dokument prywatny został zakwestionowany przez powoda. Nadto, kopia oświadczenia przesłana bezpośrednio pełnomocnikowi powoda dotyczyła innej klasy pojazdów, a mianowicie klasy E – 300 zł netto (k. 137 i k. 142). Co więcej, pierwotnie pozwany do Sądu nadesłał jeszcze inne oświadczenie (k. 126).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu niemal w całości.

Warunki odpowiedzialności pozwanego określają w przedmiotowej sprawie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące umowy ubezpieczenia – art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c., art. 821 k.c. i art. 822 k.c. oraz regulujące odpowiedzialność cywilną posiadacza i kierowcy z tytułu czynów niedozwolonych - art. 436 § 2 k.c., a nadto ustawa z dnia 22 maja 2003 roku
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
(t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2214 z zm.).

Odnosząc się do skuteczności przelewu wierzytelności należy wskazać, iż wierzytelność będąca przedmiotem umowy powstała na skutek umowy najmu zawartej przez poszkodowaną z powodem w dniu 13 sierpnia 2019 r. Umowa najmu w rozumieniu
art. 659 § 1 k.c. została zawarta przez uprawnione do tego osoby, to jest powoda
i poszkodowaną, a nadto określała elementy przedmiotowo istotne. Jak wskazuje się
w orzecznictwie i doktrynie, czynsz najmu nie musi być ustalony poprzez podanie konkretnej sumy, ale możliwe jest jego dorozumiane określenie, np. poprzez odwołanie się do stosowanych stawek. W treści umowy przelewu wskazano nie tylko stawkę dzienną 400 zł netto + 23 % VAT, ale również, że koszt całkowity zostanie ustalony po zakończeniu najmu,
a płatność obejmie wyłącznie cesję z OC. W tym przypadku zatem mowa cesji stanowi przypadek przelewu w celu zapłaty (cessio solutionis causa). Sytuacje takie są powszechnie spotykane w obrocie.

Przechodząc na grunt wysokości należnego odszkodowania, należy wskazać, iż, zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko
za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W treści
art. 361 § 2 k.c. wskazano, iż w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Art. 361 k.c. wprowadza zasadę pełnego odszkodowania, jednocześnie należy z niego wyprowadzać zakaz przyznawania odszkodowania przewyższającego wysokość faktycznie poniesionej szkody. Podstawową funkcją odszkodowania jest zatem pełna kompensacja poniesionej przez poszkodowanego szkody. Wysokość odszkodowania powinna zatem ściśle odpowiadać rozmiarom wyrządzonej szkody - nie może być ono wyższe ani niższe od szkody poniesionej przez poszkodowanego (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r.,
V CKN 1273/00, LEX nr 55515).

W orzecznictwie (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2020 r., III CZP 63/19, OSNC 2020/11/96) podkreśla się, że zaciągnięcie przez poszkodowanego zobowiązania
do zapłaty czynszu najmu pojazdu zastępczego stanowi szkodę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. pozostającą w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym. W orzecznictwie nie budzi również wątpliwości, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadacza pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki
na najem pojazdu zastępczego i nie jest uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia
17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28). Dodatkowo podkreślić należy, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi najtaniej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99,
OSNC 2003/5/64). Jak wskazał zaś Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 r.
(III CZP 20/17, OSNC 2018/6/56) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Natomiast wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym (ceny rynkowe za tego typu usługi) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa
w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, z którego szkoda wynikła, pozostają koszty najmu samochodu zastępczego tylko w okresie koniecznym i niezbędnym do dokonania naprawy pojazdu (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2004 r., II CK 494/03,
LEX nr 145121).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy w pierwszej kolejności uznać należy, iż poszkodowanej M. K., a w konsekwencji zawarcia umowy cesji powodowi, co do zasady należał się zwrot kosztów związanych z wynajęciem pojazdu zastępczego w pełnej wysokości. Pojazd zastępczy, z uwagi na brak innego wolnego pojazdu do korzystania, niezbędny był poszkodowanej do życia codziennego, spraw rodzinnych, zawodowych oraz osobistych. Zachodziły zatem podstawy do najmu pojazdu zastępczego. Należy przy tym podkreślić, iż pojazd uszkodzony należący do poszkodowanej należał do tzw. klasy P.. Tym samym mogła ona oczekiwać tego, iż będzie miała możliwość użytkowania pojazdu zastępczego takiej samej klasy. Istotnym jest przy tym także fakt, iż uszkodzony pojazd posiadał automatyczną skrzynię biegów. Jest zatem naturalnym, ale
i uzasadnionym, iż poszkodowana tego samego oczekiwała od pojazdu zastępczego, gdyż poruszanie się pojazdem z manualną skrzynią biegów mogło być dla niej co najmniej niekomfortowe. Ubezpieczyciel natomiast nigdy nie zaoferował pojazdu odpowiadającego oczekiwaniom poszkodowanej, tj. nigdy nie zaoferował pojazdu choćby zbliżonego klasą
i wyposażeniem do pojazdu uszkodzonego.

Sąd uznał za uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynoszący 73 dni. Bezsporne przy tym było, iż technologiczny czas naprawy wynosił jedynie 8 dni. Jak wynika jednak z zebranego w sprawie materiału dowodowego okres między wynajmem pojazdu zastępczego, który zbiegł się ze zgłoszeniem szkody w pojeździe, a pierwszymi jego oględzinami wyniósł 7 dni. Po otrzymaniu pierwszej wyceny, już następnego dnia zgłoszono potrzebę przeprowadzenia dodatkowych oględzin, które nastąpiły po upływie kolejnych 5 dni. Kalkulacja naprawy po drugich oględzinach została sporządzona już kolejnego dnia,
tj. 27 sierpnia 2019 roku, jednak wypłata odszkodowania przez ubezpieczyciela nastąpiła dopiero w dniu 16 września 2019 roku, a zatem po upływie kolejnych 20 dni. Przy czym, poszkodowana nie miała własnych środków na naprawę, zatem dopiero po wypłacie odszkodowania można było przystąpić do zakupu części zamiennych i podjęcia prac naprawczych. Wówczas to po zamówieniu części przystąpiono w dniu 19 września 2019 roku do naprawy pojazdu. Wtedy to okazało się, iż konieczne jest przeprowadzenie kolejnych oględzin z uwagi na ujawnienie usterki, której wcześniej rzeczoznawca nie zdiagnozował
i która wcześniej nie była przedmiotem wyceny. Zgłoszenie tego faktu nastąpiło w dniu
20 września 2019 roku, zaś dodatkowe oględziny nastąpiły po upływie 7 dni (27 września 2019 roku). Po upływie zaś dopiero kolejnych 11 dni zakład naprawczy otrzymał od ubezpieczyciela kosztorys (8 października 2019 roku). Wówczas to po zamówieniu w dniu 9 października 2019 roku odpowiednich części i ich otrzymaniu po 5 dniach (w tym dwóch dni weekendu) przystąpiono do prac naprawczych, które zakończyły się 24 października 2019 roku (10 dni
w tym weekend). Z powyższego wynika jednoznacznie opieszałość pozwanego na etapie kolejnych oględzin, których zasadności sam pozwany nie kwestionował, akceptacji kolejnych kosztorysów oraz wypłaty odszkodowania, tym bardziej istotnego, że rozliczenie szkody nie miało charakteru bezgotówkowego. Sam czas jaki upłynął w ramach czynności likwidacyjnych, podczas których niemożliwym było podjęcie czynności naprawczych, wynosił 50 dni. Nie można zatem uznać zarzutu zbyt długiego okresu naprawy za uzasadniony. Sam czas potrzebny na przeprowadzenie koniecznych napraw oraz czas na oczekiwanie nadesłania niezbędnych części nie budził wątpliwości Sądu, uwzględniając przy tym fakt, iż okres oczekiwania na zamówione części obejmował dwa dni wolne od pracy, a prace naprawcze nie były przeprowadzane w czasie weekendu. Należy jeszcze raz podkreślić, iż naprawa przedmiotowego pojazdu nie miała charakteru bezgotówkowego. Sama poszkodowana nie miała zaś wystarczającej ilości środków własnych, aby sfinansować prace naprawcze jeszcze przed wypłatą odszkodowania. Tym samym tak naprawdę miedzy wynajęciem pojazdu w dniu 13 sierpnia 2019 roku, a wypłatą odszkodowania w dniu 16 września 2019 roku warsztat naprawczy nie mógł, nie miał obiektywnie możliwości podjąć żadnych czynności, w tym także chociażby zamówić niezbędnych części.

W ocenie Sądu, zarzut pozwanego o rażąco wygórowanej stawce najmu zastosowanej przez powoda w świetle zaoferowanego przez strony materiału dowodowego jest nieuzasadniony. W istocie to na powodzie spoczywał ciężar wykazania szkody w określonej wysokości (art. 6 k.c.). Powyższą okoliczność powód wykazał przedkładając umowę najmu określającą dobową stawkę czynszu na kwotę 400 zł netto (423 zł brutto) oraz fakturę VAT
z tożsamą stawką dzienną za cały okres najmu wynoszący 73 dni. Ponadto, jak wynika z zasad doświadczenia życiowego, przedstawiona stawka jest stawką rynkową i nie odbiega w żaden sposób (a tym bardziej rażąco) od stawek obowiązujących na rynku, co potwierdził powód załączając oferty innych wypożyczalni pojazdów. Natomiast pozwany załączył tylko oświadczenie jednej z firm z nim współpracujących, która mogła mieć wynegocjowaną umowę na najem pojazdów zastępczych poniżej stawek rynkowych. Pozwany nie wykazał także, aby wynajem samochodów w ramach współpracujących z nim sieci wypożyczalni był bardziej korzystny niż zaoferowany przez powoda, uwzględniając również inne czynniki poza ceną. Przede wszystkim nie wykazano, iż wypożyczalnie te oferowały pojazdy klasy P.. Podkreślenia wymaga także fakt, iż najem w przedsiębiorstwie powoda odbywa się na zasadach najmu bezgotówkowego i bez odgórnego określenia czasu najmu i braku ograniczeń co do przebytych dobowo kilometrów. Dowód rażącego wygórowania stawek spoczywał
na ubezpieczycielu, albowiem w przypadku stwierdzenia, że poszkodowana uchybiła obowiązkowi minimalizacji szkody i doszło do zawarcia umowy najmu po stawkach rażąco wygórowanych, obowiązek odszkodowawczy strony pozwanej się zmniejsza, zatem to ona powinna związane z tym okoliczności wykazywać. W ocenie Sądu, nawet gdyby istniała możliwość znalezienia tańszej oferty, to poszkodowanej nie można czynić zarzutu, że z takiej nie skorzystała. Poszkodowana mogła bowiem kierować się różnymi kryteriami wyboru wypożyczalni oferującej pojazdy zastępcze, niekoniecznie ceną, albowiem istotne były dla poszkodowanej przede wszystkim szybkość wykonania usługi, uproszczenie całego procesu
i parametry pojazdu.

Tym samym, uwzględniając także uiszczoną już przez pozwanego na etapie postępowania likwidacyjnego kwotę 9.450 zł, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 26.466 zł (35.916 zł – 9.450 zł).

O obowiązku zapłaty odsetek Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c.
w zw. z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych …, zasądzając od wyżej wskazanej kwoty odszkodowania odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 7 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty.

Sąd oddalił żądanie odsetkowe z okres poprzedzający 7 grudnia 2019 roku.
Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika bowiem, iż powód zgłosił szkodę w zakresie najmu pojazdu zastępczego dopiero w dniu 6 listopada 2019 roku. Uwzględniając zatem termin wynikający z art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym
i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
, tj. 30 dni od zgłoszenia szkody
(tutaj wezwania do zapłaty), pozwany pozostawał w zwłoce z zapłatą świadczenia z tego tytułu od 7 grudnia 2019 roku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zasądzając od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą
w W. na rzecz P. N. kwotę 4.941 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą to składają kwoty: 3.600 zł wynagrodzenia występującego w sprawie pełnomocnika będącego radcą prawnym w stawce minimalnej (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265), 1.324 zł opłaty sądowej od pozwu oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Ponadto Sąd zasądził od powyższej kwoty odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty w trybie art. 98 § 1 1 zd. 1 k.p.c.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych
(t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 755) w zw. z art. 100 zd. 2 k.p.c., Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu od pozwanego kwotę 417,90 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych. Ustalając powyższe Sąd miał na względzie koszt stawiennictwa na dwóch terminach rozprawy świadka M. K., a które to koszty tymczasowo poniósł Skarb Państwa (k. 121, k. 135).