Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 259/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

E. K. (poprzednio S.)

czyn przypisany w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w bliżej nieokreślonym dniu drugiej połowy 2015r. we W., działając na polecenie R. B. (1) podrobiła dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej w postaci weksla in blanco poprzez nakreślenie na nim podpisu swojego męża P. S. (1), który to weksel puściła następnie w obieg, przekazując go R. B. (1), czym działała na szkodę P. S. (1)

częściowo wyjaśnienia oskarżonej E. K.

k. 183-192, 953v- 954, 1085v-1086

częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. B. (1)

k. 763-767, 955, 1086

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. L. (1)

k. 588-597, 961v

zeznania świadek J. K. (1)

k. 28-30, 979v-980-981

zeznania świadka R. L.

k. 32-34, 969v-971

częściowo zeznania świadka A. L. (1)

k. 712-717, 971v-973v

zeznania świadka A. R.

k. 973-974

zeznania świadek J. K. (2)

k. 1032v-1033, 1033v-1034, 1040, 1043v

opinia biegłego z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego

k. 63-72

protokół oględzin akt PR 1 Ds. 2699.2017 wraz z załącznikami

k. 222-243

zawarcie w dniu 31 maja 2012 r. przez oskarżoną razem z P. S. (1) umowy kredytu hipotecznego na zakup nieruchomości, a także jej wypowiedzenie przez bank w dniu 31 marca 2016 r. i prowadzenie w tym zakresie postępowania windykacyjnego

wyjaśnienia oskarżonej E. K.

k. 183-192, 953v- 954, 1085v-1086

zeznania świadek J. P.

k. 177-178, 460-461

dokumentacja kredytowa

k. 88-103

dokumentacja (...) S.A.

k. 645-647

rozpoczęcie przez E. K. (poprzednio S.) w dniu 27 listopada 2015 r. pracy w firmie (...), występowanie przez oskarżoną w charakterze powódki w szeregu postępowań nakazowych o zapłatę z weksla po uprzednim indosowaniu wekslów na jej rzecz przez oskarżonego R. B. (1)

odpisy umów zlecenia

k. 984-986

akta sprawy o sygn.: I Nc 954/16; XI Nc 795/16; XI Nc 1154/16; I Nc 871/16; I Nc 646/16; I Nc 1178/16; I Nc 1177/16; I Nc 779/16; I Nc 724/16; I C 1040/16; I Nc 924/16; I Nc 1950/16; XIV Nc 1302/16; XIV Nc 1300/16; XIV Nc 1891/16; XIV Nc 1892/16; XIV Nc 1893/16; XIV Nc 2026/16;

k. 249-256, 254-258, 259-263, 266-280, 281-295, 296-309, 310-323, 324-338, 339-352, 356-360, 365-376v, 380-397, 414-446, 470-487, 490-503, 506-517, 520-531, 534-544, 547-561a,

wydruki z systemu informatycznego

k. 986-1025

brak w krytycznym czasie ze strony oskarżonej z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem

opinia sądowo- psychiatryczna

k. 564-569, 571-576

pozytywna opinia o oskarżonej w jej środowisku rodzinnym

wywiad środowiskowy

k. 623-624, 627-628

uprzednia niekaralność oskarżonej

dane o karalności

k. 676, 813, 817, 1079

1.1.2.

R. B. (1)

czyn przypisany w pkt. II. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w okresie pomiędzy bliżej nieokreślonym dniem drugiej połowy 2015r. a dniem 25 lutego 2016r. we W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził P. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 200.080zł, w ten sposób, że polecił E. K. (poprzednio S.) podrobienie dokumentu uprawniającego do otrzymania sumy pieniężnej w postaci weksla in blanco poprzez nakreślenie na nim podpisu swojego męża P. S. (1), który to weksel wypełniony następnie przez D. L. (1) i indosowany na rzecz Kancelarii (...) Spółka z o.o. we W., puścił w obieg poprzez wniesienie na jego podstawie pozwu o zapłatę w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu, czym wprowadził wskazany Sąd w błąd co do faktycznego istnienia zobowiązania oraz co do autentyczności puszczonego w obieg weksla, co skutkowało wydaniem w dniu 25 lutego 2016r. nakazu zapłaty przez ten Sąd na kwotę 200.080zł w sprawie o sygn. akt I Nc 141/16

częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. B. (1)

k. 763-767, 955, 1086

częściowo wyjaśnienia oskarżonej E. K.

k. 183-192, 953v- 954, 1085v-1086

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. L. (1)

k. 588-597, 961v

zeznania świadek J. K. (1)

k. 28-30, 979v-980-981

zeznania świadka R. L.

k. 32-34, 969v-971

częściowo zeznania świadka A. L. (1)

k. 712-717, 971v-973v

zeznania świadka A. R.

k. 973-974

zeznania świadek J. K. (2)

k. 1032v-1033, 1033v-1034, 1040, 1043v

opinia biegłego z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego

k. 63-72

faktury P.H. (...) wystawione na rzecz P.H.U. (...)

k. 109-118

kserokopia akt postępowania przed SO we Wrocławiu Wydział I Cywilny, sygn. akt I Nc 141/16

k. 119-127

dokumentacja księgowa P.H.U. (...)

k. 168-173

protokół oględzin akt PR 1 Ds. 2699.2017 wraz z załącznikami

k. 222-243

dokumentacja księgowa (...) Sp. z o.o.

k. 781-782

zawiadomienie o cesji

k. 968

umorzenie przez komornika sądowego postępowania egzekucyjnego prowadzonego z wniosku wierzyciela Kancelarii (...) Sp. z o.o. na podstawie tytułu wykonawczego - nakazu zapłaty - uzyskanego w postępowaniu nakazowym I Nc 141/16:

- w dniu 29 marca 2017 r. - wobec E. S. - z uwagi na wniosek wierzyciela;

- w dniu 28 lipca 2017 r. - wobec P. S. (1) - z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

kserokopie postanowień z akt sprawy o sygn. KM 681/16

k. 1089-1090

pozytywna opinia o oskarżonym w jego środowisku rodzinnym

wywiad środowiskowy

k. 639

status uprzedniej niekaralności oskarżonego w momencie wyrokowania

dane o karalności

k. 690-692, 768-770, 814-816, 1080

wyrok w sprawie II K 263/16

k. 128-141

wyrok w sprawie IV Ka 940/17

k. 157-164

1.1.3.

D. L. (1)

czyn przypisany w pkt. III. części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

w okresie pomiędzy 1 października 2015r. a dniem 8 stycznia 2016r. we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wypełnił blankiet weksla in blanco opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą P. S. (1), wobec którego nie istniało zobowiązanie, a następnie wypełniony tak weksel indosował na rzecz Kancelarii (...) Spółka z o.o. we W., działając w zamiarze bezpośrednim, aby R. B. (1) dokonał przestępstwa oszustwa na szkodę P. S. (1), przez puszczenie weksla w obieg poprzez wniesienie na jego podstawie pozwu o zapłatę w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu, czym wprowadzono wskazany Sąd w błąd co do faktycznego istnienia zobowiązania, co skutkowało wydaniem w dniu 25 lutego 2016r. nakazu zapłaty przez ten Sąd na kwotę 200.080zł w sprawie o sygn. akt I Nc 141/16, ułatwił R. B. (1) popełnienie tego czynu, czym działał na szkodę P. S. (1)

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. L. (1)

k. 588-597, 961v

częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. B. (1)

k. 763-767, 955, 1086

częściowo wyjaśnienia oskarżonej E. K.

k. 183-192, 953v- 954, 1085v-1086

zeznania świadek J. K. (1)

k. 28-30, 979v-980-981

zeznania świadka R. L.

k. 32-34, 969v-971

częściowo zeznania świadka A. L. (1)

k. 973-974

zeznania świadka A. R.

k. 973-974

zeznania świadek J. K. (2)

k. 1032v-1033, 1033v-1034, 1040, 1043v

opinia biegłego z zakresu badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego

k. 63-72

faktury P.H. (...) wystawione na rzecz P.H.U. (...)

k. 109-118

kserokopia akt postępowania przed SO we Wrocławiu Wydział I Cywilny, sygn. akt I Nc 141/16

k. 119-127

dokumentacja księgowa P.H.U. (...)

k. 168-173

protokół oględzin akt PR 1 Ds. 2699.2017 wraz z załącznikami

k. 222-243

dokumentacja księgowa (...) Sp. z o.o.

k. 781-782

zawiadomienie o cesji

k. 968

pozytywna opinia o oskarżonym w jego środowisku rodzinnym i sąsiedzkim

wywiad środowiskowy

k. 604

uprzednia niekaralność oskarżonego

dane o karalności

k. 812, 818,1081

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...))

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonej w części, w której znajdowały one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Sąd nie miał powodów aby odmówić wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonej gdy ta wskazywała, iż znajdowała się w złych relacjach małżeńskich z P. S. (1) i opisywała charakter swojej relacji z oskarżonym R. B. (1). Podobnie gdy opisywała profil prowadzonej działalności gospodarczej i wykorzystywania przy jej działalności m.in. materiałów zakupionych od fimy L. (aktualnie (...) Sp. z o.o.). Za wiarygodne uznał także wyjaśnienia oskarżonej dotyczące spłaconego w całości zobowiązania wobec spółki (...) (następcy prawnego L.) m.in. poprzez sprzedaż kancelarii (...) samochodu marki M..

Wyżej opisana część wyjaśnień oskarżonej znajdowała potwierdzenie w zeznaniach świadka R. L., zgromadzonej dokumentacji, jak też częściowo w wyjaśnieniach R. B. (1)

Zbieżne z wyjaśnieniami R. B. (1) były również relacja oskarżonej dot. rozpoczęcia pracy u tego oskarżonego, dlatego Sąd nie miał powodów aby odmówić tej części wyjaśnień oskarżonej wiarygodności.

Za częściowo wiarygodną uznał Sąd też relację oskarżonej, w której przyznała, iż na polecenie oskarżonego R. B. (1) podpisała przedmiotowy weksel (oczywiście mając na względzie, iż oskarżona mówiła o pustej kartce z wykropkowanymi miejscami ale tych wyjaśnień Sąd nie uwzględnił opierając się na relacji oskarżonego B.) oraz podrobiła na tym na dokumencie podpis P. S. (1).

Wyjaśnienia oskarżonej były detaliczne w zakresie sposobu, w jaki oskarżony R. B. (1) wziął udział w jej podrobieniu podpisu P. S. (1), dlatego również w tym zakresie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonej.

Sąd również uwzględnił wyjaśnienia oskarżonej gdy wskazywała, iż składając podpis i podrabiając podpis pokrzywdzonego liczyła, w zaufaniu do oskarżonego, iż ten pomoże jej w sprzedaży należącej do małżeństwa S. nieruchomości. W ocenie Sądu nielogiczne byłoby bowiem uznanie, iż działając bez zaufania do oskarżonego R. B. (1), oskarżona świadomie i dobrowolnie podpisałaby weksel in blanco także swoim nazwiskiem wiedząc, iż ewentualny nakaz zapłaty uzyskany na podstawie takiego dokumentu godziłby bezpośrednio także w jej interesy majątkowe.

Ustalając okres, w którym oskarżona podrobiła podpis pokrzywdzonego na przedmiotowym wekslu (data 1 października 2015 r. w zakresie tego czynu odnosiła się bowiem do daty wypełnienia weksla przez oskarżonego D. L. (1)) Sąd miał na względzie wyjaśnienia oskarżonej, w której ta wskazywała, iż miało to miejsce w okresie:

1. gdy już pracowała w kancelarii oskarżonego B.;

2. po spłacie całości zobowiązań wobec spółki (...) objętych oświadczeniem z uznaniu długu.

Ta treść wyjaśnień skonfrontowana z dokumentem w postaci oświadczenia (k. 232), w której czas wpłaty ostatniej raty zobowiązania została określony do dnia 20.07.2015 r. jak i przede wszystkim umowami zlecenia (k. 984-985) z których wynikało, iż oskarżona pracę w firmie oskarżonego rozpoczęła w dniu 27 listopada 2015 r. nakazywał uznać, iż podrobienie przez nią podpisu na wekslu miało miejsce z całą pewnością już w drugiej połowie 2015 r.

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO R. B. (2)

patrz punkt 1.1.2

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO D. L. (1)

patrz punkt 1.1.3

ZEZNANIA ŚWIADEK J. K. (1)

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadek - pracownika kancelarii oskarżonego B. do czerwca 2017 r. - składanych na okoliczności związane z pracą oskarżonej w tej samej kancelarii jak i napisaniu pozwu z weksla podpisanego przez E. K..

(...)

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka - świadczącego do lipca 2016 usługi windykacyjne na rzecz kancelarii oskarżonego B. - składanych na okoliczność zadłużenia oskarżonej względem D. L. (1), które to zadłużenie zostało w pełni spłacone poprzez przekazanie na jego poczet przez oskarżoną samochodu marki M.. Zeznania świadka w tym zakresie znajdowały potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji dlatego Sąd nie miał podstaw do ich nieuwzględnienia.

Świadek nie miał wiedzy dotyczącej podpisanego przez oskarżoną weksla dla spółki (...) lub istnieniu zobowiązania, które przedmiotowy weksel miał zabezpieczać.

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA A. L. (1)

Sąd za wiarygodną uznał tę część zeznań świadka - prezesa firmy (...), a następnie pracownika spółki (...), w której prezesem zarządu był jego syn oskarżony D. L. (1) - opisującej długoletnią współpracę z oskarżonym R. B. (1), w tym również dochodzenie przez tego ostatniego w imieniu spółki wierzytelności na drodze procesowej.

Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić wiarygodności zeznaniom świadka gdy ten opisywał podział faktycznych obowiązków w spółce (...), a wcześniej firmie (...) pomiędzy nim a oskarżonym D. L. (1).

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka, w których wskazywał, iż nie miał żadnej wiedzy o przedmiotowym wekslu, nie widział go nawet i nie kazał go wypełniać swojemu synowi D. L. (1) - co znajdowało potwierdzenie w wyjaśnieniach tego ostatniego.

Świadek również wskazywał, iż oskarżony R. B. (1) proponował mu zabezpieczenie roszczeń wobec klientów za pomocą weksli i takowy przygotował wobec P. S. (1). Ponieważ treść tych wyjaśnień korelowała z relacją oskarżonego R. B. (1) Sąd uznał ją za wiarygodną.

ZEZNANIA ŚWIADKA A. (...)

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka - świadczącego od ponad 20 lat usługi transportowe na rzecz A. i D. L. (1).

Jakkolwiek świadek nie miał wiedzy dotyczącej rozliczeń między P. a A. i D. L. (1) przydatne były jego zeznania kiedy, wskazywał iż wykonał kilkanaście usług dostaw towaru dla P.. Ilość ta korelowała ze zgromadzonymi fakturami i dokumentację księgową ww. firmy. Powyższe dowody wskazywały też jednoznacznie, iż ostatnia dostawa towaru (albowiem była udokumentowana) mogła mieć miejsce w lipcu 2014 r.

Świadek opisując proces dostaw tłumaczył, iż przy dostawie towaru doręczał albo fakturę albo dokument WZ co przy dużych dostawach miało miejsce zawsze, ewentualnie przy drobnych dostawach pomijano powyższe

Oczywiście uwadze Sądu nie umknęło, iż świadek wskazywał na listę towarów, które zostały zwrócone przez P. firmie (...). Jednak biorąc pod uwagę zgromadzoną dokumentację (faktury i dokumentacja księgowa P.) brak było podstaw do uznania, iż powyższe dotyczyło innych rozliczeń niż tych zrekompensowanych m.in. sprzedażą przez oskarżoną E. K. samochodu marki M. do której to kwestii Sąd szerzej odniósł się przy wskazaniu, której części zeznań świadka A. L. (2) nie uwzględnił.

ZEZNANIA ŚWIADEK J. K. (2)

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka - prowadzącej od lutego 2017 r. (...) spółki (...). Świadek wskazywała, iż nie kojarzy, aby spółka posiadała wierzytelność względem firmy (...) niemniej świadek tłumaczyła, iż nie otrzymała dokumentacji sprzed okresu prowadzenia (...) spółki (...). Świadek wskazywała jednak, iż ewentualne wierzytelności spółki powinny mieć odzwierciedlenie w dokumentacji.

Świadek również jako były pracownik kancelarii (...) wskazywała, iż istniały tam plotki o bliższej relacji oskarżonego z oskarżoną jak i tego, iż ta skarżyła się na sytuację z mężem i mówiła o pomocy w tym zakresie ze strony oskarżonego.

ZEZNANIA ŚWIADEK J. P.

zeznania świadek dotyczące szczegółów umowy kredytu zawartej przez oskarżoną i P. S. (2) znajdowały potwierdzenie w dokumentacji kredytowej dlatego Sąd nie miał podstaw do ich nieuwzględnienia.

(...) Z (...)

brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez profesjonalny podmiot a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii.

Z jej treści wynikało, iż oskarżona E. K. (która to oskarżona sama to potwierdziła) na blankiecie weksla in blanco nakreśliła podpis swojego męża P. S. (1).

PROTOKÓŁ OGLĘDZIN AKT PR 1 Ds. (...).2017 wraz z załącznikami

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Szerzej do wpływu przedmiotowego dowodu i dokumentacji się tam znajdującej na ustalenia stanu faktycznego Sąd odniósł się przy wskazaniu, której części zeznań świadka A. L. (1) nie uwzględnił.

DOKUMENTACJA KREDYTOWA

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

(...)

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

ODPISY UMÓW ZLECENIA

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

AKTA SPRAW O SYGN.: I Nc 954/16; XI Nc 795/16; XI Nc 1154/16; I Nc 871/16; I Nc 646/16; I Nc 1178/16; I Nc 1177/16; I Nc 779/16; I Nc 724/16; I C 1040/16; I Nc 924/16; I Nc 1950/16; XIV Nc 1302/16; XIV Nc 1300/16; XIV Nc 1891/16; XIV Nc 1892/16; XIV Nc 1893/16; XIV Nc 2026/16;

dowód nie budził wątpliwości do jego prawdziwości i wiarygodności

Wynikało z niego iż w szeregu postępowań o zapłatę z weksla, oskarżony R. B. (1) indosował na oskarżoną przedmiotowe weksle, a ta następnie występowała z pozwem w charakterze powoda.

Zaznaczyć jednak należy, iż w stosunku do wszystkich opisanych wyżej postępowań, każdorazowo indos weksla na rzecz oskarżonej miał miejsce już po dacie podrobienia przez nią podpisu pokrzywdzonego.

WYDRUKI Z SYSTEMU INFORMATYCZNEGO

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

OPINIA SĄDOWO-PSYCHIATRYCZNA

brak podstaw do kwestionowania konkluzji przedstawionych w sporządzonej przez profesjonalny podmiot, a w swej treści szczegółowej, zrozumiałej i pełnej opinii.

WYWIAD ŚRODOWISKOWY

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

DANE O KARALNOŚCI

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

1.1.2

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO R. B. (2)

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w części, w której znajdowały one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Dotyczyło to przede wszystkim charakteru jego znajomości z oskarżoną E. K. i uczestnictwie oskarżonego w pierwszych rozliczeniach pomiędzy firmą ww. a spółką (...) (aktualnie A.) w zakresie kwoty 25 000 zł i przekazania przez oskarżoną samochodu marki M. w ramach częściowej rekompensaty zadłużenia. Ta część wyjaśnień oskarżonego znajdowała potwierdzenie w wyjaśnieniach E. K. i zgromadzonej dokumentacji.

Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego gdy ten opisywał swoją wieloletnią współpracę z firmą (...), ta część jego relacji znajdowała potwierdzenie w treści wyjaśnień oskarżonego D. L. (1) i zeznaniach świadka A. L. (1).

Częściowo Sąd uwzględnił także wyjaśnienia oskarżonego z uwagi na ich szczegółowość gdy wskazywał, iż wydrukował jeden z blankietów weksli in blanco, których wzory znajdowały się w jego kancelarii i przekazał go oskarżonej do podpisu co ta uczyniła.

Jako wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego (szczegółowo do powodów odnosząc się przy ocenie treści wyjaśnień oskarżonego D. L. (1)) gdy oskarżony opisywał, iż weksel in blanco podpisany przez oskarżoną E. K., na którym znajdował się także podpis pokrzywdzonego (twierdzeń o braku wiedzy ze strony oskarżonego o podrobieniu podpisu na wekslu Sąd odrzucił o czym wypowiedział się w przy wskazaniu, której części wyjaśnień oskarżonego nie uwzględnił) zawiózł następnie do spółki (...) i zaproponował jego wypełnienie oskarżonemu D. L. (1).

Potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji, w tym aktach o sygn. I Nc 141/16, znajdowała również treść wyjaśnień oskarżonego dot. złożenia pozwu na kwotę 200.080 przeciwko oskarżonej i P. S. (1), wydania przez sąd nakazu zapłaty a następnie przekazania sprawy do egzekucji komorniczej umorzonej z uwagi na jej bezskuteczność

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...))

patrz punkt 1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO D. L. (1)

patrz punkt 1.1.3

ZEZNANIA ŚWIADEK J. K. (1)

patrz punkt 1.1.1

(...)

patrz punkt 1.1.1

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA A. L. (1)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADKA A. (...)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADEK J. K. (2)

patrz punkt 1.1.1.

(...) Z (...)

patrz punkt 1.1.1

FAKTURY P.H. LITGAR WYSTAWIONE NA RZECZ (...) (...)

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Szerzej do wpływu przedmiotowego dowodu na ustalenia stanu faktycznego Sąd odniósł się przy wskazaniu, której części zeznań świadka A. L. (1) nie uwzględnił.

DOKUMENTACJA KSIĘGOWA P.H.U. (...)

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Z treści dowodu wynikało, iż wszystkie transakcje firmy (...) miały miejsce z firmą (...) - brak było w dokumentacji kontrahentów spółki (...)

Współpraca z firmą (...) miała miejsce w latach 2011-2014 r.

W dniu 4 czerwca 2015 r. E. S. zawiesiła działalność firmy (...), a w dniu 31 styczniu 2018 r. zlikwidowała ją.

Firma (...) dokonywała zakupów od firmy (...) na następujące łączne kwoty (rozchód brutto):

- w roku 2011 - 16 817,35 zł

- w roku 2012 - 17 677,65 zł

- w roku 2013 - 5 195,55 zł

- w roku 2014 - 40 374,23 zł

PROTOKÓŁ OGLĘDZIN AKT PR 1 Ds. 2699.2017 wraz z załącznikami

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Szerzej do wpływu przedmiotowego dowodu i dokumentacji się tam znajdującej na ustalenia stanu faktycznego Sąd odniósł się przy wskazaniu, której części zeznań świadka A. L. (1) nie uwzględnił.

(...) Sp. z o.o.

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Szerzej do wpływu przedmiotowego dowodu na ustalenia stanu faktycznego Sąd odniósł się przy wskazaniu, której części zeznań świadka A. L. (1) nie uwzględnił.

ZAWIADOMIENIE O CESJI

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Szerzej do wpływu przedmiotowego dowodu na ustalenia stanu faktycznego Sąd odniósł się przy wskazaniu, której części zeznań świadka A. L. (1) nie uwzględnił.

KSEROKOPIA AKT POSTĘPOWANIA PRZED SO WE (...) WYDZIAŁ I CYWILNY, SYGN. AKT I NC 141/16

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

Z przedmiotowej dokumentacji wynikało, iż w dniu 9 grudnia 2016 r. oskarżony wniósł o wydanie nakazu zapłaty z weksla i orzeczenie w nim, żeby pozwani P. S. (1) i E. S. zapłacili na jego rzecz solidarnie kwotę 200.080 zł. W uzasadnieniu wskazano, iż pozwani wystawili weksel własny w celu zabezpieczenia swojego zobowiązania na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W., następnie weksel został indosowany w dniu 8 stycznia 2016 r. na rzecz powoda Kancelaria (...) Sp. z o.o. przez Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. D. L. (1)

W dniu 25 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu we W. wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

W dniu 31 maja 2016 r. powód wniósł o nadanie przedmiotowemu nakazowi zapłaty, który następnie w czerwcu 2016 r. został doręczony powodowi.

KSEROKOPIE POSTANOWIEŃ Z AKTA SPRAWY O SYGN. KM 681/16

brak podstaw do kwestionowania wiarygodności i prawdziwości dowodu.

WYWIAD ŚRODOWISKOWY

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

DANE O KARALNOŚCI

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

1.1.3

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO D. L. (1)

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w części, w której znajdowały one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Sąd nie znalazł powodów aby odmówić wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, gdy opisywał on swoją rolę w spółce (...) Sp. z o.o. i charakter prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej jak i współpracy z firmą (...), której właścicielem była oskarżona E. S. (aktualnie K.). Brak było podstaw do nieuwzględnienia wyjaśnień oskarżonego gdy tłumaczył, iż z ramienia (...) to P. S. (1) składał zamówienia, a oskarżony kompletował towar (z zastrzeżeniem, iż Sąd nie uwzględnił w ich zakresie w jakim powyższe miało dotyczyć rzekomych zobowiązaniach pokrzywdzonego zabezpieczonych przedmiotowym wekslem in blanco).

Podobnie za wiarygodne uznać należało wyjaśnienia oskarżonego dotyczące współpracy z oskarżonym R. B. (1) i jego działań w przeszłości polegających na egzekwowaniu dla spółki (...) wierzytelności jak i tego, iż to kancelaria oskarżonego B. przygotowywała wzory weksli in blanco, albowiem zgodne to było z treścią wyjaśnień tego ostatniego i zeznaniami świadka A. L. (1).

Sąd jako prawdomówne ocenił także tłumaczenia oskarżonego który po okazaniu kopii przedmiotowego weksla przyznał szczerze, iż go wypełnił.

Z uwagi na to, iż brak było w niniejszej sprawie jakichkolwiek dowodów świadczących o świadomości oskarżonego co do podrobienia na wekslu podpisu pokrzywdzonego P. S. (1), Sąd uwzględnił wyjaśnienia D. L., w których tłumaczył, iż nie miał o tej okoliczności wiedzy.

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...))

patrz punkt 1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO R. B. (2)

patrz punkt 1.1.2

ZEZNANIA ŚWIADEK J. K. (1)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADKA R. L.

patrz punkt 1.1.1

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA A. L. (1)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADKA A. (...)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADEK J. K. (2)

patrz punkt 1.1.1.

(...) Z (...)

patrz punkt 1.1.1

FAKTURY P.H. (...).H.U. (...)

patrz punkt 1.1.2

DOKUMENTACJA KSIĘGOWA P.H.U. (...)

patrz punkt 1.1.2

PROTOKÓŁ OGLĘDZIN AKT PR 1 Ds. 2699.2017 wraz z załącznikami

patrz punkt 1.1.2

(...) Sp. z o.o.

patrz punkt 1.1.2

ZAWIADOMIENIE O CESJI

patrz punt 1.1.2

KSEROKOPIA AKT POSTĘPOWANIA PRZED SO WE (...) WYDZIAŁ I CYWILNY, SYGN. AKT I NC 141/16

patrz punkt 1.1.2

WYWIAD ŚRODOWISKOWY

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

DANE O KARALNOŚCI

dowód nie budził wątpliwości co do jego prawdziwości i wiarygodności

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...))

Sąd nie uwzględnił wyjaśnień, w których oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 310 § 1 i 2 k.k., uznając - w ślad za pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym - iż treść tych wyjaśnień stanowi wyłącznie linię obrony oskarżonej, obliczoną na zminimalizowanie jej odpowiedzialności karnej.

Przed przejściem do wskazania jakich wyjaśnień oskarżonej Sąd nie uwzględnił i przesłanek jakimi się w tym względzie kierował, wskazać w pierwszej kolejności należy, iż charakter niniejszej sprawy i ustalenie ewentualnej odpowiedzialności prawnokarnej oskarżonych w dużej mierze uzależniony był od zrekonstruowania stanu faktycznego na podstawie wyjaśnień ww. Nastręczało to pewnych trudności, zwłaszcza w przypadku oskarżonych K. i B., których relacje, jakkolwiek zbieżne co do pewnych kwestii, różniły się w szczegółach. Oboje w ocenie Sądu starali się przerzucać na siebie odpowiedzialność związaną z wypełnieniem weksla in blanco, który następnie posłużył do uzyskania nakazu zapłaty i wszczęcia przeciwko P. S. (1) i oskarżonej postępowania egzekucyjnego. Powyższe było też z całą pewnością pokłosiem ich zakończonej już relacji na tle osobistym, o której oprócz ww. wypowiadali się również świadkowie tacy jak R. L. i J. K. (1).

W niniejszej sprawie poza sporem (i potwierdzone niekwestionowaną opinią biegłego) pozostawało, iż oskarżona podpisała się samodzielnie, a także podrobiła podpis swojego byłego męża na wekslu in blanco. Rekonstrukcja stanu faktycznego na podstawie przedstawionej wyżej oceny wyjaśnień ww. oskarżonych doprowadziła Sąd do uznania, iż także wyjaśnienia oskarżonego D. L. (1) dotyczące okoliczności wejścia przez niego w posiadanie podpisanego już blankietu weksla in blanco nie polegają na prawdzie.

Dlatego też odniesienie się w tym miejscu wspólnie do oceny wyjaśnień tych oskarżonych pozwoli w ocenie Sądu podtrzymać spójność i przejrzystość całego wywodu. Kluczową zaś kwestią i pierwotną dla ustalenia odpowiedzialności karnej z art. 286 § 1 k.k. i art. 310 § 1 i 2 k.k. było ustalenie, czy spółce (...) przysługiwała wobec oskarżonej i P. S. (1) wierzytelność w kwocie na jaką opiewał weksel in blanco. Sąd ustalił, iż zgormadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał, iż takowe zobowiązanie nie istniało do czego odniósł się szczegółowo przy ocenie zeznań świadka A. L. (1)

Przechodząc jednak w pierwszej kolejności do relacji oskarżonej E. K., Sąd odrzucił tę część jej wyjaśnień, w której wskazywała, iż jakkolwiek ostatecznie jej podpisy znalazły się na wekslu in blanco, tak ta składała podpisy swoje i męża nie na formularzu weksla, a jedynie na przekazanej jej pustej kartce papieru z wykropkowanym miejscem na podpis. Tak wskazywała przed Sądem i nawet wtedy jej wyjaśnienia nie były w tym zakresie spójne, albowiem tłumaczyła także, iż nie pamięta, czy kartka była w jakiś sposób zadrukowana treścią i czy znajdował się na niej tytuł "weksel in blanco". Dlatego też Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonej w tej części za próbę umniejszenia swojej odpowiedzialności.

W tym zakresie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego R. B. (1) zgodnie z treścią których wydrukował on blankiet weksla i taki przekazał do podpisu oskarżonej. Tym niemniej w ocenie Sądu należało odrzucić przedstawianą przez tego oskarżonego wersję i tym samym uznać za próbę - tym razem ze strony tego oskarżonego - umniejszenia swojej odpowiedzialności, jakoby podrobienie podpisu P. S. (1) było wyłącznie inicjatywą oskarżonej o którą oskarżony nie prosił i o której nie miał wiedzy. Oskarżona K. w sposób szczegółowy i spójny opisała, iż to oskarżony B. polecił jej nakreślić podpis męża i wskazała, w jaki sposób tego dokonała.

Wyjaśnienia oskarżonej zmierzały do wykazania, iż znajdowała się w złych relacjach z byłym mężem i zamierzała sprzedać należąca do niej i byłego męża nieruchomość. Dlatego też za namową oskarżonego R. B. (1) złożyła podpisy na przedłożonej jej kartce z wykropkowanymi podpisami (Sąd ustalił, iż był to blankiet), licząc, iż ten pomoże jej w sprzedaży.

Niezależnie od oceny intencji oskarżonej w ocenie Sądu musiała mieć ona świadomość co do tego, iż podrabiając podpis byłego aktualnie męża na blankiecie weksla in blanco działa na jego szkodę i de facto popełnia przestępstwo. Tym niemniej, nie można też z całą stanowczością stwierdzić, iż miała ona dokładną wiedzę i pewność co do tego jakie konsekwencje mogą być związane z podpisaniem akurat weksla in blanco. Gdyby bowiem tak było, działając zgodnie z logiką i doświadczeniem życiowym oskarżona nie złożyłaby na blankiecie także swojego podpisu. Nadmiernej wagi w związku z tym w ocenie Sądu nie należało przykładać do stwierdzonej dokumentami okoliczności, iż oskarżona występowała jako powód w szeregu spraw cywilnych o zapłatę z weksla. Wskazać bowiem należy, iż każdorazowo miała to miejsce w okresie chronologicznie późniejszym niż tym związanym z zarzutem aktu oskarżenia.

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO R. B. (2)

patrz wyżej (CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...)) oraz punkt 1.1.2.

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO D. L. (1)

patrz punkt 1.1.3

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA A. L. (1)

patrz punkt 1.1.2

(...)

Sąd nie mógł wykorzystać treści zeznań pokrzywdzonego z uwagi na skorzystanie przez niego z określonego w art. 182 k.p.k. prawa do odmowy zeznań

ZEZNANIA ŚWIADKA P. L.

świadek nie posiadał informacji przydatnych dla ustaleń niniejszego postępowania

1.1.2

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO R. B. (2)

Sąd nie uwzględnił wyjaśnień, w których oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, uznając - w ślad za pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym - iż treść tych wyjaśnień stanowi wyłącznie linię obrony oskarżonego, obliczoną na zminimalizowanie jego odpowiedzialności karnej.

Częściowo do powodów nieuwzględnienia wyjaśnień oskarżonego w części dot. okoliczności związanych z podrobieniem podpisu P. S. (1) na blankiecie weksla in blanco Sąd odniósł się przy ocenie wyjaśnień E. K. (poprzednio S.)

W tym miejscu wskazać należy, iż zasadniczą część postępowania sądowego obrona oskarżonego poświęciła na starania w celu wykazania, iż oskarżona jako pracownik kancelarii oskarżonego posiadała dostęp do systemu kancelaryjnego i miała świadomość o działaniach podejmowanych w związku z nakazem zapłaty z weksla uzyskanym przeciwko niej i pokrzywdzonemu. W ocenie Sądu okoliczność ta nie miała zasadniczego znaczenia dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego R. B. (1) w zakresie oceny wypełnienia przez niego znamion zarzucanych jemu przestępstw, abstrahując już nawet od okoliczności, iż ostatecznie sama obrona zrezygnowała ze starań dowodowych w tym względzie cofając na rozprawie w dniu 14 stycznia 2021 r. złożony uprzednio wniosek dowodowy.

Co do braku istnienia po stronie P. S. (1) bądź firmy (...) zobowiązania dającego podstawę do jego zabezpieczenia wekslem in blanco, a następnie wystąpieniem na jego podstawie z pozwem o zapłatę z weksla Sąd odniósł się szczegółowo przy ocenie zeznań świadka A. L. (1).

W ocenie Sądu oskarżony od początku zdawał sobie sprawę z braku istnienia po stronie P. S. (1) zobowiązania względem firmy (...) na kwotę 200.080 zł. Nie dysponował dokumentacją potwierdzającą zobowiązanie, albowiem takowa jak ustalił Sąd w ogóle nie istniała.

Nawet gdyby przyjąć przedstawianą przez oskarżonego wersję, iż E. S. (aktualnie K.) dobrowolnie podpisała blankiet weksla in blanco - na co nie pozwalał zebrany materiał dowodowy - naiwnym byłoby sądzić, iż takowy weksel podpisałby również pokrzywdzony w stosunku do zobowiązania, które po pierwsze nie istniało, a po drugie - gdyby jednak istniało - podpisanie weksla miałoby miejsce post factum, już po faktycznym powstaniu zobowiązania. P. S. (1) nie miałby jakiegokolwiek interesu w podpisaniu takowego dokumentu. Wskazać bowiem należy, iż zarówno świadek A. L. (1) jak i oskarżony D. L. (1) mówili o dużym zaufaniu wobec pokrzywdzonego i rzekomej realizacji zamówienia dla niego nie uzależniali od wystawienia przez tego ostatniego weksla in blanco na pokrycie ewentualnych roszczeń.

Sąd nie uwzględnił także wyjaśnień oskarżonego wskazujące, iż za indos weksla na swoją rzecz przekazał spółce (...) w gotówce kwotę kilkudziesięciu tysięcy, po wcześniejszych negocjacjach. Brak było jakichkolwiek dowodów na potwierdzenie tych twierdzeń oskarżonego, a rozpatrywane wspólnie z nielogicznymi i niespójnymi w tym względzie zeznaniami świadka A. L. (1) należało twierdzenia o zapłacie za indos weksla odrzucić w całości, w szczególności, iż musiałaby istnieć w tym zakresie dokumentacja.

Oskarżony R. B. (1) nie zaprzeczał, iż przekazał ten weksel do podpisu oskarżonej, a następnie wykorzystał go do złożenia pozwu o zapłatę z weksla. Nie zaprzeczał również, iż przekazał go do wypełnienia oskarżonemu D. L. (1), a ten ostatni, iż wypełnił go na kwotę 200.080 zł.

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...))

patrz punkt 1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO D. L. (1)

patrz punkt 1.1.3

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA A. L. (1)

W pierwszej kolejności wskazać należy, rozważania w tej sekcji są również aktualne w zakresie przywołanej niżej dokumentacji i krytycznej oceny treści wyjaśnień oskarżonych R. B. (1) i D. L. (1) w zakresie istnienia zobowiązania jak i ich świadomości w tym zakresie.

Sąd nie uwzględnił tej części zeznań świadka A. L. (1), w której starał się on wykazać, iż P. S. (1) posiadał wobec spółki (...) zobowiązanie na kwotę ponad 200.000 zł, które to zobowiązanie było podstawą do wypełnienia przez jego syna oskarżonego D. L. (1) weksla in blanco przekazanego przez oskarżonego R. B. (1)

Zeznania świadka były w tym zakresie nielogiczne, sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i zasadami prowadzenia działalności gospodarczej jak i ze zgromadzonym materiałem dowodowym dlatego też Sąd ocenił je jako podjętą przez świadka nieudolną próbę pomocy swojemu synowi oskarżonemu D. L. (1).

Sąd nie uwzględnił zatem tej części zeznań świadka, w której wskazywał, iż na część zamówienia pokrzywdzonego były wystawiane faktury, na część wystawiono korekty, ale dokumentacji już nie posiada z uwagi na upływ czasu. Wszelkie podawane przez świadka okoliczności związane z rzekomym zamówieniem ze strony pokrzywdzonego nie zostały w jakikolwiek sposób udokumentowane, a przecież musiałyby, dokumentację taką musiałby także nadal posiadać.

Świadek wskazywał, iż "bardzo duża część towaru" została przez pokrzywdzonego zwrócona lub zamieniona i nie nadawała się do dalszej odsprzedaży ze względu na swoją charakterystykę.

Świadek nie był w stanie też wykazać, iż za rzekomą wierzytelność P. S. (1) otrzymał od oskarżonego B. zapłatę, nie umiejąc sprecyzować, czy kwota ta została przelana na rachunek bankowy czy też w formie gotówki. Nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu w tym zakresie.

Również przesłuchiwany przez Sądem nie był w stanie sprecyzować wysokości roszczenia, wskazując na kwotę "kilkuset tysięcy", nie pamiętał jaką kwotę w zamian za indos weksla (...) Sp. z o.o. miała otrzymać od kancelarii oskarżonego B.. Przed Sądem zeznania świadka były bardziej szczegółowe w zakresie powodów braków dokumentacji dot. rzekomego zamówienia pokrzywdzonego. Tłumaczył, iż nie wystawiał faktur na prośbę pokrzywdzonego, duża partia rur z zamówień miała mu zostać przez pokrzywdzonego zwrócona i w tej części zobowiązanie było zmniejszane.

Odnośnie szczegółów dot. kwestii oceny istnienia samego zobowiązania, które to ustalenie w niniejszej sprawie miało kluczowe znaczenie wskazać w pierwszej kolejności należy, iż ocena zgromadzonego materiału dowodowego, w tym przede wszystkim zgromadzonej dokumentacji (brak możliwości skorzystania z treści zeznań pokrzywdzonego), nie pozwalała na uznanie, iż istniało jakiekolwiek, nieuregulowane zobowiązanie P.H.U. (...), P. S. (1) bądź oskarżonej E. S. (aktualnie K.) wobec P.H. (...), spółki (...) czy D. bądź A. L. (1), nie mówiąc już o takim przekraczającym kwotę 200.000,00 zł.

Zacząć należy od tego, P. S. (1) nie prowadził odrębnej od P.H.U. (...) działalności gospodarczej. Wszelkie faktury związane ze współpracą handlową pomiędzy ww. firmą a P.H. (...) były zatem wystawiane na P.H.U (...). Dalej wskazać należy, iż w zgromadzonym materiale dowodowym jakiekolwiek ślady współpracy P.H.U. (...) z P.H. L. kończyły na dacie 3 lipca 2014 r. i niezapłaconą fakturą z tego dnia na kwotę 595,32 zł.

Co jednak kluczowe, zarówno ta faktura jak i inne niezapłacone faktury wystawione w 2014 r. przez P.H. (...) na rzecz P.H.U. (...) w łącznej kwocie 21 562,05 zł zostały zbyte przez cedenta na rzecz spółki (...) Sp.z o.o. w dniu 20 grudnia
2014 r. (k. 234).

Zobowiązanie to zostało potwierdzone przez oskarżoną E. K. (poprzednio S.) oświadczeniem z dnia 28 stycznia 2015 r. (k.232) w którym to dokumencie oskarżona zobowiązała się je spłacić wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Na poczet tego zobowiązania oskarżona sprzedała Kancelarii (...) (pełnomocnika spółki (...)) samochód osobowy marki M., którego ustalona cena 19.000 zł została przekazana na poczet spłaty ww. zobowiązania. Co do pozostałej jego części, oskarżona zobowiązała się do jej spłaty w 5 ratach do dniach 20 lipca 2015 r. (k. 232, 235), czego dokonała, co potwierdził prowadzący postępowanie windykacyjne świadek R. L..

Poza powyższym, brak było w zgromadzonym materiale dowodowym jakichkolwiek dowodów z dokumentów świadczących o istnieniu jakiegokolwiek innego zobowiązania P.H.U. (...) czy P. S. (1) wobec firmy (...) czy spółki (...) z związku z czym uznać należało - o czym świadczy też literalna treść zawiadomienia o cesji - iż z chwilą spłaty przez P.H.U. (...) należności w kwocie 21 562,05 zł, spółce (...) nie przysługiwała już jakakolwiek wierzytelność wobec ww. podmiotu.

Za dowód istnienia takiej rzekomej wierzytelności nie sposób uznać było faktur za okres 5 lipca 2013 r.- 26 czerwca 2014 r., albowiem po pierwsze, były one jedynie dowodem na zakup przez P.H. (...) szeregu towarów od różnych dostawców, po drugie, brak było dowodów, iż towar ten został faktycznie przekazany P. S. (1) (brak faktur VAT na rzecz P.H.U. (...) czy dowodów wz). Analiza treści dokumentacji dotyczącej zbycia przez P.H. (...) na rzecz spółki (...) Sp.z o.o. w dniu 20 grudnia 2014 r. wierzytelności przysługującej im wobec P.H.U. (...) w łącznej kwocie 21 562,05 zł (k. 234, 968) obejmowała w ocenie Sądu wszystkie zobowiązania ww. względem spółki oskarżonego.

Potwierdza to dowód w postaci dokumentacji księgowej (k. 168-173) z którego wynikało jednoznacznie, iż P.H.U. (...) nie dokonywała żadnych transakcji z P.H. (...) ani spółką (...) w 2015 roku.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż szereg faktur wystawionych na rzecz P.H.U. (...) przez P.H. (...) z lat 2011-2014 było ewidencjonowanych w sposób prawidłowy, a faktury te opiewały na kwoty znacznie niższe (od kilkuset złotych wzwyż), niż te które składać miały się na sumę wierzytelności zabezpieczonych następnie wekslem, odrzucić należało zgodnie z logiką i doświadczeniem życiowym forsowaną przez świadka A. L. (1) wersję, jakoby opierał się na ustnych zamówieniach P. S. (1) a faktur nie wystawiał częściowo na prośbę pokrzywdzonego, bądź też tych wystawionych nie posiada już z uwagi na upływ czasu.

Świadek nie był w stanie umieścić w czasie zamówień składanych rzekomo przez pokrzywdzonego. Nie potrafił wskazać, na jakie kwoty te zamówienia opiewały. W obliczu braku jakichkolwiek faktur VAT w tym zakresie jako naiwne należało ocenić jego zeznania gdy wskazywał, iż ustne zamówienia pokrzywdzonego i innych kontrahentów "spisywane były na takich żółtych karteczkach bądź w zeszycie" a po roku zeszyt był niszczony. Mieć tu bowiem również należało na względzie przepisy ordynacji podatkowej, która nakłada na podatników wystawiających dokumenty sprzedażowe do przechowywania faktur przez okres 5 lat, licząc od końca kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Nielogiczne i wprost sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym były również te zeznania świadka mające świadczyć o rzekomym dużym kredycie zaufania do pokrzywdzonego i tym samym stanowić uzasadnienie dla realizacji po stronie firmy świadka i oskarżonego D. L. (1) kolejnych części zamówienia pokrzywdzonego bez oczekiwania na zapłatę poprzednich partii. Świadek wskazywał bowiem, iż pokrzywdzony realizował u niego wcześniej zamówienia na wysokie kwoty - "10.000 zł, 50.000 zł, czy nawet 400.000 zł" (k. 716). Przed Sądem bagatelizował również wysokość zobowiązania pokrzywdzonego, wskazując, iż 200.000,00 zł to "dla mnie, jako przedsiębiorcy nie jest jakąś wielką kwotą, jest normalną" (k. 972). Być może takie kwoty były dla świadka normą w kontaktach handlowych z innymi kontrahentami, na pewno jednak nie z P.H.U. (...).

Jak wynikało bowiem z dokumentacji księgowej P.H.U. (...) za okres od 17.02.2011 r. do 28.05.2014 r., dwa najwyższe pojedyncze zamówienia towaru od P.H. (...) - dokonane w 2014 r. - opiewały na kwoty 16 837,29 zł brutto i 13.000,07 zł brutto, a łączną kwota zamówień z tego roku wynosiła ponad 40 000,00 zł brutto.

Na zbliżone kwoty kilkunastu tysięcy złotych opiewały łączne roczne kwoty zamówień towaru dokonane przez P.H.U. (...) u P.H. (...) w roku 2011 oraz w roku 2012. Natomiast w roku 2013 ta kwota była zdecydowanie niższa i wynosiła łącznie 5 195,55 zł. Zeznania świadka nie polegały więc w tej części na prawdzie i stanowiły nieudaną jedynie próbę racjonalizacji rzekomego wykonania zamówienia dla pokrzywdzonego bez sporządzenia jakiejkolwiek dokumentacji w tym zakresie.

Brak było w niniejszej sprawie dowodów na jakiekolwiek inne transakcje niż te stwierdzone zgromadzoną dokumentacją. Biorąc pod uwagę powyższe nie sposób było uznać, iż pokrzywdzony P. S. (1) działający w ramach P.H.U. (...) posiadał względem P.H. (...) lub spółki (...) jakiekolwiek inne zobowiązania niż te stwierdzone zgormadzonymi w niniejszej sprawie fakturami i które to zadłużenie zostało uregulowane przez oskarżoną E. S. (poprzednio K.) poprzez sprzedaż samochodu należącego do niej samochodu i spłaty ratalne.

Reasumując brak było innych poza treścią zeznań świadka i wyjaśnieniami oskarżonych B. i L. dowodów świadczących o tym, iż istniało zobowiązanie dające podstawę do wypełnienia przez oskarżonego D. L. (1) weksla in blanco na kwotę 200.080 zł i następnie wystąpienie na jego podstawie z pozwem o zapłatę przeciwko pokrzywdzonemu i E. K. (poprzednio S.), dlatego mają to uwadze i powyżej opisane argumenty Sądu, zeznania świadka w tym zakresie należało odrzucić.

(...)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADKA P. L.

patrz punkt 1.1.1

1.1.3

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO D. L. (1)

Sąd nie uwzględnił wyjaśnień, w których oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 286 § 1 k.k., uznając - w ślad za pozostałym zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym - iż treść tych wyjaśnień stanowi wyłącznie linię obrony oskarżonego, obliczoną na zminimalizowanie jego odpowiedzialności karnej.

Mając na uwadze rolę oskarżonego w P.H. (...), a następnie w roli prezesa spółki A. w ocenie Sądu oskarżony musiał mieć świadomość co do braku istnienia zobowiązania P. S. (1) będącego podstawą do dochodzenia zapłaty na podstawie weksla - tj. kwestii, do której Sąd szczegółowo odniósł się przy ocenie zeznań A. L. (1). Odrzucić zatem należało te wyjaśnienia oskarżonego dot. braku podpisania z pokrzywdzonym umowy na rzekomo zamówiony towar z uwagi na zaufanie do niego. Wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego, iż zgromadzone w aktach sprawy faktury opiewają na kwoty niższe niż wierzytelność wobec pokrzywdzonego również należało odrzucić z uwagi na to, iż akurat te dostępne faktury odnosiły się do zobowiązania w całości przez pokrzywdzonego spłaconego, w tym również poprzez sprzedaż przez oskarżoną samochodu marki M.. Oskarżony nie był w stanie wskazać gdzie rzekomy towar dla pokrzywdzonego był zamawiany, a treść tych wyjaśnień musiała budzić wątpliwości z uwagi na ich rzekomą wartość, opiewającą na kwotę ponad 200.000 zł. Oskarżony mimo wskazania, że razem z ojcem od razu zamówili całość zamówienia dla pokrzywdzonego, nie był w stanie przybliżyć w jaki sposób zrobił jego wycenę. Również jego relacja dot. wystawianych korekt faktur VAT w związku z oddawaniem przez pokrzywdzonego towaru nie znajdowała potwierdzenia w zgromadzonej dokumentacji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd odrzucił zatem wyjaśnienia oskarżonego w tej kwestii.

Także wyjaśnienia oskarżonego dotyczące okoliczności w jaki sposób wszedł w posiadanie weksla in blanco Sąd odrzucił. Skoro bowiem Sąd ustalił, iż zamówienie zabezpieczone wekslem in blanco nie istniało i nie istniały dokumentujące je faktury to i odrzucić należało też wersję, jakoby weksel podpisany został przywieziony oskarżonemu przez pokrzywdzonego P. S. (1). Tak bowiem tłumaczył oskarżony, iż weksel zostawił prawdopodobniej pokrzywdzony, wtedy, kiedy przyjechał oddawać zamówiony towar i gdy przywiózł podpisane przez siebie faktury. Wtedy też pokrzywdzony miał prawdopodobnie złożyć swój podpis na wekslu. Dlatego też w tym zakresie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego R. B. (1), które w tym zakresie były logiczne i spójne.

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEJ E. K. ( (...))

patrz punkt 1.1.1

CZĘŚCIOWO WYJAŚNIENIA OSKARŻONEGO R. B. (2)

patrz punkt 1.1.1 (przy wyjaśnieniach oskarżonej E. K.) oraz 1.1.2

CZĘŚCIOWO ZEZNANIA ŚWIADKA A. L. (1)

patrz punkt 1.1.2

(...)

patrz punkt 1.1.1

ZEZNANIA ŚWIADKA P. L.

patrz punkt 1.1.1

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

E. K. (poprzednio S.)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wina i sprawstwo oskarżonej E. K. (poprzednio S.) w zakresie przypisanego jej w pkt. I. części dyspozytywnej wyroku czynu z art. 310 § 1 k.k. i art. 310 § 2 k.k. nie budziła wątpliwości Sądu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd zmienił czasookres przypisanego jej czynu ustalając, iż bieg przestępstwa rozpoczął się w bliżej nieokreślonym dniu drugiej połowy 2015 r. (vide treść uznanych za wiarygodne i ocenionych wyjaśnień E. K. (poprzednio S.).

Dyspozycja art. 310 § 1 k.k. wskazuje, że odpowiedzialność karną za to przestępstwo ponosi sprawca, który podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, polski albo obcy znak pieniężny, który został ustalony jako prawny środek płatniczy, jednak nie został jeszcze wprowadzony do obiegu, inny środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia. W szczególności weksel jako dokument potwierdzający istnienie prawa majątkowego jest papierem wartościowym dającym podstawę do otrzymania sumy pieniężnej i może być dokumentem uprawniającym do otrzymania sumy pieniężnej, o którym mowa w art. 310 § 1 k.k. Do konstytutywnych cech "podrabiania", o którym mowa w art. 310 § 1 k.k. należy to, że jest ono bezprawne, czyli zostało podjęte przez podmiot, który nie miał do tego uprawnienia, istota podrobienia dokumentu sprowadza się do sporządzenia takiego zapisu informacji, któremu nadaje się pozory autentyczności, w szczególności, że pochodzi od określonego wystawcy. Przestępstwo z art. 310 § 1 k.k. można popełnić jedynie z zamiarem bezpośrednim: sprawca czynu wyczerpującego ustawowe znamiona tego przestępstwa chce popełnić konkretny czyn zabroniony.

Zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie przedmiotu dominuje także pogląd, iż również weksel in blanco (niezupełny), może stanowić dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej, o którym mowa w art. 310 § 1 k.k. ( vide m.in.: uchwała SN z 21 marca 2007 r., I KZP 2/07, OSNKW 2007/4/31; zob. też: wyrok SA w Warszawie z 17 lutego 2016 r., II AKa 7/16, LEX nr 2039643; wyrok SA w Łodzi z 12 lutego 2015 r., II AKa 318/14, LEX nr 1755177; wyrok SA w Katowicach z 13 listopada 2003 r., II AKa 377/03, OSA 2004/12/90; wyrok SA w Katowicach z 20 maja 2010 r., II AKo 105/10, LEX nr 663648; wyrok SA w Katowicach z 13 marca 2003 r., II AKa 52/03, LEX nr 82852; wyrok SA we Wrocławiu z 5 kwietnia 2006 r., II AKa 355/05, LEX nr 176529; J. S., Weksel własny in blanco jako przedmiot wykonawczy w przestępstwie z art. 310 § 1 k.k., Przegląd Sądowy 2007, nr 1, s. 79; M. P.: Weksel in blanco jako środek płatniczy, LEX). Tym samym podrobienie przez oskarżonego weksla in blanco wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 310 § 1 k.k.

Z kolei znamię „podrobienie” (również na gruncie art. 270 § 1 k.k.) polega na sporządzeniu przedmiotu (pisma, druku, itd.), który ma imitować dokument autentyczny. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że z podrobieniem dokumentu mamy do czynienia, gdy nie pochodzi od tej osoby, w imieniu której został sporządzony. Istotą przestępstwa jest więc nadanie jakiemuś przedmiotowi (np. pismu) pozorów, że zawarta w nim treść pochodzi od wymienionego w nim wystawcy, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest ( vide: wyrok SN z dnia 9.1.2013r. V KK 97/12; wyrok SN z dnia 27.11.2000r. III KKN 233/98, LEX nr 51125). Podrobieniem będzie też spreparowanie dokumentu w imieniu osoby istniejącej lub fikcyjnej, a nawet podpisanie autentycznego dokumentu cudzym nazwiskiem, chociaż za zgodą osoby zainteresowanej ( vide: wyrok SN z dnia 25.10.1979r., II KR 10/79, OSNPG 1980, nr 11, poz. 127). Przy czym dokument można podrobić nie tylko poprzez wypełnienie go w całości przez nieuprawniony do tego podmiot. W literaturze prawa karnego wyraźnie się podkreśla, że dla zrealizowania znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. wystarczające jest podrobienie tylko fragmentu dokumentu ( vide: O. Górniok, Kodeks karny, Komentarz, Gdańsk 1999 r., t. III, str. 328; W. Wróbel w: Kodeks karny, Komentarz, red. A. Zoll, Zakamycze 1999 r., t. 2, str. 1030).

W świetle powyższego uznać należało, iż oskarżona, nakreślając w bliżej nieokreślonym dniu drugiej połowy 2015 r. podpis swojego męża P. S. (1) na wekslu in blanco wypełniła znamiona czynu z art. 310 § 1 k.k. Puszczenie zaś w obieg podrobionego weksla in blanco sprowadzało się do przekazania weksla oskarżonemu R. B. (1), czym oskarżona wyczerpała znamiona czynu opisanego w art. 310 § 2 k.k.

Wątpliwości Sądu nie budziła zatem również kumulatywna kwalifikacja czynu, na podstawie art. 310 §1 i §2 k.k. Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni aprobuje stanowisko wyrażone m.in. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 17 stycznia 2013r. sygn. akt II AKa 471/12, w którym podkreślono, iż „o kumulatywnym zbiegu przepisów z § 1 i 2 art. 310 k.k. można i należy mówić wtedy, gdy sprawca podrobienia lub przerobienia pieniędzy lub dokumentów działa ze z góry powziętym zamiarem, by te podrobione lub przerobione przez siebie pieniądze lub dokumenty puścić w obieg, a następnie ten zamiar realizuje i gdy ponadto czynnościom tym towarzyszy bezpośrednia zwartość czasowa”.

Sąd uznał także, iż brak jest podstaw do uznania, iż oskarżona wypełniła znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym R. B. (1), zamiast tego przyjął, iż działała na polecenie ww. oskarżonego podrabiając weksel in blanco.

Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 k.k. polega na motywowanym celem osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd, wyzyskanie błędu lub niezdolności do nienależytego pojmowania przedsiębranej czynności. Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości danej osoby. Może zostać ono osiągnięte przez przemilczenie, zaniechanie poinformowania
o faktycznym stanie rzeczy. Wprowadzenie w błąd może następować także za pomocą tzw. faktów konkludentnych, a mianowicie takiego zachowania sprawcy, z którego pokrzywdzony sam ma – według zamiaru sprawcy – wysunąć błędne wnioski.

Przypisując sprawcy popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k., należy wykazać, że obejmował on swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) zarówno to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd lub niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania), jak też i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.06.2009 r., WA 16/09, Prok. i Pr. – wkł. 2009/11-12/8).

W orzecznictwie przyjmuje się, iż warunkiem przypisania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. nie jest tożsamość osoby wprowadzonej w błąd i rozporządzającej mieniem oraz tożsamość osoby, którą wprowadzono w błąd i której mieniem rozporządzono. Podmiotem wprowadzanym w błąd i rozporządzającym mieniem mogą być zatem różne osoby (vide: wyrok SA
w R. z dnia 30.04.2013 r., sygn. akt II AKa 26/13).

Różnymi osobami mogą być także podmiot wprowadzony w błąd i podmiot, którego mieniem rozporządzono. Powyższa konkluzja otwiera możliwość rozważania tzw. oszustwa sądowego, czy oszustwa procesowego, które w dużej ogólności polega na tym, że podmiotem wprowadzanym w błąd jest sąd lub inny organ postępowania sądowego albo komornik, a podmiotem, którego mieniem w sposób dla niego niekorzystny rozporządzono jest uczestnik postępowania sądowego bądź postępowania egzekucyjnego. Wymienione zagadnienie jest od dawna analizowane w piśmiennictwie prawniczym i orzecznictwie sądowym (vide: (...), Tzw. oszustwo procesowe, (...) Proces Cywilny 1936, nr 23-24; (...), "Niekorzystne rozporządzenie" i "cudze mienie" jako znamiona przestępstwa oszustwa na tle niektórych sposobów wyłudzeń nieruchomości, Prok. i Pr. 2002, nr 9; (...), Prawnokarna ochrona spadku, PS 2009, nr 2; tenże, Dochodzenie roszczeń majątkowych w procesie cywilnym o oszustwo sądowe, MPraw. 2006, nr 12; A. D., Koncepcja oszustwa sądowego
w postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku, (...) 2012, nr 3, s. 14 orzeczenia SN: z 28 lipca 1925 r., KR 323/25, OSP, poz. 571; z 13 stycznia 1926 r., KR 460/25, OSP 1926, poz. 407; z 20 marca 1027 r., KR 355/26, RPiE 1927, nr 4, s. 851-852; wyroki SN: z 13 czerwca 1933 r., III K 367/33, OSP 1934, poz. 129; z 12 października 1933 r., I K 565/32, OSN 1934, Nr 1, poz. 8; z 2 stycznia 1936 r., III K 1539/35, OSP 1936, poz. 349; z 11 maja 1937 r., II K 244/37, OSN 1937, Nr 12, poz. 337; z 1 lutego 1939 r.,
II K 3083/38, OSP 1939, 424; z 14 stycznia 2010 r., V KK 235/09, Prok. i Pr. 2012, nr 1; post. SN z 13 listopada 2007 r., IV KK 239/07, OSNwSK 2007, Nr 1, poz. 2540; z 29 sierpnia 2012 r., V KK 419/11, OSNKW 2012/12/133).

Sąd podziela także ugruntowane stanowisko Sądu Najwyższego, który wskazuje, iż z tzw. oszustwem procesowym mamy do czynienia wtedy, gdy na skutek fałszywych dowodów przedstawionych przez sprawcę mogło dojść lub doszło do rozporządzenia mieniem na podstawie orzeczenia sądowego. Oszukańcze działanie sprawcy polega na tym, iż jego zamiarem jest skłonienie sądu do rozporządzenia cudzym mieniem, u podłoża którego leży błędnie wyobrażenie sądu o rzeczywistości wywołane dowodami przedstawionymi przez sprawcę (vide: postanowienie SN z dnia 13.11.2007 r., IV KK 239/07, OSNwSK 2007, nr 1, poz. 2540)

Istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion określonego czynu zabronionego. Nie znaczy to jednak, iż każdy ze sprawców musi wypełnić swym zachowaniem wszystkie znamiona czynu zabronionego Wystarczy, że czyni to jeden ze współdziałających, pozostali obejmują swym zamiarem cały zespół przedmiotowych znamion przestępnego. Konieczne jest przy tym udowodnienie, że ten współdziałający miał świadomość, że współdziała z osobą, która takie znamiona ma wypełnić.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, w ocenie Sądu jakkolwiek oskarżona nie miała wątpliwości co do podrobienia podpisu swojego męża na blankiecie weksla in blanco i puściła go w dalszy obieg, tak zgromadzony materiał dowodowy nie dał podstaw do uznania, iż obejmowała swoją świadomością, iż weksel ten zostanie później wykorzystany przez oskarżonego R. B. (1) w celu dochodzenia roszczeń od P. S. (1) - oraz samej oskarżonej - na drodze sądowej. Przyjęcie odmiennego zapatrywania - wbrew treści wyjaśnień oskarżonej - byłoby również nielogiczne z tego powodu, iż wymagałoby uznania, iż oskarżona świadomie zgodziłaby się na działanie na własną szkodę. To na jej nazwisko prowadzona była bowiem działalność P.H.U. (...) i to oskarżona obok podpisu pokrzywdzonego, który podrobiła, nakreśliła również swój własny podpis. Mając zatem powyższe na uwadze Sąd wyeliminował z czynu przypisanego oskarżonej łączną kwalifikację z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i uznał, iż oskarżona w zakresie przypisanego jej czynu działała nie wspólnie i w porozumienie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z oskarżonym R. B. (1), a jedynie na jego polecenie co do czynu z art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. 310 § 2 k.k.

Oskarżona w zakresie przypisanego jej czynu działała umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Brak było przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanego jej czynu.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

R. B. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wina i sprawstwo oskarżonego R. B. (1) w zakresie zarzucanego jemu i przypisanego w pkt. II. części dyspozytywnej wyroku czynu kwalifikowanego z art. 310 § 1 k.k. w zw. z art. 310 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w z art. 12 k.k. nie budziła wątpliwości.

Rozważania dotyczące oceny prawnej w tym znamion ww. czynów w ujęciu orzeczniczo-doktrynalnym Sąd szczegółowo przedstawił w rubryce 3.1. przy oskarżonej E. K., a ponieważ są one aktualne i mają również zastosowanie do czynu przypisanego oskarżonemu R. B. (1) dlatego też nie ma potrzeby ich powielania.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd zmodyfikował czasokres czynu przypisanego oskarżonemu, podobnie jak w przypadku oskarżonej E. K. uznając, iż miał on początek w bliżej nieokreślonym dniu drugiej połowy 2015 r.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy świadczył o tym, iż oskarżony od początku miał świadomość nieistnienia po stronie P. S. (1) zobowiązania względem spółki (...). Nie przeszkodziło mu to jednak w poleceniu oskarżonej, aby podrobiła podpis pokrzywdzonego na blankiecie weksla in blanco, który to weksel oskarżony odebrał i przedłożył następnie oskarżonemu D. L. (1) do wypełnienia. Ten ostatni wypełnił weksel na kwotę 200.080 zł. Brak było wiarygodnych dowodów świadczących o tym, iż mający następnie indos weksla przez spółkę (...) na rzecz Kancelarii (...) Spółka z o.o. we W. miał charakter rzeczywistej transakcji handlowej niosącej jakiekolwiek znamiona ekwiwalentności świadczeń (uiszczenie zapłaty), pomimo twierdzeń oskarżonych jak i świadka A. L. (1) w tym zakresie brak było jakichkolwiek dowodów zapłaty przez oskarżonego za przedmiotowy indos. Następnie oskarżony puścił dalej w obieg przedmiotowy weksel poprzez wniesienie pozwu o zapłatę w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu, wprowadzając ten Sąd w błąd co do faktycznego istnienia zobowiązania oraz co do autentyczności puszczonego w obieg weksla, co skutkowało wydaniem w dniu 25 lutego 2016 r. przez ten Sąd w sprawie o sygn. akt I Nc 141/16 nakazu zapłaty na kwotę 200.080 zł.

Działanie oskarżonego R. B. (1) motywowane było osiągnięciem korzyści majątkowej w postaci kwoty, którą liczył na wyegzekwowanie od pokrzywdzonego P. S. (1) i E. S. (aktualnie K.) co nie udało się tylko i wyłącznie z uwagi na bezskuteczność i umorzenie egzekucji komorniczej.

Mając na uwadze, iż kwota 200.080 zł stanowiła stosowanie do treści przepisu art. 115 § 5k.k. mienie znacznej wartości, uzasadniona była łączna kwalifikacja z art. 294 § 1 k.k.

Za przyjęciem kwalifikacji z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją kodeksu karnego z dnia 15 listopada 2018 r. przemawiały krótkie odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi zachowaniami oskarżonego oraz fakt, że działania determinowane były realizacją z góry powziętego zamiaru. Zgodnie z brzmieniem art. 12 k.k., przestępstwo ciągłe zachodzi, gdy spełnione są określone przesłanki podmiotowe i przedmiotowe. Przesłanką podmiotową jest istniejący z góry zamiar, obejmujący realizację zamierzonego przestępstwa w dwu lub więcej zachowaniach, natomiast przesłanki przedmiotowe to "krótkie odstępy czasu" między tymi zachowaniami.

Tym samym oskarżony wypełnił swoim działaniem znamiona czynów z 310 § 1 k.k. w zw. z art. 310 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w z art. 12 k.k.

Oskarżony w zakresie przypisanego mu czynu działał umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Brak było przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanego mu czynu.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III.

D. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu w pkt. III. części dyspozytywnej wyroku czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. nie budziły wątpliwości Sądu.

Rozważania dotyczące oceny prawnej, w tym znamion ww. czynów w ujęciu orzeczniczo-doktrynalnym Sąd szczegółowo przedstawił w rubryce 3.1. przy oskarżonej E. K., a ponieważ są one aktualne i mają również zastosowanie do czynu przypisanego oskarżonemu D. L. (1) dlatego też nie ma potrzeby ich powielania.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd zmodyfikował czasokres czynu przypisanego oskarżonemu, uznając, iż miał on miejsce pomiędzy 1 października 2015 r. tj. wraz z momentem wypełnienia przez niego przedłożonego mu przez oskarżonego R. B. (1) weksla in blanco, a 8 stycznia 2016r., kiedy datowany miał być indos weksla.

Sąd nie znalazł przy tym podstaw do uznania, iż oskarżony swoim działaniem wypełnił znamiona czynów z art. 310 § 1 i § 2 k.k. Zgromadzony bowiem w niniejszej sprawie materiał nie pozwolił na ustalenie, iż oskarżony miał świadomość, iż wypełnił weksel in blanco opatrzony podrobionym podpisem pokrzywdzonego P. S. (1) - a dopiero taka świadomość oskarżonego warunkowałaby jego odpowiedzialność na podstawie ww. przepisów ustawy karnej.

W ramach tego samego zdarzenia historycznego, którego ramy został określone zarzutem aktu oskarżenia Sąd uznał, iż oskarżony swoim zachowaniem dopuścił się czynu z art. 270 § 2 k.k. Stosownie do treści tego przepisu, karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

W realiach niniejszej sprawy, oskarżony mając świadomość nieistnienia zobowiązania P. S. (1), wypełnił wbrew woli pokrzywdzonego blankiet weksla in blanco opatrzony cudzym podpisem i indosował go na rzecz Kancelarii (...) Spółka z o.o., działając w zamiarze bezpośrednim, aby R. B. (1) dokonał przestępstwa oszustwa na szkodę P. S. (1), przez puszczenie weksla w obieg poprzez wniesienie na jego podstawie pozwu o zapłatę w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu, czym wprowadzono wskazany Sąd w błąd co do faktycznego istnienia zobowiązania, co skutkowało wydaniem w dniu 25 lutego 2016r. nakazu zapłaty przez ten Sąd na kwotę 200.080zł w sprawie o sygn. akt I Nc 141/16.

Wskazać w tym miejscu należy, iż jakkolwiek Sąd ustalił, iż brak było po stronie oskarżonego D. L. (1) bądź spółki (...) jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego z tytułu indosu na rzecz kancelarii oskarżonego, tak wskazać należy, iż stosownie do treści art. 115 § 4 k.k. korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego.

Niewątpliwie działanie oskarżonego polegające na wyżej opisanym wypełnieniu weksla jak i jego indosowaniu na rzecz kancelarii oskarżonego ułatwiło R. B. (1) popełnienia czynu zabronionego na szkodę pokrzywdzonego dlatego należało zakwalifikować je go pomocnictwo w rozumieniu art. 18 § 3 k.k. do czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Oskarżony w zakresie przypisanego jemu czynu działał umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Brak było przesłanek wyłączających winę i bezprawność przypisanego jemu czynu.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

III.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K. (poprzednio S.)

I.

I.

Oskarżona w zakresie przypisanego jej czynu działała umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. W chwili popełnienia czynu nie miała zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej poczytalności.

W pełni zdawała sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań.

Ustalając wymiar kary Sąd miał na względzie:

a) jako okoliczności obciążające:

- znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu

- godzenie w dobro jakim jest pewność i zaufanie w obrocie ekonomicznym, jakie wiążą się z autentycznymi papierami wartościowymi

b) jako okoliczności łagodzące

- uprzednią niekaralność oskarżonej (mając przy tym na uwadze, iż stan ten, jako swoista norma społeczna nie mógł mieć dominującego charakteru przy wymiarze kary)

- pozytywną opinię z wywiadu środowiskowego

- przyznanie się do podrobienia weksla i przedstawienie szeregu okoliczności pozwalających na odtworzenie stanu faktycznego

Dokonując analizy wszystkich okoliczności sprawy mających wpływ na wymiar kary, a także mając na uwadze surowość ustawowego zagrożenia karą, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zasadnym będzie zastosowanie wobec oskarżonej instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 2 k.k. Nie można było bowiem stracić z polu widzenia, iż oskarżona sama została pokrzywdzona poprzez popełnienie przestępstwa, czego wyrazem było uzyskanie przez oskarżonego R. B. (1) przeciwko niej i pokrzywdzonemu nakazu zapłaty i wszczęcie egzekucji komorniczej.

W przedmiotowej sprawie Sąd pozbawiony był jednak możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zgodnie bowiem z treścią art. 69 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym po dniu 01.07.2015r., tj. po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej z dnia 20 lutego 2015r. ( Dz. U. z 2015r. poz. 396), warunkowemu zawieszeniu może ulec jedynie kara w wymiarze nieprzekraczającym jednego roku. Dolna granica zagrożenia karą za czyn popełniony przez oskarżoną przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 §2 i §6 pkt 2 k.k., przekracza swym wymiarem 1 rok. Jedna trzecia dolnej granicy ustawowego zagrożenia kary w przypadku zbrodni określonej w treści art. 310 § 1 k.k. wynosi bowiem 1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu wymierzona kara pozbawienia wolności czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełniają swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie, postawy poszanowania prawa, wypełniając przy tym dyrektywy wymienione w art. 53 k.k. Wymierzona kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa.

R. B. (1)

II.

II.

Oskarżony w zakresie przypisanego mu czynu działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. W chwili popełnienia czynu nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej poczytalności.

W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań.

W ocenie Sądu wymierzone kary pozbawienia wolności i grzywny czynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełniają swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie, postawy poszanowania prawa, wypełniając przy tym dyrektywy wymienione w art. 53 k.k. Wymierzone kary nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa.

Ustalając wymiar kary Sąd miał na względzie:

a) jako okoliczności obciążające:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu

- godzenie w dobro jakim jest pewność i zaufanie w obrocie ekonomicznym, jakie wiążą się z autentycznymi papierami wartościowymi

- działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej

b) jako okoliczności łagodzące

- status osoby niekaranej w momencie wyrokowania (mając przy tym na uwadze, iż status ten, jako swoista norma społeczna nie mógł mieć dominującego charakteru przy wymiarze kary)

- pozytywną opinię z wywiadu środowiskowego

Nadto wysokość stawki dziennej grzywny znajdowała swoje uzasadnienie w warunkach osobistych, rodzinnych, sytuacji majątkowej i możliwościach zarobkowych oskarżonego. (dane podane do protokołu rozprawy jak i zebrane w trybie art. 213 § 1 k.p.k. - k. 777)

D. L. (1)

III.

III.

Oskarżony w zakresie przypisanego mu czynu działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. W chwili popełnienia czynu nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej poczytalności.

W pełni zdawał sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań.

W ocenie Sądu wymierzone kary pozbawienia wolności i grzywny czynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełniają swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie, postawy poszanowania prawa, wypełniając przy tym dyrektywy wymienione w art. 53 k.k. Wymierzone kary nie przekraczają stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego przestępstwa.

Ustalając wymiar kary Sąd miał na względzie:

a) jako okoliczności obciążające:

- znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu

- godzenie w dobro jakim jest wiarygodność dokumentów i pewność obrotu prawnego

b) jako okoliczności łagodzące

- status osoby niekaranej w momencie wyrokowania (mając przy tym na uwadze, iż status ten, jako swoista norma społeczna nie mógł mieć dominującego charakteru przy wymiarze kary)

- pozytywną opinię z wywiadu środowiskowego

- przyznanie się do wypełnienia weksla

Nadto wysokość stawki dziennej grzywny znajdowała swoje uzasadnienie w warunkach osobistych, rodzinnych, sytuacji majątkowej i możliwościach zarobkowych oskarżonego. (dane podane do protokołu rozprawy jak i zebrane w trybie art. 213 § 1 k.p.k. - k. 683)

D. L. (1)

IV.

III.

Sąd, przyjmując pozytywną prognozę kryminologiczną, na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił oskarżonemu D. L. (1) wykonanie orzeczonej względem niego kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat próby. W ocenie Sądu brak jest przesłanek, aby przypuszczać, że umieszczenie oskarżonego w zakładzie karnym byłoby konieczne dla potrzeb prewencji indywidualnej i ogólnej a zasadne jest przekonanie, iż już samo postępowanie i w szczególności zagrożenie wykonania orzeczonych kar będzie dla niego wystarczającą dolegliwością i skutecznie przysłuży się do osiągnięcia celów kary. Podkreślić należy, że kara bezwzględnego pozbawienia wolności stanowi środek ostateczny (ultima ratio), po który można sięgnąć tylko wtedy, gdy żadna z wymienionych kar lub żaden środek karny nie spełni celów kary. Sąd uznał, że mimo skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności kara ta, wspólnie z orzeczoną grzywną stanowiącą realną dolegliwość dla oskarżonego, osiągnie wszelkie cele, w tym cel wychowawczy i zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a orzeczony okres próby pozwoli na weryfikację tego założenia.

D. L. (1)

V.

III.

rozstrzygnięcie o zobowiązaniu oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu okresu próby znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 72 § 1 k.k.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. L. (1)

VI.

III.

rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 230 § 2 k.p.k.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 (oskarżony B.) oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 (oskarżony L.) ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Analiza sytuacji materialnej i osobistej obu oskarżonych nie przyniosła podstaw od zwolnienia ich z obowiązku poniesienia kosztów i opłaty.

VIII.

rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajdowało swoje oparcie w przepisie art. 624 § 1 k.p.k. i było motywowane sytuacja materialną i osobistą oskarżonej.

7.  Podpis