Sygn. akt II Ka 790/20
Dnia 18 lutego 2021r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSO Dariusz Półtorak
Protokolant st. sekretarz sądowy Paulina Jarczak
po rozpoznaniu dnia 18 lutego 2021r.
sprawy obwinionego J. J. art. 154 § 2 kw
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach
z dnia 27 października 2020r., sygn. akt II W 606/18
I. zaskarżony wyrok uchyla i postępowanie wobec J. J. na podstawie art. 45 § 1 kw w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 kpw umarza wobec przedawnienia karalności, stwierdzając, że wydatki postępowania za I i II instancję ponosi Skarb Państwa;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. R. 516,60 zł (w tym 96,60 zł podatku VAT) za obronę obwinionego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt II Ka 790/20
Wyrokiem z dnia 27 października 2020r. Sąd Rejonowy w Siedlcach uznał J. J. za winnego popełnienia czynu z art. 154 §2 kw w zw. z art. 17§2 kw i na postawie art. 154§ 1 i 2 kw w zw. z art. 17§2 kw odstąpił od wymierzenia kary.
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca obwinionego zarzucając:
I. naruszenie przepisów prawa procesowego, mające wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk, poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów oraz dowolnej i sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego analizy zgromadzonego materiału dowodowego w odniesieniu do:
wyjaśnień obwinionego J. J. i uznaniu ich za nie w pełni wiarygodne, podczas gdy prawidłowa analiza i ocena tego dowodu powinna prowadzić do wniosku, że wyjaśnienia te są stanowcze, konsekwentne, nie zawierają żadnych wewnętrznych sprzeczności i są w pełni wiarygodne,
zeznań świadka K. J. polegającej na obdarzeniu ich walorem wiarygodności i uznaniu, że dowód ten jest przekonywujący i potwierdza wyrzucanie śmieci i wylewanie płynnych nieczystości przez J. J., podczas gdy strony pozostają w wieloletnim konflikt na tle majątkowym, który wskazuje że K. J. miał motyw, aby pomówić J. J. o zarzucany mu we wniosku o ukaranie czyn,
zeznań świadków D. M., P. B., S. T. polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że dowody te potwierdzają sprawstwo obwinionego w zakresie przypisanego mu w wyroku czynu, podczas gdy z treści protokołów przesłuchań tychże świadków wynika, iż me widzieli oni jakichkolwiek czynności sprawczych, których miałby się dopuścić obwiniony J. J.,
a w konsekwencji obrazy tych przepisów obrońca zarzuciła także:
II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na błędnym przyjęciu, że:
obecność ścieków (płynów) na powierzchni spornego gruntu nie jest konsekwencją znajdowania się w tymże pasie gruntu drenacji naziemnej i podziemnej,
pas gruntu objęty sporem należy do K. J.,
J. J. około godziny 09.30 w miejscowości W. wyrzucał śmieci oraz wylewał płynne nieczystości,
co następnie skutkowało przypisaniem czynu z art. 154 § 2 k.w.
Apelacja zawierała wniosek o zmienię wyroku i uniewinnienie obwinionego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Przypisany obwinionemu czyn popełniony został w dniu 6 lutego 2018r., tak więc od tej daty, do chwili orzekania przez Sąd upłynęło ponad 3 lata. Powoduje, że stosownie do uregulowań art. 45 § 1 kpk w czasie orzekania przez Sąd II instancji, nastąpiło przedawnienie karalności czynu. Zaistnienie tej okoliczności obligowało Sąd Odwoławczy do uchylenia wyroku i umorzenia postępowania z uwagi na zaistnienie bezwzględnej przesłanki określonej w art. 104 § 1 pkt 7 kpw.
Orzeczenie o wydatkach uzasadnia art. 119§2 pkt 1 kpw.