Sygn. akt I Ca 434/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2021 roku.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący Sędzia Katarzyna Powalska

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2021 roku w Sieradzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. Z. i M. Z.

przeciwko A. D.

o zobowiązanie do wykonania umowy

na skutek apelacji powoda A. Z.

od wyroku Sądu Rejonowego w Wieluniu VIII Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P.

z dnia 23 września 2020 roku, sygn. akt VIII C 4/20

oddala apelację.

Sygn. akt I Ca 434/20

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 września 2020 r. Sąd Rejonowy w Wieluniu VIII Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P. w sprawie z powództwa A. Z. i M. Z. przeciwko A. D. o zobowiązanie do wykonania umowy, oddalił powództwo.

Apelację od powyższego orzeczenia w ustawowym terminie wywiódł powód A. Z., który zaskarżył wyrok w całości i zarzucił sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to poprzez wadliwą ocenę materiału dowodowego sprawy, prowadzącą do ustalenia „innego stanu faktycznego niż miał miejsce”.

Apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony powodowej jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie podnieść należy, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym. Wobec tego - zgodnie z art. 505 13 § 2 k.p.c. - skoro Sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku zawiera jedynie wyjaśnienie jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa. Trzeba mieć także na uwadze, że w postępowaniu uproszczonym apelacja ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez Sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy, apelacja ograniczona wiąże Sąd Odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący. Wprowadzając apelację ograniczoną, ustawodawca jednocześnie określa zarzuty, jakimi może posługiwać się jej autor i zakazuje przytaczania dalszych zarzutów po upływie terminu do wniesienia apelacji – co w polskim porządku prawnym wynika z art. 505 9 § 1 1 i 2 k.p.c. (tak też Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z dnia 31 stycznia 2008 roku, sygn. III CZP 49/07, publ. OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55; tak również M. M. w: „Apelacja w postępowaniu cywilnym. Komentarz. Orzecznictwo”, W. 2013, s. 305 – 306). Tym samym w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do zarzutów apelacji, bez dokonywania analizy zgodności zaskarżonego rozstrzygnięcia z prawem w pozostałym zakresie.

Na wstępie zauważyć należy, że Sąd Rejonowy, orzekający w niniejszej sprawie, dokonał – wbrew zarzutom apelacji - prawidłowych ustaleń faktycznych, trafnie oceniając przy tym zgromadzone w sprawie dowody. Z treści zebranego materiału dowodowego Sąd I instancji wyprowadził właściwe ustalenia i wnioski, w oparciu o które prawidłowo zastosował normy prawa materialnego, zaś sposób procedowania w sprawie odpowiadał wymogom określonym w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego, tym samym Sąd Okręgowy w całej rozciągłości przyjmuje ustalenia i wnioski Sądu meriti jako własne.

Odnosząc się do zarzutów natury procesowej zgłoszonych przez powoda, sformułowanych wprawdzie opisowo ale sprowadzających się do uchybienia normie art. 233 § 1 k.p.c., który stanowi, iż sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, stwierdzić należy, iż Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do podzielenia podnoszonego w apelacji zarzutu w tej mierze. Podkreślenia wymaga, że zwalczanie swobodnej oceny dowodów nie może polegać jedynie na przedstawieniu własnej, korzystnej dla apelującego wersji zdarzeń, ustaleń stanu faktycznego opartych na własnych ocenach, lecz konieczne jest wykazanie, że wskazane w art. 233 § 1 k.p.c. kryteria wiarygodności i mocy dowodów zostały naruszone, a nadto, że miało to wpływ na wynik sprawy. Innymi słowy konieczne jest wykazanie, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonania swobodnej oceny dowodów. Przedstawiona przez Sąd Rejonowy ocena dowodów nie narusza wspomnianych reguł. Sąd Rejonowy w bardzo obszernym uzasadnieniu, wskazał jakim dowodom przyznał walor wiarygodności oraz z jakich względów to uczynił. Przedstawił również jakie dowody uznał za niewiarygodne, a także co zadecydowało za taką a nie inną oceną. Stronie skarżącej nie udało się w sposób skuteczny zakwestionować tej oceny, a jej zarzuty sprowadzają się jedynie do forsowania swojej własnej wersji zdarzeń w oparciu o dowody wątpliwej wiarygodności lub nieznajdującej potwierdzenia w jakichkolwiek ujawnionych dowodach.

Apelujący twierdził, że wbrew temu co ustalił sąd meriti, pozwana w ramach umowy była zobowiązana do dostarczenia mu i zamontowania dwóch okien trzyszybowych, co miało wynikać z zeznań samego powoda, a także dokumentów sporządzonych przez pozwaną lub jej pracownika w postaci pisemnego zamówienia. Wbrew sugestii strony skarżącej wskazać należy, że zeznania świadka G. K. – pracownicy pozwanej, przyjmującej zamówienie od powdów i treść samego zamówienia pisemnego korelują ze sobą i wynika z nich jedynie to, że powód zamawiał u pozwanej dwa okna I. 5 classic w kolorze zewnętrznym mahoń z opiankowaniem bez obróbki. Skoro okna te w standardzie występują jako pakiet szybowy jednokomorowy, a w treści pisemnego zamówienia, podpisanego przez zamawiającego, brak adnotacji o odstępstwie od standardu, to oczywistym jest, że zamówienie nie opiewało na okna 3 – szybowe ale z jedną komorą. Takie twierdzenie jest zgodne także z zeznaniami samej pozwanej. W opozycji zaś są jedynie twierdzenia strony powodowej, nie poparte innymi dowodami, zatem słusznie ocenione przez sąd rejonowy jako pozbawione wiarygodności, bo nakierowane na korzystny wynik rozstrzygnięcia w sprawie.

Na marginesie jedynie należy zauważyć , co słusznie podniósł sąd pierwszej instancji, analizując okoliczności faktyczne sprawy, że jeśli zamówienie od początku miałoby dotyczyć dwóch okien o trzech szybach każde, to takiego towaru powinna dotyczyć również umówiona cena, gdy tymczasem w piśmie z dnia 7 listopada 2019 r. , w którym powodowie domagają się realizacji zawartej umowy, oferują „dopłatę” do ceny okien trzyszybowych. Świadczy to ewidentnie o ich świadomości co do rodzaju okien objętych zamówieniem i ustaloną ceną.

Zarzut sprzeczności ustaleń z zebranym materiałem dowodowym nie może więc odnieść skutku. Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia, zarówno te kwestionowane jak i pozostałe są prawidłowe, poprzedzone wszechstronną analizą zgromadzonego materiału dowodowego, nie sprzeciwiają się zasadom logiki i doświadczenia życiowego. Poprzedzająca je ocena dowodów dokonana została w sposób niewadliwy i zgodny z art. 233 § 1 k.p.c. Skuteczne zakwestionowanie oceny dowodów i w następstwie ustaleń faktycznych wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu ( por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 1998 r. II CKN 4/98 - niepublikowane).

Z tych względów należy zgodzić się w pełni z analizą dokonaną w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i uznać, iż wyrok Sądu pierwszej instancji odpowiada prawu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. apelację strony powodowej oddalił jako niezasadną.