WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2021 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w Wydziale III Karnym,

w składzie :

Przewodniczący : SSO Paweł Pomianowski

Ławnicy: Anna Ratajczyk,

Rafał Sozański

Protokolant : Klaudia Hańczyk

po rozpoznaniu

na rozprawie

w dniu 15 lutego 2021 roku we Wrocławiu

przy udziale

Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Miliczu Bartosza Pawletty

sprawy karnej z oskarżenia publicznego :

J. S.

ur. (...) w M.

syna J. i K. z d. R.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

w okresie od maja 2019 roku do 24 maja 2020 roku w M. oraz innych nieustalonych miejscach na terenie gminy M. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wytworzył środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w znacznej ilości to jest nie mniej niż 80 gram netto, a następnie w celu uzyskania korzyści majątkowej udzielił wymienionego środka odurzającego innym osobom, w tym:

- w kwietniu 2020 roku w M. w zamian za umorzenie długu w kwocie 30 zł przekazał 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. P. (1),

- w kwietniu 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 zł 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. J. (1),

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 60 zł 2 (dwa) gramy tego środka odurzającego M. G.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 zł 1 (jeden) gram tego środka odurzającego D. K.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 180 zł 6 (sześć) gram tego środka odurzającego R. G.,

a także dnia 24 maja 2020 roku w M. na własny użytek oraz celem dalszej odsprzedaży posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w znacznej ilości nie mniejszej niż 32,39 grama netto,

- tj. o czyn z art. 53 ust. 1 i 2 i art. 59 ust. 1 i art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

I.  uznaje oskarżonego J. S. za winnego tego, iż w okresie od maja 2019 roku do 24 maja 2020 roku w M. oraz innych nieustalonych miejscach na terenie gminy M., wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 3 rośliny mogące dostarczyć znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 80 gramów,
zebrał je, a następnie wytworzył z tak zebranych roślin nie mniej niż 80 gramów środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuany), po czym w celu uzyskania korzyści majątkowej część tych środków odurzających udzielił innym osobom, w tym:

- w kwietniu 2020 roku w M. w zamian za umorzenie długu w kwocie 30 złotych przekazał 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. P. (1),

- w kwietniu 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 (jeden)
gram tego środka odurzającego A. J. (1),

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 60 złotych 2 (dwa) gramy tego środka odurzającego M. G.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 (jeden) gram tego środka odurzającego D. K.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 180 złotych 6 (sześć) gram tego środka odurzającego R. G.,

a część posiadał nadal do dnia 24 maja 2020 roku na własny użytek oraz
celem dalszej odsprzedaży kolejnym osobom w znacznej ilości nie mniejszej niż 32,32 grama, co stanowiło przestępstwo z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 59 ust. 1 ustawy z
dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii
i art. 62 ust. 2
ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii
zw. z art.
11 § 2 k.k.
w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3
k.k.
, przy zastosowaniu art. 60 § 2 i art. 60 § 6 pkt 2 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę
grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek, ustalając wysokości jednej stawki na kwotę 20 ( dwudziestu ) złotych;

II.  na podstawie art. 93 a § 1 pkt 3 k.k., art. 93b § 1 k.k. i art. 93 c pkt 5 k.k., art. 93 d § 5 k.k., orzeka wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień, polegający na poddaniu się leczeniu uzależnienia od środków odurzających;

III.  na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie
300 ( trzystu ) złotych;

IV.  na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządza zniszczenie dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych nr I/2277/20/N pod pozycją 1-3 oraz dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych nr II/33/20/P pod pozycją 1-17;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności ( zatrzymania i tymczasowego aresztowania ) od dnia 24 maja 2020 roku,
godz. 16:00 do dnia 20 sierpnia 2020 roku, godz. 14:35;

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 700 złotych.

SSO Paweł Pomianowski

Rafał Sozański Anna Ratajczyk

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 306/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

J. S.

W okresie od maja 2019 roku do 24 maja 2020 roku w M. oraz innych nieustalonych miejscach na terenie gminy M. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 3 roślin mogących dostarczyć znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 80 gramów, zebrał je, a następnie wytworzył z tak zebranych roślin nie mniej niż 80 gramów środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuany), po czym w celu uzyskania korzyści majątkowej część tych środków odurzających udzielił innym osobom, w tym:

- w kwietniu 2020 roku w M. w zamian za umorzenie długu w kwocie 30 złotych przekazał 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. P. (1),

- w kwietniu 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. J. (1),

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 60 złotych 2 (dwa) gramy tego środka odurzającego M. G.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 (jeden) gram tego środka odurzającego D. K.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 180 złotych 6 (sześć) gram tego środka odurzającego R. G.,

a część posiadał nadal do dnia 24 maja 2020 roku na własny użytek oraz celem dalszej odsprzedaży kolejnym osobom w znacznej ilości nie mniejszej niż 32,32 grama,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony J. S. w maju 2019 roku w lesie na terenie gminy M., zasadził zakupione wcześniej przez siebie nasiona konopi innych niż włókniste. Chciał w ten sposób uzyskać środek odurzający, aby móc, obok przeznaczenia go na własny użytek, zarabiać na nich, odsprzedając innym konsumentom. Następnie na polu tym wzrosło nie mniej niż trzy rośliny konopi innych niż włókniste, które oskarżony wcześniej doglądał, kontrolując ich wzrost. Po tym, jak rośliny te dojrzały oskarżony sukcesywnie zebrał kwiatostan, a następnie suszył go, uzyskując w ten sposób łącznie nie mniej niż 80 gramów suszu konopi innych niż włókniste.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.

k. 34-36, 56-57, 348-349, 395-396

protokół przeszukania miejsca zamieszkania J. S.

k. 8-12

opinia z zakresu badań fizykochemicznych

k. 110

opinia uzupełniająca z zakresu badań fizykochemicznych

k. 311

Następnie, tak uzyskany susz konopi innych niż włókniste J. S. rozdrabniał, za pomocą zakupionego przez siebie młynka, po czym ważył, dzielił na porcję i umieszczał w zakupionych wcześniej woreczkach.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.

k. 34-36, 56-57, 348-349, 395-396

protokół przeszukania miejsca zamieszkania J. S.

k. 8-12

opinia z zakresu badań fizykochemicznych

k. 110

opinia uzupełniająca z zakresu badań fizykochemicznych

k. 311

protokół użycia testera narkotykowego

k. 7, 14.

J. S. część uzyskanego w ten sposób suszu konopi innych niż włókniste przeznaczał na własny użytek. Inna część przeznaczona była do odpłatnego udzielenia innym osobom. W okresie od kwietnia do maja 2020 roku w M. w zamian za umorzenie długu w kwocie 30 złotych J. S. przekazał 1 gram tego środka odurzającego A. P. (1). Następnie w kwietniu 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 gram tego środka odurzającego A. J. (1), w maju 2020 roku w M. za kwotę 60 złotych 2 gramy M. G., za kwotę 30 złotych 1 gram tego środka odurzającego D. K., a za łączną kwotę 180 złotych 6 gramów tego środka odurzającego R. G..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.

k. 34-36, 56-57, 348-349, 395-396

zeznania świadka D. K.

k. 30-31

zeznania świadka A. P. (1)

k. 47-48

zeznania świadka M. G.

k. 304-305

protokół przeszukania miejsca zamieszkania J. S.

k. 8-12

opinie biegłego z zakresu informatyki

k. 133-237

Pozostałą część ziela konopi innych niż włókniste J. S. trzymał cały czas w domu, w którym mieszkał, tj. w M. przy ul (...). W dniu 24 maja 2020 roku J. S., wychodząc z domu pozostawił w nim 31,37 grama ziela konopi innych niż włókniste pochodzących z jego uprawy. W paczce po papierosach, którą trzymał przy sobie schował z kolei 0,95 grama ziela konopi innych niż włókniste. Narkotyki te ujawniono następnie przy nim w trakcie interwencji policyjnej przy ulicy (...) w M..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.

k. 34-36, 56-57, 348-349, 395-396

protokół przeszukania miejsca zamieszkania J. S.

k. 8-12

protokół przeszukania osoby J. S.

k. 3-5

protokoły użycia wagi

k. 6, 13

protokoły użycia testera narkotykowego

k. 7,14

opinia z zakresu badań fizykochemicznych

k. 110

opinia uzupełniająca z zakresu badań fizykochemicznych

k. 311

Oskarżony J. S. urodził się w dniu (...) w M.. Jest bezdzietnym kawalerem. dzieci. Oskarżony ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest piekarzem. Obecnie J. S. jako pracownik budowlany osiąga dochód w wysokości około 3.000 złotych netto miesięcznie. Oskarżony nie był uprzednio karany sądownie.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.

k. 34-36, 56-57, 348-349, 395-396

wywiad środowiskowy

k. 325-326

dane o karalności

k. 402

J. S. nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy aktualnie i nie był chory psychicznie w krytycznym czasie. Nie jest też upośledzony umysłowo. U opiniowanego biegli psychiatrzy oraz specjalista terapii uzależnień rozpoznali uzależnienie mieszane, zaś biegła psycholog uzależnienie od środków psychoaktywnych – marihuany.

W krytycznym czasie w odniesieniu do stawianego zarzutu oskarżony nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodziły warunki z art. 31 § 1 i 2 k.k.

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 357-360

opinia sądowo - psychologiczna

k. 371-374

kwestionariusz specjalisty terapii uzależnień

k. 378-390

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.

Sąd dał w zasadniczej części wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, odmawiając im waloru wiarygodności jedynie w zakresie, w którym zaprzeczał on na późniejszym etapie postępowania swoim pierwszym relacjom odnoszącym się do większej w rzeczywistości ilości wytworzonego narkotyku oraz ilości zasadzonych roślin, a wreszcie celów, dla jakich uprawiał marihuanę. Taka zmiana treści wyjaśnień oskarżonego budziła bowiem poważne wątpliwości i oceniona została jako przyjęta przez niego linia obrony zmierzająca do uniknięcia surowszej odpowiedzialności karnej.

Zdaniem Sądu nie zasługiwały na wiarę w pierwszej kolejności tłumaczenia oskarżonego dotyczące powodów zmiany pierwotnego stanowiska w tym zakresie. Mało przekonująco brzmiały bowiem sugestie oskarżonego, że relacje odnoszące się do większej niż rzeczywista ilość wytworzonego narkotyku, o której mówił podczas pierwszego przesłuchania, jak i to, iż pierwotnie utrzymywał, iż od samego początku robił to z myślą, aby zarobić, pojawiły się jedynie z powodu stresu, wywołanego zatrzymaniem i samym przesłuchaniem.

Zauważyć należy w tym miejscu, iż oskarżony nie mówił wcale odnośnie pierwszego przesłuchania, aby ktokolwiek wywierał na nim presję, zmuszał go do takiej treści wyjaśnień, czy też sugerował mu konkretne liczby. Z drugiej strony niewiarygodne było to, iż oskarżony pod wpływem stresu wskazywać miał rzekomo większą niż rzeczywista liczbę zasadzonych roślin, wytworzonego narkotyku, czy też to, iż sadził marihuanę z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej. Takie tłumaczenia były nielogiczne i niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego. W takich sytuacjach dochodzi bowiem zazwyczaj do zniżania ilości narkotyków, skoro nie wszystkie zostały ujawnione, nie zaś zawyża ich liczbę. Niezależnie od tego zwrócić należy uwagę, iż akurat takie tłumaczenie pojawiło się dopiero na rozprawie. Wcześniej zaś oskarżony podawał inne powody takiego stanu rzeczy. Zdaniem Sądu jednak i te powody należało uznać za niewiarygodne. W ocenie Sądu na wiarę nie zasługiwały bowiem te zapewnienia oskarżonego, z których wynikać miało, iż podawana większa ilość narkotyku uzyskanego z roślin wynikała z nieporozumienia polegającego na tym, iż miał on na myśli przy pierwszych swoich wyjaśnieniach mokry materiał roślinny, a nie wysuszony. Tymczasem zauważyć należy, iż już w swoich pierwszych wyjaśnieniach oskarżony wyraźnie wskazał „..jak pamiętam po wysuszeniu było tego na pewno 80 gramów suszu marihuany”. Z tej relacji wynikało zatem wprost, jaki materiał roślinny miał oskarżony na myśli i w jakiej fazie jego wytworzenia i że nie mówił o wadze materiału roślinnego przed, a właśnie po jego ususzeniu.

Z drugiej strony rodziło się też pytanie, po co miał oskarżony, nawet zestresowany, zawyżać i to prawie dwukrotnie ilość wytworzonego narkotyku, ilość zasadzonych drzew, czy też fałszywie wyjaśniać co do istniejących już w chwili zasadzenia planów sprzedaży narkotyków innym osobom, co przecież ostatecznie miało miejsce, i czego oskarżony nie kwestionował.

W ocenie Sądu, to właśnie pierwsze wyjaśnienia oskarżonego były najbardziej spontaniczne, logiczne i spójne. Korespondowały one również z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności w zakresie celów uprawy i wytworzenia narkotyków. Jak bowiem można było odmiennie ocenić późniejsze wyjaśnienia oskarżonego w kontekście tego, co znaleziono w jego mieszkaniu. Przecież funkcjonariusze Policji znaleźli u oskarżonego nie tylko młynek do rozdrabniania marihuany, ale również wagę i dużą ilość małych, foliowych woreczków. Trudno zatem poważnie deklarować sugestie oskarżonego, iż nie planował wcześniej, zasadzając marihuanę, sprzedawać tego narkotyku, a rzeczy te kupił jedynie po to, aby przygotowywać narkotyki wyłącznie dla siebie. Obecność takiej ilości małych woreczków, czy też wagi wprost wskazywała właśnie na porcjowanie narkotyku dla celów handlowych.

Zwrócić należy przy tym uwagę, iż oskarżony po tym, jak miał czas na przemyślenie sprawy zaczął przyznawać się w dużej części, właściwie jedynie do tego, co wynikało wprost z pozostałego materiału dowodowego. 0Zauważyć należy chociażby, iż zredukował on w swoich relacjach ilość wytworzonego przez siebie narkotyku do ilości bliskiej zatrzymanej u niego oraz sprzedanej ujawnionym konsumentom. Z drugiej strony, w kontekście trudności z wiarygodnym wycofaniem się z uprawy przez siebie marihuany, oskarżony ograniczył maksymalnie ilość wyhodowanych roślin, sprowadzając swoją uprawę do jednej rośliny.

Podsumowując, Sąd dał w pełni wiarę pierwszej relacji oskarżonego ze śledztwa, uznając ją za logiczną, spontaniczną i spójną, w tym w zakresie, w jakim twierdził on, iż uprawiał tą marihuanę po to, aby zarobić, a uprawy tej osiągnął co najmniej 80 gramów narkotyku. Tym samym Sąd nie dał też wiary tym zapewnieniom J. S., w których utrzymywał on na późniejszym etapie, iż jedynym jego celem było wyhodowanie rośliny na swoje potrzeby. Taka relacja budziła wątpliwości bowiem również w tego względu, iż u oskarżonego zatrzymano duże ilości gotówki, która według jego twierdzeń należała do niego. Rodziło się tym samym oczywiste pytanie, czy rzeczywiście uzależniona osoba, posiadająca taką gotówkę, zasadziłaby rzeczywiście jedną tylko roślinę, aby czekać na nią, aż będzie można było z niej otrzymać narkotyk dla własnych potrzeb. Istnieją bowiem prostsze i szybsze sposoby uzyskania narkotyku dla osoby posiadającej środki finansowe.

W końcu, Sąd nie dał też wiary tym zapewnieniom oskarżonego, z których wynikało, iż miał on nie uprawiać tych roślin, a jedynie zasadził jedną roślinę i jej nie doglądał i pozwolił naturze samej działać. I w tym zakresie, tłumaczenia te były niewiarygodne jeżeli weźmie się pod uwagę, iż oskarżony w sposób celowy zakupił nasiona marihuany. Tym samym, naiwnie brzmiały jego zapewnienia, iż po zasadzeniu tej rośliny nie interesował się nią. Takie działania byłyby wręcz nieracjonalne. Tym samym i w tym względzie Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne.

zeznania D. K.

Sąd oparł się na tych zeznaniach, uznając je za w pełni logiczne i spójne. Zgodne były one też z wyjaśnieniami samego oskarżonego, który nie zaprzeczył, że faktycznie sprzedał świadkowi marihuanę w ilości 1 grama za sumę 30 złotych.

zeznania A. P. (2)

Podobnie Sąd ocenił zeznania świadka A. P. (2), który również potwierdził relacje oskarżonego o tym, iż nabył od niego marihuanę. W świetle wyjaśnień J. S. zeznania te nie budziły wątpliwości jako spójne i logiczne.

zeznania M. G.

Sąd w zasadniczej części dał wiarę zeznaniom tego świadka jako logicznym i korespondującym z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w tym wyjaśnieniami samego oskarżonego. Świadek ten, choć nie w sposób kategoryczny, to jednak przyznał w szczególności, iż możliwa był sytuacja, iż od J. S., którego znał, nabył 2 gramy marihuany.

zeznania świadka A. J. (2)

Sąd oparł się również na zeznaniach świadka A. J. (2), które korespondowały w całości zarówno z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i zeznaniami powołanych wcześniej świadków. I ten świadek potwierdził okoliczności związane z nabyciem od oskarżonego we wskazanym okresie 1 grama ziela konopi innych niż włókniste.

opinia z zakresu badań fizykochemicznych oraz uzupełniająca opinia z zakresu badań

Sąd w całości oparł się na tych opiniach, uznając je za pełne, jasne, a zawarte w nich wnioski za logiczne. Biegły w szczególności potwierdził nich, iż ujawniony zarówno przy oskarżonym, jak i w jego domu materiał stanowił środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste. Co istotne, w swojej uzupełniającej opinii J. N. wskazał, iż zabezpieczony materiał roślinny zawierał w sobie co najmniej 273 dawek tego narkotyku. Podkreślił przy tym biegły, iż taka jedna dawka pozwalała na odurzenie pojedynczej osoby.

opinie z zakresu psychiatrii i psychologii.

Sąd oparł się w niniejszej sprawie zarówno na opinii sądowo – psychiatrycznej, jak i sądowo – psychologicznej, uznając, iż sporządzone zostały one w sposób profesjonalny, jasny, pełny, a wnioski tam zawarte były logiczne i spójne, w zasadniczej części korespondujące ze sobą. Oceny takiej nie zmieniał fakt, iż biegła psycholog nie dostrzegała, po przebadaniu oskarżonego, cech uzależnienia mieszanego, a jedynie od środków psychoaktywnych – marihuany („wyniki uzyskane w teście do samooceny uzależnienia od alkoholu nie dają podstaw do twierdzenia o uzależnieniu). W istotnych punktach opinie te bowiem były ze sobą całkowicie zbieżne, w tym w zakresie konieczności stosowania środka zabezpieczającego.

kwestionariusz sporządzony przez specjalistę terapii uzależnień.

Podobnie Sąd ocenił kwestionariusz zebrania informacji przez terapeutę uzależnień, którego treść również korespondowała z konkluzjami czynionymi przez biegłych psychiatrów oraz biegłego psychologa.

opinie biegłego z zakresu informatyki.

Sąd dał wiarę również opiniom z zakresu informatyki, a dotyczącym zabezpieczonego u oskarżonego sprzętu elektronicznego w postaci telefonów komórkowych i kart sim. W tym zakresie opinie te były jasne, pełne i logiczne.

pozostałe dokumenty, w tym protokoły zatrzymania, oględzin, przeszukania miejsc, osób, użycia wagi i testera oraz dane o karalności

Sąd dał również wiarę pozostałym dowodom o charakterze dokumentów, nie znajdując racjonalnych podstaw do ich zakwestionowania, tym bardziej, iż nie czyniły tego strony tego postępowania, w tym sam oskarżony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania świadka R. G.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka R. G., uznając, iż nie były one do końca logiczne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym głównie z wyjaśnieniami samego oskarżonego, który konsekwentnie wyjaśniał, iż tej osobie udzielał, i to odpłatnie narkotyków w postaci marihuany. Tymczasem świadek ten mógł obawiać się wyjawienia faktu nabywania narkotyków, czy też chciał chronić J. S., brata jego narzeczonej.

zeznania świadka J. W. i A. J. (3)

Sąd pominął te dowody jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

J. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analizując całokształt dowodów przeprowadzonych w toku postępowania Sąd uznał, iż potwierdziły one ponad wszelką wątpliwość sprawstwo oraz winę oskarżonego J. S..

W ocenie Sądu nie ulegało przy tym wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego obok znamion czynów zabronionych wskazanych w akcie oskarżenia wyczerpywało jednocześnie również znamiona przestępstwa art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Taka modyfikacja była możliwa w granicach skargi oskarżyciela publicznego, mając na uwadze zdarzenie historyczne – zachowanie oskarżonego objęte aktem oskarżenia. Zarzut dotyczył bowiem również de facto i tego zachowania, które miało miejsce przed samym wytworzeniem narkotyku, a to uprawy ziela konopi innych niż włókniste. Prokurator objął bowiem aktem oskarżenia jako datę popełnienia czynu okres już od maja 2019 roku. Wtedy zaś oskarżony dopiero sadził marihuanę, i ją następnie uprawiał aż do wytworzenia narkotyku w 2020 roku. Opis miejsca zarzucanego czynu również wskazywał, iż pod określeniem wytworzenia narkotyków „ukrywało” się również zachowanie polegające na uprawie roślin służących do tego wytworzenia. Kluczowym jednak elementem był fakt, iż, co słusznie uczynił oskarżyciel publiczny, zarzucono J. S. działanie z góry powziętym zamiarem w ramach jednego czynu ciągłego. Zamiar ten zaś powstał już niewątpliwie wcześniej, z chwilą, gdy oskarżony kupił nasiona pozwalające mu na wyhodowanie marihuany. Oskarżony wtedy bowiem zaczął realizować właśnie swój ustalony z góry plan. Ten sam zamiar obejmował zatem nie tylko wytworzenie marihuany, ale jej wcześniejszą uprawę. Tym samym Sąd przyjął, iż swoim zachowaniem oskarżony wyczerpywał znamiona również czynu zabronionego z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd przyjął jednocześnie, iż czynem ciągłym mogą być objęte zachowania niejednorodne, tak jak w niniejszej sprawie wyczerpujące znamiona czynów wskazanych dwóch przepisów, tj. z art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd podzielił w tym miejscu stanowisko prezentowane w orzecznictwie, iż działania polegające na uprawie konopi, a następnie wytwarzaniu z nich środka odurzającego należy uznać za jedno przestępstwo, wyczerpujące znamiona określone w przepisach art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 23 marca 2018 roku, II AKa 61/2018). Co więcej, w realiach niniejszej sprawy, mając na uwadze właśnie ten z góry powzięty zamiar, działanie w krótkich odstępach czasu w ramach czynu ciągłego z art. 12 § 1 k.k., Sąd uznał , iż tym samym czynem ciągłym wyczerpał oskarżony również znamiona czynów zabronionych z art. 59 ust. 1 k.k. oraz 62 ust. 2 tej samej ustawy.

Tym samym, w ocenie Sądu oskarżony bezsprzecznie w okresie od maja 2019 roku do 24 maja 2020 roku w M. oraz innych nieustalonych miejscach na terenie gminy M. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 3 roślin mogących dostarczyć znaczne ilości środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 80 gramów, zebrał je, a następnie wytworzył z tak zebranych roślin nie mniej niż 80 gramów środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuany), po czym w celu uzyskania korzyści majątkowej część tych środków odurzających udzielił innym osobom, w tym:

- w kwietniu 2020 roku w M. w zamian za umorzenie długu w kwocie 30 złotych przekazał 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. P. (1),

- w kwietniu 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 (jeden) gram tego środka odurzającego A. J. (1),

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 60 złotych 2 (dwa) gramy tego środka odurzającego M. G.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 30 złotych 1 (jeden) gram tego środka odurzającego D. K.,

- w maju 2020 roku w M. sprzedał za kwotę 180 złotych 6 (sześć) gram tego środka odurzającego R. G.,

a część posiadał nadal do dnia 24 maja 2020 roku na własny użytek oraz celem dalszej odsprzedaży kolejnym osobom w znacznej ilości nie mniejszej niż 32,32 grama,

Czynność sprawcza polegała tutaj w pierwszym rzędzie na uprawianiu przez oskarżonego konopi innych niż włókniste. Uprawianie w rozumieniu tego przepisu oznacza m.in. przygotowanie gleby pod zasiew roślin, obejmujące szereg zabiegów uprawowych, a także cykl zabiegów od zasiewu lub zasadzenia rośliny do momentu zbioru, planową opiekę nad wzrostem i rozwojem roślin. Tutaj wszelkie działania oskarżonego taki charakter miały. Oskarżony wybrał miejsce pod uprawę, a następnie zasiał rośliny, z całą pewnością kontrolował ich wzrost, aż do momentu zbioru i zrywania kwiatostanu, co sam, jak przyznał, uczynił. Biegły wskazał przy tym, iż materiał roślinny wytworzony z tych roślin i zabezpieczony w toku postępowania, to właśnie ziele konopi innych niż włókniste. Zgodnie z kolei art. 45 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uprawa konopi innych niż włókniste jest zabroniona. Oznacza to, że każda uprawa takich konopi jest wykonywana wbrew przepisom ustawy.

Zachowanie oskarżonego z całą pewnością wyczerpywało zatem znamiona czynu opisanego w treści art. 63 wskazywanej ustawy. Jednocześnie Sąd nie miał wątpliwości, iż była to uprawa, która mogła dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste. Jak wynikało bowiem chociażby z opinii biegłego już mniejsza ilość narkotyku, zabezpieczona u oskarżonego, a wytworzona z tych roślin, dostarczała ok. 273 dawek, każda mogąca odurzyć jedną osobę. Tymczasem sam oskarżony podczas pierwszych wyjaśnień mówił o wytworzeniu ilości ponad dwukrotnie większej niż ta badana.

Nie ulegało przy tym wątpliwości, iż w tym zakresie oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, chcąc świadomie uprawiać tego typu rośliny i to po to, aby z tych roślin wytworzyć następnie konkretny narkotyk. Oskarżony w dalszej kolejności z kolei, wytworzył z tak uprawianego, a następnie zerwanego materiału roślinnego środek odurzający, czym wyczerpywał znamiona czynu zabronionego z art. 53 ustawy o przeciwdziałania narkomanii.

Nie ulegało bowiem wątpliwości, iż w tym przypadku takimi czynnościami, było suszenie tego materiału roślinnego, jego rozdrabnianie.

Jak słusznie bowiem wskazano w literaturze w przypadku środków naturalnych takich właśnie, jak marihuana, nie jest wytwarzaniem w rozumieniu tego przepisu uprawa marihuany. Podobnie nie jest nim jej zbiór, który zresztą jest stypizowany odrębnie (art. 63 u.p.n.). Natomiast są nim niewątpliwie takie etapy wytwarzania gotowego środka, jak suszenie, rozdrabnianie i porcjowanie. I z takim czynnościami oskarżonego niewątpliwe mieliśmy do czynienia w niniejszej sprawie. Oskarżony sam przyznał bowiem, iż wyraźnie w pierwszej fazie postępowania, iż to on osobiście te narkotyki zbierał, a następnie suszył, rozdrabniał, a w ten sposób wytworzony przez niego środek odurzający nadawał się do jego zażywania i sam go używał, a następnie również sprzedawał.

W ocenie Sądu, nie ulegało przy tym wątpliwości, iż oskarżony wytwarzając nie mniej niż 80 gramów, wytworzył środek odurzający w znacznej ilości przewyższającej znacznie dawki opisywane przez samego biegłego. W orzecznictwie bowiem powszechnie przyjmuje się ilości znacznie mniejsze niż te przypisane oskarżonemu jako środki w znacznej ilości ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 r., IV KK 127/11, LEX nr 897769:).

Sąd uznał jednocześnie, iż w zakresie wytworzonego, a jeszcze nie skonsumowanego bądź odsprzedanego wytworzonego w ten sposób narkotyku, J. S. dopuszczał się jednocześnie czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Było ono bowiem objęte tym samym, z góry powziętym zamiarem, a z drugiej strony czasowo rozciągało się ono na późniejszy okres, aż do 24 maja 2020 roku, a zatem samego zatrzymania oskarżonego. Posiadanie to nie trwało zatem jedynie w chwili wytwarzania narkotyków, co dopiero skłaniałoby Sąd do odstąpienia od przypisania oskarżonemu jednocześnie wyczerpania znamion czynu zabronionego z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu, właśnie z uwagi na ścisły związek z ich wytworzeniem. W sprawie tej z taką sytuacją nie mieliśmy do czynienia, a oskarżony po wytworzeniu marihuany, trzymał ją dalej w domu. I w tym zakresie, w ocenie Sądu, pozostała ilość, zatrzymana u oskarżonego, w świetle chociażby opinii biegłego, również była niewątpliwie znaczna.

Sąd mając z kolei na uwadze, z góry powzięty zamiar i krótkie odstępy czasu, przyjął, iż w ramach tego samego czynu ciągłego, w odniesieniu do środków odurzających sprzedanych wskazanym w przypisanym czynie osobom, J. S. wyczerpał jednocześnie znamiona czynu zabronionego z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Było to bowiem zwieńczenie zaplanowanego wcześniej swoistego „ciągu technologicznego”, trwającego od zasiania roślin do osobistej sprzedaży przez oskarżonego uzyskanego z nich środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste innym osobom, będącym konsumentami.

Oskarżony niewątpliwie działał przy tym z zamiarem bezpośrednim, w celu uzyskania korzyści majątkowej, sprzedając narkotyki jego konsumentom za konkretne sumy pieniężne.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

I.

I.

Sąd wymierzył oskarżonemu J. S. karę bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego był stosunkowo wysoki. Oskarżony z jednej strony uprawiał i wytwarzał znaczną ilość narkotyków, z drugiej czynił to w dużej mierze z chęci zysku. Jego działania były przy tym planowe, działał z pełną premedytacją.

Sąd miał na uwadze przy wymiarze kary również inne okoliczności obciążające oskarżonego, a to nagminność tego typu zjawiska i związana z tym koniecznością ogólnospołecznego oddziaływania kary. Wiadomym jest bowiem, jakim poważnym zagrożeniem dla życia i zdrowia są narkotyki. W związku z tym kara musiała być odpowiednio surowa, aby z jednej strony oddziaływała ogólnoprewencyjnie, a drugiej strony zaś wpływała na postawę oskarżonego, kształtując ją i nie pozwalając na sprzedawanie w przyszłości innym osobom takich środków. Z drugiej strony proceder ten dotyczył narkotyków tzw. „miękkich”, co również rzutowało na wymiar kary.

Sąd miał na uwadze jednak również okoliczności łagodzące takie, jak właściwości i warunki osobiste oskarżonego, i to, że obecnie pracuje jako pracownik budowlany, mając pozytywną opinię w miejscu pracy. Niebagatelne znacznie miał tutaj również sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa, a także zachowanie w toku postępowania karnego, w ramach którego przyznawał się on w zasadniczej części do popełnienia zarzucanego czynu i wyrażał skruchę, chcąc kontynuować leczenie odwykowe, które sam podjął i mając krytyczny stosunek do popełnionego czynu oraz do swojego uzależnienia.

Co istotne Sąd miał też na uwadze, iż chociaż nie zachodziły warunki z art. 31 § 2 k.k., to jest on osobą uzależnioną od narkotyków, co musiało wpływać również na ocenę jego zachowania oraz stopień winy.

To wszystko skłoniło Sąd do uznania, iż nawet najniższa kara przewidziana w ramach przepisu art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stanowiącego podstawę wymiaru kary w oparciu o treść art. 11 § 3 k.k. tj. 3 lata pozbawienia wolności, byłaby niewspółmiernie surowa, mając w szczególności osobę oskarżonego, a także to, iż korzyść jaką osiągnął była niewielka.

Tym samym, Sąd uznał, iż kara wymierzona pozbawienia wolności oskarżonemu, przy zastosowaniu nadzwyczajnego jej złagodzenia w oparciu o treść art. 60 § 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt 2 k.k., jest współmierna zarówno do stopnia społecznej szkodliwości, jak również ze względu na dyrektywy prewencji zarówno indywidualnej jak i ogólnej, związanej z zapobieganiem tego typu przestępstwom. Z drugiej strony zaś kara ta pozwoli oskarżonemu na refleksję odnośnie swojej postawy. Sankcja orzeczona wobec oskarżonej stanowić będzie zdaniem Sądu odpowiednią represję i wpłynie na powstrzymanie się przez niego od popełniania podobnych przestępstw w przyszłości i pomoże w kontynuowaniu właściwej drogi życiowej, zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym oraz normami społecznymi i moralnymi. Tym samym wskazane wcześniej okoliczności nie pozwalały na orzeczenie kary w minimalnym dopuszczalnym zakresie.

Sąd nadzwyczajnie łagodząc oskarżonemu karę pozbawienia wolności orzekł jednocześnie, zgodnie z treścią art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii karę grzywny wysokości 100 (sto) stawek, ustalając wysokości jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) Nadzwyczajne złagodzenie kary za zbrodnię zagrożoną kumulatywnie karą pozbawienia wolności i karą grzywny polega bowiem na wymierzeniu kary pozbawienia wolności poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, ale nie niższej od jednej trzeciej granicy, oraz wymierzeniu kary grzywny na zasadach ogólnych (por. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 20 marca 2019 r. I KZP 15/18złotych)

W zakresie kary grzywny, Sąd kierował się tymi wszystkimi okolicznościami, wskazanymi już powyżej, a wpływającymi na wymiar kary, ustalając wysokość jednej stawki opierał się z kolei na aktualnej sytuacji majątkowej i rodzinnej oskarżonego – osoby młodej, zatrudnionej i posiadającej odłożone zasoby pieniężne.

J. S.

III

I

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie 300 (stu) złotych, mając na uwadze, iż udzielając narkotyków innej osobie oskarżony uzyskał łącznie korzyść majątkową w tej wysokości.

J. S.

IV

I

Na podstawie z kolei art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych nr (...) pod pozycją 1-3 (Drz 155-159/18) oraz dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych nr II/33/20/P pod pozycją 1-17. Były to bowiem z jednej strony środki odurzające, z drugiej zaś narzędzia i przedmioty służące do popełnienia przestępstwa przez oskarżonego.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskar-żony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

II

I

Na podstawie art. 93a § 1 pkt 3 k.k., art. 93b § 1 k.k., art. 93c pkt 5 k.k. i art. 93 d § 5 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień, polegający na poddaniu się leczeniu uzależnienia od środków odurzających, uznając, iż zachodzą wszelkie przesłanki ustawowe takiej decyzji.

Orzekając wymieniony środek zabezpieczający Sąd miał przede wszystkim na względzie okoliczności sprawy, dotychczasowy tryb życia oskarżonego oraz opinie - sądowo-psychiatryczną oraz psychologiczną. J. S. jest osobą niewątpliwie uzależnioną od środków odurzających takich jak marihuana. To uzależnienie miało przy tym związek z przestępstwem przypisanym mu w wyroku. Sam oskarżony wyraził przy tym chęć podjęcia takiej terapii. Sąd również doszedł od przekonania, iż konieczne będzie kontunuowanie leczenia po odbyciu kary po to, aby zapobiec ewentualnemu powrotowi oskarżonego na drogę popełniania przestępstw związanych z uzależnieniem. Brak takiego leczenia oznaczać będzie bowiem, jak wskazali biegli wysokie prawdopodobieństwo powrotu do tego typu przestępstw. Sąd orzekając ten środek nie wzywał przy tym na rozprawę biegłych psychiatrów i psychologa i ich nie wysłuchał, gdyż oskarżony w toku postępowania konsekwentnie wyrażał wolę poddania się leczenia od uzależnienia od alkoholu i zgodę na nałożenie na niego w wyroku takiego środka.

J. S.

V

I

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności ( zatrzymania i tymczasowego aresztowania) od dnia 24 maja 2020 roku, godz. 16:00 do dnia 20 sierpnia 2020 roku;

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Sąd jednocześnie zasądził od oskarżonego w całości na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierzył mu opłatę w kwocie 700 zł. Oceniając sytuację materialną oskarżonego, Sąd doszedł do przekonania, że jest on w stanie ponieść koszty związane z prowadzeniem tej sprawy.

7.  Podpis