7.Sygn. akt III K 81/19

11.WYROK

1.  W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

13.Dnia 3 marca 2021 roku

15.Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Zbigniew Muszyński

16.Protokolant: Małgorzata Foj

Bez udziału Prokuratora – zawiadomiony prawidłowo

oraz oskarżyciela subsydiarnego spółki działającej pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., reprezentowaną przez adwokata G. K.

17.po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21 sierpnia 2019 roku, 2 października 2019 roku, 20 listopada 2019 roku, 22 stycznia 2020 roku, 30 września 2020 roku, 29 października 2020 roku, 25 listopada 2020 roku, 8 grudnia 2020 roku,12 stycznia 2021 roku, 9 lutego 2021 roku, 1 marca 2021 roku

sprawy

B. Z. (1) , syna M. i J. z domu O., urodzonego
w dniu (...)roku w D.,

oskarżonego o to, że:

w sierpniu 2012 r. we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 531 063,24 zł (...) sp. z o.o. w ten sposób, że w toku postępowania przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu Wydział X Gospodarczy o sygn. akt X Gc 545/12 działając w imieniu i na rzecz (...) Company sp. z o.o. posłużył się uprzednio podrobionym przez nieustaloną osobę dokumentem w postaci umowy o współpracy handlowej nr (...) z dnia 29.07.2010 r. oraz załącznika nr 1 do wskazanej umowy w następstwie czego wskazany Sąd będąc wprowadzony w błąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w oparciu o który organ egzekucyjny dokonał zajęcia wskazanej kwoty, która to kwota w całości została przekazana na rzecz (...) Company sp. z o.o. czym działał na szkodę spółki (...) Sp. z o.o.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k . w zw. z art. 294 § 1 k.k . w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

*************************************************************************************

I.  oskarżonego B. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku), wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 1 - 3 k.k. grzywnę w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przy czym ustala wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku) wykonanie wymierzonej wobec oskarżonego kary 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 39 pkt 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku) orzeka wobec oskarżonego B. Z. (1) zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych oraz zasiadania w zarządzie spółek prawa handlowego na okres 3 (trzech) lat;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku) zobowiązuje oskarżonego B. Z. (1) do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., kwoty 531.063,24 (pięćset trzydzieści jeden tysięcy sześćdziesiąt trzy i 24/100) złotych;

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżyciela subsydiarnego spółki działającej pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., kwotę 300 (trzysta) złotych, tytułem kosztów związanych z ustanowieniem w postępowaniu przygotowawczym objętym śledztwem, pełnomocnika adwokata G. K.,

VI.  zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela subsydiarnego spółki działającej pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., kwotę 1.800 ( jeden tysiąc osiemset złotych), tytułem kosztów związanych z ustanowieniem w postępowaniu sądowym, pełnomocnika adwokata G. K., oraz kwotę 300 (trzysta) złotych, tytułem zwrotu opłaty od wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia;

VII.  obciąża oskarżonego kosztami postępowania sądowego oraz wymierza opłatę w kwocie 1.300 (jeden tysiąc trzysta) złotych.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

81/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

2.  USTALENIE FAKTÓW

2.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. Z. (1)

czyn przypisany w punkcie I części wstępnej wyroku stanowiący przestępstwo kwalifikowane z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

B. Z. (1) wraz z A. R. (1) prowadzili wspólnie spółkę działającą pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.. W związku z odmienną wizją biznesową oraz kryzysem na rynku odzieżowym, B. Z. (1) został wykluczony ze spółki. W dniu 8 października doszło do odwołania B. Z. (1) z zarządu. A. R. (1) zajmował się najmem pomieszczeń ii zarządzaniem nieruchomościami, wygaszając działalność produkcyjną, jako nieopłacalną. B. Z. (1) założył spółkę (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która przejęła pracowników T. F. i kontynuował prowadzenie działalności produkcyjnej. W zarządzie ujawniono jego żonę A. Z. oraz syna M. Z. (1), który formalnie pełnił funkcję wiceprezesa zarządu mimo, że nie zajmował się sprawami spółki. Firmą w rzeczywistości kierował B. Z. (1).

częściowe wyjaśnienia B. Z. (1)

646-647 akt sądowych

zeznania A. R. (1)

20-21,

24-25 akt prokuratorskich

79v-85 akt sądowych

częściowe zeznania I. K.

87-88 akt prokuratorskich

553v-554 akt sądowych

częściowe zeznania A. Z.

1530- (...) akt prokuratorskich

555-558 akt sądowych

B. Z. (1), działając w imieniu (...) Company sp. z o.o., skierował do spółki (...) sp. z o.o. fakturę VAT (...).

Spółka, po otrzymaniu faktury, zwróciła ją pismem z dnia 26 listopada 2010 r. z uwagi na brak jakichkolwiek podstaw formalnych do jej wystawienia. Spółka nie dokonała zlecenia wykonania usług. Towar nie został odebrany. Wystawca faktury, tj. spółka (...) sp. z o. o. reprezentowana przez B. Z. (1) nie zaksięgowała faktury w księgach za listopad 2010 rok.

B. Z. (1) podpisał w imieniu spółki (...) sp. z o.o. umowę o współpracy wraz z załącznikiem nr 1 stanowiącym jego integralną część, zaś w imieniu drugiej strony- spółki (...) sp. z o.o. podpisała się nieustalona osoba, która nakreśliła podpis za M. Z. (1), zarówno na umowie jak i na załączniku nr 1.

W świetle zapisów podrobionej umowy, (...) Company sp. z o.o. miała produkować odzież męską z surowców powierzonych przez (...) sp. z o.o., z przeznaczeniem na eksport i rynek krajowy. Ceny usług zostały określone w załączniki numer 1 do umowy. Umowa nie była realizowana a spółka (...) sp. z o.o. nie miała wiedzy o jej istnieniu.

Po około dwóch latach, B. Z. (1) wystawił weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową na zabezpieczenie istniejących i przyszłych roszczeń.

częściowe wyjaśnienia B. Z. (1)

646-647 akt sądowych

zeznania A. R. (1)

20-21,

24-25 akt prokuratorskich

79v-85 akt sądowych

zeznania Z. N.

(...)- (...) prokuratorskich

94-95 akt sądowych

zeznania D. D.

(...)- (...) akt prokuratorskich

93v-94 akt sądowych

zeznania A. D.

1650- (...) prokuratorskich

94 akt sądowych

zeznania M. Ż.

555 akt sądowych

opinia biegłego- ekspertyza z zakresu porównawczych badań pisma ręcznego i podpisów z dnia 30 września 2015 r. i z dnia 31 marca 2016 r. wraz z ustną opinią biegłego P. F.

7-19,

(...)- (...),

(...)- (...),

572v

kopia akt sprawy X GC 545/12 Sądu Okręgowego we Wrocławiu

96- (...)

akt prokuratorskich

W sierpniu 2012 roku, posługując się podrobioną umową o współpracy wraz z załącznikiem nr 1, B. Z. (1) działając przez pełnomocnika, przedłożył ją do pozwu o zapłatę w trybie nakazowym, jako dowód mający uwiarygodnić nieistniejące roszczenie z weksla. Pozew został wniesiony w dniu 22 sierpnia 2012 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu, X Wydział Gospodarczy na podstawie przedłożonej przez B. Z. (1) dokumentacji, będąc wprowadzony w błąd co do istnienia transakcji gospodarczej, wydał nakaz zapłaty z dnia 5 września 2012 r., sygn. X gNc 668/12.

kopia akt sprawy X GC 545/12 Sądu Okręgowego we Wrocławiu

96- (...)

akt prokuratorskich

protokół oględzin akt Km 4852/12wraz z kopią akt egzekucyjnych

41-71 akt sądowych

W dniu 12 września 2012 r. B. Z. (2) złożył za pośrednictwem pełnomocnika, wniosek o zabezpieczenie roszczenia do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kłodzku, T. G., przedkładając nakaz zapłaty.

Organ egzekucyjny na podstawie przedłożonego do wniosku tytułu egzekucyjnego, zarejestrował sprawę pod sygn. akt Km 4852/12 i z dniem 17 września 2012 r. wszczął postępowanie zabezpieczające, co do kwoty należności głównej 418.460 zł oraz odsetek ustawowych w kwocie 99.111 zł. Komornik sądowy dokonał zajęcia wskazanej kwoty na rachunkach (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością tj. prowadzonego przez (...) Bank (...) Spółka Akcyjna oraz dwóch rachunków prowadzonych przez (...) Bank Spółka Akcyjna.

częściowe wyjaśnienia B. Z. (1)

646-647 akt sądowych

zeznania A. R. (1)

20-21,

24-25 akt prokuratorskich

79v-85 akt sądowych

zeznania M. Ż.

555 akt sądowych

zeznania T. G.

85-86 akt sądowych

protokół oględzin akt Km 4852/12 wraz z kopią akt egzekucyjnych

41-71 akt sądowych

pismo komornika z 5 stycznia 2018 r.

95v, 97 akt sądowych

W dniu 24 września 2012 r. całość zajętych środków została przekazana przez Komornika Sądowego z rachunku bankowego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzony w (...) Bank (...) S.A. o numerze (...) na rachunek bankowy prowadzony dla spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przez (...) S.A. Oddział w K. o numerze (...).

potwierdzenie transakcji

26

Kwota spornej faktury została ujawniona w sprawozdaniu finansowym na dzień 31 grudnia 2010 r. w dniu 21 lipca 2013 roku, po ponownym otwarciu ksiąg przez B. Z. (1).

dokumentacja rejestrowa spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

(...)-600g

B. Z. (1) zajmował się prowadzeniem działalności produkcyjnej na rynku odzieżowym. Uprzednio wielokrotnie karany m.in. za przestępstwa skarbowe. Rozwiedziony, posiadający dorosłego syna i córkę.

Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

częściowe wyjaśnienia B. Z. (1)

75-76

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

89

karta karna

91

opinia biegłego lek. med. J. M. (1) z dnia 11.02.2021 r. dot. oskarżonego B. Z. (1)

633- 635

2.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Nie dotyczy.

Nie dotyczy.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy.

Nie dotyczy.

Nie dotyczy.

3.  OCena DOWOdów

3.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowe wyjaśnienia B. Z. (1)

Wyjaśnienia zasługiwały na wiarę jedynie w zakresie, w jakim były zbieżne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, któremu Sąd przyznał walor wiarygodności. Wyjaśnienia, którym Sąd dał wiarę dotyczyły głównie kwestii pobocznych, nie mających związku z zarzutem, jak np. przejęcie pracowników (...) sp. z o.o. Jedynie wystawienie weksla przez spółkę (...) sp. z o.o. oraz możliwość działania w imieniu obu spółek a także dochodzenie należności (choć w ocenie Sądu nienależnej), mające swoje odzwierciedlenie w dowodach z dokumentów, przyczyniły się do dokonania ustaleń faktycznych.

zeznania A. R. (1)

Zeznania spójne i konsekwentne. Cechują się bardzo dużą szczegółowością i mają odzwierciedlenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Świadek opisał okoliczności zawiązania współpracy z B. Z. (1), zalążki nieporozumień biznesowych pomiędzy wspólnikami prowadzącymi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które doprowadziły do ich konfliktu interpersonalnego i rozdziału kompetencji a w konsekwencji wykluczenie B. Z. (1) z pełnienia formalnej funkcji w spółce. Świadek wskazał, że B. Z. (1) wraz z rodziną (ówczesną żoną i synem) założył spółkę (...) sp. z o.o. i wystawił fakturę nr (...) na rzecz (...) sp. z o.o. na kwotę 418.460 zł, którą otrzymał przez swoją księgową. Świadek zeznał, że odesłał fakturę VAT do spółki (...) sp. o.o. wraz z pismem przewodnim, w którym wyjaśnił powody jej zwrotu tj. brak rzeczywistej współpracy pomiędzy spółkami i brak podstaw do wystawienia faktury. Wskazał, że po dwóch latach konto spółki zostało objęte zajęciem komorniczym na kwotę 531.063,24 złotych, i wtedy pierwszy raz zobaczył umowę o współpracy handlowej, załącznik do niej, zlecenie oraz deklaracje wekslową z wekslem. Świadek opisał przebieg postępowania sądowego oraz zmian osobowych w spółkach a także charakter ich działalności.

zeznania I. K.

Sąd uznał zeznania za wiarygodne, jedynie w zakresie, w którym świadek przyznała, że wykonywała usługi rachunkowe dla spółki (...) sp. z o.o. oraz w zakresie, że nigdy nie widziała umowy o współpracę a wiedza na temat spornej faktury ograniczała się jedynie do tego, że dowiedziała się od J. M. (2), pełnomocnika spółki (...) sp. z o.o., że faktura (...) jest przedmiotem sporu.

częściowe zeznania A. Z.

Sąd przyznał wiarygodność zeznaniom A. Z. jedynie w zakresie spójnym z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Świadek opisała początki współpracy i założenia spółek (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. Sąd uznał za wiarygodne jej zeznania odnośnie wygaszania produkcji odzieży oraz zajęcia się wynajmem powierzchni, które mają swoje odzwierciedlenie w zeznaniach A. R. (1).

zeznania Z. N.

Świadek zeznał, że nie było mu nic wiadomo, żeby pomiędzy spółkami była zawarta jakaś umowa o współpracy, słyszał jedynie o jakiejś spornej fakturze na dużą kwotę. Wskazał, że nie miał wiedzy na temat żadnych umów, w tym także na temat spornej umowy o współpracę nr 1/201 z dnia 29 lipca 2010 r., gdyż tym zajmował się B. Z. (1). Wskazał, że skoro faktura była na tak wysoką kwotę i na tak dużą ilość, to musiała być "zbiorówką faktur". Nigdy jej jednak nie widział i jak stwierdził "nie miał z nią do czynienia", a zajmować się nią musiał dział handlowy. Od pracowników, w tym od A. D. miał dowiedzieć się o wystawianiu faktur przez spółkę (...) na rzecz (...) sp. z o.o. Zeznał, że M. Z. (1) był synem B. Z. (1), mieszkającym w Anglii, a w firmie był gościem, przyjeżdżał raz w miesiącu na kilka godzin.

zeznania D. D.

Świadek nie miała wiedzy na temat faktury VAT ani współpracy handlowej pomiędzy spółkami. Potwierdziła jedynie, że prezesem Zarządu w spółce (...) sp. z o.o. był B. Z. (1), a dyrektorem A. R. (2). M. Z. (1) według świadka bywał w spółce jedynie gościnnie jako syn prezesa B. Z. (1).

zeznania A. D.

Świadek będąca pracownikiem spółki nie miała wiedzy na temat współpracy spółki (...) sp. z o.o. i spółką (...) sp. z o.o. Potwierdziła, że prezesem Zarządu w spółce (...) sp. z o.o. był B. Z. (1) oraz że widziała kilkukrotnie M. Z. (1) w spółce, ale nie miała wiedzy, że pełnił on jakąkolwiek funkcję.

zeznania M. Ż.

Świadek będąca pomocą głównej księgowej w spółce (...) sp. z o.o. zeznała jedynie, że powiadomiła A. R. (2) o zajęciu komorniczym i wskazała na jego zdziwienie i stwierdzenie, że ktoś niesłusznie pobrał pieniądze.

zeznania T. G.

Zeznania zasługują na wiarę. Świadek jako osoba obca dla stron, nie miał powodów, by składać fałszywe zeznania. Nadto jego zeznania znajdują odzwierciedlenie w dowodach z dokumentów, w protokole oględzin akt Km 4852/12 z kopią akt egzekucyjnych. Okoliczności nie były kwestionowane zarówno przez oskarżonego jak i reprezentującego pokrzywdzoną spółkę (...).

1.1.1.

opinia biegłego- ekspertyza z zakresu porównawczych badań pisma ręcznego i podpisów z dnia 30 września 2015 r. oraz z dnia 31 marca 2016 r. wraz z ustną opinią biegłego P. F. przed Sądem Gospodarczym

Opinie została sporządzone przez kompetentną i upoważnioną do tego osobę, po przeprowadzeniu stosownego badania. Zgodnie z treścią opinii biegłego sądowego z zakresu badań pisma ręcznego, maszynowego, odcisków pieczątek i zakresu kryminalistycznej analizy dokumentów, kwestionowany podpis usytuowany w pozycji (...) na umowie o współpracy handlowej nr (...) zawartej w dniu 29 lipca 2010 r. pomiędzy nie został nakreślony M. Z. (1). Biegły ustalił w oparciu o przeprowadzone badania komparystyczne, że kwestionowany podpis widniejący na załączniki nr 1 nie został nakreślony przez M. Z. (1). Opinia biegłego zasługuję na przyznanie jej waloru wiarygodności w całości. Sąd podzielając argumentację biegłego w opinii pisemnej, przyjął wnioski, jako własne. Opinia nie była kwestionowana przez obronę i oskarżonego.

1.1.1.

kopia akt sprawy X GC 545/12

Dowód przyczynił się do potwierdzenia skierowania pozwu o zapłatę w którym roszczenie z weksla było uwiarygodnione istnieniem umowy o współpracę ze spółką (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Akta zostały także wykorzystane w zakresie sporządzonej opinii grafologicznej oraz wydania nakazu zapłaty. Sąd dokonując ustaleń nie jest związany ustaleniami sądów cywilnych, mając przy tym na względzie treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. akt V CSK 425/17.

1.1.1.

protokół zatrzymania rzeczy,

protokół oględzin akt Km 4852/12 wraz z kopią akt egzekucyjnych

Czynności procesowe podjęte w przedmiotowej sprawie odbyły się zgodnie z prawem, a z każdej z nich sporządzono stosowne protokoły, a ich wyniki nie budziły żadnych wątpliwości. Podjęte w sprawie czynności zostały przeprowadzone przez uprawnione podmioty zaś sposób przeprowadzenia tych czynności nie był kwestionowany przez strony postępowania

1.1.1.

pismo komornika z 5 stycznia 2018 r.

Pismo urzędowe nie budzi wątpliwości. Zgodnie z treścią pisma komornika sądowego, środki zostały zabezpieczone na rachunku depozytowym Ministerstwa Finansów w kwocie 553073,47 zł z czego kwota 531063,24 zł stanowiła kwotę zabezpieczenia a 22010,23 zł odsetki od dnia 24 września 2012 r.

1.1.1.

potwierdzenie transakcji

Dowód nie budzi wątpliwości. Wskazuje zajęcie środków w kwocie 531 063,24 złotych na rachunku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

Nie budził wątpliwości opracowany wywiad środowiskowy, gdyż został sporządzony przez uprawniony podmiot i zawiera wszystkie niezbędne elementy. Oskarżony nie stawił się jednak na spotkanie z kuratorem pomimo telefonicznego umówienia się.

karta karna

Ustalając wcześniejszą karalność oskarżonego, Sąd oparł się na odpowiedzi z Krajowego Rejestru Karnego, której przypisuje walor wiarygodności. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność przedstawionych danych, które nie budzą najmniejszych zastrzeżeń, co do ich autentyczności i wiarygodności.

opinia biegłego lek. med. J. M. (1) z dnia 11.02.2021 r. dot. oskarżonego B. Z. (1)

Opinia merytorycznie prawidłowa, wystawiona przez kompetentny podmiot Sąd uznał sporządzoną opinię za odpowiadającą wymogom prawa tj. jasną, pełną i nie zawierającą sprzeczności oraz opartą na specjalistycznej wiedzy. Powyższe spowodowało, że stanowiła pełnowartościowy materiał dowodowy. Biegły wykazał możliwość wzięcia udziału przez B. Z. (1) w toczącym się postępowaniu.

3.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

częściowe wyjaśnienia B. Z. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom z dnia 2 października 2019 r., w których nie przyznał się do winy. Odnośnie natomiast wyjaśnień uzupełniających złożonych w dniu 1 marca 2021 r. w większości nie zasługują na wiarę i według Sądu stanowią jedynie przyjętą linie obrony. Oskarżony próbował uniknąć odpowiedzialności karnej powołując się na wygrane sprawy gospodarcze i karne, mimo, że tut. Sądu nie wiążą te ustalenia a nadto z akt sprawy jawi się całkiem inny obraz. Jako niewiarygodne jawią się również wyjaśnienia, że jego syn M. Z. (1) przylatywał z L., by zajmować się sprawami spółki. Przeczą temu zeznania wiarygodnych świadków, będących zatrudnionymi w spółce oskarżonego tj. A. D., D. D. i Z. N., którzy zgodnie zeznali, że przebywał on jedynie gościnnie w firmie, przychodząc do niej jako syn prezesa. Sąd, co oczywiste nie kwestionuje tego, że formalnie występował on w spółce (...) sp. z o.o. jako wiceprezes zarządu, niemniej jednak w ocenie Sądu w rzeczywistości nie wykonywał on żadnych czynności a to oskarżony kierował firmą. Nie sposób zatem uznać, że oskarżony mógł nie wiedzieć, że umowa o współprace wraz z załącznikiem zostały podrobione. Tym bardziej, że umowa nie była wykonywana. Wprawdzie przed Sądem, już po przeprowadzeniu wszystkich dowodów, wskazał, że była to faktura zbiorcza niemniej jednak mając na uwadze treści zeznań pracowników, nie sposób było wyjaśnić odmiennie. Wyjaśnienia oskarżonego prawie nic nie wniosły do sprawy, opisując głównie zalążki konfliktu z A. R. (1).

1.1.1.

zeznania M. Z. (1)

Zeznania M. Z. (1) nie zostały wykorzystane do ustalenia stanu faktycznego, bowiem jako osoba najbliższa oskarżonemu (syn) mógł on skorzystać z prawa do odmowy składania zeznań zgodnie z przepisem art. 182 § 1 k.p.k. Jednocześnie jego zeznania mając na względzie treść opinii biegłego z zakresu pisma, która nie była kwestionowana przez żadną ze stron, i której wnioski sąd przyjął, jako własne, powoduje zbędność przesłuchania świadka, bowiem okoliczności, które miałby udowodnić są bezsporne i zostały udowodnione bez konieczności dalszego dowodzenia.

1.1.1.

częściowe zeznania A. Z.

Sąd z dużą ostrożnością ocenił zeznania A. Z., mając na względzie, że świadek była żoną oskarżonego w krytycznym czasie a później nadal prowadzili wspólnie działalność oraz treść wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 6 października 2016 r., sygn. V K zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego, Wydział IV Odwoławczy dnia 31 maja 2017 r., sygn. IV Ka 1463/16 na okoliczność jaką A. Z. pełniła w spółce (...) w roku 2010. Sąd nie dał wiary świadkowi w zakresie, w którym zeznała, że sporna umowa rzeczywiście została zawarta. Jak sama przyznała, nie widziała takiego dokumentu, a nadto wskazywała, że A. R. (1) zajął się wynajmem nieruchomości i nie chciał prowadzić w ogóle działalności odzieżowej, a nadto jak sama wskazała, zakazał zamawiania odzieży od spółki (...) sp. z o.o. Tym samym zeznania świadka są wewnętrznie sprzeczne i nie sposób przyznać im waloru wiarygodności. Nadto nie sposób uznać za wiarygodne zeznań odnośnie tego, że M. Z. (1) dużo przebywał w Polsce i zawierał umowy w ojcem B. Z. (1). Sąd nie dał temu wiary, gdyż przeczą temu zeznania pracowników spółki (...) sp. z o.o. oraz z uwagi na fakt, że świadek nie potrafiła wskazać, czego te umowy dotyczyły, pomimo powiązań zarówno rodzinnych jak i biznesowych. Nie potrafiła wskazać także szczegółów spornej umowy ani żadnych ustaleń pomiędzy stronami, wskazując, że nie była pracownikiem (...) Company sp. z o.o. Ponadto w większości zeznania świadka nie miały znaczenia dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie i dotyczyły okoliczności nieistotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy.

1.1.1.

częściowe zeznania I. K.

Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadka, bowiem stoją w sprzeczności z dokumentacją ujawnioną w Krajowym Rejestrze Sądowym. Świadek zeznała bowiem, że odmówiła sporządzenia sprawozdań finansowych w spółce za lata 2011,2012,2013,2014,2015 a po tym jak B. Z. (1) ponowił propozycję uwarunkowała sporządzenie sprawozdań od autoryzacji gdyż nie chciała weryfikować poprawności rozliczeń wykonanej i sprzedanej produkcji a w spółce nie była prowadzona inwentaryzacja. Wskazała także, że oskarżony nie zlecił jej w 2013 roku ponownego otwarcia ksiąg rachunkowych za 2010 rok, celem dokonania zmian. Z dokumentacji rejestrowej natomiast (k. 586-600g) wynika natomiast, że I. K. sporządziła w dniu 21 lipca 2013 roku sprawozdanie finansowe na dzień 31 grudnia 2010 r., wskazując w nim wysokość kwoty brutto spornej faktury tj. kwotę 418.460 zł (k. 599). Sprawozdanie to podpisał także B. Z. (1).

Świadek wskazała, że faktura została ujęta w księgach rachunkowych przez osobę wcześniej zatrudnioną do prowadzenia rachunkowości tj. J. T. w sytuacji gdy z pisma otrzymanego od J. T. (k.574,603) wynika, że nie zna B. Z. (1), i nie wie skąd jej dane osobowe wzięły się w sprawie.

4.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

B. Z. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd podzielił pogląd oskarżyciela subsydiarnego odnośnie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu B. Z. (1). W ocenie Sądu wina oskarżonego jest ewidentna i nie budzi najmniejszych wątpliwości. Tym samym, Sąd uznał, że B. Z. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa kwalifikowanego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, ze znamiennym celem w postaci chęci uzyskania korzyści majątkowej przez sprawcę. Istotną dla bytu tego przestępstwa jest oczywiście okoliczność, że sprawca korzyść tę uzyskuje za pomocą wprowadzenia w błąd lub wyzyskania błędu czy też niezdolności drugiej strony do należytego pojmowania dokonywanych działań. Chęć osiągnięcia korzyści majątkowej (animus lucri faciendi), jako element znamion strony podmiotowej oszustwa, odróżnia je od tych przestępstw przeciwko mieniu, w których kierunkowy zamiar sprawcy polega na chęci posiadania rzeczy dla siebie. Zamiar przywłaszczenia jest niewątpliwie węższy od zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, gdyż odnosi się wyłącznie do cudzego prawa własności i powiązany jest z istotą strony przedmiotowej kradzieży lub przywłaszczenia, przejawiającą się w objęciu we władanie cudzej rzeczy ruchomej lub przywłaszczeniu rzeczy już posiadanej (lub prawa majątkowego). (…) Pojęcie chęci uzyskania korzyści majątkowej ma szerszy charakter i zamiar ten może polegać na uzyskaniu korzyści majątkowej innego rodzaju niż przysporzenie w postaci uzyskania prawa własności do cudzej rzeczy. Zamiar osiągnięcia korzyści majątkowej może obejmować nie tylko przemieszczenie cudzego mienia, lecz także i inne formy uszczuplenia mienia innej osoby, prowadzące w konsekwencji do przysporzenia majątkowego sprawcy kosztem pokrzywdzonego (T. O., „Oszustwo jako przestępstwo majątkowe i gospodarcze”, s. 7-8). Dla bytu przestępstwa, po stronie oskarżonego musi istnieć bezpośredni zamiar kierunkowy popełnienia przestępstwa oszustwa - działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej chcąc doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd. Działanie sprawcy, określone w art. 286 § 1 k.k. jako doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, sprowadza się do trzech wymienionych w tym przepisie sposobów: wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu, wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Jeżeli chodzi o dwa pierwsze sposoby działania, to zawsze przy ich stosowaniu warunkiem zrealizowania skutku jest błąd po stronie pokrzywdzonego. Może to być błąd co do osoby, błąd co do rzeczy, błąd co do zjawiska lub zdarzenia. W sytuacji wprowadzenia w błąd sprawca wywołuje w świadomości pokrzywdzonego fałszywe wyobrażenie (rozbieżność między rzeczywistością), zaś w przypadku wyzyskania błędu ta rozbieżność już istnieje, a sprawca nie koryguje jej, lecz korzysta z tego błędu dla uzyskania przez siebie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji majątkowej (por. wyrok SN z 2 grudnia 2002 roku, IV KKN 135/00). Wprowadzenie w błąd może przejawiać się w najrozmaitszych formach. Może zostać dokonane słowem, pismem, gestem lub w jakikolwiek inny sposób. Może polegać na podjęciu przez sprawcę określonego działania, na przykład złożeniu określonego oświadczenia, dokumentów stwierdzających nieprawdę lub sfałszowanych. Wprowadzenie w błąd może dotyczyć także sądu, w tej sytuacji mamy do czynienia z oszustwem procesowym. W tym wypadku sąd staje się podmiotem doprowadzonym do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, może być także cudzym mieniem.

Przekładając tak sprecyzowane znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. na zachowanie oskarżonego, Sąd doszedł do następujących wniosków. Zgromadzony materiał dowodowy wykazał, że oskarżony działając w imieniu spółki (...) sp. z o.o., ewidentnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej skierował pozew o zapłatę z weksla przeciwko spółce działającej pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.. Posługując się podrobioną umową o współpracę z dnia 29 lipca 2010 roku wraz z załącznikiem nr 1, którą sam podpisał w imieniu spółki (...) sp. z o.o., wprowadził w błąd Sąd, co do istnienia transakcji gospodarczej wskutek czego sąd niekorzystnie rozporządził cudzym mieniem tj. spółki (...) sp. z o.o. Oskarżony posługując się podrobioną dokumentacją, wprowadzając przy tym ów Sąd w błąd, co do okoliczności, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy działał z pełną świadomością i konsekwencją. B. Z. (1) miał wiedzę, że współpraca pomiędzy spółkami w rzeczywistości nie istniała. W konsekwencji, Sąd będąc wprowadzony w błąd wydał nakaz zapłaty. W dalszej konsekwencji, oskarżony wykorzystując tytuł egzekucyjny skierował do komornika sądowego, w imieniu spółki (...) sp. z o.o., wniosek o zabezpieczenie roszczenia, co doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem spółki (...) sp. z o.o., bowiem zostały zajęte środki finansowe na rachunku firmowym pokrzywdzonej spółki i przekazane spółce zarządzanej przez B. Z. (1) tj. (...) Company sp. z o.o. Sąd nie ma najmniejszych wątpliwości, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, mając pełną świadomość braku istnienia umowy handlowej. Oskarżony uzyskał także korzyść majątkową, gdyż organ egzekucyjny przekazał środki na konto spółki choć dla realizacji znamion czynu z art. 286 k.k. nie ma znaczenia czy korzyść została osiągnięta- wystarczającym jest, że oskarżony działał w celu jej osiągnięcia.

W świetle zapisów podrobionej umowy o współpracy, spółka (...) sp. z o.o. miała produkować odzież męską z surowców powierzonych przez (...) sp. z o.o., z przeznaczeniem na eksport i rynek krajowy. W imieniu pokrzywdzonej spółki (...) sp. z o.o. podpis złożył oskarżony B. Z. (1) a po stronie (...) Company sp. z o.o. nieustalona osoba, która podpisała się w imieniu M. Z. (2), będącego synem oskarżonego. Zgodnie z opinią biegłego z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego, która jest bezsporna, podpis M. Z. (1), który widniał na umowie został podrobiony przez nieustaloną osobą. W świetle całokształtu materiału dowodowego Sąd nie ma wątpliwości, że B. Z. (1) wiedząc o podrobionym podpisie, w sposób przemyślany, zaplanowany i konsekwentny dążył do uzyskania korzyści majątkowej, wskutek dokonania oszustwa. B. Z. (1) natomiast wiedząc, że umowa jest podrobiona i mając wiedze, że spółka nie zawiązywała współpracy na wyprodukowanie odzieży, posłużył się nią w celu uzyskania tytułu wykonawczego, i wyegzekwowania nienależnych mu środków finansowych, wprowadzając tym samym w błąd Sąd Okręgowy we Wrocławiu, który wydał nakaz zapłaty w sprawie prowadzonej pod sygn. X Gc 545/12. B. Z. (1) już po uzyskaniu nakazu zapłaty skierował tytuł egzekucyjny do Komornika Sądowego w celu zabezpieczenia środków na rachunku spółki (...) sp. z o.o. Komornik sądowy, nie będąc uprawnionym do badania zasadności i wymagalności roszczenia, dokonał zajęcia środków spółki na rachunku bankowym w sprawie Km 4852/12, co doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonej spółki, która od dnia zajęcia tj. od dnia 24 września 2012 roku nie może dysponować swoimi środkami. Sąd ma przy tym w polu widzenia, że sporna faktura VAT NR (...) z dnia 8 listopada 2010 r. nie przedstawiała rzeczywistej transakcji gospodarczej, o czym świadczą chociażby zeznania pracowników spółki (...), którzy wskazywali, że nie były wykonywane zlecenia na tak dużą kwotę, a faktura mogła ewentualnie być zbiorem mniejszych zamówień. Ponadto ww. faktura została zwrócona przez spółkę (...) sp. z o.o., pismem z dnia 26 listopada 2010 r., z uwagi na brak podstaw do jej wystawienia. W piśmie A. R. (1), reprezentujący spółkę wskazał, że odsyła fakturę, bo podmioty gospodarcze nie zawarły stosownej umowy o współpracę i nie ustaliły jednostkowego cennika usług. Pismo zostało skutecznie doręczone do spółki oskarżonego. Ponadto sporna faktura nie została zaksięgowana przez spółkę (...) sp. z o.o. zaś B. Z. (1) po otrzymaniu zwrotu faktury nie powołał się na rzekomo zawartą umowę handlową by po dwóch latach od jej zwrotu, wykorzystać ją w powództwie o zapłatę w post. nakazowym, co dobitnie świadczy o oszukańczym z góry zaplanowanym działaniu B. Z. (1). Wskazać także należy, że oskarżony skierował pozew wekslowy, nie wzywając przy tym uprzednio pokrzywdzonej spółki do wykupu weksla. Na podstawie wszystkich tych okoliczności, oskarżony z całą pewnością działał świadomie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym. W realiach niniejszej sprawy, nie sposób uznać, że B. Z. (1), będąc prezesem spółki, którą rzeczywiście zarządzał mógł nie wiedzieć, że umowa handlowa nie była realizowana i nie została zawarta. W ocenie Sądu, B. Z. (1) świadomie i z góry powziętym zamiarem wytoczył powództwo o zapłatę o nieistniejące roszczenie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wskazać także należy, że jako nieracjonalne jawi się zawarcie umowy o współprace przez spółkę (...) sp. z o.o., gdyż umowa ta nie miała jakiegokolwiek celu ekonomicznego- spółka (...) sp. z o.o. dążyła bowiem do wygaszenia działalności produkcyjnej, nie planowała prowadzić działalności w zakresie sprzedaży odzieży a zająć się najmem powierzchni a ponadto znajdowała się w niestabilnej sytuacji finansowej. Podkreślenia wymaga także okoliczność nazbyt wysokich cen uwzględnionych w załączniku nr 1 do umowy z dnia 29 lipca 2010 r. oraz fakt nie stosowania zabezpieczenia wekslowego w prowadzonej działalności przez B. Z. (1) oraz A. R. (1).

art. 286 § 1 k.k.

- działanie motywowane celem uzyskania korzyści majątkowej,

- wprowadzenie w błąd Sądu Okręgowego w zakresie istotnych informacji, jakimi bez wątpienia jest nieistniejące umowa o współpracy, która miała uwiarygadniać roszczenie w powództwie o zapłatę, i doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia cudzego mienia tj. spółki działającej pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością poprzez zmniejszenie stanu majątkowego spółki, w wyniku zabezpieczenia a następnie przekazania jej środków finansowych na rzecz (...) Company spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, którymi to środkami nie może rozporządzać;

- umyślne działanie z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania: oskarżony od samego początku obejmował świadomością pokrzywdzenie spółki, działając w sposób zaplanowany, konsekwentny i świadomy;

art. 294 § 1 k.k.

Zaostrzenie odpowiedzialność karnej w stosunku do mienia znacznej wartości, którym jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 złotych, zgodnie bowiem z treścią art. 115 § 5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 złotych.

Kwota 531 063,24 złotych bez wątpienia stanowi mienie znacznej wartości, o której mowa w art. 294 § 1 k.k. zarówno obecnie jak i na mocy przepisów obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 roku. Zgodnie bowiem z art. 115 § 5 k.k. w brzmieniu obecnie jak i poprzednio obowiązującym, mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 złotych.

art. 270 § 1 k.k.

- posłużenie się uprzednio podrobionym przez nieustaloną osobę dokumentem w postaci umowy o współpracy handlowej nr (...) z dnia 29.07.2010 r. oraz załącznika nr 1, w celu użycia ich za autentyczne, przedkładając je do pozwu o zapłatę, mając świadomość, że są sfałszowane;

- umyślność w zamiarze bezpośrednim;

art. 11 § 2 k.k.

Okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu uzasadniają potraktowanie jego zachowania w kategoriach jednego czynu w rozumieniu art. 11 § 1 k.k. W sprawie miał miejsce zbieg kumulatywny przepisów art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. Wyraz temu daje kumulatywna kwalifikacja czynu wyrażona poprzez ujęcie w przyjętej kwalifikacji art. 11 § 2 k.k.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

5.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. Z. (1)

I

I

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności uznając, że oskarżony jest winny zarzucanego mu czynu. Wina oskarżonego wynika z całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie i jest ewidentna.

W opinii Sądu wysokość wymierzonej kary pozbawienia wolności czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełnia swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegającej na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa. Wymierzona kara nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa.

Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności miał na uwadze, jako okoliczności obciążające:

1)  wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu, w tym rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, w tym wykorzystanie sądu do uzyskania tytułu celem egzekwowania nienależnego świadczenia oraz motywację oskarżonego;

2)  uprzednią karalność.

Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego, będą 2 lata pozbawienia wolności. Kara orzeczona w wyższym wymiarze byłyby karą nazbyt surową. Wymierzona oskarżonemu kara w ocenie Sądu czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełniają swoje zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa.

Ponadto w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd orzekł na podstawie art. 33 § 1-3 k.k. grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych, przyjmując jedną stawkę w kwocie 50 zł. Kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości, a co do wysokości stawki dziennej, uwzględnia warunki osobiste, rodzinne, sytuacje majątkową oraz możliwości zarobkowe oskarżonego.

II

I

Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby, uznając, że nie jest osobnikiem na tyle zdemoralizowanym, aby zastosować wobec niego środki resocjalizacyjne w zakładzie zamkniętym. Sąd zastosował przepisy poprzednio obowiązujące, gdyż w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 r. są względniejsze dla oskarżonego i pozwalają zastosować instytucje warunkowego zawieszenia kary. W uznaniu Sądu wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności dla zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa, jest zawieszenie jej wykonania na ww. okres próby. W ocenie Sądu, powstrzyma to oskarżonego od powrotu na drogę przestępstwa i pozwoli na ustabilizowanie swojego życia, bez konieczności odbywania najbardziej dotkliwej kary, jaką jest kara pozbawienia wolności. Korzystając z instytucji warunkowego zawieszenia kary, Sąd miał na względzie upływ czasu, który upłynął od popełnienia przestępstwa.

III

I

Mając na względzie popełnienie przez oskarżonego przestępstwa przy wykorzystaniu pełnionej funkcji w spółce, Sąd uznał za konieczne orzeczenie wobec oskarżonego zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych oraz zasiadania w zarządzie spółek prawa handlowego na okres 3 lat.

IV

I

Sąd z uwagi na zastosowanie przepisów poprzednio obowiązujących, jako względniejszych dla sprawcy, orzekł obowiązek naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu przepisów obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 roku, obowiązek naprawienia szkody należało traktować jako środek karny a nie kompensacyjny. W konsekwencji, Sąd nie zasądził odsetek, bowiem nie było to dopuszczalne na mocy poprzednio obowiązujących przepisów. Zasądzenia odsetek, zgodnie z powołanym przez oskarżyciela posiłkowego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2000 r. II AKa 105/00 można domagać się od daty przestępstwa (Lex 42947), niemniej jednak na drodze cywilnej nie zaś karnej. Zdaniem tut. Sądu inny pogląd jest nietrafny. Sąd nie orzekł o odsetkach bowiem zgodnie z brzmieniem przepisu art. 46 k.k. przed dniem 1 lipca 2015 roku było to niedopuszczalne. Sąd na wniosek pokrzywdzonego orzeka obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem szkody. Obowiązek naprawienia szkody stanowi rekompensatę rzeczywistej szkody, nie obejmuje więc odsetek. Jak słusznie podniósł Sąd Najwyższy: "Środek [...] w postaci obowiązku naprawienia szkody nałożonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. jest ograniczony jedynie do rozmiaru rzeczywistej szkody wynikłej bezpośrednio z przestępstwa i nie obejmuje odsetek stanowiących element szkody wynikły z następstw czynu sprawcy" (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2011 r., III KK 243/10, Lex nr 53028).

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. Z. (1)

V i VI

I

Z uwagi na udział pełnomocnika w postępowaniu, Sąd orzekł zwrot kosztów za czynności adwokackie dokonane przez adwokata G. K. zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i sądowym. Odpowiednio 300 złotych i 1.800 złotych, przy czym z uwagi na umorzenie postępowania przygotowawczego przez rzecznika oskarżenia publicznego, opłatą za czynności podczas postępowania przygotowawczego obciążył Skarb Państwa. Kwota 300 złotych wynika z § 14 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Kwota 1.800 złotych została ustalona na podstawie § 14 ust. 2 pkt 5 w zw. z § 16 powołanego rozporządzenia. Zgodnie z powołanymi przepisami opłata za obronę przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją wynosi 600 zł, zaś w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, opłata ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20%. W sprawie odbyło się 11 terminów rozpraw, zatem za pierwszą rozprawę należy się kwota 600 złotych zaś za 10 kolejne kwota po 120 złotych tj.: 600 złotych (pierwsza rozprawa) + 1200 złotych (kolejne rozprawy)= 1800 złotych. Zastosowanie przepisów rozporządzenia z 2002 roku wynika z brzmienia § 21 aktualnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zgodnie z treścią którego, do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Ponadto Sąd zasądził kwotę 300 złotych, tytułem zwrotu opłaty od wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia, która została uiszczona z rachunku bankowego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

7.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd mając na względzie przepisy obowiązujące przed dniem 1 lipca 2015 roku, zawieszając wykonanie kary, mógł nałożyć na oskarżonego obowiązki wymienione w art. 72 § 1 kodeksu karnego. Sąd uznał jednak, że z uwagi na orzeczenie obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem i ustanowione zabezpieczenie majątkowe w pełnej wysokości, nie ma potrzeby zobowiązywania oskarżonego do określonego działania.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Sąd obciążył oskarżonego kosztami postępowania oraz wymierzył opłatę sądową w kwocie 1.300 złotych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Zgodnie z powołanymi przepisami wysokość opłaty została uzależniona od wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz wysokości wymierzonej kary grzywny. W świetle art. 2 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 300 zł w razie skazania na karę pozbawienia wolności do 2 lat zaś zgodnie z art. 3 ust. 1 w razie orzeczenia grzywny obok kary pozbawienia wolności opłatę wymierza się w wysokości 20 % od kwoty wymierzonej grzywny. Jako, że grzywna łącznie wynosi 5.000 złotych, to 20 % z tej kwoty wynosi 1.000 złotych. Tym samym 1.000 zł + 300 zł= 1.300 zł. Sąd uznał, że sytuacja majątkowa oskarżonego pozwala na uiszczenie zarówno kosztów jak i opłaty.

8.  Podpis

Sędzia Zbigniew Muszyński