UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Wieluniu w sprawie z powództwa (...) Spółki z o.o. z siedzibą w S. przeciwko A. B. o zapłatę, zasądził od pozwanej na rzecz powoda 12881,74 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 13 lipca 2020 roku do dnia zapłaty z tym zastrzeżeniem, że w toku postępowania egzekucyjnego ww. osoba może powoływać się na ograniczenie odpowiedzialności za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku po J. N. (pkt 1) oraz 4367 zł tytułem zwrotu kosztów procesu
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku
do dnia zapłaty (pkt 2).

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia i wnioski, których istotne elementy przedstawiają się następująco:

16 grudnia 2013 roku J. N. złożył w Spółdzielczej (...)
- Kredytowej deklarację członkostwa, gdzie otrzymał numer członkowski (...). Jednocześnie, już jako członek Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej,
wystąpił do (...) Oddział (...) z wnioskiem o przyznanie pożyczki
w wysokości 29000 zł.

18 grudnia 2013 roku J. N. zawarł ze Spółdzielczą (...)
– Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. umowę pożyczki
Nr (...) 29000 zł, na okres od 18 grudnia 2013 rodu do 05 października 2020 roku. Spłata pożyczki została ustalona na 82 miesięczne raty, płatne do 05-go każdego miesiąca, poczynając od 05 stycznia 2014 roku w wysokości 548,68 zł każda. Całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę wynosiła 49386,89 zł, w tym szacunkowa wartość odsetek stanowiła 15991,15 zł. Zabezpieczeniem przyznanej pożyczki było przystąpienie
do umowy ubezpieczenia grupowego W., gdzie koszt zabezpieczenia W. wynosił 1973,74 zł.

18 grudnia 2013 roku J. N. podpisał Deklarację zgody na przystąpienie
do grupowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków – W. – Nr polisy (...), gdzie ubezpieczającym było Towarzystwo (...) (...) z siedzibą w S.. Przedmiotem ubezpieczenia były: śmierć Ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku, śmierć Ubezpieczonego w następstwie zawału serca lub udaru mózgu, całkowita niezdolność Ubezpieczonego do pracy w następstwie nieszczęśliwego wypadku. Suma ubezpieczenia wynosiła 29000 zł, a okres ubezpieczenia został ustalony od dnia 19 grudnia 2013 roku
do 18 października 2020 roku.

6 kwietnia 2014 roku J. N. został przyjęty do (...) Spółki z o.o. Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Oddział Neurologiczny w G.
z rozpoznaniem udaru niedokrwiennego prawej półkuli mózgu, niedowidzenia połowicznego, porażenia połowicznego lewostronnego. Mimo zastosowanego leczenia i rehabilitacji
nie uzyskano poprawy stanu neurologicznego, w związku z tym pacjent został przekazany
do (...) Centrum (...) w T..

18 kwietnia 2014 roku J. N. trafił do Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (...) w (...) Centrum (...) na Oddział (...) Schorzeń Neurologicznych w T. z rozpoznaniem: porażenia lewostronnego i niedowidzenia połowicznego lewostronnego po udarze niedokrwiennym mózgu, zawałem mózgu wywołanym przez zwężenie tętnic przedmózgowych, miażdżycą ogólną, niedrożnością tętnicy szyjnej wewnętrznej po stronie prawej, zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej po stronie lewej, cukrzycą typu 2-iego. Wypisany do domu 10 czerwca
2016 roku z zaleceniem stałej opieki osób trzecich, dietą cukrzycową i przyjmowaniem przepisanych leków.

19 czerwca 2014 roku J. N. został przyjęty do (...). Spółki z o.o. Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Oddział Neurologiczny w G.
z rozpoznaniem: cukrzycy typu 2 zdekompensowanej, ciężką hipoglikemią, zapaleniem płuc lewostronnym, stanem po udarach niedokrwiennych mózgu z porażeniem kończyn lewych, zespołem depresyjnym, miażdżycą uogólnioną. Został wypisany do domu 3 lipca 2014 roku
z zaleceniami diety cukrzycowej, kontroli glikemii oraz kontroli w poradni lekarza rodzinnego i poradniach specjalistycznych.

7 lipca 2014 roku J. N. trafił na Oddział (...) Spółki z o.o. w G. z rozpoznaniem miażdżycy ogólnej, zapaleniem płuc, stanie po udarach mózgu, niewydolnością krążeniowo – oddechową.
W epikryzie wskazano: pacjent lat 69 po udarach mózgowych przyjęty w stanie ciężkim
z powodu zapalenia płuc. Pomimo zastosowanego leczenia nie uzyskano poprawy – 8 lipca 2014 roku, o godz. 04:40, lekarz stwierdził zgon pacjenta.

Zgodnie z § 15 pkt 4 Statutu Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej
im. F. S., 8 lipca 2014 roku, ustało członkostwo J. N. w Kasie.

Pismem z 22 grudnia 2014 roku Towarzystwo (...) Wzajemnych Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych z siedzibą w S. ( (...)) poinformowało Zarząd (...) im. F. S. z siedzibą w G., iż podjęło decyzję
o odmowie wypłaty świadczenia z tytułu zgonu J. N.. W uzasadnieniu wskazano,
iż zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 Ogólnych Warunków Grupowego (...) Następstw Nieszczęśliwych Wypadków – (...), przedmiotem ubezpieczenia jest 1) śmierć Ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku, zaistniałego w okresie ubezpieczenia, 2) śmierć Ubezpieczonego w następstwie zawału serca lub udaru mózgu, zaistniałego w okresie ubezpieczenia. Dokumentacja zgromadzona przez Towarzystwo nie potwierdziła, iż zgon Ubezpieczonego nastąpił wskutek nieszczęśliwego wypadku, zawału serca lub udaru mózgu. Zgodnie więc z przytoczonymi przepisami zdarzenie to nie zostało zakwalifikowane jako objęte zakresem ubezpieczenia.

Postanowieniem z 28 stycznia 2015 roku, Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział
I Cywilny, w sprawie o sygn. akt I Ns 3268/14, z wniosku A. B., stwierdził
że spadek po J. N., zmarłym 8 lipca 2014 roku w G., ostatnio stale zamieszkałym w G., na podstawie ustawy nabyła jego siostra A. B.,
w całości, z tym że spadek został nabyty z dobrodziejstwem inwentarza. Sąd jednocześnie zlecił Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Gliwicach B. D. sporządzenie spisu inwentarza majątku spadkowego J. N..

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 29 września 2015 roku, zawartej pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im. F. S.
z siedzibą w G. zwanym (...) lub Kasa, a (...) S.a r.l. prywatną spółką
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. zwanym Emitentem, (...) przeniósł na Emitenta wszelkie Wierzytelności 26C wraz z zabezpieczeniami, zaś Emitent nabył Wierzytelności 26C wraz z zabezpieczeniami. Listę określającą dłużników i dane przedmiotowe poszczególnych Wierzytelności 26C zawierał art. 7.1., przy czym wycenę poszczególnych Wierzytelności 26C zawierał załącznik Nr 5.

29 września 2015 roku została zawarta pomiędzy (...) S.a.r.l. prywatną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. zwanym Zleceniodawcą,
a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. zwanym Asekuracja lub Zleceniobiorca, umowa dotycząca obsługi wierzytelności 26C w odniesieniu do Funduszu 26. Zleceniodawca oświadczył, że w celu umożliwienia wykonania przez Zleceniobiorcę usług wskazanych w Umowie dokonuje powierniczego przelewu Wierzytelności (...) wraz ze wszystkimi istniejącymi zabezpieczeniami tychże Wierzytelności 26C na Zleceniobiorcę, a Zleceniobiorca oświadcza, że ten przelew przyjmuje.

Protokołem z 20 lipca 2016 roku, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym
w G. B. D., w sprawie o sygn. akt Km 388/15, dokonał ostatecznego spisu inwentarza po zmarłym J. N. poprzez ustalenie, że na dzień otwarcia spadku
tj. 8 lipca 2014 roku stan czynny spadku wyniósł łącznie 178000 zł, a stan bierny spadku 33669 zł.

Pismem z 6 czerwca 2017 roku, (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S.,
w imieniu wierzyciela, który jest nabywcą wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki
o Nr (...) z 18 grudnia 2013 roku, zawartej pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im F. S. z siedzibą w G., a J. N., wezwał A. B. jak spadkobierczynię do natychmiastowej zapłaty kwoty, która
na dzień 17 czerwca 2017 roku wyniosła 34829,31 zł. Na żądaną kwotę składały się kwota pożyczki w wysokości 27531,75 zł i suma odsetek w wysokości 7297,56 zł. Zapłaty należało dokonać w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma.

Postanowieniem z 9 listopada 2017 roku, Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział
I Cywilny, w sprawie o sygn. akt I Ns 1832/15, z wniosku B. N. z udziałem A. B. ustalił, iż w skład majątku wspólnego B. N. i J. N. wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), dla którego w Sądzie Rejonowym w Gliwicach prowadzona jest księga wieczysta Kw. Nr (...) o wartości 178000 zł, dokonał podziału majątku wspólnego w ten sposób, że prawo do lokalu przyznał B. N. oraz pozbawił J. N. udziału w majątku wspólnym.

Pismem z 10 maja 2018 roku, (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S.,
w imieniu wierzyciela, który jest nabywcą wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki
o Nr (...) z 18 grudnia 2013 roku, zawartej pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im F. S. z siedzibą w G., a J. N., wezwał A. B. jako spadkobierczynię do natychmiastowej zapłaty kwoty, która na dzień wystawienia pisma wynosiła 37626,83 zł. Na żądaną kwotę składały się kwota pożyczki w wysokości 27531,75 zł i suma odsetek w wysokości 10095,08 zł. Zapłaty należało dokonać w terminie 7 dni o dnia otrzymania pisma.

Postanowieniem z 10 kwietnia 2019 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy, z wniosku B. N. z udziałem A. B.
na skutek apelacji uczestniczki postępowania A. B. zmienił postanowienie
z dnia 9 listopada 2017 roku w ten sposób, iż ustalił, że udział wnioskodawczyni B. N. w majątku wspólnym wynosił 9/10, a udział jej zmarłego męża J. N.
w tym majątku wynosił 1/10, zasądził od wnioskodawczyni na rzecz uczestniczki postępowania A. B. – jako następcy prawnego zmarłego męża wnioskodawczyni – 17800 zł z tytułu spłaty.

Pismem z 20 listopada 2019 roku, (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S.,
w imieniu wierzyciela, który jest nabywcą wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki
o Nr (...) z 18 grudnia 2013 roku, zawartej pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im F. S. z siedzibą w G., a J. N., wezwał A. B. jak spadkobierczynię do natychmiastowej zapłaty kwoty, która
na dzień wystawienia pisma wynosiła 12914,97 zł. W piśmie wskazano, iż kwota objęta wezwaniem została ograniczona do wartości masy czynnej spadku określonej
w sporządzonym po zmarłym dłużniku spisie inwentarza oraz po uwzględnieniu podziału majątku wspólnego J. N. i B. N..

28 czerwca 2017 roku, wnioskodawca (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S., wniósł do Sądu Rejonowego w Wieluniu I Wydział Cywilny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej. We wniosku jako przeciwnika wskazał A. B.. Z protokołu rozprawy z dnia 26 lipca 2017 roku wynika, iż do zawarcia ugody pomiędzy stronami nie doszło.

13 lipca 2020 roku został wystawiony raport zadłużenia, z którego wynikało,
iż na dzień sporządzenia raportu wysokość zadłużenia z umowy pożyczki zawartej przez J. N. ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową im. F. S. z siedzibą
w G. wynosi 12881,74 zł.

Powyższy stan faktyczny oparto o następujący materiał dowodowy: osobowy
w postaci zeznań pozwanej, które nie zostały zakwestionowane w toku postępowania przez strony (art. 230 k.p.c.) oraz nieosobowy w postaci załączonych do akt sprawy dokumentów,
w tym znajdujących się w aktach sądu o sygn. I Co 478/17, którym sąd w całości przypisał walor wiarygodności. Wszelkie dokumenty zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione, w ramach przyznanych im kompetencji, a wiarygodności i autentyczności oraz mocy dowodowej tychże dokumentów strony nie podważyły i skutecznie nie zakwestionowały.

Mając na uwadze, iż pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy był kompletny i w oparciu o niego ustalony został w sposób wyczerpujący stan faktyczny sprawy, który nie wymagał dalszego uzupełniania, sąd oddalił wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu
z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu neurologii stwierdzając, iż przeprowadzenie tego dowodu spowoduje jedynie nieuzasadnione przedłużenie postępowania i zwiększenie jego kosztów. W związku z tym, sąd uznał za wystarczające do rozstrzygnięcia oparcie się
na zebranym w sprawie materiale dowodowym, gdyż okoliczności, na które dowód
ten zgłoszono zostały już dostatecznie wyjaśnione za pomocą zgromadzonych w sprawie środków dowodowych.

Według sądu powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie, gdyż bezspornym w niniejszej sprawie było zawarcie 18 grudnia 2013 roku pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. z siedzibą w G., a J. N., umowy pożyczki za Nr (...). Wątpliwości sądu nie budziło także, przejście uprawnień wynikających z wyżej wskazanej umowy na powoda.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu braku legitymacji procesowej powoda wskazano na art. 509 § 1 i 2 k.c. i stwierdzono, że powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w S., wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki swojego poprzednika (...) S.a r.l. prywatnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L., który nabył wierzytelność od swojego poprzednika Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej,
w tym także objął wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki Nr (...)
z 18 grudnia 2013 roku.

Z kolei, ustosunkowując się w do zarzutu braku legitymacji procesowej biernej
ze strony pozwanej wskazano, iż obowiązek J. N. do zwrotu pożyczki gotówkowej wynika z treści art. 720 k.c., zaś pozwana A. B. weszła w ogół praw
i obowiązków pożyczkobiorcy jako jego spadkobierca ustawowy, powołując się przy tym na art. 922 k.c., art. 926 § 1 k.c., art. 924 i 925 k.c., oraz art. 1012 k.c. i art. 1015 § 1 i 2 k.c.
w brzmieniu obowiązującym na dzień 8 lipca 2014 roku czyli datę śmierci J. N..

Podniesiono przy tym, że w niniejszej sprawie z załączonego przez powoda postanowienia z 28 stycznia 2015 roku o stwierdzenie nabycia spadku po J. N. wynika, iż jedynym spadkobiercą jest jego siostra A. B. oraz zwrócono uwagę na odpowiedzialność spadkobiercy za długi spadkowe z art. 1030 – 1034 k.c.

Według sądu o zakresie obowiązków spadkobierczyni, a w szczególności o wysokości należnego powodowi świadczenia decyduje, zgodnie z art. 922 § 1 k.c., stan istniejący
w chwili otwarcia spadku tj. stan na dzień 8 lipca 2014 roku. Protokołem z 20 lipca 2016 roku, Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gliwicach B. D., w sprawie
o sygn. akt Km 388/15, dokonał ostatecznego spisu inwentarza po zmarłym J. N. ustalając, iż na dzień otwarcia spadku tj. 8 lipca 2014 roku, stan czynny spadku wyniósł 178000 zł, a stan bierny spadku 33669 zł. Z kolei, stosownie do postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy z 10 kwietnia 2019 roku,
sygn. akt III Ca 927/18, Sąd ustalił, iż wysokość spadku jaki odziedziczyła A. B. po swoim bracie J. N. wyniosła 17800 zł, czyli udział wynoszący
1/10 w majątku wspólnym małżonków J. N. i B. N.. Powód w pozwie wniósł o zasądzenie od pozwanej A. B. 1.881,74 zł, która to kwota wynika
dla sądu z raportu zadłużenia z umowy pożyczki Nr (...).

W tym miejscu wskazano, iż w sprawie niespornym jest, że J. N.
był ubezpieczony w Towarzystwie (...) Wzajemnych Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych z siedzibą w S. w ramach grupowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków – W. – Nr polisy (...). Do umowy ubezpieczenia mają natomiast zastosowanie Ogólne Warunki Grupowego (...) Następstw Nieszczęśliwych Wypadków – W..

Zwrócono też uwagę, że § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 Ogólnych Warunków Grupowego (...) Następstw Nieszczęśliwych Wypadków – W., przedmiotem ubezpieczenia jest: 1) śmierć Ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku, zaistniałego w okresie ubezpieczenia, 2) śmierć Ubezpieczonego w następstwie zawału serca lub udaru mózgu, zaistniałego w okresie ubezpieczenia. W odniesieniu do zapisów § 2 pkt 2, 6 i 7 nieszczęśliwy wypadek to nagłe zdarzenie wywołane wyłącznie przyczyną zewnętrzną o charakterze losowym, w następstwie którego Ubezpieczony niezależnie od swojej woli, doznał uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub zmarł, za nieszczęśliwy wypadek nie uznaje się zawału serca, udaru mózgu, infekcji i innych chorób, w tym występujących nagle; śmierć w następstwie udaru mózgu to śmierć w następstwie udaru niedokrwiennego, udaru krwotocznego, udaru podpajęczynówkowego na skutek pęknięcia tętniaka wewnątrzczaszkowego, co zostało wskazane jako wyjściowa lub bezpośrednia przyczyna zgonu w karcie zgonu lub w protokole badania sekcyjnego; śmierć w następstwie zawału serca to śmierć w następstwie martwicy części mięśnia sercowego, spowodowane niedokrwieniem, co zostało wskazane jako wyjściowa lub bezpośrednia przyczyna zgonu
w karcie zgonu lub w protokole badania sekcyjnego. W świetle § 3 pkt 2 Ogólnych Warunków Grupowego (...) Następstw Nieszczęśliwych Wypadków – W. zakres ubezpieczenia obejmuje śmierć ubezpieczonego w następstwie zawału serca lub udaru mózgu zaistniałego w okresie ubezpieczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub poza jej granicami, która nastąpiła nie później niż przed upływem 1 miesiąca od daty rozpoznania zawału lub udaru mózgu.

Z dokumentacji załączonej do akt sprawy wynika dla sądu, iż J. N. 6 kwietnia 2014 roku został przyjęty do (...) Spółki z o.o. Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Oddział Neurologiczny w G. z rozpoznaniem udaru niedokrwiennego prawej półkuli mózgu, niedowidzeniem połowicznym oraz porażeniem połowicznym lewostronnym. Następnie, 7 lipca 2014 roku, trafił na Oddział (...) Spółki z o.o. w G. z rozpoznaniem miażdżycy ogólnej, zapalenia płuc, stanie po udarach mózgu, niewydolnością krążeniowo – oddechową. W epikryzie wskazano: pacjent lat 69 po udarach mózgowych przyjęty w stanie ciężkim
z powodu zapalenia płuc. Pomimo zastosowanego leczenia nie uzyskano poprawy, 8 lipca 2014 roku lekarz stwierdził zgon pacjenta.

Sąd odniósł się następnie do art. 805 § 1 i 2 k.c. i stwierdził, że decyzją z 22 grudnia 2014 roku Towarzystwo (...)
- Kredytowych z siedzibą w S. odmówiło Zarządowi (...) im. F. S. z siedzibą w G. wypłaty świadczenia z tytułu zgonu J. N.. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż dokumentacja zgromadzona przez Towarzystwo nie potwierdziła, iż zgon Ubezpieczonego nastąpił wskutek nieszczęśliwego wypadku, zawału serca lub udaru mózgu.

Przenosząc powyższe rozważania w realia przedmiotowej sprawy sąd wskazał,
iż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego zasadnym jest uznanie,
iż J. (...) kwietnia 2014 doznał udaru mózgu, jednakże choroba ta nie była bezpośrednią przyczyną zgonu. Z dokumentów szpitalnych wynika, iż przyczyną zgonu było ciężkie zapalenie płuc. W ocenie sądu, uznając nawet hipotetycznie, iż przyczyną śmierci byłby udar, to jak już wskazano powyżej w § 3 pkt 2 Ogólnych Warunków Grupowego (...) Następstw Nieszczęśliwych Wypadków – W. zakres ubezpieczenia obejmuje śmierć ubezpieczonego w następstwie udaru mózgu, która nastąpiła nie później
niż przed upływem 1 miesiąca od daty rozpoznania udaru mózgu, natomiast J. N. zmarł 8 lipca 2014 roku, czyli po 3 miesiącach od przebycia ostatniego udaru mózgu.

Odnosząc się do zgłoszonego przez pozwaną zarzutu zawarcia przez powoda umowy dla wyzysku, sąd powołał się na art. 388 § 1 k.c. i stwierdził, że przedmiotowej sprawie,
w jego ocenie, pozwana nie wykazała, iż jej brat podpisując umowę pożyczki znajdował się
w takich warunkach materialnych, osobistych lub rodzinnych, które zmuszałyby go do jej zawarcia.

Kolejno sąd wskazał na regulacje prawne art. 3 k.p.c., art. 6 k.c. i art. 5 k.c. zwracając też uwagę, że pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniosła zarzut przedawnienia roszczenia powoda i dlatego według sądu istotą sporu stało się ustalenie, czy przysługujące powodowi przeciwko pozwanej roszczenie przedawniło się, a zatem czy pozwana może skutecznie uchylić się od jego zaspokojenia.

Powołując się na art. 117 k.c. i art. art. 118 k.c. sąd stwierdził, że na gruncie niniejszej sprawy nie może być wątpliwości, iż roszczenie strony powodowej wynikające z umowy pożyczki zawartej przez J. N. ze Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo - Kredytową z 18 grudnia 2013 roku należy zakwalifikować jako roszczenie związane z prowadzeniem przez pożyczkodawcę działalności gospodarczej, w związku z czym ulegałoby ono przedawnieniu po upływie trzech lat od dnia jego wymagalności. W wyniku przelewu wierzytelności pożyczkodawcy na inny podmiot, następuje tylko zmiana osoby, względem której dłużnik jest zobowiązany. W następstwie zawarcia umowy przelewu nie następuje natomiast zmiana przedmiotu świadczenia, ani też zmiana podstawy prawnej świadczenia. Tym samym mimo przelewu wierzytelności na rzecz podmiotu, który nie jest pożyczkodawcą, dotychczasowa sytuacja prawna dłużnika zostaje utrzymana,
i w konsekwencji dalej obowiązuje 3-letni termin przedawnienia roszczeń.

Następnie sąd zwrócił uwagę na art. 120 § 1 k.c., art. 123 § 1 i 3 k.c., art. 124 § 1 k.c., oraz art. 112 k.c. i wskazał, że roszczenie Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. przysługujące przeciwko J. N., z tytułu umowy pożyczki zawartej 18 grudnia 2013 roku, stało się wymagalne 8 lipca 2014 roku
– w dniu zgonu J. N., gdyż zgodnie z § 15 pkt 4 Statutu Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej członkostwo w Kasie ustaje na skutek śmierci członka, natomiast zgodnie z art. 35 ustawy z 5 listopada 2009 roku o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 1643 ze zm.) w razie ustania członkostwa roszczenie o zwrot pożyczki lub kredytu staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa. W związku z powyższym całość zobowiązania dłużnika stała się wymagalna, zatem rozpoczął bieg 3-letni termin przedawnienia tego roszczenia.

Mając na uwadze tę okoliczność uznano, iż termin przedawnienia upłynąłby 9 lipca 2017 roku, który to termin skutecznie został przerwany przez wniesienie przez powoda (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w S. 28 czerwca 2017 roku (data stempla pocztowego) wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.

Sąd nie zgodził się z zarzutem pozwanej A. B., iż nastąpiło przedawnienie roszczenia.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że w chwili wniesienia powództwa do sądu roszczenie powoda nie było przedawnione i przysługiwało mu w wysokości przez niego żądanej, co wykazane zostało załączonymi dokumentami, sąd uwzględnił powództwo
w całości.

W tym stanie rzeczy zasądzono od pozwanej na rzecz powoda 12881,74 zł wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 359 k.c., liczonymi od 13 lipca 2020 roku do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że w toku postępowania egzekucyjnego ww. osoba może powoływać się na ograniczenie odpowiedzialności za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku po J. N..

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., w myśl, którego pozwana, jako strona przegrywająca sprawę na żądanie powoda, obowiązana jest do zwrotu kosztów procesu, na które składają się: koszty zastępstwa prawnego 3600,00 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 265), opłata skarbowa
od pełnomocnictwa procesowego 17 zł ustalona przy uwzględnieniu części IV tabeli stanowiącej załącznik do ustawy z 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1546 ze zm.), opłata sądowa od pozwu 750 zł (art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 755 ze zm.), koszty wydania postanowień o podział majątku wspólnego 35zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył Prokurator Rejonowy w Wieluniu na rzecz strony pozwanej, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając:

- naruszenie przepisu prawa materialnego, a to art. 123 § 1 pkt 1 k.c. poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że wniosek o zawezwanie do próby ugodowej wniesiony przez powoda w piśmie z 28 czerwca 2017 roku doprowadził do przerwania biegu przedawnienia, podczas gdy w rzeczywistości do próby ugodowej w ogóle nie doszło, albowiem działanie powoda miało charakter wyłącznie pozorny, zmierzający do przerwania biegu przedawniania, a nie ugodowego zakończenia sporu i w istocie jako czynność procesowa sprzeczna z dobrymi obyczajami stanowiło nadużycie prawa procesowego;

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 118 k. c. w zw. z art. 117 § 2 zdanie pierwsze k.c. poprzez ich niezastosowanie i nieuwzględnienie podniesionego przez pozwaną zarzutu, iż upłynął okres przedawnienia roszczenia;

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 118 k.c. w zw. z art. 117 § 2¹ k.c. w zw. z art. 5 ust. 4 ustawy z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) poprzez ich niezastosowanie
i nieuwzględnienie z urzędu przez sąd orzekający upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie pozwu w całości i obciążenie powoda kosztami procesu.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji z uwagi na całkowitą bezzasadność w świetle przepisów prawa i ustalonego stanu faktycznego oraz zasądzenie
od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Kontrola instancyjna nie wykazała żadnych uchybień przepisom prawa. Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne dotyczące okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy znajdują odzwierciedlenie w przytoczonych na ich poparcie dowodach. Stąd ustalenia te oraz wyprowadzone na ich podstawie wnioski prawne Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne.

Dokonując oceny prawidłowości wyroku pod względem poprawności zastosowania przepisów art. 123 § 1 pkt 1 k.c., art. 118 k. c., art. 117 § 2 i art. 117 § 2¹ k.c. w zw. z art. 5 ust. 4 ustawy z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) - odnoszących się do kwestii przedawnienia roszczenia – Sąd Okręgowy nie podziela oceny skarżącego, iż zaskarżony wyrok jest wadliwy, gdyż roszczenie powoda uległo przedawnieniu.

Przede wszystkim trzeba zauważyć, że dla przerwania biegu przedawnienia roszczenia bez znaczenia jest okoliczność, jakie ze zdarzeń prawnych wskazanych w treści przepisu
art. 123 § 1 k.c. przerwanie takie powoduje. Przyczyny przerwania biegu przedawnienia roszczenia mają charakter równorzędny, w takim znaczeniu, że niezależnie od przyczyny wskazanej w art. 123 § 1 k.c. skutek materialnoprawny jest taki sam – po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (art. 124 § 1 k.c.), a dodatkowo w razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone (art. 124 § 2 k.c.). Nie ma zatem różnych pod względem skutków prawnych postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia. Czynności, o których mowa w przepisie art. 123 § 1 pkt 1 k.c., są szeroko rozumianymi czynnościami
o charakterze proceduralnym (formalnym), które oprócz skutków proceduralnych (formalnych), przewidzianych we właściwych przepisach regulujących dane postępowanie, wywołują na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. również skutek materialnoprawny w postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia (tak – Sąd Okręgowy w Lublinie w uzasadnieniu wyroku z 6 lipca 2017 roku, sygn. akt II Ca 76/17).

W oparciu o powyższe w błędzie jest skarżący, że na skutek złożenia wniosku
o zawezwanie do próby ugodowej nie doszło do przerwania biegu przedawnienia, gdyż już sama taka czynność powoduje przerwanie biegu przedawnienia. Nie ma bowiem znaczenia, czy w rzeczywistości doszło do zawarcia ugody, czy też nie. W wyroku Sądu Najwyższego
z 16 kwietnia 2014 roku, sygn. akt V CSK 274/13, stwierdzono, że „skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia następuje niezależnie od tego, czy ugoda została zawarta, a więc także wtedy, gdy postępowanie zakończyło się stwierdzeniem sądu, że do ugody nie doszło".

W kontekście powyższego nie ma również racji skarżący, że takie działanie powoda miało charakter wyłącznie pozorny. W przepisie art. 83 § 1 k.c. uregulowane zostały dwie postaci pozorności: zwykła (zdanie pierwsze), gdy strony, podejmując czynność prawną,
nie zamierzały wywołać żadnych skutków prawnych i kwalifikowana (zdanie drugie),
gdy pod czynnością pozorną strony skryły inne, rzeczywiste oświadczenie woli.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trzeba zauważyć, że skarżący
w żadnym razie nie wykazał w oparciu o art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c., że powód przedmiotowy wniosek o zawezwanie do próby ugodowej złożył dla pozoru. Nie można arbitralnie twierdzić, że składając taki wniosek zamiarem powoda nie było, choćby między innymi, przedsięwzięcie czynności w celu dochodzenia przysługującego mu roszczenia. Nawet jeżeli powodem kierowała również chęć przerwania biegu terminu przedawnienia,
to brak jest podstaw do stwierdzenia, że powód nie chciał polubownego załatwienia sprawy.

Niezasadne jest również twierdzenie skarżącego, że Sąd Rejonowy nie uwzględnił
z urzędu upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi (art. 117 § 2¹ k.c. w zw. z art. 5 ust. 4 ustawy z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny…), gdyż w realiach sprawy roszczenie nie było przedawnione.

Trzeba wskazać, że w sprawie zastosowanie znajduje trzyletni termin przedawnienia
o jakim mowa w art. 118 k.c. w brzmieniu nadanym nowelizacją tego przepisu dokonaną ustawą z 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 roku, poz. 1104), która to nowela weszła w życie z dniem 9 lipca 2018 roku. Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 przywoływanej już ustawy z 13 kwietnia 2018 roku, którą to ustawą zmieniono przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące instytucji przedawnienia,
do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Ma zatem w sprawie zastosowanie art. 118 zdanie drugie k.c. w brzmieniu znowelizowanym, zgodnie z którym koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego.

Prawdą jest jednak, że skoro roszczenie powoda stało się wymagalne 8 lipca 2014 roku – w dniu zgonu J. N., to termin przedawnienia upłynąłby z końcem 8 lipca 2017 roku. Mając jednak na uwadze, że powód 28 czerwca 2017 roku złożył wniosku
o zawezwanie do próby ugodowej, to na skutek takiego działania doszło do przerwania biegu przedawnienia tego roszczenia, który to termin przedawnienia zaczął biec od nowa
(art. 123 § 1 pkt 1 k.c. w zw. z art. 124 § 1 k.c.).

Wpada zatem zauważyć, że roszczenie dochodzone pozwem w dacie wejścia w życie ustawy zmieniającej (9 lipca 2018 roku) nie było przedawnione, (termin przedawnienia zaczął biec na nowo od 28 czerwca 2017 roku i na dzień wejścia w życie ustawy z 13 kwietnia 2018 roku nie upłynął jeszcze okres trzech lat), to roszczenie powoda z umowy pożyczki zawartej pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda a poprzednikiem prawnym pozwanej uległoby przedawnieniu dopiero z końcem 2020 roku. Dlatego też, na dzień wniesienia pozwu
– 16 lipca 2020 roku – roszczenie powoda nie było przedawnione.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy apelację Prokurator Rejonowego w Wieluniu jako całkowicie nieuzasadnioną na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił, o czym orzeczono
jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego powstałych pomiędzy powodem a stroną pozwaną orzeczono jak w punkcie 2 sentencji, na podstawie art. 102 k.p.c., uznając,
za niesłuszne obciążenie pozwanej obowiązkiem zwrotu powodowi kosztów postępowania apelacyjnego. Koszty te zostały wywołane działaniem Prokuratora, który wniósł niezasadną apelację, a nie pozwanej.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE