Sygn. akt.

VI U 2118/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – st. sekr. sądowy Marta Malińska

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2021 r., w B.

na posiedzeniu niejawnym

odwołania: W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 23 lipca 2020 r. znak:(...)

w sprawie: W. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o świadczenie uzupełniające

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej W. P. prawo do świadczenia uzupełniającego okresowo od czerwca 2020 roku, do dnia 31 stycznia 2022 roku,

2)  stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VIU 2118/20

UZASADNIENIE

Ubezpieczona W. P. wniosła odwołanie od decyzji ZUS z dnia 23 lipca 2020 r., którą odmówiono jej prawa do świadczenia uzupełniającego. W uzasadnieniu podnosiła, iż wymaga całodobowej opieki i pomocy w czynnościach życia codziennego . Nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 lipca 2020r. stwierdzające, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Ubezpieczona W. P. ( lat (...) , ukończona szkoła podstawowa oraz szkoła zawodowa specjalna o profilu mleczarskim ) pozostaje niezdolna do samodzielnej egzystencji . Uprawniona jest do zasiłku stałego 516, 58 zł i zasiłku pielęgnacyjnego z MOPS w kwocie 215, 48 zł. Aktualnie zamieszkuje w (...). Rodzice w/w- nej nie żyją. Rozpoznaje się u niej organiczne zaburzenia nastroju i osobowości , funkcjonowanie na poziomie upośledzenia w stopniu lekkim oraz padaczkę. U w/w- nej występują trwałe deficyty poznawcze oraz zaburzenia w sferze afektywno – behawioralnej , powodujące znaczne trudności w organizowaniu codziennego toku zajęć , współpracy, motywacji oraz wykonywaniu i wydajności pracy . Występuje deficyt funkcji poznawczych , które są podstawą prawidłowej orientacji w środowisku i adaptacji do zmieniających się warunków otoczenia. W badaniu stwierdzono znaczne trudności w rozumieniu sytuacji społecznych i niski zasób pojęć. Choruje na padaczkę od 2009 r. Deficyt funkcji poznawczych oraz zaburzenia współistniejące spowodowały niepowodzenie w osiągnięciu poziomu kompetencji społecznych i w znacznym stopniu ograniczają społeczne dostosowanie zawodowe ubezpieczonej.

Badana nie funkcjonuje w żadnej z podstawowych ról społecznych , nie radzi sobie w codziennych obowiązkach , jest zależna od wsparcia z zewnątrz . Konieczna jest pomoc osób drugich w zakresie sprawowania opieki związanej z podawaniem leków i zaspokajania potrzeb zdrowotnych . W zakresie czynności i zachowań, które są ogólnie przyjęte jako podstawowe aktywności życia codziennego ( robienie zakupów, załatwianie spraw w urzędzie , zaspokajanie potrzeb zdrowotnych ) u badanej występuje wykonanie zależne. Badana ma trudności w ocenie skutków swojego działania , może podejmować aktywności pozbawione planu, kontroli , a nawet zagrażające jej bezpieczeństwu , Występujące u niej zaburzenia powodują znaczne ograniczenia i dezorganizację funkcjonowania indywidualnego i społecznego oraz narastające nieprzystosowanie życiowe.

/ dowód : opinia biegłych - k. 19 – 21 , 33 – 34 akt sprawy /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o opinię biegłych, którą uznał za w pełni miarodajną dla poczynienia ustaleń co do niezdolności ubezpieczonej do samodzielnej egzystencji. Opinia została sporządzona przez specjalistów psychiatrę , neurologa i psychologa w oparciu o posiadane przez nich wiadomości specjalne, spełnia wymogi określone w art. 285 k.p.c Złożone do opinii zastrzeżenia organu rentowego mają charakter polemiki z prawidłowymi ustaleniami biegłych.

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. :

1. ustawa określa warunki nabywania prawa, tryb przyznawania oraz zasady wypłacania i finansowania świadczenia dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, zwanego dalej "świadczeniem uzupełniającym".

2. Celem świadczenia uzupełniającego jest dodatkowe wsparcie dochodowe osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

3. Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:

1)obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub

2)posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub

3)cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 2 ustawy stanowi , iż :

1. Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji, zwanym dalej "osobami uprawnionymi".

2. 2 Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom uprawnionym, które nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, z wyłączeniem renty rodzinnej przyznanej w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 i 252), zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekracza kwoty 1700 zł miesięcznie.

W świetle opinii biegłych ( psychiatry, neurologa i psychologa ) sporządzonej w niniejszej sprawie zachodzą podstawy do stwierdzenia, iż ubezpieczona W. P. pozostaje trwale niezdolna do samodzielnej egzystencji. W/w- na jest osobą upośledzoną umysłowo w stopniu lekkim , choruje na padaczkę, w konsekwencji przy zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych wymaga pomocy i wsparcia ze strony innych osób. Tym samym spełnia przesłanki pozwalające na przyznanie jej prawa do świadczenia uzupełniającego to znaczy jest niezdolna do samodzielnej egzystencji .

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji, przyznając ubezpieczonej prawo do spornego świadczenia od miesiąca w którym złożyła wniosek ( art. 7 ustawy ) do 31 stycznia 2022 r. ( data końcowa przewidywanej niezdolności ubezpieczonej do samodzielnej egzystencji wskazana przez biegłych sądowych ) .

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach sprawy istnieją podstawy do obciążenia organu rentowego odpowiedzialnością. Orzecznicy ZUS dysponowali bowiem tym samym materiałem dowodowym, w oparciu o który biegli sądowi doszli do diametralnie odmiennych wniosków . Gdyby organ rentowy już na etapie postepowania orzeczniczego prawidłowo ocenił stan zdrowia ubezpieczonej i konsekwencje tego stanu dla jej zdolności do samodzielnej egzystencji , nie byłoby potrzeby inicjowania postępowania sądowego.

Sędzia Maciej Flinik

: