Sygn. akt I AGa 178/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Grzegorz Krężołek (spr.)

Sędziowie:

SSA Regina Kurek

SSA Jerzy Bess

Protokolant:

Katarzyna Mitan

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2020 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

przeciwko S. Ł. (1) i D. N. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 12 lutego 2019 r. uzupełnionego postanowieniem z dnia 13 maja 2019 r. sygn. akt IX GC 149/17

1.zmienia zaskarżony wyrok nadając mu treść :

” I. zasądza od pozwanych S. Ł. (1) i D. N. (1) na rzecz strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. solidarnie kwotę 5.157,71 zł

( pięć tysięcy sto pięćdziesiąt siedem złotych) z ustawowymi odsetkami od kwot :

- 644, 52 zł od dnia 14 marca 2015r do dnia zapłaty,

- 644, 52 zł od dnia 15 kwietnia 2015r do dnia zapłaty,

- 644, 52 zł od dnia 15 maja 2015r do dnia zapłaty,

- 644,83 zł od dnia 12 czerwca 2015r do dnia zapłaty ,

- 644,83 zł od dnia 15 lipca 2015r do dnia zapłaty ,

- 644, 83 zł od dnia 15 sierpnia 2015r do dnia zapłaty,

- 644,83 zł od dnia 15 września 2015r do dnia zapłaty ,

- 644, 83 zł od dnia 15 października 2015r do dnia zapłaty ,

II. zasądza od pozwanych na rzecz strony powodowej solidarnie kwotę 2.667 zł ( dwa tysiące sześćset sześćdziesiąt siedem złotych), tytułem kosztów procesu ,

III. nakazuje ściągnąć od pozwanych S. Ł. (1) i D. N. (1) solidarnie na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 23, 46 zł ( dwadzieścia trzy złote czterdzieści sześć groszy) tytułem brakującej części wydatków związanych z postepowaniem”

2. zasądza od pozwanych na rzecz powódki solidarnie kwotę 1.608 zł
( tysiąc sześćset osiem złotych) tytułem kosztów postepowania apelacyjnego.

SSA Regina Kurek SSA Grzegorz Krężołek SSA Jerzy Bess

Sygn. akt : I AGa 178/19

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., w pozwie skierowanym przeciwko pozwanym S. Ł. (1) i D. N. (1) - wspólnikom spółki cywilnej (...) , (...) domagała się zasądzenia solidarnie kwoty 5 157, 71 złotego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot cząstkowych składających się na tę sumę od dat ściśle oznaczonych w treści żądania , a także obciążenia przeciwników procesowych kosztami sporu.

Uzasadniając roszczenie wskazywała , że strony w dniu 2 grudnia 2014r, zawarły umowę na podstawie której pozwani mogli korzystać za pośrednictwem sieci Internet z udostępnionego przez spółkę programu (...).

Za tę możliwość pozwani byli zobowiązani płacić miesięczne wynagrodzenie w kwotach po 644, 52 zł brutto za luty , marzec i kwiecień 2015r oraz po 644,83 zł za pozostałe aż do września 2015r

Na te należności strona powodowa wystawiła faktury , które nie zastały zapłacone.

W dniu 13 lipca 2016r , Sąd Okręgowy w K. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od niego , kwestionując roszczenie spółki (...) w całości , pozwani domagali się oddalenia powództwa oraz obciążenia przeciwniczki procesowej kosztami sporu.

W swoim stanowisku przyznali , że umowa z 2 grudnia 2014r została pomiędzy stronami zawarta. Nie kwestionowali także jej postanowień.

Twierdzili jednak , że program nie spełniał zakładanych walorów użytkowych /techniczno - funkcjonalnych/ przez co nie mógł być zrealizowanym cel dla którego wykupili możliwość korzystania z niego.

W szczególności zamierzali za jego pośrednictwem reklamować swoja działalność gospodarczą i pozyskiwać nowych klientów. Tymczasem program lokował przekazywane dane promocyjne u adresatów w tzw. „ spamie” co wykluczało osiągnięcie korzyści marketingowych , które z jego zastosowaniem łączyli.

W warunkach , gdy próby rozmów na ten temat z pracownikami powódki nie przyniosły rezultatów pozwani wypowiedzieli umowę.

W tych okolicznościach uznawali ,że nie są zobowiązani do zapłat dochodzonego świadczenia albowiem strona powodowa nie wykonała umowy.

Wyrokiem z dnia 12 lutego 2019r , uzupełnionym orzeczeniem z dnia 13 maja 2019r , Sąd Okręgowy w Krakowie :

- oddalił powództwo [ pkt I ]

- zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanych solidarnie kwoty: 1000 zł oraz 3 453, 32zł , tytułem kosztów procesu [ pkt II orzeczenia , uzupełniony postanowieniem z dnia 13 maja 2019r].

W ramach ustaleń faktycznych , które Sąd połączył z rozważaniami prawnymi , wskazał , że świadczenie spółki (...) , które na podstawie umowy z pozwanymi miała spełnić, w zamian za miesięczne zapłaty wynagrodzenia, polegało na oddaniu przedsiębiorcom S. Ł. (1) i D. N. (1) , do korzystania pod adresem internetowym, systemu umożliwiającego wysyłanie klientom e- maili w sprawach marketingowych.

Taka kwalifikacja wzajemnych świadczeń stron uzasadnia przyjęcie , że umowa z dnia 2 grudnia 2014r była umową o świadczenie usług nienazwanych a ewentualnie umową dzierżawy.

W ramach realizacji swojego świadczenia [ jak argumentował Sąd ], powódka gwarantowała , że za pośrednictwem programu określona , minimalna ilość e- maili z materiałami marketingowymi dotrze prawidłowo do adresatów [ potencjalnych kontrahentów] S. Ł. (1) i D. N. (1).

Sposób funkcjonowania programu wykluczał osiągniecie takiego rezultatu. Cel umowy zatem nie został osiągnięty. Stąd , zdaniem Sądu I instancji, brak jest dostatecznych podstaw do tego , aby powódka mogła dochodzić od pozwanych nie uiszczonego wynagrodzenia.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu była norma art. 98 §1 kpc.

Apelację od tego wyroku złożyła powódka i zaskarżając go w całości , w jej wniosku domagała się , w pierwszej kolejności , wydania przez Sąd Apelacyjny rozstrzygnięcia

reformatoryjnego i uwzględnienia żądania pozwu w całości oraz obciążenia pozwanych kosztami procesu i postępowania odwoławczego.

Jako wniosek ewentualny sformułowała , w warunkach uznania , iż Sąd niższej instancji nie rozpoznał istoty sprawy, postulat uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi niższej instancji do ponownego rozpoznania.

Środek odwoławczy został oparty przede wszystkim na zarzutach procesowych , a spółka (...) twierdziła , że wady sposobu postępowania Sądu miały wpływ na ostateczny wynik sprawy. Były to :

- a/ art. 328 §2 kpc , wobec nie wskazania w motywach rozstrzygnięcia przyczyn nie obdarzenia wiarygodnością relacji świadka A. S. oraz zeznań przedstawiciela spółki złożonych w charakterze strony sporu. Nieprawidłowość ta miała także , zdaniem skarżącej , polegać na nie wskazaniu podstawy prawnej rozstrzygnięcia,

b/ art. 233 §1 kpc , jako następstwa nieprawidłowej oceny zgromadzanych dowodów , która prowadziła do nieprawidłowego ustalenia faktów doniosłych dla rozstrzygnięcia.

Nieprawidłowość ta polegała na konstatacji , że powódka zobowiązała się umownie wobec pozwanych do tego , że określona , minimalna ilość informacji e- mailowych, kierowanych przez nich do potencjalnych kontrahentów za pomocą programu dostarczonego przez apelującą , dotrze do nich w sposób prawidłowy.

Zarzucany błąd miał też polegać na przyjęciu , wbrew treści materiału procesowego , że powódka dopuszczała nieskuteczność takiego przekazu tylko na poziomie kilku procent.

W motywach swojego stanowiska skarżąca , odwołując się do dotąd prezentowanej argumentacji zaznaczyła , iż umowa zawarta przez strony nie miała charakteru umowy rezultatu , który miałby być zgodny z subiektywnymi założeniami pozwanych. Wskazywała też , że za pośrednictwem tego programu S. Ł. (1) i D. N. (1) mieli dostęp do kilku innych funkcji / czemu nie przeczyli / , a wysyłka wiadomości e- mailowych była tylko jedna z nich. Stąd niezasadne jest stanowisko Sądu , że cel umowy zawartej w dniu 2 grudnia 2014r nie został osiągnięty.

Odpowiadając na apelację pozwani domagali się jej oddalenia jako pozbawionej usprawiedliwionych podstaw oraz obciążenia spółki (...) kosztami postępowania,

według przedłożonego na rozprawie apelacyjnej przez D. N. (1) ich spisu / k. 311 akt/.

Rozpoznając apelację , Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy strony pozwanej jest uzasadniony , prowadząc do zmiany objętego nim wyroku Sądu Okręgowego w sposób wskazany w punkach 1I-III orzeczenia Sądu II instancji.

Sąd Apelacyjny podziela zarzuty postanowione przez powódkę ale uznaje , że jakkolwiek rozstrzygniecie Sądu Okręgowego jest, w sposób oczywisty nietrafne , brak jest dostatecznych podstaw do wydania , przy podzieleniu wniosku skarżącej zgłoszonego w drugiej kolejności , orzeczenia kasatoryjnego.

Sąd Odwoławczy, w obecnym systemie apelacji pełnej w granicach zaskarżenia i w granicach jego podstaw, rozpoznaje nadal tę samą sprawę.

Ponieważ materiał procesowy jest wystarczający dla oceny roszczenia spółki (...) Sąd II instancji wydał wyrok reformatoryjny.

Ma rację spółka podnosząc zarzuty procesowe.

Zarzut tego rodzaju jest uzasadniony jedynie wówczas , gdy spełnione zostaną równocześnie dwa warunki.

Strona odwołująca się do niego wykaże , że rzeczywiście sposób postępowania Sądu naruszał indywidualnie oznaczoną normę [ normy ] formalne. Jednocześnie nieprawidłowości te prowadziły do następstw , które miały istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując zarzut procesowy jest usprawiedliwiony jedynie wówczas, jeżeli zostanie dowiedzione , że gdyby nie potwierdzone błędy proceduralne Sądu niższej instancji , orzeczenie kończące spór stron miałoby inną treść.

Zasadny jest zarzut naruszenia art. art. 328 §2 kpc / w brzmieniu doniosłym dla rozstrzygnięcia /.

Jak wynika z ukształtowanego i jednolitego , podzielanego przez Sąd Apelacyjny, w składzie rozstrzygającym sprawę, orzecznictwa Sądu Najwyższego może on być uzasadniony jedynie wyjątkowo , gdy konstrukcja pisemnych motywów orzeczenia Sądu niższej instancji jest tak wadliwa , iż nie zawierają one danych pozwalających na przeprowadzenie na ich podstawie kontroli instancyjnej orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując , zarzut naruszenia tego przepisu jest uzasadniony wtedy , gdy uzasadnienie wyroku nie pozwala na stwierdzenie czy Sąd prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego i [ lub ] procesowego.

/ por. także wskazane jedynie ilustracyjnie postanowienie SN z dnia 21 listopada 2001, sygn. I CKN 185/01 powołane za zbiorem Lex/

Sposób , w jaki Sąd I instancji umotywował wyrok z 12 lutego 2019r jest wadliwy już chociażby z tej przyczyny , że zostały w tych motywach połączone ze sobą ustalenia faktyczne i ocena prawna.

Połączenie to nie pozwala na stwierdzenie co jest ustaleniem faktycznym, a co kwalifikacją prawą roszczenia powódki.

Przy takiej konstrukcji motywów ocena poprawności obu tych elementów konstrukcyjnych uzasadnienia orzeczenia jest co najmniej bardzo utrudniona. Trudność ta dotyczy zarówno zbudowania rzeczowej polemiki z nimi ze strony podmiotu skarżącego jak i oceny odwoławczej.

Uzasadnienie wyroku w sposób je dyskwalifikujący z punktu widzenia stawianego zarzutu, nie zawiera też jakiejkolwiek oceny zgromadzonych dowodów , których treść Sąd niższej instancji uznał za doniosłą dla ustaleń relewantnych dla rozstrzygnięcia.

Nawet za namiastkę takiej oceny nie może być uznane odwołanie się w uzasadnieniu do treści opinii biegłego z zakresu informatyki A. D. /którą jak się wydaje Sąd czyni podstawą przyjętych ustaleń / ani, tym bardziej, wskazanie z treścią jakich dowodów opiniodawca zapoznawał się przed przygotowaniem swojego opracowania, i - jak pisze Sąd Okręgowy „ dokonywał ustaleń „ - co byłoby w sposób nie budzący wątpliwości sprzeczne z rolą biegłego jaką przypisuje mu ustawodawca procesowy w ramach postępowania rozpoznawczego poznawczego przed Sądem.

Brak tej oceny , powoduje , że w istocie nie da się zweryfikować zarzutu wady oceny zeznań świadka A. S. oraz relacji przesłuchanego w charakterze strony powodowej M. B..

Zasadnie wobec tego również, spółka z K. podnosi zarzut przekroczenia granic swobodnej oceny zgromadzonych dowodów , która doprowadziła do wadliwych ustaleń w odniesieniu do tego w jakim zakresie skarżąca dopuszczała możliwość , że informacje e- mailowe w oznaczonej ilości nie dotrą w sposób prawidłowy do adresatów a także , że gwarantowała , iż ich określona część trafi do nich w sposób poprawny.

Wady te powodują , że Sąd II instancji , w uznaniu , że opisane , zasadnicze nieprawidłowości postępowania Sądu I instancji , w rozstrzyganej sprawie nie stanowią wystarczających podstaw do wydania orzeczenia kasatoryjnego , na podstawie zgromadzonych dowodów dokonał samodzielnie ustaleń faktycznych doniosłych dla rozstrzygnięcia oraz ocenił roszczenie spółki (...)

Ustalenia te przedstawiają się one następująco :

- w dniu 2 grudnia 2014r pomiedzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w K. a D. N. (1) i S. Ł. (1) , prowadzącymi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...) „ , została zawarta umowa licencji na program komputerowy - system pod nazwą (...).

Na jej podstawie pozwani mogli korzystać za pośrednictwem sieci Internet z funkcji monitorowania kontaktów z klientami , zarządzania nimi , funkcji CMR a także marketingu e- mailowego.

Powódka gwarantowała także bezpłatne wsparcie biura obsługi klienta w ich firmie w sytuacji pojawiania się problemów w korzystaniu z programu jak również udział w szkoleniach.

- Za korzystanie z licencji pozwani byli zobowiązani płacić comiesięczne wynagrodzenie w kwotach brutto , których wysokość była uzależniona od ilości kontaktów e- mailowych przechowywanych w bazie programu. Wynagrodzenie to było płatne na podstawie faktur wystawianych przez licencjodawcę na ostatni dzień roboczy każdego miesiąca obowiązywania umowy.

Zapłata miała następować na wskazany rachunek bankowy w terminie 14 dni od daty prawidłowo wystawionego dokumentu faktury.

-Strony ustaliły , że umowa zostaje zawarta na czas nieoznaczony z możliwością jej wcześniejszego rozwiązania przy zachowaniu jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego.

/ dowód : umowa z dnia 2 grudnia 2014r / k. 14 -15 akt/

D. N. (1) i S. Ł. (1) zapłacili wynagrodzenie za grudzień 2014 r i styczeń 2015r. w stawce brutto 644, 52 zł. Stawka wynagrodzenia , począwszy od maja 2015r wynosiła 644, 83 zł

Powódka dochodzi należności za pozostały okres trwania umowy do września 2015r włącznie. Należności te stwierdzone są wystawionymi przez spółkę fakturami.

/ dowód : faktury załączone do pozwu k. 16-23 akt/

Tych części wynagrodzenia umownego pozwani nie zapłacili. Nie negowali także ich wysokości

/ okoliczności niesporne /

- W ramach korzystania z oprogramowania przez pozwanych okazało się , że informacje marketingowe , które wysyłali za pośrednictwem jednej z funkcji (...)– przesyłania informacji i monitorowania kontaktów za pomocą strony internetowej- trafiały do tzw. „ spamu „ adresatów , a wobec tego nie były przez nich odczytywane .

Ponieważ próby usunięcia tej nieprawidłowości w kontaktach z pracownikami spółki z K. nie przynosiły rezultatu- chociaż była nich luka czasowa pomiedzy majem a początkiem sierpnia 2015r - powodowie w piśmie z dnia 3 sierpnia 2015r wypowiedzieli umowę z 2 grudnia 2014r , wysyłając je do adresatki w dniu 6 sierpnia 2015r

/ co do opisu nieprawidłowości działania funkcji programu oraz kontaktów stron z nimi związanych oraz przerwy czasowej w nich, okoliczności wzajemnie niekwestionowane , w zakresie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy dowód : treść pisma z dnia 3 sierpnia 2015r , kopia dowodu nadania pocztowego k. 68 akt/

Wskaźnik skutecznie przesłanych informacji kierowanych przez pozwanych do adresatów za pośrednictwem tej funkcji programu powódki był na bardzo niskim poziomie , odbiegając od średniej skuteczności takich funkcjonalności programów na terenie Polski według danych Raportu Strategicznego (...) Polska Internet.

/ pisemna opinia biegłego z zakresu informatyki A. D. k.151-152 akt/

Poczynione ustalenia zostały oparte dowodach z dokumentów oraz opinii biegłego , których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana/ w odniesieniu do opracowania biegłego co do części jego wniosków , które Sąd uczynił podstawą ustaleń , w pozostałym zakresie uznając ją dla tego celu zbędną.

Ich źródłem były także okoliczności pomiędzy stronami niesporne.

Przechodząc do materialnej oceny roszczenia spółki (...) uznać należy za całkowicie nietrafną , dokonaną przez Sąd Okręgowy kwalifikację umowy stron jako umowy oświadczenie usług nienazwanych a , tym bardziej, umowy dzierżawy.

Ocena ta zupełnie dowolną i abstrahującą od treści postanowień umownych.

Jest to umowa licencyjna na podstawie której, za wynagrodzeniem ustalonym przez strony , pozwani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogli korzystać z oprogramowania , do którego prawa autorskie służyły spółce (...).

Jej podstawą normatywną jest art. 67 w zw z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994r / jedn. tekst DzU z 2019 poz. 1231/

Program ten obejmował kilka funkcji miedzy przekazywania informacji marketingowych za pośrednictwem sieci Internet , monitorowania kontaktów z klientami oraz zarządzania nimi.

Zdaniem D. N. (1) i S. Ł. (1) nie pracowały prawidłowo z punktu widzenia celu użytkowego dla realizacji którego umowę tę zawarli.

Te wadliwości , nie usunięte przez licencjodawcę , zdecydowała najpierw o tym , że wstrzymali się z zapłatą umówionego wynagrodzenia za kolejne - począwszy od lutego 2015r- miesiące trwania umowy , by ostatecznie zdecydować się na wcześniejsze rozwiązanie umowy poprzez jej wypowiedzenie , oświadczeniem z dnia 3 sierpnia 2015r.

W świetle tych konstatacji faktycznych całkowicie dowolnym jest wniosek prawny Sądu Okręgowego , który zdecydował o oddaleniu żądania spółki (...).

Zgodnie z nim , cel umowy z 2 grudnia 2014r nie został osiągnięty, a zatem dochodzone wynagrodzenie umowne jest świadczeniem powódce nienależnym.

W pierwszej kolejności dostrzec trzeba , że Sąd Okręgowy , w warunkach gdy węzeł obligacyjny pomiędzy stronami z którego powódka wywodzi roszczenie ma podstawę umowną, zdaje się uznawać , że świadczenie jest jej nienależne w rozumieniu art. 410 kc albowiem zamierzony cel umowy z którego wynikało [ miało wynikać ] nie został osiągnięty.

Taka kwalifikacja podstawy uznania , że pozwani są wolni od świadczenia na rzecz byłej kontrahentki jest całkowicie niepoprawna albowiem Sąd utożsamił ją z condictio ob causam datorum, która w sprawie w ogóle nie ma zastosowania jak i sama instytucja zwrotu nienależnego świadczenia.

Roszczenie zgłoszone przez stronę powodową można rozpatrywać wyłącznie na podstawie przepisów dotyczących zobowiązań mających źródło kontraktowe.

Z ustaleń wynika , że pozwani byli zobowiązani do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z licencji udzielonej na program (...) , w kwotach miesięcznych / wysokości których nie negowali / przez cały okres trwania umowy, która nie miała charakteru umowy rezultatu.

W jej ramach powódka nie zobowiązywała się do tego , że licencjobiorcy , korzystając z programu na polach eksploatacji , które wzajemnie uzgodniono , osiągną określone wyniki , w szczególności co do liczby skutecznie przekazanych potencjalnym kontrahentom informacji promocyjnych o przedmiocie swojej aktywności gospodarczej.

Obowiązku zapłaty nie wykonywali począwszy od lutego 2015r aż do zakończenia stosunku umownego , który zgodnie z treścią §5 ust. 1 umowy , mógł ustać po upływie jednosiecznego okresu wypowiedzenia.

Samo oświadczeniem o wypowiedzeniu wywierało skutek na koniec miesiąca w którym zostało złożone w sposób , który umożliwiał drugiej stronie za[poznanie się z nim.

Zatem stosunek umowny ustał na koniec września 2015r., a należność za ten miesiąc powódką trafnie również zaliczyła do sumy dochodzonego roszczenia , wcześniej wystawiając na nią dokument rozliczeniowy w postaci faktury.

Sposób w jaki pozwani podjęli obronę przed żądaniem spółki (...) nie może być uznany za skuteczny.

Wbrew bowiem zarzutom wspólników spółki cywilnej (...) „ nawet w warunkach uznania , że jedna z funkcji programu , objętego umową licencyjną nie funkcjonowała poprawnie z punktu widzenia ich potrzeb i przewidywań, nie byli uprawnieni do tego , aby nie świadczyć drugiej stronie wynagrodzenia.

Nota bene podnosili , że wady działania funkcji przesyłania wiadomości marketingowych do potencjalnych kontrahentów , dostrzegli już w pierwszych miesiącach 2015r ale na wypowiedzenie umowy zdecydowali się dopiero w sierpniu 2015r,przy tym już od lutego zalegali z zapłatą wynagrodzenia.

Podnoszona wadliwość , jako odnosząca się tylko do jednej z funkcjonalności programu , bez wątpliwości oddanego do korzystania pozwanym przez spółkę (...) także w zakresie innych funkcji , nie usprawiedliwiała takiego zaniechania.

Już tylko na marginesie należy też zauważyć , że pozwani nie dowiedli , ze podnoszona nieprawidłowość pracy funkcji była spowodowana wadami samego oprogramowania (...) .

Takiej zależności nie potwierdzają w szczególności wnioski opinii biegłego A. D., który skonstatował tylko , że ilość poprawnie przesłanych za pośrednictwem tej funkcji e- mailowych informacji marketingowych bardzo istotnie , in minus , odbiega od średniej wskazywanej w opracowaniu do którego odwołał się.

Nie jest rzeczą Sądu Apelacyjnego , mimo , że D. N. (1) i S. Ł. (1) występowali w postępowaniu bez profesjonalnej pomocy prawnej wskazywać w jaki sposób mogli potencjalnie formułować zarzuty obronne przez roszczeniem spółki z K..

Zauważyć jednak należy , że nie bronili się ani zarzutem potrącenia wierzytelności wzajemnej o ile twierdzili , że umowa z 2 grudnia 2014r nie była prawidłowo przez drugą stronę wykonywana.

Podnosząc , iż program nie ma cech jakościowych i funkcjonalnych o których zapewnił ich licencjodawca nie zdecydowali się wywodzić z tego twierdzenia podstaw dla własnej , wobec spółki (...) , pretensji finansowej.

Zaniechanie to wyklucza ich ocenę przez Sąd w niniejszym postępowaniu.

Z podanych przyczyn , w uznaniu , że żądanie powódki jest usprawiedliwione w całości , uwzględniając apelację , Sąd II instancji orzekł jak w punktach 1I-III sentencji wyroku na podstawie art. 386 §1 kpc w zw. z art. 67 i 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994r / jedn. tekst DzU z 2019 poz. 1231/, obciążając przerywających pozwanych w całości także solidarnym obowiązkiem zapłaty na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie , brakującej części wydatków związanych z postępowaniem / wynagrodzeniem biegłego A. D./.

D. N. (1) i S. Ł. (1) na podstawie art. 98 §1 i 3 i art. 99 kpc w zw z art. 108 §1 i 391 §1 kpc , przy zastosowaniu wynikającej z tej normy zasady odpowiedzialności za wynik sprawy , zostali obciążeni przez Sąd Odwoławczy solidarnym obowiązkiem zapłaty na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego.

Na ich sumę złożyły się : opłata od apelacji – 258 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym , stanowiące pochodną wartości przedmiotu zaskarżenia , ustalone na podstawie § 2 pkt 4 w zw. z §10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22 października 2015r [ jedn. tekst DzU z 2018 poz. 265].

SSA Regina Kurek SSA Grzegorz Krężołek SSA Jerzy Bess