UZASADNIENIE

punktu 1 wyroku

Wyrokiem z dnia 23 maja 2019 r., wydanym w sprawie z powództwa J. C. przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Zgierzu oddalił powództwo, nie obciążył powoda obowiązkiem zwrotu kosztów sądowych i ustalił, iż w pozostałym zakresie powód ponosi koszty procesu w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c. na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu. pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Apelację od tego wyroku wniósł powód, zaskarżając go co do rozstrzygnięcia oddalającego jego powództwo oraz rozstrzygnięcia ustalającego zasadę ponoszenia kosztów procesu, przy czym we wnioskach apelacyjnych zaznaczył, że wnosi o zmianę orzeczenia poprzez uwzględnienie powództwa co do kwoty 10.900,00 zł, natomiast w pozostałym zakresie cofa pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia; jako wniosek ewentualny sformułowano żądanie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych, oświadczając, że nie wyraża zgody na cofnięcie pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia w opisanym w apelacji zakresie. Na wypadek uznania przez Sąd odwoławczy, że cofnięcie pozwu nie wymaga zgody przeciwnika procesowego, pozwana wniosła o zasądzenie na jej rzecz – w zakresie powództwa objętego cofnięciem – zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Z art. 203 § 1 k.p.c. wynika, że pozew – o ile połączone z nim jest zrzeczenie się roszczenia – może być cofnięty aż do wydania wyroku, przy czym nie budzi wątpliwości, że chodzi tu o wyrok kończący prawomocnie postępowanie w sprawie, co powoduje, że nie ma przeszkód, by J. C. dokonał tych czynności w postępowaniu apelacyjnym, w szczególności wraz ze złożeniem apelacji. Niezrozumiałe jest wobec powyższego dla Sądu II instancji oświadczenie strony pozwanej o braku zgody na częściowe cofnięcie pozwu w sytuacji, kiedy bezsprzecznie skarżący zrzekł się równocześnie roszczenia w tymże zakresie, a zatem kwestia zgody przeciwnika procesowego lub też jej braku nie jest relewantna prawnie na gruncie obowiązujących przepisów. Skuteczność ograniczenia powództwa poprzez częściowe cofnięcie pozwu jest natomiast zależna – jak stanowi art. 203 § 4 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 zd. I k.p.c. – od tego, czy czynność taka nie okaże się sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo nie będzie zmierzać do obejścia prawa, ponieważ jednak w rozpoznawanej sprawie Sąd odwoławczy nie dopatrzył się żadnej z powyższych negatywnych przesłanek ograniczenia powództwa, czynność powoda należy uznać za w pełni skuteczną. Zważywszy, że przed Sądem meriti J. C. żądał zasądzenia od strony pozwanej na swoją rzecz kwoty 25.300,00 zł jako należności głównej oraz odsetek ustawowych od tej samej kwoty od dnia 28 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty, natomiast w apelacji podał, że cofa pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie przekraczającym kwotę 10.900,00 zł i w ramach wniosków apelacyjnych żąda zasądzenia na swoją rzecz wyłącznie tej kwoty, oznacza to, że cofnięcie dotyczyło pozostałej części należności głównej w kwocie 14.400,00 zł (25.300,00 zł – 10.900,00 zł = 14.400,00 zł) oraz całości roszczeń odsetkowych, tj. odsetek ustawowych od kwoty 25.300,00 zł od dnia 28 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty. Konsekwencją częściowego cofnięcia pozwu musi być uchylenie zaskarżonego wyroku w części, jakiej przedmiotowa czynność dotyczyła i umorzenie postępowania w tym zakresie; podstawą prawną takiego rozstrzygnięcia jest art. 386 § 3 k.p.c.