Sygn. akt II W 124/20
Dnia 5 lutego 2021 r.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Joanna Polikowska
Protokolant: Joanna Szmel
po rozpoznaniu w dniach 4 grudnia 2020 r. i 5 lutego 2021 r.
s p r a w y:
Z. N. (1)
syna J. i S. zd. Dychała
urodzonego (...) w O.
obwinionego o to, że:
w nieustalonym okresie czasu do stycznia 2020 roku w K. przy ulicy (...), woj. (...), wykonywał działalność gospodarczą bez wymaganego zezwolenia
tj. o czyn z art. 60 1 § 1 k.w.
I. uznaje obwinionego Z. N. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku przyjmując, iż czynu tego dopuścił się w okresie czasu nie wcześniej niż od 20 lutego 2017 r. do stycznia 2020 r., tj. wykroczenia z art. 60 1 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 60 1 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 1500 (tysiąca pięciuset) złotych,
II. na podstawie art. 119 § 1 kpow w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego Z. N. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 150 zł.
Sygn. akt II W 124/20
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Obwiniony Z. N. (1) nie wcześniej niż od 20 lutego 2017 r. do stycznia 2020 r. w K. przy ul. (...) wykonywał działalność gospodarczą bez wymaganego zezwolenia
Dowód:
- zeznania świadka M. D. k. 9-10, 64,
- zeznania świadka K. N. k. 12-13, 56,
- dokumentacja fotograficzna k. 8,
Obwiniony Z. N. (1) ma 65 lat, jest rencistą, uzyskuje świadczenie w kwocie 1.300 zł netto, nie posiada nikogo na utrzymaniu, posiada wartościowy majątek w postaci domu o powierzchni 90 m 2.
Dowód:
- dane osobo-poznawcze obwinionego Z. N. (1) k. 55, 97,
Obwiniony Z. N. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż nic nie skupuje. Miał zezwolenie do 2020 r. na otwarcie tego skupu złomu wydane przez urząd powiatowy. Na początku skupował złom bo prowadził inną działalność gospodarczą, to były konstrukcje ogólnobudowlane. Działalność gospodarczą zakończył w listopadzie 2019 r. Tę nieruchomość, gdzie prowadził działalność, po jej zakończeniu, przepisał na syna 13 grudnia 2019 r. Tam nie ma żadnych szyldów, żadnych godzin otwarcia. W 2019 r. zlikwidował działalność gospodarczą ze względu na stan zdrowia. Na posesji znajdują się rzeczy, które pozostały z czasów, gdy skupował złom. Miał orzeczony przez Sąd zakaz prowadzenia działalności gospodarczej na okres 5 lat.
Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego Z. N. (2) w zakresie w jakim zaprzeczał on, aby prowadził działalność gospodarczą w K. przy ul. (...) w okresie od nie wcześniej niż 20 lutego 2017 r. do stycznia 2020 r. bez wymaganego zezwolenia. Wyjaśnienia obwinionego stanowią jedynie linię jego obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu we wniosku o ukaranie czyn. Stoją one bowiem w sprzeczności ze zgromadzonymi w sprawie dowodami w postaci zeznań świadków K. N. i M. D.. Z zeznań świadka K. N. złożonych dnia 10 września 2019 r., w zakresie w jakim Sąd uznał je za wiarygodne wynika, iż jest ona współwłaścicielką działki przy ul. (...), na której od 8-10 lat znajduje się skup złomu należący do jej męża Z. N. (1). Zgodziła się ona, aby oskarżony prowadził skup złomu na tym terenie. Z zeznań świadka M. D. wynika natomiast , iż działalność gospodarcza w postaci skupu złomu prowadzona jest na tym terenie nieprzerwanie od kilku lat. Przed 2020 r. sprawdzała, czy ten skup działa. Fakt gromadzenia odpadów na posesji potwierdza także dokumentacja zdjęciowa.
Zarówno z wyjaśnień obwinionego jak i zeznań świadka K. N. wynika, iż obwiniony Z. N. (1) posiadał wymagane zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. Przeczą temu zgromadzone dowody z dokumentów. Ze zgromadzonych dokumentów wynika bowiem, iż dnia 08 lutego 2010 r. obwiniony Z. N. (2) wniósł do Starosty (...) o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbierania odpadów. Do wniosku załączył zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON z dnia 06 sierpnia 2008 r. działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą Z. N. (1) (...) Metalowe i Ogólnobudowlane ul. (...), K.. Starosta (...) decyzją z dnia 26 lutego 2010 r. (...).II- (...) zezwolił Z. N. (1), prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Z. N. (1) (...) Metalowe i Ogólnobudowlane ul. (...), K., REGON (...) na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbierania odpadów. Zezwolenie zostało wydane na czas oznaczony tj. do dnia 31 stycznia 2020 r.
Decyzją z dnia 20 lutego 2017 r. (...).V. (...).8.2017 Starosta (...) stwierdził wygaśniecie decyzji Starosty (...) z dnia 26 lutego 2010 r. znak r. (...).II- (...) udzielającej na rzecz przedsiębiorcy Z. N. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Z. N. (1) (...) Metalowe i Ogólnobudowlane ul. (...), K., zezwolenia na zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne z dniem 23 stycznia 2016 r. Następnie decyzją z dnia 22 maja 2017 r. (...).V. (...).17.2017 Starosta (...) odmówił wydania zezwolenia na zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne na terenie działki nr (...) obręb 1 przy ul. (...) w K. dla przedsiębiorcy Z. N. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Z. N. (1) (...) Metalowe i Ogólnobudowlane ul. (...), K., NIP 611 148 51 33, REGON (...) ponieważ zamierzony sposób gospodarowania odpadami jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego. Obwiniony Z. N. (1) zatem nie posiadał wymaganego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej przy ul. (...) w K. od dnia wydania przez Starostę (...) decyzji z dnia 20 lutego 2017 r. (...).V. (...).8.2017. Okoliczność ta wynika także z pisma Starostwa Powiatowego Wydziału Ochrony (...), (...) i Leśnictwa w J. z dnia 20 grudnia 2019 r.
Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów zgromadzonym w przedmiotowej sprawie. Zostały one sporządzone przez osoby uprawnione do sporządzania tego rodzaju dokumentów. Brak było jakichkolwiek obiektywnych okoliczności nakazujących kwestionowanie ich wiarygodność.
Obwiniony Z. N. (1) swoim zachowaniem zrealizował znamiona wykroczenia z art. 60 1 § 1 k.w. Obwiniony bowiem w okresie czasu nie wcześniej niż od 20 stycznia 2017 r. do stycznia 2020 r. w K. przy ul. (...) wykonywał działalność gospodarczą bez wymaganego zezwolenia.
Działanie obwinionego było świadome. Wiedział on, iż nie posiada zezwolenia Starosty Powiatowego na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne, a mimo to odpady takie zbierał – prowadził skup złomu o czym świadczą przede wszystkim zeznania jego żony K. N., a także dokumentacja zdjęciowa. Nie zachodziły w przedmiotowej sprawie jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie winy obwinionego.
Swoim zachowaniem obwiniony powodował naruszenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K.. Z decyzji Starosty (...) z dnia 22 maja 2017 r. (...).V. (...).17.2017, który odmówił wydania zezwolenia na zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne na terenie działki nr (...) obręb 1 przy ul. (...) w K. dla przedsiębiorcy Z. N. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Z. N. (1) (...) Metalowe i Ogólnobudowlane ul. (...), K., NIP 611 148 51 33, REGON (...) wynika, iż decyzja ta została wydana z uwagi na to, że zamierzony sposób gospodarowania odpadami jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego. Zgodnie z zapisami planu zagospodarowania przestrzennego podstawowym przeznaczeniem tego terenu jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna zaś uzupełniającym usługi rzemiosła i infrastruktura techniczna.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 1.500 zł. Sąd uznał, że taka kara jest adekwatna do wagi naruszeń obwinionego. Grzywna w takim wymiarze stanowić będzie dla obwinionego odczuwalną dolegliwość, która powinna powstrzymać go przed naruszaniem prawa w przyszłości i spowodować u niego przekonanie, że naruszanie prawa nie pozostanie bez reakcji. Jednocześnie w wymiarze ogólnospołecznym kara ta powinna spowodować przekonanie o nieuchronności kary i uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.
Sąd nie znalazł przesłanek do zwolnienia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Obwiniony Z. N. (1) jest rencistą, posiada stałe oraz wartościowy majątek. Z tego względu Sąd na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 12 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionego Z. N. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 150 zł.