Sygn. akt II AKzw 32/21
Dnia 23 lutego 2021 roku
Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SA Mirosław Ziaja
Protokolant: Damian Krzywda
przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach
Katarzyny Wychowałek-Szczygieł
po rozpoznaniu w sprawie A. C.
skazanego za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i z art. 278 § 1 k.k.
zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach
z dnia 18 grudnia 2020 roku, sygn. akt VIII Kow 3689/20
w przedmiocie odmowy udzielenia zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności
w systemie dozoru elektronicznego
na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. i art. 15 § 1 k.k.w.
postanawia
uchylić zaskarżone postanowienie i umorzyć postępowanie wykonawcze w przedmiocie udzielenia skazanemu A. C. zezwolenia na odbywanie w systemie dozoru elektronicznego kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej w pkt. 4 wyroku łącznego Sądu Rejonowego Łódź - Śródmieście w Łodzi z 27 lutego 2015 roku sygn. akt V K 112/15, za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k.
Nie wdając się w merytoryczną ocenę wniesionego w sprawie zażalenia, postępowanie w przedmiocie udzielenia skazanemu A. C. zezwolenia na odbywanie w systemie dozoru elektronicznego kar pozbawienia wolności należało umorzyć.
W pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że wbrew stanowisku wyrażonemu w zaskarżonym postanowieniu skazany nie spełnia przesłanki formalnej do udzielenia mu zezwolenia na odbywanie kary poza zakładem karnym w SDE, o której jest mowa w art. 43 la § 6 w zw. z § 1 k.k.w. Stosownie do treści tego przepisu, sąd penitencjarny może udzielić wspomnianego zezwolenia, o ile kary pozbawienia wolności nie podlegające łączeniu, które skazany ma odbywać kolejno, nie przekraczają jednego roku i sześciu miesięcy.
Tymczasem z analizy akt niniejszej sprawy wynika, co zresztą wskazał sąd I instancji, że A. C. od dnia 13 lipca 2012 roku nieprzerwanie przebywa w zakładzie karnym i tak od 13 lipca 2012 roku do 9 stycznia 2014 roku odbywał karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego Łódź - Śródmieście w Łodzi sygn. akt XVIII K 679/09, a następnie od 9 stycznia 2014 roku do 30 sierpnia 2018 do odbywał karę 5 lat pozbawienia wolności orzeczoną w pkt. 3 wyroku łącznego Sądu Rejonowego Łódź - Śródmieście w Łodzi sygn. akt V K 112/15, zaś od 30 sierpnia 2018 roku do 14 sierpnia 2020 roku karę 2 lat pozbawienia wolności orzeczoną w pkt. 2 tego wyroku łącznego. Natomiast bezpośrednio po zakończeniu tych kar, tj. dnia 14 sierpnia 2020 roku skazany rozpoczął odbywanie kary, która była objęta przedmiotowym wnioskiem, tj. kary orzeczonej w punkcie 4 wskazanego wyroku łącznego.
W tym miejscu podkreślić trzeba, że o zaistnieniu przesłanki formalnej z art. 43la § 6 k.k.w. nie decyduje suma kar, jaka pozostała do odbycia w momencie orzekania w tym przedmiocie, lecz suma kar, jakie skazany kolejno w sposób nieprzerwany odbywał. Pogląd ten jest dominujący w orzecznictwie ( zob. m.in. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 12 września 2012 r., sygn. akt II AKzw 783/12, Legalis nr 577104, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 5 marca 2014 r., sygn. akt II AKzw 84/14, Legalis nr 993414, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 29 stycznia 2014 r., sygn. akt II AKzw 1720/13, Legalis nr 848025) i aprobuje go również Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie.
Natomiast argumentacja w tym zakresie przedstawiona przez obrońcę skazanego we wniosku inicjującym przedmiotowe postępowanie wykonawcze nie zasługuje na uwzględnienie. Powołane tam bowiem judykaty, a to Sądu Apelacyjnego w Szczecinie sygn. akt II AKzw 783/12 oraz Sądu Apelacyjnego w Katowicach sygn. akt II AKzw 246/17, czy Sądu Apelacyjnego w Krakowie sygn. akt II AKzw 972/18, dotyczą zgoła odmiennego stanu faktycznego niż zaistniały w tej sprawie. Poruszają one wprawdzie kwestię kar, które należy brać pod uwagę przy orzekaniu w przedmiocie wniosku o SDE, jednak wyłącznie w kontekście problemu skrócenia kary na podstawie art. 75 § 3a k.k., czy też odroczenia wykonania kary i warunkowego przedterminowego zwolnienia. Z żadnego z powołanych orzeczeń nie sposób natomiast wyprowadzić wniosku, że w przypadku gdy skazany odbywa jedną karę pozbawienia wolności przekraczającą wymiar wskazany w art. 43 la § 1 pkt 1 k.k.w., bądź kolejno kilka niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności (jak w przedmiotowej sprawie), to z chwilą, gdy do odbycia pozostanie kara bądź kary w wymiarze nieprzekraczającym 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności, spełniony zostaje warunek przewidziany w art. 43 la § 1 pkt 1 zd. 1 k.k.w. W przepisie art. 43la § 6 k.k.w. chodzi bowiem o sumę orzeczonych kar pozbawienia wolnosci, a nie o wymiar kary pozostałej do odbycia w czasie orzekania. Odmienny pogląd prowadziłby do poddawania dozorowi elektronicznemu nawet skazanych na 25 lat pozbawienia wolności, gdy pozostanie im odpowiednio krótki czas do odbycia całej kary, to zaś nie byłoby rozsądne ( zob. postanowienie SA w Krakowie z 17.10.2013 r., II AKzw 1167/13, KZS 2013/11, poz. 72). Udzielenie zezwolenia jest niedopuszczalne, gdy po odbyciu jednej lub kilku kar pozostaje do wykonania kara, której wymiar nie przekracza roku.” Postanowienie SA w Krakowie z 9.05.2012 r., II AKzw 390/12, KZS 2012, nr 5, poz. 57.
W tym stanie rzeczy, wymiar orzeczonych kar jakie skazany kolejno odbywa przekracza jeden rok i sześć miesięcy co w konsekwencji zamyka drogę do dalszego badania sprawy, pod kątem zaistnienia przesłanek merytorycznych udzielenia zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego.
Dlatego też postępowanie wykonawcze w przedmiocie udzielenia A. C. zezwolenia na wykonywanie kary w tym systemie jest niedopuszczalne i podlega umorzeniu na mocy art. 15 § 1 k.k.w.
W związku z powyższym orzeczono, jak w części dyspozytywnej.
- o treści postanowienia poinformować skazanego,
- zwrócić akta sprawy.
Katowice, dnia 23 lutego 2021 r.