[Sędzia Przewodniczący Świerczyński Jacek 00:03:52.000]

Uzasadnienia. Wyrokiem z dnia 1 października 2018 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi w sprawie z powództwa E. W. przeciwko M. G. o zapłatę zachowku, w punkcie 1 oddalił powództwo, a w punktach 2, 3 i 4 rozstrzygnął o kosztach procesu stosownie do wyniku sprawy, czyli przyjmując, iż powódka przegrała sprawę w całości. I powyższe rozstrzygnięcie Sąd I Instancji oparł na ustaleniach, których najistotniejsze elementy przedstawiały się w sposób następujący. E. W. i M. G. są dziećmi H. G. i R. G.. H. G. zmarła w dniu 10 lipca 2012 r., a M. G. na podstawie testamentu notarialnego nabył spadek po H. G. w całości. Dalej Sąd ustalił co wchodzi w skład spadku po pani H. G.. Wskazał, że w konsekwencji oprócz ustalonego substratu majątku w skład spadku wchodzą także długi spadkowe oraz koszty pogrzebu. Ustalił, że te kwoty, które winny być odjęte od substratu majątku, gdzie łączna kwota substratu została ustalona na 96.530 zł i ona w konsekwencji ta kwota nie była między stronami kwestionowana. Na początku procesu rzeczywiście była taka sytuacja, że strony niektóre elementy składników majątku spadkowego kwestionowały, ale w konsekwencji Sąd przyjął, że jest to kwota 96.530 zł. Kwota nie była kwestionowana przez strony, przy czym Sąd stanął na stanowisku, że długi spadkowe stanowią wysokość 28.759 zł i 42 gr oraz jest to..., oraz jest kwota darowizn poczynionych przez spadkodawczynię na rzecz powódki i kwoty te ustalił na kwotę 16.734 zł i 14 gr. A zatem reasumując Sąd I Instancji stwierdził, że co do zasady zachowek pozwanej należy się od powoda, przy czym od tego kwoty, od tej kwoty ustalonego substratu spadkowego na 96.530 zł odjął kwotę długów spadkowych w kwocie 28.759 zł i 42 gr oraz darowizn w kwocie 16.734 zł i 14 gr. Natomiast skonkludował rozstrzygnięcie sprawy w ten sposób, że w jego ocenie w świetle ustalonego stanu faktycznego roszczenie powódki nie zasługuje na ochronę prawną i winno zostać oddalone w oparciu o art. 5 Kodeksu cywilnego. Wskazał tutaj Sąd, że w orzecznictwie podnosi się, że istotą prawa cywilnego jest strzeżenie praw podmiotowych, a zatem wszelkie rozstrzygnięcia prowadzące do redukcji, bądź unicestwienia tych praw mają charakter wyjątkowy. Odmowa udzielenia ochrony prawnej na podstawie art. 5 k.c. z uwagi na jego wyjątkowy w powyższym ujęciu charakter musi być zatem uzasadniona istnieniem okoliczności rażących i nieakceptowanych w świetle powszechnie uznawanych w społeczeństwie wartości. I uwzględniając powyższe orzeczenie, orzecznictwo, na które Sąd się powołał, Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie należy się zgodzić ze stanowiskiem pozwanego, iż uwzględnienie powództwa godziłoby w zasady współżycia społecznego i w dobre obyczaje i tutaj Sąd wskazuje, że spadkodawczyni sporządziła testament, w którym przeznaczyła cały swój majątek M. G., czyli powodowi, Sąd wskazuje, że wprawdzie nie wydziedziczyła pozwanej, tym niemniej po wszechstronnym rozważeniu okoliczności niniejszej sprawy Sąd dochodzi do przekonania, że zachowanie powódki względem matki było na tyle niewłaściwe, interesowne, nastawione na czerpanie przez całe życie różnych korzyści, iż wystąpienie z żądaniem zachowku byłoby i jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i prowadziło do oddalenia powództwa. Sąd wskazał uszczegóławiając ten wywód, że podkreślenia wymaga, że zmarła przez całe życie aż do swojej śmierci udzielała regularnie pomocy finansowej córce. Spłacała za nią długi czynszowe. Udzielała środków na zaspokojenie potrzeb życiowych. Własnym sumptem organizowała uroczystości rodzinne syna powódki. Jak wynika z ustaleń pomoc ta była świadczona przez lata. Przekazywała także córce odłożone środki pieniężne, a pomimo tej wieloletniej pomocy ze strony matki powódka nie odwdzięczyła się w sposób należyty, odwiedzała matkę jedynie sporadycznie, przy okazji powielała prośbę o kolejne zapomogi finansowe, nie partycypowała w kosztach opieki, wymawiała się od zajmowania się matką, nie interesowała się jej stanem zdrowia koncentrując się jedynie na własnych problemach życiowych i zdrowotnych. I w oparciu o to ustalenie Sąd konkluduje, że z tych wszystkich względów należało uznać, że roszczenie powódki jakkolwiek znajdowało oparcie w przepisach prawa godziło jednakże w zasady współżycia społecznego i jako takie nie zasługiwało w myśl art. 5 k.c. na ochronę prawną, a tym samym musiało podlegać oddaleniu, o czym orzeczono jak w pkt. 1 sentencji wyroku. Dalsze wywody jurydyczne Sądu Rejonowego dotyczą rozstrzygnięć w zakresie kosztów, zarówno między stronami, jak i pełnomocnika z urzędu i wreszcie częściowo nieuiszczonych kosztów sądowych w sprawie. I apelację od tego orzeczenia wywiodła powódka. Zaskarżyła wyrok w części oddalającej powództwo oraz w punktach 2 i 4, które dotyczą zasądzenia od niej na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, a także obciążenie ją nieuiszczonymi kosztami sądowymi i skarżonemu rozstrzygnięciu postawiła następujące zarzuty, a mianowicie naruszenie prawa materialnego, tj. art. 5 k.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie i oddalenie powództwa o zachowek, mimo, że prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, iż roszczenie powódki o zachowek zasługuje na ochronę prawną i powinno zostać uwzględnione i po drugie naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 233 § 1 k.p.c. przez wyprowadzenie z materiału dowodowego w postaci zeznań stron, zeznań świadków, a także dokumentów wniosku, iż matka powódki dokonała na jej rzecz darowizn polegających na wpłatach na jej książeczkę mieszkaniową, wpłatach zaległego czynszu, a także wniosku, iż pozwany pożyczył matce w 1994 r. kwoty pieniężne na przekształcenie lokatorskiego prawa do lokalu w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ulicy (...) [f 00:12:25.856], a także w 2009 r. w celu ustanowienia odrębnej własności tego lokalu mieszkalnego, chociaż pozwany nie przedstawił żadnego wiarygodnego dokumentu, z którego wynikałyby takie wnioski. Po drugie w zakresie naruszenia prawa procesowego naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. wskutek całkowitego pominięcia oceny dowodu w postaci dokumentu załączonego do akt sprawy w trakcie rozprawy w dniu 27 lipca 2016 r., którego prawidłowa ocena prowadzi do wniosku, iż matka stron miała zaoszczędzone i przeznaczone dla córki środki pieniężne w kwocie 18.000 zł. Po trzecie artykułu 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kwoty 7.807 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, a także obciążenie powódki obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa kwoty 1.075 zł 41 gr tytułem kosztów sądowych. I w oparciu o te zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego M. G. na jej rzecz kwoty 27.000 zł 62 gr..., 27.062 zł 50 gr wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa, to jest od dnia 11 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty tytułem zachowku po zmarłej w dniu 10 lipca H. G., po drugie zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) [f 00:14:07.472] kosztów zastępstwa procesowego udzielonego powódce E. W. z urzędu z uwzględnieniem stawki podatku VAT, co, do których oświadczyła, iż nie zostały uiszczone ani w całości ani w części. W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Sąd Okręgowy zważył co następuje. Apelacja, jako częściowo zasadna skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku w pozostałej zaś części, jako niezasadna podlegała oddaleniu. I przechodząc do poszczególnych zarzutów apelacyjnych Sąd wskazuje na dwie rzeczy. A mianowicie po pierwsze, jeżeli chodzi o zarzuty apelacji, aby należy zwrócić uwagę, że powódka zaskarża ten wyrok w całości, jeżeli by..., po..., jeżeli chodzi o zmodyfikowane powództwo na etapie Sądu przed I Instancji, bo najpierw powódka żądała kwoty ponad 50.000, ale rzeczywiście już na dość wczesnym etapie skonkretyzowała to powództwo na kwotę 27.062 zł i 50 gr. I w takim zakresie skarży go w całości po tym, po tym zmodyfikowaniu to Sąd nie podzielił zarzutów naruszenia prawa procesowego. A mianowicie Sąd stanął na stanowisku, że w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd I Instancji dokonał prawidłowego prawidłowej oceny materiału dowodowego. Ta ocena jest logiczna, pozostaje między poszczególnymi faktami w związku przyczynowym i należało przyjąć, że tak jak prawidłowo skonkretyzował Sąd I Instancji od ustalonego ustalonej masy spadkowej należało odjąć darowizny na poczynione przez spadkodawczynię na rzecz powódki w kwocie 16.734 zł i 14 gr., a także długi spadkowe w wysokości 28.759 zł i 42 gr. Sąd tutaj podziela w całości wywody Sądu I Instancji, iż pozwany wykazał te okoliczności zarówno dowodami z dokumentów w postaci potwierdzeń przelewów, pokwitowań, ale również zez..., zeznaniami w charakterze strony, z których wynika w sposób niezbity, że takie darowizny być może, że teraz już się nie da ustalić bardzo precyzyjnie i szczegółowo, w jakiej były one dokonywane w kwocie i, i kwota, ale byłyby dokonywane do śmierci spadkodawczyni, były to pieniądze przeznaczone na różne cele, z których korzystała pozwana, a zatem kwoty, kwoty te Sąd przyjął, kwotę tę Sąd przyjął, jako kwotę ustaloną przez Sąd I Instancji. Podobnie, jeżeli chodzi o te długi spadkowe, co się wiązało i z wykupem lokalu i z pewną pomocą świadczoną czasami za zgodą matki przez powoda na rzecz pozwanej. Wreszcie, co do kosztów pogrzebu to w ogóle te kwoty nie były negowane przez stronę przeciwną i do tych kosztów pogrzebu zamieszczono 3.250 zł tego zasiłku pogrzebowego, który był przeznaczony na koszty konsolacji itp. koszty związane z kosztami pogrzebu spadkodawcy. Natomiast w ocenie Sądu I Instancji, II instancji zasadny okazał się zarzut naruszenia prawa materialnego. A mianowicie zarzut dotyczący naruszenia art. 5 k.c., któ..., który to przepis statuuje tzw. zasady współżycia społecznego. Otóż mimo prawidłowo ustalonego stanu faktycznego Sąd I Instancji dokonał tutaj niepła..., niewłaściwej oceny prawnej oceny materialno jurydycznej ustalonego stanu faktycznego podciągając pod normę prawną wynikającą z artykułu 5 Kodeksu cywilnego. Bo otóż rzeczywiście sądy powszechne jak również Sąd Najwyższy w tym również chodzi tutaj o to orzeczenie, które zostało przywołane przez Sąd I Instancji stają na stanowisku, że w określonych sytuacjach art. 5 Kodeksu cywilnego może służyć ochronie interesów osob..., ochronie prawnej inte..., interesów osoby przeciwko, której jest kierowana określone roszczenie. I rzeczywiście, jeżeli to orzeczenie zostanie odczytywane literalnie bez jakiejś głębszej analizy jurydycznej to może pod uwagę do takiego błędnego podkreślam przekonania, że każde złe zachowanie bądź każde nieokazywanie jakiś szczególnych więzi rodzinnych rodzicielskich, ich niepielęgnowanie będzie prowadziło do tego, że będzie miał zastosowanie art. 5 k.c. czyli osoba zobowiązana do zapłaty zachowku będzie się mogła bronić, że to roszczenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Natomiast w ocenie Sądu II Instancji jest to orzecz..., powołane orzeczenie jest troszeczkę wyrwane z kontekstu jurydycznego a przy tym nie znajduje do końca oparcia w ustalonym stanie faktycznym. Nie ulega w oparciu o ten stan faktyczny wątpliwości, że stosunki w aspekcie kontaktów i pomocy udzielanej spadkodawczyni przez powódkę nie były może wzorcowe, nie należały do stosunków, które jak gdyby w szczególności w polskim społeczeństwie gdzie te więzy rodzinne korzenie między młodymi pokoleniami a tymi starszymi są w szczególności hołubione i akceptowane przez społeczeństwo. W tym przypadku nie były idealnymi. Natomiast z ustalonego stanu faktycznego w żaden sposób nie da się wyprowadzić wniosku, że te zachowania były aż takie, żeby wyczerpywały dyspozycję art. 5 Kodeksu cywilnego w tym kontekście, że dawały podstawy do pozbawienia powódki zachowku. Przede wszystkim musimy rozpocząć te rozważania od spojrzenia z punktu widzenia spadkodawczyni. Otóż bardzo często a w zasadzie w przeważającej liczbie przypadków jest tak, że jeżeli ten spadkodawca nie akceptuje zachowań spadkobiercy a sporządza testament tak jak było w tym przypadku, gdy testament notarialny został sporządzony na rzecz jednego ze spadkobierców, czyli syna od razu dokonuje wydziedziczenia drugiego czy pozostałych spadkobierców ustawowych, no w tym przypadku rozmawialibyśmy o powódce. Spadkodawczyni nie posunęła się do tego kroku, choć już przecież znajdowała się u notariusza, spisywała akt notarialny, a zatem nic nie stało na przeszkodzie, żeby skorzystać z przesłanki braku i a tu jest opie..., przesłanka ustawowa jedna z podstaw wydziedziczenia, czyli nie opiekowanie się nią, nie utrzymywanie kontaktów rodzinnych itd. Spadkodawczyni z tego nie skorzystała. Ale po drugie wreszcie trzeba patrzeć również na zachowania spadkodawczyni do samej śmierci nie akceptując pewnego postępowania powódki, czyli tego, że się mało opiekuje, czyli tego, że nie zaoszczędza, czyli tego, że oczekuje tylko, żeby jej pomagać, że przychodzi tylko po pieniądze, padają tam nawet z zeznań świadków i, i w szczególności po..., po..., pozwanego przesłuchanego w charakterze strony choćby takie sformułowania i tutaj, „że córka jest darmozjadem i tylko oczekuje, żeby jej pomagać i dawać pieniądze". To mimo tych wszystkich zastrzeżeń spadkodawczyni do samego końca, dokąd mogła pomagała powódce, jeżeli miała jakieś pieniądze a ta znajdowała się w potrzebie to te pieniądze jej dawała. Ba prosiła w określonych sytuacjach syna, żeby w jej imieniu, a potem te pieniądze oddawała pomógł powódce. Biorąc pod uwagę te wszystkie okoliczności Sąd II Instancji w oparciu o ustalony przez Sąd I Instancji stan faktyczny doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie nie zaszły przesłanki do zastosowania artykułu 5 Kodeksu cywilnego i oddalenia tego powództwa w oparciu o ten przepis. Na tą okoliczność Sąd wskazuje na kilka z bardzo szerokiego repertuaru orzeczeń sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, któ..., które jak gdyby statuują zasadę, że to zachowanie musi być tak rażące i tak nieakceptowalne, że w granicach rozsądnego myślenia u każdego nieuczciwym, niewłaściwym i wręcz niedobrym byłoby zasądzenie tego zachowku. I na tą okoliczność Sąd wskazuje m.in. na wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 listopada 2018 r. w sprawie I ACA 17 trzydzieści sie..., (...). Gdzie Sąd Apelacyjny mówi tak zakres zastosowania art. 5 k.c. powinien być stosunkowo wąski, bowiem ocena Sądu czy żądanie zapłaty sumy odpowiadającej wysokości zachowku stanowi nadużycie prawa podmiotowego nie powinna pomiją..., pomijać, że prawa osoby uprawnionej do zachowku służą urzeczywistnieniu obowiązków moralnych, jakie spadkodawca ma wobec swoich najbliższych. Względy te nakazują szczególną ostrożność przy podejmowaniu oceny o nadużyciu prawa żądania zapłaty sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości zachowku, która nie może opierać się jedynie na ogólnym odwołaniu się do klauzuli generalnej zasad współżycia społecznego. Obniżenie wysokości zachowku może mieć miejsce w wypadkach wyjątkowych albo w wyjątkowych albowiem już samo pozbawienie uprawnionego do zachowku korzyści ze spadku w drodze dziedziczenia jest dla niego okolicznością krzywdzącą i dolegliwą, a stanu tego nie powinno jeszcze pogłębiać drastyczne ograniczenie możliwości realizacji roszczeń z tytułu zachowku. Podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 maja 2018 r. w sprawie I ACA 1139/17. Sprzeczność roszczenia o zachowek z zasadami współżycia zachodziłaby wówczas gdyby w świetle reguł lub wartości moralnych powszechnie społecznie akceptowanych żądanie zapłaty należności z tytułu zachowku musiało być ocenione negatywnie. Dokonując osądu roszczenia o zachowek w tym aspekcie trzeba przy tym mieć na uwadze, że prawo uprawnionego do zachowku przysługujące mu ze względu na szczególny bardzo bliski stosunek rodzinny istniejący między nim a spadkodawcą służą urzeczywistnieniu obowiązków moralnych, jakie spadkodawca ma względem swoich najbliższych oraz realizacji zasady, iż nikt nie może na wypadek swojej śmierci rozporządzić swoim majątkiem zupełnie dobrowolnie z pominięciem swoich najbliższych. I wreszcie, jako przykłady tych orzeczeń jeszcze orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 7 kwietnia 2017 r. w sprawie I ACA 931/16 opublikowany m.in. w Lexe numer (...), gdzie również Sąd Apelacyjny we, w B. wskazuje, że aby zastosować art. 5 Kodeksu cywilnego, a zatem bronić się zasadami współżycia społecznego przed roszczeniem o zachowek muszą być wystąpić szczególne okoliczności i szczególnie drastyczna sy..., sytuacja po stronie spadkobiercy, aby można było go pozbawić zachowku. Albowiem przepis art. 5 ma być stosowany wyjątkowo. Biorąc pod uwagę te wszystkie rozważania i przywołane orzecznictwo Sąd II Instancji stanął na stanowisku, że, o czym już była mowa z dy..., uznał apelację zarzuty apelacji za niezasadne, co do długów spadkowych jak również poczynionych darowizn. Natomiast uznał, że niewłaściwie zastosowano art. 5 k.c. To spowodowało, że skoro ustalono substrat spadkowy na 96.530 zł to w normalnej sytuacji byłaby to jedna czwarta tej z kwoty no przy braku testamentu byłaby to połowa, a normalnie byłaby jedna czwarta wartości. Ale od tej kwoty 96.530 zł odjął długi spadkowe w wysokości 28.759 zł i 42 gr oraz darowizny poczynione przez spadkodawczynię na rzecz powódki w kwocie 16.734 zł i 14 gr. To łącznie spowodowało odjęcie tych dwóch kwot, że substrat majątku ten rzeczywisty to jest 51.036 zł i 44 gr. A powódce należy się z tego jedna czwarta, to jest 12.759 zł i 11 gr. Taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty, a zatem zgodnie z żądaniem pozwu, którym wnoszono o zasądzenie a była tam wyższa kwota żądana, ale żądania zasądzenia tej kwoty od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu. I w tym zakresie zresztą pani mecenas w trakcie rozprawy apelacyjnej wyjaśniła, że w tym zakresie sformułowanie, które jest zawarte w apelacji sprostowała albowiem dochodzona tego od dnia wytoczenia powództwa, czyli od 11 kwietnia 2016 r., podkreślam w apelacji, ale pani mecenas, która reprezentowała powódkę sprecyzowała, że rzeczywiście żąda tej kwoty od dnia 27 kwietnia, to jest od dnia doręczenia odpisu pozwu. Sąd dokonał tutaj kontroli w tym zakresie. Na karcie 47 znajduje się pozew, który był doręczany 26 kwietnia 2016 r. pozwanemu, a zatem te odsetki zasądzono od 27 kwietnia. W pozostałym zakresie zaś, czyli co długów spadkowych oraz co do darowizn poczynionych na rzecz powódki przez spadkodawczynię Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Przechodząc do rozstrzygnięć dotyczących kosztów, ale teraz tych rozstrzygnięć jest kilka i są to rozstrzygnięcia tutaj w te..., w tej sprawie bardzo rozbudowane. Otóż przede wszystkim należy rozpocząć o tego, że powódka wygrała sprawę w stosunku do pierwotnego roszczenia, podkreślam do tego pierwotnego, kiedy żądała ponad 50.000 zł, w 24,5%, a przegrała tę sprawę w 75,5%. To spowodowało, że gdyby policzyć te koszty całościowo to pozwana winna uiścić na rzecz..., powódka powinna uiścić na rzecz pozwanego kwotę 5.894 zł i 29 gr. Sąd jednak stanął na stanowisku tutaj, analizując to zwolnienie przed Sądem I instancji, prawdą jest, że ono zostało częściowo cofnięta, ale nie w całości, było również zwolnienie od kosztów sądowych w II instancji uczynione przed Sąd Rejonowy. Była opisana ta sytuacja majątkowa. Sąd stanął na stanowisku, że w tej sprawie częściowo obciąży powódkę tymi kosztami i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 2.000 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu, natomiast w pozostałej części, bo jak podkreślam ta pełna kwota, wtedy było 5.894 zł i 29 gr, w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 102 kpc, czyli przepisu, który daje dobrodziejstwo polegające na tym, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach z uwagi na sytuację rodzinną, majątkową i material..., i zdrowotną strony oraz przebieg procesu można odstąpić od obciążenia kosztami. Sąd wprawdzie nie stanął na stanowisku, że należy powódkę całkowicie zwolnić od tych kosztów, ale częściowo uznał, że zasługuje ona na zwolnienie. Miał tutaj również na uwadze Sąd to, oprócz tej sytuacji majątkowej, rodzinnej i zdrowotnej, że de facto uwzględnienie tego powództwa, tych kosztów w całości w bardzo znacznym stopniu niweczyłoby samo rozstrzygnięcie w zakresie zasądzonego zresztą częściowo roszczenia zachowkowego. Albowiem, gdyby te koszty zasądzić w całości to pochłonęłyby one połowę zasądzonej kwoty tytułem zachowku. I jak mówię, Sąd nie obciążył tymi kosztami procesu w całości. Sąd nie obciążył również powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi o oddalonej części powództwa. W tym zakresie kierował się tymi samymi przesłankami, o których było wyżej. Natomiast Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 251 zł i 23 gr tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa, czyli w tym zakresie, w którym pan przegrał. Sąd zasądził także koszty tytułem pełnomocnika z urzędu stosownie do proporcji, w jakiej sprawa została wygrana i przegrana przez pozwanego. A mianowicie pełne koszty procesu w tej sprawie wyniosły 8.807 zł. Biorąc pod uwagę, iż pozwany przegrał w 24,5% Sąd zasądził od M. G. na rzecz E. W. kwotę 2.169 zł i 72 gr obejmującą podatek vat tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu od uwzględnionej części powództwa. To są koszty tylko od tego co pozwany przegrał. Natomiast w pozostałej części, czyli w zakresie kwoty 6.682 zł i 28 gr obejmującej podatek vat, czyli w tym zakresie, w którym powódka przegrała sprawę Sąd tą nieopłaconą pomoc prawną udzieloną powódce z urzędu nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa. Reasumując, powództwo, apelacja jako częściowo zasadna skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku na podstawie art. 386 § 1 kpc w zakresie wskazanym przez Sąd w wyroku i w uzasadnieniu, natomiast w pozostałej części podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc, co Sąd również wskazał w wyroku i w jego uzasadnieniu. Przechodząc teraz do kosztów postępowania apelacyjnego tutaj rozstrzygnięcia są, jeżeli chodzi o istotę tych rozstrzygnięć, tożsame z rozstrzygnięciami Sądu, jakich dokonał Sąd II instancji korygując rozstrzygnięcie Sądu I instancji, a mianowicie nie obciążono powódki kosztami postępowania apelacyjnego na rzecz pozwanego oraz nieuiszczoną opłatą sądową od apelacji, od oddalonej części apelacji. I tu Sąd również kierował się art. 102 kpc, o czym było wyżej w związku z art. 391 § 1 kpc. Natomiast jeżeli chodzi o koszty pełnomocnika..., koszty..., nieuiszczone koszty sądowe, czyli kwotę 637 zł i 74 gr jest to kwota nieuiszczonej opłaty sądowej od uwzględnionej części apelacji. Sąd nakazał na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ściągnąć od pozwanego i jeszcze raz podkreślam, tylko od tej części apelacji, którą pozwany przegrał, albowiem jeżeli chodzi o koszty apelacji to te proporcje układały się już nieco inaczej aniżeli przed Sądem I instancji. Albowiem przed Sądem I instancji, jak mówiłem, ten stosunek wygranej do przegranej wynosił 24,5 do 75,5%, podczas gdy w apelacji 47,1%, w takiej części wygrała powódka do 52,9%, w takiej części wygrał apelację pozwany. I Sąd nakazał ściągnąć tę kwotę 637,74, natomiast przyznał i nakazał wypłacić adwokat M. B. [f 00:38:31.042] ze Skarbu Państwa Sądu Rejowego dla Ł. w Ł. kwotę 1.476 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzę..., z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. I tutaj już całą tę kwotę nakazał wypłacić ze Skarbu Państwa, nie dokonując tego rozdzielenia, czyli w tym zakresie to rozstrzygnięcie jest korzystne dla pozwanego, bo ta kwota również mogłaby być podzielona do tych przed chwilą wskazanych procentów. Koniec uzasadnienia.

[ (...):39:04.734]