UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 23.06.2017r. R. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedziba w W. łącznej kwoty 16.898,68 zł. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 28.11.2015r. do dnia 31.12.2015r. oraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty. Na żądaną kwotę składało się: zadośćuczynienie w wysokości 10.000,-, odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów opieki w wysokości 2.970 zł., odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów leczenia w wysokości 3.907,28 zł. oraz zwrot kosztów przejazdu w kwocie 21,40 zł. Nadto powód wniósł o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za ewentualne skutki zdarzenia z dnia 21.05.2015r. – potrącenia na parkingu przez pojazd ubezpieczony w pozwanym zakładzie. Powód wniósł także o zasądzenie kosztów procesu. (pozew k. 2-8)

Pozwany, (...) S.A. z siedzibą w W. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów , w tym kosztów zastępstwa procesowego. W ocenie pozwanego, zadośćuczynienie wypłacone w toku postepowania likwidacyjnego w pełni rekompensuje powodowi doznaną krzywdę. W zakresie żądanego odszkodowania, odmówi zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych zgłaszając zarzut braku związku ze zdarzeniem. Zakup roweru magnetycznego oraz ortezy stawu kolanowego nie był weryfikowany gdyż nie został zgłoszony w postepowaniu likwidacyjnym, podobnie jak większość pozostałych wydatków objętych rachunkami z 2016 i 2017 roku. Odnośnie kwoty 3.118,28 zł. pozwany zakwestionował zasadność zakupu leków.

Pozwany w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych, podniósł iż zarówno zadośćuczynienie jak i odszkodowanie będą wymagalne dopiero od daty wyroku gdyż sąd w postępowaniu określi rozmiar krzywdy. (odpowiedź na pozew k. 148)

W piśmie z dnia 5.12.2018r. – doręczonym stronie pozwanej 1.03.2019r. powód zmieniając powództwo wniósł o zasądzenie:

- zadośćuczynienia w kwocie 63.000,- zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 10.000 zł. od dnia 28.11.2015r. do dnia zapłaty i od kwoty 53.000,- zł. od dnia doręczenia pisma;

- odszkodowania w kwocie 12.000,- zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28.11.2015r. z tym że od kwoty 3.194,13 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pisma. W pozostałym zakresie podtrzymał powództwo. ( pismo k. 232-233, dowód doręczenia k. 533)

W piśmie z dnia 7.02.2020r. (doręczonym stronie pozwanej w dniu 28.04.2020r.) powód dokonał zmiany powództwa w zakresie zadośćuczynienie i odszkodowania wnosząc o zasądzenie łącznie kwoty 102.000,- zł. w tym 90.000 zł. tytułem zadośćuczynienia z odsetkami: w zakresie kwoty 27.000 zł. od dnia doręczenia pisma – w pozostałym zakresie jak dotychczas. (pismo k. 427-428, dowód doręczenia k.451)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.05.2015r. powód R. P. został potrącony przez samochód osobowy, doznając urazu kolana lewego. Początkowo lewą kończynę unieruchomiono w gipsowej szynie tutorowej skokowo-udowej – rozpoznając złamanie przezstawowe kłykcia bocznego lewej kości piszczelowej. Od dnia 26.05.2015r. do dnia 1.06.2015r. powód przebywał w szpitalu (...) na Oddziale (...) urazowo-Ortopedycznej, gdzie wykonano zabieg repozycji i zespolenia odłamów kłykcia bocznego piszczeli lewej płytką i gruzem kostnym. W trakcie pobytu, powoda spionizowano, rozpoczęto ćwiczenia i naukę chodzenia o kulach. Zalecono zakaz obciążania operowanej kończyny, kontynuacje ćwiczeń oraz leki i podkolanówki przeciwobrzękowe.

W okresie od 4 do 6 sierpnia 2015r. powód przebywał w Oddziale (...) Naczyniowej z rozpoznaniem zakrzepica lewej żyły udowej wspólnej i udowej powierzchownej oraz podkolanowej. Wdrożono leczenie zachowawcze, modyfikując leczenie przeciwkrzepliwe, dodano lek F., wdrożono kompersjoterapię. U powoda wystąpiły wówczas objawy zakażenia miejsca operowanego. Badanie z dnia 27.04.2016r. wykazało cofanie się zmian zakrzepowych. Badanie (...) tętnic szyjnych z dnia 25.06.2015r. wykazało objawy miażdżycy zarostowej tętnic szyjnych ze zwężeniem ok. 50% lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej. W grudniu 2017r. stwierdzono przemijające zaburzenie krążenia mózgowego. W lutym 2018r. powód z powodu dolegliwości bólowych lewej kończyny dolnej był hospitalizowany w Oddziale (...) Naczyniowej i leczony operacyjnie z powodu niedrożności lewej tętnicy udowej - ze złym wynikiem doraźnym, doszło do zakrzepnięcia pomostu naczyniowego. Powód ponownie był hospitalizowany w marcu 2018r. z powodu braku drożnych tętnic podudzia lewego. Wdrożono leczenie zachowawcze.

Powód kontynuował leczenie w (...) oraz Poradni (...) ogólnej. (okoliczność niesporna - dokumentacja medyczna k.20-199, k.240-263)

W marcu 2018r. podczas badania lekarskiego stwierdzono niewielki obrzęk tkanek miękkich okołostawowych kolana, niestabilność boczną kolana II/III stopień, wyraźne trzeszczenie przy wykonywaniu ruchów oraz zgięcie kolana do 110 stopni – przy normie 130. Z powodu ograniczenia sprawności kolana lewego łączny uszczerbek na zdrowiu z punktu 156 tabeli procentowej stanowiącej załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2002r. został oceniony przez biegłego ortopedę na 10%. W następstwie urazu kolana lewego, powód odczuwał dolegliwości bólowe przez około 14 dni o natężeniu 6 punktów ( w 10 stopniowej skali). Później dolegliwości ustępowały i przez następne 3 miesiące ich natężenie oceniono na 4 punkty. Wraz z postępem zrostu i poprawa sprawności kończyny dolegliwości ustępowały i ich nasilenie wynosiło 1-2 stopni. Bezpośrednio po wypadku oraz 14 dni po zabiegu operacyjnym, powód wymagał opieki innych osób w czynnościach fizjologicznych, czystościowych, przygotowywaniu posiłków, ubieraniu, dowożeniu do lekarza – łącznie w okresie 3 tygodni przez 5 godzin dziennie a przez następne 2 miesiące po 2 godziny dziennie i w kolejnych 2 miesiącach po 1 godzinie dziennie - tylko w związku z urazem kolana. Powód wymagał leczenie przeciwbólowego i przeciwzakrzepowego, uzasadniony był zakup ortezy kolana. Powód wymagał rehabilitacji. (opinia biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii k. 180-187)

Z powodu trwałego ograniczenia ruchomości stawu kolanowego z punktu 155a oceniono uszczerbek na 15 %. W oparciu o badanie z marca 2018 r. biegły lekarz specjalista rehabilitacji medycznej, ocenił iż lewa kończyna dolna nie spełnia czynności funkcjonalnych – nie stanowi podpory dla tułowia i nie bierze udziału w utrzymywaniu równowagi jak również nie uczestniczy w procesie przemieszczania się. Lewe podudzie było obrzęknięte co zwiększało masę kończyny i zwiększało obciążenie kończyn górnych. Ze względu na zaburzenia w krążeniu w lewej kończynie dolnej występowały zaburzenia siły mięśniu utrudniając sterowanie lewą kończyną dolną. Jedna dysfunkcja powodowała lub zwiększała inna dysfunkcję. Powód powinien być rehabilitowany wielokierunkowo zarówno w warunkach szpitalnych jak i domowych. Uzasadnione było korzystanie z roweru stacjonarnego po wygojeniu złamania w celu przywracania zakresu ruchu w stawach kończyn dolnych i zapobieganiu zanikom mięśniowym. Nie było też przeciwwskazań do stosowania masażu wirowego choć w skierowaniach na rehabilitacje brak było tego rodzaju zabiegu. Zalecenia obejmowały laser, pole magnetyczne oraz ćwiczenia indywidualne. (opinia biegłego z zakresu rehabilitacji medycznej k. 189-199)

U powoda należy uznać związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wypadkiem i złamaniem lewej kości piszczelowej leczonej operacyjnie a późniejszą żylną chorobą zakrzepowo-zatorową, pod postacią zakrzepicy żylnej lewej kończyny dolnej. Długotrwały uszczerbek na zdrowiu z tej przyczyny oceniono na 10% z punktu 150. Późniejsze objawy miażdżycy zarostowej tętnic lewej kończyny dolnej zostały wywołane chorobą samoistną – bez związku z wypadkiem. Wyłącznie z przyczyn zakrzepicy żylnej u powoda wymagana była opieka osób trzecich przez pierwszy miesiąc po opuszczeniu szpitala tj. od początku września 2015r. w wymiarze 4 godzin dziennie oraz stosowanie preparatów heparyny, antykoagulantów oraz podkolanówki uciskowej. Łącznie wydatki związane z leczeniem zakrzepicy żylnej wyniosły 1.978 zł. (opinia biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej k. 205-208)

W grudniu 2018 roku u powoda niedrożność tętnic na goleni. (skierowanie k.298)

Zdiagnozowana u powoda niedrożność lewej tętnicy udowej powierzchownej, niedrożność pomostowo-podkolanowego lewostronnego, niedrożność lewej tętnicy piszczelowej tylnej nie ma związku ze stwierdzoną w 2015r. zakrzepicą żylną lewej kończyny dolnej i tym samym z wypadkiem. (opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej i naczyniowej k. 417)

Na gorsze ukrwienie lewej kończyny dolnej wpłynęła asymetria zmian chorobowych spowodowanych chorobą samoistną – miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych. Ponadto u powoda wystąpiła niedrożność tętnicy udowej powierzchownej lewej, która nie poddała się procedurze udrożnienia operacyjnego. Dodatkowo u powoda wystąpił zły wynik wczesny wdrożonego leczenia operacyjnego tętnic lewej kończyny dolnej. Wymienione przyczyny skutkowały zagrożeniem żywotności lewej kończyny dolnej u powoda. Miażdżyca jest chorobą tętnic elastycznych oraz dużych tętnic mięśniowych. Na rozwój miażdżycy wpływa nadciśnienie tętnicze. Powoduje ono wraz z innymi czynnikami (np. paleniem tytoniu, zaburzeniami gospodarki tłuszczowej organizmu, otyłością, cukrzycą) uszkodzenie śródbłonka tętnic i przyspieszenie rozwoju zmian miażdżycowych. Etiologia urazowa nie ma wpływu na występowanie miażdżycy zarostowej tętnic kończyn dolnych.

Z przeważającym prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością można uznać, że na przebieg miażdżycy zarostowej u powoda nie miało wpływu złamanie kłykcia bocznego lewej kości piszczelowej z dnia 21.05.2015r. Zastosowanie unieruchomienia gipsowego jak również zastosowane leczenie operacyjne złamania nie miało wpływu na wystąpienie i przebieg miażdżycy zarostowej. (opinia uzupełniająca biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej k.461-463)

W doznanym wypadku z dnia 21.05.2015r. obrażeniom somatycznym towarzyszyły zaburzenia psychiczne, które zostały zdiagnozowane jako zespół stresu pourazowego i zaburzenia adaptacyjne. Wpłynęło to negatywnie na funkcjonowanie powoda utrudniając mu relacje z otoczeniem przedłużając i nasilając powstałe po wypadku dysfunkcje psychiczne, w których dominowały zaburzenia typu depresyjno-lękowego. Psychopatologicznym skutkiem wypadku i jego następstw jest powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5% z punktu 10a. Miesięczny koszt leków zalecanych przez psychiatrę wyniósł ok. 35-40 zł. miesięcznie. (opinia biegłego psychiatry k. 235-237)

Decyzją z dnia 18.10.2018r. powód miał orzeczoną niepełnosprawność umiarkowaną do 31.10.2020r. a następnie decyzją z dnia 3.01.2019r. na stałe. (decyzja k. 253, k. 302)

Ze strony neurologicznej, powód nie doznał uszkodzenia układu nerwowego, nie wystąpiły ograniczenia ruchowe, konieczność leczenia. Powód nie wymagał pomocy ani opieki osób trzecich. (opinia biegłego z zakresu neurologii k.219-221).

Powód w wyniku wypadku nie doznał urazu narządu wzroku. Powód od 2006r. leczył się okulistycznie. W. wówczas jaskrę, wykonano też obuoczna operację zeza rozbieżnego. Po wypadku powód zaobserwował nasilenie dwojenia. Badanie wykonane w 2019r. nie wykazało zmian w porównaniu z badaniem z 2015r. aktualnie u powoda występuje zaćma, jednak nie ma związku z wypadkiem. Nie stwierdza się u powoda długotrwałego ani trwałego uszczerbku na zdrowiu związanego z wypadkiem. (opinia biegłej z zakresu chorób oczu k. 277-279)

Powód przed wypadkiem był osoba sprawną, mieszkał sam na X piętrze a winda dojeżdżała do IX pietra. Na opatrunki, do lekarzy i na rehabilitację dowoziły powoda córki – jedna zamieszkała z powodem na czas wakacji. Pomoc udzielała także dalsza rodzina. Powód obecnie mieszka na parterze ma prysznic i może sam się umyć, porusza się samochodem z automatyczna skrzynią biegów, nadal korzysta z kul. Leczy się prywatnie oraz w ramach NFZ – choć wizyty są odwoływane z powodu pandemii. Córki pomagają w zakupach i sprzątaniu. Powód otrzymuje zastrzyki do kolana, leki przeciwzakrzepowe. Jedyną rehabilitacją są spacery. Nie może ćwiczyć. Powinien mieć usunięta płytkę ale istnieje obawa uszkodzenia obiegu obocznego. Przed wypadkiem powód pomagał córce, pilnował dzieci, odbierał i woził z przedszkola i szkoły. Powód przed wypadkiem miał nadciśnienie tętnicze, leczył się u laryngologa. Obecnie u ortopedy i chirurga naczyniowego. Bierze leki przeciwbólowe oraz 100% płatne zastrzyki. (zeznania świadków k. 512-513, powoda k.513)

Powód w październiku 2015r. zgłosił szkodę pozwanemu domagając się 100.000 zł. zadośćuczynienia oraz 6.709,31 zł. odszkodowania. Decyzja z dnia 27.11.2015r. pozwany przyznał i wypłacił powodowi 15.000 zł. zadośćuczynienia, 1.184,73 zł. zwrotu kosztów leczenia, 324,64 zwrotu kosztów dojazdu oraz 1.440 zł. z tytułu kosztów opieki - łącznie 17.949,37 zł. (niesporne)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosowanie do treści art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Bezpośrednia odpowiedzialność ubezpieczającego za szkodę wynika z art. 436 § 1 w zw. z art. 435 k.c. i oparta jest na zasadzie ryzyka.

Podstawą odpowiedzialności pozwanego jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawarta z posiadaczem samochodu oraz przepisy art. 822 § 1 k.c.

Zgodnie z dyspozycją art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. 2013, poz. 392 ze zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 u.u.o.).

Stosownie do art. 822 § 4 k.c. w zw. z art. 19 ust. 1 u.u.o., uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej.

Z treści art. 361 § 1 k.c. wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W niniejszej sprawie pozwany bezspornie ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną powodowi w wyniku wypadku z dnia 21 maja 2015 roku.

Poza sporem było również zaistnienie u powoda obrażeń ciała - złamania lewej kości piszczelowej, których skutkiem było powstanie roszczeń o odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 i 2 oraz art. 445 § 1 k.c.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że jedynym następstwem wypadku (pozostającym w związku przyczynowo-skutkowym) poza samym urazem (złamaniem) jest wystąpienie zakrzepicy żylnej lewej kończyny dolnej ale już nie późniejsze objawy miażdżycy zarostowej lewej kończyny. Biegły chirurg naczyniowy w sposób kategoryczny i jednoznaczny ocenił możliwe źródła powstania miażdżycy, wykluczając związek z wypadkiem. Należy przy tym zwrócić uwagę, że dopiero w 2018r. wystąpiły u powoda objawy tej choroby samoistnej.

Zakres odpowiedzialności pozwanego, a co za tym idzie wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia określa art. 445 § 1 k.c., który stanowi, iż w wypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przez krzywdę rozumie się przy tym doznane cierpienia fizyczne i psychiczne, które zrekompensować ma przyznane zadośćuczynienie. Jego przyznanie jest zależne od uznania Sądu, a wysokość winna uwzględniać wszelkie okoliczności wpływające na rozmiar krzywdy.

Zadośćuczynienie z art. 445 §1 k.c. ma charakter kompensacyjny (por. uzasadnienie wyroku SA w Gdańsku z 31 grudnia 2010 roku, III APa 21/10 - zamieszczone na portalu orzeczeń tego sądu), w związku z tym winno być stosowne do doznanej krzywdy oraz uwzględniać wszystkie zachodzące okoliczności jak: nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa czy trwałe następstwa zdarzenia. Zadośćuczynienie nie może stanowić zapłaty symbolicznej ale również niewspółmiernej.

Kierując się przedstawionymi wyżej względami Sąd uznał, że doznaną przez powoda krzywdę rekompensuje kwota 75.000 złotych. Sumę tą należało pomniejszyć o wypłaconą przez ubezpieczyciela niesporną część świadczenia z tego tytułu w wysokości 15.000 zł, ostatecznie więc zasadne jest żądanie zadośćuczynienia w kwocie 60.000zł. Taką właśnie kwotę Sąd zasądził od pozwanego tytułem zadośćuczynienia, uznając, że powyższa kwota spełnia kryterium rekompensaty pieniężnej za krzywdę doznaną przez powoda.

Rozważając wysokość zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, należnego powodowi Sąd miał na uwadze wysokość doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu w wysokości 30%. Należy jednak wskazać, że stopień doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu, ustalony na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 954), ma tylko pomocniczy charakter i nie stanowi podstawy do matematycznego wyliczenia wysokości zadośćuczynienia. Niewłaściwym uproszczeniem jest odnoszenie wysokości zasądzonego zadośćuczynienia wyłącznie do ustalonego w toku postępowania procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Wobec powyższego, ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd miał na uwadze okoliczność, że skutkiem zdarzenia u powoda było złamanie kości piszczelowej i konieczność jej stabilizacji zabiegiem chirurgicznym. Nadto, z psychologicznego punktu widzenia powód w wyniku wypadku doznał wstrząsu psychicznego z powodu nagłości sytuacji, hospitalizacji, zabiegu operacyjnego, bólu, braku samodzielności i niepewności co do rzeczywistych skutków wypadku dla zdrowia i sprawności, rehabilitacji oraz ograniczeń ruchowych - co świadczy o wystąpieniu zaburzeń stresowych pourazowych.

O odsetkach za opóźnienie od żądania zadośćuczynienia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Zobowiązania pieniężne wynikające z czynów niedozwolonych są z reguły zobowiązaniami bezterminowymi. Sprawia to, że dłużnik obowiązany jest je wykonać niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Dłużnik popada, więc w opóźnienie dopiero, gdy nie czyni zadość temu obowiązkowi. Termin wymagalności świadczeń przysługujących poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia określa dodatkowo art. 817 § 1 k.c. Jest to termin 30 dni od dnia otrzymania przez zakład ubezpieczeń zawiadomienia o wypadku. Z żądaniem zadośćuczynienia powód wystąpił jeszcze przed wytoczeniem powództwa – decyzją pozwanego z dnia 27.11.2015r. dokonano wypłaty 15.000 zł. tytułem zadośćuczynienia. Zatem od zgłoszonego w pozwie żądania uzasadnione jest zasądzenia odsetek - od kwoty 10.000 zł.- od dnia 28.11.2015r. oraz od kwoty 50.000,- od doręczenia odpisu pisma z takim żądaniem.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego uznać należy, że w związku z uszczerbkiem na zdrowiu, jakiego doznał powód w wypadku, poniósł on także koszty związane z opieką osób trzecich po wypadku, leczenia, dojazdów.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu ortopedii, wypadek spowodował u powoda znacznego stopnia utrudnienia lokomocyjne, duże ograniczenie funkcji lewej kończyny dolnej – łącznie przez co najmniej 4 miesiące. Biegły szacunkowo określił wymiar opieki na 5 godzin przez 1 miesiąc, 2 godziny dziennie przez kolejne 2 miesiące oraz 1 godzinę dziennie przez następny miesiąc. Pełne wyliczenie zgodnie z w/w wskazaniami przedstawia się następująco: 5x30x10,5= 1.575 zł.; 2x60x10,50=1.260 zł.; 1x30x10,50=315 zł. Zgłoszone żądanie łącznie 4.410 zł. nie odbiega znacząco od szczegółowego wyliczenia. W początkowym okresie po wypisaniu ze szpitala, powód wymagał pomocy we wszystkich czynnościach życia codziennego zatem przedstawiony w pozwie wymiar i koszt opieki jest uzasadniony okolicznościami – w tym warunkami mieszkaniowymi i osobistymi powoda.

Sąd przyjął zatem łączny koszt opieki nad powodem w całym okresie leczenia i rehabilitacji zgodnie ze wskazaniami w pozwie i uwzględniając kwotę 1.440 zł wypłaconą z tego tytułu, należne dalsze odszkodowanie ustalił w wysokości 2.970 zł. Brak jest również podstaw do odmowy uznania kosztów leczenia, dojazdów i rehabilitacji. Biegli uznali za uzasadnione koszty leków przeciwzakrzepowych, przeciwbólowych, psychiatrycznych, ortezy a także zakupu roweru magnetycznego służącego do usprawnienia. Dodatkowo uwzględniając koszty porad lekarskich, badań i konieczność przejazdów – zgłoszona łącznie dalsza kwota 3.907,28 zł. i 21,40 w ocenie sądu została udowodniona jako mająca związek z wypadkiem. Powyższe dotyczy żądania zgłoszonego w pozwie. W pozostałym zakresie Sąd uznał iż dalsze wydatki zgłoszone w piśmie rozszerzającym powództwo nie zostały wykazane jako mające bezpośredni związek z wypadkiem a jedynie związek z chorobą samoistną powoda o czym świadczą daty na rachunkach i fakturach oraz brak wskazań do dalszego ich stosowania przez biegłych sądowych. Należy też podkreślić, że powód wielokrotnie przedstawiał te same rachunki i faktury, nie przedstawił zaś szczegółowo dalszego wyliczenia odszkodowania.

Na podstawie art. 6 k.c. sąd oddalił zatem żądanie dalszego zadośćuczynienia oraz odszkodowania a także ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość - w ocenie biegłych aktualny stan zdrowia związany z następstwami wypadku jest znany i ustabilizowany.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. w związku z ustawą o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28.07.2005r. z późn zm. - stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu, zaś w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie wynosiła 102.000 zł. Z powyższej kwoty zasądzona została kwota ok. 67.000 zł, stanowiąca 65% wartości przedmiotu sporu, uwzględniając także oddalone żądanie ustalenia – sąd przyjął wygraną powoda w 60%.

Łącznie koszty procesu wyniosły 18.445 zł. zł. Na koszty procesu poniesione przez powoda w łącznej sumie 12.845 zł złożyły się: wynagrodzenie za czynności adwokata w kwocie 5.400,- oraz częściowa opłata od pozwu 845zł. i zaliczki na wydatki 6.600 zł. Natomiast na koszty procesu poniesione przez pozwanego składają się koszty wynagrodzenia pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości 5.400zł. oraz zaliczka na wydatki 200zł.

Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu strony powinny ponieść koszty w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem powód w 40%, zaś pozwany w 60%.

Skoro powód powinien ponieść koszty w kwocie 7.378 zł a jednak poniósł koszty w wysokości 12.845zł, pozwany winien zwrócić na jego rzecz kwotę 5.500zł, którą Sąd zasądził w punkcie 1c wyroku.

Odrębnemu rozliczeniu podlegały nie uiszczone koszty sądowe a związane opłatą od pozwu, od której powód nie uiścił opłaty – tj. kwota 4.855 zł. Pozwanego obciążają te koszty w 60%, co stanowi kwotę 2.913 zł i taką też kwotę sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) w zw. z art. 100 k.p.c. a od powoda z zasądzonego roszczenia kwotę 1.097 zł.