PROTOKÓŁ

posiedzenia niejawnego

Dnia 26 lutego 2021 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Grażyna Poręba

na posiedzeniu niejawnym rozpoznał sprawę z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko P. K.

o zapłatę

Posiedzenie rozpoczęto o godz. 9.10 zakończono o godz. 9.20

Strony na posiedzenie nie stawiły się – niezawiadomione.

Odczytano pozew, odpowiedź na pozew kuratora pozwanego.

Sad postanowił:

1) uznać sprawę za wyjaśnioną do rozstrzygnięcia,

2) na podstawie art. 15 zzs ¹ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19 wydać wyrok na posiedzenie niejawnym.

Przewodniczący:

Sygn. akt I C 101/20

Dnia 26 lutego 2021r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Grażyna Poręba

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w 26 lutego 2021r. w N.

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko P. K.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego P. K. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 5.429,19 zł. ( pięć tysięcy czterysta dwadzieścia dziewięć 19/100 ) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 4.155,96 zł. ( cztery tysiące sto pięćdziesiąt pięć 96/100 ) od dnia 15 stycznia 2020r. do dnia zapłaty,

II. w pozostałej części powództwo oddala,

III. zasądza od pozwanego P. K. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 1.049,43 zł. ( jeden tysiąc czterdzieści dziewięć 43/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV. przyznaje kuratorowi radcy prawnemu R. R. wynagrodzenie w kwocie 720 zł ( siedemset dwadzieścia ), które poleca wypłacić z zaliczki uiszczonej przez powoda.

Sygn. akt I C 101/20

UZASADNIENIE

wyroku z 26.02.2021 r.

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., w pozwie wniesionym do tut. Sądu w dniu 21.01.2020 r., domagał się zasądzenia od pozwanego P. K., kwoty 5.904,02 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 4.155,96 zł od dnia 15.01.2020 r. do dnia zapłaty. Wniósł także o zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz (k. 1-2).

W uzasadnieniu żądania pozwu wskazano, że w dniu 25.11.2015 r. powód zawarł z pozwanym umowę kredytu na zakup towarów/usług nr (...), opiewającą na kwotę 4.155,96 zł. Kredyt miał być spłacony przez pozwanego w 30 miesięcznych ratach po 138,53 zł, począwszy od 25.12.2015 r. Pozwany nie spłacał zobowiązania, w związku z czym powód wzywał go do zapłaty, a ostatecznie wypowiedział mu umowę kredytu w dniu 17.11.2016 r. Dochodzone pozwem roszczenie stało się wymagalne z dniem 23.01.2017 r. Na poczet spłaty zobowiązania została dokonana wpłata w kwocie 295,20 zł. Na kwotę dochodzoną pozwem, składają się: kapitał w kwocie 4.155,96 zł, odsetki w kwocie 1.340,68 zł (stan na dzień 14.01.2020 r.), koszty opłaty i prowizje w kwocie 407,38 zł.

Zarządzeniem z dnia 16.09.2020 r. ustanowiono dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego P. K. kuratora w osobie r.pr. R. R. (k. 43).

Kurator pozwanego, w piśmie z dnia 10.12.2020 r., stanowiącym odpowiedź na pozew (k. 56), wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych oraz przyznanie kuratorowi wynagrodzenia.

W uzasadnieniu wskazał, że kwestionuje wszelkie twierdzenia i wnioski strony powodowej zawarte w pozwie, za wyjątkiem tych wyraźnie przez pozwanego przyznanych. Podał, że strona powodowa nie wykazała roszczenia zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Przedstawione dokumenty stanowią jedynie dokumenty prywatne. Powód nie przedstawił, w jaki sposób naliczył odsetki oraz na jakiej podstawie wyliczył koszty opłaty i prowizje. Podniósł też zarzut przedawnienia roszczenia objętego pozwem.

W odpowiedzi na powyższe, powód wskazał, że roszczenie nie jest przedawnione, ponieważ świadczenie z umowy kredytu jest świadczeniem jednorazowym (choć płatnym w ratach) więc termin jego wymagalności, na podstawie art. 120 k.c. należy wiązać z datą ostatecznej spłaty zadłużenia (k. 62-63).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. K. w dniu 25.11.2015 r. zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umowę kredytu na zakup towarów/usług nr (...). Kwota kredytu na sfinansowanie ceny towarów (smartfon Samsung G. (...) – 1.389 zł; Laptop L. - 1.149 zł, (...) Pakiet pomoc – 96 zł, polisa raty pod ochroną – 633,96 zł, przedłużenie gwarancji – 486 zł i 402 zł) stanowiła 4.155,96 zł. Kredyt miał był spłacany miesięcznie w 30 ratach po 138,53 zł każda (pkt 2 umowy). Czas obowiązywania umowy określono od 25.11.2015 r. do 25.05.2018 r. Zgodnie z warunkami umowy, w przypadku braku spłaty lub opóźnień w płatności, bank miał prawo naliczać odsetki od zadłużenia przeterminowanego, których wysokość miała być zmienna i wynosiła czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP, na dzień zawarcia umowy wynosiło ono 10%. Bank miał prawo wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, jeśli nastąpiło opóźnienie w zapłacie minimum dwóch pełnych rat. W przypadku wypowiedzenia umowy, kredytobiorca zobowiązany był do spłaty całości zadłużenia w terminie 30 dni od daty wypowiedzenia umowy. Po upływie okresu wypowiedzenia, cała należność banku stawała się zadłużeniem przeterminowanym (pkt 5 umowy).

Dowód: umowa kredytu na zakup towarów/usług nr (...) – k. 6-7.

Pismem z 31.08.2016 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1.465,26 zł, tytułem spłaty wymagalnych należności.

Następnie, pismem z dnia 17.11.2016 r. powód wypowiedział pozwanemu przedmiotową umowę, wzywając go do zapłaty wymagalnych należności, które na dzień 17.11.2016 r. wynosiły 4.443,58 zł. Jednocześnie poinformowano pozwanego, że po upływie 30 - dniowego okresu wypowiedzenia, cała należność z tytułu kredytu będzie wymagalna. Wysokość zadłużenia z tytułu umowy na datę wypowiedzenia wynosiła 4.443,58 zł, w tym: 4.155,96 zł z tytułu kapitału, 72,62 zł z tytułu odsetek od kapitału i 215 zł z tytułu kosztów, opłat i prowizji. Pismo to (nadane 23.11.2016 r.) zostało doręczone pozwanemu w dniu 6 grudnia 2016r., od której to daty należy liczyć 30 dniowy termin wypowiedzenia. Umowa została zatem wypowiedziana w dniu 7 stycznia 2017r.

Dowód: pismo z dnia 31.08.2016 – k. 9, wypowiedzenie umowy – k. 10, potwierdzenie nadania i odbioru przesyłki – k. 11

Na poczet spłaty przedmiotowego zadłużenia w dniu 11.04.2019 r. dokonano wpłaty kwoty 295,20 zł. W rubryce „wpłacający” odnotowano „nieokreślony”.

Dowód: zestawienie wpłat – k. 2

Na wymagalną wierzytelność (5.904,02 zł) z tytułu umowy kredytu na zakup towarów/usług nr (...), składa się: kwota 4.155,96 zł, tytułem należności głównej; 1.340,68 zł tytułem odsetek za okres od 25.11.2015 r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku; 407,38 zł, tytułem należnych kosztów, opłat i prowizji.

Dowód : wyciąg z ksiąg banku - k. 5.

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się na dokumentach przedstawionych przez stronę powodową, gdyż rzetelność i prawdziwość tych dokumentów nie budziła żadnych zastrzeżeń sądu. W ocenie sądu, przedstawione przez powoda dokumenty wskazują również na fakt wypowiedzenia umowy, wezwania pozwanego do zapłaty i brak uregulowania należności. Zgodzić należy się z kuratorem pozwanego, że wyciąg z ksiąg banku nie jest dokumentem urzędowym, jednakże w niniejszej sprawie wysokość zadłużenia i odsetek wynika również z innych przedstawionych przez powoda dowodów.

Zdaniem sądu, brak jest podstaw, by kwestionować wyżej ustalony stan faktyczny sprawy.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo w przeważającej części jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że kurator pozwanej, który zarazem jest profesjonalnym pełnomocnikiem, posłużył się blankietowym stwierdzeniem, że zaprzecza wszelkim okolicznościom wskazanym przez powoda, poza wyraźnie przyznanym w toku postępowania, co jest niezgodne z treścią, obowiązującego od 7.11.2019, art. 127 § 1 k.p.c. oraz utrwaloną, przed zmianą, linią orzeczniczą (wyrok SN z dnia 20.11.2014 r., sygn. akt V CSK 78/14, 1567490, wyrok SA w Krakowie z dnia 10.11.2015 r., sygn. I ACa 504/15, 2370736). W istocie, stanowi więc uchylenie się od ciężaru wyraźnego odnoszenia się do twierdzeń o faktach przytoczonych przez stronę przeciwną.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1896), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Odnosząc się do poniesionego przez kuratora pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia, wskazać należy, że zgodnie z brzmieniem art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Art. 118 k.c. (w brzmieniu zmienionym przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13.04.2018 r. (Dz.U.2018.1104) zmieniającej nin. ustawę z dniem 9.07.2018 r.) wskazuje zaś, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Zastosowanie aktualnego brzmienia przepisu art. 118 k.c., uzasadnione jest treścią art. 5 ww. ustawy z dnia 13.04.2018 r. o zmianie ustawy Kodeks Cywilny i niektórych innych ustaw, zgodnie z którym, do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Skoro więc zgodnie z art. 120 § 1 k.c., bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, a w niniejszej sprawie wymagalne stało się w dniu 8.01.2017 r., to termin przedawnienia minąłby dopiero 31.12.2020 r., powództwo zaś zostało wniesione do tut. Sądu w dniu 14.01.2020 r. Zarzut przedawnienia roszczenia, podniesiony przez kuratora pozwanego uznać więc należało za niezasadny.

Na marginesie wskazać należy, że poniekąd rację ma kurator pozwanego, iż wątpliwości budzi wpłata w kwocie 295,20 zł, dokonana na poczet spłaty długu objętego pozwem, w dniu 11.04.2019 r., gdzie jako wpłacający wpisano adnotację „nieokreślony”, jednak z uwagi na to, że termin przedawnienia w niniejszej sprawie – co opisano powyżej – nie upłynął w dacie wniesienia pozwu do Sądu, to okoliczność dokonania ww. wpłaty nie miała większego znaczenia w niniejszej sprawie i sąd nie zajmował się nią dogłębnie.

Podsumowując, Sąd uznał, że powodowi niewątpliwie należy się zwrot kapitału udzielonej pozwanemu pożyczki w kwocie 4.155,96 zł. Odnośnie skapitalizowanych odsetek kapitałowych, Sąd zasądził z tego tytułu na rzecz powoda kwotę 1.238,23 zł. Jako koszty opłaty i prowizje, Sąd uwzględnił żądanie w zakresie kwoty 35 zł. Zgodnie bowiem z załącznikiem 1 do umowy kredytu, koszt korespondencji kierowanej do kredytobiorcy wynosi: w przypadku wysyłki listem zwykłym – 15 zł, a w przypadku wysyłki listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru – 20 zł. powód do akt niniejszej sprawy przedłożył jedno wezwanie do zapłaty z dnia 31.08.2016 r. (k. 9), którego koszt zgodnie z cennikiem wynosi 15 zł i wypowiedzenie umowy z dnia 17.11.2016 r. za zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k. 10), którego koszt zgodnie z cennikiem wynosi 20 zł.

Łącznie zatem Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 5.429,19 zł, z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopu kredytu lombardowego NBP, nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 4.155,96 zł od dnia 15.01.2020 r. (dzień następny po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg banku), przyjmując jednocześnie, iż wysokość odsetek nie może przekraczać odsetek maksymalnych za opóźnienie (art. 481 § 2¹ k.c.)., zaś w pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił, czego motywy wskazano powyżej.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. i zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany przegrał sprawę w 92% więc w takiej wysokości winien zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Koszty po stronie powoda wyniosły łącznie 1.140,69 zł (w tym 720 zł zaliczki na wynagrodzenie kuratora) więc 92% z tej kwoty wynosi 1.049,43 zł i taką właśnie kwotę sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w punkcie III wyroku.

W punkcie IV Sąd przyznał kuratorowi wynagrodzenie w kwocie 720 zł, które nakazał wypłacić z zaliczki uiszczonej przez powoda.

PROTOKÓŁ

ZARZĄDZENIE

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE