I A Ga 285/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej

w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Elżbieta Fijałkowska

Sędziowie: Mariola Głowacka

Małgorzata Mazurkiewicz –Talaga (spr.)

Protokolant: st.sek.sąd . Katarzyna Kaczmarek

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2021r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni (...) w C.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 15 października 2019r , sygn. akt IX GC 800/18

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki 4.050zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Mariola Głowacka Elżbieta Fijałkowska Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga

I A Ga 285/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12.06.2018 r. powódka- (...) Spółdzielnia (...) w C. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 84 672 zł tytułem ceny sprzedaży śmietany, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2.06.2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

Powódka podała, że w dniu 18.04.2018 r. zawarła z pozwanym umowę sprzedaży śmietany, którą wydała pozwanemu w dniu 22.04.2018 r. W dniu 23.04.2018 r. pozwany zakwestionował właściwości sprzedanego towaru, a w dniu 24.04.2018 r. próbował zwrócić go powodowi. Powódka nie przyjęła towaru, lecz w celu utrzymania współpracy stron zgodziła się na obniżenie ceny. W dniu 15.05.2018 r. powódka otrzymała oświadczenie pozwanego o odstąpieniu od umowy. Powódka uznała to oświadczenie za bezskuteczne.

W odpowiedzi na pozew z dnia 28.08.2018 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany podał, że po dostarczeniu śmietany z zakładu powódki do odbiorcy pozwanego, śmietana miała zbyt wysoką temperaturę i kwasowość, w związku z czym odbiorca odmówił jej przyjęcia. Powódka obniżyła cenę śmietany. Pozwany próbował ją sprzedać innemu odbiorcy, jednak bezskutecznie. Następnie próbował zwrócić śmietanę powódce, ale powódka nie przyjęła jej , dlatego pozwany przekazał ją do utylizacji. Następnie pozwany odstąpił od umowy sprzedaży.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 84.672 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 9.651 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę rozstrzygnięcia sądu stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej strony zawarły w dniu 18.04.2018 r. umowę sprzedaży śmietany o zawartości tłuszczu ok. 40 % w ilości 12 000 litrów, określając szczegółowo jej właściwości, w tym pH 6,50-6,90, za cenę 0,255 zł / j.t. plus VAT, płatną w terminie 14 dni od daty odbioru ustalonej na 21-22.04.2018 r. Strony ustaliły, że kupujący – pozwany odbierze towar od sprzedawcy – powoda. Wśród dokumentów wysyłkowych wskazały m.in. atest jakościowy. Strony postanowiły, że w przypadku reklamacji towaru strony zlecą badania w laboratorium niezależnym. W takim przypadku za ostateczne uznawać się będzie wyniki przeprowadzonych badań.

W dniu 22.04.2018 r. kierowca działający na zlecenie pozwanego – R. G. zgłosił się po odbiór śmietany w zakładzie powoda w C.. Po załadunku śmietany do cysterny, pobrano z niej śmietanę do butelki. Z tej butelki odlano dwie próby. Jedna z nich została przekazana kierowcy, a druga pozostała w lodówce w zakładzie powoda, wraz z resztą śmietany znajdującą się w butelce. Kierownik zmianowy K. K. zbadał próbę. Wynik badania wskazywał na kwasowość 6,5 pH. Wraz z towarem wydano kierowcy atest nr (...) wystawiony przez K. K., w którym wskazano pH śmietany 6,5. Po odjeździe cysterny K. K. zmierzył też temperaturę śmietany pozostałej w butelce, która wynosiła 7,5°C i była zgodna z temperaturą śmietany w tanku, z którego została załadowana cysterna. K. K. nie zapisał nigdzie wartości temperatury.

Po kilku godzinach śmietana została dostarczona do odbiorcy pozwanego – (...) sp. z o.o. w G.. Po otwarciu cysterny wygląd śmietany wskazywał na to że skwaśniała. Pobrano z cysterny dwie próby kontrolne, które zbadano. Badanie pierwszej próby wykazało, że kwasowość wynosi 10,0 SH, czyli 5,65 pH, a temperatura 11,7°C. Badanie drugiej próby wykazało jeszcze wyższą kwasowość i temperaturę. Przyjęto też próbę otrzymaną od kierowcy - pobraną przy załadunku w zakładzie powoda, jednak tej próby nie badano.

W dniu 23.04.2018 r. pracownik pozwanego M. S. poinformował dyrektora zakładu produkcyjnego powoda P. W. (1) o zaistniałej sytuacji. Na podstawie elektronicznego zapisu temperatury w tanku, z którego została zatankowana podstawiona przez pozwanego cysterna, P. W. (1) ustalił, że w porze załadunku spornej śmietany temperatura surowca w tanku wnosiła 7,5°. P. W. (1) zapytał K. K., ile wynosiła temperatura śmietany przy załadunku. K. K. poinformował, że było to 7,5°C. Na polecenie P. W. (1) laborantka L. K. zbadała próbę śmietany pobraną przy załadunku, a pozostawioną u powoda i stwierdziła, że jej temperatura wynosi 7,5°C, a kwasowość 4,8 SH, czyli pH 6,5. W dzienniku, do którego wpisywane są wyniki badań, omyłkowo wpisała, że badała próbę kontrolną pobraną z tanku.

Po uzyskaniu ww. wyników badań P. W. (1) naniósł je ołówkiem na drugi egzemplarz atestu nr (...) pozostawiony w dokumentacji powoda, który następnie zeskanował, a skan przesłał mailem M. S. wraz ze skanami WZ i handlowego dokumentu identyfikacyjnego.

Pozwany próbował sprzedać śmietanę innemu odbiorcy – Spółdzielni (...) w W., jednak ze względu na jej wysoką temperaturę i kwasowość odbiorca ten odmówił zakupu. Następnie pozwany przywiózł śmietanę z powrotem do zakładu powoda, jednak powód odmówił jej przyjęcia. Mailem z dnia 24.04.2018 r. P. W. (2) poinformował M. S. o nieuznaniu reklamacji, z uwagi na to, że wydany towar miał właściwości określone umową. .

Z uwagi na łączącą strony współpracę powód obniżył cenę śmietany do 0,160 zł za jednostkę kalkulacyjną, nie uznając jednak roszczeń reklamacyjnych pozwanego i stojąc na stanowisku, że w chwili wydania pozwanemu śmietana miała określone umową właściwości.

W dniu 2.05.2018 r. powód wystawił fakturę VAT na kwotę 84 672 zł z 30-dniowym terminem płatności do dnia 1.06.2018 r.

Pismem z dnia 11.05.2018 r. pozwany odmówił zapłaty ww. kwoty. Do pisma załączył oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży. Korespondencja została doręczona powodowi w dniu 15.05.2018 r.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów i wydruków, które uznał za wiarygodne.

W piśmie z dnia 17.05.2019 r. pozwany podniósł zastrzeżenia do załączonego do pozwu odpisu atestu nr (...), co skutkowało otwarciem na nowo rozprawy. Po podniesieniu tych zastrzeżeń, powód w piśmie z dnia 27.05.2019 r. wyjaśnił, dlaczego do pozwu załączono atest z naniesionymi danymi dotyczącymi temperatury i SH. Ponieważ wyjaśnienia te były zgodne z treścią odpisu atestu przedłożonego przez powoda (k. 20, 167) i przedłożonego przez pozwanego (k. 157) oraz znalazły oparcie w dowodach w postaci maila z 23.04.2018 r. z załącznikami (k. 166-168) i zeznań świadków L. K., K. K. i P. W. (1) złożonych na rozprawie w dniu 15.10.2019 r., Sąd uznał za wiarygodną przedstawioną przez powoda wersję wydarzeń co do powstania dwóch egzemplarzy atestu o odmiennej treści.

Sąd dał wiarę zeznaniom ww. świadków, ponieważ były one spontaniczne, logiczne i korespondowały z treścią dokumentów w postaci dwóch egzemplarzy atestu nr (...), k. 617 dziennika badań laboratoryjnych i maila z 23.04.2018 r. z załącznikami. Zeznania świadków K. K. i P. W. (1), którzy zeznawali w sprawie dwukrotnie, były nadto konsekwentne. Sąd postanowił przesłuchać świadka L. K. oraz przesłuchać uzupełniająco świadków K. K. i P. W. (1) z urzędu (art. 232 k.p.c.) w celu zweryfikowania przedstawionej przez powoda wersji wydarzeń związanych z powstaniem dwóch egzemplarzy atestu nr (...) r. w różnych brzmieniach, a co za tym idzie dokonania oceny, czy są one dowodami wiarygodnymi.

Świadek L. K. wyjaśniła, że wpisała do dziennika badań laboratoryjnych, że w dniu 23.04.2018 r. badała próbę z tanku, ponieważ z reguły bada takie próby. Była jednak pewna, że była to próbka zabezpieczona przez powoda przy załadunku, czemu Sąd dał wiarę. Na praktykę pobierania dwóch prób, z czego jedna przekazywana jest odbiorcy, a druga pozostaje u powoda, wskazywał w swoich zeznaniach świadek K. K.. Z punktu widzenia logiki, w sytuacji zgłoszenia przez pozwanego reklamacji zasadnym było zbadanie próby zabezpieczonej przez powoda przy załadunku śmietany, bowiem taki m.in. musi być cel zabezpieczania próbek towaru przy jego wydaniu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka G. O., ponieważ były spontaniczne i korespondowały z treścią protokołu niezgodności z 22.04.2018 r. – k. 23. Świadek nie jest powiązany z powodową spółdzielnią ani pozwaną spółką, stąd zachowywał obiektywizm w swojej relacji.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. Ł. i R. G., które korespondowały ze sobą oraz zeznaniami świadka G. O. .

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania wiceprezes zarządu powoda Z. J., ponieważ były one spójne z zeznaniami świadków P. W. (1), K. K. i L. K..

Podstawę prawną żądania powoda stanowił art. 535 k.c., zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Poza sporem pozostawało, że powód wydał i zarazem przeniósł na pozwanego własność śmietany i domagał się z tego tytułu ceny sprzedaży 84 672 zł, która była ceną niższą, niż przewidziana w umowie, ponieważ dla zachowania dobrej współpracy powód zaoferował obniżkę ceny. Jednocześnie powód zastrzegał, że nie uznaje zgłoszonej przez pozwanego reklamacji, stojąc na stanowisku, że wydał pozwanemu śmietanę o parametrach zgodnych z ustalonymi w kontrakcie z dnia 18.04.2018 r.

Pozwany odstąpił od umowy sprzedaży, powołując się na wady przedmiotu sprzedaży – zbyt wysoką kwasowość i temperaturę. Podstawę prawną oświadczenia pozwanego o odstąpieniu od umowy stanowił art. 560 § 1 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie.

Zgodnie z art. 559 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili.

Art. 559 nie reguluje przypadku zwolnienia sprzedawcy od odpowiedzialności, lecz wyznacza przedmiotowo jej granice w czasie - odpowiedzialność ta mianowicie obejmuje jedynie te wady, które istniały w chwili wydania rzeczy, a ściślej - w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego (art. 548 § 2 i art. 544). Decydująca okazuje się zatem nie chwila przejścia prawa własności, lecz chwila przeniesienia posiadania rzeczy zgodnie z regułą cuius commodum, eius periculum. Do przyjęcia przy tym „istnienia wady" wystarczające jest istnienie w tym momencie w rzeczy tylko samej przyczyny, z której później wyniknie jej wadliwość. Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 6 dowód na okoliczność, że wady wyniknęły z przyczyny tkwiącej w rzeczy jeszcze przed chwilą przejścia niebezpieczeństwa na kupującego, powinien obciążać dochodzącego odpowiedzialności (kupującego) (podobnie A. Brzozowski, w: Kodeks..., s. 55). /Cz. Żuławska, Komentarz do art. 559 k.c., LEX OMEGA/

W okolicznościach niniejszej sprawy przeniesienie posiadania przedmiotu sprzedaży nastąpiło w chwili załadunku w zakładzie powoda w C. śmietany na cysternę podstawioną przez przewoźnika działającego na zlecenie pozwanego. Powyższe było zgodne z zapisem kontraktu z 18.04.2018 r., zgodnie z którym pozwany miał odebrać towar od powoda.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że w chwili wydania pozwanemu śmietana miała parametry zgodne z umową. W umowie wskazano, że pH ma wynosić 6,50-6,90, a wynosiło 6,50. Temperatura nie była określona w umowie. Strony były jednak zgodne co do tego, że produkt ten winien być przechowywany w warunkach chłodniczych. Zeznaniami świadków P. W. (1) i K. K. powód wykazał, że w chwili załadunku śmietana miała temperaturę 7,5°C. K. K. sprawdzał tę temperaturę w dniu załadunku po odjeździe cysterny, choć jej nie zapisał, a P. W. (1) sprawdzał historię zapisu temperatury surowca w tanku, z którego załadowano cysternę podstawioną przez pozwanego.

Pozwany, wbrew spoczywającemu na nim ciężarowi dowodu, nie wykazał, że w chwili wydania śmietana miała zbyt wysoką kwasowość bądź temperaturę. Fakt, że kilkanaście godzin po załadunku u odbiorcy pozwanego stwierdzono, że dostarczona śmietana jest zbyt kwaśna i ma zbyt wysoką temperaturę nie daje żadnych podstaw do przyjęcia, że takie właściwości fizyczne i chemiczne miała śmietana w chwili jej wydania przez powoda. Podkreślić przy tym należy, że odbiorca pozwanego nie zbadał próby śmietany pobranej przy załadunku i przekazanej kierowcy, a wyłącznie próby, które sam pobrał po kilku godzinach oczekiwania kierowcy na rozładunek. Nie wiadomo zatem, co działo się ze śmietaną podczas transportu i oczekiwania na rozładunek, w szczególności czy śmietana była istotnie przewożona w warunkach chłodniczych.

Twierdzenie powoda, że wydał pozwanemu towar zgodny z umową potwierdzają wyniki badań próby zabezpieczonej przez powoda przy załadunku, która pozostała w jego zakładzie, przeprowadzone w dniu zgłoszenia reklamacji, tj. 23.04.2018 r.

W kontrakcie strony postanowiły, że w przypadku reklamacji towaru strony zlecą badania w laboratorium niezależnym. Żadna ze stron takiego badania nie zleciła, w szczególności nie zlecił takiego badania pozwany, na którym spoczywał ciężar wykazania wadliwości towaru. Laboratorium niezależnym z pewnością nie było laboratorium kontrahenta pozwanego, który miał być odbiorcą spornego towaru. Poza tym, laboratorium odbiorcy badało próby pobrane przez odbiorcę z cysterny, a nie próbę kontrolną przekazaną kierowcy przez powoda przy załadunku. Wobec tego, wyniki tego badania nie mogą być podstawą ustalenia wadliwości towaru w chwili jego wydania przez powoda.

Mając powyższe na uwadze, w punkcie 1. wyroku Sąd na podstawie art. 535 k.c. oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 84 672 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2.06.2018 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu w punkcie 2. wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., obciążając nimi w całości pozwanego jako przegrywającego spór. Na zasądzone koszty w kwocie 9.651 złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 4.234 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 5.400 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany, który zaskarżając go w całości podniósł następujące zarzuty:

a/ błędnych ustaleń faktycznych wskutek naruszenia art. 233par.1 kpc polegających na nieustaleniu na podstawie faktycznej wyroku istotnych dla rozstrzygnięcia faktów ;

b/ naruszenia przepisów prawa procesowego, tj. art. 6kc w zw. z art. 232 par.1 kpc i art. 233 par.1 kpc poprzez przyjęcie, że wyniki badań śmietany pobranej z cysterny nie mogą być dowodem na okoliczność ustalenia wadliwości towaru w chwili jego wydania przez powoda oraz naruszenie art. 227 w zw. z art. 278 par.1 kpc poprzez oddalenie wniosku pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczności wskazane w odpowiedzi na pozew oraz w piśmie procesowym z dnia 17 maja 2019r; Ponadto pozwany zarzucił naruszenie art. 328 w zw. z art. 227 i 278 par.1 kpc poprzez pominiecie w treści uzasadnienia przyczyn, dla których sąd I instancji oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu technologii żywności i mleczarstwa;

c/ naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art.65par.2 kc polegającego na błędnej wykładni pkt.3 warunków kontraktu oraz naruszenie art. 56kc w związku z przepisami załącznika nr 3 ratyfikowanej przez Polskę umowy o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych- poprzez ich niezastosowanie.

Wskazując na powyższe zarzuty , apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa , dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu technologii żywności i mleczarstwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i na ich podstawie wywiódł trafne wnioski, które to ustalenia i wnioski Sąd Apelacyjny w całości akceptuje i przyjmuje jako własne , co czyni zbędnym ponowne ich powoływanie.

Odnosząc się zaś w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia prawa procesowego polegającego na dokonaniu błędnych ustaleń faktycznych wskutek naruszenia art. 233par.1 kpc , uznać należało, że zarzut ten okazał się być całkowicie nieuzasadniony.

Wskazać należy, że stosownie do treści przepisu art. 233 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Taka ocena, dokonywana jest na podstawie przekonań sądu, jego wiedzy i posiadanego doświadczenia życiowego, a nadto winna uwzględniać wymagania prawa procesowego oraz reguły logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i - ważąc ich moc oraz wiarygodność - odnosi je do pozostałego materiału dowodowego.

Przepis art. 233 § 1 k.p.c. jest naruszony wówczas , gdy ocena materiału dowodowego koliduje z zasadami doświadczenia życiowego lub regułami logicznego wnioskowania. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać choćby w równym stopniu na podstawie tego materiału dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych, praktycznych związków przyczynowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona. Nie można Sądowi dokonującemu oceny materiału procesowego postawić skutecznie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nawet jeśli z tego samego materiału procesowego można równolegle wyprowadzić odmienne wnioski, co do przebiegu okoliczności istotnych dla sprawy, o ile ocena sądowa nie narusza wzorca określonego art. 233 § 1 k.p.c.

Zwalczanie ustaleń faktycznych Sądu i związanej z tym oceny materiału dowodowego może następować tylko poprzez argumenty natury jurydycznej, wykazanie jakie kryteria oceny naruszył Sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności lub mocy dowodowej lub niesłusznie im ją przyznając, a takowych apelacja nie zawiera.

Pomimo sformułowania zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c ,uzasadniając powyższy zarzut apelujący ograniczył się praktycznie jedynie do wskazania swojego poglądu w przedmiotowym zakresie, zwłaszcza w odniesieniu do analizy zeznań świadków, którym sąd I instancji dał wiarę wskazując przy tym dlaczego zeznania te uznał za wiarygodne i przekonywające. .

Zaznaczyć należy, że ustalenia faktyczne są konsekwencją uprzedniego dopuszczenia określonych dowodów, ich przeprowadzenia i następnie oceny. Stąd też nie jest uprawnione w ramach omawianego zarzutu odwoływanie się do stanu faktycznego, jaki w ocenie skarżącego winien w sprawie być ustalony. Konieczne jest konkretne wskazanie w czym apelujący upatruje wadliwości oceny dowodów dokonanej przez Sąd, precyzyjne wskazanie uchybień w tym zakresie, wskazanie, które z przedstawionych wyżej zasad rządzących ta oceną zostały naruszone i w jaki sposób.

Bez względu na powyższe wspomnieć należy, iż uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy omawiany zarzut nie podważa skutecznie ustalonych przez Sąd Okręgowy faktów, w rzeczywistości jest on w stosunku do nich wyłącznie polemiczny, będący wyrazem bardzo subiektywnej oceny toku postępowania przed sądem I instancji.

Sąd Okręgowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe, w żaden sposób nie uchybiając przepisom prawa procesowego. Ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budzi zastrzeżeń sądu drugiej instancji, nie narusza ani reguł logicznego myślenia, ani zasad doświadczenia życiowego, czy właściwego kojarzenia faktów. Sąd Okręgowy zebrał i rozważył dowody oraz ocenił je w sposób nie naruszający swobodnej oceny dowodów, uwzględniając w ramach tejże oceny zasady logiki i wskazania doświadczenia życiowego. Nie ma podstaw by podważać adekwatność dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń do treści przeprowadzonych dowodów. Pisemne motywy wyroku w należyty sposób wskazują na to, jaki stan faktyczny stał się podstawą jego rozstrzygnięcia oraz na jakich dowodach Sąd się oparł przy jego ustalaniu. Wbrew polemicznym wywodom skarżącego, Sąd I instancji wskazał i umotywował z jakich względów przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego uznał za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Odwoływanie się przez apelującego do zeznań świadków , obecnych przy załadunku śmietany, którzy nie zgłaszali zastrzeżeń co do właściwości podstawionego przez pozwanego środka transportu, nie stanowi argumentu na potwierdzenie tezy skarżącego, że to powód ponosi odpowiedzialność za to, że dostarczona do odbiorcy śmietana nie odpowiadała przyjętym parametrom , co stanowiło podstawę do odmowy jej przyjęcia do dalszego przerobu. Apelujący polemizując z prawidłowymi ustaleniami sądu, całkowicie pomija fakt, że to obowiązkiem pozwanego, a nie powoda było zapewnienie właściwego środka transportu, a przede wszystkim powód nie był w żaden sposób zobligowany do jego weryfikacji , czy kontroli. Kwestionując ustalenia sądu dotyczące czasu trwania transportu pozwany nie wykazał, by okoliczność ta miała wpływ na jakość przewożonego produktu w sytuacji gdyby cysterna posiadała parametry o jakich zapewniał przewoźnik. Apelujący całkowicie dowolnie przyjmuje, że skoro użyty do przewozu pojazd posiadał odpowiednie właściwości pozwalające na utrzymanie właściwej temperatury w czasie przewozu , to jest to jednoznaczne ze stwierdzeniem, że towar w czasie jego załadunku i wydania nie miał właściwości odpowiadających warunkom wskazanym w umowie z dnia 18.04.2018r. Założenie to jest o tyle niepoprawne, że z zawartej przez strony umowy nie wynika wcale, że strony określiły temperaturę zamawianego produktu w chwili jego wydania. Umowa określała wyłącznie wymaganą zawartość tłuszczu , poziom pH oraz cenę towaru. Wbrew zarzutom pozwanego , sąd I instancji w sposób logiczny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego wyjaśnił okoliczności w jakich doszło do uzupełnienia dokumentu atestu poprzez wskazanie temperatury śmietany w dniu załadunku na poziomie 7,5stopnia C. Niewątpliwie czynności podjęte przez pracowników powoda stanowiły odstępstwo od przyjętych procedur, tym niemniej zeznając przed sądem wyjaśnili okoliczności w jakich doszło do przeprowadzenia badań. Podkreślenia jednak wymaga, że to obowiązkiem pozwanego , który zgłaszał zastrzeżenia co do jakości zakupionego towaru winien wykazać, czego nie uczynił, że śmietana w chwili jej wydania nie spełniała wymogów określonych w umowie. Fakt, że pozwany nie zbadał towaru w chwili jego wydania, a uczynił to dopiero jego odbiorca, nie może stanowić podstawy do twierdzenia, że towar ten był wadliwy w chwili wydania. W tej sytuacji ustalenie przez sąd I instancji , że wobec braku zastrzeżeń pozwanego przy odbiorze zasadnym jest przyjęcie, że śmietana w chwili jej wydania spełniała warunki umowy jest w pełni uzasadnione.

Nie mogły odnieść zamierzonego skutku wywody skarżącego w zakresie domniemanych przyczyn wzrostu temperatury śmietany w czasie transportu, albowiem na poparcie tych twierdzeń nie przedstawił żadnych poddających się logicznej ocenie bądź weryfikacji dowodów.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z umową stron, w przypadku reklamacji towaru, jego badanie miało być zlecone niezależnemu laboratorium, czego pozwany również nie spełnił, albowiem reklamację towaru oparł wyłącznie na badaniu przeprowadzonym u odbiorcy towaru, czyli w (...) sp. z o.o. w G. ,zaś próbka kontrolna towaru wydana przy jego odbiorze kierowcy nie była w sposób właściwy zabezpieczona ,wobec czego pominięto zbadanie zawartego w niej produktu. . Tym samym pozwany dokonując odbioru towaru bez zastrzeżeń oraz nie zabezpieczając pobranej próbki kontrolnej, polegając wyłącznie na badaniach przeprowadzonych u odbiorcy towaru pozbawił się realnej możliwości wykazania , że śmietana była wadliwa już w chwili jej wydania.

W świetle powyższych okoliczności , jak słusznie przyjął sąd I instancji nie było uzasadnione powoływanie dowodu z opinii biegłego , gdyż z uwagi na znaczny upływ czasu i brak możliwości przeprowadzenia rzetelnych badań zarówno próbki towaru jak i użytego środka transportu opinia ta miałaby charakter czysto teoretyczny i jako oderwana od realiów niniejszej sprawy nie przyczyniłaby się w jakimkolwiek stopniu do jej rozstrzygnięcia.

Nie zasługiwał również na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 65 par.2 kc poprzez niewłaściwą wykładnię postanowień umowy. Podkreślić należy, że umowa stron nie zawierała żadnych rozwiązań, które wymagałyby szczegółowej analizy i wykładni , a wręcz przeciwnie – jej postanowienia były jednoznaczne, szczególnie w zakresie dotyczącym badań produktu na wypadek jego ewentualnej reklamacji. Wywody apelującego w żaden sposób nie korespondują z treścią postanowienia umowy stron , zgodnie z którym – „ w przypadku reklamacji towaru, strony zlecą badania w laboratorium niezależnym”. Zgodnie z tym uregulowaniem, słusznie Sąd Okręgowy uznał, że wyniki badania przeprowadzonego przez P. G. nie mogą mieć charakteru wiążącego dla obu stron, ponieważ zostało przeprowadzone przed zgłoszeniem reklamacji , a co więcej – stanowiło podstawę jej zgłoszenia, a ponadto jego przeprowadzenie nie było zlecone przez żadną ze stron sporu . Zgodnie z postanowieniami umowy stron, w przypadku zakwestionowania jakości towaru- strony miały wspólnie dokonać wyboru laboratorium , co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, a podstawę reklamacji pozwanego stanowiły wyłącznie badania przeprowadzone w laboratorium odbiorcy towaru, które niewątpliwie nie posiada statusu laboratorium niezależnego. Zresztą w reakcji na te badania powód przedstawił własne analizy, które były kwestionowane przez pozwanego , a zatem koniecznym byłoby zlecenie przeprowadzenia badania niezależnemu laboratorium , co nie nastąpiło , a w tej sytuacji trafnie przyjął sąd I instancji, że pozwany nie wykazał, że odebrany towar był wadliwy w chwili jego wydania, a w konsekwencji zasadne było domaganie się przez powoda zapłaty za zmówiony i odebrany towar, którego wadliwości pozwany nie udowodnił.

Całkowicie chybiony okazał się również zarzut polegający na niezastosowaniu art. 56 kc w zw. z przepisami załącznika nr 3 do ratyfikowanej przez Polskę umowy o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów, albowiem zarówno powołana umowa międzynarodowa jak i załącznik nr 3 do tej umowy nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż formułują obowiązki przewoźnika w transporcie międzynarodowym wskazanych w umowie produktów ( tutaj transport odbywał się w całości na terenie Polski ) , a także nie odnoszą się w żaden sposób do obowiązków producenta żywności i nie określa parametrów żywności jakie winna spełniać w transporcie.

Mając na uwadze powyższe apelację pozwanego jako pozbawioną uzasadnionych podstaw prawnych, w myśl art. 385kpc należało oddalić .

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z art. 98 par.1 3 kpc w zw. z art. 99 i 108 par.1 kpc .

Mariola Głowacka Elżbieta Fijałkowska Małgorzata Mazurkiewicz-Talaga